Sed hec 10v uno in te iuvene tanto prestancius enitent, fortissime rex, quanto anni tui nondum evo maturi liceencius in voluptatis recessus abire utique possint nec habeant ad deliciarum irritamenta viarum angustias. Quinymo in primo adolescencie ingressu ita animum celesti quadam continencia formasti, ut nihil de solutis cupiditatibus, nihil de concessis etati remissionibus deque vagis voluptatibus in castrum hoc et divinum pectus admitteres. Parit namque virtutes labor, ocium gignit voluptatem, quorum alterum victuros homini dies, alterum affert perituros. Tu itaque Alciden Iove natum imitatus erexisti nomini tuo altissimam conspicuamque arcem opere magnifico, quam nulla vis, nulla unquam expugnabit etas. Si tuis igitur temporibus magnus ille Pompeius viguisset, te sibi parem ultro nimirum delegisset, si Gaius Cesar, te libens tulisset superiorem, si denique Porcius Cato, vite sue pro viribus te dominante consuluisset, ne dicam mortem sibi conscivisset. Tu etenim securus et letus regni huius 11r gubernacula, dum alii principes cura et metu suspensi attonitique imperent et minime hiis, quibus presunt, confisi dumque prodeant in forum hinc atque inde satellite vallati et domum teneant militibus circumventam thalamoque vigiles apponant custodes, tibi amor ac universe Pannonie benivolencia (ut omittam generis tui splendorem) tutella est et inexpugnabile munimentum. Atque ubi alii extrinsecus arma ad tutamen inquirere coguntur, te tui interni milites, comites et clemencia ceterarumque virtutum claritudo servant ac tuentur. Securitas enim principis longe quidem validior est, que fundamentum virtutes habet et populi affectus, quam que externis tantum armorum subsidiis innititur. Hec namque cito corruet, illa ibit in secula, in dies robustior.