DE IOANNE EVANGELISTA
Fervido Christus retinens amore
Consecrat dono nimio Ioannem,
Iacobi fratrem, quibus in polorum est
Sede triumphus.
Quando mundani generis Redemptor
Ultimam coenam faceret, Ioannes
Numen aspexit recubans in almo
Pectore Christi.
Quumque penderet crucis in cupresso,
Caelibi curae penitus reliquit
Virginem matrem, gravidam dolore
Funere nati.
Ephesum linquens habitare Pathmos
Insulam laetam voluit Ioannes,
Exul hic scripsit calamo stupendo
Apochalypsim.
Ephesum tandem rediens recepit
Totius plausum populi canentis:
Mortuae dixit: "Drusiana, surge!"
Surgit et orat.
Carpsit et doctum merito Cratonem.
Qui duas gemmas nichilo docebat
Protinus dandas, quibus indigebat
Nuda caterva.

-- 204 --

Instar ascendens aquilae volantis
Sydus ad caelsum reboat supremnum
Primitus Verbum nitidae repostum
Virginis alvo.
Vase ferventis saliens olivi,
Gloriam rerum domino canebat.
Denique egressus niveo tropheo
Ipse quiescit.