Your search found 1346 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 101-200:

lupinis complens se incuruabat. Multitudine in eum conuersa, mirari se quomodo illo dimisso se intuerentur 58 . Empedocles quoque pestilentiam sedauit 85 . Heraclides ait ex luna aliquando cecidisse hominem 86 . Terrę motus apud quos crebro contingunt, admirationi non sunt. Sol itidem quìa quotidie cernitur 96 . Timon ad eum qui cuncta mirabatur: Quid autem non miraris, inquit, quia tres cum simus,

Honos. Atomi inanes imagines quę idola nominant 4. Statua Crisippi in Ceramico 8. BEATVS HIERONYMVS IN PARTE PRIMA Oratio. Hirundinem in domo non suscipiendam, id est garulum hominem 151. Eloquentię ratio minus habenda in ea doctrina, quę spectat ad uniuersos 155. Dictandi genera multa 157. Pisonianum uitium est loqui nescire, tacere non posse 160. Verbum ociosum est illud quod non ędificat 187. Verba

2. Homo nascitur ad laborem 101. Et me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum 107. Cogitationes et consilia hominis incerta. Psalmus XXXII 111 . Domine, quid est homo? Psalmus CXLIII 124 . Quid inter Deum et hominem. Psalmus CXLV 125 . Fecit Deus hominem rectum, et ipse se infinitis miscuit quęstionibus 134. Deus creauit hominem inexterminabilem et ad imaginem similitudinis suę fecit illum 137. Deus, qui sapientia tua constituisti hominem, ut

me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum 107. Cogitationes et consilia hominis incerta. Psalmus XXXII 111 . Domine, quid est homo? Psalmus CXLIII 124 . Quid inter Deum et hominem. Psalmus CXLV 125 . Fecit Deus hominem rectum, et ipse se infinitis miscuit quęstionibus 134. Deus creauit hominem inexterminabilem et ad imaginem similitudinis suę fecit illum 137. Deus, qui sapientia tua constituisti hominem, ut dominaretur creaturę, quę a te facta est, et iuste uiueret

et consilia hominis incerta. Psalmus XXXII 111 . Domine, quid est homo? Psalmus CXLIII 124 . Quid inter Deum et hominem. Psalmus CXLV 125 . Fecit Deus hominem rectum, et ipse se infinitis miscuit quęstionibus 134. Deus creauit hominem inexterminabilem et ad imaginem similitudinis suę fecit illum 137. Deus, qui sapientia tua constituisti hominem, ut dominaretur creaturę, quę a te facta est, et iuste uiueret 138. De creatione hominis et eius dignitate. Omnes homines terra et cinis

inter Deum et hominem. Psalmus CXLV 125 . Fecit Deus hominem rectum, et ipse se infinitis miscuit quęstionibus 134. Deus creauit hominem inexterminabilem et ad imaginem similitudinis suę fecit illum 137. Deus, qui sapientia tua constituisti hominem, ut dominaretur creaturę, quę a te facta est, et iuste uiueret 138. De creatione hominis et eius dignitate. Omnes homines terra et cinis 144. Ordo et consilium 131. Hospitalis. Loth post homines angelos meruit suscipere, et hospitii sanctitatem

qui fert fructum, purgabit eum, ut fructum plus afferat XV. Hospitalitas. Domino discumbente in Bethania Martha ministrat. Non falmulabus imponit ministerium, sed ipsa met suscepit XII. Obstinatus. XLVIII annos habens in infirmitate non habet hominem qui mittat eum in piscinam, ut sanetur. Assiduitas enim peccandi difficultatem peperit emendandi, sed dum sanari cupit, sanitatem a Deo accipit, et quod impossibile fuit hominibus, possibile fit Deo V. PAVLVS AD CORINTHIOS I

Honor erga parentes, nequis eos cogat non suo more uiuere, si nolint 333. Optimi in republica honore pręferendi, ut salua sit 334. Homo maxime diuino cultui deditus 255. Homo miraculum 267. Anaxagoras grammaticus: mortalis ęternitas Dei partem habet. Hominem ęternitatem quidem uocat, tum propter animę substantiam, tum propter intelligentiam; mortalem uero tum propter mutabilem animę partem uel actionem, tum propter corpus elementis compositum 380. Inter homines et bestias circa scientiam 392. Pythagoras:

magis non homo est quam homo 393. Homo quid sit. Quid hominis officium. Alcybiades de natura hominis 10. Homo enim animus est, corpus hominis instrumentum 12. Homo diuinitatis particeps. Fabula Promethei circa productionem educationemque hominis 82. Prothagoras ait hominem esse mensuram rerum omnium, ita ut qualia mihi quęque uidentur, talia et mihi sint 109. Homines e terra nasci. Homo formatus e terra 186. Homines a Deo formati, et aliis admixtum aurum, argentum, ęs 203. De hominis compositione 250. Quantum ad animam et

formatus e terra 186. Homines a Deo formati, et aliis admixtum aurum, argentum, ęs 203. De hominis compositione 250. Quantum ad animam et corpus 251. Zoroaster grammaticus: Homo naturę audentissimę artificium 407. Trismegistus inquit magnum miraculum esse hominem, animal uenerandum et adorandum etc. 408. Hospitalitas. Ad peregrinos sanctissima esse foedera. Peccati in peregrinos ultor est Deus 285. De peregrinis hospitio suscipiendis. Nili accolę in hospites duri 321. Ordo.Quid sit ordo

aperto 100. / Vnde homines muti fiant 195. De obscura uocis ratione 198. Honor. Ambitio 148. Homo uerissima Dei imago 28. Quare homines igne, cętera animalia aqua magis utantur 39. Homofactus propter beatitudinem, animalia propter hominem 41, 42. Quare duo sexus hominis 43. Ad quid natus sit homo. Contra Anaxagoram 55. Quid hominis propium 56. De antipodibus 69. Quę sit cognatio hominis et Dei 113. Quare homo corpore fragilis et rationis capax 150. Quare homo creatus,

Quare homo corpore fragilis et rationis capax 150. Quare homo creatus, quare ex contrariis constet. Quid signat quod primo quadrupes sit, postea errectus, deinde rationalis 151. Quare homo creatus 153. Homo et corpore differt a brutis 172. Cur Deus fecerit hominem 179. Quod homo ex corpore uitia, ex anima uirtutes habeat 182. Contra Epicureos, cur homo cęteris animalibus imbecillior nascatur 187. Differentia creationis hominis et brutorum secundum corpus 190. Contra Epicurum qui ex atomis hominem compactum disputauit.

172. Cur Deus fecerit hominem 179. Quod homo ex corpore uitia, ex anima uirtutes habeat 182. Contra Epicureos, cur homo cęteris animalibus imbecillior nascatur 187. Differentia creationis hominis et brutorum secundum corpus 190. Contra Epicurum qui ex atomis hominem compactum disputauit. Item de prouidentia circa hominis fabricam 191. De forma hominis et membris 192,194,195,196,197. Hospitalias seruanda 132. Odores. De uoluptate olfactus 142. Obstinatio. Obstinati in errore 2.

Heus, homines, conuenissentque plurimi, uirga illos abigebat dicens: Homines, non purgamenta uocaui 56 . Ex balneis exiens percunctanti, an multi homines lauarent, negauit, adiicienti, num turba multa- confessus est. Lucernam incendens: Hominem, aiebat, quęro 57 . Rediens ab Olympiis, cum rogaretur, an multa ibi turba fuerit: Turba, inquit, multa, homines pauci 59 . Parmenides generationem hominum ex sole

151. Manlii filius contra imperium pugnat 207. Papyirius Fabio iratus, quod contra suum imperium dimicasset, licet uicerit 216. Perollę obedientia erga patrem 279. Homo. Ęthiopes primi hominum 11. Stilponem mirati ut uerum hominem 192. Gothi qui sint 447,457. Ostrogothi, Visigothi, Hunni, Longobardi, Vandali 458,462. Franci 462. Hospitalitas. Germani conuictibus et hospitali mensę supramodum studebant 347. Odores. Bagophanes, qua Alexander

Ocium alii quęrentes opes appetunt, alii contenti suo esse student 88. Multi magni animi fuerunt in uita ociosa 93. Contemnuntur nihil agentes 120. Ordo. De ordine rerum, locorum, temporum 106. Homo. Quid intersit inter hominem et belluam 74. Quo differimus a feris 83, 96. Hominum differentia 97. Obedientia. Oportet eum qui paret sperare se aliquo tempore imperaturum et illum qui imperat cogitare breui tempore sibi esse imperandum 191. Opus imperfectum. Coa Venus

uoluntatem tuam, Deus meus, uolui 351. Viam mandatorum tuorum cucurri 415. Ordinatione tua perseuerat dies, quoniam omnia seruiunt tibi 417. Erubesce, homo. Serpentes, abyssi, nix, pluuię, tempestas uerbum Dei faciunt, et tu non facis 435. Homo. Inter hominem et pecus 294. Filii Adam, filii hominis 303. Homo microcosmos 303. Hominis membra 306. Homo natus, ut Deum ueneretur 307. Quid est, homo, quia, innotuisti ei 428. Homo uanitati similis 429. Hospitalitas. Qui uos recipit, me

implorat. Item patres etiam sancti aliquando peccarunt. Peccatores non ęqualiter puniri, contra Iouinianum 48 et. Peccatum ad mortem difficulter dimittitur 52 . Nemo sine peccato, contra hereticos 67 . Hominem non posse esse sine peccato 68 et. Peccamus etiam errore et ignorantia, non tantum cogitatione 76, 77, 78 . Peccatum ignorantię iuxta Euangelium 79 .

Nemo sine peccato 80 . Peccatum Dauid 83 . Peccatum Moysi 84 . Astra etiam non esse munda in conspectu Dei 85 . Hominem per se non posse esse sine peccato 86 . Stulte culpa nostra ad conditorem refertur 87 . Dei pręscientiam non esse causam futuri peccati. Quod nec corpus sine aliqua infirmitate nec anima nostra sine

si peccata non cauet 193 . Iacob fratrem fugiens magnis relictis diuitiis nudus pergit in Mesopotamiam. Apostoli toto orbe peregrini non ęs in zona, non uirgam etc. 197 . Coluber nudum hominem timet, uestitum persequitur 205 . Abraham pauperculus et peregrinus in terra aliena 208 . De paupertate capitulum 220 . De paupertatis fructibus

Samuel luget Saulem, eo quod penituisset Dominum ipsum constituisse regem; corripitur a Domi no 44 . Dauid pius erga Saul persecutorem suum bis dimisit illesum, cum occidere potuisset; cęsum a Philisteis luxit et hominem qui ipsi uulnerato precibus exoratus mortem maturasset, occidi iussit. Maledixit montibus Gelboe, ubi ceciderunt fortes Israel. Benedixit autem uiris Iabes Galaad, eo quod sepelissent Saul. Abner fecit exequias planxitque super eum. Eos qui occiderant Isboseth, filium

castris uersi sunt in fugam 64 . Potentia Iosaphat, regis Iuda 78 . Assuero, Persarum regi, omnis terra et insulę tributarię erant 99 . Quod potentia et diuitię non saluant hominem, sed potius contraria. Psalmus XLVIII 112 . Non potentes, sed timentes eum placent ei. Psalmus CXLVI 125 . Interdum dominatur homo homini in malum suum 134 . Potentes

prouidentiam uidens malos prosperari et bonos affligi. Psalmus XCI. Item Psalmus XCIII 117 . Quę creauit, hęc et gubernat. Psalmus CIII 118 . Omnia cognoscit, formauit hominem et sustentat, ubique pręsens est. Psalmus CXXXVIII 123 . Prouidentia Dei. Dominus omnia considerat 128 . Prouidentiam confitere 133 . Diligis omnia

Spiritum Sanctum non remittetur XII. Qui soluerit unum de mandatis istis minimis, minimus uocabitur in regno cęlorum V. Demones intrant in porcos et grex mergitur VIII. Ratio reddenda de uerbo ocioso XII. Quę procedunt de ore, de corde exeunt, et ea coinquinant hominem etc. XV. Abscondens telentum in terra mittitur in tenebras. Qui non fecerunt misericordiam pauperibus, damnantur XXV. MARCVS

Lazarus in sepulchro suscitatur, quia conuertitur peccator uel occultus uel manifestus uel iam longo peccandi usu tabescens V. Peccatum minus aliquando causa est maioris, ut in Herode libido causa fuit homicidii, cum decollauit Ioannem VI. Quę de homine procedunt, coinquinant hominem. Filia Channaneę est anima peccatrix VII. Peccatum non est ens. Est enim res absque essentia et hypostasi peccatum X. Circa negationem Petri prima ancilla titubatio est, secunda consensio, tertius uir actus est XIIII. Hieronymus: Peccata pręterita non nocent,

erat pro gente; et non tantum pro gente, sed ut filios Dei, qui erant dispersi, congregaret in unum. Proximum erat pasca Iudeorum; quęritur in templo, ut apprehendatur XI. Ante sex dies pascę uenit Bethaniam, quia ille qui sex diebus omnia fecerat et sexto die hominem creauerat, ipse sexta mundi ętate, sexta feria, sexta hora redimere mundum uenerat. Nisi granum frumenti cadens in terra etc. Ipse est granum mortificandum in infidelitate Iudeorum, multiplicandum in fide populorum. Nunc anima mea turbata est. Et ego, si exaltatus

mortem operatur VII. AD GALATAS: Qui autem sunt Christi, carnem suam crucifixerunt cum uitiis et concupiscentiis V. Per Christum mihi mundus crucifixus est et ego mundo. Ego enim stigmata Domini Iesu in corpore meo porto VI. AD EPHESIOS: Deponite ueterem hominem, qui corrumpitur secundum desideria erroris. Renouamini autem spiritu mentis uestrę et induite nouum hominem etc. IIII. Surge qui dormis et exurge a mortuis, et iluminabit te Christus V. AD COLOSSENSES: Mortificate ergo

concupiscentiis V. Per Christum mihi mundus crucifixus est et ego mundo. Ego enim stigmata Domini Iesu in corpore meo porto VI. AD EPHESIOS: Deponite ueterem hominem, qui corrumpitur secundum desideria erroris. Renouamini autem spiritu mentis uestrę et induite nouum hominem etc. IIII. Surge qui dormis et exurge a mortuis, et iluminabit te Christus V. AD COLOSSENSES: Mortificate ergo membra uestra quę sunt super terram, fornicationem, immundiciam etc. III. AD

et ille negabit nos. Si non credimus, ille fidelis permanet, negare se ipsum non potest II. Quemadmodum autem Iamnes et Iambres restiterunt Moysi, ita et hi resistunt ueritati etc. III. AD TITVM: Hęreticum hominem post unam et secundam correptionem deuita etc. III. AD HEBREOS: Qui propter incredulitatem non introierunt in Terram promissionis III. ACTVVM: Elymam magum Paulus a fide auertentem

ciuitatem, sed futuram inquirimus XIII.
Peccatum. AD ROMANOS: Causati sumus Iudeos et Gręcos omnes sub peccato esse. Omnes enim peccauerunt et egent gratia Dei III. Per unum hominem peccatum, et per peccatum mors, in quo omnes peccauerunt. Vsque ad Legem peccatum, mors ab Adam usque ad Moysen V. Stipendia peccati mors VI. Peccatum non cognoui, nisi per Legem VII. AD CORINTHIOS I: Sic autem peccantes in fratres etc. in

nodos 33 . Acuta sunt ista quę dicis. Nihil est acutius arista. Quędam inutilia et inefficacia ipsa subtilitas reddit 34 . Quęstio inter Stoicos et Peripateticos, utrum sit aliquid bonum, quod non faciat hominem bonum. Nodus Herculaneus 37 . Quod artes liberales non perducant ad uirtutem, sed pręparent. Grammatica etc. Quod Homerus non sit philosophus. Philosophia, scientia bonorum et malorum, consummat ac perficit animum.

partes tres: moralis, naturalis, rationalis 39 . Philosophię opus 40 . Disputat superflua esse pręcepta philosophię cuiusque personę propria, sed ea tantum satis esse quę hominem in uniuersum componunt 43 . Decreta philosophię generalia sunt, pręcepta specialia 44 . Philosophię officia 45 . Fuit aliquando simplicior philosophia, ut pote inter

superuacua, sed etiam necessaria contemnens 55 . De parsimonia uictus 59 . Peregrinatio multa hospitia habet, nullas amicicias 2 . Non locorum mutatio, sed animi emendat hominem 11 . Non multum peregrinatio eripit, quando amicos et absentes animo amplectimur, quoties uolumus 18 . Peregrinatio nocet sine animi curatione. Socrates querenti cuidam, quod nihil sibi

nequeunt egere 80 . In plebe Romana proletarii dicti qui pauperrimi erant, pauperiores capitecensi 97 .
Partus. Qualiter semen in utero ad hominem formandum coalescit 24 . Temporis uarietas in puerperiis mulierum, id est mense VIII, IX, X, XI 26 . Mater Affricani diu sterilis; cum ingentem anguem iuxta se cubantem uidisset, non multo post

sustinuit usque ad necem 13 . Scęuola dexteram deusit 27 . Pericles conuitiatorem tacite tulit, et cum uesperi domum abiret, ille maledicendo sequebatur. Vt uero domum se recępit, seruum iussit hominem cum lumine deducere, quo ipse uellet 51 . Dionysius Sicilia eiectus, cum interrogaretur, quid ex philosophia Platonis cępisset: Fortunę, inquit, mutationem ęquo animo tolerare 98 . Patientia

Patrię commoda 126 .
Peccatum. De primorum parentum culpa et poena 43 . Vnde ad hominem peccata perueniant 179 . Parsimonia qualiter uitium esse possit 137 . Passio Christi 81 . De eadem quomodo summam uirtutem contineat et ueram sapientiam et ueritatem

se non a uiro, sed a statua exire dixit 39 .
Pietas. Aristoteles, cum sibi probro daretur, quod nequam homini misericorditer tulisset opem: Non, inquit, mores miseratus sum, sed hominem 46 . Xenophanes Pythagoram sugillat dicens, cum uidisset aliquando canem cędi, miseratus ait: Desine hunc cędere. Est enim chari sodalis anima, quam eius ex uerbis agnoui 84 .

inquit, Anaxarchi uasculum. Nam Anaxarcum nihil teris. Iubente illo pręcidi linguam, fama est pręcisam mordicus in eius faciem conspuisse 94 . Pyrrho, cum se inuadentem canem repulisset, incusanti cuidam: Perdifficile, inquit, est hominem penitus exuere 95 . Idem sectiones et cauteria sibi ulceris cuiusdam causa adhibita tam constanter tulisse, ut ora, ne contraxerit quidem 95 . Praylus a Troade tam constanti animo fuit, ut pateretur

qui tollit eam et suquitur Saluatorem 217 . Stigmata Iesu portans 218 . Quotidie Christus resurgit a mortuis, quotidie in penitentibus suscitatur 221 . Deponite ueterem hominem 231 . Cum reuertitur quis, non sibi tribuat 259 . Relinquite infantiam et uiuite et ambulate per uias prudentię 265 . Penitentia humiliat et lętificat

Peccatum mors 142 . Peccati onera grauia 154 . Blasfemia in Spiritum Sanctum 155 . Portę inferi 162 . Peccans in hominem. Peccans in Deum 165 . Turbę uitia 185 . Onus bonum et malum 210 . Peccata quę excludunt a regno Dei 213 . Onus peccatum

Qui ex Deo est, non peccat. Socii peccati 42 . Peccatum ad mortem et non ad mortem non facile discerni potest 46 . Nemo tutus a peccato 54 . Peccatum in hominem, peccatum in Deum 59 . Delictum et peccatum 62 . Peccator lugendus 63 . Leprę species sex 73 . Pili abradi debent

rege habent, motu eius imperia augurantes 72 . Regem pro delicto morte mulctari in Taprobane 67 .
Risus. Risisse eodem die, quo genitus esset, unum accepimus hominem Zoroastrem 77 . Crassus in Parthis interemptus nunquam risit 78 . Mortem cum risu traiecta pręcordia attulerunt 125 . Intemperantia, risus iocique constare lienis

54 . Adonias, cum Salomonem in regno successurum timeret, seditionem mouit; a suis derelictus confugit ad tabernaculum 55 . Regis fortitudo 88 . Deus regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi 107 . Dauid disponit se ad uirtutes regias. Psalmus C 117 . Gubernator 127 . Rex bis. Regis ira et facilitas

est actibus carnalibus; naui, id est substantia mundiali; patre, id est parentibus IIII. Quęrite primum regnum Dei et iustitiam eius, et hęc omnia adiicientur uobis VI. Sequere me, et dimitte mortuos sepelire mortuos suos VIII. Non ueni pacem mittere, sed gladium, separare hominem aduersus patrem. Inimici hominis domestici eius. Qui amat patrem aut matrem plus quam me; qui non accipit crucem suam et sequitur me; qui perdiderit animam suam X. Regnum cęlorum uim patitur, et uiolenti rapiunt ollud. Tollite iugum meum super uos et discite a me

fidens 333 . Si philosophia una cum potentia uere in idem quasi domicilium [homines 2 ] concurrisset, per omnes homines, et Gręcos et barbaros, elucentem ueramque opinionem sufficienter omnibus ostendisset neque ciuitatem neque hominem unquam fore felicem, nisi cum prudentia et sub iustitia uixerit, siue per se illas possideat, siue sub sanctorum principum moribus rite educetur atque erudiatur 334 .

Rationi obediant partes reliquę animę, ut uera uoluptas sequatur 232 . Logos ratio. Analogia. Rationis comparatio 247 . Ratio ciuitatis lex communis esse debet 270 . Hominem animal rationale ideoque liberum, nisi rationis uinculo comprehenderis neque debere aliter neque posse ligari 309 . Absque ratione prudens anima et mentis compos nec fuit unquam nec est, nec erit 322 .

Pietas notio est Dei 46, 56 . Religiones deorum triplici ratione ueras esse 48 . Homini proprium Deum nosse et colere, cętera cum brutis commnia 56 . Deus fecit hominem cupidum religionis et sapientię 56 . Contra Socratem qui ait, quod supra nos nihil ad nos 67 . Rerum contemptus in philosophis 69 . Quod doctrina cęlestis

POLIBIVS
Rex. Qui deposita tyrannide priuati uixere 32 . Columna in templo Lycii Iouis, in qua epigramma contra regem impium et hominem periurum 69 . Principum benignitas 69 . Philippi laus 77, 81 . Antigoni benignitas 81 .

Rex est qui recte facit 2 . Delyrant reges, plectuntur Achiui 3 . TERTVLLIANVS
Rex. Imperator ut hominem se neminerit 11 . De Augusto imperatore, de solennibus Cęsarum 12 . Religio. Dii non colendi. Saturnus. Iuppiter. Liber 4 . Simulachra. Lares. Simon Magus. Dii

et alia uisum fallentia fecit. Mermecides quadrigam, quam alis musca tegeret, et nauem, quam pennis apicula absconderet. Catoblepas fera et basyliscus serpens uisu necant ę 89 . Lupus, si prior hominem contempletur, adimit uocem. De oculis hominis et uisu 123 . Serpentium catulis et harundinum pullis eruti oculi renascuntur. Miosotis herbę succo qui inungitur mane, priusquam loquatur, non lipiturum eo anno

et mori uelle, cum oportet. Sapiens recte appellatur rex diues, pulcher, liber, inuictus 52 . Sapientia totius hominis custos. Sapientię munus 56 . Sapientia non ipsa genuit hominem, sed accepit a natura incohatum 59 . Ęque miseros esse dicunt Stoici, qui propius sapientię sunt quam qui longe absunt 65 . Prudentia ars uiuendi 69 . Nosce

Quantum pręcedat sapientia stultitiam 292 . Nosce te ipsum. Sapiens humilis. Non plene sapiens 298 . Vtilior est sapientia quam diuitię. Eruditio 299 . Sapientia supra hominem. Bonum hominis sapientia atque ratio 300 . Sapientia uxor 303 . Sapientia melior fortitudine. Sermo sapientię. Sapientia simplex 304 . Omnis sapientia a Domino.

177 . Diabolicę tentationi minime cędendum 180 . Tentatio cogitationum 181 . Leuem cogitationem ac pręteruolantem a Gręcis dici typos testatur. Coluber nudum hominem timet, uestitum persequitur 205 . Tentationes diaboli in heremo 206 . Tentatio carnis in Apostolo 213 . De adolescente qui tentabatur libidine, quomodo seruatus ait

fugerunt territi fragore a Domino excitato 64 . Ioas latuit absconditus in domo Domini annis VII 79 . Cecidit timor regis Nabuchodonosor super omnes gentes 93 . Qui timet hominem, cito corruet 132 . Semper pręsummit sęua perturbata conscientia 140 . Paruicors 141 . Cor timidum 146 . Prę timore

Pater familias non totam noctem dormiat: dominus excitetur ante seruos, domina ante ancillas. Somnus enim multus nec corporibus nec animis nec rebus gerendis natura conducit 297 . Olympiadorus Platonicus scribit Aristotelem uidisse hominem qui dormiret nunquam soloque aere radiis solis exposito uiueret 428 . Visus quomodo efficitur. Cuius rei gratia oculi 256 . Vsus. Habitum diuturna consuetudine roboratum momento labefactare non naturę

propinqua feri,
1.1.163  Exultantque pii Manes, noua sedibus imis
1.1.164   Lux quoque natalem testificata Tuum.
1.1.165  Nimirum reparas hominem, qua tenditur orbis,
1.1.166   Rursus et in caelum saecla sepulta uocas.
1.1.167  Ergo prophanatas dignaris uisere terras,

panis similisque tactu,
2.5.52   Fronte; recessu
2.5.53  Intimo gestas 5,53 gestas in margine: seruas hominem Deumque
2.5.54  Atque in archanum penetrale condis
2.5.55  Quantus in caelo es uel ubique rerum
2.5.56   Virque Deusque.

amoeno.
2.6.73  Ignotum brutis animantibus inque repertum
2.6.74  Nonne uides ignem? Primus qui more ferarum
2.6.75  Pallantem lustris hominem sociauit in unum,
2.6.76  Primus inhumano detersit saecula uictu,
2.6.77   Cuius opis studia et mores artesque magistrae,

dulcia mella tui!
7.29.7  Nec succenserent mihi numina: Bacchus, Apollo,
7.29.8   Musarumque tuo ludit in ore chorus.
7.29.9  Nec tua uox hominem sonat, immortalia narras:
7.29.10   Sidereumque melos, sidereumque sophos. 30.

nimium stupendas
Numine dante.
Credidit signis validis Egyppus,
Credidit coniunx meritis beatis,
Credidit natus superis in auris
Ipse revivens.
Porro designans hominem volantem
Visio narrat veluti prophetae,
Scripsit Hebreo calamo probatae
Gesta Salutis.
Filiam regis domino sacravit
Praeditam semper gracili precatu.

ex alta rerum mysteria mente
3.5  In magno cratere chaos caelumque deosque
3.6  Conflauit. Pater archetypas et mente figuras
3.7  Protulit in nato et per natum, et foedere sancto
3.8  Magni hominis fecit caput et fundamen et ignem,
3.9  Post hominem cunctis opus excellentius, instar
3.10  Mundi totius, tenues conclusit in artus
3.11  Et domino rerum donauit libera iura.
3.12  Hinc manes sibi quisque duos sortimur: ad astra
3.13  Alter monstrat iter, caligantem alter ad Orcum.

vixisti, ex qua cum esses unum de viginti annos natus ad religionem istam, hoc est ad verae philosophiae portum, cuius iam tum amore ardebas invitis parentibus et omni tua familia aufugisti et, quod mirum in ea fuit aetate, dum Thomam Aquinatem, sanctissimum illum simul et doctissimum hominem, imitari obstinatius contenderes, charissima quaeque deseruisti; in qua religione quantum brevissimo temporis spacio et vitae sanctimonia et optimis artibus, quae sine probitate non discuntur, excreveris, nemo, qui aetatis tuae conscius est, ignorat. Quemadmodum postea Patavii, Venetiis,

Hannibal ad venenum compellitur, non ferocissimi Gallie populi opprimuntur neque Egiptus Romano additur imperio, sed animi multiplices et effreni (quod maximum est in principe) superantur impetus. Quod qui fecit, Deum non hominem referre videtur. Sed hec uno in te iuvene tanto prestancius enitent, fortissime rex, quanto anni tui nondum evo maturi liceencius in voluptatis recessus abire utique possint nec habeant ad

cum hominibus uiuens iter immortalitatis nullius adhuc tentatum uestigio illis aperuit. Sed cur homo potius uenit quam deus? Cur mole carnis huius nostre circundatus et non purus, non simplex, non expeditus? Quia nullum aliud animal, nulla alia substantia nec commodius nec rectius docere hominem potest quam homo. Sed fingamus sane disputationis gratia: si Christus Saluator noster olim, cum in terram uenturus erat, ignis alicuius speciem aut nubis aut aliam quamlibet huiusmodi effigiem assumpsisset (nam deus ipse, cum sit omnis materie expers, oculis humanis

improbis: ita bonis sunt adiumenta uirtutis. Multa igitur dicerem in hanc sententiam ne opibus: quas nemo per se malas existimat bellum indixisse uiderer; nisi iamdudum et animus et ipsa oratio ad alteram instituti sermonis partem festinaret. Nemo igitur miretur si iustum quandoque hominem fortune ictibus concussum aspexerit credatque iustitie et bonitatis sue coronam in celo esse repositam. Nam deus ipse immortalis (ut Seneca inquit) homines pro liberis habet: sed corruptos ac uitiosos luxuriose ac delicate patitur uiuere: quia non putat emendatione sua

eloquenda cum gemitu? quibus lachrymis deploranda? An quicquam peius? an scelestius quicquam aut fieri. aut dici. aut etiam excogitari potuit? sceleratum innocenti. sacrilegum sancto. iniquum iusto. seductorem pacifico. crudelem miti ac pio. quid superest? deo Optimo Maximo hominem infimum et pessimum pretulerunt. Trahitur ergo Christus ad uerbera: facinus indignum. res miseranda. scelus inauditum. Trahitur inquam Christus hominum Saluator ad uerbera. nudusque uelut latro aliquis ad lapideam columnam deligatur. Aderant ibi carnifices ad

que ibi poterit esse uita nisi acerbissima? nisi dolori perpetuo obnoxia? Anne igitur ad Petrum. Andream. Philippum. Jacobum: ceterosque tuos discipulos: qui te derelicto aufugerunt omnes. At uero adest orbitatis solatium Johannes: Miseram me: hunc ergo suscipiam: hunc pro te retinebo fili? hominem scilicet pro deo, seruum pro domino, cognatum pro filio? O acerbam permutationem: o luctuosum solatium et meroris perpetui monimentum. Sed queso te charissime fili per uiscera misericordie tue. per eternum parentem tuum: cur miserrimam matrem in tot angustiis

relinquens intactam, humilis, pauper, castus uoto se obligauit religionis. Neque illi tam magnificum fuit hostes uincere quam, quę assecutus fuerat, honorem, opes uoluptatesque contemnere. Illud enim hominis est, hoc supra hominem. Sed nec Leonardus, natione Gallus, silentio est prętermittendus. Qui inter aulicos regis primo loco habitus relicta regia dilargitisque facultatibus religioni se tradidit monasticisque sacris

adnotarat, subinde mutari deprehendit et modo iuuenis, modo senis speciem uultu pręferre. Tali ostento attonitus silentium tantisper tenuit, donec peracto conuiuio seorsum euocatum, quisnam esset, interrogauit. Ille se non hominem, sed angelum esse respondit, cui aliquando sumpta naufragi forma mendicanti ipse et pecuniam et argenteam lagunculam largitus esset. Cumque subiunxisset tum demum illum a Deo electum, qui pręesse Ecclesię post

amissis rebus predę superfuerant, iuuare non destitit, donec latronum gladiis ecclesię thesauros ab eo frustra quęrentium (quoniam iam nulli erant) confossus occubuit. Eo corruente terni tremuit, testata, credo, tam pium hominem tam impie cęsum non opportuisse, nisi ad pietatis mercedem cumulus accederet corona martyrii. Celebratissimus in hoc laudis genere Martinus nec a nobis nunc silentio prętermittendus est.

agnouit, dum eadem illa lacinia indutum cernit dicentemque audit: Martinus adhuc catechumenus hac me ueste contexit. Postea uero Turonensium episcopus factus, cum in uestibulo ecclesię offendisset hominem detrita lacerna seminudum, in sacrarium euocato tunicam, quam sub palio solam habebat, dedit. Allato sibi demum collobio, indutus ac superindutus podere reliquisque sacerdotalibus ornamentis, dum sacra peragit atque

ditior an auarior esset. Hinc inter mendicos ortum est certamen: unus profitebatur se ab eo elemosinam elliciturum, cęteri id omnino fieri posse negabant. Qui se facturum promiserat, accessit cum multo precum ambitu, et dum hominem auertentem sese urgere coepisset, in iram concitauit, ita ut furore ardens repente arreptum panem (panes autem casu ancilla e fornace domum coctos referebat) in faciem precantis intorqueret. Qui cum declinasset ictum,

si multi reatus supplicia cuperet euadere, sibi iussum. Itaque cum conualuisset, quę cupide conflauerat, liberaliter coepit effundere, neminem indigentium opis suę expertem fieri passus. Die quodam cum conspexisset hominem attrito laceroque amictu tantum, non nudum, ad se euocatum ueste, qua ipse induebatur, donauit. Eam pauper (quia honestior erat, quam ut personę suę conueniret) in forum delatam uendidit. Quamobrem Petrus se indignum

Quod quidem facile est adeptus, dum et suam calamitatem patienter fert et miseretur alienę. Franciscus, ordinis Minorum pater (quibus solis tantum possidere lex est, ut medicare necesse sit) dum iter ageret, incidit in hominem, cuius uestimenta diutino usu detrita uix pudenda corporis operuerant. Et nuditatem eius dolens substitit, suspirauit, ingemuit. Frater uero, qui illum comitabatur: Quid, inquit, ita tristaris, pater? Etsi hic

latebras indicare eorum, qui ad se confugerant. Et cum ursis ferocissimis obiiceretur lacerandus atque inter illos illęsus uersaretur, uerecundia regem cepit nolle ei parcere, cui ferę beluę pepercissent, ac protinus hominem dimitti iussit. Ad Marinum monachum paruulo sub tugurio in solitudine habitantem, aprum aliquando a uenatoriis canibus actum confugisse legimus. Quem ille apud se tam diu latere permisit, donec ei sine periculo ad

obuiam tandem profectus, cum interrogaretur, ubinam esset Moyses abbas (nam fama tantum ipsi notus erat): Quid tibi, respondit, cum stulto illo ac deliro sene? Denique de semet quasi de alio licentius obloquendo discedere hominem compulit, non mediocriter mirantem, quod tam diuersa de illo, quem iam secundo quęsitum uenerat, sibi audire contigisset. Qui reuersus didicit ab indigenis eum quidem ipsum Moysen fuisse, a quo eiusmodi responsum

despexisset, eo quod statura admodum breui esset, quasi corporis uitium animi uirtuti officere possit,- irrisorem suum osculo excepisse dicitur, lętari se affirmans, quod tandem nactus esset hominem, a quo iure paruipendendus existimaretur; seruum enim se esse ut habitu pusillum, ita ad ea, quę facto opus erant, ignauum inertemque ac prorsus inutilem. Nonne satis declarauit, quantum ab humane glorię

irrigabat et effusis desuper ramorum umbraculis palma solis defendebat ardores, captus amoenitate loci, ubi latere concupierat, habitare coepit; intantum, ut, cum centum et tredecim uixisset annos, nusquam inde decesserit, hominem nunquam uiderit, pręterquam die uitę supremo Antonium, a quo et humatus fuit. Palmę primo fructibus nutritus est, deinde per annos sexaginta dimidiati panis fragmentum singulis diebus comedit coruo alite homini

cibo a nona ad uesperam Scripturarum meditationi operam dare consueuisse. His uicissitudinum successionibus Deo seruiens, intantum se a uitio alienam et uirtutibus refertam pręstitit, ut sola eligi mereretur, quę Deum et hominem pareret et uirgo permaneret. Sic illa igitur sacris uirginibus, sicuti est humilitatis integritatisque et cęterarum uirtutum, ita et bene dispensandi temporis exemplum, ut scilicet nec semper orent, nec semper

Postula a me, inquit, et dabo tibi gentes hęreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrę. Hinc illum in Euangelio non semel orantem legimus, quandoque tamen propria potestate utentem, ut nec solum hominem nec solum Deum credas, sed Deum et hominem unum Christum Iesum, Doctorem ac Saluatorem nostrum. Qui tamen, ut in Discipulis, ita et in illis, qui postea fuere, sanctis mirabilis apparens, eadem benignitate uotis

gentes hęreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrę. Hinc illum in Euangelio non semel orantem legimus, quandoque tamen propria potestate utentem, ut nec solum hominem nec solum Deum credas, sed Deum et hominem unum Christum Iesum, Doctorem ac Saluatorem nostrum. Qui tamen, ut in Discipulis, ita et in illis, qui postea fuere, sanctis mirabilis apparens, eadem benignitate uotis precibusque eorum semper fauit et, quicquid

et Motabrum flumen, quo includebatur, uirga percutiens diuisit atque per siccum alueum transiens persequentis iram rursum iungentibus se aquis euasit. Persecutor autem prę stupore iam placatus obsecrauit hominem, ut se quoque eodem modo transire faceret. Percussoque iterum fluuio idem secutum est miraculum. Tunc cognita Christi uirtute Balzanius credidit et simul cum multis baptisma suscepit. Sicque Fantinus orando mortis

imperator comprehendi iusserat. Sed qui missi fuerant, orantem inuenientes timuerunt ei manus inferre. Alii deinde missi, cum similiter orantem offendissent, et ipsi animis concidentes nec uim irrogare ausi deprecari hominem coeperunt, uti secum ad cęsarem pergeret. Exoratus perrexit et martyrium passus est. Profecto etiam imperatorem sicuti et imperatoris ministros sola oratione terrere poterat miles Christi, sed pro

sacrificabimus hostiam laudis. Elizabeth uidua, et ipsa quidem regia progenies, sed melius regnans cum Christo, pro iuuene quodam seculi uanitatibus dedito orasse dicitur. Qui continuo nouum induens hominem seculi huius amorem in amorem conuertit Christi religionisque suscepto uoto ordinem Fratrum Minorum subiit. Et ingenue confessus est se illa orante ita intimis flagrasse pręcordiis, ut ardori remedium

eius a Domino concessum nunciauit. Hinc demum deposito errore Sisinius Christianitatem accepit et uir infidelis per mulierem fidelem saluatus fuit. Non illum suasionibus, non argumentis est aggressa, ne peruicacis animi hominem, dum lenire nititur, grauius irritaret. Tacita Dominum rogauit, et lupus in agnum mutatus est factaque sunt praua in directa et aspera in uias planas. Quid mirum autem tantum uirium inesse orationibus sanctorum, cum

adisse, quod eiusmodi meditatione occupatus ipsam neque uidere neque omnino sentire potuisset. Ac proinde ne redire dubitaret. Rediit et, quod petierat consilium, sine cunctatione accepit. Maiorique deinde reuerentię habere hominem coepit quam ante habuerat, cum talia de illo sibi uidere contigisset. Quid igitur mirum, si tam copiose tamque argute de Trinitate scripserit, qui mente sic abstracta Trinitatis sacramentum fuerat contemplatus? Sed ne

Christo subdidit, Constantino cęsare in fidem recepto. Constantini uero mater Helena, cum esset in Bithynia, ut conuersionem filii audiuit, eidem scripsit se quidem gaudere, quod idola uana reliquerit, sed moleste ferre, quod hominem crucifixum adorare maluerit quam deum Iudeorum. Postremo, cum, utra eorum uera esset opinio, disceptatione dirimi placuisset, Helena Romam rediens phariseorum scribas in Lege peritos secum aduexit. Ex his duodecim

diis; quasi uero lapides preces possent audire et non etiam ipsi cęci, insuper et surdi et muti essent. Cum ergo cura laborque eorum omnis incassum recidisset, Augustinus Christum suum deprecatus, sine cunctatione hominem sanum reddidit et reliquam plebem eo signo conuertit, Britanniam totam erripiens diabolo et subiiciens Christo. Tunc terra illa inculta (iuxta Ezechielem) facta est ut hortus uoluptatis, iam exhuberans

quęrentique, an se agnosceret: Agnosco, inquit, primogenitum Sathanę, agnosco. Atque auersus ab eo pertransiit. Sic etenim et Paulus apostolus ad Titum scribens monet ac dicit: Hereticum hominem post unam et secundam correptionem deuita, sciens, quia subuersus est, qui eiusmodi est, et delinquit, cum sit proprio iudicio condemnatus. Et ipse Ioannes Epistola secunda: Siquis , inquit, uenit

gratię illi referre nolle, ut eos diligamus, quos ipse sic amavit? Profecto indignus est beneficio redemptionis, qui communis redemptionis aspernatur consortem et inter feras beluas computandus, dum ita exuit humanitatem, ut hominem contemnat, quem iuuare conditio, genus natura, Deus hortantur. Ne malos quidem odisse debemus, sed modis, quibus commodius fieri potest, ut corrigantur, curare. Iaonnes apostolus, cum iuuenem, quem baptizatum peregre

pius. Quidam ex prophetis, cum uenisset Bethel, Hieroboam, Israhel regem, idolo sacrificantem increpuit, aduersa illi prophetans familięque eius. Iratus Hieroboam extendit manum iubens apprehendi hominem, et continuo arefactam retrahere nequibat. Vir Dei misertus pro illa manu, quam in sui iniuriam extensam mouerat, Dominum rogauit pristinęque sanitati protinus restituit. Facillime quippe diuina exoratur pietas ab

graui oculorum dolore uexatus ab eodem remedium poposcit, cui iam tot intulerat mala. Atque ille ueluti beneficiis obstrictus et nulla affectus iniuria libenter accessit, diligenter orauit, efficaciter sanauit, sanando insuper hominem ex infideli Christianum fecit. Maius bonum pro malo reddere non potuit quam ut inimicum suum diligendo Deum amicum faceret et eum pro Christo ad patientiam suppliciorum animaret, a quo ipse pertulerat supplicia.

reputet ad peccatum. His uerbis ille corde compunctus et fidem, quam persequebatur, accepit et non recusauit martyrium. Vitalis, ** corr. ex Vitalius Alexandrinus monachus, hominem, a quo alapam acceperat, statim a demone arreptum ac uolutatim humi iactatum, dum pro illo orasset, omni prorsus molestia expediuit. Tam facilis exauditio nonne aperte declarat, quanti apud Deum momenti

confirmauit, obscura quęque in Scripturis declarauit et ab iis, quę dubia erant, ambiguitatem sustulit. Religiosis uiuendi pręcepta dedit, nemo in disserendo acutius uidit, nemo melius explicauit. Quid multa? Vnum tunc hominem conuertit Ambrosius, sed in uno homine totum pene terrarum orbem doctrinę illius radiis illustrandum recepit. Qui enim docti fuerint, fulgebunt quasi splendor firmamenti, et qui ad iustitiam erudiunt multos, quasi

tam religioso solitario comparandus, nisi hoc sibi uirtutis genus adsciuisset, quo ille procul ab hominibus manens uti non poterat. Assidua quippe cura in reconciliandis aliorum animis indignationibusque leniendis urbanum hominem dignum fecit, qui sanctis eremi cultoribus esset ęquandus. Non immerito igitur Agathon abbas gloriatus est se nunquam cepisse somnum, nisi prius et suam aduersum alios et aliorum aduersum se indignationem placando

erit. Nam hoc quoque Paulus apostolus admonet et hortatur dicens: Subtrahatis uos ab omni fratre ambulante inordinate et non secundum, traditionem, quam acceperunt a nobis . Et ad Titum ait: Hereticum hominem post unam et secundam correptionem deuita . Ioannes quoque apostolus: Siquis uenit ad uos, inquit, et hanc doctrinam non affert, nolite recipere eum in domum nec »Aue« ei dixeritis. Qui enim dicit

Baptista, quo non surrexit maior inter natos mulierum, de pilis camellorum uestem contextam et pelliceam zonam circa lumbos habuisse dicitur. Et de illo ad turbam Dominus: Quid existis, ait, in desertum, uidere? Hominem mollibus uestitum? Ecce, qui mollibus uestiuntur, in domibus regum sunt . Aspera utique uestis et cilicina continentioris uitę indicium est, mollis et delicate lasciuioris. Et ut habitacula quoque de moribus

cum hominibus commorari necessarium.« Tali exprobratione taxatum dimisit, passus eum nocte illa sub diuo ante ianuam iacere. Mane vero concesso aditu, cum longa inedia lassum refecisset, fraterna charitate monuit debere se hominem meminisse, materialibus adhuc escis nutriendum, ut sufficere possit actioni spiritali; proinde laborem monachis communem ne detrectaret. Eo enim non solum corpori opportuna facile parari, sed etiam animum ipsum recreari

Antonii exemplo probare possumus. Qui quondam solitudinis tedio affectus, cum dubius animi ęstuaret, clamare coepit: »Salvari cupio, Domine, et ecce cogitationes meę mihi aduersantur.« Mox, ubi de cęlla prodiit, conspexit hominem monachali habitu succinctum nunc calathos texentem nunc ad orandum procumbentem. Et dum rem tacitus miratur, ab eodem tandem audiuit: »Sic et tu age, Antoni! Sic enim agendo saluaberis.« Cumque id loquentem statim non

ne committeret, ut catena ferrea potius quam catena Christi ibi illum fixum teneret, statim quidem nodos dissoluit, sed nunquam inde longius discessit quam discedere uinctus poterat. Durum profecto et difficile fuit hominem ueluti rabidum canem ferreis uinculis constrictum permanere, sed multo difficilius compede soluto longius abeundi uoluntatem semper tenere ligatam. Vtranque autem difficultatem superauit amor Christi. Ioannem

Bibliographia locorum inventorum

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1492], Epistula Ludovico Valentiae Ferrariensi (1492), versio electronica (), verborum 988, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [nimiramepist].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report