Your search found 1830 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 901-1000:

sed etiam ita refudit, recoxit et commutavit, aut (ut ita dicam) metamorphizavit in virum alium (ut Scriptura loquitur) sicut ipsemet inversus est. Non recte ergo in quodam scripto dicitur, oportere omnino separari substantiam hominis, in quantum illa a Deo etiam in hac corrupta natura formetur ac sustentetur, qualis ea quidem nunc est, a corruptione et depravatione, quae in substantia illa haeret: quia naturae seu substantiae autor sit Deus, peccati vero et depravationis Deus non sit author. Respondeo: Quomodo potest separari idem a seipso? Originarium illud malum aut

esse ipsam hominis substantiam, sed tantum quiddam perdens, vastans ac destruens eam. Respondeo: Non est in homine aliquid diversum ab ipsa mala mente aut lapideo corde, quod eum spiritualiter destruat, sicut morbus eum corporaliter conficit: sed est tantum ipsa perditissima, et iam destructissima natura. Originalis malitia non est ita ab extra infusa Adamo, ut multi nunc sentiunt, sicut si quis in bonum liquorem venenum aut aliud aliquod malum iniiciat aut infundat, ut propter illud affusum malum, etiam reliquum sit noxium: sed ita, sicut si quis ipsum bonum liquorem aut cibum invertat, ut

nequaquam istorum sophismatibus ac glossis invertendas ac corrumpendas esse. LECTORI. Hasce meas tres sequentes oratiunculas aliquando pro more in Academiis propositas, ideo volui reliquis opusculis inserere, quia multa partim de lingua Hebraea, partim de natura versionum, ac etiam Sacro volumine et forma theologici studii, continent: quae nequaequam aliena sunt a nostro instituto. Quod si non ratione materiae aut rerum quae tractantur in eis, huc referri possent, at certe ratione finis aut scopi huc omni iure pertinerent. Hortantur enim Lectores ad

necessario argui a lege. Haec vero una vox ἀνομίας, eo loci ineptissime et obscurissime ab interprete veteri reddita, Papistarum supra indicatum errorem de peccato clarissime redarguit, ut hic unica vocula duos gravissimos errores, de natura peccati, et discrimine Legis ac Evangelii, recte expensa tollere queat: tantum beneficium cognitio linguarum mortalibus in religione praebere potest. Paucorum verborum prava versio saepe integra capita Scripturae obscurat ac pervertit: ut Psal. 2, Apprehendite

adversarios urgemus, quam significare participationem iam ipsimet confitentur. Vex ὑποστάσεως Hebr. 2, non recte pro substantia accepta, innumeras olim opiniones ac interpretationes peperit. At is qui ex natura sermonis scit eam significare fiduciam, amplissimum inde lumen ac noticiam tantae rei concipit. Quam significationem prolixius in libello de voce et re Fidei exposui ac probavi. Nunc igitur tantum hoc unum addam, Paulum ipsum in eadem epistola capite 3. eandem vocem ac rem,

vicissim saepe et rerum cognitione in intelligendo ac iudicando sermone multum adiuvemur. Quod et hîc nobis accidit. Res enim hoc sermone commprehensae, mediocriter nobis notae sunt: aut esse certe omnino deberent, si modo Christiani, nedum Theologiae sincerae candidati esse volumus. Quare ex natura rerum consideramus, quid quamque vocem eo loci significare, ipsa res sensusque postulet, et fidei nostrae ἀνάλογον sit: sicque ad cognitionem huius sermonis tanto facilius pervenimus. Facilitas ingens et inde exoritur, quod non adeo

quod ea ob florem aetatis sit multo matre formosior. Laudat Aristoteles Homericum stylum, quod res ipsas quasi ante oculos depingat: et Socrates disputat, ea esse optima vocabula, quae ex rerum natura sint desumpta. At in hac lingua sunt plurimae voces ex intima ipsius rei natura (quod et Philo probat) desumptae: ut Levana alba, lunam significat, unde etiam Latina vox profluxisse videtur. Hama, calidum solem: nemala incisa, formicam: Samaim, ibi aquae caelum, quod caelitus pluviam

Homericum stylum, quod res ipsas quasi ante oculos depingat: et Socrates disputat, ea esse optima vocabula, quae ex rerum natura sint desumpta. At in hac lingua sunt plurimae voces ex intima ipsius rei natura (quod et Philo probat) desumptae: ut Levana alba, lunam significat, unde etiam Latina vox profluxisse videtur. Hama, calidum solem: nemala incisa, formicam: Samaim, ibi aquae caelum, quod caelitus pluviam decidere videmus. Aenos, afflictum hominem, quod sicut avis ad volatum, sic nos ad

testimonii facilis et perspicua explicatio est. Nam idem mox ibidem asserit, gentiles Philosophos per suas ratiocinationes evanuisse, et obtenebratum esse non intelligens cor eorum. Convenit ergo prorsus haec Paulina disputatio cum illa Philosophorum sententia, quod quaedam sint sua natura nota aut apta, ut certa cognitione comprehendantur, quaedam vero nobis: ac fieri posse, ut in rebus sua natura perspicuissimis, nos veluti talpae aut vespertiliones in meridiana luce caecutiamus. Sic enim et Apostolus hoc ipso loco ipsa quidem obiecta, id est, opera Dei manifeste ac propalam

evanuisse, et obtenebratum esse non intelligens cor eorum. Convenit ergo prorsus haec Paulina disputatio cum illa Philosophorum sententia, quod quaedam sint sua natura nota aut apta, ut certa cognitione comprehendantur, quaedam vero nobis: ac fieri posse, ut in rebus sua natura perspicuissimis, nos veluti talpae aut vespertiliones in meridiana luce caecutiamus. Sic enim et Apostolus hoc ipso loco ipsa quidem obiecta, id est, opera Dei manifeste ac propalam authorem suum testantia praedicat, quod sunt admodum perspicua et cognoscibilia. Verum idem clamat, hominum

decretis et patribus explicari aut confirmari nullo modo queant. At ex solis sacris Literis plena eorum expositio, solidaque confirmatio haberi potest, et hactenus Dei beneficio luculenter in nostris Ecclesiis exhibita propositaque est. Sint nobis exempli loco haec capita, nempe vera ac genuina natura fidei, iustitiae et iustificationis, et sacerdotii ac regni Christi. 5 Quinto: Laudatur illud celebre dictum poetae, Nam licet allata gratus sit sapor in unda, Dulcius ex ipso fonte bibantur aquae. Cum igitur omnes verae bonaeque res ac sententiae, omnisque eorum

vocabula in scholis notae ac receptae, quibus res obscurae ac difficiles compendio, apposite perspicueque nominari queunt, ut sunt, definitio, divisio, earumque species: nomina variarum causarum, substantia, accidens, variaque accidentia: subiectum, praedicatum, propositio, eiusque species ac natura, forma et loca argumentorum: variae fallaciae eorum, multiplices occasiones hallucinandi, tam variae proprietates aut figurae sermonis, et sexcenta alia eius generis, quibus una aut altera voce suo loco nominatis mox studiosus auditor, quid sit quod agatur, aut ubi obscuritas haereat,

Idem 24. quae. 1. Can. Non adferamus. Non adferamus stateras dolosas, ubi appendamus quod volumus, pro arbitrio nostro, dicentes: Hoc grave est, hoc leve est. Sed adferamus divinam stateram de Scripturis sacris, tanquam de thesauris Dominicis. Cyprianus sermone de Baptismo Christi: Hoc natura, hoc ratio, hoc (Domine) verbi tui clamat authoritas, hoc ex ore tuo audivimus: hîc invenit consummationem omnis religio. Primum est hoc mandatum, et ultimum: hoc in libro Vitae scriptum, indeficientem et hominibus et angelis exhibet lectionem. legat hîc vivum verbum, et in mandato

deductae. Neque enim hîc locum semper habet principium hoc dialecticum, quod ex veris non sequantur nisi vera, etiam in bona consequentia: ut non sequitur: Deus est persona, et homo est persona: Christus est Deus et homo: Ergo duae sunt personae in Christo. Item: Deus factus est homo: Ergo divina natura mutata est in humanam, vel econtra. Si panis ipse est corpus Christi, necesse est fieri transubstantiationem, ut cum aqua transubstantiata aut mutata est in vinum. Res certe ipsa ostendit, praesertim in haereticorum scriptis, quod ex sacris Literis multa humana mens ratiocinando

exploranda, probanda aut confutanda. Nam in aliquibus explicationibus aliquando minus periculose adhibetur. 33 Verborum ornatus et figurarum splendor, et totius styli polities ac fulgor, ipsa denique pronunciatio ac gestus, qua nihil est inanius ac levius, adeo multum in hac corrupta natura possunt, ut soli pronunciatione Demosthenes summus Oratorum non inmmerito primas, secundas ac tertias partes tribuerit. Hisce armis, sicut et aliis naturae et ingenii dotibus, plerunque sunt instructiores seductores, quam synceri doctores. Sicut et Paulus facundia adversariorum gravatus,

et ut omnis cupidi veritatis videant, quam nullis verbi Dei fundamentis nitantur, sicque eis in faciem resistendo coram omnibus os eorum improbum obstruatur. 37 Possent et alia plurima specialiora praecepta de ratione huius disputationis conscribi, quae partim ex Grammatica et natura sermonis sacrarum Literarum, partim ex Dialectica et tota ratione disserendi, partim denique et ex Theologia, seu ipsarum rerum natura cognitioneque rectius petentur. Nunc enim tantum generalia quaedam nimisque pervulgata praecepta adscribere voluimus. 38 Denique quia plerunque

os eorum improbum obstruatur. 37 Possent et alia plurima specialiora praecepta de ratione huius disputationis conscribi, quae partim ex Grammatica et natura sermonis sacrarum Literarum, partim ex Dialectica et tota ratione disserendi, partim denique et ex Theologia, seu ipsarum rerum natura cognitioneque rectius petentur. Nunc enim tantum generalia quaedam nimisque pervulgata praecepta adscribere voluimus. 38 Denique quia plerunque et nunc etiam Ecclesiasticae disputationes ad eum finem culpa errantium tendunt, ut licet adversarii nec sua probare, nec nostra

contra proprium ius aut decreta condemnare, et ab eo tempore crudelissime Christi membra propterea persequi et excarnificare. Nunc vero contra, eandem ut piam ac sanctam vult, quibus hominibus sibi videbitur, et etiam quibus sibi libebit conditionibus concedere. Si est per sese suaque natura pia ac sancta, quo iure unquam antea ausus est eam condemnare, prohibere, et tam innumera Christi membra, propterea tam immaniter iugulare? Si est per sese impia, quo iure, quave conscientia aut fronte, saltem audet nunc eandem contra propria decreta et conciliabula et amplius 200 annorum

audet nunc eandem contra propria decreta et conciliabula et amplius 200 annorum praxin concedere? An'non est haec tum ipsius rei immota veritas, tum et omnium gentium non plane Epicurearum ac furiosarum sententia et opinio, quod si quicquam omnino aliud, Religio certe per sese suaque natura sit ac esse debeat in omnibus suis partibus res vere bona, salutaris ac sancta, et nullo modo ad placitum libidinemque ullius, vel unius, vel etiam omnium mortalium dirigenda ac inflectenda, aut inde ullatenus dependens. Turcis profecto hodierna die in infinitum certior, sanctior, firmior,

indicent. 3 Tertio, cum proponatur conditio, ut qui sic sub utraque specie communicare volent, simul profiteantur ac testentur, illam alteram diversam et huic contrariam communionem tantum sub una specie, etiam piam, probam ac sanctam esse: necesse erit, tales cum Deo, tota rerum natura, et secum quoque pugnare, Nam Deus vult non solum, ut tantum ipsum eiusque dogmata agnoscamus, recipiamus, et observemus: sed etiam ut omnes alios deos, diversasque ab hac sua Religione ac doctrina sententias ac cultus, in omibus eius partibus fugiamus, detestemur ac execremur.

sed etiam detestemur ac damnemus omnia vel contraria, vel quoquo modo diversa. At isti volunt, ut et affirmativam de utraque specie, et alteram de una, et denique utriusque speciei damnationem, non ita dudum per istos factam, approbemus. Pugnabunt quoque ut dixi, tales cum tota rerum natura. Nam in omnibus rebus ac scientiis tantum unum de uno verum est: et certe contraria de eodem simul vera esse nequeunt. aut enim pia aut impia, noxia aut salutaris est communio sub utraque specie. Et si sub utraque pia est, altera certe est impia: ac contra. Si enim aliter se res haberent, ut

esse nequeunt. aut enim pia aut impia, noxia aut salutaris est communio sub utraque specie. Et si sub utraque pia est, altera certe est impia: ac contra. Si enim aliter se res haberent, ut contradictoria simul vera esse ac existere possent, tolleretur omnis certitudo, atque adeo etiam ipsa rerum natura prorsus everteretur. Denique pugnabunt tales communicantes secum ipsi, cum talia profitebuntur. Impossibile enim est, unam mentem contrarias, aut etiam contradictorias sententias simul intelligenter concipere, et pro veris habere. At isti iubentur plures contradictorias

fabricatam sequamur; quicquid dicat aut taceat Scriptura: quandoquidem tantum ius ferendi leges in Religione illi sacrosancti Praelati, non in Mosis cathedris sedentes habent. 15 Credatur, citra omnem dubitationem aut exceptionem, miraculis, apparitionibus et visionibus: Hoc sentiunt natura omnes homines, quod satis indicat experientia, et ille dives cum patre Abrahamo colloquens. Hoc est unum ex immotis principiis Theologiae pontificiae et gentilis. Quare neglecta Scriptura, Mose et Prophetis, audiamus cum fratribus epulonis, quid illi, qui ex inferno a divite epulone missi

voces esse videntur. 7 Historia Moysis de Creatione convenit cum ipsa sana Philosophia, de una prima et aeterna causa, ex qua, per quam, et in quam omnia sunt, et cum cohaerentia causarum primae, secundarum et ultimae. 8 Sola aptissime indicat causam et fontem mali in natura, unde sit culpa, unde poena, unde eveniat, quod tam praestans creatura tam tetris sceleribus ac facinoribus polluatur, turpiusque ac minus ordinate, quam ullae pecudes, vivat, teterrimisque etiam casibus ac cladibus affligatur, obruatur ac pereat, multoque sit miserior, ut et Homer.

malorum Philosophia plane ignorat, sed fingit naturam hominis esse sanam, et mala aut esse naturalia, aut fortuita, aut etiam ex more tantum quodam et quotidiano usu profecta. 9 Moses indicat causam efficientem et finalem rerum omnium: quam Philosophia nesciens dubitat an rerum natura principium aut finem habeat, unde (ut ita dicam) veniat et quo vadat, in densissimis tenebris errat, ac varia temere et stulte divinat. 10 Moses sacra Scriptura monstrat verum finem bonorum, et verum officium hominis a Philosophia frustra quaesitum, aut divinatum potius, tam

pugna et clades Epicureorum infeliciter contra Mosaicum Deum et religionem pugnantium, indicat, omnipotentem causam a parte Moysis stare. 15 Solum. verbum Dei aliquid certi de animae immortalitate, de spiritibus bonis et malis dicit: Philosophia haec omnia ignorat, quae tamen in rerum natura existere manifestum est. 16 Consensus contrariarum gentium, Turcorum, Iudaeorum, Christianorum, et multarum aliarum sectarum in comprobatione Moysis ostendit esse incorruptum testimonium, ut non potuerint domestica quadam fraude in unum consensisse aut conspirasse. Idem consensus

et crudeliter esse persecutos. Contra veri Christiani nihil tale contra haereticos aut gentiles unquam sunt moliti. 36 Esse quosdam malos genios, et etiam bonos, illosque adversari bonis hominibus et omni honestati, experientia vel in ipsis obsessis docet. At de hisce utrisque et eorum natura ac operibus nulla prorsus scientia aliquid certi ac explicati habet, praeter solam Christianam doctrinam. 37 Quicunque huic doctrinae contradicunt, affectibus suis tantum sine ratione ulla obsequuntur: aut saltem non satis diiudicant aut exigunt rationem veritatis et falsitatis

pirorum, nucum, cerasorum, et aliorum fructuum. Sicut igitur nobis ante oculos infinitatem et varietatem idearum proposuit: ita potest vel iam habere, vel postea condere novas rerum, creaturarum et actionum suarum species. Qui ergo erudituli vel Physici, vel alii, ex praesenti naturalium rerum natura ratio cinari volunt, Ex nihilo nihil fieri: et tempus, motum ac mobile esse coniuncta: igitur mundum esse aeternum. Item, nullum individuum est perpetuum: igitur anima non est immortalis, nec est resurrectio. Isti, inquam, tales sapientes perinde faciunt, ac si quis mediocri diligentia

vocamus) spirituale, longe videlicet a corporalibus et humanis rebus ac creaturis diversum, sana ratio sentit, ut et Cic. in prima Tusc. erudite ratiocinatur. Quod si igitur quaedam in nostris sacris Literis dicuntur de ea, quae a corporalibus his abhorreant, statuendum est tantum abesse, ut cum natura vel ratione pugnent, ut etiam omnino consentire rationi videantur: quae videt corporis et animae qualitates plurimas inter se contrarias esse, quod illud corruptibile, mortale, morbis obnoxium, terrenum, haec contra incorruptibilis, immortalis, divina est. Omnia igitur absurda

liberatio piorum: vitia, quae propagationem et instaurationem Evangelii comitantur, ut hominum ingratitudo, declinatio a veritate, contemptus Religionis, securitas, sectarum varietas, et omnes earum proprietates, dissidia inter ipsos Christianos: denique omnium hominum, vel piorum, vel impiorum natura et propriae notae, unde agnosci possint: malum culpae seu corruptio naturalis, quod semper ad mala sumus proniores: et his similia, quae omnia ante a Christo vel tradita, vel praedicta sunt, dataque piis doctrina, quomodo se in illis omnibus eventibus gerere debeant. 57 Dubium

sunt 193 De speciebus similis 195 De metaphoris 196 Allegoria 200 De similitudinibus, ibid. Regulae, de integrarum sententiarum linguae sacrae ratione et natura 205 De varia perturbatione verborum, sententiarum ac rerum. ibid. De negatione et affirmatione 209 De interrogatione et responsione 211 De generalibus, indefinitis et particularibus sententiis 216 De hyperbole, miosi et auxesi

ea quae legis sunt, fecerint. 238 Cumulas tibi iram in die irae 185 Dico enim per gratiam quae data est mihi 183 Ecce tu cognominaris Iudaeus, et acquiescis in lege 272 Existimas quod tu effugies iudicium. 185 Nam cum gentes quae legem non habent, natura quae legis sunt fecerint 276 Persistentibus in bono opere gloriam et honorem et immortalitatem 258 Qui redditurus est unicuique iuxta facta sua 249 Si praeputium legem servaverit, etc. 171 3. Deus iustificat circumcisionem ex fide 227

2. Ab iis vero qui videbantur esse aliquid, etc. 260 Cum autem venisset Petrus Antiochiam, palam illi restiti, etc. 250 Cum vidissent, quod creditum mihi est evangelium praeputii, sicut Petro circumcisionis 260 Nos natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores, etc. ibidem Num igitur Christus minister peccati est? 221 3. Fratres, secundum hominem dico, tamen hominis confirmatum testamentum. ibidem In Christo non est Graecus, Iudaeus, circumcisio, etc.

330. pessimorum origo 278 adfectibus qui populi magis ardeant. 335. 336. quibus gentes Septentrionales minus moveantur 307 ex Affectibus animi quatenus diversissimi motus existant, cur difficile sit ostendere 307 affirmandi et negandi quae sit natura 232 afflictio dat intellectum 6 afflictiones in Iudaeis quas Deus probet 309 afflictiones piis salutares 196. et ieiunia saepe pro integra poenitentia poni 305 afflictionibus aliquando tantum consolationem proponi 318. cur

causas remotiores pro vicinioribus poni 190 causales coniunctiones non semper in Scripturis essendi causam designare 216. particulas non semper vim suam servare. ibid. cedrorum significationes 333 ad Ceremonias externas natura prona 344 in Ceremoniis quomodo Iudaei haeserint. ibid. ceremonialis lex quomodo sese velaverit. ibid. ceremonialia ubi moralibus praeferantur 24 Ceres Hebraeice Hores, quid significet 390

nomina obtinere 237 fascinus quibus potissimum nocere dicatur 119. 120 felici omnia arridere 234 ferae in Iudaea quales 333. 334 fermentum in vituperatione et laude in Scriptura positum 94. Pharisaeorum 197 fermenti natura. ibid. festinandi verbi constructio 160 ficuum bonarum et malarum corbes quid significent 274 fides altera poenitentiae pars 309. et renovatio, Dei dona 318. instrumentum quo peccator ad remissionem peccatorum pervenit

ad iustitiam 229. religionis ubi necessaria 132. sola iustificat 215. verbum et sacramentum quomodo dicantur salvare nos 319 fidei causa quae 34. 35. donum quomodo nobis contingat 349. iustitia quae sit 327. iustitiam requirere verbi Dei cognitionem 437. 438. natura a Paulo exposita 386. πληροϕορία unde haurienda 395. voce cur novum Testamentum magis utatur quam vetus 342 fidem cur novum Testamentum una voce urgeat 345 non nisi per Fidem aliquid fieri, quid sit 343

ad Hebraicam linguam discendam quae nos incitare debeant 390 Hebraicarum literarum inventor quis 389 Hebraismus 161 Hebraismi 242. etiam in vocibus coniunctis 17. 18. qui ad synecdochen referendi 195 Hebraismorum natura diligenter observanda 214. 215 Heliae ieiunium 226 Heluidius unde occasionem sumpserit disputandi contra Deiparae virginitatem 386 Helvidii haeresis 86 Hermon mons 331 Herodes et Pilatus quomodo contra Christum

339 ad Historiarum sacrarum lectionem quae necessaria 50. 51 in Historiis patrum quae observanda. ibid. sacris ratio temporum summe habenda. ibid. historiographorum in scribendo modus et ratio 49 Homerus natura poeta 263 Homeri locus 186. sermo in quibus cum Sacris literis possit conferri. ibid. sermo qualis. ibid. similitudines quales 332 Homerica phrasis ἔφατο ἔκτε ὀνόμαζε unde sit

philosophi statuant 369. coniunctionem aut disiunctionem solam Scripturam monstrare 443. corruptio unde veniat 348. corruptionem originalem philosophiam ignorare 377. forma substantialis initio quae fuerit 377. 378. functiones ignobiliores quatenus nihil sint. ibid. natura a Deo inimica 372. nobilissima pars quomodo a Deo formata 381. et substantia corrupta 377 hominis non solum accidentia, sed novi creatio quid patribus 342. obsessi saevitia 280. pii synedochica descriptio 305. regeneratio 370. 371. substantialis forma

diversissima 29. finis 348. 349 ex Legis ignoratione quae mala sequantur 385 legis impossibilitas 429. interpres evangelium 316 in Legis interpretatione quam gravissime pontificii errent 385 legis moralis sermo qualis 345. natura observanda 316. etc. officium 29. opus naturale quod 6. ministerium accidentarium. ibid. ex Legis operibus cur nemo iustificetur 177 legis praedicatio qua analysi a Paulo instituta 291. praedicatio qualis in Sacris

5. dictum 413. locus 237. praeceptum de prophetia Esaiae 55. servum arbitrium 321. 322. tentationes 386
M Macrologia quid 174. ad pleonasmum recte eam posse referri ibid. Madheva 163 magnetis natura 376 Mahometi de Christo testimonium 407 Maioris error 321. reprehensio 323 Maiorismi excusatio 320 Malachiae nomine inscriptus liber quoniam editus

quid observandum 94 narrationes Scripturae quales 282. 283 in Narrationibus apud Hebraeos quae adhibeantur figurae 230. quid observandum 230 in Natalis sui die neminem ex sanctis diem festum vel convivium magnum egisse 108 natura nostra fera, indomita, contra grassans 376 de Naturae accidentibus 127 naturae corruptio 372. 373. quid adversariis 348 naturae divinae nihil accidere 127 G. Nazianzeni contra sophisticas tentationes dictum 413. locus.

παιδείας nomine quid indicetur 392 Pagnini sententia de quatuor sensibus scripturae S. 38. 39 Palaestinae descriptionem ex gentilibus scriptoribus commodissime cognosci 339. regio ignea 340 palmae natura. ibid. Panormitani de sacrae scripturae autoritate testimonium 408 Papa cur naturam rerum immutet 426. horrenda abominatio 423. notatus 5. quomodo se supra ecclesiam collocet 426. 427 Papae dispensationes, vere dissipationes

qualia dicta sint, testantia scripturam esse veritatis normam. ibid. pathah haud difficulter in cametz transire 355 Paulus a Lycaonibus cur pro Mercurio habitus 299. 300 etc. a quibus Graeci sermonis inscius arguatur 296. Apostolus natura vehemens 63. cur barbarismi nomine a quibusdam flagelletur 293. cur cum timore audiendus 248. cur persecutionis suae veniam sit consecutus 319. cur plura saepe in unum locum congerat 253. 254. cur pro se preces fieriiubeat 292. cur suam doctrinam vocet ministerium vitae et

suae provinciae pulsare 119 paulina eloquentia 296 etc. paulinae orationis virtus quae 272 paulinae epistolae quales 424 a Paulinarum epistolarum lectione quare quidam abhorreant 299 paulini sermonis natura cur observanda 289 etc. pauperes qua ratione dicantur suos benefactores in aeterna tabernacula accipere 319. spiritu 196. 197 peccatores quandiu simus 371. 372 peccatrix qua ratione sit iusta coram Deo 386

a nobis definiendum. ibid. quomodo a Paulo describatur 368. quomodo totum hominem pervaserit 370. 371 peccati omnis fons unicus quid 370. originalis essentia 367. 368. etymologia diligenter observanda 370. definitio 368 etc. morbum in ipsa natura haerere 371. 372. quales Theologorum definitiones 368 peccati vox quid significet 369 peccatum nos esse scire, magna sapientia 371. 272. originale in anima maxime regnare 342. 343 sub Peccato cur scriptura omnia concluserit 344. 345

370. quomodo item theologiam. ibid. quomodo scripturam oppugnet 369 Philosophiae opiniones contrariae 444 per Philosophiam ne in doctrina caelesti decipiamur, summopere cavendum 12 Philosophiam sua natura caecos mentis oculos magis excaecare 349 Philosophi quomodo notitiam et res scibiles distinguant 11 Philosophorum de virtutibus et vitiis opinio 369. in rebus divinis error 393. in

163 Pindari magniloquentia 263 pium et impium quomodo Iohannes depingat 278 pii cur per arbores frugiferas depingantur 331. lucis filii 289. quomodo sacrificium gratissimum Deo exhibeant 373 piorum coetus unum corpus 179. natura 280. tentatio 220 pios bonis suis operibus vitam aeternam mereri, Papistarum opinio 428. 429. rationem mactare 373 in Piis quomodo omnia in bonum cooperentur 162. 163 Platonis documentum perutile 8. locus 365. regula in disputando quae

quaedam ieiunii species. ibid. Pudefieri 187 Puncta aut vocales Hebraeorum ab initio fuisse 364
Q Quadragesimale ieiunium a Telesphoro papa institutum 313 Quaestionis et responsionis quae sit natura 212 Quaestiones duae diversae quae 213. 214 in Quaestionibus theologicis Scripturam audire, validissimum 369 Quintiliani de Metaphoris praeceptum 198 Quintilianus quomodo de discrimine similitudinis et metaphorae consentientes

cognitio ante omnia necessaria 327. copia in Sacris unde sit 239. 240. consideratio 131. et sententiarum in sacris literis copia maxima 284. 285 in Rerum gestarum narratione quid observandum 95 rerum in Theologia iuxta Augustinum divisio 78. 79. natura quomodo observanda 162. 163. notitia magnum adiumentum ad sermonis intelligentiam. ibid. obscuritas et difficultas difficilem scriptoris parit intellectum 3. tractationes diversissimae 3. 4. uno

Didacus Pyrrhus Lusitanus Dominico Slatariccio, Patavinae scholae rectori et equiti splendidissimo S. D. Divi Blasii, urbis vestrae custodis, vitam et res magnifice gestas heroico carmine complecti nuper agressus sum nulla sane ambitione, a qua natura vehementer abhorreo, nec quod ex eo labore fructum me posse aliquem aut nominis splendorem consequi sperarem; ea enim merces a magni nominis poetis iure expectari solet. Sed cum animus in otio esse nequiret et tua insuper adhortatio, quae maximi semper ponderis apud me fuit, accederet,

Iure suo iactatque nouas in pectora flammas.
Inflammata polos hominum praecordia scandunt
Et Dominum immensi caeli speculantur et orbis.
Quid plura? Ingentis, uerae quoque laudis honore
20  Perbreue curriculum uitae natura rependit
Naturam moderante Deo per saecula rerum.
Vnanimes igitur maestas dimittite curas!
Cedite numinibus studiisque incumbite uestris
Nobilitate pari fulgoreque prorsus eodem:

apud Arnobium Zoroastres. Quintus vero Persomedus de quo Suidas in hanc sententiam scripsit: "Zoroastres Persomedus sapiens, apud eos qui in Astronomia excelluerunt, qui etiam primus nomen dedit iis Magis, qui civilia tractarunt: Fuit autem ante Troiana tempora annis D. Feruntur autem ipsius "De natura libri IIII", "De lapidibus preciosis" I., "Asteroscopica" "Apotelesmatica libri V". Quae quidem verba, ex patria, Magorum institutione, primus ille Chaldaeus, sive Assyrius videri potest. Nam Assyriae pars Chaldaea fuit, Persia, et Media conterminae. Itaque vicinitate regionum,

in eorum scholis institutum iisdem de Deo sermonibus Zoroastren imbuisse. Inde forte, non immerito Proclus Chaldaicam theologiam, theodolon non semel appellavit, et Chaldaeos illos a Diis edoctos fuisse asseruit. Scripta autem Zoroastris, Suidas sic enumerat, ut ""De natura" sint. libri IV, "De Preciosis Lapidibus" liber I., "Astrorum contemplationis effecta" libri V. Scripsit etiam "De agricultura" de quibus Plinius aliquid citat. Scripsit etiam "Oracula", ut ex Pico apparuit, et alia multa, quae Hermippus collegit ad vicies centum millia versuum: et indicibus

Neque super incedere empyreis sparsim canalibus. 140 Sed collectim. Hi vero individua, et sensibilia efficiunt. Et corporiformia, et destinata in materiam. ANIMA, NATURA Quoniam anima ignis potentia patris existens lucidus. Immortalisque manet, et vitae domina est. 145 Et tenet mundi multas plenitudines, sinuum. Mentis enim imitamen est, partum vero habet quid corporis. Mistis

aethera, mundos. Coexistunt namque naturalia opera, mentali splendori Patris, Anima enim est quae ornavit magnum 155 Coelum, et quae ornat simul cum patre. Cornua et ipsius, firmata sunt sursum. Humeros vero circa Deae, natura immensa attollitur. Imperat rursus natura infatigabilis, mundisque operibusque. Coelum, ut currat cursum aeternum trahens. 160 Et celer sol circa centrum, ut assuetus veniat. Non naturae inspicias fatale nomen eius.

opera, mentali splendori Patris, Anima enim est quae ornavit magnum 155 Coelum, et quae ornat simul cum patre. Cornua et ipsius, firmata sunt sursum. Humeros vero circa Deae, natura immensa attollitur. Imperat rursus natura infatigabilis, mundisque operibusque. Coelum, ut currat cursum aeternum trahens. 160 Et celer sol circa centrum, ut assuetus veniat. Non naturae inspicias fatale nomen eius.

290 Ubi virtus, sapientiaque, et bona lex congregantur. Tuum enim vas, bestiae terrae habitabunt. Ipsas autem terra sepeliit, ad filios usque. DAEMONES, SACRIFICIA Natura suadet esse daemonas puros. Et mala materiae germina, utilia, et bona. 295 Sed haec in abditis septis mentis revolvo. Ignis simulacrum saltatim in aere in tumorem extendens. Vel etiam ignem infiguratum, unde vocem currentem.

Turcarum, occupata tota fere Croatia, dilataret, fixis contra Castellum Brezt prope Sisciam Urbem quondam fortissimam, castris, puta ad ostium rivi Petrinae sinuose in Kolapim labentis, Castrum ex roboribus quercinis amplum et quadrangulare, quinque turribus, ac duabus portis ornatum, loco natura munitissimo, addito deforis a parte meridionale, et orientali humili sostato (quo urgente necessitate rivum ada Circumfluendum castrum exciret) abintus vero terreo vallo octo cubitorum alto quateor vero lato trium hebdomadarum spatio erexit, spectantibus ex opposito in castris e contra

Hercle mori nollem, verum salva arce, bonisque
1.4.92.2  Civibus, haudquaquam mors ea dura venit.
1.4.93.1  Quo ducit natura, bonum est, ut quisque sequatur,
1.4.93.2  Illa benigna parens, illa magistra sagax.
1.4.94.1  Fama est cum superis olim

1.7.20.1  Cui sua stat ratio, sive oti, sive negoti,
1.7.20.2  Ille vir incassum non sinit ire diem.
1.7.21.1  Ars, et Natura, et longo Maro tritus ab usu,
1.7.21.2  Si simul adfuerint, tersa poesis erit.
1.7.22.1  A sene

1.7.35.1  Qui libertatis sub imagine palpat, ab illo
1.7.35.2  Quantum Monda Pado distat, abesse velim.
1.7.36.1  Foemina natura varium, et mutabile semper.
1.7.36.2  Diligat, incertum est, oderit an ne magis.
1.7.37.1  Templa

bene Rex sapiens hoc sapienter ait.
1.11.41  Cum semel incaesta mulier se polluit, actum est.
1.11.42  Iam sedet in medio fornice, et aera meret.
1.11.43  Si sperare iubent fors, et natura diesque,
1.11.44  Cur non misellus hic timere desinit?
1.11.45  Nil mihi doctrina iucundius, illa laboris
1.11.46  Illa mei exsilii dulce levamen habet.

5.28.2  Auxit Romanas Quinctilianus opes. Plinius.
5.29.1  Emicat, et nulli vult Plinius ire secundus.
5.29.2   Natura rerum plurimum debet viro. Quinque magnorum regum insignia, quae vulgo impresae vocantur, ad Dominicum Rhanniam Patritium Rhacusanum, et D. Stephani in Etruria equitem.

ad Tagum
15.5.4  Tempestiva legunt Lilia virgines.
15.5.5  At rebus suus omnibus
15.5.6  Praescriptus modus est. Has melior Deus,
15.5.7  Has Natura probat vices,
15.5.8  Tu decisa tamen stamina Maurii,
15.5.9  Spremosque viri rogos
15.5.10  Aeternum quereris, fundere pertinax

sua quam accepit memorabili clade et interitu clariorem reddiderat redditum sibi ueteres Bosznae milites credidere. Easdem bestialem ingenii uigorem, uultus truculentiam, oculorum uim, intuebantur, nam homo statura pusillus, corpore uiciatus, natura signatus fronte rugis peraratae ac annis obsitae anui perquam similis fuit. Plurimum illi audaciae ad pericula capessenda, plurimum consilii inter ipsa pericula erat. Inhumana praeterea in omnes et maxime in Christiana mancipia crudelitas, perfidia

ac (ut sic loquar) catalogi, magnam lucem habent atque ornamentum, ita recentibus, tuis tuorumque et virtutibus, quibus intermini honores debentur, et honoribus, quibus virtutes nullius exterioris ornatus indigentes, suapte natura cultae atque pellucentes, bonorum omnium iusta aestimatione atque censura quodammodo vestiuntur, plena est familia tua, et ex illa velut ex foecundissima, perpetuaque scaturiente limpidissimi exundantisque fluminis

saecularium, tres recensentur species, secundum Panormitanum, teste Sylvestro, par. 2. vocabulo miserabiles: quidam enim non sunt miserabiles, nec actu, nec habitu, quia non habent qualitatem, propter quam natura moveatur ad miserandum eis; ut quia sunt masculi, et viduae potentes, ac divites. Quidam vero sunt miserabiles actu simul et habitu; ut viduae, et pupilli pauperes, vel diuturno morbo fatigati. Quidam vero sunt

deducatur, pro eoque sumatur, quod est rectum et iustum; erit, ut Tullius definit, ars, sive scientia boni et aequi. Si vero a iussum, supino verbi iubeo, ablata (sum) syllaba per apocopen; erit id, quod vel natura, vel civitas, aut populus, vel gens iubet. Communiterque dicetur collectio legitimorum praeceptorum, quae nos arctant, ad observandum bonum et aequum. Atque huius iuris, tria potissimum officia numerari solent: nimirum,

vim repulsio. Siquidem hoc, aut si quid huic simile est, nunquam iniustum, sed naturale aequumque habetur. Quanquam Valla, lib. 4. Elegan. cap. 48. dicat, ridiculum esse, Ius Naturale dicere, quia hoc Natura, omnia animalia docuit. Unde et Cicero, in lib. Offic. de Iure naturali silentium egit: licet in 2. de Inventione, idem statuerit, quatenus scilicet in homines tantummodo cadit.

illud authenticum dici, et Leges Civiles per ipsum eo insertas, manere tantum Leges Civiles; et non reputari pro Canonibus; teste Marantha, parte 3. de origine Iudicii. Atque ita communiter sumptum, magis natura, quam moribus, maxime autem fide supernaturali constat. Dictum Divinum, quod vel immediate spectet ad Deum, vel etiam observatores sui, divinos, hoc est, beatos efficiat. De quo haec dixisse, hoc loco

potest. Vel Legalis, quae et lex ipsa dicitur, ac saepe pro arbitrio populi mutatur, sine qua nec gentes, nec regna diu permanere possunt. Secundo: iustum quoque aliquid dupliciter fieri intelligitur; uno modo, ex ipsa natura rei, quod iam dictum est Ius Naturale. Et alio modo, ex quodam statuto inter homines, quod similiter praemissum est, Ius esse Positivum. Tertio: differt autem Iustitia, a Iure, et Iurisprudentia, in tribus: I. Quia

huiusmodi Iura acquirere poterunt: 1. tit. 93. et 100. Adulterae tamen, non Dotalitium, sed res Paraphernales solummodo, recuperandi potestatem habebunt liberi, vel fratri: 1. tit. 105. Quia Iure natura Parentes liberis, et e contra Liberi Parentibus acquirunt: 1. tit. 53. Tum etiam, quod sanguis stirpis eiusdem, semper sese mutuo respicit, et ad se invicem recurrit, de communi Gentium Iure.

non admittitur in testem contra socium, nec pro socio, neque est idoneus testis, etiam ad formandam Inquisitionem contra socium, de communi opinione: Nihilominus tamen hoc fallit in eo casu, ubicunque veritas Ex Natura negotii, aliter haberi ac sciri nequit; utpote in coniuratione, vel secreto tractatu, aliisve quae occulte fieri solent; minimeque habet locum In crimine laesae Maiestatis, quia tunc admittitur socius

magnam affinitatem cum iis, unde recte praemissis ipsis, earundemque necessariis, prouti fieri potuit enarratis, consequenter de Oculata revisione, et Collaterali attestatione, tanto brevius dicendum est, quanto magis iam et natura illarum, ex ipsis colligi potest, siquidem et hae per testes Vicinos, Commetaneosque sicut et illae, fieri consueverunt. QUAESTIO SECUNDA.

occasionem fateretur) contestatis ad interrogata, adscribi debet; sed solummodo ea, super quibus interrogati fuerint; prouti et Iudex praecipit. Nam si hoc admitteretur, suopte se gladio Exponens soepenumero confoderet, quod natura refugit, quae sui semper magis est conservativa, quam destructiva. Et alioquin de iure divino, Reus non tenetur dare Actori instrumenta sua contra se, lib. 2. decret. tit. 19. Ideoque omnino praecavenda

enim caeteri fabri caementarii, soleant structuras suas ad normam exigere, soli Lesbii, plumbeam normam habentes, pro arbitratu suo flexibilem, et subinde mutabilem, ita ad normam structuram suam exigunt, ut interdum si lapis natura non facile ad structuram aequabilis pervicerit, normam ad structuram inflectant, et structurae normam, non normae structuram accommodent, quo scilicet opus suum consumari possit. Budaeus in princip. Annot. in

sibi aliquid, vel autem vindicando se, per se; vel per Advocatum, quem vulgo Procuratorem vocamus. Dico per Advocatum, quia etsi aliquando sciret, et posset aliquis sola sua in persona, pro se ipso agere, tamen quia humana natura, potissimum laesa ab altero, contra quem agit, de facili in affectum proclivis est; ideo ne inter agendum, tale quippiam vel dicat, vel committat, ex quo ipsi incommodum aliquod sequi posset, et praecipue quidem

cultique artibus ingeni,
2.11  Sagacium quidquid virorum
2.12  12 Opposuit studiosa veri
2.13  Mens indagatrix, quidquid et abditis
2.14  Natura rerum visceribus parens
2.15  Recondit, unde omnis Ragusae
2.16  16 Te coluit venerata Tellus.
2.17  Virtus honori praevia, et integrae
2.18  Famae

4.349  Dat regere Imperio uarias loca subdita gentes,
4.350  350 Scilicet ut iuuenis populo dare iura minori
4.351  Assuescas, annis quum te melioribus aetas
4.352  Firmarit natura uirum, suprema daturus
4.353  Imperia et meritis Vrbem recturus habenis:
4.354  Sic nondum ualidis miles benesuetus in armis
4.355  355 Induit intrepidos primo sub Marte labores

Jam vero summi omnium beneficii, quo Vestris suffragiis extollendum afficere paratis, nec intelligens esse poterit, nec memor esse volet, nisi vir fortis, et moderatus, et sapiens. Virtus enim grati animi, more nobilium quarundam stirpium, glebae sterilioris impatientium, ingeniis optime a natura factis, et egregie a bonis artibus institutis unice laetatur; et nisi multarum praeterea virtutum comitatu stipata sit, facile emoritur, et exarescit. Quanto enim robore mentis, quanta indole virtutis opus est, ne in summa, amplissimaque fortuna collocati ad illa vulgo jactata sese

potentia agri quoque adiectione non mediocriter augeri; maxime postquam formato ad exemplar Venetae Aristocratiae statu Ciuitatis, populoque ad ferenda legum imperia, moresque ad seueritatem disciplinae accomodandos adacto, in iustum Reipublicae corpus execreuit. Quippe natura ita comparatum est, ut ciuitates legibus, moribusque, et vitae cultu recte institutae, ex modicis quantumuis initiis ad magna incrementa, inter rudes bonarum artium nationes sitae, perueniant, et cuncta in circuitu ad se trahant; consilio, et ratione, rudi, et incondita barbarorum ferocia

egregie docti, grauitatisque, et prudentia laude in Ciuitate praestantis, quem ille in parentis loco semper coluit, et obseruauit; namque una cum filiis eius consobrinis, et aequalibus suis de rudimentis litterarum, de praeceptis eloquentiae, de rerum natura, de vitae officiis, deque omni reliqua philosophia graviter, et copiose disputantem assidue audiebat. Eodem auctore iuris prudentiam quoque nonnulla ex parte gustauit, maxime quae ad cognitionem patrii moris, forique, et iudiciorum valeret. Sed praecipue illo duce, et quasi monstratore usus

Slaui sunt, et assiduo cum Italis, caeterisque externis gentibus commercio dictione gaudent peregrinis tum vocibus, tum loquendi formulis passim scatente; sed quod vicinis Bosnensibus in usu est, qua gentes, ut specie, ac dignitate corporis, ita loquendi genere ad grauitatem, et elegantiam a natura factae videntur, multoque magis eorum sermo ad extremae Podoliae, Moscouiaeque morem, quam, quo interiecti Bohemi, et Poloni vtuntur, accedit. Qua in re caeteri Dalmatae, Croatique, et si quae aliae gentes abhorrentem non nihil a proprio eorum usu in hoc opere orationem offendent, eadem

missiones omnesque eleemosyna Regia sustentantur. Nunc ad Tarahumaram regionem descendo. Tarahumara provincia 250 circiter milliaribus Hispanicis Mexico distans. 140 milliaria in se continet longitudinis, 100 milliaria in latitudine, salubriorem ceteris aeris temperiem amoeniorumque situm a natura matre nacta; intermixtis collium camporum montiumque varietatibus gratiosam desiderabilemque se se suis exterisque praebet. Hinc ab argenti aurique fodinis pretiosa, divitum metallorum faecunda Mater totam fere Americam ac exinde Europeas partes abunde ditat, inde copiosa armentorum

zodiaci signa perambulat salubribus imbribus recreatur, amoenissimisque varii coloris floribus tincta 53 prata ad relaxandas oculorum acies diffundit. Tunc et tritici (quod turcicum vocamus) copia ingens in maturam segetem reducitur, ceterorumque olerum fructuumque copia, quos vel natura educat vel ars excolit humana, ad maturitatem evocatur; nec deesset suo muneri in procreandis uvis tellus, si permitteretur excoli, sed, ne nimius ab expressis uvis liquor gentem hanc ad ebrietatem summe inclinatam in maiora vitia ac damna impellat, neve 54 commerciorum in hoc

aut denique politior vivendi ratio stimularet, terra haec cuilibet Europeae similis reddi posset. Est et suus montibus decor ab arborum pinorum quercuumque frequentia; populi iuxta fluvios gratissimas projiciunt umbras. Radices etiam et herbas ad curandos corporum morbos salubres varias natura indulsit; inter quas praecipua, quae viperarum noxium virus quantocius reprimit, alia, quae tarantularum morsus venenosos extinguit, alia, quae ab infectis veneno telis tumentia corpora antidota virtute sanat. Est et alia, ex qua vinum nostro vino adusto simile, nec palato

inde huc supra mulas adferuntur. Sapientissimus naturae author creaturarum suarum vices providentia admirabili gubernat, disponit in plerisque orbis partibus, ut, quod huic regioni deest, alia abundet, et, quibus una destituitur, in alia uberius reperiantur, ut scilicet humanae societatis, in quod natura inclinat, et communicationis ordo servetur. Nullus hic apelles, nullus sculptor. Plus nimirum in necessaria, quam delectabilia intenti. Templa ex lateribus non coctis velut et domus, ex terrea massa stramine mixto in modum laterum formantur ac humilia eriguntur modico ornatu

tectae aut luto obiter factae. Sibi ipsis sunt fideles, nec facile unus alteri quidquam furatur, prius fame peribunt. Huc illuc divagari solitae per menses solas reliquunt domos. Colore sunt plerique fusco, subnigri, vivis oculis, corpore robusto et sano fere omnes, paucos videre est, quos natura claudos, caecos, surdos, mutosve luci ederet 70 . Hinc, nisi per aliquod sinistrum accidens in aliquod simile malum quispiam delabitur, vix aliquem videre est simili morbo laborare. Inconstantissimi in instanti in contraria aguntur, ut, qui nunc fuere optimi mirabili metamorphosi

particula carnis, quantumque 86 moveat et, quam parum tanta bonitas et Divina Maiestas, summum illud bonum. Ne autem illis haec esca noceat, plerumque enim nimium comedunt, exercitiis corporalibus se se excitant. Lusus 87 illorum praecipuus pila est, non manu facta sed a natura ex guttis arborum fissosis 88 concreta mollis ad instar magni pomi cotonii grandis. Hanc in quadrato aliquo spatio (velut apud nos in lusu priramidum) ex quavis parte sex aut 5 sibi invicem projiciunt, nudi 89 solo faemore tecti et super illud corneo 90 vaccino

nunc totum corpus inclinando ad unam partem et alteram, genua incurvando adiungunt se mox plures, usque dum magnum circulum conficiunt. Tunc eo tempore, quo unus transfert pedem, ad eandem partem simul transferunt omnes. Nec tota nocte sic saltando fatigantur. Et haec plerumque sunt, quae de natura, moribus eorum terraeque descriptione mihi innotuere hoc brevi temporis spatio. Quae etiam breviter, nec ita acurate aut ordine debito et connexione relata sufficiant, exceptis pauculis 111 , quae occasione ipsarum missionum adnectentur. Nec enim tempus permisit ita enucleate et

Typis Io. Baptistae Pasquati. Superiorum permissu Illustrissime, atque reverendissime Domine.
1  Cum rudis informi Natura recondita massâ,
2   Et foret incultae vultus inane Chaos
3  Non bene nota sibi caeco languebat acervo,
4   Quâ sibi nota foret lucis egebat adhuc.
5  Sed cum pax concors discordia

1.39  Decubuit nunquam: nec tali barbara faetu
1.40  Excepere gravem lybicam spelaea leaenam.
1.41  Non ita Marmaricis audax leo saevit in oris,
1.42  Armeniasque tigres melior natura coercet,
1.43  Quam te monstrivoma pestis prognata gehenna,
1.44  Lutherum puto, qui stygiis qualem hausit ab antris,
1.45  Exhalere luem, foedaeque rebellia sectae

1.531  Dilectum faciens minus ignorare Tonantem.
1.532  Hic disces veluti generari ignara paternae
1.533  Simplicitas mentis, prorsus nihil impare Verbum
1.534  Natura gignat; veluti non duplice duplex
1.535  Principio persona Deum producat Amorem.
1.536  Hic disces veluti mutari nescia mentis
1.537  Aeternae bonitas, causis procul omnibus a se

3.246  Furi viva rapi potuit sine vulnere praeda;
3.247  Redditus assuetis hic liber ovilibus agnus,
3.248  Sollicitam custodis opem, deiectus ad imas
3.249  Commendat plantas; cui si natura dedisset
3.250  Ore loqui, grata vitae data gaudia lingua
3.251  Efferre, et validum praesenti in funere robur,
3.252  Pastoris cantare sui, meritumque perenni,

Atque sui Capitis protracta iniuria, carcer:)
4.119  Vel saltem tuus error erat, quod pectus iniquum
4.120  Liligero Regi, fidum tibi ferre putares
4.121  Obsequium: et quem nec natura, nec ullus Iberi
4.122  Sanguinis affectus, sed splendida Maiestatis
4.123  Delusae improbitas tibi commendavit amicum,
4.124  Infidum Austriacis pectus praefeceris armis.

4.310  Nec Marti hic cedit pietas; augusta stuporem
4.311  Divorum delubra cient: extranea sacras
4.312  Marmora conficiunt aedes: quod nesciit, impar
4.313  Obstupuit natura decus; mirata quod inter
4.314  Adriacas Aegea undas translata Carystos,
4.315  Aut Venetae Phariam trudant imitantia lymphae
4.316  Saxa Paron; vel fortasis glaciata sub Axe

4.379  Quae tamen est sanies, cuius putredo venenum
4.380  Pestiferum generat; non est mihi credita fandi
4.381  Copia; sed notum est: hanc obsequiosa paravit
4.382  Authori natura suo, qua vindicet ignes
4.383  Idalios paenam; scelerique irata flagellum
4.384  Hoc agitat Nemesis, pravum quo terreat Orbem.
4.385   15 Id summe

4.972  Virtutis volvit: cui non est culpa, latere
4.973  Corporis haud passus vitium, fallacia laudis
4.974  Humanae studia explosit: quos manca reatus
4.975  Forte illi natura dedit, prodebat honoris
4.976  Desertor proprii: largas quas coelica dotes
4.977  Gratia contulerat, latebris damnabat, acerba
4.978  Contemptus, nimiaque sui squalloris

Bibliographia locorum inventorum

Pir, Didak (1517 – 1599) [1583], De divo Blasio Rhacusanae reipublicae patrono carmen, versio electronica (, Dubrovnik), 326 versus, verborum 2571, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa - epistula] [word count] [didacuspblasio].

Mužić, Frano [1586], Carmina VI e codice Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 113 versus, verborum 764, Ed. Teo Radić [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [muzicfvd].

Petrić, Frane (1529-1597) [1591], Zoroaster et eius CCCXX oracula Chaldaica Latine reddita, versio electronica (, Ferrara), Verborum 7671, Ed. Erna Banić-Pajnić [genre: prosa oratio - tractatus; prosa oratio - versio] [word count] [petricfzoroaster].

Mikac, Nikola (floruit 1573-1604) [1592], Obsidio Sisciensis domini Micatii Anno Domini 1592, versio electronica (), Verborum 948, Ed. Martin Juraj Kovačić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [mikacobsidio].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

Stepanić Selnički, Nikola; Stjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596], Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica (), Verborum 3031, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [stepnobsid].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1667], Oratio de eligendo Summo Pontifice, versio electronica (), 2879 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gradicsoratio].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].

Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], In Budae a Turcarum tyrannide libertatem, versio electronica (), 234 versus, verborum 1555, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramaninbudae].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report