DE IACOBO MAIORE
Iacobus maior, Zebedea proles,
Quem deus caelo volitans ab alto
Christus ascripsit gremio suorum
Discipulorum.
Hic ut ad dextram sedeat, petebat
Cura materni rogitans amoris.
Hic bibit sacrum calicem, sedile
Dat pater altum.
Thabor ad montem fuerat vocatus
Gloriam cernens ubi praepotentem.
Quando divino facies nitore
Fulsit in aevo.
Affuit Christi precibus cruentis,
Angelus quando monitu paterno
Carne turbatum dominum refecit
Tempore mortis.
Artibus caeli cadit ars Magorum,
Demonum vires baculo ligantur
Iacobi, mansit pietasque felix
Ore sacrato.

-- 203 --

Victus Herodes ratione diva
Arsit in magnum penitus furorem.
Iacobo sacrum caput amputavit
Ense prophano.
Martyrum primus diadema gessit
Inter illustres socios laborum.
Qui deum toto sonuere mundo
Virgine natum.
Inclyto regno fruitur polorum
Et triumphali solio Tonantis,
Cuius in laudem Sibenica tellus
Phana coronat.