Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: PErs[aEI].* Your search found 4129 occurrences
First 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1001-1100:1001. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] Hęc lucubratiuncula, inquit, tanta est ad lucernę lumen celeritate perfecta, ut notariorum manus lingua pręcurreret. Hęc de eruditione, studio ingenioque uiri et in persecutionibus patientia et in fide constantia satis dicta sint. Nunc ipsam uitę sanctitatem consyderemus explicemusque primum eius ad solitudinem secedendi desiderium, deinde secessum ipsum et inter ferarum
1002. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] deserere uoluisse. Quam enim offensam illius animus perferendo uincere non potuisset, qui ad Oceanum aliquando scribens Vtinam , inquit, ob Domini mei nomen atque iustitiam, cuncta gentilium turba me persequatur et tribulet! Vtinam in opprobrium meum stolidus hic mundus exurgat, tantum ut ego merear a Christo laudari, et suę pollicitationis sperare mercedem!
1003. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] sequi et ecclesię adhęrere coepere. Idem Siluanus diaboli pręstigijs, qui sumpta eius forma uim cuidam honestę mulieri inferre conatus depręhendi se fecerat, infamatur, persecutionem patitur, in publicum apparere non audet. Cęterum cum se orationibus beato Hieronymo commendasset, quendam, qui sibi necem inferre uoluit, conuerso in semet gladio mortuum concidisse uidit. Tale
1004. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] uiri Alexandrini, licet gentiles, audita miraculorum fama quę Dominus per sanctum Hieronymum operabatur, pergunt Bethleem uisendi reliquias eius gratia. Incidunt in latronum insidias. Qui dum illos taciti persequerentur, ecce non paruam cum ijsdem armatorum manum incedere uident et territi retro abeunt. Iterum non plures quam duo apparent. Rem mirantur, depositisque armis quid hoc esset sciscitatum post eos rursum
1005. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] elinguis factus. Alius Arrianę perfidię hereticus, in eandem incidens calumnię culpam, dolore, quem uisceribus concepit, coactus in clamorem prorupit, se a Hieronymo torqueri dicens atque in eodem clamore perseuerans ad uesperum expirauit. Alius eiusdem insanię hereticus imaginem Sancti in tabella depictam conspicatus, gutturi illius gladium furibundus infixit. Sed neque manum inde
1006. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] a plebe obrutus interijt et ab imagine illa in testimonium perpetrati sceleris cruor effluxit. Ioannes ipsius Cyrilli, qui ista quę recitamus miracula memorię prodidit, nepos ac forma ęgregius iuuenis a Persis captus Persarum regi annum seruiuit. Tedio tandem seruitutis affectus beato Hieronymo identidem se commendare coepit. Sed a rege deprehensus quod reditum in patriam desyderaret, carceri traditur. Nocte
1007. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] interijt et ab imagine illa in testimonium perpetrati sceleris cruor effluxit. Ioannes ipsius Cyrilli, qui ista quę recitamus miracula memorię prodidit, nepos ac forma ęgregius iuuenis a Persis captus Persarum regi annum seruiuit. Tedio tandem seruitutis affectus beato Hieronymo identidem se commendare coepit. Sed a rege deprehensus quod reditum in patriam desyderaret, carceri traditur. Nocte dormienti
1008. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Section] suo.
1009. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] tamen est, et quasi corpulentior; quae prius pro ratione temporis habita fuit exilis. Scis enim inter parandas exequias hanc subito laudationem effudisse: quare olim paene crudam nunc maturiorem accipe quae moram etiam tibi persolvit cum ad te veniat expolita, ut operae pretium sit expectasse, ut sponsam aliquam, quae dum comitur ornatur annus abit; si tamen decenter ornata et pulchrior prodit, nedum tarditatis veniam impetrat, sed ipsa mora fit
1010. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] benedicendi copia et gratia celeritatis, alioqui non fallor minore plausu et delectatione dicentis ornatu nitentia quam contemptu et fastidio quae negligentius obolescunt suscipi solere: magisque subsanari quam laudari digna, utcumque erit juvabit me interim haec Avunculo meo justa persolvisse, deque posteris illius saltem amore atque benivolentia sin minus ingenio bene Hogy mily hibas liasznahita fordul ele az irasjeleknek a Cerui- nus iratait tartalniazo keziratok masolasaban, el lehet kepzelni, midon e szo utan pontosvesszo all, holott a kovetkezo
1011. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] multorum annorum rationes in unam tabellam colligunt: aut naves gubernantium, qui portus maria littora insulas in unius membranae corio, minore veritatis, quam magnitudinis dispendio circumscribunt. Sic ego breviter ero contentus et signanter tanti viri laudes indicare non persequi perstringere non complecti mox eadem uberius et copiosius ubi justum tempus dabitur litteris relaturus, quamvis ut aliquanto plura, non tamen omnia quae de tanto viro dicenda sunt libris vel voluminibus capi possunt. Quo fit ut non unus aut alter dies:
1012. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] provisorium et tutelaris Blasii perpetuus Procurator et publici thesauri custos aerarius qui summus est honor creatus est omnium denique dignitatum quas gradatim suscepit, continuato cursu circuitum tanquam sol annorum, luna mensium vices iteravit: ubi illi neque fortitudo constansque perseverantia neque ulla tolerantia sive confidentia neque justitia sive aequitas continentia clementia modestia neque ipsa mater omnium ' A keziratban: sine. Igy sincs sokkal jobb ertelnie. E szo teljesen folosleges. - U. o. II.
1013. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r | Paragraph | Section] ore benigno
1014. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r | Paragraph | Section] Ipse Noe, dicens: “Vidisti, quot mala passum
1015. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
1016. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] iocari,
1017. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
1018. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | Section] IV
deuicerat armis,
latenti
Bethlema natus in urbe.
uasa metalli:
cecidere duello
natos
ad Ioabum, ut Absalonem reuocet
insimulat. Dauid fugiens Absalonem uenit in
Baurim. Semei maledicta patitur. Absalon Chusum Hierosolymas ingressum recipit.
Achitophelis impulsu patris concubinis palam abutitur.
et regi filium Chamaam reliquit.
Reliquę tribus altercantur cum Iuda, quod sine se occurrerit regi.
donec sua tempora Dauid
assuetum animum turbasque cientem.
animo angi coepit, quod in
fundamento ponendo parum prudenter egisset.
Talis est ille, qui ea, quae fidei christianae sunt, partim uera esse sibi persuadet, partim
dubitat. Interim licet uirtutum cumulandarum studio multum incumbat et in finem usque uitae in
eo perseueret seque plurimum profecisse existimet et iam ad capienda beatitudinis praemia
iturum confidat, postquam tamen uita ista defunctus ad alteram transmigrauerit, uehementer se
deceptum animaduertit seroque eum poenitet cuncta, quae ab Ecclesia recepta sunt, non perfecte
liberatorem Christum expectarunt, quem illis uenturum
prophetae praedixerant. Eius itaque futurum aduentum quotidianis sacrificiis
cerimoniisque significabant. Sed postquam uenit et, quaecunque de illo in
Scripturis praedicta fuerant, impleuit, ipsum esse negarunt, persecuti sunt, occiderunt.
Occisus reuixit et in caelum abiit, solutum mundum ab Adae peccato relinquens. Post haec
indignatus ingrati populi regnum euertit et adhuc incredulos perpetua seruitute damnauit.
Quorum tamen tanta mentis obduratio perseuerat, ut omnia extrema pati
impleuit, ipsum esse negarunt, persecuti sunt, occiderunt.
Occisus reuixit et in caelum abiit, solutum mundum ab Adae peccato relinquens. Post haec
indignatus ingrati populi regnum euertit et adhuc incredulos perpetua seruitute damnauit.
Quorum tamen tanta mentis obduratio perseuerat, ut omnia extrema pati malint quam ipsum
confitendo salutem consequi sempiternam. Et quoniam non Christum sed Antichristum
praestolantur, cum ipso simul peribunt.
DE HERETICO FIDEM SIMVLANTE, VT FALLAT Parabola IV
iocunditate perfrui possem? Has itaque aequo animo feram, a quibus plus
uoluptatis quam iniuriae capio.
Haec parabola docet juxta Euangelium et inimicos diligere. Diligite, inquit Dominus,
inimicos uestros, benefacite his qui oderunt uos, et orate pro persequentibus et
calumniantibus uos, ut sitis filii Patris uestri, qui in caelis est. Cum ergo
incomparabiliter plus boni in hoc existat, ut simus filii
est aptus regno Dei. Quod si qua te tuorum, qui in seculo sunt, cura reuocat, audi
tibi dicentem Dominum: Dimitte mortuos sepelire mortuos suos, tu me sequere! Hoc
denique certo scias et absque ulla hesitatione uerissimum credas neminem fuisse unquam, quem
in monasterio perseuerasse poeniteret, neminem, qui se ad seculum redisse non aliquando
doleret.
DE IMPARI MERITO PARIS BONITATIS MONACHI ET SECVLARIS Parabola XIV
Pagi cuiusdam colono iam aetate fracto duo liberi erant, ambo
Malunt seruire diabolo quam eius insectationi repugnare, qui neminem uincit nisi
uinci uolentem. Ex his qui, cum multo tempore constanter ac strenue decertassent, postremo
succubuere, illos intelligimus, qui, cum uitam bene laudabiliterque instituissent, non usque
in finem perseuerauerunt. Et quoniam militia est uita hominis super terram, fortibus post
modici temporis labores quies aeternae beatitudinis in caelo confertur. Ignauis uero et
luxuriae deditis post breuissimas huius mundi uoluptates tormenta ignis inextinguibilis
irrogantur. O, quanto
uana superbit elatione, alius feruet iracundia, alius pecuniae
cupiditate trahitur, alius fornicatione sordescit, alius torquetur inuidia, alius uentri,
alius ocio indulget. Sed qui longa assuetudine in aliquo horum uitio immersus contabuit, uix
unquam erigitur. In eo itaque perseuerans maligni aucupis huius manu
et, ut tandem resipiscerent, hortari. Postremo, si deinceps ab offensis
cessare uellent sibique obtemperare, quicquid hactenus in se deliquissent, eis condonaturum se
promisit multoque potiora bona praebiturum, quam ad eam usque diem
Alteros breuis
labor ad aeternam prouexit quietem, alteros breuis uoluptas
inextinguibilis ignis oppressit ardoribus. Vtrorunque finem cogitet,
qui nosse cupit, qualiter sibi inter mortales uiuendum sit.
DE PERSEVERANTIA BONI Parabola
XXXIV
Duo lini textores erant, satis uterque artis periti, sed
ingenio diuersi. Alter enim opus suum ardenter accelerabat, alter
moderate admodum exercebatur. Ille ergo festinus, cum multum una
alteraque die operis confecisset, lapsus demum resedit
uitae propositum mutent, qui, dum proficere immodestius affectant,
supra uires sese laboribus grauant. Ediuerso autem moderate
laborantium temperies constans ac firma permanet, et cum semper eodem
uitae tenore cucurrerit, ad capienda usque beatitudinis praemia
feliciter accedit. Qui enim perseuerauerit usque in finem, hic saluus
erit. Nam et in agone non qui celerius, sed qui perseuerantius
currunt, metam citius attingunt et adepti uictoriam coronantur.
DE HVMILITATE ET SVPERBIA Parabola XXXV
Obsidebatur ciuitas
laboribus grauant. Ediuerso autem moderate
laborantium temperies constans ac firma permanet, et cum semper eodem
uitae tenore cucurrerit, ad capienda usque beatitudinis praemia
feliciter accedit. Qui enim perseuerauerit usque in finem, hic saluus
erit. Nam et in agone non qui celerius, sed qui perseuerantius
currunt, metam citius attingunt et adepti uictoriam coronantur.
DE HVMILITATE ET SVPERBIA Parabola XXXV
Obsidebatur ciuitas Gygantum ab exercitu hominum Gyganteae
proceritati pene aequalium, ab ea murorum parte, quae
pertulerimus. Ita denique depositum suum exigenti domino restituemus
illibatum, si omnia extrema pati maluerimus quam peccare, si non illos
timuerimus, qui corpus tantum occidunt, sed eum potius, qui simul
corpus et animam potest mittere in gehennam. Hic ille est, qui in
Euangelio beatos uocat persecutionem patientes propter iustitiam et
eosdem consolatur dicens: Gaudete et exultate, quoniam merces
uestra copiosa est in caelis! Quis ergo tam insipiens rerum
existimator est, ut non anteponat aeternam patientiae mercedem cuicunque
iniuriae uindictae?
aliis inferre decernit, id
totum ipsius incidit capiti. Neque enim, qui patitur iniuriam, sed qui
facit, peccat. Peccatum autem suo nocet autori, non illi, in quem
peccatur. Quin immo ei, qui sustinet, prodesse potest offensa,
offensori uero non obesse non potest. Profuit quippe martyribus
persecutiones pati sed persecutoribus conceptum in illos odium obfuit
plurimum. Vide tamen hominum dementiam! Non animaduertunt semper sua
se laedi manu, et id quidem in parte longe nobiliore, quam in qua
inimicum laedere putant. Inimicum utique non nisi in fortunis, in fama,
in corpore offendere
id
totum ipsius incidit capiti. Neque enim, qui patitur iniuriam, sed qui
facit, peccat. Peccatum autem suo nocet autori, non illi, in quem
peccatur. Quin immo ei, qui sustinet, prodesse potest offensa,
offensori uero non obesse non potest. Profuit quippe martyribus
persecutiones pati sed persecutoribus conceptum in illos odium obfuit
plurimum. Vide tamen hominum dementiam! Non animaduertunt semper sua
se laedi manu, et id quidem in parte longe nobiliore, quam in qua
inimicum laedere putant. Inimicum utique non nisi in fortunis, in fama,
in corpore offendere possunt, quae tam
peccauerit, multa bona
perdet. Porro idem, si poenitentiam egerit, si uitium illud,
quod radici animae pertinacius inheserat, extirpauerit abieceritque,
totus iam sanus factus mereri beatitudinis praemia incipiet tum
perfectius constantiusque animi bonis exhuberans, tum usque in finem
in his perseuerans. Frustra autem ad fruendam beatitudinem peruenire
nititur, qui uel unius flagitii morbo affectus claudicat. Singulis
quibusque uitiis renunciet necesse est, singulis quibusque, quantum
potest, careat, qui ea, quae bene facit, prodesse sibi cupit ad
salutem.
uariique et horrendi diuersorum portentorum
fremitus et hominum, qui mordentur dilaceranturque, eiulatus atque
moeror simul audiuntur. Nullus loci secessus, nullus angulus aut metu
aut poena uacat. Totum antrum illud, quam longe lateque diffunditur,
semper lugentium, plangentium atque lamentantium personat
clamoribus. Quacunque te uerteris, nihil non triste occurrit. Deest
omnis aeris temperies omnisque tranquillitas. Assidui uentorum
turbines tempestatumque procellae saeuiunt. Et cum nusquam pedibus
insisti possit, ubi poena non sit, grando quoque igni mixta de
altissima fornice praecipiti
Nam licet et ipse esset
gentilis, omnes tamen sibi subiectos perhumaniter ac perbenigne habebat, ius suum cuique
tribuens, neminem lędi permittens et in exigendis uectigalibus nullum inter Christianos et
gentiles habens discrimen. Plurimi itaque de coetu fidelium, qui ob persecutionem sęuitiamque
prioris domini dilapsi fuerant, rediere; breuique effectum est ut superior Delmatię pars, quę
Croatia nuncupatur, nunquam populosior fuisse existimaretur; tranquille inter omnes degebatur
nullisque lacessentibus bellis pacem agitabant.
atque molestus Christiano nomini inprimis fuit. Deinde alii duo unus post alterum regnarunt,
omnes tamen, ut melioribus locum darent, satis celeri morte de medio sublati sunt. Cęterum quam
diu uixerunt usque adeo nostrę religioni infensi erant ut nonnulli ex Christianis
persecutionibus afflicti ad eorum ritus declinarent, sed quibus fides uita charior erat, omnia
extrema perpeti malebant quam gentilitatis erroribus implicari.
Quintus ab his in regnum uocatus, nomine Satimerus, abstinuit a fidelium Rex VIIII
ut
Apostatam} cognomento appellarent; Seislauo autem nomen fuit. Ecclesię non obediuit, uiuente
patre regnum affectauit, in omnes fere iniurius fuit. Bannus igitur Bilicus proteruitate eius
offensus cum iis quibus pręerat a rege defecit. Rex autem Radoslauus desertores suos persecutus
facile in potestatem redegit ultro se dedentes, ne regi quoque aduersari uiderentur dum filium
eius detestantur. Bannus ipse fuga elapsus est, eis qui regi se tradiderant crimen remissum
ueniaque data. Quos autem cęperat Seislauus, illos in seruitutem redegit
ipse argumentis, quanta animi uerborumque concitatione totus in eo sit, ut bella inter Christianos principes exorta sedentur, ut unusquisque suis limitibus contineatur, ut heresis scysmataque extirpentur, ut pax reddatur ecclesiae, ut tandem aduersus communes fidelium persecutores Turcas, communia Christianorum arma sumantur. Talia tu cum legeris, putabis illum non in auditorio ac frequenti consessu celeberrimorum uirorum uerba facere, sed in acie totum uersari, arma tractare, buccina militari concrepare: tam acer est in dicendo, tam uehemens in exhortando, tam
que attulit nihil simile videtur injunctum fuisse sibi, cum idem Secretarius retulerit nobis Catholicum Regem laudare confederationem Caesaris cum Serenissimo Rege Anglie et hortari ut quanto citius communicato consilio rumpatur in Francia, ex quibus constat nullatenus fuisse sibi suasas indutias persertim particulares: ulterius indutie iste Oratori Urreae, quando eas per me intellexit, cum eas antea semper et negaret et improbaret, qui eundem Secretarium ad Catholicum Regem expediverat, adeo sunt vise importune et acerbe, quod potuit mihi respondere verbum nisi plenum indignationis et
et quod pro illis x. diebus darentur victualia Arci ex Civitate, et eadem die fuerunt data, ut arbitror, plus quam pro x. mensibus. Dominus Andreas de Burgo Orator Caesareus Mediolani, parabat fugam et scriptum fuerat Duci qui erat versus Alexandriam contra Gallos, quod consuleret persone sue: cito venerunt deinde alie littere de xxvij. quibus scribunt advenisse litteras ex Urbe * *Il entend la ville de Rome. per quas nunciabatur Pontificem aperte se declarasse pro Duce Mediolani et contra Venetos, et deposuisse pecunias
officiis et benignitate qua in me servum suum uti dignata est, nec tenuitas mea valet, nec id ipsa a me exposcit, cum magis gaudeat beneficium unicuique conferre, quam quod sibi rependatur vel referatur; proinde rogo Serenitatem Vestram ut in solita sua erga me benignitate persistat, et mihi integre justiciam administrari mandet et non paciatur contra me fieri quod contra neminem hactenus factum est etiam nulle meritum: Ego autem, sequens vestigia majorum meorum, ipsum quicquid est mihi, et animam meam pro gloria et incremento Serenitatis Vestrae et sue Serenissime
manebunt Hispani et fuerint sustentati de peccuniis; sin autem, retrocedent in Regnum Neapolitanum: Postea Deus scit quid facient Helvetii, licet nunc videntur esse constantes pro Duce et dicunt nole aliquam pacem cum Gallis, nisi renuncient et abstineant a rebus Italie, videbimus quamdiu persistent in hoc constantes.
Dux Ferrarie et Bentivoli habuerunt salvum conductum a Pontifice et vadunt Romam, similiter Dux Urbini et vadit ad Urbem.
Scribuntur ex Verona, quod Veneti habent paucissimas immo quodam modo nullas gentes et si volent
Hungari fecerant inducias cum Turcis quas Comes Seposiensis Hungarus potentior inter eos, qui colocavit sororem suam in matrimonium Regi Polonie, noluit eas servare et sic Turci indignati invaserunt unam Regionem Hungarie dictam Temisvar, ex qua abduxerunt ultra iij. M. personas et usi sunt maxima crudelitate, sufixerunt pallo ultra CCCC. pueros. Rex in persona ita senex cogitur arma suscipere et progredi contra Turchos.
Non dubito quin Serenitas Vestra viderit litteras Serenissimi Regis Anglie quas jam ad Caesarem scripsit imo
Hungarus potentior inter eos, qui colocavit sororem suam in matrimonium Regi Polonie, noluit eas servare et sic Turci indignati invaserunt unam Regionem Hungarie dictam Temisvar, ex qua abduxerunt ultra iij. M. personas et usi sunt maxima crudelitate, sufixerunt pallo ultra CCCC. pueros. Rex in persona ita senex cogitur arma suscipere et progredi contra Turchos.
Non dubito quin Serenitas Vestra viderit litteras Serenissimi Regis Anglie quas jam ad Caesarem scripsit imo non mitto copias earum:
expedivi litteras in ea meliori forma qua potui obtinere a Caesarea Majestate, videlicet quod mandat locum tenenti mutine, * [*Il se nommoit Vire de Fuerst.] ut ponat dictum Domini de Gavarra in possessionem illarum rerum si non est in prejuditium alicujus personae privatae et in illa eum manu teneat donec Caesar melius fuerit informatus: postea melius disponet, et litteras hujusmodi misi ad Dominum de Rogendorf, et quicquid ulterius in ea re facere potero, faciam libentissime pro satisfactione Serenitatis Vestrae.
Bosne Zstrebernik vacatum, alterum in finibus Servie Tischim nuncupatum: concurrebant tota Hungaria ad recuperationem eorum.
Per litteras Catholici Regis scriptas ad Illustrissimum Dominum Vice Regem comprobatur scelus quod voluit perpetrare Dux Calabriae contra personam Catholice Majestatis sicuti videbit Serenitas Vestra ex copiis earumdem litterarum quas hiis etiam alligavi, et illud quod prudentissime excogitavit Serenitas Vestra ego fui semper illius opinionis quod mater et fratres ac sorores Ducis quae sunt Ferrariae, fuissent suscepte per Caesarem
Ad finem perducto iam opere fateor mihi contigisse quod non persaepe nauigantibus euenit, ut, quas oras animo concoeperant antea, perlustratis postea conspectisque ipsa oculorum acie multo certiora tradere possint. Ac memini me in epistola, quae huic operi praeponitur, a te non iniuria repraehensum, tametsi uera, ut aiebas, locutum,
uiridique cinctus
De uitio male ieiunantium c. 23
De uitio ieiunare nolentium | uentri-que indulgentium c. 24
De remedio crapulę c. 25
De perseuerantia uirtutum c. 26
De leuitate ad uitia relabentium c. 27
parendum sit c. 10
De obedientium pręmio c. 11
De inobedientię poena c. 12
De patientia calumnię c. 13
De patientia persecutionis c. 14
De patientia ingratitudinis, percussionis et bonorum ablationis c. 15
De patientia morbi et aduersitatum c. 16
Quantum prosint
uel excogitare nemo potest,
recepti atque assumpti fuerimus.
Vt igitur ad tam immensum et incomprehensibile bonum peruenire tandem ualeamus,
Veteris Noui-que instrumenti, quorum Deus est autor ,
acta institutiones-que perscrutabimur.
Tria pręcipua sunt, quę in his obseruanda nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
quasi diceret:
mihi crede qui Dei sapientia sum,
non philosophis qui humana sapiunt,
non poetis priscę fatuitatis scriptoribus, qui in deorum vix numeranda
multitudine delyrant .
neque Iudeis qui Trinitatem denegant | non intelligentes in una
simplici-que substantia personarum pluralitatem, quam et ipse sanctus
propheta Dauid uidit dicens:
Domine miserere nostri fili Dauid.
liberos reddidit credentes,
non potentię fastus terrenę.
Sola quippe ex corruptibilibus incorruptos et ex mortalibus facit immortales.
Virtus etiam fidei in eo enituit,
quod ex tam infirmo principio tantum roboris concepit,
ut humiles homines, pauperes, inermes |
neque persecutionibus |
neque cędibus cohiberi potuerint,
quin longe late-que reuelatę diuinitus ueritatis uerba disseminarent.
idem ad Patrem conuersus dixit:
ipsorum Euangeliorum testimoniis probare conabimur,
ut cum aduersariorum mens pertinacior nullis argumentis flecti queat,
saltem nostri ea secum consyderantes |
in proposito fidelis professionis
intentius perseuerent
fortius-que stabiliantur.
quę (ut in Euangelio scriptum est) tristitiam habet, quia uenit hora eius.
Cum autem peperit puerum,
iam non meminit pręssurę propter gaudium,
quia natus est homo in mundum .
Tristitia quidem afficitur, dum persecutiones tolerat |
siue corporis |
siue animi.
Sed cum ab imis ad superna se transfert,
me diuinitatem natura potentiorem |
et humani ingenii captu maiorem esse non creditis.
esse non creditis.
ueluti Malchus ille cum a Petro uulnus accepisset.
Is tamen adduci ad Iesum ut curaretur sustinuit |
Isti uero peruicatius auditum obdurasse
uidentur, ut aspis,
ne intelligant uocem sapienter incantantis.
Quod si ultra eis pręcepta salutis ingerere perseueraueris
indignantur | et iam in contumeliam prorumpunt.
interitum tam pertinaciter currentes relinquamus,
cum etiam ab ipso omnium Domino relicti esse uideantur.
et illis pro tempore consulamus, qui ad capessendas accedunt uirtutes,
ut in eo bono quod semel sibi proposuerint constanter perseuerent.
Sicut enim in uitiis obdurare perniciosissimum est,
ita in beneuiuendi cura minus esse constantem |
turpe indecorum-que habetur.
De animi constantia.
Caput XII
Dominus iure ac merito dicere poterit:
petrę soliditatem
ędificare diximus |
et id quod ab eo fabricatum fuerit,
tam contra demonum pręualere certamina
quam aduersus malorum, quę mortalibus contingunt, acerbitatem.
ita e contrario debilem
et in proposito minus persistentem
domui illi comparandum esse arbitramur,
quam moli arenę impositam
et uentorum concutit flatus |
et impetus subruit fluuiorum |
atque ad solum usque concidere compellit.
Is enim qui inconstans fuerit,
facile quidem et
quam moli arenę impositam
et uentorum concutit flatus |
et impetus subruit fluuiorum |
atque ad solum usque concidere compellit.
Is enim qui inconstans fuerit,
facile quidem et fraudibus diaboli cędet
et uiolentię persecutionum |
et fastui ambitionis |
et cumulandarum opum cupidini.
Seruabit fortasse fidem, quam diu nemo
aduersabitur,
sed siqua foedę uoluptatis appetitione cor
titillare serpentis antiqui calliditas coeperit,
si tyrannus minari
|
et cum iam pene plenus bonorum creditur,
tunc deficere incipit.
cum-que alternis moribus agitetur |
et nunc igne charitatis incalescat nunc aqua malicię frigeat,
promptius tamen ad id quod malum est rapitur | et ad peccata declinat.
Quam autem difficulter ne in scelere perseueret effici queat disce.
Lunaticum hunc apostoli curare non poterant;
a Christo sanatus est.
qui ipsis mirantibus, quare sibi id non licuerit,
dixit | hoc demoniorum genus non posse eiici |
nisi per orationem et ieiunium.
ostendens grauissimam quidem esse animi ęgritudinem
meus erit.
Quid autem illo homine felicius,
qui merebitur esse socius Christi?
Sed si cum illo simul uiuere uolumus,
mundo moriamur,
bene illis facimus
bene-que optamus, a quibus male accipimur.
dicente Domino:
dicente Domino:
Pręterea imbecilli animi certissimum argumentum est |
uoluntas incerta.
nunc hoc nunc aliud placet,
proposito semper labanti et instabili .
Quod si ille
qui bene institutus perseuerat usque in finem
saluus erit,
nonne is
qui in uia uitę multiplex ac uarius est,
procul erit a salute?
Profecto nihil prodest corrigi,
ubi contingit repente deprauari.
Sed cętera percurramus,
cum de isto inconstantię uitio abunde dictum est supra.
Igitur
Ideo Dominus noster cum asperrimam tum ignominiosissimam elegit crucis mortem.
Quem secuti sancti martyres omnes tyrannorum minas contempsere,
omnia uicere tormenta,
magis timentes Deum offendere |
quam quęque extrema perpeti.
Quid quod etiam multi ante persecutionem,
immo ante Christum,
cum nondum paradisi ianua pateret,
mori optarint?
Ingemiscens Dauid ait:
quo ad immortalitatem peruenitur ostendunt.
Alioquin aquam istam uitę,
ad quam nos Ioannes apostolus inuitat,
haurire non poterimus.
Veteris igitur Noui-que Instrumenti litteras assidue perscrutemur.
In his plenissime discitur,
quid facere,
quid uitare,
quid credere,
quid amare,
quid sperare nos oporteat,
ut cęlo digni simus,
cum terram reliquerimus.
In his Deum Patrem a quo omnia,
in his Filium per quem omnia,
animi opus est,
ut lecta percipias |
et percepta ediscas teneas-que memoriter.
Postquam autem mysticos sensus litterę tegumento uelatos deprehenderis
|
et eos uel ad Ecclesię nouitatem uel ad animę utilitatem transtuleris,
adhuc altius tibi erit insurgendum,
ut etiam cęlestia perscruteris |
et de uisibilibus gradum ad inuisibilia facias.
et aliorum apostolorum |
et Lucę Actus |
et Ioannis Apocalypsis |
et eruditorum hominum approbati de religione tractatus frequenter in
manibus habendi legendi-que tibi erunt,
ut fide stabiliaris,
ut uirtutibus pręstes |
et in Christi domini meditatione perseuerans in Deo tandem conquiescas.
Nihil ita innocentiam conseruat |
et cordis puritatem custodit.
ut Scripturarum,
quas diuini homines Sancto dictante Spiritu ediderunt,
quotidiana lectio.
Non est ut imperitiam excuses.
demonio liberauerat, continuo
uolentem sibi adhęrere non permisit,
sed prius ut se exerceret jussit,
aliis prędicando Dei beneficium quod acceperat.
Necesse est autem ut sanctis actionibus quam sępissime copuletur |
et pene assidua comes sit pia contemplatio,
si in his ut debemus, perseuerare atque proficere cupimus.
Sicut enim bene operando acquiritur ut recte contemplemur,
ita contemplando, ut sanctius officiosius-que operemur.
Nihil quippe ita mouet atque allicit animum ad colendum omnium autorem
Deum
ut opera
utrorunque nunc uitio,
cum de spe uenię satis hactenus dictum sit,
breuiter explicemus.
De desperatione.
Caput II
Qui pręsumunt,
quoniam in peccatis perseuerando se saluari sperant,
Dei iustitię derogant.
Qui uero desperant,
quia sibi ignosci posse diffidunt,
Dei misericordiam denegant.
Pręsumptione usus est latro a sinistris Dominicę crucis pendens,
cum dixit:
ab Assyriis debellata |
et populus cum rege Osee patriis auulsi sedibus in Assyriam-que traducti seruierunt.
Nemo ergo regum,
nemo principum
uel sibi
uel imperii sui uiribus
nimio plus confidat.
Siquis pręuaricator mandatorum Dei esse perseuerauerit
et nec uno aut altero flagello commonitus ab impietate animum
auerterit,
repente uidebit misceri omnia quę ditionis suę sunt,
hos capi,
illos cędi,
alios desciscere,
diutinam libertatem statim seruitute mutari |
et opes illas, quas multorum annorum uictorię
quotidie uisa enarrent |
et siquando sequatur euentus,
uera se uidisse iactitent.
ueluti digni quibus cęlestis prouidentię mysteria pandantur.
cum magis illis conueniat in Prouerbiis dictum:
nosipsos seducimus,
et ueritas in nobis non est.
Nunc considera quam iuste poscas tibi ignosci, qui Deo deliqueris,
cum tu homini non uis ignoscere, qui deliquit tibi.
Post remissam autem omnem iniuriam,
accede ad offerendas preces,
non frigide, sed ardenter,
non remisse, sed perseueranter.
Attende, quid Hieremias propheta monendo dicat:
Leuemus, inquit, corda nostra cum manibus ad Dominum in cęlos !
Quod et Apostolus docet dicens
Orabo spiritu, orabo et mente;
psallam spiritu, psallam et mente;
ut uidelicet et lingua sermonem resonet
et
est,
si ne ibi quidem, ubi est, se esse noscit?
Nec semel orasse sufficit.
Instandum est, ut impetres, quod postulas.
Eędem preces frequenter replicandę
et in his, quę ad animę salutem pertinent, usque in finem est
perseuerandum,
dicente ipso qui saluat:
Petite, et dabitur uobis;
quęrite, et inuenietis!
Pulsate et aperietur uobis.
Omnis enim qui petit, accipit,
et qui quęrit, inuenit,
et pulsanti aperietur.
et aperietur uobis.
Omnis enim qui petit, accipit,
et qui quęrit, inuenit,
et pulsanti aperietur.
Chananea mulier, cum Domino supplicasset,
repulsa non recessit,
contempta magis se submisit.
Et quoniam humiliter oranda perseuerauit,
quod poposcerat, accipere meruit.
Hanc orandi assiduitatem commendat etiam parabola illa de muliere
uidua,
quę durum et fastidiosum iudicem petendi improbitate,
ut ipsam de aduersarii iniuria uindicaret, compulit,
et illa alia parabola de homine,
qui nocte intempesta
Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].
Marulić, Marko; Dante Alighieri (1450-1524; 1265-1321) [1510], Principium operis Dantis Aligerii de Fluentino sermone in Latinum conuersum, versio electronica (, Split), 138 versus, verborum 974, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [marulmardante].
Niger, Toma [1512], Doctissimo et integerrimo Marco Marulo nobili Spalatensi epistula, versio electronica (), verborum 720, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio; prosa - paratextus] [word count] [nigertepistmarul].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Ode in triumpho reuerendissimi atque amplissimi domini Ioannis de Lasko, archiepiscopi Gneznensis, de uictoria inuictissimi Sigismundi, Polonie regis, contra Moscos habito, versio electronica (), 60 versus, verborum 294, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - oda] [word count] [andreisfode].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Quattuor epigrammata in libris, versio electronica (), Verborum 600, 105 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [andreisfepigr].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.