Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: legati Your search found 134 occurrences
1 2
Occurrences 9-172:9. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] primicerius, et Petrus, nepos Murigii, diaconus. Contra ipsum uero directus est Vulcasius. Pauci de canonicis fouebant archiepiscopum, plures et maiores erant contra eum. Itaque archiepiscopus Romam ueniens proiecit se ad pedes domini Honorii pape lacrimabilem proponens querelam de infestatione legati. Sed dominus papa de omnibus excessibus archiepiscopi plene instructus, cepit eum multum dure increpare de insolentiis et temeritatibus suis. Archiepiscopus uero nitebatur excusare se, imponens Roberto consecratori suo, quasi ex ipsius mandato presumpsisset sine pallio pontificalia
10. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] uiolenter. Que res, postquam ad aures Acontii peruenit, misit et totam ciuitatem interdicto supposuit. Cessatum est autem a diuinis fere per annum. Guncellus autem archiepiscopus erat eo tempore in Hungariam profectus. Sed ad ecclesiam suam rediens, non satis discrete absoluit interdictum legati.
11. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 8 | Paragraph | SubSect | Section] quicquid sanctum imperauerit dyadema, fideliter obedire et adimplere. Electusque nuntius uirtutibus plenus et legationibus potestatis instructus ad regem suum iter properauit ac, ad ipsum regem accedens humili impensa reuerentia, causam sue legationis humiliter exposuit. Audito rege legati sermone, hec uerba ipsi nuntio est prolocutus. Responsio regis Legationum fidelitatis efficaciter informati, quamuis genitor, filius Neliptii nostram gratiam immeruerit ac- ceptare, cum ipse prolixo
12. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 9 | Paragraph | SubSect | Section] fidelitatis signum, non ut dignos interitu, sed tanquam adoptionis filios et subditos fideles tractare cum gratia nostra pollicemur. Finitoque regis famine (ipse)met nuntius multorum baronum in presentia hos prorupit sermones. Verba legati ad regem Serenissime domine princeps! Vladislaua et genitus eius Iohannes, pro quibus ad uos sum legatus, plicatis manibus ac ambobus genibus flexis totos se offerunt eorumque bona, ita oppida quam etiam arua et quasque fortilicias et que et quas regalis Benignitas
13. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 34 | Paragraph | SubSect | Section] animo se adherebit. Cuius petitioni et voluntati ipsi Iadertini allacriter complacuerunt: duo legatos, Andream de Sloradis, Nicolaum Madii Galleli, quem in presenti graphia recolimus nominasse, destinauerunt. Et facta est tregua illo die, que vsque ad vesperarum cantum durauit. Et cum idem legati Iadrenses conspectui ipsius Delphini se manifestassent, honorem decentem impenderunt, quos ille iocunde suscepit et eisdem verba in hunc explicauit tenorem. Prouisione Sedis apostolice et mandato nos elegisse in generalem capitaneum fidei
14. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 73 | Paragraph | SubSect | Section] quam in tali morari uelle discrimine. Denique pretores coacti pro satisfaciendo populo ac plurimi perterriti formidine duos ex egregiis et unum ex illis ad capitaneos inimicorum exercitus destinant in nuntios. Qui constituti coram ipsis capitaneis causam suę legationis pronuntiantes et, dum ipsi legati finem suorum fecissent verborum, quidam eorum consulte in hęc verba prorupit: Paratos nos fore fauorabiliter tractare et habere eos, qui sic a uia rectitudinis deuiarunt, qui tam grandem et humilem veniam exposcunt ex commissis, cum hoc puncto et perpendiculo urbem hanc prebeant, quam
15. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 81 | Paragraph | SubSect | Section] Studemus, penitus negamus aliquem ad uos legasse nec nostro scitu fuisse ea, quę per uos narrantur, neminique per nos imperatum fuisse aliquem vestrum ad nostri conspectum debere conuenire nec iota vnum ommittere primęue petitioni. Confestim ipsi legati cum obtenta licentia ciuitatem propriam ingrediuntur. Prętoribus reliquisque consulibus aduersariorum verba distincte patefecerunt. Sed quamuis Iadertini tremefacti, nihilominus aliquale gerebant hortamen de quodam auxilio, quod prefatus rex bano totius Slauonię nomine quo ille
16. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 89 | Paragraph | SubSect | Section] mutuo pacta et conditiones Iadertinorum, quos Veneti sub potenti deputarent custodia. Vnus eorum Iadram adiuit, ut quod per illos roboratum fuerat, per hos efficaciter impleatur. Et dum iste patriam introiuit, vniuersum vulgus iocundatur. Adherent velle parere quicquid sindici et legati Venetis compromiserunt. Ipsosque die, quo idem nuntius vrbem est reuersus, videlicet solemmitate apostoli Thomę seu vicesima prima die mensis Decembris, circa horam vesperorum vniuerse value, quę erant in ciuitate Iadre clausę cementoque fundatę, reserantur et vtrosque capitaneos et
17. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 22 | Paragraph | SubSect | Section] clavem.
1397
18. Vitez od Sredne,... . Joannis de Hunyad virtus et... [page 80 | Paragraph | Section] nos hostibus vulnera, quam accepisse, lugubrisque admodum et cruentae victoriae reliquisse vestigia. Nihilominus et nos lamentari dignum est altis suspiriis, super capitum nostrorum dolendis vulneribus, utpote Regis ac Principis nostri clarissimi, item venerandi toti mundo patris, Domini Juliani Legati, quorum solidae virtutis digna auctoritas salutem huius populi propriis humeris gestare videbatur. Sed cum suasum mihi saepius reminiscor, nihil magni in bello sine periculo confici posse, iterum habeat nutans fortuna regressum, dolor ipse incitabit audaciam ad futura, quamquam et id, quod
19. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 1 | Paragraph | Section] obnoxii simus, nedum eius memoriam dignis laudibus persequi, verum etiam nomen eius familie ac cognacionis quasi numen quodam observare,
20. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 8 | Paragraph | Section] pro gloria, pro amplitudine huius imperii facultates fortunasque nostras exponentes, quandoquidem beneficencia vestra et solum imperio vestro
acceperat, auferre, a Polymnestore autem rege Traciae Polydorum regis Priami filium cupidine
auri, quod ei Priamus una cum filio crediderat, impiissime necatum.
Venerant ad Antigonum Gallorum legati componendae pacis gratia, quos
rex opulentissime pro sua magnificentia excipere cupiens ac honorare magnam uim
auri atque argenti mensis exposuit; illi eius desiderio capti simul et spe praedae
accensi infensiore animo, quam uenerant,
acceperat, auferre, a Polymnestore autem rege Traciae Polydorum regis Priami filium cupidine
auri, quod ei Priamus una cum filio crediderat, impiissime necatum.
Venerant ad Antigonum Gallorum legati componendae pacis gratia, quos
rex opulentissime pro sua magnificentia excipere cupiens ac honorare magnam uim
auri atque argenti mensis exposuit; illi eius desiderio capti simul et spe praedae
accensi infensiore animo, quam uenerant,
acceperat, auferre, a Polymnestore autem rege Traciae Polydorum regis Priami filium cupidine
auri, quod ei Priamus una cum filio crediderat, impiissime necatum.
Venerant ad Antigonum Gallorum legati componendae pacis gratia, quos
rex opulentissime pro sua magnificentia excipere cupiens ac honorare magnam uim
auri atque argenti mensis exposuit; illi eius desiderio capti simul et spe praedae
accensi infensiore animo, quam uenerant,
acceperat, auferre, a Polymnestore autem rege Traciae Polydorum regis Priami filium cupidine
auri, quod ei Priamus una cum filio crediderat, impiissime necatum.
Venerant ad Antigonum Gallorum legati componendae pacis gratia, quos
rex opulentissime pro sua magnificentia excipere cupiens ac honorare magnam uim
auri atque argenti mensis exposuit; illi eius desiderio capti simul et spe praedae
accensi infensiore animo, quam uenerant,
reficere, et alias circum
misit, cui mandat daret operam ut
filiam, quae in quodam uico
Interim
nihil actum est. Verebantur enim ne barbarus hostis, bello lacessitus, oratoribus, uiris nobilibus atque innoxiis, manus inferret. Igitur, iam instante hieme, dux regiae classis
curauit, praesidiumque militum quos ex
Equos etiam exectos ad sustinendos uel longissimos cursus aptos habent. Prae caeteris, tamen, uirtute et exercitatione pollent qui
designare.
Dum haec aguntur, nuntiatum est legatum
egregia seruitutem, quam uiua non potuit, moriens effugit. Nostri exanime corpus sepeliunt. Dum a nostris pro gloria ac cupiditate potiundae ciuitatis, ab hostibus pro patria, libertate, coniugibus ac liberis ubique acerrime res geritur, nox interueniens pugnam dirimit.
Legati ad classem redeunt, relicto ad urbem idoneo praesidio, ne quis exire aut intrare urbem posset. Principes ad legatorum aduentum coeunt. Legati acta referunt, simul edocent urbem praealto muro ac ualido undique munitam et defensoribus
satis instructam esse; propterea sine
ciuitatis, ab hostibus pro patria, libertate, coniugibus ac liberis ubique acerrime res geritur, nox interueniens pugnam dirimit.
Legati ad classem redeunt, relicto ad urbem idoneo praesidio, ne quis exire aut intrare urbem posset. Principes ad legatorum aduentum coeunt. Legati acta referunt, simul edocent urbem praealto muro ac ualido undique munitam et defensoribus
satis instructam esse; propterea sine bombardis, quibus muri prosternerentur, potiundae urbis nullam spem esse. Et quoniam iam hibernum tempus appropinquabat, et ad uehendas ex
prohibere his posse rati, ne quis portum illis inuitis intrare possit. Imperator oppido adnauigans omnia prius circumspicit, deinde sublimis ac eminens in puppi cursum manu magistro ostendit, qui inter frequentes bombardas et ingruentia tela primus portum subiit. Subsequitur regius dux, deinde legati ac tota classis. Imperator expositis copiis ad praefectum mittit, qui eum monerent, ut oppidum dedat: quod nisi dediderit, quicquid uictoribus in uictos licet esse passurum. Mos est
Soprantium
tamen grauia et christianis principibus magnifica atque egregia uisa sunt. Et nisi omnibus nota essent, possem referre quae ab
ad
paratis, imperator cum omnibus copiis
Quapropter uehementer imperatorem
rogabat obtestabaturque, ne se ac regnum in maximo periculo positum desereret, sed cum omnibus copiis ad extirpandam tyrannidem et componendum regni statum uenire maturaret. Imperator, lectis litteris reginae ac legati, diligentique aestimatione omnibus pensitatis, cum omni apparatu
plus iusto sibi confisus.
PLINIVS DE VIRIS ILLVSTRIBVS
Adulatio.
Hages et Cleo adulantes Alexandro. Perniciosa adulatio, perpetuum malum regum, quorum
opes sępius assentatio quam hostis euertit 47 .
redderent 28 .
Regum ducumque clementia etc. 49 .
Alexandri clementia in Forum regem captum 54 .
Constantia Romanorum in seruando foedere Carthaginiensibus: noluerunt
eorum urbes in deditionem accipere sponte se se offerentes 21 .
suscitantur mortui 92 .
Conuerso peccatore spoliatur diabolus 285 .
Offeram tibi bonos cum hyrcis, Iudeos cum gentibus 368 .
Dixit Dominus: Ex Basan conuertam. Venient legati ex Ęgypto, othiopia pręueniet manus
eius Deo 370 .
Et dominabitur a mari usque ad mare 373 .
Hęc mutatio dexterę Excelsi 375 .
Commota est et
prostituunt 91.
Gens ad Caucasum, quę pecorum ritu in propatulo coeant 93.
Massagetę sine pudore concumbunt 94.
Lucretię stuprum 97.
Cambyses sororem sibi matrimonio iunxit 99.
Thraces non asseruant uirgines, unde facilis cum his uiris congressus. Darii legati in Macedonia libidine pene perierunt 111.
Opia Vestalis damnatur 124.
Item Vrbina Vestalis 125.
Periclis cum sorore incestus 136.
Appii in Virginiam 144.
Alcybiades Lacedemoniis inuisus ob adulterium cum Agidis regis uxore commissum 175.
soli aurum in odio contrahunt idque defodiunt, necui sit in usu 69.
Interdixit castris suis Spartacus, nequis aurum haberet aut argentum 312.
Antonius uilitatem auro fecit in contumeliam naturę. Scipio Africanus, Iulius Drusus, Catus Elius uasa argentea contempserunt 316.
Legati Carthaginensium dixerunt Romanos benigne inter se uiuere. Eodem enim argento apud omnes coenitauisse se ipsos. Caius Octauius regem Anthiocum uirga circumscripsit et, priusquam egrederetur , responsum dare compulit
II .
Medea Esonem senem herbis iuuenescere fecit; similiter Liberi nutrices. Arietem
conuertit in agnum VII .
Esculapius Hypolitum a morte suscitauit ad uitam. Romę pestilentia laboratum est. Legati
ad Epidaurum missi reuersi attulerunt Esculapium in serpentis formam, qui de naui egressus
inter uirgulta Tyberis delituit. Locus nunc draconis dicitur XV .
60.
Vitia contra naturam pugnant 61.
Mensura. Vitiosum est quod nimium est 73.
Geometria 84.
Senetioni, qui omnia habebat magna, Grandio cognometum inditum 112.
Geometria 38.
Memoria Senecę 3.
Cineę, Pyrrhi legati, memoria. Aulius tantum auditos uersus recitauit et suos esse dixit. Hortensii memoria 4.
Caliphisius
uolens uideri doctus emerat seruos, qui illi in memoriam reducerent uersus, quorum ipse uix principia recordabatur etc. de illo 10.
Ad communem ciuitatis utilitatem interdum mentiendum 199.
Mendacium interdum necessarium et pro pharmaco usurpandum ad subditorum utilitatem 211.
Mendacem a republica excludendum 220.
Infidus est qui sponte mentitur, qui non sponte amens 285.
In fallaciam legati uel pręconis 319.
Magister. Animus alitur disciplinis, sed cauendum, ne quod placet, noxium sit 81.
Me huic dedo quasi Medeę ex Colchis, ut me dissoluat et,
si uelit, elixet uel quodcunque aliud mauult, in me moliatur, modo
Columnam ignis ducem habuerunt ignotę uię et nubem ab ęstu solis umbraculum 140 .
Sapiens in terram alienigenarum gentium pertransiet 149 .
POLIBIVS
caput VI. Sergius Galba
damnatus, cum filios commendaret, misericordia, non ęquitate liberatus est. Liber VIII, caput
I.
stabili per mutua nexu!
ac tanto amore versari, ut nihil addi possit. De quo et hodie serenissimus princeps multa mecum est locutus, ut revera credam et aperte videam eius hic praesentiam his regnis esse admodum salutarem. Undique enim, Beatissime Pater, mirum in modum obruimur, et nisi praesentia reve rendissimi domini legati, et istorum trium principum 3 summa in Sedis Apostolicae ac religionis Christianae auctoritate tuenda constantia adesset, longe in maiora mala decidissemus.
1 Brodarics returned from Rome in July 1524. (Compare: Theiner Augustin, Vetera monumenta hi torica
uitare tyrannum,
domino, cui subesse debeant omnes qui regni finibus continentur. Alias pręterea leges ac scita
sanxerunt, quę nunc referre longum foret, habentur autem in libro qui est in Croatia dictus
Methodus, quem Latine Rationalem possis dicere. Cardinales tandem episcopique et Cęsaris legati
probe ac laudabiliter suo functi officio magnisque a rege muneribus donati reuerenterque habiti
recessere. Mox etiam omnis hominum multitudo cum suis ducibus bannis centurionibusque dilapsa
est in suas quisque sedes patriumque solum rediere. Rex autem ipse Budimerus anno a
alia quę mortalium
animos uel ęstimatione uel pulchritudine allicere solent. Sed, ut fit, luxuria in superbiam
uerti coepit, in summum usque scelus erupturam, quod ex sequenti modo patebit narratione
uerumque esse constabit. Contigit enim ut ab Roma Cęsaris pontificisque legati ad Zuonimerum
regem missi cum binis litteris uenirent; primas tantum regi legendas dederunt, quarum hęc
sententia erat: Rogamus obsecramusque te, Zuonimere frater, regum Christianorum
piissime, uti coacto procerum tuorum populique concilio alteram epistolam coram
diebus, quae tunc occurrebant: in presentiarum nil aliud
scribendum occurrit nisi quod Reverendissimus Dominus Gurcensis scripsit
Caesareae Majestati quod de consilio et suasu Reverendissimi Domini Cardinalis
Sedunensis Legati, Ducis Mediolani, Vice Regis, Oratoris Urreae, Dom Pedro de Urrea Ambassadeur du
Roy d' Aragon. et omnium aliorum ob instantes et urgentes
necessitates, cogitur festinanter venire ad Caesaream
MATHATIAS
MATHATIAS sacerdos, Ioannis, filii Symeonis, sacerdotis, filius fuit. Huic
fuere quinque filii: Ioannes, Symon, Iudas, Eleazarus et Ionathas. Consedit
in monte Modin. Quo cum uenissent Antiochi regis legati (sub illo enim erat
tunc Iudea), compellere populum coeperunt, ut idola adorarent. Multis ergo
subuersis Mathatias cum liberis constanter magnoque animo restitit nec
promissis nec minis ullis motus, ut Antiocho
Carneades.
quoque Academicus, Diogenes Diogenes.
Stoicus, et Critolaus Critolaus.
Peripateticus, Atheniensium legati maxima cum admiratione a Senatu Romano auditi sunt.
Quanta temporum ingeniorumque facta est commutatio? Iam alii mores successerunt: utinam
non perditi ac detestabiles. Esset sane tolerabilius, si a multis bonae artes non
attingerentur, quo inertia et luxu
impelli uidemus. Vsus est autem
Vuladislauus imprimis familiaritate Thomae Herdonii, qui in cardinalem adscitus fuit;
cuius quidem cupiditatem Strigoniensis pontificatus cum quinque et uiginti aliis sacerdotiis explere nequiuit.
Postremo, ne quid insolentiae deesset, petit ut, si rex
Vuladislauus nullis post se liberis relictis e uita cessisset, Hungari alium regem praeter se
substituendi ius non haberent.
Haec Maximiliani plena temeritatis ac inconsultae arrogantiae uerba, ne dicam deliramenta, tametsi legati uix risum comprimentes audiuere, utpote satis certi eum, etiam
cum Albertho et omnibus fere uicinis gentibus coniunctum, Hungaris bello haud
quaquam parem fore, ut paulo ante dixi, modo principes Hungari uno studio publicam
amplecterentur utilitatem, tamen, quo eum a societate
ab infelici
deformique expeditione nauium praefectos ad causam dicendam euocauit, ratus magna
militiae iactura ignauiam dimitti impunitam. At praefecti, quamquam non lati auxilii
conscientia moesti, fixis in terram oculis ante tribunal legati, qui quidem locum
demortui imperatoris tenebat, stabant, culpam tamen in Istros transferentes sese noxae
eximere conabantur, qui procul a suis per temeritatem abiuncti in hostico, tanquam in
pacato, securi sine ullis custodiis noctem aegissent; se insuper, Istris exploratum
susceptus esset, totum
regnum Neapolitanum illi cederet. Sin autem rex Hispanus nihil liberorum ex hoc connubio relinquens decessisset, ad regnum ipsum nihil obstante priore foedere Francorum
rex perueniret.
Pace, quo diximus modo, inter Gallum et Hispanum facta, atque ad Venetos literis
legati sui, qui apud Hispanum regem erat, perlata, ingenti ex conscientia perfidiae metu
perculsi sunt. Itaque quo
et ipsi alicuius Christiani regis amicitia sese munirent, omnibus
tentarunt artibus Maximilianum Caesarem, Friderici filium,
aduersus Gallos iuuet. Nam horum alterutrum breui necessario euenturum
esse, ut aut Galli Circumpadanam Italiam ab suo seruitio liberam omnino relinquant, aut
mox Italiam una cum regno etiam Neapolitano uicto pontifice obtineant.
Quae ubi rex Hispanus ex literis legati sui cognouit, nullo foederis ac socii regis
respectu, ueluti equus oestro exagitatus regi Gallo, cuius sororis filiam in matrimonium
duxerat, amicitiam renuntiat, conscriptamque octo millium hominum phalangem atque
in naues impositam Neapolim proficisci iubet. Mandat insuper Rhaimundo
irrumpendum censeo, ut
famam quoque nostri aduentus antecedamus, nesciosque ac incautos offendamus. Nec
ulla magnopere Hungaris uerecundia obstricti erimus, eo quod bellum illis haud denuntiatum inferimus, utpote quod ipsi priores, sacrum inter omnes gentes legati nomen
uiolando, nobis pacem ultro petentibus indixere. Itaque quum omnium iniuriarum causa
ab insolentia et animi elatione proficiscatur, pro certo habete Deum nihil magis quam
superbiam auersari. Quod quidem et casus principis Dęmonis imprimis declarauit, et
Christi
ex eo iam tempore, quo plebs in nobilitatem Georgio
Scytha duce, ut supra demonstratum est, coniurarat.
ut dolum abesse credens
extemplo, quicquid illa postulauerat, regio diplomate comprobarit, legatosque ueste preciosa ac pecunia donatos una cum suis legatis confestim ad illam remisit, quo eiusdem praesentis dextra promissa ac fidem sancirent. Interea dum legati ad Turcam proficiscuntur, indeque redeunt, Iaxia oneratis circiter uiginti carris suppelectile ac pecunia,
coeterisque, quae haud operosa grauiaque portatu erant, ea omnia in intimum regnum
deuehi iubet. Ipsa excoeptis Turcae oratoribus atque extemplo trucidatis, eodem, quo
res
de Werbewcz.
23 Iohannes Zapolianus vaivoda Transsilvaniae.
24 Buglio (Puglioni, Pulleo) Iohannes Antonius, baro Burgionis
(cca. 1485–1545) origine Siculus, munere legati fungens. Aestate anni 1523
ut nuncius pontificis summi Hungariam profectus est, quam diebus cladem apud
Mohach acceptam subsequentibus relinquens a. d. X Cal. Nov. Romam pervenit.
Postea et in Siciliam Britanniamque
quam diutissime felicem et incolumem conservet, in
cuius gratiam me et mea servitia rursus humillime commendo. Ex Buda, ultima
26 Iacobus Sadoletus episcopus Carpentrensis, secretarius
pontificis summi, munere legati fungens, litterarum humaniorum cultor. Unus
expertorum rerum Hungaricarum praecipuorum apud Sanctam Sedem
Apostolicam.
novembris. MDXXV. Eiusdem Vestre Sanctitatis humilimus
In uarias mehercule sententias anceps distrahor: nec
satis liquet damnem an rideam decreti huius auctorem, si modo quicquam huiusmodi
uel princeps uel iudices uoluerint statuere, utrobique uictores et uicti,
utraque pars Imperatores et Legati, illorumque pariter atque horum res praeclarę
memorantur. Illi tamen fastigio euecti in humi depressi sunt: illis sublimis
locus, his contigit abiectus. Porro mihi deberi supremam sedem uel inimici
fatebuntur: quis enim temere se
gestis superior est, illi
spiritus addunt gratiam et affinitas principis. Jonus Beg semper est cum Solimano,
Rhustan me presente nunquam eum admisit, nec permisit, ut cum eo loquerer. Itaque vellet
honorem, laudem composite pacis ad se trahere. Nam si recta legati mitterentur
Constantinopolim, sine dubio omnis honor ad Solimanum concederet, primarius enim bassa
omnia tractat et expedit. Nisi fortasse hec commenti sunt, ut per eiusmodi spem V.ram M.
falleret, imparatamque aggrederentur. Plurima de
plus
propinavit, et eo plus oblectationis et gaudii haberet ista sua conversatio cum
ipsis.
Septimi diei convivium Septimo die, instructo convivio cum maiori
apparatu, eo quod plures, et ii satis multi, advenerant legati ex civitatibus, cum
tempus adesset, Rex primum ex reliquis ad interrogandum percunctabatur:
62 QUOMODO effecerit, ut non seducatur et decipiatur verbis aliorum? Ille
inquit: Si expenderis et quis sit qui dicat, et quid dicat, et
regi quae possessio in primis necessaria 81
regi quomodo convenire cum subditorum varia multitudine possit 82
regem neminem esse ex se, sed Deo ita ordinante 69
ad Regem quando admitti soliti, qui vel ultro, vel legati in Aegyptum venissent 53
in Rege nihil simul simulatum esse debere 67
reges quibus in rebus maiori tempore versari debeant 87. quibus potissimum debeant insistere 86
regum communis fere inclinatio 68
Insequente aetate, Peloponnenses sociique, non in Atticam, sed adversus Plataeam
cum exercitu venerunt, duce Archidamo, Zeuxidami filio, Lacedaemoniorum rege. quem
castra iam metatum, ac regionem vastare cogitantem, missi protinus a Plataeensibus
legati adiere, hisque verbis adlocuti sunt: Archidame vosque Lacedaemonii, neque
iuste, neque dignitate vestra patrumque vestrorum facitis, quod in agrum Plataeensem
copias inducitis. Nam Pausanias Lacedaemonius, Cleombroti filius, qui Graeciam
Medorum
ita maxime iusiurandum servaveritis: sin minus, eadem quae iam antea hortamur, otium
agite, colentes, quae vestra sunt; neque ab altera parte state; et tamen utrosque pro
amicis recipite. Haec sat nobis erunt. Quae cum esset locutus, tum legati
Plataeenses, ingressi in urbem, re cum multitudine communicata, Archidamo
responderunt; facere se non posse quae suaderentur, sine Atheniensibus; apud eos
ipsorum liberi atque uxores essent. timere quoque se toti civitati; ne scilicet illis
cadere, numerate: ipsi, quocumque libuerit, abscedite, quoad bellum fuerit:
quo confecto, reddemus vobis quaecumque acceperimus, habebimusque ea interim pro
deposito; colemus, vobisque fructus, qui ad usum vitae suppetant, reddemus. Ea cum
audissent legati, urbem iterum ingressi, habito cum multitudine consilio, dixerunt,
ea quae suaderentur, velle se prius communicare cum Atheniensibus; accepturosque
conditionem, si illis persuaserint. interea iusserunt sibi fidem dari, in ipsorum
regione nihil eos
si illis persuaserint. interea iusserunt sibi fidem dari, in ipsorum
regione nihil eos hostiliter acturos. atque ita, interposita fide, intra quot dies
credibile fuit acceptum iri responsum, a regionis vastatione temperarunt. Aditis
Atheniensibus legati Plataeenses, agitatoque cum eis consilio, reversi, haec civitati
renuntiant: Neque in superiori tempore, viri Plataeenses, ex quo societatem inivimus,
inquiunt Athenienses, se permisisse vobis iniuriam fieri, neque nunc esse
neglecturos, sed pro
inquiunt Athenienses, se permisisse vobis iniuriam fieri, neque nunc esse
neglecturos, sed pro viribus adiuturos: vosque iurisiurandi admonent, quo vestri se
patres obstrinxere, nihil novi se, quod ad societatem attineat, tentaturos. Haec cum
legati renuntiassent, Plataeenses statuerunt, non prodere Athenienses, sed resistere,
et, si etiam res ferat ut vel ante ipsorum oculos agri vastentur, atque alia
quaecumque accidant, pati; neque ullum emittere, sed de muro respondere, ea quae
commotis, quod eis, ut bellum susciperent,
persuasisset, non plane totam probo. neque vero illas quae tertio libro a Theone et
Diodoto de Mytilenaeorum civitate sunt habitae; neque Hermocratis Syracusani ad
Camarinaeos; neque Euphemi Atheniensis legati, quae huic est adversaria; neque alias,
quae his sunt consimiles, conciones laudo. alias praeterea, quae ad eandem dicendi
formam sunt elaboratae, nunc enumerare non placet. Sed ne cui videar res dicere
eiusmodi, quas demonstrare nequeam, cum
et administranda Sacramenta ubique per orbem terrarum, habens testimonium Spiritus sancti quod in doctrina perseveranter errare non possit. Tales Apostoli proprie fuerunt tantum illi duodecim, qui cum Christo sunt versati, et Paulus. Ideo autem sunt sic a Christo vocati Luc. 6, quia fuerunt legati quidam a Christo, Matth. et Mar. ultimo in orbem universum ablegati, ut ubique de Christo testarentur, et legatione pro Christo fungerentur ad omnes gentes, quo se paterentur cum Deo reconciliari. 2. Cor. 5. Dominus dicit Io. 20. Sicut misit me pater, ita et ego mitto vos: ut ipse
Scripturis usus, cum dicimur benedicere Domino: aut cum legimus, benedictus Dominus. Sic et ab hominibus erga homines, aliquando pro laudare accipitur: ut Psal. 62, Ore suo benedixerunt, corde autem maledixerunt. Item, seductores seducunt per benedictiones, Rom. 16. Sic mittuntur legati ad Davidem, qui benedicant et laudent eum, quod prospere pugnaverit contra Hadadezer. 2. Sam. 8. Sic Iob 31 dicit, Benedixerunt mihi latera pauperum, quod ea restitui: id est, pauper percepto beneficio calefactionis laterum ac membrorum, mihi gratias egit. Benedicere non raro etiam
exposui. Haec imputativa commutatio iustitiae ac iniustitiae inter nos et Christum, cum saepe alias in Veteri ac Novo testamento, tum praesertim Isaiae 53, et 2. Cor. 5 describitur, summam totius praedicationis aut legationis suae proponente Apostolo hisce verbis: O vos peccatores, nos legati Dei vobis nomine ipsius dicimus, reconciliemini Deo, qui filium suum (qui non noverat peccatum, nec inventus est dolus in ore eius) fecit peccatorem, ut vos fieretis iustitia Dei in eo, seu iusti, imputata vobis divinitus ipsius iustitia. Secundo aptissime illustratur imputativa iustitia ea
non intelligente, ratiocinando tandem in extremas tenebras ac furores inciderunt, praeterquam quod initio omni sano intellectu caruerunt. Intelligere, aliquando per verbum audire significatur. ut Gen. 42: Et illi nesciebant quod Ioseph audiret: id est, intelligeret. Sic ad Rabsacen dicunt legati, Loquere nobiscum Syriace, quoniam audimus pro, intelligimus. Sic et illud quod prius citavi, Salomonem orasse ac postulasse intelligentiam ad audiendum. Sed de hoc idiotismo dictum est supra in Audio Genes 48, Intelligere fecit manus suas: vel etiam, sciens ac volens dexteram manum
aut minimum in regno caelorum, vel opinione hominum, qui leviter de eo sentiebant, statuentes eum nequaquam Ioanni comparandum esse qui Hebraismus est usitatus. Vel, quia venit ministrare, et non ministrari: vel denique propter exinanitionem. quia factus est peccator, et denique ministri aut legati personam sustinuit, non aequalis cum patre: alibi dicens, Pater maior me est. Paulus vocat se Apostolorum minimum, primae Corinthior. decimo quinto, et Ephes. tertio: quia postremo conversus est, et fuit persecutor, ut ipsemet huius sui epitheti rationem exponit. Forte tamen etiam
a testatoribus. At noster testator Christus dicit: In domo patris mei mansiones multae sunt. Sin minus, dixissem vobis. Vado parare vobis locum, iterum venio, et accipiam vos ad meipsum, ut ubi sum ego, et vos sitis. Est etiam exequutor hic in terris Spiritus sanctus et ministri Christi: qui sunt legati eius ad urgendam reconciliationem hominum cum patre, quique sunt oeconomi Christi, et ius habent ligandi ac solvendi, claudendi et aperiendi.
THESAURUS, per synecdochen saepe omnis generis opes, potentiam ac gloriam significat. Sic dicitur Moises pluris fecisse probrum Christi,
Exalta ut tubam vocem tuam. Cymbala, labia Dominum confitentia, vel dilectio Dei et proximi. In Psa. Laudate eum in cymbalis bene sonantib. Iubilatio, clamor spiritali feruore expressior. In Ps. Laudete eum in cymbalis iubilationis. Aegyptus, mundus hic, vel gentilium populus. In Ps. Venient legati ex Aegypto. Aethiopia, Ecclesia ex gentib. In Psal. Aethiopia praeveni et manus eius Deo. Item in aliam partem. In Ps. Dedisti eum escam populo Aethiopum. Babylon, aut mundus, aut Roma. In Apocal. Et Babylon magna venit in memoriam ante Deum, dare ei calicem vini indignationis
quomodo non sint possessura regnum Dei 106. 49
caro non tantum inferiores seu
septem diaconis, Act. 6. In summo gradu solus Deus est pater, et solus Christus praeceptor, Matth. 23. Alibi etiam Paulus se gloriatur patrem Corinthiorum et Galatarum. Ioann. 7, Doctrina mea non est mea: prius intelligitur de inferiore gradu, posterius de superiore. Doctrina est mea, ut legati aut doctoris: non est mea, ut authoris, aut quasi meum quoddam inventum aut commentum. Mea igitur est in inferiori gradu, sed in summo gradu solius Dei est. Sic Evangelium Pauli, non erat Pauli: scilicet in summo gradu non erat Pauli, sed in infimo, ut legati. Iohan. 5, Non quaero
de superiore. Doctrina est mea, ut legati aut doctoris: non est mea, ut authoris, aut quasi meum quoddam inventum aut commentum. Mea igitur est in inferiori gradu, sed in summo gradu solius Dei est. Sic Evangelium Pauli, non erat Pauli: scilicet in summo gradu non erat Pauli, sed in infimo, ut legati. Iohan. 5, Non quaero voluntatem meam, sed patris: id est, non meam ut mittentis tanquam ipse excogitaverim, sed meam ut missi aut obedientis. Ibidem: Pater non iudicat, scilicet ut minister, et quasi executor, sed ut mandator. Non filius iudicat, sed Moses. In summo gradu Deum nemo vidit
illis acciderunt nostros typos fuisse, ac propter nos erudiendos monendosque facta esse, 1 Cor. 10. Sic Christus discipulis Ioannis quaerentibus, an sit Meschias, magis rebus factis, ibi statim multis miraculis, quam verbis respondet. Talis quaedam species realis locutionis videri potest illa legati Rom. initio secundi belli Punici Carthaginensi senatui bellum ac pacem in sinu togae ostentantis. Sic Tuscus tristia responsa legatis daturus, atrox aliquod cruentumque exemplum caedis alicuius eis proponit ante oculos, aliquando etiam capita cruenta in mensam edentibus mittit.
sibi audacter usurpant, de eodem dogmate ac capite sententiave Religionis, modo sic, modo aliter, pro suo arbitratu statuere. Volunt non solum sine Scriptura, sed etiam supra et contra Scripturam, de longe gravissimis rebus ac controversiis Religionis decernere. Et denique blasphemant, per os sui legati ac praesidentis Cardinalis Hosii, Caligae aut Caligulae, hisce verbis, sacram Scripturam esse creaturam, esse egenum elementum: vanum esse laborem qui ei impendatur, non oportere Christianum hominem ei addictum esse: quin etiam tandem iubendam esse tacere, et audiendas spirituales cordis
Manichaei deduxerint 382
cosmographicos et historicos gentilium
scriptores ad Scripturae cognitionem non parum conducere 340
crastinum in Scriptura S. quid significet 111
Crateri legati insolentia 283
Creavit verbi significatio 283
creatura Dei a peccato quomodo distinguenda 380 nova 342
in Creaturarum operatione quot modos et differentias Scriptura S. posuerit 126
creaturis accidentia quae 128
codicis possessor in suo proposito hujus scripti occulte habendi perseveraret, sed Romae conspici et judicari pateretur:
donec summorum virorum interventus Antonii Priuli Dalmatiaae Praesidis, et Antonii Grimani Veneti apud Vrbem Legati confecta res est. eoque facultas summa fuit codicis per otium legendi, et pertractandi; agnitaque est ab amicis meiis in hoc codice cum Amstelodamensi, quem dixi, collatio; et sicubi ab illo discrepabat, aut cum illo congruebat adnotatio ductis lineis et appositis numeris paginarum
secures.
canonicorum libros et manuscripta ad se pertinere, esto eatenus nec municipalis nec canonica lex foret quaepiam synodalisque constitutio; (apud Peterffium) unice parochos, nulla mentione capitularium, praebendariorum, abbatum etc., ad relinquendos parochiae libros suos obligaret. Ideo legati praetensione deficiente tanto minus subsisteret fata opinio, quod reverendissimi olim Wolffgangi Kukuljevich in anno 1751. libri per eundem collegio Viennensi legati publice licitati fuerint, ut ex aere illo pro alumnis idonei libri substitui valeant. Si legare libros pro collegio nemine
nulla mentione capitularium, praebendariorum, abbatum etc., ad relinquendos parochiae libros suos obligaret. Ideo legati praetensione deficiente tanto minus subsisteret fata opinio, quod reverendissimi olim Wolffgangi Kukuljevich in anno 1751. libri per eundem collegio Viennensi legati publice licitati fuerint, ut ex aere illo pro alumnis idonei libri substitui valeant. Si legare libros pro collegio nemine reclamante potuit Kukuljevich, non video: eccur ego ad publicum usum cum meis disponendi carerem potestate, praecipue cum nec personis capitularibus nec ulli litteras
epistolas. Primas reposuit, delegantem subdelegare nequire, at novum hoc videbatur episcopo, primatemque ignorantiae arguebat etiam ad mensas publicas, sustinentibus adulatoribus episcopi errorem, quin me quoque desuper interrogavit, respondique, mihi haec ignota esse, nec scire, quae primatis ut legati nati authoritas, observasse attamen apostolicos Viennae nuncios delegare alios in juramentum exceptione, uti et cum Klobusizkio factum, quin super deposito per Alexandrum olim Mikulich, Zagrabiensem episcopum, coram praeposito juramento authenticam me habere recognitionem aperui, sciens,
ex qua redux pater rector collegii Zagrabiensis atque a me confidentius de rege Nicolao interrogans haec mihi detexit.
Defunctum Lusitaniae regem Joannem, uti ad publici et orbis notitiam superstitiose affectum gubernatumque a monachis, ut penes hos gubernium esset hique illius ministri, legati, gubernatores essent, sic ab his et praecipue Jesuitis inductum, ut jamjam moriturus in cambium quoddam consentiret, quo mediante civitates portusque optimos Hispaniae cederet pro desertorum quorundam Hispanicorum cambio. Antequam resignatione effectiva firmaretur cambium, rex Joannes
principes, ut omnino religionis bellum putaretur praedicareturque ab haereticis. Sabaudia et Hispania neutralis mansit in apparentia, reipsa cum Gallia conjuncta. Cogitandum eo magis erat Angliae aliisque protestantibus, quod Algerini Africae cum imperatore occidentis in pacem venerint eorumque legati Viennae erant. Omnes svadebant circumstantiae, catholicorum principum eam esse cogitationem, maris ut se mediterranei dominos efficiant et Anglos caeterosque protestantes principes occidentalibus privent insulis et navigatione. Hinc uti catholici in foedus una coaluerunt, sic et
medietate ad pauperum xenodochia applicata; porro, quod intra annum expleverint singula, coram tabula judiciaria edocere quod debeant, quam etiam tam suae dispositionis, quam occurendae ne fors cujuspiam difficultatis interpretem et decisorem inappellabiliter constituit, sub poena amittendi legati, qui tabulae resolutione non contentaretur. Haec autem fecit ideo, ne litibus locus sit, utve sua dispositio effectum sortiatur. Quod et evenit, dicentibus cunctis, primum hoc esse testamentum, quod ivisset ad effectum juxta testantis voluntatem. Displicebat leguleis haec dispositio, aliis
sanguis
Regis autem munificentia ad
eas binas expeditiones 1600 Anglicanas libras persolvit. Erit fortasse aliquis in
Pacifico mari, quod esset optandum maxime. Et ego qui tum de Septentrionali
America cogitabam, spero me futurum satis mature Constantinopoli, quo nimirum
brevi iturus sum in Veneti legati comitatu, et ibidem observationem eandem initurum, ad quam ea urbs est satis idonea. (Dans le tems du passage de Vénus nous
étions encore à Venice, où le ciel fut couvert de nuages jusqu'à quelques minutes
après la fin du phénomene. La Société Royale de Londres m'avoit destiné
nunquam dabitur; quas Jupiter ipse 520
satellites evasit in monasteriumque se tacitus recepit.
quid desit in hac nostra editione ex his, quae in Cracoviensi
inveniuntur, perpauci laboris erit duo epigrammata addere unum Gaspari
Malinii Sandecensis de laudibus Didaci Pyrrhi, alterum Phillipi Asirelli,
qui fuit a secretis Legati cujusdam Florentinae Reip. ad Turcarum
imperatorem, quique in eo itinere amico ac libenti animo commoratus apud nos
est.
7.
et sumptus belli sustinere possint.
Ut ordinata votisationis norma vigeat.
constituit, ferias
excipias, comitia agat.
Neapolitanum; enatae sunt
tamen de praedio capitanatus lites, Galli ad Aprucium, Hispani ad Calabria spectare dicebat,
usque dum ad caedes devenissent inter se apertumque bellum exarsisset; fecerunt dein tamen
inducias ut pacifice componant lites, Lugdunumque ad Franciam mitterentur legati; Ferdinandus
misit generum suum Phylippum Pulcrum, archiducem Austriae, maritum Iohannae, filiae Ferdinandi;
hic Phillippus fuit genitor Caroli 5‑i et Ferdinandi imperatoris.
nebulis pluviis, procellis, destructa classe, sua re infecta
redire coactus sit.
Iohanni
5. hoc jus facta conventione inter litigantes.
Circa 35. huius saeculi annum
ligamen inter Hispaniam et Portugalliam relaxari coepit, et quidem ob violatum jus gentium in
immunitate legatorum; Madritti enim suspecti aliqui homines cum famulitio legati Portugallici
notitiam habuerunt, et frequentarunt Petri de Belmonte legati ad eum; hi homines suspecti
quaesiti ad carceres occultarunt se in aede legati; requisitus legatus ut extradet hos
suspectos, et cum non satisfaceret huic petito, mandato Phylippi 19 ex famulitio
legati incarcerati sunt; Portugalli hoc
relaxari coepit, et quidem ob violatum jus gentium in
immunitate legatorum; Madritti enim suspecti aliqui homines cum famulitio legati Portugallici
notitiam habuerunt, et frequentarunt Petri de Belmonte legati ad eum; hi homines suspecti
quaesiti ad carceres occultarunt se in aede legati; requisitus legatus ut extradet hos
suspectos, et cum non satisfaceret huic petito, mandato Phylippi 19 ex famulitio
legati incarcerati sunt; Portugalli hoc audientes, 19 Hispanici legati homines incarcerari fecit
habuerunt, et frequentarunt Petri de Belmonte legati ad eum; hi homines suspecti
quaesiti ad carceres occultarunt se in aede legati; requisitus legatus ut extradet hos
suspectos, et cum non satisfaceret huic petito, mandato Phylippi 19 ex famulitio
legati incarcerati sunt; Portugalli hoc audientes, 19 Hispanici legati homines incarcerari fecit
homines suspecti
quaesiti ad carceres occultarunt se in aede legati; requisitus legatus ut extradet hos
suspectos, et cum non satisfaceret huic petito, mandato Phylippi 19 ex famulitio
legati incarcerati sunt; Portugalli hoc audientes, 19 Hispanici legati homines incarcerari fecit
adjecit, succurrit Mauritius oppugnatis, conflixit cum Spinola,
sed victus est ab eo; hoc tamen non multum obfuit Belgis; Philippus 3-us videns se viribus non
valere cogitavit de compositione harum litium pacemque ursit, quam etiam Albertus et Isabella
suasit; convenerunt ergo legati Hagam comitium, ibi cum pax fieri non potuerit, ad minimum ad 12
annos confectae sunt indutiae tamquam cum populo quasi libero; ipsi Belgae habebant magnam
causam indutias acceptandi; attritae enim erant vires eorum tantis bellis, dein coeperunt
metuere auctoritatem Mauritii
novum quod declarabat hunc conventum esse illegalem, cum desit
curia superior, et multa desiderentur membra curiae inferioris, et sic convocatum est integrum
parlamentum.
unum statum, inclusive cum
statu rustico.
ex pensionario et secretario Hollandiae; fit haec deputatio sub praesidio
pensionarii, quae dignitas est perpetua; secretarius habet tantum votum consultivum, non
decisivum.
haec profluunt jura:
vicarius generalis est arbiter in negotiis omnes provincias tangentibus.
Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].
Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].
Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1445], Joannis de Hunyad virtus et character militaris, una rei praelio ad Varnam gestae series, sinistri exitus causae ac subsidiorum petitio, versio electronica (, Pesth), Verborum 977, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1445].
Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1525], Stephanus Brodericus secretarius regius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 387, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15250913].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1525], Stephanus Brodericus secretarius regius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 405, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15251130].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].
Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].
Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].
Lučić, Ivan (1604-1679) [1668], Epistola ad fratres Blaeu (14. 11. 1668), versio electronica (), Verborum 626, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [luciusiepist].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].
Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].
Sorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].
Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].
Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.