Your search found 1883 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1401-1500:

brumasque, facesque,
5.275  Et iam perpetuo sibi vulture diminui cor,
5.276  Iamque Ixioniâ iurant vertigine volui.
5.277  Nil animus veris, nil heu cruciatibus addit:
5.278  Certa fides: non ingenij; sunt verba doloris.
5.279  Dum nimij rapidos explere Cupidinis aestus,
5.280  Et summo properant votorum fine potiri:
5.281  Dum, vice ne iustâ redamentur, mutua ne sint
5.282  Cura, timent, neu riualis felicior

placidi, et motus sit lenior omnis.
5.781  Dum sanum simulas, facies. Eliditur ignis,
5.782  Nulla vbi praecluso patuit via. Socratis iram
5.783  Haud alijs solitam deprendi certiùs, oris
5.784  Ac minùs in verba effusi, vocisque remissae,
5.785  Indicijs memorant. Visus cum lentior esset; [c] Vide Sen. lib. 3. de Ira cap. 13.

Concipe: nec furor, in poenas cum cogeris ire.
5.825  Aut odium, sed ducat amor, studiumque juvandi.
39  39. Indolis at pravae interdum vecordia saevo
5.827  Vrgri terrore petit. Non mollia verba,
5.828  Compositi non tunc vultus, non ipsa coercet,
5.829  Ni violens, animique grauem testata furorem,
5.830  Poena satis. Fateor. Frons ergo saeuiat, at non
5.831  Mens

citiùs, sapiantque aconita Deorum
5.891  Ambrosiam. Rabies haec perdita, caeca phrenesis,
5.892  Nesseum virus, coeni Camarina nefandi,
5.893  Exitium mentis, vitae pudor, halitus Orci.
5.894  Quid nobis heu verba damus? Compsisse decoram
5.895  Quid scelus in speciem iuuat, et superaddere claris
5.896  Syderibus, cuius pudeat vel Tartara, monstrum?
5.897  Scilicet egregios inspiret cordibus ignes,
5.898  Heroumve

exit
5.1011  In Sobolem) quicunque docent peccare, libellos.
5.1012  Exilio simili trans et Garamantas, et Indos
5.1013  Ire iube: neque concinnae lepor aureus artis,
5.1014  Aut numeri teretes, et byssina verba morentur.
5.1015  His lenocinijs animos sibi dira libido
5.1016  Praeparat. Et, quantò sentiri lenior intrat;
5.1017  Plùs tantò sedet, ac mentes permant ad imas.
5.1018  Dictio dum placet; incipiunt

si quo
5.1030  Iungeris obscoena tactis lue; protinus haustum
5.1031  Et tua grassari flebis per viscera morbum.
50  50. Quod modò praecipiam, mortalia credere noli
5.1033  Verba, sed Euboicae carmen fatale Sibyllae.
5.1034  Vaticinor, moneoque. Deus, Deus ora canenti
5.1035  Temperat, et Delphis animum melioribus implet.
5.1036  Prima Cytheriacae simul ac proludia tabis,

bile iecur flammante, superbis,
6.477  Fortunâque suâ maioribus irruet audax
6.478  Regum inimicitijs Alius. Vox caldior vna
6.479  In seros quoties gemitus, longasque Maiorum
6.480  Exijt Iliadas? Permittere verba feroci
6.481  Ingenio, libuitque auidum expleuisse furorem?
6.482  En, quales breuis illa tulit vesania fructus.
6.483  Exul, inops, vagus, assiduis terroribus aegram,
6.484  Ac longo similem letho

innuit Cresimirum maiorem fuisse Regem, et li quidam, ipsum ex pluribus anterioribus aliquem subintelligit. Quod vero Dircislavum primum titulum Regium ab Imperatore Constantinopolitano consecutum, argui posse, ex Archidiaconi verbis, asserat: illius verba ad proprium, non autoris sensum interpretatur. ubi namque Archidiaconus /Capite 13./ dicit; ab isto Dircislavo caeteri Reges Dalmatiae et Croatiae appellati sunt; id est Croatiae, et Dalmatiae Romanae uti Provinciae titulo assumpto, fors coepit

decor et gustus. Virgo tamen omnibus istis
Propositis rerum illecebris, quas tanta bonorum
Colligeret moles, procul est ut lumine solo,
Si vetitum divinum inerat, dignata fuisset.
Finge pari numero poenas et verba dolorum
Omnia, quae Numen pro lege subire iuberet,
Post minimae maculam labis; durasset in istis
Virgo malis potius, quam sese exolveret inde,
Cum posset, modicae quamvis formidine noxae.

Effigies palmis, quantum tua vera placebunt
Ora, ubi festivo terras dignaberis ortu?”
Praesentemque velut, pictam Virgo Anna puellam
Nominat et veluti sibi respondisset, eidem
Respondet sensusque inopi dat verba figurae.
Accidit ut blandas Annae soror unica voces
Disceret Ismerie, peteretque: “Affaris amanter
Quem sic, Anna soror, nullum qui verba loquentis
Excipiat video.” Siluit tunc Anna, rubore

et veluti sibi respondisset, eidem
Respondet sensusque inopi dat verba figurae.
Accidit ut blandas Annae soror unica voces
Disceret Ismerie, peteretque: “Affaris amanter
Quem sic, Anna soror, nullum qui verba loquentis
Excipiat video.” Siluit tunc Anna, rubore
Fassa animi inter nos depictae Virginis ignes.
Quae tamen auditae quoque respondere sorori
Morigera, “Ismerie soror”, inquit, “imago puellae

Hunc autem thorax gemmis decoratus ad usum
Pontificalis erat. Dubias cum discere rerum
Urgeret fortuna vices peterentque precantes
Re super ancipiti divina oracula mystae,
Sacro indutus ephod capiebat verba minister
Vel monitu interno, vel voce loquentis ad aures
Numinis, eventus non infitiante futuros.
Tale super Maria, quid responsura docerent
Pallia, proni orant mystae, primusque sacerdos

stipes.
Si fatum volet arentis te germine fustis,
Aut ave Chaldaea sponsum, Iosippe, notari,
Certabisne Deo, aut iusso pugnabis amori?”
Rettulit haec natus: “Frustra dulcissime perdis
Verba, pater. Mihi nec Solymam, nec visere templum
Est animus, nec signa novi spectare mariti.
Cerne, pater, capitis canos utcumque capillos,
Durata qui fronte rigent et lacte madentes
Inter stabo procos? Me

spem templo inferre professus
Connubii nullam, nec habendae vota maritae. 17.
Tum sacer antistes vultu conversus in altum
Suspirat votis et verba precantia fundit
Admonuitque Deum effati, spectabile gemmis
Quod respondit ephod, virga florente daturum
Atque Semiramia capiti incumbente volucri,
Quaesitum Mariae taedarum in foedera sponsum.

Admonuitque Deum effati, spectabile gemmis
Quod respondit ephod, virga florente daturum
Atque Semiramia capiti incumbente volucri,
Quaesitum Mariae taedarum in foedera sponsum.
Vix pia supremus complebat verba sacerdos,
Ecce arcana adyto valvis quo clauditur Arca
Pictaque non visos obnubunt carbasa postes,
Prodit Amyclaeis nive maior oloribus ales,
Et Cyprias longe superans candore iugales:

Cederet. Amborum de virginitate iugali
Exurget nexus, cuius contingere vota
Nonnulli poterunt, sed fructum apprendere nulli.”
Dixerat haec visus dictisque evanuit Ales.
Hausta viro facies auditaque verba loquentis
Aligeri somnoque gravis sua somnia clare
Vidit Iosephus. Tanta qui luce potitus
Librat an haec vigili, seu nocte appareat atra
Sopito rerum species; dubioque sopore
Depresso

Sopito rerum species; dubioque sopore
Depresso didicit, non has potuisse figuras
Insomni monitusque animo non sensibus haustos.
Ille fidem nocti praestat verumque Tonantis
Aligerum credit data verba tulisse ministrum. 25.
Nox erat et necdum niveos ostenderat orbi
Nectaris aetherei saturos Aurora iugales,
Haec animo tacitus secum dum

Ipse colas, proprioque probes ea limina voto.” 35.
Haec ubi dicebat Virgo, Iosippus amica
Aure tulit, quae sidereo stillantia melle
Verba dabat castosque loquens afflabat amores.
Ut dixisse satis visa est, hoc ille resolvit
Ora sono: “Dominum non es tibi nacta iubentem
Virgo, sed acceptis, mea quo connubia tendunt,
Adictum obsequiis

sponsus Goliacus erat, quem saga potenti,
Quod thalami primos Natae contemneret ignes,
Carmine mutavit saxo; quod nomine collis
Monstrat adhuc proprio: dedit et sua nomina colli.
Nympha gemens puerum, dum verba minantia iactat
Et sagam compellat anum, irritavit eandem.
Haec illam arte pari puerum qua perdidit ante,
In fontem, lingua primum manante resolvit.
Illa tamen veluti sagae convicia fundens

Te decuit statuique tibi me prodere soli.
Virginitas promissa mea est votoque Tonanti
Obstricta.” Hic tacuit Virgo, demissaque vultum
Erubuit seseque putat satis esse locutam
Et sponsum docuisse satis. Verba inde mariti
Expectare humilis, voti suffragia dictat.
Iosippus quae verba ferat, non concipit; haesit
Par utriusque animus vocemque repressit utrique.
Tandem sponsus ait Mariaeque ita voce reponit:

Obstricta.” Hic tacuit Virgo, demissaque vultum
Erubuit seseque putat satis esse locutam
Et sponsum docuisse satis. Verba inde mariti
Expectare humilis, voti suffragia dictat.
Iosippus quae verba ferat, non concipit; haesit
Par utriusque animus vocemque repressit utrique.
Tandem sponsus ait Mariaeque ita voce reponit:
“Virgo, tui sexus flos aeternumque pudoris
Exemplum, quod prima dabis; me

Dives opum, caeli cui sunt fastidia nectar.
Ille pius vernamque suum servumque recepit
Israëla Deus, propriae pietatis omissae
Immemor, Abramo velut est patribusque locutus
Et sua per seros transmisit verba nepotes.”
Dixerat haec animoque humilis versabat inanem
Heredem Adami cinerem summumque Tonantis
Mirabatur opus, proprio quo pulvere vilem
Naturam Verbo, foret ut divina, ligavit.

moram, nato utile vati
Momentum, uberius sacros hauriret ut ignes
Virgineo ventri facientis pondus amici. 7.
Interea monito Elisabeth dat verba marito,
Apta viae quae dona forent escasque parantis
Officium non lentus agat provisor: iturae
In propria excelsae cessura cibaria matri
Sedulus adferri iubeat flammisque probari.

Luciferi, cum divinis meditante marito
Parere imperiis Genetrix vigilaret et altum
More suo, puero super humanaeque salutis
Ordine multa super, tacitis affectibus iret.
Cumque Deo sese per verba precantia servam
Offerret, voluit sponsae mox visa patere
Somnia Iosephus, turbare sed otia mentis
Virgineae divina timet noctisque minores
Expectat tenebras, donec perfusa supernis

visi
Hos, veluti certam sabulosa per invia metam.
Accedunt propius; peregrino in Numine blandos
Defigunt primum vultus oculosque coruscant
In puerum et motâ, ignotum quae, dicere linguâ
Verba videbantur. Mariam dein voce salutant
Atque virum, metamque viae sermone requirunt.
Iosippus contra “Pharus est, quo tendimus” inquit.
“Quare agite, ô iuvenes, siquidem vos inde profectos
Non

Vocibus Aligeri domito Nili advena somno
Auditosque sonos vultumque loquentis Ephebi
Imperiumque viae, quod se prius ille daturum,
Sopito visus reditumque spoponderat Ales,
Mente pia versat susceptaque verba per umbras
Praeceptum caeleste putat. Votoque pudicae
Agnoscentis idem monitum caeleste maritae,
Propria deserto meditatur tecta Canopo.

Plebe iocos (Niloa vocant) dixere salutem
Hospitibus gratumque vale; quos, barbara quamvis
Pectora Niligenae, votis faustisque secuti
Vocibus, implacidi dant tristia signa recessus
Et numerant causas et verba morantia gratos
Isacidas, brumale auras instante rigentes
Obiciunt. Sed nulla fuit quae Numinis esset
Imperio suadela prior. Data gratia postquam
Est verbis animisque, piis affectibus addunt

aures
Occupat et numeris delubrum talibus implet:
“Advenit revocata fuga Nilotide proles
Quam genui et reducem Pharia regione recepi.”
Hic rapti cunctorum oculi, qua parte sonare
Verba putabantur; quaesitus ab omnibus author
Vocis, at humanae faciles cognoscere carmen
Non esse hoc linguae; dicti mysteria quaerunt.
Mystarum labor effati deprendere sensum
Ingeniumque fuit; quibus ad

parentis
Viscera cognatos, variis quos copia fecit
Dispergi hospitiis, visa de prole requirunt.
Accepit quod patrum aliqui docuere: propinquis
Urbe migrare suis iunctum vidisse, parentum
Verba auscultantem iuvenem et pia multa ferentem;
Qui tamen ignaro comitatu avulsus et ultra
Non visus; quo versa solo vestigia pressit,
Nil erat, unde parens poterat turbata doceri.
Sic ignari omnes respondent

Compositus tristem perflabat corpore somnum.
Hos demum absentis sobolis maerore levari
Omnipotens voluit, terras invisere misso
Aligero. Qui iussa sequens, neglecta mapalis
Tigna subit, sopito adhibens haec verba marito:
“Mane redi Solymam, faciet quaesitus ibidem
Se reperire puer, vestrum cui limen adepto
Semper erit constans sponsis parere voluntas.”

fandi
Nactus, inops veluti studii petit ante doceri
Doctrinae totius apex legemque reposcit
Scire dator legis. Qui seu responsa rogaret,
Sive daret, puero attonitos dicente disertos
Verba stupere dabant plusquam terrena magistros.
Materies sermonis erat promissus Apellis
Messias; tempusque illius adesse relatis
E patrum tabulis Iudae lux missa docebat.
Ut postes tetigit genetrix, ubi

socios, doctos quos ante, paratam
Mitteret in messem. Sed quod constantior esset
Hausta fides, certum, propriae quo effata probaret
Vocis, adhuc deerat robur; quod tempore taedae
Cognatae accessit; primum sua verba secutis
Servatorem orbis sese referentia signum. 21.
Iste datum postquam magnus conviva premebat
Non procul a genetrice locum, quod pauperis

quod notum est, opus est aliisque patere,
Me tumuli vacuo immortalem vivere saxo.”
Plura tulit natus, nato quoque plura fuere
Quae retulit mater: fari aut comprendere tentet
Quis MARIAE tamen, aut victoris verba Tonantis?
Hic immortalis vultus splendore parenti
Exhibito fatique omni maerore soluta,
Fronte pari reliquos abiens solatur amicos. 8.

Non potuit celare fidem. Iam lumina matris
Implebant vivae referentes gaudia prolis
Discipuli sanctaeque nurus; quas Magdalis inter
Una fuit, prima aligeros, quae deinde loquentem
Vultu immortalem vidit dare verba Magistrum.
Et Zebedeides, nuruum praenuntia postquam
Verba tulit iuvenis, cursu certare sodali
Impiger, exilis quem terruit ostia servans
Ancilla, ingressus tumulum post terga relicto

Discipuli sanctaeque nurus; quas Magdalis inter
Una fuit, prima aligeros, quae deinde loquentem
Vultu immortalem vidit dare verba Magistrum.
Et Zebedeides, nuruum praenuntia postquam
Verba tulit iuvenis, cursu certare sodali
Impiger, exilis quem terruit ostia servans
Ancilla, ingressus tumulum post terga relicto
Discipulo seniore, videt sine corpore solum,
Funere completo, simplex et inutile

profecta
Noluit; atque humilis tantum celavit amorem
Primùm apparentis nati, sat gnara potentem
Rectius immensa prout est virtute, daturum
Signa triumphatae mortis manifesta Tonantem.
Verba tamen matrum Zebedeidaeque repertum
Indicium vitale probat gaudetque sepulchri
Allata vacui fama tumulumque vetantis,
Sed procul humano, revolutae robore petrae.
Ipsa etiam nuruum socia pietate

Cum regem domitorem Erebi signata vocasset
Ad caeli convexa dies festosque pararent
Caelicolae, tantum Victorem admittere plausu,
Ipse relinquendam terris fideique suorum
Sollicitam matrem, discessus verba, valeque
Supremum dicturus adit, quam talibus oris
Officiis, signisque aequi compellat honoris:
“Nunc, genetrix dilecta, vale! Discedere terris
Me Patris mandata volunt: completa salutis

apex (Aurora loquentem
Tunc habuit), genetrix, illo te culmine sistam.” 15.
Curva genu natum dicentem audivit eoque
Ima situ genetrix abituro verba reponit:
“I fili quò te Genitor tuaque ardua virtus
Aeternaeque vocant palmae. Tua praemia fili
Non moror: addo tuis, Victor divine, triumphis,
Maternos ancillae humilis laetosque pusilli

Gaudia: suscepit Cepha praebente morantem
Sub dapis effigie sobolem; velata sed uni
Non erat hic soboles matri, cui vera remoto
Exhibita est facies velo aeternumque vocantis
Ad solium, audivit verba invitantia Nati.
Vix dape consumpta, iaculum fatale coruscat
Caelicus Arcitenens matrisque in pectore figit
Fervidus atque animam membris exire lacessit.
Tunc simul extremus MARIAM liquefecit amoris

te viso credimus esse Deum.« XXX. B. KOSTKA ANIMO LIQUITUR, DUM VERBA MINUS PUDICA AUDIT. EPIGRAMMA 13.
1  Si tibi, Kostka, animum Paphio fixere susurro
2  Scommata, languescis lumine, corde labas.

tibi, qui scriptum magna geris indole caelum,
4  Cuius in excelso pectore numen inest.
5  Tu liber es populis, ubi caelica iura leguntur,
6  Pagina sunt mores, verba notata Deus.
7  Ergo dum librum, tibi te, clarissime Praesul,
8  Mittimus, hoc nullum munere maius erit.

consuescere in indole pallor.
85  Sed ne, quae dicam, timeas, miranda loquenti
86  Fide, puer, dicti ratio tibi serviet omnis,
87  Ipsaque, si dederint, tollent mea verba pavorem.
88  Gloria sum mundi. sum magni nominis ardens
89  Ambitio, cunas caelo debemus et ortum.
90  Quae fuerat superas inter nitidissima mentes,

64  Vocibus hanc pugnant dilacerare suis.
65  Dum necat orta dies, moriens dum suscitat astra,
66  In me lethali cuditur arte dolus.
67  Ast ego ceu mutus non verbis verba repono,
68  Et mihi pro tantis vocibus auris abest.
69  Haec est spes nostri, sunt haec solatia fati,
70  Ut solus videas, qui mea probra iubes.

95  Nam face Tartarea nigrisque armata colubris
96  Considet ante oculos horrida culpa meos.
97  »Poenitet« exclamo, turbant suspiria vocem
98  Et verba ulterius non sinit ire dolor.
99  Sed medicina mei sic est doluisse doloris,
100  Dum vulnus retego, vulneris ardor abit.
101  »Poenitet« ergo iterum clamo et, dum vita

1  Vana ad dicta cadis, fraternos surgis ad ictus,
2  Caederis et vinci fit tua palma, puer.
3  Christicolae en specimen: nostrum est vicisse cadendo;
4  Verba haud posse animo, verbera posse pati. LXXVI. AD BOREAM ODE
1  Deum sub antro vidimus impia

CIV. SONETTO LATINO SOPRA S. CATERINA VERGINE E MARTIRE LIBERATA DAL TORMENTO DELLA ROTA EPIGRAMMA 58.
1  Incumbit rotae Nemesisque verba
2  Minarum vomit fremitu admirando
3  In seque raptim rediens rotando
4  Furit insana vi Parca superba.
5  Versa

CXX. AD VARRONEM EPIGRAMMA 72.
1  Esse poeta cupis, Varro? Ne crede poetam,
2  Cui satis est levibus claudere verba modis.
3  Emicat et caelo propior Regina Poesis
4  Ad nutum domino sub pede cuncta tenet.
5  Caelica Smirneum tollit sapientia vatem,

16  Grande operae pretium, qui bene coepit, habet. CXXXI. DE SANGUINE DIVI IOANNIS BAPTISTAE LIQUESCENTE AD VERBA EVANGELII DE EIUS MARTYRIO AD MICHAELEM MONDEGAIUM EX SOCIETATE IESU, QUO GRATIOSISSIMO AUCTORE, CUM NEAPOLI DEGEREM, MIRACULUM VIDI. ODE
1  At nunc sub Orco ducis infames choros

fugit tempus, amice, vale! CXXXIII. AD MAGDALENAM, IN ILLA VERBA CANTICI: »DICITE, SI, QUEM DILIGIT ANIMA MEA, VIDISTIS« DISTICHON
1  Magdali, quid ploras? Tecum est, quem quaeris, Iesus.
2  Non illum peteres, si foret ille procul.

tum cornu vacuoque hoc littore vellem
82  Saevitiae dare vela meae. Sed turbida, sed quid
83  Vota alacri rapienda Noto, quid conor inanes
84  Luctus et longis irae dare verba querelis?
85  Opprobrio infelix regalia tecta reliqui
86  Et claram fulgore Tyron succoque nitenti
87  Muricis Eoi Sidonaque navibus aptam.

ne veniat, Musarum cultibus, oro,
Exerce ingenium nocte dieque tuum. Jacobus Dumaneus Spalatensis, ex religiosa divi Dominici familia theologus magni nominis, inter oratores qui de rebus divinis ad populum verba faciebant non postremum locum tenuit. Postquam in praecipuis Italiae civitatibus, praesertim vero Romae, Neapoli, Panormi optimi concionatoris partes adimplevit, profectus Cosentiam ibi apud fratres ejusdem ordinis e vivis excessit relicto insigni concionum volumine. Inter alios eum laudat

Orbis Christiani commiseratione dignam. Inde, pristinas Croatiae calamitates, atque tot plagas atroces contemplanti eò mihi amor pellexit animum: ut, cùm à nullo mortalium recenseri omnia, minùs proprijs affectibus exprimi quirent (nihil enim difficilius est, quàm magno dolori paria verba reperire) perpessa ultimo bissaeculo mala, inculto (utì operis materia exigit, et angustia temporis admittebat) versu ploraturam in publicum evocarem; vel hoc longvaei temporis momentum ab indigna oblivione vindicaturus. Quò magìs autem tot adversa fata, tot

seu quaerit amicos,
1.747  Cuncta lucri causa vel commoditatis amore
1.748  Inchoat et finit; non est, quod amicus in illo
1.749  Spectet; amore caret vero: dat splendida verba,
1.750  Cor tamen haud aperit. nemo confidat in hoste.
1.751  Ille idem primus violavit pacta nefandè, 1562.
1.752  Cùm Beg de Pozega

tollentia moenia pinnas
Struxit, ad hoc seris habitata nepotibus aevi.

Si quisquam me forte roget. quibus histrio quisque
Haec apte potuit repraesentare theatris,
Is tacitus mea verba cavas admittat in aures.

70   Hic surgit navale capax, pars infima cuius,
Qua propius mare fronte videt Solemque subire
Occiduas prospectat aquas, per grande receptat
In sua vestibulum subductas tecta carinas.

102   Debita regales demisit ad oscula uultus,
103   Inque uicem remeauit amor, sic Roma tacenti
104   Protulit inclusum per tristia uerba dolorem:
105  105 „O Spes Christiadum, quae famae exempla Latinae
106   „Et ueterem heroa complecteris indole Romam,

193   Et uix orsa loqui, ueluti cum saepe refractus
194   Singultat per saxa liquor, suspiria uoci
195  195 Miscuit, et grauibus uerba interrupta querelis:
196   „Non ego praesidium (nec iam sum Graecia tanti),
197   „Vltorem posco, Scythicos non deprecor ignes,

2.102   Seu rerum causas, seu bene posse loqui.
2.103  Adsunt, qui Musis et Apolline dicta favente
2.104   Verba ligent Latiis Illyricisque modis.
2.105  Ingeniis ego terra ferax, hic te quoque digna 105
2.106   Ergo manet dotes scaena parata tuas.
2.107  Quod si forte meis potius te distinet

Deo laudes surgere et ad sacram aedem adire consuevisse. Mortem obiit Ragusii XVII Kalendas Octobris, septimo et quinquagesimo aetatis, humanae vero Salutis anno MDXX, cum paulo ante epigramma illud scripsit, quod in marmore incisum in aede vectigali nunc etiam legitur in haec verba:
NVMEN ADORANDVM; FELIX ET AMABILE NOMEN
RHACVSAM TITVLO PROSPERIORE IVVA.
IMPLE HOSTES TERRORE, FVGA, FORMIDINE, NOSTRIS
DA PATEANT TERRE CIVIBVS ET MARIA:
DA PATEAT CAELVM: TVTA OMNIA SISQVE SALVTI
NAMQVE SALVTIFERVM NOMEN IESVS HABET.

Ecce theatrales renovat comaedia plausus,
Ecce habitus redimunt tempora prisca suos.
Procedit pariter soccus pariterque cothurnus,
Hic humilis serpit, grandius ille tonat,
Grandius ille tonat reges regumque ruinas,
Dulcibus hic pingit verba iocosa modis.
Comaedum ridere decet, lugere tragaedum,
Tristior hic nobis, laethior ille placet...
Quod tamen in vultus audet remeare priores
Utraque longaevo musa recepta situ,
Rursus et Ausonios pulsant proscenia colles
Cui rogo, cui munus tale

33  Quam totas ego te noctes, mea vita, diesque
34   Quaero, nec inventam maestus abesse queror.
35  Et tamen ante oculos errat tua semper imago,
36   (Quid non fingit amans?) et tua verba sonant.
37  Si qua avis in densis, Siren innoxia, lucis
38   Est audita mihi fundere dulce melos,
39  Sisto gradum, et similis deceptus imagine vocis

placet, heu! misero quod modo dulce fuit.
59  Nec quod sim discors, angit modo; saevius angit
60   Vivere me longos te sine posse dies.
61  Ah! ubi sunt voces illae, et mea fortia verba?
62   Ah! ubi, quae verbis debet inesse, fides?
63  Me quoque rapturam subito, quae te hora tulisset,
64   Et pariter praedam mortis utrumque fore?

20  Viminea et novies trajicienda rate.
21  Non fera vipereo terreret crine Megaera,
22  Majestas Stygii non truculenta Jovis.
23  Forsan et ille pius lacrymas ad verba precantis
24  Funderet, et reditum Conjugis annueret.
25  Quid loquor ah! demens? non est revocabilis ultra,
26  Transvecta est Stygios quae semel Umbra lacus.

780  Coram Homines, vocem non tantum percipis illam,
781  Cujus in aëre consistit natura agitato,
782  Verum etiam vocis sub signo nomina rerum,
783  Notitiaeque tuae bene respondentia verba:
784  Tutemet haec eadem quoniam es tibi conscius esse
785  In te mentis opus tantum, fateare necesse est
786  Hac ratione, aliis etiam vivata quod adsit
787  Vis animae, per quam

784  Tutemet haec eadem quoniam es tibi conscius esse
785  In te mentis opus tantum, fateare necesse est
786  Hac ratione, aliis etiam vivata quod adsit
787  Vis animae, per quam fundant ea verba, quibus res
788  Significent tibi non temere, ut vesania mentem
789  Percussit quibus, aut sopitos somnia ludunt,
790  At ratione animi certa penitusque valente.

197  Plurimus in pratis circum flos aureus exit.
198  Pingitur interdum quoque furtim languidulum cor,
199  Nimirum teneri percussum cuspide Amoris,
200  Quod Juveni mittant blanda inter verba cupito.

201   Tum genus hoc salis est, pauxillum quamlibet ejus
202  Ut pondus sub aquas, amplo quae vase tenentur,

917  Oblectant animos ipsi nam saepe labores,
918  Scilicet et magno quaedam insudare voluptas
919  Est operi: quin in condendis versibus ipsis,
920  Quamvis multa mihi multo sint verba labore
921  Conquirenda, queant numeris quae clausa modisque
922  Carminis obscuras penitus res lumine claro
923  Convestire, tuaeque diem praepandere menti,
924  Oblector tamen in

meatu
286  Densatis fuerit longo post tempore ramis.
287  Nonne vides etiam, quam pernix lingua citatos
288  Sese agat in motus, ut se pro parte figurent
289  Labra, foras recto dum verba emittimus ore?
290  At neque jam numeros nec tempora certa morasque
291  Daedala perdidicit cum labris lingua, queamus
292  Ut missam articulis vocem distinguere certis.

vapor tenuis per jussa viarum
302  Intervalla fluens linguam perniciter atque
303  Labra movet certa ratione, inflectier aër
304  Ut possit fugiens, et reddere verba sonosque
305  Distinctos numeris varie spatiisque morarum.
306  Praeterea ratione pari proferre videbis,
307  Cum volumus, non posse pedes et membra movere
308  Id faciunt nervi,

sine mente sonat vox,
440  Membra agitantur, et inconstanter concutiuntur;
441  Impos Mens animi res volvere cogitur illas,
442  Quae jam alte in sedere: suorum verba Parentum
443  Verbaque Amicorum non percipit, omnia turbat,
444  Respondet quae non illi petiere, profatur,
445  Quae capiat nemo, quae nulli visa, tuetur,
446  Seque Deum Regemve

partes?
849  Interposta tamen si sint loca longius aequo,
850  Denique per magnum spatium confundier auras
851  Aëris et minui fremitus missamque necesse est
852  Turbari, ut nequeas verba internoscere, vocem.
853  Utque solent pelagi glomeratis orbibus undae
854  Saepe repulsari objectis a littoris oris,
855  Et non confusos alia de parte recurvi
856  Circuitus orbes

cum nos sumus inque Dolore,
1925  Propter Amicorum vel fata inopina vel ictus
1926  Vulneris exceptos, tristes nos esse juvabit:
1927  Tum, qui circumstant Solantes, odimus, atque
1928  Verba recusamus, quae non sint apta dolenti
1929  Suaviter unam animo, quae laesit, commeditantes
1930  Rem, neque ab hac patimur distracti avellier unquam
1931  Proinde Dolor magno tantum medicina Dolori

1773  Jam satis est factum studiis: ast esse facetum
1774  Debet et ingenuum, quoniam vetat ipsa profusum,
1775  Ludendi genus omne; facit quoque corporis omnes
1776  Componi motus, et verba decentia poscit:
1777  Munda sit ut vestis, pariter sit munda supellex,
1778  Ipsa jubet, rebusque modum dat convenientem.
1779  Propterea nulli species tam pulchra videtur

procuratorum sive incuria sive malitia pro statutis juris nunquam fuisse declaratos Rauchii 300 ferme homines, neque eos in lite stare, utrique partium amicam svasi conventionem. | Et post fatigia tanta atque verba demum ad arbitrativum judicium consenserunt, videlicet dominum Joannem Busan qua praesidem, me Balthasarem Kercselich, Joannem Jursich, dominum Christophorum Czvetanovich et dominum Mathiam Messich, lege cumprimis ea, ut damnificatis ex utraque parte rusticis quoad accepta detentaque animalia

autem aliud legebatur plenum laudis et integritatis ejusdem. Quae silentii mandata etiam per vicinos generalatus erga consilii bellici ordines fuere promulgata. Per quod res ignota ibi quoque innotuit, dum scire avebant omnes, quid negotii intra eos fuerit. Illud autem, quo vicebanus Viennae verba sua retractavit, hic promulgatum publice non fuit, bene vero per Kleffeldium in banalibus confiniis. Immo hic Zagrabiae in mensa illud tenuit et cuivis ad se venienti legendum praebebat, mihique bis saltem obtulit. Qua re extrema in Kleffeldium molimina et non sincerizatio sed disgustatio

caute secum ab omnibus, quos visitavit, agi, neque ullum vel conjecturando secum loqui, quid sive de tumultuantibus Valachis sive rusticis futurum sit, Zagrabiamque ad compescendos hos ultimos | factis dispositionibus festinare, tametsi in foro Zagrabiensi verba quaedam ad tumultum concitandum facientia etulisset, ut de eo capiendo ageretur, clam discessit. (Petkovich et Matlekovich in Gay tumultuantes capiunt.) 2. Certus Zagrabiae invaluerat rumor, rebelles 2. factionis trans Lonyam cogitare, et

facit inimicum, quod frater illius generalis 30 adminus milia praestolaretur, Althamiusque me sibi non adversaturum medio Bisztriczaji mihi nunciasset, quod praepositura major vacaret. Reposui nuncio, me ideo non adversari, quod sensus meos pro jurato officio aperuerim. Videbantur autem singula verba mea relata Althamio, cum idem Bisztriczey mihi dixisset, defunctam comitis matrem, uti apud imperatorem Carolum VI. gratia primariam, sic pro capitulo et dioecesi Zagrabiensi anno 1733. archidiaconatum Bexin, decimas capitulo dantem, conservavisse, erigendumque episcopatum Sabariensem

crucem auream defuncti Adami Chegetek eidem obtulit. Ac ut semet eliberet, Bononiam pro rectore mitti petiit, presbythero quodam seminarii clavigero a se instructo, qua ratione, si opus fuerit, Malenichio succurret, quod etiam qualiter praestitit, anno sequenti dicetur. Episcopus autem verba illa Lukauszkii cordi accipiens, actione hac beneficium mihi potius conferendum, dummodo isto priver, curam et solicitudinem adhibuit. Quare vel positiva sua malitia, vel de aliorum etiam consilio, quod judicet omnipotens, postquam a fratre suo canonico Nicolao Thauszy falso et perjure

non est, praetextu eo, quod fors Gerlechich cum dimissoriis sit venturus. Dies 12. Novembris, termini videlicet mei, appropinquabat, ad quam iterum citatus fueram. Die 11. ex Reka abii, ubi existens praedescriptas promotiones intellexi, et, reflectens me ad verba reginae mihi dicta nec per alium nunciata, cognovi, nec verbum regium verbum sanctum esse neque plus praestari debere fidei regibus quam et hominibus caeteris. Cognovi item, quo malitia hominum pertingere possit et quam sit potens invidia. Ingemui, dum cognovi, nos Deum habere

ille oppido Kutinja et comitatui Posegano advicinaretur, in quo comitatu neque per quantum contributionale exhauriri semet lamentarentur, nec contra illud murmurarent, facile perspicere debebat, a se nec Monti Claudio hoc persvadendum, prouti nec persvasit. Exempla enim magis plebem movent quam verba.- Et in effectu, esto plena panegyri mensibus Octobri, Novembri, Decembri, plebi illi officiales odia contra conscriptionem instillavissent suamque protectionem depraedicassent, non solum ad speratam obedientiam et Raffajanarum regulationum acceptationem eos non moverunt, quin ad majorem

festa est dissoluta, privatis quibusdam mandatis promulgatis accomodatisque negotiis. Ingens apparuit animorum divisio: qui enim sub commissione regia accusati convictique erant, vindictam spirabant de accusantibus et suspectis; qui autem accusatores fuere, ad omnia fuere intenti, singulaque quasi verba Rauch vicebani, Raffay, Busan et Naisich connotabant et in calendaria reponebant. Quo ipso ex facto cognoscet posteritas, si esse potuit sana rectaque ratio consilii de publico. Locumtenens jam fere nemini se fidere observabatur, permissisque negotiorum habenis dissimulando tolerabat omnia.

Anglicus.) Navium Anglicarum commendans generalis Binck post amissam classem tantamque jacturam in Angliam fuit revocatus et sequenti anno ob plebis populique contra eundem furorem fuit expeditus misereque mortuus. Scribebatur, quod Londini, dum praedicantius pro diligendis inimicis verba ad populum diceret, mulier quaedam palam exclamasset: Ergo et infami generali Binck parcendum foret! Neutiquam Si omnibus parcendum est, huic uni nequaquam . Belli hujus Angliam inter et Galliam quae vera causa sit, me latet omnino. Dunkerkam

eo unice, ut Joannes Jursich supremus comes per eum ab officio suo amoveretur, quemadmodum Antonius Spissich dominum comitem Ludovicum Patachich ex officio supremi comitis comitatus Verocensis cadere fecisset 1756. Scio, vulgato rumore elevandi Petri Spissich eatenus dominum Joannem Jursich et verba et scripta fuisse reflexum, videret nempe, ne anguem sinu foveat. Malenichio usque eo displicuit, se in tot officiorum occasionibus, ut vicebanatus, perceptoris cassae regni, assessoratibus tam banalis tabulae quam et judiciariae, commissariatus confiniorum, pro quibus

prioris congressus actibus fecimus certiores; qui postquam quid a me propugnatum sit accepissent, mirati sunt vehementer, mox iurarunt nihil se libentius atque eam dissertationem lecturos. Statim puero, ut eam afferret, iussit Amadus intentisque et utraque, ut dici solet, aure verba excipientibus prolegit. Quod ubi factum est, nutavere et ipsi, Amadus autem eos confirmans: "Ne vos", inquit, "ista terreant; faciam enim ut libentius ea paulo postea contemnatis, quam antea suspexistis. Ante itaque quam quidquam aliud actum sit, ista, si

tenebat libro ad audiendum se comparavit, curiosus, ut ipse postea referebat, quomodo Pretus eam materiam pertractaret. Itaque Pretus intentis iam omnibus: "Nolim", inquit "temeritatis me quisquam arguat quasi imparatus de re tanti ponderis in amplissimo hoc consessu verba facere velim; neque enim imparatus sum et dudum privatis iam id meditationibus ruminavi. Quod potissimum in causa est cur sponte me nunc obtulerim, ad audiendum alias quam disserendum semper mage pronus. Ante omnia autem id nos minime debet praeterire, de suo

fuisset quidve in eo tractandum veniret initio statim unico veluti obtutu ab omnibus inteligeretur, Magnificus Dominus Superior Regius Studiorum Director clarissimos DD. professores sic allocutus fuit: 2. "Post instauratam materna Augustae clementia Regiam hanc Academiam verba ego consiliaque vobiscum, Reverendissime Domine Director, Reverendissimi et Clarissimi Domini professores extemplo contuli qua potissimum ratione meliori iuventutis institutioni interea etiam, donec novi studiorum plani nobis copia facta fuerit, prospici possit; optassem

Domini professores extemplo contuli qua potissimum ratione meliori iuventutis institutioni interea etiam, donec novi studiorum plani nobis copia facta fuerit, prospici possit; optassem admodum ut altero hoc, quod coegimus, concilio iam de ipsa exsequendi novi plani modalitate verba facere sicque certo iam tramite ad explendam Augustae voluntatem contendere potuissemus. Nunc cum plani huius submissionem seu ipsa operis moles, seu vero altiores curae prohibuerint, nil aliud nobis reliquum est quam ut pro veteri instituto eam etiam quae adhuc vobis

haustis.
185  Quod tibi post paulo quo fiat, dicere, pacto
186  Conabor, mens omnigena ut ditescat opum vi.
187  Perspicua in nobis at quaedam notitiarum
188  Semina forte velis; verba intellecta, notaeque
189   Nam si sint rerum primarum, victa repente
190  Mens se dedit, et assensu se flectit ad illas
191  Non cunctante, velut tum notas non sibi primum,

1223  Se contra rupe infrendens projecit ab alta,
1224  Quippe suas non detectas contendere contra
1225   Artes non potuit; cur non at pluribus aeque
1226  Illa etiam aptari rebus verba abdita possent,
1227  Praesertim cum conjiciens dissolveret illa
1228  Oedipus, occulta quae Sphinx involverat arte?
1229  Accidere hoc rarò, vel vix queat, ut bene cuncta

289  Rarior hoc certe lux, languidiorque meabit.
290  Subjicere hanc oculis rationem sic quoque possis;
291   Lampade per noctem succensa longius adsta
292  Te retrahens, aegre dum verba inscripta papyro
293  Possis perlegere, at possis tamen; adde priori
294  Lampada tum triplicem, ut bis duplo lumine tectum
295  Floreat; invenies expertus non nisi duplo

549  Lex alia inventa est; sed quae mihi, forsitan ulla
550  Quam res, difficilis magis est, scruposaque dictu,
551   Exque plicatu; etenim vix nomina suppeditantur
552  Carmen ad ingenuum; nam barbara verba perosae
553  Nil nisi mora suo comptum, ornatumque Camoenae
554  Suscipiunt, tolluntque loca ad sublimia Pindi,
555  Et sibi res, non se rebus submittere tentant;
556   Non

aurarum conjice motus
1666  Vocales; rapiunt memet majora, viamque
1667   Dfficilem ostendunt: intenta percipe mente
1668  Tu tamen, et durum tecum partire laborem
1669  Me sine, verba cadant ne si irrita, protinus artem
1670  Causeris nostram, nec idonea carmina damnes,
1671  Cum tu non eadem, qua polles, mente sagaci
1672   Excipias, subeasque, animo vigilante, tuaque

159   Deduxi loquerer, circum spatiis quae funditur amplis:
160  Nunc quantum est opus, ut possis reminiscier, edam.
161  Nocturnae a flamma remove candente lucernae
162  Paulatim ipsum te, peraratae verba papyri
163  Donec vix possis agnoscere; deinde recede
164   Tantundem, aut tantundem iterum; an sat lumina bina,165
165  Ternave erunt, eadem ut valeas deprendere verba

Paulatim ipsum te, peraratae verba papyri
163  Donec vix possis agnoscere; deinde recede
164   Tantundem, aut tantundem iterum; an sat lumina bina,165
165  Ternave erunt, eadem ut valeas deprendere verba
166  Vix oculis? Bis erit binis, ternisve ter usus.
167  Propterea ob lucem longe, longeque minutam
168  Nos oculis stellas non usurpare valemus
169   Exiguas, lux inde

637  Inscius ast aliam, anterior quae sit, regionem;
638   Ludentemque videns diversa culpat in acta
639  Innocuum Juvenem mirantem, atque increpat ardens,
640  Fundit et in ventos minitantia verba ferentes.
641  Sic et ab impulsu radii mens nostra viaque
642  Intra oculum celerantem alias determinat oras,
643   Unde putat lucem mitti, non unde movetur
644  Revera,

ante probavi,
105  Ad vires lucis, quid ab his et deinde sequatur,
106  Quosque ferant nobis usus, inquirere pergam.
107  Irrita, tu facies, ne ventis verba profundam.
108  Multarumne ferax minus est, multosque per usus
109  Deducendarum rerum, quam caetera, lucis
110  Officium facie de corporis exsiliendi,
111  Quodque minus

age, fac radium in quamcumque incurrere frontem,
2028  Rectumve, obliquumve velis; tum protinus ipso
2029  Ingressu in geminum discinditur unus; ut istam
2030  Si trans crystallum perarata evolvere verba
2031  Incipias, horum geminata elementa tuaris;
2032  Atque in utroque manet par lucis copia seorsum.
2033  Frangitur assuetis frangendi legibus alter,
2034  Inter et

sermo, et poetarum oratio praesertim esset elegantior. Nonne in paucis saepe verbis, et singulis fere vocabulis hujus originis vestigia, ac similitudinem deprehendimus? Verum ego vos ab instituto sermone pene abduxi, dum a rebus ad verba revoco: quare ad reliquas formarum opportunitates, et Didascalicorum virtutes quaeso pergite. Tum A., imo, inquit, ad intimam formarum atque imaginum vim penitus inspiciendam, atque ad ipsas radices ac stirpes ejus, de

sin uno verbo interdum magnopere nos impellunt? Et quemadmodum ex unius lineae ductu illud inter Apellem et Protogenem summi artificii certamen extitit, sic in uno vocabulo excellentium poetarum ingenia saepe cernimus. Jam vero cum varie verba component, interque se jungent, conformabunt, transferent, quantus rebus ipsis ornatus, quantus ex hac structura et collocatione vocum orationi splendor adveniet? Ejusdem sententiae species alio verborum sive delectu, sive ordine,

ait; ille celer dictis parere parabat.
97  Ergo suam primum formam, quam cernere nulli est
98  Fas oculo, denso circumdans aëre sepsit
99  Subiectam visu mortali humanaque verba
100  Et speciem humanae similem sibi finxit; at almo 100
101  Maiorem humana maiestatem indidit ori.
102  Necdum etiam iuvenis, nec iam puer esse videtur:

et lumina linquens. 135 XVIII.
136  Redditus inde sibi postquam est ac mente volutat
137  Quis venit, cuius missu, quae verba locutus,
138  Ille prius cupidus, nunc ardet pectore toto
139  Incoepto finem dux ipse imponere bello;
140  Non aliis quod se praelatum sentit ab ipso 140

Bibliographia locorum inventorum

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1712], Carmen ad v. c. Iacobum Candidum, versio electronica (), 351 versus, verborum 2196, Ed. W. H. Allison H. C. Schnur [genre: poesis - carmen] [word count] [matiasevcaramancarmen].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1734], Elegiae II et carmen, versio electronica (), 456 versus, verborum 3103, Ed. Tomislav Đurić [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [boskovicrel2carm].

Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].

Petrović, Vice [1743], Amissa uxore orbitatem suam rursus deflet, versio electronica (), verborum 688, versus 96, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia] [word count] [petrovicvamissaux].

Petrović, Vice [1743], In obitu uxoris elegia, versio electronica (), verborum 827, versus 122, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia] [word count] [petrovicvobitux].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1760], Ex libro primo Italici poematis Torquati Tassi, versio electronica (), 143 versus, verborum 995, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicrtasso].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report