Your search found 4316 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 768-781:

ad beatum Hieronymum accurrisse, uotumque Petri patricij eius deuotissimi retulisse, ut uidelicet a Domino sibi filium impetraret generandum; diu enim cum uxore uixerat a patris nomine alienus. Dominus igitur Petri desyderio et sancti precibus annuens prolis futurę gratiam fecit. Et monachus Helias discusso sopore quę uiderat memoriter tenuit fideliterque enarrauit. Denique nato filio Petrus gratias egit quod

adhuc extare comperimus et perlegimus recensebuntur, pręter illa quę uel temporis longitudine uel Gothici belli uastationibus uel hereticorum inuidia intercępta ad nostram usque ętatem perdurare nequiuerunt. Igitur libro De uiris illustribus se in fine subscribens ita ait: Vsque in pręsentem diem, id est annum Theodosij principis decimum quartum hęc scripsi: Vitam Pauli monachi. Epistolarum ad

curiosus, nominis similitudine decęptus, Stridonem olim fuisse putauit quod nunc Sdrigna dicitur. Et tamen hoc saltem secum animaduertere debuerat: si Sdrigna Stridon est, quomodo Hieronymus dixit oppidum hoc inter Pannoniam et Delmatiam esse, et non potius inter Pannoniam et Istriam? Quęnam igitur ista nouitij autoris audacia, ut putauerit sibi magis quam Hieronymo de se loquenti homines credituros? Sibi, inquam, in Italia, et quidem post mille et ducentos annos genito, plus fidei habituros quam illi ipsi, qui patrię suę fines multo plenius exactiusque et uerius nosse potuit, tum a

temporis Imperatores Italię terminos extendere. Plinij uero Naturalis hist. lib. III. hęc: Et nunc finis Italię fluuius Arsia. Ptolomei denique lib. III. hęc: Post Istriam Italię ora, inde Liburnię, aut Illyrici. Patet igitur ad Arsiam usque siue Polam Istrię esse finem, et inde primam Illyrici partem, quę Liburnia dicitur, incipere. Plinio quoque ita dicente: Arsię gens Liburnorum iungitur usque ad flumen Titium. Pars eius , inquit, fuere Mentores, Hymani, Encheleę, Dudini, et quos Callimachus

dicente: Arsię gens Liburnorum iungitur usque ad flumen Titium. Pars eius , inquit, fuere Mentores, Hymani, Encheleę, Dudini, et quos Callimachus Peucetias appellat, nunc totum uno nomine Illyricum uocatur. Idem ait: Liburnię finis et initium Delmatię Scardona. Tantum igitur ab Istria distat Delmatia, quanta est Liburnię totius longitudo. Quod si Delmatia nostra tam inde procul abesse noscitur, quo pacto Stridon oppidum non aberit? Quod Delmatiam cum Pannonia disterminare a Hieronymo, ibidem nato, ibidem adulto, et conuersato dictum est, ut igitur cognoscas

Tantum igitur ab Istria distat Delmatia, quanta est Liburnię totius longitudo. Quod si Delmatia nostra tam inde procul abesse noscitur, quo pacto Stridon oppidum non aberit? Quod Delmatiam cum Pannonia disterminare a Hieronymo, ibidem nato, ibidem adulto, et conuersato dictum est, ut igitur cognoscas Stridonem non illud oppidum esse, quod nunc (ut Blondus ait) Sdrigna dicitur, sed longe ab eo diuersum, et quod nunc ab accolis Strigoum uocatur, et a Ptolomeo Sidrona olim nuncupatum sit; quanuis ipse Ptolomeus Liburnię illud annumeret, ita tunc angustiores Delmatię fines erant,

quae mihi tecum communes sunt; sed quia mihi defuit librarius et ego multum diuque occupatus (ut scis) professione mea litterarum et familiari cura et horariis precibus vix inter respirandum haec scripsi et emendavi, non mea igitur sed tot rerum quibus obruor, culpa est, quod tardius hanc orationem quam velles accipis, uberior tamen est, et quasi corpulentior; quae prius pro ratione temporis habita fuit exilis. Scis enim inter

atjavitottam. A keziratban quidem. meruisse. Nam defunctorum laus instar patrimonii haereditarium bonum est nullumque majus in suorum desiderio solatium, aut efficacius exemplar quam cognatorum est ad bonos mores; quamvis igitur repentina oratio periculorum plenum opus Aleae. Cuncta tamen temeritati non permittam pro temporis et loci ratione cursim dicturus, et mensariorum more facturus, qui multorum annorum rationes in unam tabellam colligunt: aut naves gubernantium, qui portus maria littora

occasionem velut obviam: libens non detrectavit, ut tanquam victimae et Martyr suum sanguinem Deo dedicaret; sed imperator jus gentium violare veritus Despoti principis legatum incolumem et illaesum dimisit, incredibilem illius dictorum factorumque admiratus constantiam sospes igitur salvis etiam tot pecuniis, sed magis integra fide ad suum principem reversus tanta gratulatione susceptus est, ut illi venienti ter assurrexerit, ter publice gratias egerit Despotus. Secunda legatio illius ut minus laboriosa, sed magis

esse coeperunt. Ideo cum Senatus noster sanxisset sumptus legationis, quos Ceonicus pro patria fecerat ex publico sibi restituendos graviter deprecatus est; quod ille pro domo sua et patria non modo sumptus, sed etiam sanguinem cum opus esset effundere, non subterfugeret: CCCC igitur aureos et ultra patriae gratuitos pro sua liberalitate sponte atque ultro remisit. Secunda liberalitas illius rara in Civitate nostra quod suo labore partas divitias cum fratre communicavit: ita ut illum aeque ac se locupletaverit non solum vero mercaturis exercendis de more Civitatis

Dubocizam et Gospogin potoch Illyrici vocant. Has enim villas, hos vicos dono principis vectigales habuit, ut taceam filiarum dotes, et quatuor generos; immo si fratris filias numerare velim plures. Hic igitur pater huic filio praeluxit; cuius splendor in sua posteritate crevit. Nam filius majus reliquit quam accoepit patrimonium, plures honores in civitate nostra, quam pater gessit, ut qui XL. annos in Magistratu tanquam Fabius in auguratu vixit. Nam decies

Effigies oculique truces rictusque ferinus.
1.345   Denique tota uiri facies metuenda grauisque
Omnibus aspectus, quanuis quoque nulla tulisset
Bellica tela manu certareque uellet inermis.
Quanto igitur potuit Saulis magis esse timori
Militibus multo armorum munimine fultus Arma Golię
1.350   Ingentes artus ingens lorica tegebat,
Cassis ahena caput, suras et brachia circum

tulisset
Non ita duro animo Saulis uecordia regis. nota
2.35   Sed nec ferre potest illos nec amare superbus,
Quos anteire uidet famę melioris honore.
Exuuias igitur quum Dauid et arma Golię
Suffixumque caput pilo portaret ad urbem,
Israhelitarum tunc undique concita pubes
2.40   Obuia procurrens contentaque tympana pulsans
Multisonumque mouens ędebat cantica sistrum.

credens
Vsurum se cęde ferę, sed dentibus illa
2.145   Infrendens conuersa retro ruit impete uasto
Et notas repetens fauces latrone repulso
Iam loca tuta tenet campoque potitur aperto.
Frustra igitur sceleris peragendi tempora nactum
Apta ratus iam se Cisides, protinus instat
2.150   Occultis certare dolis et fraude latenti.
Submittit quosdam simili satis arte peritos,
Dauida incautum qui supplantare

Bibliographia locorum inventorum

Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report