Your search found 1830 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1701-1800:

scio,
Cum perceleriter, quos habeo, quatuor me agant.
Quidquid redundat despice, neque pluribus,
20   Natura quam tibi destinavit provida,
Stulte potiri concupisce dotibus. Priciza XVIII.

3.17.3  Hunc laudo; ille omni pugna caret, hic sibi palmam
3.17.4   Bellator pugna quaerit at in media.
3.17.5  Hanc virtus homini fert laudem; fert magis illam
3.17.6   Natura, ut duris quercubus ac silici. 18. Ad Phyllin. Amori obstandum, antequam mentem subeat.
3.18.1  Coepit Amor mentem quoties tibi, Phylli, repente

119. Inscriptum tabulae.
3.119.1  Hic Tereus, furiisque ardens Philomela, cruenta
3.119.2   Et Progne et ferro vindice sectus Itys.
3.119.3  Muta pavet Natura et vultum aversa refugit,
3.119.4   Portenta horrendi ne videat sceleris.
3.119.5  Disce, ruit froenis quum caeca mente remissis,
3.119.6  Quas tandem in clades ducere possit

3.212.7  Ne si mente marem videam, non corde, vocare
3.212.8  Te merito incipiam, Gellia, semianimem. 213. [212.] Qua ratione dignosci hominis natura possit.
3.213.1  Difficilem dicit Varum Corvinus; eumdem
3.213.2   At contra jurat Glaucia perfacilem.
3.213.3  Quid credam? Credo falli ambos, dicere utrumque

Patrem
4.162.6   Te sibi naturae, te sibi habet sophiae. 163. [161.] De Newtoni philosophia, ejusque obtrectatoribus.
4.163.1  Natura et leges naturae in nocte jacebant,
4.163.2  Newtonum ast hominum cum tribuit generi
4.163.3  Ille opifex rerum, fulserunt omnia, fugit
4.163.4   Late discussis horrida nox

175. [173.] [  403] De laude Henricae canentis.
4.175.1  Henricam audivi pangentem ut carmina mirans,
4.175.2   Atque manus tollens, talia dicta dedi:
4.175.3  Ars nihil est; natura potens facit omnia. Testor
4.175.4   Sponte sua tibi quae carmina prima fluunt. 176. [174.] [  Sep. et Lug. 19] De Rufina Batonia.

Ad Deliam canentem cum aliis quoad artem multo doctioribus. Krša
4.252.1  Tu rudis es, doctas at vincis, Delia; quanto
4.252.2   Ars et natura sit minor, hercle doces.
4.252.3  Adde artem ingenio, velis remisque supremum
4.252.4   Divinae ad finem veneris harmoniae;
4.252.5  Quanto alias omnes et sueta es vincere,

4.354.1  Indotata Macro fertur nupsisse Lycoris;
4.354.2   Falsum id: quae mores namque habet egregios,
4.354.3  Ingeniumque, manus et doctas et bona quotquot
4.354.4   Vel natura indit, cura vel assiduo
4.354.5  Adjungit cultu, nummum licet haud ferat unum,
4.354.6   Dote virum ditatque et beat eximia.

403. [400.] [  175] De Henrica canente.
4.403.1  Henricam audivi pangentem ut carmina, mirans,
4.403.2   Atque manus tollens, talia dicta dedi:
4.403.3  "Ars nihil est: natura potens facit omnia: testor
4.403.4   Sponte sua tibi quae carmina prima fluunt." 404. [401.] Clarissimo viro Philippo Honorato. Maria Pizzellia de

aliquis tibi venerit hostis,
5.133.8   Hinc procul ingratam quod fuget historiam. 134. In idem argumentum.
5.134.1  Nec mihi, nec natura tibi dedit, Aule, faceti
5.134.2   Narranda quidquam dicere in historia.
5.134.3  Verum ego mi caveo parcus narrator, at ipse
5.134.4   Narrandum quidvis qualibet

5.163.2   Et multo Alpina frigidior glacie,
5.163.3  Ingenuo in coetu qua possis arte placere,
5.163.4   Quinte, rogas; dicam, quod breve, quod facile est.
5.163.5  Queis natura salem dedit, hos sino dicere quidvis;
5.163.6   Tu reside in mediis, mutus ut Harpocrates.
5.163.7  Nimirum hoc superest unum, postquam omnia frustra es
5.163.8   Expertus,

picturae, quod ab Italis vocatur "Maniera".
5.227.1  Quis modus est Italis, quo pictam saepe tabellam
5.227.2   Damnantes "plenam" dicimus esse "modo"?
5.227.3  Ille modum oblitus, quem dat natura creatrix,
5.227.4   Nempe, sibi pictor quem facit ipse, modus.
5.227.5  Hic turpis modus est; hoc foede si quis abundat,
5.227.6   Haud modicum possis dicere, at

258. Ad Quintum, de ejus scriptis ac praepostera gloriae cupiditate.
5.258.1  Componis, scribis, recitas, magnoque videri,
5.258.2   Quod natura negat, vis tamen ingenio.
5.258.3  Ridemus fatuos nisus, orsa irrita, parvo
5.258.4   Et magis atque magis nosceris ingenio.
5.258.5  Quinte, sat est, moneo (votum in

5.340.2   aetatem et praeter, Gellia, floridulam;
5.340.3  Sed nihil est faciem praeter quod possit amari,
5.340.4   aetatem et praeter, Gellia, stulta, tibi;
5.340.5  Cui natura oculos large dedit; haud dedit, uno
5.340.6   Quo dotes animi cernimus, ingenium. 341. Ad Glyconem, obtrectantem cuidam post ejus digressum.

mutus
5.480.6   Mactandum brutam quum dabit ut pecudem. 481. [480.] In Ligurinum scurrantem.
5.481.1  Miror, amo, cuicumque dedit natura leporem,
5.481.2   Ingenuo ut posset spargere dicta sale.
5.481.3  At foedos odi scurras, fugioque, popina
5.481.4   Audiri dignos et reor in media.

5.602.3  Quam propter nulli non spretus, tu tamen esse
5.602.4   Te tibi persuades omnibus invidiae? 603. [602.] De Quinti natura.
5.603.1  Magnus, Quinte, foris; perparvus, perque pusillus,
5.603.2   Nullius et pretii diceris esse domi.
5.603.3  Id quanam dicam causa contingere? Num quod

623. [622.] In Pupum, parvo vocis murmure loquentem.
5.623.1  Apta loqui perhibent, Pupi, te; credo ego vere
5.623.2   Id dici atque istis scilicet invideo,
5.623.3  Queis natura aures adeo concessit acutas,
5.623.4   Tam parvum vocis murmur ut excipiant.
5.623.5  Ipse quidem culicem soleo exaudire volantem,
5.623.6   Ad vocem videor surdus at esse

733. [730.] De mutabili Phyllidis ingenio.
5.733.1  Quinte, doles quod te spernit, quae nuper amabat
5.733.2   Phyllis. Quid? Mulier quod sit, amice, doles?
5.733.3  Cui mage natura, quam plumae ac nubibus, aurae
5.733.4   Ventorum et tenui, contigit esse levem. 734. [731.] De impunitate Quinti inepti conviciatoris.

5.769.5  Vecordi, sensu casso quod nil sapit illud,
5.769.6   Nulli non mirum, qui sapit, ingenium. 770. [767.] De Tullae simulantis natura.
5.770.1  Qui Tullam alloquitur nemo non credit amari;
5.770.2   Tam blanda est verbis dulcibus, ore, oculo.
5.770.3  Verum usu Tullam si quis perspexit, amoris

5.812.6   Expers quod vitii, Quinte, videre tibi. 813. [807.] In adolescentem aptum philosophiae, minus aptum poesi.
5.813.1  Aptum te sophiae fecit natura, negavit
5.813.2   Ipsa tibi carmen condere suavidicum.
5.813.3  Tu tamen, a studiis procul et clamore Lycaei,
5.813.4   Assidue Pindo vivis in aërio;

procul in solum, cantor inepte, nemus.
5.1104.3  I; fatuas illic voces, sensuque carentes
5.1104.4   Saepe itera brutas, ut lubet, inter oves,
5.1104.5  Queis aures dedit, at mentem natura negavit:
5.1104.6   His placeant dulces, at sine mente, soni.
5.1104.7  Mi cantu placeat concors sententia; me, rem
5.1104.8   Qui deceant, soli detineant numeri.

7.21.6   Te comitem ut fugeret, maluit ire pedes. 22. Ad quemdam, laudantem suam ipsius imaginem vero absimilem.
7.22.1  Jure istam laudas, tibi quam natura negavit,
7.22.2   Formam quam pictor largiter adtribuit,
7.22.3  Et tibi, sulcabant quae frontem, demere rugas,
7.22.4   Et florem aetatis reddere qui potuit.

67. Ad Varum ducta uxore maerentem. Lusus.
7.67.1  Ante alias odio est uxor sua cuique, quod uxor
7.67.2   Cuique sua est omnes notior ante alias.
7.67.3  Sic natura mali est: potis est ignota placere,
7.67.4   Nota eadem fuerit quo mage, respuitur.
7.67.5  Haec, tantum visae dum captus amore puellae
7.67.6   Flagrabas cupido, Vare, tibi

Ad Aulum, viros ingenio praestantes vitantem.
7.93.1  Ingenio si quis pollet, vitasque, fugisque,
7.93.2   Aule, virum. Quid? Num despicis ingenium?
7.93.3  Ingenium, quod quid melius natura creavit?
7.93.4   Quid sibi mens possit fingere amabilius?
7.93.5  Nil minus, at magnos prope ne videare pusillus,
7.93.6  Id metuis: miror jam nihil, Aule; sapis.

110. Cur melius Postumo valeat.
7.110.1  Quaeris, cur valeam melius te, Postume? Dicam:
7.110.2   Una mihi morbi est causa; tibi geminae.
7.110.3  Mi natura modo fert morbos: at tibi, praeter
7.110.4   Naturam, morbos fert etiam medicus. 111. De senectutis immunitatibus.

8.47.4   Nec vatem incano vertice despuere.
8.47.5  Hoc aliae haud possunt, queis, dempto flore juventae,
8.47.6   Nemo est non alga vilior aequorea.
8.47.7  Quippe dedit natura oculos, ut corpora cernant;
8.47.8   Ut mentes cernant, non dedit ingenium. 48. Ad Lydam ex faucium morbo valentem.

iratus, credens duxisse chirurgum,
8.57.10   Horrendum duxi quod tibi carnificem. 58. Ad Lydam, de se domo emigrante.
8.58.1  Quam natura urbem scilicet: mundum Radelja statuit mortalibus unam,
8.58.2   Lyda, colo, mundi civis et indigena.
8.58.3  Pone, ubi

8.175.2   Arescat sicca ne macie, medicus.
8.175.3  Quod primum est, unum quod res sibi poscit, omittit,
8.175.4   Nimirum ut vesci largius incipiat.
8.175.5  Non videt id, natura ultro quod monstrat et ipsae
8.175.6   Sponte sua macrae quid faciunt pecudes. 176. Qua re nolit diutius laudare Lydam.

placere. Krša
8.282.1  Seu pullo, niveo seu, Lyda, incedis amictu,
8.282.2   Iste decet mire, nec minus ille color.
8.282.3  Tot natura uni veneres dedit atque lepores,
8.282.4   Ut possis quovis culta placere modo,
8.282.5  Et placeas non culta aeque, nec veste probetur,
8.282.6   Commendet vestem sed tua

8.362.9  Tu clara Ausonias inter dicere puellas,
8.362.10   Digna mihi, saeclo sed meliore, cani. 363. De eximia Lydae natura et moribus.
8.363.1  Irasci nunquam vidi te, Lyda, Quid? Ullo
8.363.2   Non tibi succensum flagrat ab igne jecur?
8.363.3  An ratio edomitum sub pectore sic premit ignem,

8.374.6   Ingenio ut polles, sint tibi clara satis. 375. Ad Petrum Aloysium Pizzellium, Lydae filium.
8.375.1  Petre, tibi mirum tribuit natura leporem:
8.375.2   Est aliquid quod te Lyda parens genuit,
8.375.3  Cujus et arguto interdum pendemus ab ore,
8.375.4   Sparsa jacit multo dum sale dicta pater.

380. Lydae laudes.
8.380.1  Foemineum generi ne confer, Lyda, virili;
8.380.2   Te cuivis praefer, si placet, ipsa viro,
8.380.3  Cui tribuit natura uni, quaecumque virile,
8.380.4   Foemineum decorant quae bona cunque genus. 381. Ad Lydam, de Lagoide, Romanarum formosissima.

Admonitu et duplici, Lyda, cavere tuo. 383. Laudes Lydae.
8.383.1  Ingenium Lydae laudabam et verba diserta,
8.383.2   Et natura illi quae bona cuncta dedit.
8.383.3  Nunc, Lydam ut penitus pernovi, pol mage laudo
8.383.4   Illaec ipsa sibi quae bona cuncta parat.

non cara, vel ipsam
8.468.13   Annorum ut vincas Deiphoben numero. 469. [468.] De laudibus Lydae.
8.469.1  Foemineo generi quidquid natura decori
8.469.2   Indidit, omne id adest, o mea Lyda, tibi.
8.469.3  Foemineo generi, quidquid mos pravus inepti
8.469.4   Addidit, omne id abest, o mea Lyda, tibi.

Et juncta ingenuis Gaudia laeta jocis.
8.470.7  Jure igitur talem sequimur; debemus et uni
8.470.8   Quod vitam heic hilares degimus, o socii.
8.470.9  Nosque inter varii natura et moribus, usque
8.470.10   Fraternae colimus foedus amicitiae. 471. [470.] De Lydae in summis laudibus modestia.

593. De eadem.
8.593.1  Artem impune potes, Pizzellia, spernere agendi,
8.593.2   Quidquid agas, quovis doctior artifice.
8.593.3  Nam te intus natura docet; motusque, statusque,
8.593.4   Et voces mire temperat ipsa tuas.
8.593.5  Cuncta decent: oculos, vultusque, manusque faventum
8.593.6   Applausus, mentes testor et

8.606.5  Lustrare, atque frui divini gaudia ruris
8.606.6   Vere novo vernis floribus assimilem,
8.606.7  Vesci et more tuo, nosse et; sibi consulat ipsi,
8.606.8   Natura ut docto doctius Hippocrate. 607. Ad Lydam absentem.
8.607.1  Tecum, Lyda, loqui, lustras quae Tuscula tempe,
8.607.2   Urbis

amore,
9.84.6   Ne doleat posthac, forsitan efficies. 85. [84.] Ad Lycorin, de illius ac de Phyllidis forma.
9.85.1  Quam ludit natura! Caput deforme, Lycori,
9.85.2   Mire formoso in corpore Phyllis habet,
9.85.3  At tu deformi formosum in corpore: vestrum
9.85.4   Deterior quae sit, dicere difficile

149. [146.] Qua ratione malis placere Varus possit.
9.149.1  Quaeris, Vare, malis qua possis arte placere;
9.149.2   Si tibi sis ipsi quam pote dissimilis.
9.149.3  Sed nihil est tanti, natura, moribus atque
9.149.4   Tam bonus, esse velis ut tibi dissimilis. 150. [147.] Graeculorum invidorum censuram contemnit.

Nil aget inventis Gallia docta suis,
9.207.3  Attolli aëriis at pondera vasta carinis
9.207.4   Posse, tenet cupidos irrita spes animos.
9.207.5  Id fieri donec rerum natura negabit,
9.207.6   Aërium fuerit nil, nisi lusus, iter iter] Krša: erit: Radelja .

9.342.4   Naturae id tribuo, moribus atque meis. 343. [340.] De iis, qui parvo contenti sunt. Vid. T. Lucr. Car. De rerum natura Lib. V. Vers. 1117, ubi haec habet: "Divitiae grandes homini sunt vivere parvo / Aequo animo; neque enim est unquam penuria parvi" Radelja
9.343.1  Divitiae grandes animo aequo

EPISTOLAE A' SUOI AMICI LATINISTI ANDREA RUBBI. I doni fra gli amici debbono esser comuni, come gli affetti e i soccorsi. Questa è legislazione della natura, e della virtù. Bernardo Zamagna, gran letterato e a voi noto, si ricorda di me dalla sua patria Ragusi. La letteratura ha i suoi punti d' appoggio, sebben divisa dal mare. Greco e Latino sono i due perni maestri, su cui s' aggira la macchina scientifica, che

alio amotum cura improvisa vocabit,
2.82  Eripiet, teneris quod stillet caulibus, et quod
2.83  Divendat: quam dextra rapax sit rustica, norunt
2.84  Et talpae, queis dura oculos natura negavit.
2.85  Parva cibum formica trahit, quum sole perustas
2.86  Area conglomerat fruges; vespaeque malignae
2.87  Undique concurrunt, madefacta ubi dolia musto.

4.58  Iratam patribus primaevo vidit in ortu
4.59  Roma ab Aventino metuens immane periclum?
4.60  Nec volo, sit nulla ut populi querimonia: nullo
4.61  Quit fieri id pacto; natura quippe suapte
4.62  Servitii querulum genus est; at justa querelis
4.63  Absit causa, bonum cui sit commune parandum
4.64  Si ceres aut corrupta, aut terrea prostet in urbe

4.116  Ridentis salse numeris famosus Horati,
4.117  In stratis lucem stertat, pietate fugata,
4.118  Omni et relligione licentius; haec eadem plebs
4.119  Natura ad vitium quando est proclivior, omnis
4.120  Urgebit, nec turpe sibi, illicitumque putabit,
4.121  Quod videat placuisse viris primoribus. Ergo
4.122  Perge modum vitae sectari, quem

10.5  Spem doluit. Tu nil metuebas; quippe disertus
10.6  Eloquio magni polles, genitoris et arte,
10.7  Sanctarum et gnarus legum es, jurisque peritus.
10.8  Contra ego, quod pavidus natura, quodque pusillus
10.9  Praetores raucumque forum ac civilia vincla,
10.10  Mi vitanda magis duco, quam retia turdis,
10.11  Quam laqueos merulis, aut tectos piscibus hamos.

dura obsistat, praeceptaque spernat,
12.56  Quae ratio inculcet purgandae accommoda vitae.
12.57  Non te igitur culpem, nec de te conquerar: hoc mi est
12.58  Quod morbi, insaevit puero natura, et ab ipsis
12.59  Uberibus suxi nutricis: dum Itala tellus
12.60  Me tenuit, solis velut ignem pastor in agris
12.61  Cum tegit asservans, sopitum pene quierat;

13.33  Ingeniis patefactae almas ad Palladis artes?
13.34  Quidve urbes aliae, quas temperat Austria fortis?
13.35  Anne tibi fama majora, an visa minora
13.36  Omnia? Solertem finxit natura, nec excors,
13.37  Ut multi, es peregre patria a tellure profectus;
13.38  Spectandis sed rebus idoneus, atque subactum
13.39  Judicium portans cultuque usuque. Sagacis

multos incontrant saepe malannos,
165  Funestas guerras et tradimenta suorum,
166  Quae mettunt regnum sossopra levantque coronam.
167  Nullae hìc insidiae tales et nulla paura.
168   Nam quibus abbastanza dedit Natura, quid ultra
169  Proccacciare sibi brament rapiantque vicissim?
170  Hinc neque sunt illis schioppi, mortaria, Rombae,
171  Non risplendentes spadae, bajonetta, dagazzae,
172  Nec quodcumque hominem queat ammazzare

fronte ritornant.
176  Felices, quos non odium tormentat et ira
177  Longior! O, vestris ecquis me coetibus addat,
178  Quis faciat caras ad littora vestra Patentes,
179  Ut detur tandem mihi Cittadinanza Cucagnae?
180  Quando erit, ut tuto liceat requiescere portu,
181  Et possim nimiis me disdossare fatichis?
182  Indarno, nam nullam homini Natura Cucagnam
183  Condidit; et nos per burlam sumus ista locuti.

An Peloponnesio primum fundata colono,
An contra manibus Romanae condita gentis,
Anfractus ferri non est mihi tempus in istos,
Unde vetet revocare operis lux ardua gressum.
Haec alii: natura soli, positusque locorum,
Fortunaeque vices variae, praeclaraque patrum
Gesta mihi, moresque hominum, et vitia ipsa, per Orae
Dum Rhacusanae tractus juvat ire, canentur.
Unde sed exorsus sit carminis?

Inde iter asperius juga per surgentia montis
Carpitur, in stadia excurrens ter circiter octo.
Hoc ego primum adii rus aeger, et illicò sensi
Me refici, nam temperie sic esse salubri
Hunc voluit natura locum, ut non Tiburis illi,
Campanique queat caelum certare Venafri.
Sic uber terrae ingenium, tantoque refertus
Ipse locus populo agricolûm, ut vix ulla videri
Gleba queat, quae culturam desideret,

vivum expressa, meus ut mos, pingo tabella.
Haud paucis haec ora maris,ni fluminis actam
Dicere malueris, habitatur utrinque colonis.
Horrida pars dextra, atque lapis tenet omnia nudus:
Hinc sterilis multo natura domanda labore
Principiò his fuerat, qui adjunctos aedibus hortos
Pomiferos fecere sibi, atque umbracula ab aestu,
Vitibus in morem curvatis desuper arcus.
Laeva habet apricos, cerni non aspera,

honos nunc Baccho, habuit sua tempora Bacchus.
Hîc et succosi fructus, et copia: credam,
Irriguis large quia circumspergitur undis
Ille locus, cui sex saltem, septemve perennes
Natura indulsit latices, quorum utilis aegris
Non unus, parvamque apte appellaveris Idam.
Rure sub hoc magnis statio solet esse carinis,
Nec semel hîc tenuit numerosas anchora classes,

ex alia, Garganique ardua montis
Prospectat juga, quò paucis dans carbasa vento
Hinc valeas horis te reddere. Penè rotundam
Formam habet, in gyrum ter dena huic millia passûm
Assignant: si longo adeo natura diremit
A terris spatio, genti quoque foenore magno
Fertilis ad vitam quantum satis esset alendam
Impertivit agri, ut propriis contenta maneret
Sedibus, et facili posset subsistere victu.

animos mollire colendo:
Tales Aegei maris olim, Graecia donec
Floruit, inque omni latuit sapientia saxo.
Et quia quaerendae plus libertatis amore
Prae reliquis ardent populis (natura videtur
Hoc illis dictare situs) externa feruntur
Aegrius imperia, ingentesque excire tumultus
Saepe solent, adhibent astus, fraudesque dolosas.
Praeterea quod multa anni pars vivitur esu

blande,
Invidamque subire, animi quam abscondere sensa.
Hactenus ergo rudes, nunc et cognosce superbos.
Nulla licet jactare queant patrum inclyta facta,
Nec magnis generatim opibus natura beavit,
Longo illi inter se tamen ordine stemmata ducunt.
Nobilis hic erit, ille ignobilis audiet, ambo
Uno rure sati cum sint, et vilibus orti
A patribus, pariterque rudi, crassaque Minerva.

Pulcra Cydon; nec avara Ceres hic esset, ut olim,
Cum sua quisque suo mandabat semina campo:
Nunc ea ab externis vehitur; penuria tantum
Fontani est laticis, felix ter et amplius, hoc si
Praeterea natura bono ditasset; at omni
Quis felix a parte locus? Putealibus undis,
Quas et privati, Communeque servat, egestas
Arcetur, pecorique lacum fodere profundum.
Vis populi hic major,

Fert locus, anguillis locuples aqua, regiaque alti
Cum caeli tonat, è quodam egrediuntur hiatu
Immanes, numeroque adeo densantur, agrestes
Ut facile vel fuste necent: hoc provida culpam
Correxit natura bono. Sed mittere tempus
Haec levia, utiliusque aliquid rimarier istis,
Quo morer historiae veteris monumenta sequentes.
Quod Melitae Illyricae scriptoribus insula priscis
Nota foret (plures meminerunt

alios, antiqua quibus nomenque, decusque
Splendida luxuries caenarum fecit: hic arti
Nil locus humanae debet: praestantior arte
Quidquid conveniens, quidquid fuit utile, compta
Divitiis satis ipsa suis natura paravit.
Illi tanta loco stat gratia, quique vocavit
Haec nemora, hos colles, atque haec clausa aequora circum
(8) Nicholaus

tantum Hadriacas classe infestaverit undas,
Sed maria ulteriora etiam, ingentique quod aegrè
Mole illam belli superarit denique Caesar.
Tradita ab antiquis proavis haec incola narrat
Ulterius (factoque fidem natura colentum
Conciliat) quod majores, piratica quos ars,
Atque famis tolerandae usus durarat, habena
Fidentes etiam, lapides qua mittere certo
Stridentes soliti ictu, atque asperitate locorum

et equos multis adducere cura est,
Crebrius ut campum peragrent. Quis ab aequore spectans
Altis praecinctam salebris tot crederet intus
Esse auctam, tantisque bonis? Sub paupere testa
Haud aliter baccas clausit natura nitentes.
Vis populi non parva loco; si major, opinor,
No ita magnus agri modus, ut nunc, esset agresti,
Nec domus una cadus plus centum ferret olivi.
Multum aliàs valuere mari, longosque tenebant

Illyricè grebeni, Italicè pettini vocantur. prostantes ad latus austri
Horrendas visu, et dentati pectinis instar,
Unde et nomen habent, cautes natura locavit,
Quae magno frangant venientes murmure fluctus,
Pulsarique vetent vicini littora portus,
Cum notus hiberna violentior intumet unda.
At satis haec, nec plura decet dare carmina

Ignobile fatica.
La nostra dolce Amica
Di propria man la ordì.

Ne gli orti d' Amatunta,
Credilo, Irene mia,
Natura non avria
Saputo far di più.

A rosa così bella
Cedano l' altre rose,
Fuor che le due vezzose,
Che ne le guance hai tu.

E intente alla si nobile fattura
Giove infin di lassù china le ciglia.
Tal con umana industriosa cura,
L' arte divenne amabil meraviglia;
E d' esser vinta s' allegrò Natura.
Splendorem rapuit stellis, avrique colorem,
Et soli radios, purpureumque decus
Aurorae

Et quaecumque vident homines, motumque videtur,
Et muta voces exprimere in tabula.
Haerent attoniti, spectant qui talia, spectans
Talia de caelo Jupiter ipse stupet.
Egregiam, natura potens cui cedere gaudet,
Hanc artem solers protulit ingenium.

praestantes puellas inspicere voluisse, ut ex tot pulchris unum aliquid pulcherrimum effingeret. Ad eamdem.
Forte aliam post plura parem tibi saecula finget;
At natura nequit fingere quid melius. In ima reductae vallis parte locus erat protensa rupe tectus a vento pluviisque tutus. Qui Phillidem huc adduxerat, ut improvisam insurgentis nimbi vim evitaret, humum pedo signavit

Oceanum,
Et ceu dura silex riget atque immobilis haeret;
Sic postquam Eumenidum maxima, quae soboli
Humanae tantam cladem tantosque labores
Intulerat, certo vulnere procubuit,
Ingenti natura parens perculsa stupore est,
Totque levata malis credere vix potuit
Advenisse diem, Jennero quae auspice, leti
Innumeras tandem clauderet una vias.
Relligio invento plausit. Fanaticus error

facundia praestitit, sum- mo in administrandis rebus consilio, pari in omni munere integritate et innocentia. Quamquam vero multis in foro et senatus curis distentus fuerit, numquam tamen distrahi potuit ab amoeniorum literarum cultu, ad quem natura rapiebatur. Amator ruris non autumnali modo, sed aestivo etiam tempore ad sua praedia vel in Umblensi agro, vel in regione Canalitana, vel in insula Media ejus carminibus magis, quam nullo alio nomine clara, se conferebat: utque privatis studiis intentus

indigens (Gallicis antea versionibus utebatur) legeret et degustaret propius eorum opera, quorum fama apud Ragusinos quoque percrebuit. Ac si Anglorum literae, ut perhibent, gravitatem quamdam legentibus conciliant, profecto non dubito, quin Junius, qui gravis natura, severiores inde mores induerit. Optimis enim Anglicorum scriptorum libris, quibus haud modico sumptu auxerat bibliothecam suam, mirum in modum delectabatur. Qui Anglici regiminis formam et excellentiam admirabundus praedicabat, noluit Britannicae nationis res

Horatium in primis, quem raptus ab ipsa rerum similitudine imitari, et experimere conatus est. Hinc eadem illa ratio penes Junium omnia accommodatis verbis dilucide exponendi: hinc illa venustas atque festivitas personarum, quas induit pro sua cujusque natura ac conditione: hinc idem saepe, mos in Satyrarum exordio, atque contextu, idem transitus ex una in aliam rem, idem tamdem finis in iis, quae ad morum, vitaeque disciplinam pertinent. Neque vero quemquam esse existimo, qui in Restii Satyris si quid

vide, quid ea una dempta, ceteris disciplinis relinquatur, praeter crassam quamdam Minervam, quae ipsa an Minerva sit, vehementer dubitandum est. At vero si utilitate omnia metiris, non longe utilius meditando assequi quanta a Dei O. M. Voluntate, et natura officia in vitam manenet, quam aeris proprietatem, ignis naturam, malleique, et securis efficaciam investigare? Sed haec physica ad vitae commoda applicentur. Fateor: sed enim jamdudum applicata sunt, quantum ad vitae usum est satis; ut tamdem a

tortis quae non ita plexibus haerent,
1.1.92  Vellentisque manum facile, digitosque sequentur.
1.1.93  Quippe aliis inhians non istis nostra libido
1.1.94  Indiget urticis, quas non natura creavit:
1.1.95  Atque adeo caecae vanissima somnia mentis
1.1.96  Et deliria sunt nulli cedentia monstro,
1.1.97  Exemplo quaecumque malo jam publicus usus

stipata satellite Diva!
1.2.35  Quam vario atque levi! Eja agedum, turmae hujus honores
1.2.36  Vestigare juvat, Satyraeque intendere nervos.
1.2.37   Summa mali labes, quod nil Natura sapit, sed
1.2.38  Omnibus haec sordet, senioque effeta videtur.
1.2.39  Atque adeo indicit Naturae Ars nescio quaenam
1.2.40  Horrida bella, velut Romano Punicus

haec sordet, senioque effeta videtur.
1.2.39  Atque adeo indicit Naturae Ars nescio quaenam
1.2.40  Horrida bella, velut Romano Punicus hostis.
1.2.41  Jam nihil est Natura: Ars, omnia vincat, oportet.
1.2.42  Inficit hinc nigro flaventem pulcra colore
1.2.43  Galla comam, ferroque secat malesana capillos,
1.2.44  Horridulam affectans speciem,

1.5.57  Continet articulos, cornuque rigente fatigat.
1.5.58  Unde haec hausta viris? Quis Doctor? Nemo; sed ipsi
1.5.59  Ingenium peperere sibi, nulloque labore,
1.5.60  Quod natura dedit, pepulere foras. Ita? Cornu
1.5.61  Sponte petit bos, dente canum vis: sponte filix, et
1.5.62  Urtica, et tribuli incultis nascuntur in hortis.
1.5.63  Induit atque

sapiunt, multoque nocentius illi,
1.5.133  Qui emendant leges, et publica commoda curant,
1.5.134  Quos quid honestum sit, quid turpe, quid utile, quid fas
1.5.135  Fine voluptatis natura, docetque libido.
1.5.136  Arripuere vice (sit fas risisse) Solonis:
1.5.137  Jura domi scribunt, legumque volumina dictant
1.5.138  Non sano toleranda homini, prelisque

Aristippi potius praecepta sequutus.
1.6.6  Sed veto, regali speres convivia luxu.
1.6.7  Quantum Luculli, etcensu distamus Apicî,
1.6.8  Tantum etiam ingenio, natura, et discrepo mente.
1.6.9  Advenias tempestivus, non serior hospes.
1.6.10  Non placet occidui vesci sub lumina solis,
1.6.11  Perque diem proferre faces, ut callidus hac

vasa manu pinxit solerte Venutus.
1.6.70  Omnia ab Illyrico, patrioque sub aere nata.
1.6.71  Municipes erimus convivae, fercula, vasa,
1.6.72  Excipias si pauca, quibus natura carere
1.6.73  Nos negat, urbane vivendi et cultior usus.
1.6.74  Nam mea uti vappae differt ratio, atque nepoti,
1.6.75  Ingluvie qui posse putant se vivere sola,

Po.Non faba proveniet, non illi beta colono,
1.7.58  Qui sese prave solius egere ligonis,
1.7.59  Et rastri, falcisque putet, sed nesciat idem
1.7.60  Humanae qua parte rei natura locarit
1.7.61  Agricolas, quantoque olitor sit dignus honore.
1.7.62  Vobis, agricolae, fecundis esse dedere
1.7.63  Fata inter mortales solis, quippe labore

recti falsa sub imagine servet alumnum.
1.8.116  Rectius a teneris tu sane turpia celes.
1.8.117  Neve novam imbueris testam sapienter aceto.
1.8.118  Qui scit, an in pravum natura, et mobilis aetas
1.8.119  Non potius secum reputet? Proh! Quanta voluptas
1.8.120  Est vitiis si fama, valetudo, bona, vita,
1.8.121  Gloria queis emitur, mutantur amoribus,

educam, Satyramque in viscera condam.
1.8.153   Sed tu forte moves litem mihi, livor, iniquam;
1.8.154  Nec nosti, quam sit tibi sensus hebes, neque uti te
1.8.155  Finxerit ingenio natura maligna pusillo.
1.8.156  Ecquid sensisti, quaenam sententia nostris
1.8.157  In Satyris lateat? quid et intus et in cute salsi?
1.8.158  Rusticus obloquitur palam aperteque

pecudum tigni qui sanguine pavit.
1.10.95  Sed vos jam reduces tempus narrare viai
1.10.96  Historiam, et coenam sermone extendere multo;
1.10.97  Quae geminis Melites lacubus natura, marique
1.10.98  Piscoso, utrum murenae, rhombi, ostreae, mulli
1.10.99  Forte ausint Umblae, aut bimari contendere stagno;
1.10.100  Pascua quanta locis, quae sylvae, quae

arridet puero matertera simplex.
1.11.16  Me contra monuisse decet, quae censeo, nilque
1.11.17  Quod prodesse queat tibi, praetermittere veri.
1.11.18  Absque cibo vixisse hominem natura negavit,
1.11.19  Indidit et gustu pollere. Comesse voluptas
1.11.20  Est. Heu! naturae nimium male serviet ille,
1.11.21  Qui esca perpetuo contentus vixerit una,

quam vellent, miseris mortalibus; heu quae
1.13.84  Instarent caedes, et fuso sanguine bella!
1.13.85  Sustulit at melior, viresque coercuit intra
1.13.86  Exiguos natura modos, risuque pacisci
1.13.87  Posse dedit, misera quod erat fors morte luendum.
1.13.88  Quamquam enim in imensum Glyceres excreverit ira,
1.13.89  Atque atrox odium furiis

radii, tremuilae neque cornua lunae
1.15.322  Defecere umquam: lucet, mirabile visu!
1.15.323  Ignis uterque, modisque infundit lumina miris.
1.15.324  Mira omnis rerum facies, natura nec illa est
1.15.325  Huic nostrae similis. Gratissimus ordo, vel error
1.15.326  Nescio qui diverso eduxit foedere leges
1.15.327  Diversas, moresque novos dedit omnibus.

est, longo et tempore putre.
1.18.72  Haec nova cur cedat priscis aetatibus aetas?
1.18.73  Deterior quonam? ingenio ne an moribus? Atqui
1.18.74  Pindaricos per se ipsa creat natura furores.
1.18.75  Scribere vis; sed non intelligi amas: ideo te
1.18.76  Involvis tenebris, elapsaque saecla reducis,
1.18.77  ut populum fallas. Nisi Polla intelligit,

aliisque, heus dic, tibi quorsum
1.18.86  Virtus Virgilii, aut Calabri sapientia Flacci?
1.18.87  Quanta est calliditas, doctrinarum atque leporum
1.18.88  Flores, justa palam quos natura omnibus aeque
1.18.89  protulit utendos, velut auram, undamque fluentem,
1.18.90  Unius linguae sepire ambagibus, ut plebs
1.18.91  Excludatur inops, paucisque potentia

sed dicam ego, et excutiam te
1.19.72  Totum, intus nudis rimatus viscera venis.
1.19.73  Quidquid livoris tetri usquam est, invidiaeque
1.19.74  Omne mala hoc largita tibi est natura venenum,
1.19.75  Nativumque vomis, ceu vipera, in omnia virus,
1.19.76  Non quia sunt mala, sed potius quia sunt aliena.
1.19.77  Sed quantum sceleri concessit, provida

Nativumque vomis, ceu vipera, in omnia virus,
1.19.76  Non quia sunt mala, sed potius quia sunt aliena.
1.19.77  Sed quantum sceleri concessit, provida tantum
1.19.78  Natura ingenio detraxit, foedaque honestis,
1.19.79  Pinguiaque urbanis secernere posse negavit.
1.19.80  Inde times Satyras, urbanorumque leporum
1.19.81  Spicula, certus quidquid

sodalitio in praeclaro dum optima quaeque
1.22.100  Audio, et egregiis scriptoribus insto legendis,
1.22.101  Sanis assuevi stomachum. Idcirco modo nostra
1.22.102  Vulgarem natura nequit perferre libellum,
1.22.103  Atque homines mire aversatur, et odit ineptos,
1.22.104  Quotquot odorata est. Vix, si narravero, credas,
1.22.105  Quantum ego quotidianas

agrestia: quae constant quia parvo,
1.23.118  Invenere viam facile mala commoda ad illos,
1.23.119  Quos sane indociles, ignorantesque leporum
1.23.120  Seposuit magno in vulgo natura, deditque
1.23.121  Servitio vitam, duroque juvare labore:
1.23.122  Unde bonus miles, bonus et fit navita, arator,
1.23.123  Fullo, mercator: sociae qui publica vitae

pusillos.
1.24.23  Recte vidisti. Hi sunt oppida niduli, et urbes,
1.24.24  De quibus inter eos est tantus sermo deorsum,
1.24.25  Quos inimica vetat natura evadere in altum;
1.24.26  At contra, recte, atque apta e regione tuenti
1.24.27  Regia Persepolis, Tyrus alta, et regia Memphis,
1.24.28  Illaque centenis Thebe celeberrima

acinum in coenam, veluti pauperrima si quae est?
1.24.72  Ergo quid vitio, et perdendi caeca timore,
1.24.73  Naturae oblita, infinita senescis amando?
1.24.74  Nec venit in mentem, natura sospite, numquam
1.24.75  Mensas posse tuas siliquarum, et farris egere?
1.24.76  Inter formicas tritissima fabula regis
1.24.77  Persarum est, qui dum discinctus in aedibus

2.5.28  Axem humeris, eadem et sidera torquet Atlas.
2.5.29  Si folia in sylvis gelidam cecidere sub Arcton,
2.5.30  Vere renascuntur vividiora novo.
2.5.31  Sic reparat natura omnes ex artibus artes;
2.5.32  At nos, qui Clario sacra tuo facimus,
2.5.33  Abripimur caeco fatorum turbine vates,
2.5.34  Ut plebs Iliacis Graja sub aggeribus.

2.7.35  Hesperidum melius niteant quo poma colore?
2.7.36  Quo rubeant minio Punica mala magis?
2.7.37  Quare rosae flores oleant jucundius arte?
2.7.38  Sic natura tibi sat placuisse dedit.
2.7.39  Jam te non deceat pugnare, magisque morari,
2.7.40  Namque tibi ex alia parte Taphinus adest.
2.7.41  Sparge, Taphine, nuces; tibi traditur

2.8.44  Scilicet has rerum diceris isse vias.
2.8.45  Principio sentire suae cum munera laudis
2.8.46  Posset homo, et cujus quaeque opis indigeat
2.8.47  Natura ingenito quiret deprendere sensu,
2.8.48  Fungique appositis saepe ministeriis,
2.8.49  Has tantas vires, atque haec miracula mentis
2.8.50  Non est in nihilum passus abire

2.8.66  Omnia pervellent cetera saecla Dii,
2.8.67  Illum etiam specie cohonestavere venusta,
2.8.68  Ut quasi naturae flos foret, atque oculus.
2.8.69  Hinc variae natura potens sub imagine formae
2.8.70  Humanis adeo lusit amabiliter
2.8.71  Vultibus, et tantos Venus alma afflavit honores,
2.8.72  Atque ipsae tantos contulerunt Charites.

lux est soli, vitaque terrigenis,
2.9.7  Scilicet id nobis Amor est. Ea cura jacentes
2.9.8  Erigit, atque animi dulcia sensa fovet.
2.9.9  Squalida proh! quantum foedo natura jaceret,
2.9.10  Horrificoque alte tota sepulta situ,
2.9.11  Si semel haec magni cesset concordia mundi,
2.9.12  Rursus in antiquum prorueritque chaos!

2.9.14  Ni blandis juvenem femina depereat
2.9.15  Ignibus, et parili respondeat ille calore
2.9.16  Ardens conspectam virginis ad speciem.
2.9.17  Quod natura cavet dum monstrum, cerea prudens
2.9.18  Corda dedit pueris, cerea virginibus,
2.9.19  Alter ut alterius miros sentiret amores,
2.9.20  Serperet et tacito mutua flamma

Bibliographia locorum inventorum

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1800], Carnovalis Ragusini Descriptio Macaronica et Descriptio Cucagnae, versio electronica (, Dubrovnik), 335 versus, 2183 verborum, Ed. Šime Demo [genre: poesis - satura; poesis - macaronica] [word count] [fericdcarnovalis].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].

Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].

Stulli, Luko (1772-1828) [1804], Vaccinatio carmen elegiacum, versio electronica (), 254 versus, verborum 1548, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [stullilvaccin].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report