42. ad eundem, quod eius carmina cogant ipsum de amoribus scribere
Esse quid hoc narrem? Quid tam tua carmina nobis
Blanda cothurnatos eripiunt animos?
Xanthia cara tuos rapuit quae nuper ocellos,
Quid uenit ad nostras terque quaterque manus?
Quid tua nocturno recitantur murmure nobis
Scripta? Puellares quid cano luce modos?
An amor et ueneris placidissima cura morantes
Acrius exustis corripiunt facibus?
Sic erit asper equus: contunderit ora lupatis,
Non detrectantem frena minus cruciant.
Vomeris urget onus tenerorum colla iuuencum
Durius: haud sentit qui patienter arat.
Charolus Astraea deducens Alpe cohortes,
Mole canant alii qua uenit Ausoniam.
Agminibus quantis occureret Itala uirtus
Protinus, hi dictent qui sibi saeua uelint.
Turcus ut armigero bellum terraque marique
Suscitat in miseros milite christicolas,
Enumerent alii, Venetorum mille carinas,
Venit ab occiduis quantaque classis aquis.
Belliger, aduersus Turcas Vngaria quantis
Viribus exsurgit, Calliopea, refer:
Nos Venus et Veneris gratissima cura Cupido
Seuocat a duro carmine: blanda canam.
Quare ego sacra sequar sacrae uexilla Diones,
Deponam tumido bella cruenta sono.
Phoebe pater, ualeas, ualeant Heliconia diuum
Numina, Mars, ualeas uosque ualete, duces.
Iam mihi mens rigidae surgit recitare puellae
Lumina, luminibus insidiosa meis;
Proelia ficta, iocos, commixto melle uenena,
Oscula, liuidulas, lactea colla, notas.
Iam mihi nocturnae ueniunt ad carmina rixae,
Murmur et in tunicis poma reclusa suis.
Iam mihi Phaedra uenit, formosa Semiramis et quae
In rigidos fertur mollius isse uiros.
Quid mihi cum uestro, Cocytia turba, cerastae?
Ite procul tristes: dulcis Amor, uenias.