Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: PErs[aEI].* Your search found 4129 occurrences
First 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1201-1300:1201. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eiecta cum puero quem genuerat,
famem sitim-que pertulit pro culpa.
Absalon
1202. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ac nuribus fieret superstes |
et omnium quę aquis deleta fuere,
reparator existeret.
Abraham
1203. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Gratus fuit Moyses.
filias Raguelis sacerdotis uirgines a pastorum uiolentia tutatus est.
Hinc a Domino dux electus pharaonem prodigiis terruit,
populum Israhel eduxit de Aegypto,
quando mare se aperiens aridum transeuntibus prębuit iter |
et eorum persecutores oppressit aquis.
1204. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sufficeretur | et uictis hostibus regionem a Domino promissam obtineret | eam-que per tribus diuideret. Ad hanc transeunti Iordanis refrenato aquarum cursu in sicco alueo uiam cessit. Hiericuntem obsidente muri corruerunt. Inimicos persequente sol et luna steterunt, ne noctis interuentu qui fugiebant elaberentur. Tot igitur miraculis testatum est, quantum ei Dominus faueret. quia erga se in omnibus gratum fidum-que sciebat.
1205. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] perfodi,
Iacobus Maior decollari,
Minor fuste fullonis interimi,
Stephanus lapidibus obrui,
Laurentius igne cremari,
omnes denique per tormenta consumi.
Hoc idem propositum fuit reliquorum sanctorum omnium,
necem uidelicet a persecutoribus inferendam subire potius |
quam a Christi fide deficere.
Illos quibus hoc contigit,
Apostolus ad Hebreos scribens pulchre percenset cum ait:
1206. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] patientiam ostendere, quali constantia | quanta-que fide Christum diligerent. Adde quod in illos quoque a quibus necem supplicia-que passi sunt uictores fuerint. Pręualuit enim patientium fides impietati persecutorum, et contempto inanium deorum cultu ab omnibus adorari coeptus est Christus. Nequaquam sancti martyres coronati triumpharent in cęlo, nisi in terra uicissent. Fidei uictoria
1207. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] (!) Vera fidelium uictoria est | neque deiici aduersis | neque secundis efferri, Deo magis quam hominibus obedire | et carnem spiritui repugnantem in seruitutem redigere. Quę quidem et illi sancti, quos persecutionis non attigit gladius, diligenter obseruarunt. Dum enim uiuerent, non cessabant Christo seruiendo uitę instituta uel ipsi discere | uel alios docere, uigiliis, precationibus, ieiuniis | lectionibus-que uacare, diuitias
1208. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] tot de hoste uictorias? tot a seruitute liberationes? uel quoties a periculis erruti, a cladibus protecti? Moyse orante (ut ante diximus) uictus est Amalech; buccinis clangentibus Hiericuntis moenia corruerunt; Iosue inimicos persequente lapidibus pluit de cęlo super fugientium ceruices, ac ne noctis interuentu elaberentur, sol et luna motum suum continuerunt. Nulla unquam fuit longior dies | quam ista in qua quinque regum Cananeorum prostratus est exercitus. Balaam pręterea prophetes asinę loquentis
1209. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Tempore regum Ob idolatriam, quę maxima in Deum ingratitudo est, diuisum fuit Iudeę regnum. decem tribus in Samariam secessere sub rege Hieroboam, duę reliquę sub Roboam Hierosolymis manserunt. In Samaria quidem perseuerauit impietatis crimen | Hierosolymitę magis fideles inuenti sunt. Vitulos ęneos adorabant Samaritę, quos pro diis colendos posuerat Hieroboam primus ex Iudeis Samarię rex. Eam ob rem Abię Hierosolymarum regi, in pręlio
1210. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eius in prędicando curam.
1211. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sit.
Caput XII
Prędicandum autem est Euangelium,
danda pie uiuendi pręcepta,
disserendum de beatorum gloria,
quatenus fieri potest,
poena-que damnatorum,
ut peccatores ad poenitentiam excitentur,
iusti ad perseuerantiam.
Ad apostolos ait Saluator:
1212. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] regnum cęlorum.
De Discipulis quoque dicitur:
1213. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
uirtus retinetur |
et quicquid per ocium corruptum fuerit,
per laborem instauratur.
Denique operum orationum-que uicissitudine diaboli tentamenta superantur |
et in proposito uitę sanctioris in finem usque perseueratur.
Si paupertatem professus es,
magis liber eris,
cum manuum labore uictum quęsieris |
quam cum elemosinam acceperis.
Deo et hominibus Moyses.
et post pauca:
In fide inquit et lenitate ipsius sanctum fecit illum |
et elegit eum ex omni carne.
Dauid
Dauid quoque mansuetus et mitis uel
si mauis dicere humilis |
persecutionem Saulis odium-que capitale maluit uitare fugiendo quam uindicando.
cum illum semel atque iterum occidere potuisset noluit.
Ab inimicis profligatum et interemptum fleuit.
Ideo-que dignus iudicatus est,
qui ei succederet in regno.
Absalonis etiam filii necem lachrymis et
aduersus Christum intumuerat,
tantum deinde propter Christum humilitate se deiecit.
iudicaberis.
Cęterum uerę quoque ac sanctę humilitatis ualde studiosis cauendum erit,
ne forte humilitatem putent eos quibus prępositi sunt,
non corripere si deliquerint,
non castigare si perseuerarint |
negligentia est istud non humilitas |
et charitatis quam proximo debes obliuio.
Debes enim curare,
ut eos qui tibi commissi sunt efficias meliores |
docendo,
solicitando,
increpando,
puniendo.
quod si per ignauiam teneritudinem-ue animi omiseris,
non mitis |
Nihil est uera humilitate pręstantius,
nihil tranquillius |
et a perturbationibus animi magis remotum.
Humilitas patiens est,
benigna est,
nec contempta irascitur |
nec laudata se extollit,
nec aduersis concutitur |
nec prosperis delinitur |
in utraque fortuna ęquabilis perseuerat.
Vulgi quidem opinione despicitur,
sed sapientissimi cuiusque iudicio commendatur |
summi-que Dei benignitate ad cęleste regnum sustollitur et coronatur.
Expediens nunc
deperit,
si a fera mordearis |
sed si linguę petulantis iaculo ictus fueris,
periculum est ne inter infames computeris.
Et licet mala hominum opinio de te innocente tibi non noceat,
nocet tamen aliis,
qui te sibi similem rati sese corrigere negligunt |
et quasi te autore in malo perseuerant.
Incipiet autem et tibi detrimento esse,
si in tua infamia contemnes lapsum proximorum.
Ideo dicitur:
relicti conturbentur animis |
et insipienter commoueantur curis-que superuacuis incessantur.
Aman
quingenta milia.
Cum-que se peccasse fateretur subiunxit:
Sed precor Domine,
ut transferas iniquitatem serui tui,
quia stulte egi nimis.
Quanuis autem eum poeniteret,
de tribus tamen poenę generibus datur unius optio.
hoc est,
uel septennis famis uel trimestris fugę persequentibus inimicis |
uel triduanę pestilentię.
Qua electa septingenta milia uirorum,
qui eius ditionis erant,
morte consumpta sunt.
Lugenti et in humilitate supplicanti uenia tandem data.
cessauit-que internicio ac uastitas
et ad terram prosternent te et filios,
qui in te sunt,
et non relinquent in te lapidem super lapidem.
Babylon
(!)
Quem arrogantem non pauefecit Babylon a Medis Persis-que destructa?
quod quidem immanitate eius atque superbia offensus Dominus futurum prędixit,
cum ait:
Cuius unius sapientia nunquam errat |
et bonitas a sui perfectione deflectitur.
Cuicunque igitur ita ut oportet de Deo persuasum fuerit,
non inquiret quare sic aut sic aliquid ille iubeat siue mandet,
sed tantum quod imperatum est,
id persequi atque perficere curabit.
Abraham
est collata ,
et nunquam ordinem suum,
quem a Conditore acceperunt transgrediuntur.
Vnde psalmista Dominum alloquitur et ait:
est quod in Esaia loquitur Dominus et ait:
gurgites maris.
Sed quę pax erat discipulis Christi,
quibus ipse dixit:
longos faciam dies tuos.
Victoria quoque aduersus inimicos obedienti spondetur in Leuitico,
ubi cuncta eis ex sententia successura recensentur,
qui Dei mandata obseruarint,
atque inter multa:
princeps Petrus:
huius temporis ad futuram gloriam,
quę reuelabitur in nobis.
Quamobrem idem exclamat et ait:
pro Christi nomine,
nunc cum Christo bonis fruitur sempiternis.
Quid ergo tam graue,
tam triste atque acerbum esse potest,
quod non sit libenter subeundum proposito tanto pręmio?
Si persecutione inquietaris,
audi Dominum dicentem:
Quid ergo tam graue,
tam triste atque acerbum esse potest,
quod non sit libenter subeundum proposito tanto pręmio?
Si persecutione inquietaris,
audi Dominum dicentem:
Si persecutione inquietaris,
audi Dominum dicentem:
patientia persecutionis.
Caput XIV
Pauli apostoli,
in quo Christus loquebatur,
sententia est:
Hoc plane patientię genus commendatum est nobis in Euangelio,
Domino dicente:
se in suo corpore portare Apostolus gloriabatur dicens:
conflans (ut Malachias ait) et quasi herba fullonum ,
excoquens et emundans quicquid in nobis feculentię sordis-que restabat.
Ad hęc in tribulationibus ardentius ad supplicandum accedimus,
promptius ad exercenda pietatis studia exurgimus,
perseuerantius de cęlestibus cogitamus.
Hoc testatur Dauid dicens:
postquam autem Christi uoce perterritus incidit in cęcitatem,
de lupo uersus est in agnum,
et qui aduersus Christum steterat pro synagoga,
pro Christo stare coepit aduersus synagogam,
uim diuinitatis eius inter flagella expertus |
et illum ipsum confitens,
cuius confessores fuerat persecutus.
Quod si tantum prodesse queunt aduersa,
nonne fallitur,
qui illa in malis ponenda arbitratur?
De patientia Iob. et qvare bonis accidant mala.
Caput XVIII
etiam pręsentis felicitatis infelicitatis-que ratio est.
quoniam dum differtur in fine iudicium discretio-que iustorum atque iniustorum,
interim tam prospera quam aduersa mundi huius omnibus communia sunt.
ideo et his aliquando bene |
et illis male.
Cęterum obduratis et in scelere perseuerantibus male cędit prosperitas,
quia insolentiores reddit.
Iustum autem neque prospera extollunt |
neque frangunt aduersa;
in utroque rerum euentu eandem seruat animi constantiam.
Sed
et paucis et mori uolentibus uicti sunt.
quando ne unum quidem ex his qui constanter Christum confitebantur,
in suam trahere sententiam totis imperii uiribus potuerunt.
Postremo ut omnibus pateret ipsos esse superatos,
manus dederunt his quos persequebantur,
et abiecto falsorum deorum cultu,
pro quo pertinacius quam pro finibus regni stabant,
religionem Christi quam delere nitebanutr,
susceperunt.
Quid est enim aliud in sententiam aduersarii concedere |
Qui enim calicem Domini per patientiam bibebant,
inebriati sunt uino charitatis.
ita ut pro illis quoque orarent a quibus cędebantur,
illis uiam salutis aperirent,
quorum immanitate ipsi trucidabantur.
Magis eis dolori erat |
persecutores suos errore interire |
quam se illorum sęuitia excruciari morte-que affici.
Omnibus itaque aduersariorum iniuriis fortior in ipsis erat dilectio.
(!)
I nunc,
miser et infelix
Sanctum,
qui datus est nobis.
et iterum ait:
De exhortationibus ad patientiam martyrii.
Caput XX
Quod si milites suos rex ipse cęlestis non in delicias et uoluptates huius seculi,
sed in conflictum et certamen sęuientium persecutionum destinabat,
ut uincentibus inęstimabilis boni donatiuum distribueret,
profecto ad militiam eius nullo modo pertinere poterit,
qui non ita se subiecerit,
ut pro tuenda ueritate nec supplicia nec mortem subire recuset.
Is demum Christo militat,
qui sępe mundi turbinibus
|
sed confidite:
ego uici mundum.
Quando hic qui uicit mundum,
seruos suos confidere iubet,
nullus de uictoria futura
locus |
Qua enim uirtute ipse uicit mundum,
eam aduersus persecutiones certantibus nobis commodabit,
ut uincamus.
quippe possessio in pręsenti dubia est et incerta,
in futuro autem erit stabilis et perpetua.
Quod ut luculentius intelligas,
rursum ille alibi ait:
Quod ut luculentius intelligas,
rursum ille alibi ait:
Christi beneficio fortes sumus,
Christi uirtute in nobis manente tibi non succumbimus |
Christo denique adiuuante contra omnia aduersa luctamur |
et potimur uictoria.
Eidem gratias agimus,
et cum poenis afficimur |
et cum in sententia ueritatis perseueramus.
Tota autem perseuerandi ratio est,
quia post laborem in illo requiescere speramus,
semper beati futuri,
qui semper usque in finem fuimus fideles,
nec uicti sęuitia tua sed probati.
His quidem et huiusmodi
Christi beneficio fortes sumus,
Christi uirtute in nobis manente tibi non succumbimus |
Christo denique adiuuante contra omnia aduersa luctamur |
et potimur uictoria.
Eidem gratias agimus,
et cum poenis afficimur |
et cum in sententia ueritatis perseueramus.
Tota autem perseuerandi ratio est,
quia post laborem in illo requiescere speramus,
semper beati futuri,
qui semper usque in finem fuimus fideles,
nec uicti sęuitia tua sed probati.
His quidem et huiusmodi uerbis illos uel locutos |
uel loqui
dubitat?
nisi qui Euangelio non credit,
et peruersę mentis aure non admittit ueritatem.
Ipsorum enim omne studium fuit |
Domini sui uestigia obseruare |
cum morum integritate |
tum patientia persecutionum.
Prębuit ille se nobis in exemplum,
et qui resistere poterat uiolentię hominum atque omnes simul uno uerbo oris sui interficere,
maluit iniurias pati |
et ignominiosa crucis morte consumi,
ut suis fidelibus humilitatem
commendaret.
Quamobrem ait:
in lege dei meditari,
Euangelii pręcepta obseruare,
amicos inimicos-que diligere,
nemini malum pro malo reddere |
et pati potius quam inferre iniuriam.
Talis uita eos etiam ad beatitudinis gloriam euexit,
quos persecutionis gladius non attigit.
Quotidianum quippe martyrium est |
aduersus carnis molestias diaboli-que dolos assidue stare |
et non sinere suffodi domum |
nec irruentibus uitiis uasa diripi uirtutis.
non habere talem tolerandi affectum,
qui Domino in omnibus obsequendi gerit curam.
uoluntas,
et martyrum glorię participes esse merebimur.
Quod non debemus ultro se offerre suppliciis.
Caput XXII.
Veruntamen in persecutionibus ultro se offerre impiis non debemus.
Quoniam temerarium est obiicere se periculis nulla cogente necessitate.
Vnde pręcipit Dominus dicens:
Veruntamen in persecutionibus ultro se offerre impiis non debemus.
Quoniam temerarium est obiicere se periculis nulla cogente necessitate.
Vnde pręcipit Dominus dicens:
igitur exemplo monstrauit |
tunc quidem mortem non esse timendam,
cum prospiciendum est saluti aliorum.
tunc uero fugiendam,
cum magis expedit ut fugiamus quam ut comprehendamur.
exempli gratia:
Inter hereticorum turbam fideles-que persequentium occulte christianus es;
uides alios deprehensos torqueri,
cędi,
laniari |
quandiu fortiter tolerant nec a fide recedunt,
non est ut teipsum prodas.
Cum autem aliquis eorum titubare coeperit |
et suppliciis uictus cędere,
palam eum exhortari ad patientiam debes |
et
potatur.
tam dire consumptus hostiam se Deo Patri pro omnibus obtulit.
Quis sum ego,
ut indigner |
et iniquo animo feram,
siqua mihi calamitas incidat,
siquod incommodum patiar,
siqua me inuidorum infestet persecutio?
cum presertim nihil mali mihi inferri possit,
quod peccata mea non merentur.
Non ergo grauate perpetiar,
quod iuste irrogatur,
sed Dominum meum deprecabor,
ut concedat mihi in omnibus patientiam |
et in ipsa patientia scelerum
socii passionum estis,
sic eritis et consolationis.
et iterum:
lex,
qua blasphemi lapidibus obrui iubentur?
qua quidam cum altero rixatus cum nomen Domani maledixisset,
extra castra eductus est |
ut hominum consortio indignus |
et lapidum ictibus interemptus linguę impietatem morte corporis persoluit?
Vbi est illud Babylonii regis uno miraculo conuersi edictum:
poena dignum efficit,
dum alterum odio atque maleuolentia persequi non desistit .
De impatientiae vitio erga proximvm.
Caput XXV
Persequamur igitur nunc in proximos impatientiam |
ostendamus-que quanto ipsa suo autori detrimento sit.
Hęc est quę nos facit iracundos,
ita ut leuissimis interdum de causis intemperanter commoti rixemur,
depugnemus,
ad arma
consultatione aduersus eum cui infensus est,
ferre sententiam festinabit |
cum fames urbem inuasisset,
quid ageret nesciebat |
et ex dolore in furorem uersus mandauit interimi Heliseum prophetam |
qui nisi pręscius cauisset,
innocens regis male indignantis culpa perisset.
Rex uero quia poenitentia ductus humiliauit se,
prophetam persequi desiit,
et obsidione liberatus est et fame.
tantum prodest repentina praui propositi poenitudo.
Asa
Deus statuere illum.
Quod si nefas est iudicare seruum Dei,
quanto magis eundem odio habere |
iniuria-que afficere?
Et si neminem simultate atque inimiciciis persequi debemus,
quanto minus eos,
qui pro omnibus quotidie precationi insistunt,
quotidie pro omnibus sacrificia offerunt |
Deum-que nobis propiciare totis uiribus contendunt.
nobis baptismum,
nobis peccatorum remissionem
fatue,
reus erit gehennę ignis.
Nemo igitur non reus est,
qui fratri irascitur.
Vitio fratris irasci rationabile quidem est,
fratri autem irasci rationi contrarium est.
Ex odio enim proficiscitur,
quicquid mali in personam tantum confertur.
Disce itaque tres esse male irascendi gradus |
alium alio nequiorem.
Si tacitus irasceris |
et linguam a contumelia coerces,
reus es iudicio.
quia quod
mortiferę uoluptatis incitamenta excludamus |
et carnem spiritui repugnantem,
ueluti lasciuiens iumentum fatigatione aliqua labore-que domemus.
Illos uero qui curę nostrę commissi sunt,
si monitis non obtemperarint,
minis uerberibus-que persequimur,
non nocendi causa,
sed gratia iuuandi.
ut qui sponte sese corrigere noluerint ,
corrigantur saltem inuiti,
ne pereant.
Ira igitur ista,
quia ratione nititur,
non modo non culpanda
sciamus omnibus benedicendum esse,
idem Dominus in Euangelio pro maledictis quoque iubet referri benedicta dicens:
Audi | et Prophetam dicentem:
facias malam?
Beatus es si cum beato Iob dicere poteris:
manus conserere ultro non appetet? Quis te duce, te spectatore pro Christiana fide libens non obierit? Reges consurgent, principes mouebuntur, mare classibus consternetur, campi milite replebuntur, timebunt gentes, aduersarii formidabunt. Et fugiet serpens a facie leonis rugientis et persequentis. O terque quaterque beati, quibus auita regna uidere et patrias terras colere dabitur! Beatissimi uero quis sub crucis signo et te imperatore oppetere continget! Quod si generalis huius expeditionis tempus – ut dici fortasse posset – nondum aduenit et si saluos nos esse uultis, ut
facere id noluerunt.
16. Accepisti igitur, Pater beatissime, calamitatum nostrarum et angustiae statum; accipe item supremae necessitatis excusationem. Tu uero, Deus omnipotens, indiuidua Trinitas, sancta relligio, cui illibatam incontaminatamque fidem in maximis
et angustiae statum; accipe item supremae necessitatis excusationem. Tu uero, Deus omnipotens, indiuidua Trinitas, sancta relligio, cui illibatam incontaminatamque fidem in maximis
quidem ualde ditatus est pecudum foetu,
camellis, asinis, seruis, ancillis. Porro, ut inuidiam uitaret filiorum
Laban, a Domino monitus inde recessit. Amne transmisso pergebat ad montem
Galaad, quando Laban inimico animo eum persecutus affuit, sed somnio
territus ab iniuria temperauit. Idola tamen requisiuit a Rachele clam
ablata. Quibus illa insidens uoti expertem dimisit. Tunc ille et Iacob
amicicię foedus inierunt errexitque Iacob lapidem in
grando. Pharao tamen populum pedem efferre prohibuit. Extendit uirgam
Moyses, et uenit locusta consumpsitque quicquid grandini reliquum fuerat.
Rursum illo orante Deus locustas in mare demersit. Pharao tamen in duritia sui
cordis perseuerauit. Sed cum Moyses manus in cęlum extendisset, exortę tenebrę
horribiles triduum durauerunt. In loco autem filiorum Israhel lux erat.
Pharaoni eos dimittere absque armentis uolenti Moyses non assensit. Ille
indignatus ei
circumduxit.
Profecti de Sochot castrametati sunt in Ethan. Pręcessit eos Deus in columna
nubis per diem, per noctem in columna ignis. Reuersi castra fixerunt e regione
Phiairoth inter Magdalum et mare contra Belsephon. Pharaone persequente per
medium mare diuisis aquis iter fecerunt, Aegyptios eodem ingressos operuit mare.
Populus timuit Dominum. Moyses gratias egit Deo; eidem laudes dixerunt Maria
prophetissa, soror Aaronis, mulieresque cęterę cum tympanis
in eam et Iosue et paruulos
populi, reliquorum cadauera in solitudine iacebunt. Sed et filii eorum uagi
erunt annos XL per solitudinem errantes. Mane primo uerticem montis ascenderunt
Moyse castrisque relictis. Amalechitę et Chananei persecuti sunt eos cędendo
usque Horma. Dominus pręcepit, ut ingressi terram oblationem offerant et pro
peccato sacrificium. Quendam sabbato ligna colligentem lapidibus Domino iubente
obruerunt. Pręcepit Dominus, ut faciant fimbrias
sed in seruitutem redegit ad populi usum.
Quinque reges uenerunt oppugnatum Gabaon, quia Gabaonitę Israhelitis iuncti
erant, sed a Iosue fusi fugatique sunt. Lapidibus pluit. Sol et luna
steterunt Persequente eos Iosue de cęlo lapidibus pluit pluresque
hostium ea pluuia quam gladio periere. Iubente Iosue sol et luna steterunt.
Quinque reges in spelunca concludi iussit saxis ad ostium aduolutis, reliquos
internicione tolli imperat.
Acsaph, reges quoque aquilonis,
Chananeus ab oriente et occidente et Amoreus et Etheus et Pherezeus et Iebuseus
et Eueus congregati sunt ad aquas Meron aduersus Israhel. Iosue autem ope diuina
fretus inuasit eos, fudit fugauitque et persecutus est usque ad Sydonem magnam.
Equos eorum Domino sic iubente subneruauit, currus conbussit.
Reuersus expugnat Asor atque incendit. Reliqua oppida capta uastauit interfectis
regibus incolisque terrę. Ea tamen, quę in
ciuitatis, per nuncios hoc retulit ipsi Abimelech. Qui nocte
consurgens tetendit insidias, consedit in Ruma. Zebul autem de oppido Galael
sociosque eius ob suspicionem extrusit, eiectos persecutus est. Eodem die expugnauit Sychem, captam solo
ęquauit, sparsit salem, incolas interfecit. Nonnullos in phanum Berith
confugientes circumfusis arborum ramis fumo et igni necauit. Obsedit oppidum
Thebes. Oppidanis in
populum conuocante in Galgala constituerunt
Saulem regem, immolauerunt Deo et lętati sunt. Regnauit recte per biennium,
reliquo tempore contra legem. Cum decem milibus uirorum innumerabilem
Palestinorum exercitum fudit persecutusque est eos a Machmis usque
Haialon.
Ionatam filium morte damnauerat, quod
Ionatam filium morte damnauerat, quod contra edictum die illo, quo inimicos
fugientes persequebatur, parum melis gustasset, sed ille populi
intercessione liberatus est. Saul autem firmato regno uicinas gentes
infestabat. Graue bellum erat ei cum Palestinis. Vicit Amalechitas. Iussus
omnes internitione delere,
seruo dominum suum Miphibosetum defectionis accusante
munera accępit et bona accusati ei cęssit. Absalonem deuitans uenit in
Baurim. Semei maledictis oneratur. Achitophel ab Absalone petit
duodecimmilia uirorum, ut regem persequatur. Chusi dissuadet. Rex Chusi
sententiam secutus, ipse totis uiribus regem inuadere parat. Ea de re Chusi
per internuncios regem facit certiorem et ad fugam hortatur. Achitophel
Iuda altercatę
sunt, quod sine aliis regi occurrere maturassent. Seba, Bochri filius, mouit
seditionem. Rex Ierosolymam ingreditur. Concubinas
ab Absalone dudum pollutas a se separat. Ducibus, ut Sebam persequantur,
negocium dat. Ioab Amasam collegam per dolum interficit et cum Abisa fratre
Abelam obsidet, quo Seba confugerat. Seba autem ab Abelanis interempto
recessit et reuersus est Hierusalem. Famem iam triennem patiente
sagittariorum ducentaoctoginta milia, quando egressus
aduersus cum Zara Aethiops cum bellatorum decies centenis milibus et cum
trecentis curribus. Asa inuocauit Dominum; territi Aethiopes terga dedere,
quos ille persecutus cęcidit ad internicionem. Tulit spolia, uastauit oppida
Gerrarę. Ingentem predam pecorum camellorumque abegit. Victor Hierosolymam
reuersus est. Bellum perpetuum gessit aduersus Baasam, Israhel regem. Hanc
ob rem
de regibus, nunc dicendum de transmigratis.
ESDRAS
IOSVE
IOSVE, filius Iosedech, et Zorobabel, filius Salathiel, per Cyrum, Persarum
regem, de Babylone dimissi ędificauerunt altare Hierosolymis Deo Israhel,
obtulerunt holocausta, egerunt solennitatem, tabernaculorum, fundauerunt
templum. Plebs lętabunda laudabat Deum. Seniores autem, qui prioris
quicquid poterat, libenter
impartiebat. Olim in Samaria cum esset liber, nunquam adorauit uitulos
Hieroboam, sed statutis temporibus pergebat Hierosolymam et in templo
Deum Israhel adorabat. Primitias decimasque fideliter persoluebat. De Anna uxore
genuit filium Tobiam, quem Deum timere et a peccatis pro uiribus
contineri docuit. Non fuit contaminatus in escis gentilium. Dedit
illi Deus gratiam coram rege. Eos, qui secum capti fuerant, frequenter
Deo gratias agunt et eam, quę tantum facinus ausa fuerit, laudibus
prosequuntur. Caput in muro, ut omnibus spectaculo esset, suspendunt et armis
muniti in hostem turmatim prodeunt. Illi duce amisso conterriti uertuntur in
fugam. Hi persecuti sunt eos cędendo usque ad fines regni. Interim reliqui ciues
descendunt et castra ab Assyriis derelicta spoliant. Alii autem a pręlio
redeuntes exuuias uicti hostis referunt secum. Ioachin, pontifex maximus, de
Hierosolymis
MARDOCHEUS
MARDOCHEUS, filius Iair, de stirpe Saul et tribu Beniamin fuit. Hic Susis
captiuus Hester, fratris sui Abihail filiam, parentibus orbatam
sibi adoptauerat. Assuerus autem, Persarum rex, reginam Vasthi, quod dicto
sibi audiens non fuisset, repudiarat. Ac proinde Egeo eunucho datum est
negocium, ut puellas quasque pulcherrimas perquireret et, quę
hoc ipsum pręstare Mardocheo, quem oderat
plurimum. Pręterea reginę Hester
poscenti concessum est, ut edictum mortis in Iudeos irritaretur seque illis
aduersum persecutores suos uindicandi ius esset; Aman quoque in ea cruce,
quam Mardocheo parauerat, suspensus inuidię in Iudeos poenas daret. Versa
est itaque Iudeorum anxietudo in lętitiam; agitarunt inter se conuiuia.
Filios Aman,
pręfectis, dum et regem timent et Mardocheum uerentur, quem rex a se
secundum iam constituerat. Dies liberationis festus habitus apud Iudeos per
annos omnes. Hic dicendum restat: Iustus es, Domine, qui iniustos
persecutores iuste punis et in te sperantes nunquam deseris.
IOB
IOB in terra Hus simplex et rectus ac timens Deum fuit. Erant ei VII filii,
Achab, regi Israhel, famem propter scelera eius futuram ausus est prędicare.
Hęc dicit Dominus, inquit, si erit annis his ros et pluuia,
nisi iuxta oris mei uerba. Vt autem euitaret iniquissimi regis
persecutionem, a Domino monitus recessit et abscondit se in torrente
Charith. Ibi a coruis pascitur. Abiit in Sareptam. A muliere uidua
paupercula suscipitur, et quę in necessitate
rursum excitatus cum comedisset et bibisset, in fortitudine cibi
huius ambulauit XL diebus et XL noctibus usque ad montem Dei Oreb mansitque
in spelunca. Conquestus est coram Domino de idolorum cultu, prophetarum cęde
et sui persecutione. Stetit in monte, et Dominus transiens in spiritu
uehementi et igne imperauit ei, ut maturaret ire Damascum et ungeret Azahel
regem super Syriam et Iehu, filium Namsi, super Israhel et Heliseum, filium
Saphat,
orta est. Vidit et magos
ab oriente dona Domino ferentes et
prophetat dicens: Omnes de Saba uenient aurum et thus deferentes et
laudem Domino annunciantes. Vidit idem Herodis persecutionem et
pueri Iesu cum matre fugam in Aegyptum cum ait: Ascendet super nubem
leuem (hoc est Mariam nullo prorsus delicti onere grauatam) et
ingredietur Aegyptum. Et mouebuntur simulachra Aegypti a
Hęc dicit Dominus: Ecce in
Pater
Deus est, ita et Filius Deus est, cum propheta dicat: Hęc dicit Dominus
Deus. Spiritus quoque Patris nihil aliud est nisi Deus, cum in Deo
nihil accidens sit. Nec tamen tres Deos esse dicimus, sed tres personas in
uno Deo, tres proprietates in una diuinitatis substantia. Confundantur
igitur Iudei increduli, et prophetę sui uerissimo testimonio superati
nobiscum sentiant. Aut si adeo peruersi sunt, Esaiam ipsum, cui
attulit ei prandium. Postero igitur die, cum mortuus crederetur,
educitur incolumis. Porro accusatores eius talione puniti a leonibus
laniantur. Ipse uero per somniarum suorum uisa prophetauit de regno
Antichristi sanctorumque persecutione. Angelo reuelante didicit, quod nemo
alius prophetarum, tempus pręscriptum Christi uenturi et per crucem
occidendi. Et non erit, inquit,
eius populus, qui eum
Kožičić Benja, Šimun [1516], De Corvatiae desolatione, versio electronica (, Roma), verborum 1764, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [begniusscorvatiae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.