Your search found 1386 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 801-900:

chalybis: nemo ignea vultùs
5.1431  Fulgura luminibus ferre. Et se grandior Heros
5.1432  Illo fortè die, assuetumque excedere visus
5.1433  (Seu caeli noua vis, ardor seu Martius auxit)
5.1434  Sobieschum. Plùs ora micant, plùs ardua ceruix,
5.1435  Surgentesque humeri, et bellatrix longiùs vmbra
5.1436  Campum operit. Trepido iamque, omnia versa tumultu:
5.1437  Misti equites, peditesque abiectis vndique signis,

vultùs
5.1431  Fulgura luminibus ferre. Et se grandior Heros
5.1432  Illo fortè die, assuetumque excedere visus
5.1433  (Seu caeli noua vis, ardor seu Martius auxit)
5.1434  Sobieschum. Plùs ora micant, plùs ardua ceruix,
5.1435  Surgentesque humeri, et bellatrix longiùs vmbra
5.1436  Campum operit. Trepido iamque, omnia versa tumultu:
5.1437  Misti equites, peditesque abiectis vndique signis,

extremo nascentis ab ordine Mundi
6.343  Ad sua perpetuis deducere tempora fastis
6.344  Historiam meditans. Operis libamina prima
6.345  Sumpserit; extemplo Ciceronem, et rostra, forumque
6.346  Plùs probat: haec pariter mox damnaturus eâdem
6.347  Ingenij leuitate, sibi constare negantis,
6.348  Eque alio sine more aliud, sine fine sequentis.
6.349  17. Sic noua, continuis vicibus

Densaque multiuago palari compita gressu.
6.680  Sin aliquid vel nolenti se fortè videndum
6.681  Obtulerit, quod (ceu passim Mortalia) turpe
6.682  Indignumque putes; dic tecum protinus: Ista
6.683  Plùs nihilò obseruare meum, quàm, quae glaciales
6.684  Thyrsagetae peccant, vel areniuagi Nasamones.
6.685  Respicerem, populi si praetor, iudicis aut si
6.686  Fungerer officio. Quìd nunc aliena

Caes. cap. 1. et 8.
6.723  Nec suus, aut aeui numerandus in ordine, si quis
6.724  Fortè dies proprij fluxisset muneris expers.
6.725  En, centum populis regnator maximus, at plùs
6.726  Regnatore pater, Cyrus, non laetior, hoste (b) (b) Xenophon de instit. Cyri lib. 3. 4. et 8.
6.727  Cum domito spolijs diues

excursus; (dictu mirabile) maior
6.776  Impetus est. Dandi semel explorata voluptas,
6.777  Pulcher hydrops, alijs sitiens, noua pabula quaerit,
6.778  Nec donasse putat, geminet ni munera: iamque
6.779  Plus debet, qui praestat opem, plus accipit ipse,
6.780  Largiturque sibi: pleno ceu gurgite tota
6.781  Pectus in authoris redeat, quae pluribus inde
6.782  Per populum latè manarat didita riuis,

maior
6.776  Impetus est. Dandi semel explorata voluptas,
6.777  Pulcher hydrops, alijs sitiens, noua pabula quaerit,
6.778  Nec donasse putat, geminet ni munera: iamque
6.779  Plus debet, qui praestat opem, plus accipit ipse,
6.780  Largiturque sibi: pleno ceu gurgite tota
6.781  Pectus in authoris redeat, quae pluribus inde
6.782  Per populum latè manarat didita riuis,
6.783  Gaudiôrum eluuies. Cur non huic

6.908  Quoque frui nobis haud tempore certiùs vllo,
6.909  Occidui quàm sub finem conceditur aeui?
6.910  43. At metuas forsan, ne nil tibi iuris in ipsum.
6.911  Parce metu: plùs ille tuus, quàm caetera, rerum
6.912  In censu quaecunque putas numeranda tuarum,
6.913  Fida licet domino, et nunquam peritura manerent.
6.914  Omnis Amans in ius sortemque euadit Amati,
6.915  Et

mysticus horror
6.1139  Vmbrat, te Zephyri spirant, Volucresque loquuntur,
6.1140  Arguto vitrei referunt te murmure fontes.
6.1141  Quidquid vbique vident oculi, mens protinus illic
6.1142  Te simul, et multò plùs te videt: omnia plena,
6.1143  Magne, Tui: tacitis clamoribus omnia latè
6.1144  Ingeminant. Quìd spectra inhias euanida? Summum
6.1145  Artificem quaere: Artificis metire perennes
6.1146  His vmbris

et sapienti expetendum minùs: cum nullo accipientis merito nixus, ex solâ deferentium stultitiâ originem trahat. Additur ex abundanti, Fortunae munera non modò non ingentium Bonorum; sed neque Bonorum nomen mereri: quin veriùs Malis esse accensenda: vtpote quae plus noceant, quàm prosint. Operae igitur pretium fore, damnorum ex ijs profluentium grauitatem perpendere, cum fructuum tenuitas iam ex dictis abundè constiterit. Morbi primò se obijciunt, ab immoderato voluptatum vsu, qui opum copiam plerunque comitatur,

Deinde, quia plurima nobis obijciunt ficta, et nunquam euentura infortunia, non alium propterea relaturis improuidae formidinis fructum, nisi, vt inanium solicitâ expectatione Malorum verè tristes, ac miseri simus. Postremò, quia plus saepe cruciatùs ex Mali prouisi metu, quàm ex ipso Malo praesente percipimus: cum eo ingenio sit timor, vt et maiora veris concipiat, quae procul intuetur, Mala; et quouis temporis puncto totam eorum longitudinem colligat, collectâque adeo vehementiùs animos torqueat.

sit; statuitur quauis in re aliud esse amplitudinem spatij, aliud vim, et vehementiam naturae, nec, qui dolor sit longior, eum esse propterea acriorem censendum. Nam, cum nullo temporis puncto praeteriti, futurique cruciatus, vtpote absentes, sensu percipi valeant; nullo etiam temporis puncto plus doloris re ipsâ percipitur, quàm, si vnicum intra temporis punctum ille totus desineret. En igitur quo pacto Timor sibi Mala congeminet. Nimirum, cum quouis momento totam ille sibi praesentem efficiat, et simul intra animum colligat futurorum seriem dolorum;

quòd à peculiari plurimorum sarcinâ nos immunes Sors fecerit; quàm expostulandum, quòd communia omnium onera subire compulerit. Declaratur vis huiusce consecutionis Leporum Aesopicorum fabellâ. Quanquam plus etiam leuaminis alienae sortis contemplatio nostris casibus feret, si securitatem insuper animaduerterimus, quam plurimi passim vel vulgares homunculi in assiduis, et grauissimis calamitatibus praeferunt. Hanc enim spectantes indecorae in leuioribus tolerandis

quàm domini more, colliment? Neque obstat, quòd seueriùs aliquando de hominibus consulat: cum patris erga filios amor non in blanditijs solummodo; sed saepe, ac plùs etiam in durioribus imperijs eluceat. Neque item, quòd vtilitas saepe nulla cernatur, cuius gratiâ haec, aut illa de nobis decernat. Satis quippe ad omnia pacatissimè excipienda esse potest, illius benignitatem, ac sapientiam exploratam habere, quae, Medici

Bonorum vsus, illorum priuationem, vtcunque dolenda esset, suae iucunditatis memoriâ solari, et rependere potiùs debeat, quàm acerbiorem efficere. Qua occasione ostenditur, Sapientis esse, non ex praesentibus solùm, sed ex praeteritis quoque Bonis laetitiae fructum haurire: alioqui breues plùs nimiò voluptates, immo et dolorem perpetuum fore, si praeterita Bona meroris potiùs, quàm laetitiae inter causas ponantur. Pari ratione, iniustas eorundem esse aduersùs Fortunam querelas, ostenditur. Quo enim pacto accusari mereatur, quia munerum suorum vsum

conquirere: cum plurimos intueri passim homines liceat, qui, procul ab omni famae pompâ, atque strepitu, tranquillam in obscuro vitam, alijs opibus laetissimi, degunt. Parum tamen foret ad gloriam spernendam, quòd abesse citra pacis, laetitiaeque possit iacturam. Plus est, quòd adesse citra illius perturbationem vix possit, assiduis nimirum, molestissimisque aemulationis, inuidiae, timoris, idque genus curarum aculeis animum fodiens, ac vetans quiescere. Adeo ut non modò absens, tanquam superuacuum munus, desideranda minimè

aggrauandum maerorem supplicij. Ad squalorem verò loci quòd attinet, adeo hic Sapientis dignitatem non maculat; vt ipsius magnis splendore illustretur. Mentis demum libertas non modò nullis cohibetur custodijs; sed secreto in recessu plus etiam facultatis, ad sibi, honestisque artibus vacandum, nanciscitur. Cuius rei nobile documentum Seuerinus Boethius in Ticinensi carcere exhibuit. Hunc igitur ex custodià suâ fructum qui referat, nae ille tum poenae sibi sensum leniorem efficiet; tum gratias

per hosce sibi innatos affectus obesset; minimum tamen ad eandem suis quibuslibet fructibus confert. Quìd enim multiplici, et et [!] variâ tot artium, ac rerum, maximam partem inanium, notitiâ ad securè pacatèque viuendum sit opus? Humanae igitur curiositatis plùs nimiò solicitus in superuacuis addiscendis labor reprehenditur. Maerentibus ob corporis deformitatem solatia. Nemini enim, quàm ipsis, magis vitandum maerorem: cum illius tetricitate turpitudo augeatur.

multitudine, et assiduitate animum; vel animus nimiâ in ijs contentione se premat. Accedat huc circumspectio in deligendis sodalibus, quorum mores ad mutuam concordiam sint apti. Et quia neque ab occupationibus, neque à sodalibus plus praeberi occasionis iracundiae solet, quàm ab animi ipsius, delicato nimis cultu instituti, mollitie; illud curae potissimùm sit, vt genio interdum contradicere, durique aliquid, et cum natiuâ

Neque indignandum proprio statui, quòd naturâ obscurus, atque ignobilis sit: cum vbiuis Sapienti gloriae campus pateat, vt Epaminondae, aliorumque praestantium virorum exempla testantur. Vitam quippe hominum dramati similem esse, in quo non plus laudis refert, qui praestantiores partes accepit, sed qui suas, quaecunque illae sint, concinniùs gerit. Quartum, In propositis constanter haerere: cum alienum prorsùs à Sapientiâ sit, nouitatis illecebrâ, vel coeptorum taedio à susceptis ritè consilijs in

Octauum, Animi otium cum honestis occupationibus, vitaeque ministerijs coniungere. Id verò facilè praestaturum, qui neque plus iusto sibi occupationum, et laborum assumat, neque illis ob spem lucri, vel gloriae, sed vnius honestatis gratiâ mentem, atque corpus exerceat. Sic enim liber, Suique, et rerum potens sapienti ratione omnia temperabit: neque se negotijs seruili anxietate subijciet, properans opus absoluere,

vitae pręceptum, Deo Optimo Maximo per intimam contemplationem, amoremque coniungi. Nusquam enim, praeterquam in ipso, perfectam animi requiem, satietatemque inueniri à Mortalibus posse. Nam creatarum quidquid est rerum, vt plurimum Boni in sese fruendum obijciat; plus tamen desiderandum relinquit. Ipse verò, cum omnium cumulatissimam Bonorum Summam in se complectatur, immo Bona, quae concipi possunt, omnia in vnum prorsus indiuiduum, atque simplex colligat Bonum; nil Amantis in animo inexpletum, atque vacuum relinquit. Adde,

142  A tergo Libithina, caditque in pulvere crasso
143  Deprensus subita gravioris mole ruinae.
144  Tristior illorum facies, quos pondere vasto
145  Oppressos mediaque sui plus parte sepultos 145
146  Ante necem tumulo sors praedamnavit acerba.
147  Heu miseri! nunc extremis conatibus altam
148  Congeriem lapidum certant evolvere; fessi

tuique decus generis palmasque sonabo. 16.
Bis quatuor centumque quater iam conditus orbis
Annorum fuerat lustris, et tertia mundum,
Infantem non plus tenerum firmaverat aetas,
Nahorea cum stirpe ingens virtutibus heros
Nascitur Abramus; cuius de semine natae
Est soboli promissus honor, generosa quod inter
Illorum capita et celsam descendere Matrem

Ad regni solium, pulsoque ultra aequora Varo,
Isacidûm laetis fortuna resurgeret alis.
Iam prope tempus adest, aiunt, cum Martia Iudam
Gens patrium Tyberim clypeis bibitura relinquet
Non plus Oenotriis poterit Iovis Ales ab oris
Victor Idumaeis nidos componere palmis:
Nec Solymae, Ausoniis praestrictas fascibus ultra
Exolvet Latias volucris Romana secures.
Haec arcana fuit multorum fabula, sed

Spectatore latex; aequo ne teste careret
Prodigium fontisque fides, quem laurea captae
Ornabat Solymae, Victor Titus ivit ad amnem:
Et quasi sabbaticae iam testis idoneus undae
Sufficeret, nulla sese plus luce negare
Visus erat misitque suas in sabbata lymphas.
Sed licet is natae supremae matris honori
Compressus torrens hac compede solverit undas;
At meliore dein voluit sua sabbata Virgo

mores curis caelestibus aptos. 14.
Appositum voto postquam concurrere tempus
Viderat Anna, pio senis accedente mariti
Arbitrio, statuit plus non servare potentem
Delubri sobolem. Iam ter sua sidera Titan
Absolvit, quartumque redux sol ibat in annum,
Grandaevo cum fusa utero rorantia coepit
Sugere maternis collecta alimenta papillis.

Et vires superasse suas, quod tardior ipse
Vincere magnanimus spatium deberet Achilles.
Non aliter quam si volucris conclusa saligno
Carcere, reclusi cum prospicit ostia clathri,
Libertatis amans, non plus prohibente patentes
Prosilit e cavea campos celerique volatu
Quam vix luce sequi possis sua rura requirit –
Talis erat Virgo, visa est cui maxima semper
Libertas servire Deo, data quando potestas

Quae pietas, quae religio, sacrique caloris
Arderet quo flamma gradu, si nescia tantae
Virtutis portenta loqui me deseret oris
Gratia, nil moror: audebo licet impare lingua
Prodere: plus esset vitii de Virgine tanta
Nolle loqui exiguum vatem quam nolle silere. 10.
Prima fuit, sed summa fuit qua Virgo calebat
Fax, in sidereas

Aliger accessit. Sua grata fuisse Tonanti
Vota refert, cuius prohibet tamen aequa voluntas,
Ne ferro confecta cadat. Sic ille locutus:
“Grata fuit Patri aetherio tua pectore fixa
Virginitas; cuius meritum plus grande probari
Si cupias, placituro istum, thalami impote voto
Perpetuum servare prior promitte nitorem.
Ire per adversos casus saevasque dolorum
Quod voveas tolerare neces, non vana cupido est:

non impar, caetera longe
A tanta virtute absum. Dilecte quiesce
Quaeso, pater, nec nostra ultra connubia tenta.” 14.
Huic iterum genitor: “Nec plus tua vota morari,
Nec suadere thorum meum est. Hoc deprecor unum,
Nate, aliis temet coniunge flagrantibus oris
Virginei formam pueris. Spes irrita siccae
Expectare mihi pro te suffragia virgae

16.
Sidereae mentes carnisque ignara potestas
Inventum mortale stupet maiusque beatis
Caelitibus robur, quibus hanc sine corpore palmam
Carpere laus minor est: plus est si victor acerbo
Hoste tenus veniens socia de carne triumphet.
Aut potius tantas caelo cecidisse pudoris
Terrigenis mirantur opes interque maritos
Integra quod fervoris inops nix albicet ignes.

illic
Per iucunda suburbia, non cum simplice molis
Atque loci excessu maior spectabitur, omni
Quae posita est infra, vitae mortalis ad usum.
Et tamen has caeli immodicas, non temporis uno
Plus puncto sphaeras emensus Numinis Ales,
Cum paribus noctem tenebris iudaea secabat,
Virgineae subiit Gabriel conclave maritae. 29.
Illa ut erat

Ira, et Avarities regum, queis tertia fertur
Accessisse comes, cordis caligo superbi,
Ambitio, quarum par est fortuna, lucroso
Saepe quod his felix Martis cadit alea talo.
Crescere proscripto non plus sua lucra Gradivo,
Exclamant; quare hunc tota tellure requirunt,
Inventumque specu eripiunt ferroque solutum
Ad privata aptum revocant compendia Numen.

fecunda marito,
Cui pars accedat prolis patrisque potestas.
Una sibi totum genuisse puerpera natum
Creditur haec Virgo; totum si possidet una,
Totus amor prolis non est divisus ab una.
Plus amat una istum quaevis quam femina natum,
Plus dedit una isti siquidem quam femina nato,
Naturae hic amor est. Sed cui praeluxit amori
Gratia, caelicolûm quivis est spiritus impar.
Talis amore parens

potestas.
Una sibi totum genuisse puerpera natum
Creditur haec Virgo; totum si possidet una,
Totus amor prolis non est divisus ab una.
Plus amat una istum quaevis quam femina natum,
Plus dedit una isti siquidem quam femina nato,
Naturae hic amor est. Sed cui praeluxit amori
Gratia, caelicolûm quivis est spiritus impar.
Talis amore parens natum fovet: evehit istas
Immodico nisu natura et

Multa coronatum sunt mala gerentia florem
Et succum inclusis dulcem stillantia granis:
Hos aliosque tibi matrum dignissima fructus
Ferre vetabat hiems, nobis neque poma molestae
Quae fuerant brumae plus commendata supersunt.
Quod ferimus, genetrix, metiri nolo pusillis
Obsequium donis; etenim si pectora spectas,
Magna damus, quia tota damus. Tu protege nostras,
Mater, oves; nam magna tibi de prole

10.
At profugo ne quid curae caelestis haberent
Israële minus, licet his sine nectare caelum
Non foret et grata nubes glomeraret ad umbram,
Plus, ubi iussit opus, superûm famulare calebat
Obsequium: seu fallacis, vestigia plantae
Sincerâ torquere viâ, seu quaerere labris
Nescio quo laticem rivo, seu fercula caenae
Ponere: et allatas dubium quo

Baccarumque Indi pretiosa superbia ponti;
Ex quo felices venientem in membra Tonantem
Parvaque senserunt animantem viscera muri.
Numen ibi humano postquam se corpore texit,
Nec caelum plus lucus habet, nitidissimus aulae
Candor ubi Empyreae voluit spectabile divis
Caelitibus lumen pariter splendescere terris
Terreno e caelo, quo sponsus uterque petitis
Plenius affulsit spectato Numine

Retia caeruleas ponti glomerantia praedas,
Nequicquam iactata, unam frustrantia noctem,
Praecipiente ipso Pelagus tentare, silentum
Squamigeros clausisse greges mirabitur impos
Plena nataturis non plus educere pinnis
Retia piscator, sociisque extracta lacertis
Innumeros notare dabunt per litora pisces.
Desertae cernent valles et inhospita Iudae
Culmina, ieiunas dape deficiente, sequentum

infans.
Et prope par animi, casu conflatus acerbo
Iosippum tenuit dolor, importuna vocantem
Sidera, nocturnis solem remorantia flammis.
Quaerendi studio iuvenis, lentum ille putabat
Plus solito, Arctorum currus agitare Bootem.
“Exorere ô citius, nove sol” aiebat, “et ortu
Fac alium reperire tuo, materna secantem
Amissumque mihi lacerantem pectora solem.
Fortunati ignes, felicia

Sit super, humanae scandant dum sidera mentes
Et laeto Messiae, illis revocere triumpho
E tenebris, iunctum inficias te his patribus ibo.
Plura patris nomen, quo te divina colebat
Proles, plus etiam iunctae tibi gratia sponsae
Plusque sui tutoris honor virtusque meretur,
Quam loca te caeci caperent ut tristia limbi.
Sed potius quaedam ignotae regionis amoena
Temperie Charitumque domo, sociatus

sese referentia signum. 21.
Iste datum postquam magnus conviva premebat
Non procul a genetrice locum, quod pauperis esset
Connubium sponsi, plus non spumante daturo
Laetitiam Baccho, materna voce rogatus
Iussit, ut optatum laticis daret urna Lyaeum.
Mater enim (cui in miseros data viscera matris,
Tunc confessa palam) sensit quae prima pudorem

aequè
Parte tenebatur totus – mirabile! – natus.
Attonitae similis tacito sic pectore fatur:
“Hactenus intacti, qualis mihi contigit uni
Mirabar fortunam uteri, nec hypostasin ultra
Plus posse aeternam iuncta sibi carne, putabam.
Nunc ultra processit amor, mortalibus unus
Qui datus est cunctis natusque est omnibus, idem
Servator voluit cunctis quoque pectore nasci,
Arida terrigenûm replens

Saevities parietque suo livore salutem
Quam refugit, pressura suas hoc funere noxas.
Hoc totum lux prima dabit, sed tertia vivum
Proferet et reducem tumulo tua, mater, habebunt
Lumina mortalem non plus lacrymantia natum.” 25.
Huic genetrix maesto nimium sic ore reponit:
“Nate, mihi supremus amor, suprema voluptas
Supremusque dolor! Quis

Tonantis amores)
Intuituque sui potius quam totius ergò
Humanae sobolis, dulcis crudelia nactus
Verbera sustineat; tanto graviore ferebat
Supplicium poena, rabiem quod funeris omnem
Plus sibi, quam toti mundo prodesse notaret.
Insuper et natum novit cum patre Tonantem
Maiestate parem, flagri servile ferentem
Opprobrium, penetrare potens magis omnibus una,
Quam foret indignus tanto

Censetur numero, coepisset surgere postquam
Hora novae (post funus erat quae tertia, in umbris
Quam genuit mediis nox intempesta) diei;
Membra Arimathaeo statuit sua condita saxo
Aethereus non plus moritura resumere Victor:
Poenarumque suo socium decorare triumpho
Corpus et exactos duplici bis dote labores
Reddere et aeternum staturo adiungere nexu.
“Tunc, mihi charae” inquit, “Limbo consurgite

Dum stupet haec Virgo, formam Victoris adeptus
Apparet natus mediaque in luce refulsit
Divinus Stygis eversor; cui florida vultus
Maiestas orisque decor Phoebeia opacans
Lumina, frontis honor nil plus mortale timentis,
Totaque mirando facies perfusa sereno.
Os humerosque viro similis, cui victa decoram
Effigiem Libitina dedit lumenque iuventae
Perpetuum et laetos oculis afflavit honores.

Victor (ab ignaro veniunt haec gaudia Iuda)
Semper honos nomenque tuum tutique deinceps
Servatae aeternum stabit tua gloria genti.
Cuius nunc ego, terrigenum divine Redemptor,
Auspicium leve, plus cunctis obstricta refundo.”
Filius audivit dicentem et vertice prono
Annuit effatis generosae matris, et ore
Iucundus tacita tectum genetrice reliquit.

suadere, pios vitamque calebat
Formare ad mores: ea demum credita cunctis
Numinis effigies verique serenus horizon. 29.
Tunc etiam cum plus oculis mortalibus absens
Spectari nequiit natus tellure relictis,
Visebat loca, progeniem referentia signis.
Saepe etenim poenale iugum, fatale cruento
Numinis excessu subiit visura theatrum.

“En Iacobe mei, Solymis prout ante ferebam,
Polliciti completa fides: potiore novatam
Tellurem cum messe coles, tibi nostra daturum
Lumina promisi: qui te modo sustinet, hic est
Plus reliquis fecundus ager fideique receptae
Virtutisque ferax, mea quem materna fovendum
Suscipiet pietas aderitque ad vota potestas.
Quare age, in hoc ipso, quo me tua lumina cernunt
Stare loco, victura meis

276  Primaevi de stirpe Chaos, sed posthuma Solis
277  Nata nec auricomo post haec cessura parenti,
278  Millenoque oculo tantae advigilantia morti
279  Plus solito exertam tenuerunt sydera frontem.
280  Iam tibi semianimis properato in funere vultus,
281  Stanislae, natat, iam nil moriturus anhelas
282  Quam posse

nocuit Mulciber igne, rogas.
25  Non nocuit, fateor, sed magna pericula saepe,
26  Etsi non laedant, quod potuere, nocent.
27  Non nocuit plus quam Tyberis tibi, maxima terror,
28  Nec minima est damni pars timuisse malum.
29  Nos iuxta caupo est, lucri vesana Caribdis,
30  Ah

vox fatiferae fulmina iacta manus.
11  O venerande puer, te mutum cuncta loquentur,
12  Te tacitum poterit nulla tacere dies.
13  Ut tunc plus vocis pietati impendere posses,
14  Visus es a prima conticuisse die.

24  Et rigidi properant Solones
25  Dempta severi nube supercili
26  Optata tandem pergere in oscula;
27  Senesque dum gaudent plus aequo,
28  Pene suas meruere virgas.
29  Hic te micantis lumine purpurae
30  Obvelat ingens Gloria, fulgido
31  De

fluctus rotat arma tyranni,
47  Surdaque sistra iacent, permistaque signa quadrigis
48  Corporaque et regis clypeo praefixus Osiris
49  Volvuntur torrente vado. Plus posse sagaci
50  Haud alias licuit digito: stant margine sicco
51  Abramidae dubioque timent sua gaudia vultu,
52  Prodigium exhausti ripis undantibus alvei

3  Maeret pacifero viduari terra parente
4  Et pelagi totis illacrymatur aquis.
5  Astra novum cupiunt addi sibi sydus et illi
6  Multo plus iusta parte dedere locum.
7  Caelum illi Styx ipsa sinit, discordia tantum
8  Rursus ut etherias possit inire vias,
9  At subito numen dictis, quae cuncta

181  Exprimit et supero sudatos Mentore mores
182  Gestaque sydereo statuit viventia caelo.
183  Dedaleae haud alias arti dextraeque sagaci,
184  Haud alias plus posse datum, concredita cuique
185  Vis animi in gestu clare viget: ipsaque credas
186  Ingenia et mentes vultu testante tueri.
187  Quin ipsas voces valuit

111  Tu patris vires, tu magna potentia solus,
112  Fatifero patrii fulminis igne rubes.
113  Tu tua bella soles trifidis indicere linguis,
114  Quae plus quam cladis saepe timoris habent.
115  Mars vetus abscedat, dicar Mavortius a te,
116  Dum possum a palmis Martius esse tuis.

91  In me concutiat tellus sua viscera, et in me
92  Insurgat gravibus turbida Doris aquis.
93  Cuncta libens patior meque ad maiora paravi,
94  Nam poena poenam plus meruisse dolet.
95  Nam face Tartarea nigrisque armata colubris
96  Considet ante oculos horrida culpa meos.
97  »Poenitet« exclamo, turbant suspiria vocem

astris.
61  Saturnus nervos alteque videre futura
62  Et rerum pondus dignoscere, Iuppiter auctor
63  Mortali plus posse dedit, Rhodopeius heros
64  Magnanimos ausus, menti sua lumina Titan
65  Obtulit, et variis docuit Titania Phoebe
66  Temporibus aequare animum, suadaeque

27  Ut sibi interius iecurque nigrum
28  Et sparsum lue mordeat lienem.
29  Nunc plausus redeant: »Io triunphe«.
30  En plus quam reliqui duces peregi,
31  En fregi diomitor recens in uno
32  Iudeum, Numidam, Getam, Molossum.
33  Nunc conclamet »Io triunphe« Roma.

57  Illa quidem refugit, veluti fugiendo lacessat,
58  Ut sapiant molli basia rapta fuga.
59  Foemina vult vinci, sed non vult velle videri,
60  Et vir plus frontis, foemina fraudis habet.
61  Hei mihi, non morsus, non saevos expedit ungues,
62  Nec simul ultores invocat illa deos.
63  Non velut Ismario Philomela

CXVIII. IN TITUM EPIGRAMMA 70.
1  Distentum ventrem praefert Titus atque roganti
2  Dicit: »Plus nimio me mea coena premit.
3  Pavonem, glandes peregrino ex iure comedi
4  Nec queo ventriculo perdomuisse meo.«
5  Utque fidem inveniat, ructat miser, at mihi

32  Assyrius delubra vapor, resonoque tumultu
33  Sacrilegus cumulat redimita altaria sanguis.
34  Roma gemit, maeret Pietas, Stygioque tyranno
35  Haud alias plus posse datum. Quid deside dextra
36  Torpes, Diva soror? Da tandem talibus ausis
37  Ultorem, qualis nunquam per saecula visus,
38  Namque aptanda gravi par est medicina

17  Proh pudor et probrum Martis! Praecincta corusca
18  Casside foemineis hastam torquere lacertis
19  Gaudebat regina furens atque ense timendo
20  Terrebat Latias, sed plus quam foemina, matres.
21  Semivirum cuneis cincta et dementibus armis
22  Interitum populis, victori fata Quirino
23  Ferre minabatur omnique e littore mundi

quae in lapide ejusdem claustri in muro his verbis legitur:
Quam miser est et erit qui gaudia mundi quaerit,
Nam sua dulcedo delabitur ordine faedo,
Praebet sub mellis dulcedine pocula fellis.
Cuncta relinquentur nec plus hic invenientur.
Nonne vides mundum miserum et in omnibus nudum? Ex undum. 5
Omnibus hoc Leo dico ne se dent inimico,
Nam sic viventes facit

in Roma nella Chiesa di S. Girolamo della nazione Illirica, collegiata, eretta da Sisto V, come appare dalla Bolla. Thomas Chrancus, patritius Spalatensis aeque ac Brachiensis, in faciendis versibus Latinis erat adeo felix ut annos natus non plus viginti eos versus funderet quos viris doctis et qui in eo studio plurimum elaborarint componere satis esset. Marci Maruli:
Nondum bis geminum memorant tua tempora lustrum,
Tandem maturos edis ab ore sonos.

quibus alterum Heraclitum Philosophum aut paritura, aut profectò conductura fuerat Croatia. Conspectis nam circumquaque tot funestis ejus bustis et ruinis, nec usquam cessantibus externisve internisve malis, Alciati monito expergiscor;
Plus solito humanae nunc defle incommoda vitae,
Heraclite: scatet pluribus illa malis.

Et verò ad has plorantis Patriae naenias, mille curis et gravioribus occupationibus deditum,

SALUTEM.

Plurimas, amice Lector, dolentis Patriae lacrymas rudi brevique carmine perstringo: quas volumina non caperent. Incultum, rei materia popostulabat: multo, plerique fastidiuntur. Neque mihi, super immenso arumnarum pelago versanti, plùs verborum lepor et dictionis ornatus ad ostentationem, quam impetuosus clamor et inordinatus gemitus ad compassonem conveniebat. Vereor niilominus, ne sic judiciis omnium, quàm desideriis minùs fecerim. Velim verò, cùm ingenii mihi graviorem censuram dederis,

hac sorte parentes.
1.86   Vix solvo exequias, et membra exangvia terrae
1.87  Condo: novas Turcae clades nova damna minantur
1.88  In mea continuò plùs et plùs jura volando,
1.89  Vastantes Posegae et Vulkovarensia rura;
1.90  Scilicet vnde suis primùm deserta colonis
1.91  Conatu leviore queant pòst

1.86   Vix solvo exequias, et membra exangvia terrae
1.87  Condo: novas Turcae clades nova damna minantur
1.88  In mea continuò plùs et plùs jura volando,
1.89  Vastantes Posegae et Vulkovarensia rura;
1.90  Scilicet vnde suis primùm deserta colonis
1.91  Conatu leviore queant pòst capta tenere.

et vitam finit: nec tutus amicis,
1.441  Tutorem nato Solimanum deligit hostem;
1.442  Agnelli quasi cura lupo tradenda fuisset,
1.443  Et non cognatis ovibus? mortalia jàm plùs
1.444  Ingenia haud miror, delirant si quoquè Reges;
1.445  Quod fuit expertus paulò pòst regius infans 1542.
1.446  Cùm sibi regalem tradi

castella et praedia bis sex
1.688  Mille, supra septem centum propè sexaginta,
1.689  Barbarus expilat, comburit, destruit hostis,
1.690  Octuaginta et plus captivȗm millia nactus.
1.691   Non mihi Cresseum damna haec persolveret aurum,
1.692  Impie Lustholter, quaeque inde sequentur ad annum,
1.693  Quo mihi restituet Princeps generosior

superi scelus, ipso in limine pressum.
1.841  Lata etenim fama, bis centum ac octuaginta
1.842  Señonii Cives in eodem barbara campo
1.843  Castra petunt, Turcos caedunt, plus mille peremptis,
1.844  Inque fugam versis aliis, aliisque lìgatis
1.845  In praedam ductis, redierunt. sic malè cauta
1.846  Vis non tuta satìs propria persistit in aede.

mihi, scuto orbae: nempe malorum
1.904  Nil illi mors est, qui jàm contempserat illam:
1.905  Ast cuj rem charam tollit mors, dura profectò est.
1.906  Nec tibi, quàm lacrymas, plus Patria reddere possum,
1.907  Et laudes, Sluñi Francisce; in pace quiescas! 1573.
1.908   Non sat fortè putant, tot letha forìsque domique

insana nova nunc seditione laborat,
1.912  In dominos armata suos, detrectat aratrum:
1.913  Grubeciumque sibi Regem praeponit, honorem
1.914  Libertatis amas, non vult plùs subdita dici.
1.915  Attonito primos dum volvo pectore motus
1.916  Vicinam spoliat Sigetanus Turca Kanizam
1.917  Iumentis et equis, caesorum mille virorum

1.1315   Hinc inter Venetos Senonesque offensio major
1.1316  Incrementa capit; licèt his mens nulla nocendi
1.1317  Christicolis fuit: at Venetis suspecta veniret
1.1318  Plùs semper Senonum virtus; ne forsitan olim
1.1319  In maris imperium redeant de jure Liburni;
1.1320  Quisque amissa dolet, sua quisque ùt parta tuetur.
1.1321   Non ausus contra Señam

2.160  Fortificant dextras (animus non defuit unquam)
2.161  Victricem tulerint quòd multo sanguine palmam.
2.162  Ast ut Volari ad portum perpessa suorum
2.163  Letha pient, nec plùs scelus hoc impune relinquant
2.164  Hostibus: Arbensem proras vertere sub urbem,
2.165  Affiliunt Venetam, quae custodiverat aequor
2.166  Contra Señonios armis instructa, triremem:

2.709  Turbato vastos discurrunt ordine campos;
2.710  Pars abigit praedam, pars Castrorum ostia pulsat,
2.711  Illaque jàm choreas Noviensi ducit in agro,
2.712  Plùs nimio secura sui, securaque praedae.
2.713  Sed postqam Turci per classica multa citati
2.714  Accurrunt, patriam tecturi jure salutem,
2.715  Plùs decuplo numero superantes colla

2.712  Plùs nimio secura sui, securaque praedae.
2.713  Sed postqam Turci per classica multa citati
2.714  Accurrunt, patriam tecturi jure salutem,
2.715  Plùs decuplo numero superantes colla meorum,
2.716  Confundunt juvenes, facili certamine praedam
2.717  Eripiunt. Deus et virtus meliora dederunt
2.718  Fata tamen,

mensibus anno
2.1038  Afflicta sat plebe malis, mea reddere demum 1700.
2.1039  Jussa fui victis loca telluremque feracem
2.1040  Hostibus: et, quod plus, nova demolire meorum
2.1041  Praesidia; ut posthac reparato viribus hosti
2.1042  Tutior invadendi aditus mea regna pateret.
2.1043  Tradimus hinc turrim, prope Castaneapolis

militis arma,
Omnes divinum sunt testatura per annos
Auxilium, probrumque tui deforme furoris:
Qui numero, foedisque dolis, non robore pugnat,
Sed virtus, ope freta Dei, quem nostra moratur.
Plus nostrae valuere preces, quas fudimus imo
Vnanimes ex corde Deo, ne traderet hosti
Nos male perdendos, quam barbarus impetus eius,
Qui terra gravis, atque mari speraverat amens
Cuncta statim

2   Astra Lycaonios 1 * signant septena Triones,
3   Estque loco meritum: nec totus Signifer 2 ullo
4   Plus splendore tumet: nec caeli aliunde fauentis
5   5 Maior in humanos fluit indulgentia tractus.
6   Si Thetis infremuit, subitis si foeta procellis

149   „Et tristes cecinere Magi: iam fronte Tyranni
150  150 „Concutitur diadema Asiae, perculsaque famâ
151   „Claustra Borystenidum 25 plus quam torpore niuali,
152   „Indigenaque Aquilone stupent: iam Memphis 26 ab undâ
153   „Sperat sanguineâ stagnantem uincere Nilum:

187   Saeclorum in specimen mater Germania fudit:
188   Arma olim Superis longum famulata, suoque
189   Digna quidem radiare polo, plus quam ignifer arcus
190  190 Centauri Aemonij, stellataque Perseos harpe 31 .
191   Ergo multiplici splendor sinuatus acantho 32

216   Vorticibus truncos glomerat per stagna Rebelles,
217   Romaque capta dolet: iuxta per fata reorum
218   In sua regna redux plus quam mortale coruscat
219   Pontificalis apex: clamantem audire putares; 190. Emonij, stellatâq. — 202. incunde A. — VV. 207,—235. in manuscripto A additi sunt in fine

omnes,
346   Immensas spectabat aquas. Cupide illa uolabat
347   Semper ad ulterius, quantumque optata tenebat
348   Plus usque optando, cursu insatiabilis, ardensque
349   Instantis famae illecebrâ, per uasta patenti
350  350 Aequora gaudebat spatio, molemque refusam

551   Robora, terribiles geminabat Teutonas hosti,
552   In Martis similem iussos grandescere uultum.
553   Iam plus posse manum, iam surgere celsius artus
554   Sponte uident, clypeos nigra rubigine tergi, 519. etfactis A. — 529. dite A. 532. stigis.

signatum dedi domino Hadrovich, ut ad dominum fratrem possit pervenire facilius. Nam fortassis eidem aut acciperetur ab aliquo, aut curiosius lectus detineretur, hinc, ne quidquam intervenire possit, hac opera usus. Pro eo alium collegio librum adscripsi, nempe librum theologicum patris Banez, qui plus utilitatis et emolumenti legentibus feret. Hunc autem librum, quem accipiet, rogo bene custodiat, ut et ego aliquando rediens eo simul cum domino fratre uti possim. Neque eum a quocunque legi patiatur, nam nonnisi a sapiente et prudente legendus est, praecipue autem in materia illa, quam

Frater omnium semper amantissime cordialissime! Perlectis gratiosissimis Suis litteris illud mihi charissimum fuit, quod me continuo amet atque a me se amari desideret de quo nihil velim dubitet. Dubius ego ancepsve sum: num Matthias plus amet Balthasarem? Vel Balthasar Matthiam? Et cum id mihi resolvi postulo, tum certiorem facio, quod et mihi auditu volupe fuerit, quod placuerint Sibi et port di Spagna et alia a me missa, esto doleam phisognomistam nostrum revolutum ab alio fuisse.

5  Non nisi perpetuos fundunt mea lumina fletus;
6  Lux sequitur noctem tristis, et umbra diem.
7  Pabula sunt lacrymae, lacrymae sunt pocula, sed quae
8   Plus, Medea, tuo gramine fellis habent.
9  Sic me qui pascit, simul enecat humor, et hospes
10   Ipse mei cordis, cor mihi luctus edit.
11  Ac veluti turtur, sociam cui barbarus auceps

95  Nec, quia ter denos mecum una exegerit annos
96  Est mihi, ceu sero rapta, dolenda minus.
97  Ah! magis illa ligant, quorum est diuturnior usus,
98  Et plus, quae plus sunt nexa, dirempta dolent.
99  Sic tener, ac mollis ramo si ramus adhaesit,
100  Disjungas facili vincla novella manu.
101  Frangitur annosus, vel vix victusque

95  Nec, quia ter denos mecum una exegerit annos
96  Est mihi, ceu sero rapta, dolenda minus.
97  Ah! magis illa ligant, quorum est diuturnior usus,
98  Et plus, quae plus sunt nexa, dirempta dolent.
99  Sic tener, ac mollis ramo si ramus adhaesit,
100  Disjungas facili vincla novella manu.
101  Frangitur annosus, vel vix victusque gemensque

ab hujusmodi particulis eam circumundique prementibus. Gravitatem corporibus minorem sub Aequatore, quam sub Polis esse a celeriori in his, in illo tardiori Pendulorum motu deprehendi ait; idque ea de causa fieri, quod sub Aequatore major terrestrium corporum ex diurna Terrae conversione motus plus gravitatis detrahat, quam sub Polis. Tum a vers. 1077. cur corpora alia aquis innatent, alia iis submergantur, demonstrat; et motus piscium sursum deorsumque explicat. Corpora tantum sub aquis amittere ponderis, ait, quantum par aquae moles habet gravitatis: hinc diversam in variis

his adhibe dictis aures animumque;
79  Dum maria et terras circumfusumque peragro
80  Aëra, sidereique vagor per moenia mundi.
81  Invenies etiam, teque hoc longe omnibus unum
82  Plus capiet, per quae felix consistere possit
83  Vita hominum, et rerum rectus quid flagitet usus,
84  Quae finis sit summa Boni, quo tendere oportet.

85   Gallus Homo nobis

208  Ergo, si tollas rationem, opus esse fatendum est,
209  Nobis ut sensus (quamvis non claudicet ipse)
210  Causa sit errandi: nimirum judicii expers
211  Dum sibi, quam par est, plus arrogat immoderate.
212  Ut si regula certa, potes qua nosceri rectum
213  Quid fit, quid contra curvum, et nil talia praeter,
214  Exoptes etiam, ut tibi pondera mensurasque

ut aether,
534  Per loca, qui circum mundi latera omnia fusus
535  Stelliferi ad metas extollitur arduus orbis,
536  Sic tamen, ut teneat majori parte loci plus,
537  Parte minore sui minus, et non omnis ubique.
538  Omnibus omnis adest Deus, et videt omnia passim
539  Nuda et aperta sibi, quae rerum cumque geruntur,
540  Queis sunt cumque

quod claudere testa,
56  Quam quod in immenso circum diffunditur orbe.

57   Nec magis extensum est corpus, cum rarius extat;
58  Rarius est etenim, laxata foramina cum plus
59  Aëris accipiunt, et plus disjuncta recedunt:
60  Densius at contra fit, cum minus intus apertum
61  Contraxitque vias, aurarumque expulit extra
62  Naturam: proin corpus idem

quod in immenso circum diffunditur orbe.

57   Nec magis extensum est corpus, cum rarius extat;
58  Rarius est etenim, laxata foramina cum plus
59  Aëris accipiunt, et plus disjuncta recedunt:
60  Densius at contra fit, cum minus intus apertum
61  Contraxitque vias, aurarumque expulit extra
62  Naturam: proin corpus idem conservat eandem
63  In se

Bibliographia locorum inventorum

Rogačić, Benedikt (1646 - 1719) [1690], Proseucticon de terraemotu (, Rim), 300 versus, 1974 verborum, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [rogacicbproseuct].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1716], Ferocia Turcarum per Christianos Compressa, versio electronica (), 262 versus, verborum 1629, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica] [word count] [matiasevcaramanferocia].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1735], Epistolae ad amicum Matthiam Nicolaum Mesich (1735-1737), versio electronica (, San Vitale apud Bononiam; Bononia), Verborum 3852, Ed. Teodora Shek [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [krcelicbepist1735].

Petrović, Vice [1743], Amissa uxore orbitatem suam rursus deflet, versio electronica (), verborum 688, versus 96, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia] [word count] [petrovicvamissaux].

Petrović, Vice [1743], In obitu uxoris elegia, versio electronica (), verborum 827, versus 122, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia] [word count] [petrovicvobitux].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report