Your search found 9840 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 9446-9483:

D' Irene lodator?

Questa nevosa penna
Di cigno innamorato
Sul desco fortunato
Io lascio in dono a te.

Solo conviene a questa
Di celebrare Irene:
A questa sol conviene
D' esprimer la tua fe.

amor cinctus tempora pulchra rosis.
Blanda voce mihi, vates, qui carmine molli
Irenem celebras quid facis, inquit amor?
Hanc tibi do pennam cygni exposcentis (1) amicam;
Hac sola Irenem te celebrare decet.

Vegliai la

Avventurosa e destra:
La solita finestra
Negommi il tuo splendor.

Perchè, vedendo l' ore
Al mio cammin prefisse,
Perchè non te lo disse
Quel cattivel d' Amor?
Tramite me solito mea pergere vota jubebant,
Dum cupio Irenem mane

fallere posse diu.
Callidus ex oculis animum cognoscere possum;
Hanc artem Euterpe tradidit ipsa mihi.
Quae dictavit amor, didici documenta, poetas
Admonet ipsa novos, ipsa magistra docet.
Te non esse meam, nequeo nescire, nefanda
Jam fravs Euterpes munere tota patet.

Te scio, lanigeras duxisse in prata bidentes,

O Satyre, arrepto teneo te denique collo;
Non rapiet nostris te fuga de manibus.
Haec te mulctabit fustis, tibi donec ab armo
Prosiliat sanguis. Carpere tene meos
Conspexi lauta pendentes vite racemos

O Satyre, arrepto teneo te denique collo;
Non rapiet nostris te fuga de manibus.
Haec te mulctabit fustis, tibi donec ab armo
Prosiliat sanguis. Carpere tene meos
Conspexi lauta pendentes vite racemos
Ungue fero? Has uvas, o scelerate, scias

O Satyre, arrepto teneo te denique collo;
Non rapiet nostris te fuga de manibus.
Haec te mulctabit fustis, tibi donec ab armo
Prosiliat sanguis. Carpere tene meos
Conspexi lauta pendentes vite racemos
Ungue fero? Has uvas, o scelerate, scias
Ireni placuisse meae, cui tradere

Conspexi lauta pendentes vite racemos
Ungue fero? Has uvas, o scelerate, scias
Ireni placuisse meae, cui tradere dono
Has uvas uni me voluisse, scias.
Incassum timida purgas te voce; furorem,
Quo semel exarsit, ponere nescit amans.

O genus eximium pulchri, mirumque decorem!
Glauca chlamys corpus picta tegebat acu.
O Venus, hanc spectans ego te spectare videbar:
Candidior gemma, vividiorque rosis
Illa fuit. Quasdam voces mihi protulìt: ah mens
Has nunquam posset non meminisse mea.
Sed carui sensu, voces ut protulit, aeger

Vox exit; nemo nunc hiscat; gaudia colles,
Haec vox dum resonat, prata, nemusque beant.
Mobilis avra silet, revirescunt gramina: quid non
Premere de pharetra tela, Cupido, libet?
Quae mora te cohibet? Feriant tua tela canentem;
Quid cessas? Feriant, praemia magna feres. (14)
Ducere si roseo suspiria disceret ore,
Ducere quam dulci disceret illa sono!

I primi fior son questi
Del Maggio, che ritorna.
Prendili, e te ne adorna,
Ninfa gentile, il sen.

Io sempre a’ Dei del bosco
Gli offriva in Primavera,
Ma Irene allor non era

Rispetta un’ Ombra mesta
E lasciala dormir.
Haec pia terra, meum te non stimulare dolorem,
Terra tegens gelidi corporis ossa jubet.
Huc nunquam accedas. Hyacinthos ipse recuso,
Quos mihi fers, lacrymas ipse recuso tuas.
Non flore, aut lacrymis exanguia membra

Questa, che a me risponde in vario stile
Aurea cetra, o Golin, questa è tuo dono.
Tu m' insegnasti a ricercarne il suono
De gli anni miei sul giovinetto aprile,
Ed or che a te si affida il patrio ovile,
Di festosi amaranti io la incorono.
Oh me beato, se quest' alma impetra,
Tolto ogni neo, che il suo candore appanna,
Di seguir i tuoi passi infino a l'

est munus, mihi quod, Goline dedisti;
Praebebas juveni tu documenta mihi;
Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc amaranthus olens
Nunc mihi circumdet; dum te sibi patria poscit
Pastorem, et proprium credit ovile tibi.
Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem! quae tunc ego gaudia

nunc vivax, hanc amaranthus olens
Nunc mihi circumdet; dum te sibi patria poscit
Pastorem, et proprium credit ovile tibi.
Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem! quae tunc ego gaudia carpam!
Tecum ego gustabo nectar, et ambrosiam.
Tu mihi tunc citharae chordas renovabis; et hymnos
Caelicolum Regi porriget illa

reliquie del foro, ove sì spesso
Tullio convinse il reo, salvò l' amico;
D' accusare il destin non t' è permesso,
Poichè de i rostri, e de lo stile antico
La reliquia miglior vive in te stesso.
Atria, caesareas aulas, et splendida tecta,
Quae Latii veteres incoluere Duces,
Templaque,

In colle herboso tecum consedimus Alcon,
Atque ego, dum viridi grex manet in nemore.
Quae loquar, avdito: mollis te decipit aetas; (22)
Nos curam hic tantum credis habere gregis. (23)
Non ego amo, vultu tranquillo, candida Virgo,
Os qui formosum cerno, tuamque comam.
Prospice

(22)
Nos curam hic tantum credis habere gregis. (23)
Non ego amo, vultu tranquillo, candida Virgo,
Os qui formosum cerno, tuamque comam.
Prospice at Alconem, dum te videt ipse, rubescit;
Ipse amat; insolitus dat tibi signa rubor. (24) Di Onofrio Minzoni.

Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam
Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit

Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam
Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit

timentem
Quam nova zona poli, saevaque pressit hyems,
Despice adhuc nunquam mites, nunc despice ventos,
Nunc mali, nunc sunt vela novanda tibi. (29)
Jam nihil extimeas, quae te laesere, procellas,
Auratam lucem stella benigna parit.
Tempus adest aletum, dulci strepit avra susurro;
Festivo signum grata dat hora pede.
Nunc felix ito: stratus nunc navita

Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam
Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit

O sacra verga, o maestosa vesta,
A troppi ingordi, oimì, siete voi care!
Ed a partirsi in duo la turba è presta,
Qual gonfio flutto in tempestoso mare.
Ond' è pertanto, che te solo or chiede
A suo duce, o Signor, la greggia intera
E che niun teco gareggiar si vede?
Ah! troppo il tuo l' altrui valore eccede:
Egli tutti inamora, o li dispera,

et pax deserit alma gregem.
Sacra fames multos pastoris poscere virgam
Dum cogit, tumidum turba agitata refert
Aequor, et impatiens studia in contraria fertur.
Cur sibi grex totus te cupit esse ducem?
Quid tibi tam pulcrum nemo contendit honorem?
Se tibi non aliquis judicat esse parem.
Quisque silens haeret, laetusque obtemperat; ac te
Sive amat, aut vinci te

fertur.
Cur sibi grex totus te cupit esse ducem?
Quid tibi tam pulcrum nemo contendit honorem?
Se tibi non aliquis judicat esse parem.
Quisque silens haeret, laetusque obtemperat; ac te
Sive amat, aut vinci te potuisse negat. Di Pietro Metastasio

totus te cupit esse ducem?
Quid tibi tam pulcrum nemo contendit honorem?
Se tibi non aliquis judicat esse parem.
Quisque silens haeret, laetusque obtemperat; ac te
Sive amat, aut vinci te potuisse negat. Di Pietro Metastasio Sulla

nunc recto tramite pergit;
Nec cessat caelo liberiore frui.
Hic mea languescit virtus, fluvioque videtur
Consimilis, quem pars infima vallis habet;
Quem sol exsiccat, quem stringunt frigora; sed te,
Dum tua sacrato vellere membra tegis,
Nobilis unda refert, caeli quae surgit ad auras;
Sic tu felici tendis ad astra via.

Per una dimostrazione anatomica.
Illustre mano a esaminare eletta
La spoglia, onde superbo è il nostro niente,
Qual di te man più fida, e più perfecta
L' orme seguì, che le segnò la mente?
Vedete come il breve acciar lucente
Nelle latebre più riposte affretta,
Dove la morte sqallida, e dolente

Pergere per plateas, compita perque vides
Edomitos bello reges, vinclisque gravatos;
Nec consul victos it tuus ante duces. (34)
Aeternam sed nunc pulchrae, quas excolis, artes
Te faciunt, sic tu saecula longa domas.
Olim enses poterant totam tibi subdere terram;
Aevum enses duri vincere non poterant.

quando s' invoglia
Di vestir rozze lane, e in Chiostro amico
D' ogni terrena vanità si spoglia.
Te, de fallaci quae daemone (54) laeta triumphas,
Et loca sollicito quae pede sacra subis,
Te victrix sua tecta petens fortissima Judith (55)
Hoste trucidato, clara puella, refert.

Te, de fallaci quae daemone (54) laeta triumphas,
Et loca sollicito quae pede sacra subis,
Te victrix sua tecta petens fortissima Judith (55)
Hoste trucidato, clara puella, refert.
Illius aequiparat tua virtus inclita laudes;
Jure tibi nomen tradidit illa suum.
At

At crinem ornarat gemmis, pectusque pudicum,
Et sese nitidis vestibus induerat;
Signaque perpetui moeroris nulla gerebat,
Infandum ut ferro scinderet illa caput.
Hostem dum vincis, te contegit hispida vestis,
Et quae decipiunt gaudia cuncta fugis. Femmina, che si

Che di cadere infranta avea paura.
Anzi desta di poi gran pena ancora
D' un tal sogno le fea l' immagin vana;
Io sorridendo le risposi allora:
O buon per te, se vision si strana
Ancor vegliando ti durasse ogn' ora;
Che staresti dagli Uomini lontana.

saxo rebar adesse viros.
Diffringi metuens nolebam tangere quemquam;
Nunc quoque vix tanto libera vivo metu. (62)
Subridens retuli: vigilem Di talia cogant
Credere te, cupias ut procul esse viris. I travagli d’ Orfeo in grazia della Moglie.

Ex versibus Antonii Sivrich quaedam alia. Ad praestantissimam pulchritudine feminam.
Si grajas inter pictor te forte puellas
Vidisset Grajus; (a) sufficit ista mihi;
Non alia est pulchri pictor dixisset imago;
Haec est ipsa Venus, pulchrior aut Venere. Notum est, grajum pictorem, cum pingere Venerem

huc adduxerat, ut improvisam insurgentis nimbi vim evitaret, humum pedo signavit inscribens epigramma, quod sequitur.
Phillidis hic maneat signatus nomine pulvis;
Cura sit, has, hospes, non violare notas.
His euri parcent, his te quoque parcere fas est;
Ni vento, ac nimbis saevior esse velis. Quid rarum florem carpenti nymphae Pastor dixerit.
Carpenti

florem
Terra novos flores dat tibi pastor ait. Ad speciosam feminam sine naevo depictam, qui naturae dono faciem illius pulcherime exornabat.
Luminibus careat quisquis te pinxit, et istum
Non pinxit naevum, quem venus ipsa dedit. Ad puellam, quae joci causa floscolum labiis aprehensum gerebat.
Non satis est pulcher, tam pulchro

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report