Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: IUst.* Your search found 7412 occurrences
First 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1601-1700:1601. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] mercedem capere mereare sempiternam | et tandem in illo pro cuius amore te exercueris, feliciter conquiescas. De pręmio iustorum. Caput XIII Etenim si iustitia pietate-que pręditi homines ab omnipotenti Deo tot tantis-que bonis afficiantur in terra, quanto magis in cęlo? ubi ęternum eis ipse constituit habitaculum, ubi sedem perfectę consummatę-que beatitudinis esse uoluit.
1602. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in cęlo?
ubi ęternum eis ipse constituit habitaculum,
ubi sedem perfectę consummatę-que beatitudinis esse uoluit.
de qua in Prouerbiis dicitur:
1603. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
nullius solicitudinis participem,
bonorum omnium plenam atque confertam.
Iccirco psalmista ait:
1604. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Vox exultationis et salutis in tabernaculis iustorum.
Idem alibi:
1605. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
accipite tandem pro modicis magna,
pro terrenis cęlestia,
pro breuibus sempiterna.
Hęc igitur erit benedictio illa,
de qua Salomon ait:
1606. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ad fraudem compositis decipere est conatus .
1607. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
1608. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] suam saluos nos fecit.
Iustitia quidem idoneos reddit ad promerendam gratiam,
sed profecto nisi Christi Domini merita accessissent,
beatitudinis donum accipere |
nemo dignus esset.
Vnde et in psalmo est dictum:
1609. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Vnde et in psalmo est dictum:
1610. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Nemo igitur suis meritis arroget,
quod diuinę est liberalitatis,
ne elatione amittat,
quod in humilitate sperauit.
Iustus quia in omnibus se submittit,
a Domino sublimatur,
iuxta illud Ecclesiastici:
1611. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sperauit.
Iustus quia in omnibus se submittit,
a Domino sublimatur,
iuxta illud Ecclesiastici:
1612. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Non solum autem se submittit qui iustus est,
sed etiam omni proficit probitate uitia-que deuitat.
Sic enim in Esaia legitur:
1613. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
qui proiicit auaritiam ex calumnia |
et excutit manus suas ab omni munere,
qui obturat aures suas ne audiat sanguinem,
et claudit oculos suos ne uideat malum,
iste habitat in excelsis.
Igitur qui in his non ambulat,
non est iustus,
et qui non est iustus,
habitare in excelsis non poterit.
Iustum autem per eundem prophetam consolatur Dominus |
et promissis remunerationis allicit dicens:
1614. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] auaritiam ex calumnia |
et excutit manus suas ab omni munere,
qui obturat aures suas ne audiat sanguinem,
et claudit oculos suos ne uideat malum,
iste habitat in excelsis.
Igitur qui in his non ambulat,
non est iustus,
et qui non est iustus,
habitare in excelsis non poterit.
Iustum autem per eundem prophetam consolatur Dominus |
et promissis remunerationis allicit dicens:
1615. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sanguinem,
et claudit oculos suos ne uideat malum,
iste habitat in excelsis.
Igitur qui in his non ambulat,
non est iustus,
et qui non est iustus,
habitare in excelsis non poterit.
Iustum autem per eundem prophetam consolatur Dominus |
et promissis remunerationis allicit dicens:
1616. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et qui non est iustus,
habitare in excelsis non poterit.
Iustum autem per eundem prophetam consolatur Dominus |
et promissis remunerationis allicit dicens:
1617. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eundem prophetam consolatur Dominus |
et promissis remunerationis allicit dicens:
1618. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] bene,
quoniam fructum adinuentionum suarum comedet.
Porro iustorum remuneratio quid est aliud,
nisi ęterna beatitudo?
1619. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] CV
Beati inquit Propheta qui custodiunt iudicium et faciunt
iustitiam in omni tempore.
et alibi:
et alibi:
saturabuntur.
Hi enim pro operibus iustitię replebuntur bonis felicitatis ęternę,
et ipsa uirtutum esuries ac sitis refici merebitur dapibus glorię
cęlestis.
dicente Propheta:
epulentur et exultent in conspectu Dei,
et delectentur in lętitia.
Illustrabuntur insuper ex diuina uisione,
et animę beatificatę decor redundabit in corpore immortali atque
incorruptibili.
dicente Saluatore:
dicente Saluatore:
Voluntate igitur non natura mali efficimur,
cum peccamus.
Et quia peccando naturam ipsam lędimus,
naturę quoque conditorem Deum simul offendimus.
Ideo-que peccantibus mala omnia non immerito accidere confitemur.
quemadmodum e contrario iustis et innocentibus |
et non suam sed Dei sequentibus uoluntatem bona omnia euenire.
Cur autem iustis quandoque male |
et iniustis bene?
hoc certe minime uidebitur mirum,
si rerum exitum,
qualis utrorumque
Ideo-que peccantibus mala omnia non immerito accidere confitemur.
quemadmodum e contrario iustis et innocentibus |
et non suam sed Dei sequentibus uoluntatem bona omnia euenire.
Cur autem iustis quandoque male |
et iniustis bene?
hoc certe minime uidebitur mirum,
si rerum exitum,
qualis utrorumque futurus sit spectabimus.
Iustis quippe uiris aduersa quę contingunt,
summę perennis-que felicitatis meritum per patientiam comparant
et non suam sed Dei sequentibus uoluntatem bona omnia euenire.
Cur autem iustis quandoque male |
et iniustis bene?
hoc certe minime uidebitur mirum,
si rerum exitum,
qualis utrorumque futurus sit spectabimus.
Iustis quippe uiris aduersa quę contingunt,
summę perennis-que felicitatis meritum per patientiam comparant .
Malorum uero prosperitas nequioris luxurię illis materia est |
intemperantię-que dissolutioris.
Tanto itaque maius merebuntur supplicium,
quanto in
Herodes Ioannem a quo illiciti connubii arguebatur,
in carcerem misit et capite cędi iussit.
Nonne illa etiam quę filię suggessit ut hoc peteret,
coniugii fefellerat fidem |
et matrimonio prętulerat concubinatum?
ut-que illo liberius uteretur,
iustitię cultorem,
cui talia displicebant,
necandum curauit.
Non ab re igitur Scriptura ait:
qui in sordibus est,
sordescat adhuc.
Bonarum quoque actionum meritum amittitur propter peccatum.
hoc Salomon testatur dicens:
Qui in uno peccauerit,
multa bona perdet.
diuina et in Ezechiele uox est:
est,
sordescat adhuc.
Bonarum quoque actionum meritum amittitur propter peccatum.
hoc Salomon testatur dicens:
Qui in uno peccauerit,
multa bona perdet.
diuina et in Ezechiele uox est:
amittitur propter peccatum.
hoc Salomon testatur dicens:
Qui in uno peccauerit,
multa bona perdet.
diuina et in Ezechiele uox est:
testatur dicens:
Qui in uno peccauerit,
multa bona perdet.
diuina et in Ezechiele uox est:
multa bona perdet.
diuina et in Ezechiele uox est:
hęc ergo ultima peccati pernicies est,
quod hominem ab hęreditate cęlestium bonorum exclusum ad ima poenarum loca ęterno relegat exilio.
Denique peccatores mori dicuntur morte ęterna |
sicut e contrario iusti uiuere uita ęterna.
Scriptum est enim:
tangant manus ille,
quibus concessum est,
ut purissimum Christi corpus in sacramento palpent |
et hostiam uiuam offerant Deo.
Eas manus nequa peccati contaminet spurcicies,
meminisse debemus |
ob hoc nobis a Deo datas,
ut ipsi pręcipue qui dedit seruiant,
ipsi laborent in operibus iustis actionibus-que probatis.
Tu ergo manus tuas ad euoluendos cęlestis disciplinę libellos porrige
|
et in iis quę Deo placent conscribendis exerce |
ad pingenda quoque fingendaue appone simulachra illa,
quę uel spectatores ad
Ipsa igitur passionum,
quę a sensibus oriuntur,
moderatio |
temperantia dicitur.
Ea uirtus usque adeo reliquis omnibus necessaria est,
ut nisi illis comitem se pręstiterit,
continuo ad uitia dilabentur |
et uirtutis nomen naturam-que amittent.
Iustitia-que ipsa si temperantię freno non regeretur,
aut in negligentiam aut in sęuitiam desineret.
Temperantia mediocritatem seruat,
appetitiones domat,
ignauiam expellit,
dicta facta cogitata-que rationis finibus concludit.
Nihil turpe
in lassitudinem,
solicitudo in curiositatem,
largitas in prodigalitatem,
pudicicia in agendorum dicendorum-que inutilem uerecundiam,
frugalitas in stultum ab omnibus abstinendi rigorem.
Cuncta ergo ęquis temperantię mensuris iustis-que proportionibus
circumscribes.
ut nec modicitate delinquas nec nimietate excedas.
Optimum-que tibi uidebitur solertiam sequi nautarum,
qui in onerando nauigio tale temperamentum seruant,
ut neque nimio pondere
In omni quippe uitę tenore rationabilis mensurę modus utilissimus est.
Intemperantia uero omnium prorsus nequitiarum et parens et nutrix est.
Quibus illa dominatur,
de sanctorum consortio exierunt,
cum iustis non scribentur.
Ab ipso enim Domino,
quia sanctionibus eius non parent,
reprobati abdicati-que sunt.
meę,
Illam uero mulierem,
ut optauerat ita profecisse credimus,
de qua est scriptum:
te uel in aliorum lapsu cautiorem efficiat |
uel in aliorum fortitudine continentiorem.
Redintegratur animi uigor ad uirtutum perseuerantiam |
plenior-que infunditur gratia,
quoties pie sancte-que uiuendi pręcepta releguntur.
Ibi iustorum pręmia malorum-que poenę
etiam segnes excitant ad colendam animi sanctitatem
nequitiam-que fugiendam.
Legendo itaque Sacras litteras,
quibus talia continentur,
in proposito bonarum actionum solidamur,
non legendo reddimur imbecilliores.
Neque enim coram Hymeneo uel Thalassio inter se pepigere,
ut uana solebat gentilitas,
sed ut decet fideles,
Deo uero inuocato Christo-que teste et Ecclesia.
Nihil magis ratum esse debet |
quam quod his accitis ac pręsentibus pie iuste-que fuerit promissum.
Deinde idem Apostolus paucis uerbis multa complexus:
Et licet iuxta alium euangelistam dictum sit:
ut ei placeat qui uidet in occulto,
sed in publicum profertur,
ut uulgi potius captet plausum |
ac fauorem sibi conciliet spectatorum.
Ait autem Dominus:
munda et immaculata apud Deum et Patrem hęc est:
uisitare pupillos et uiduas in tribulationibus eorum.
Ac ne mutila esset et imperfecta definitio,
adiunxit:
et immaculatum se custodire ab hoc seculo.
Sit igitur liberalitati iuncta iustitia,
ut religio munda apud Deum et immaculata sit.
Elemosina mala
Reproba uero et execrabilis est elemosina,
quę ideo fit,
ut uel aliquid callide extorqueas |
uel aliquem
pupillo,
defendite uiduam.
et alibi per eundem prophetam:
illa
committamus.
iuxta sequentem,
ab iis quę iam commisimus,
facit ut emundemur.
Reliquum est ut a pręteritis expiatos |
et a secuturis custoditos Deo nos offerat pro innocentia suscipiendos,
pro iustitia pręmiandos.
Hoc ita futurum psalmista testatur,
dum de beato uiro ait:
et a secuturis custoditos Deo nos offerat pro innocentia suscipiendos,
pro iustitia pręmiandos.
Hoc ita futurum psalmista testatur,
dum de beato uiro ait:
mulctatur pecunia,
quasi qui maiestatem lęserit.
denique mille causę habentur despoliandi inopem,
nulla miserendi.
Et miramur si illorum qui sic agunt,
non miseretur Deus?
si liberis orbantur,
si ab inimicis infestantur,
si et ipsi a potentioribus despoliantur?
quasi uero iustus Dominus iustitię suę oblitus tam iniquas actiones impune abire passurus sit,
et non pro merito uindicaturus?
Nunquid uanum est quod Salomon pręcepit dicens:
quasi qui maiestatem lęserit.
denique mille causę habentur despoliandi inopem,
nulla miserendi.
Et miramur si illorum qui sic agunt,
non miseretur Deus?
si liberis orbantur,
si ab inimicis infestantur,
si et ipsi a potentioribus despoliantur?
quasi uero iustus Dominus iustitię suę oblitus tam iniquas actiones impune abire passurus sit,
et non pro merito uindicaturus?
Nunquid uanum est quod Salomon pręcepit dicens:
officio,
pecunia donisue corrupti iniuste iudicant |
et quęstum magis quam ęquitatem diligunt |
eius-que causam potiorem habent qui plus dederit.
His per prophetam dicitur:
iudicant |
et quęstum magis quam ęquitatem diligunt |
eius-que causam potiorem habent qui plus dederit.
His per prophetam dicitur:
|
et quęstum magis quam ęquitatem diligunt |
eius-que causam potiorem habent qui plus dederit.
His per prophetam dicitur:
succurrerent,
non ut sibi opes aceruarent.
Beatus est autem qui pręceptum Domini obseruat dicentis:
et humili.
Captator est profecto non amicus,
qui tantum diuitibus blanditur,
laudat ut stipem elliciat,
honorat ut lucretur.
Cui autem uerum diuitiis potius est,
non dona sequitur sed iustitiam.
Quam quoniam opibus pręfert,
ipse a Domino honorabitur,
dicente propheta:
lucrentur.
Aduersus istos iratus Dominus per Micheam prophetam uociferatur et ait:
partis rebus confidat.
sed quo plura inique congerit,
eo miserabiliorem finem expectet.
Gezi. Iudas
Timeat poenam Gezi.
timeat exitum Iudę.
alter mendacio munus extorsit,
et reuersus est leprosus.
alter iustum uendidit pro argento,
et laqueo uitam finiuit.
Ille quoque quem purpura tegebat,
quem quotidiana saginabant conuiuia,
in inferno sepultus,
in flammis ardens totus |
frustra guttam aquę petiit qua linguam tantum refrigeraret.
repetent a te |
quę autem parasti,
cuius erunt?
Sic est inquit qui sibi thesaurizat,
et non est in Deum diues.
De isto in psalmis dicitur:
Qui uult ergo in Deum diues esse,
non sibi thesaurizet,
sed inopię aliorum.
In Deum diues est,
qui charitatis operibus abundat,
non qui rebus opulentus incedit.
Esurientes et sitientes iustitiam Dominus implet bonis,
diuites autem auaros dimittit inanes.
Quid prosunt auaro diuitię,
si custos illarum est,
non dominus?
qui messuerunt regiones uestras,
quę fraudata est a uobis,
clamat,
et clamor eorum in aures Domini sabaoth introiuit.
epulati estis super terram,
et in luxuriis enutristis corda uestra.
in die occisionis adduxistis et occidistis iustum,
et non restitit uobis.
Talia consyderans uas electionis Paulus:
Radix inquit omnium malorum est cupiditas.
Addamus his et alia,
si forte diuinę sapientię ueritate sępius pulsati
ostentant,
ut honorentur.
quibus illa Magonis Vergiliani uerba conueniunt:
Est domus ampla,
iacent penitus defossa talenta
Cęlati argenti,
sunt auri pondera facti
Infecti-que mihi.
Ezechias
Qua iactantię uanitate cum Ezechias quoque,
qui iustus erat,
peccauerit,
quomodo poterunt iniqui ea carere,
qui certe magis opibus quam uirtute esse clari cupiunt?
Sed quantum uolunt glorientur,
cum interierint,
non sument omnia |
neque descendet cum eis gloria eorum |
nudos et fortunę et animi bonis gehenna excipiet,
tanto
Non glorietur sapiens in sapientia |
et non glorietur fortis in fortitudine sua,
et non glorietur diues in diuitiis suis,
sed in hoc glorietur,
qui gloriatur,
scire et nosse me,
quia ego sum Dominus,
qui facio misericordiam et iudicium et iustitiam in terra.
Ingrati
Ingratos etiam facit habendi auiditas:
non attendunt quantum acceperint,
sed quantum ipsi appetierint.
et quoniam nullum beneficium ęquare potest auari hominis cupiditatem,
labore quęsiuit,
tanta solicitudine auxit,
tanta parsimonia ne minuerentur sustentauit.
Tum si forte in mentem uenerint usurę,
fraudes,
rapinę,
quibus in acquirendo usus est,
magis nequitię suę conscientia cruciabitur |
de salute desperans |
se-que iusto Dei iudicio mox damnandum uidens.
gratias tibi aget donec iudicio officit affectus |
cum autem damnum sentire coeperit,
execrabitur |
et amici gladio se perire clamitabit.
Sin uero non dederis,
quamprimum durum te et inexorabilem amicis conqueretur,
deinde cum ad se rediens causam negationis iustam fuisse cognouerit,
uere se abs te amari fatebitur |
et tibi debebit,
quod postulata non concedendo eum periculo erripueris,
in quod uelut effrenis equus impetu ferebatur.
Atque hanc quidem ob rem ipse bonorum omnium distributor Deus non
et nescimus.
At uero si in eum qui nihil petit ultro beneficium contuleris,
plus tibi gratię habebitur,
quam si roganti non negasses.
Bis esse gratum aiunt,
quod opus est,
si ultro offeras.
Eum pręterea qui iusta petit |
et re ipsa quam petit satis indigere uidetur,
promissis ne in longum trahas,
cum protinus possis tribuere:
dilatum beneficium minuit gratiam,
cito datum auget.
Hinc est pręceptum illud Salomonis:
digno dedit.
atque in hoc maxime Deum imitatur,
cum Deus ipse in optimum quenque maxime beneficus sit |
nec nisi bene de se merentes ad beatitudinis gloriam faciat ascendere.
Ne ingratis quidem subtrahenda sunt beneficia.
quanuis enim illi non referant gratiam quam debent,
referet ille qui nullum bonum sua fraudat mercede,
qui solem suum oriri facit super bonos et malos,
et pluit super iustos et iniustos.
Qvaliter nos gerere debemvs in dandis beneficiis.
Caput XXIII
In omnes itaque beneficia conferenda sunt,
sed tamen ut quo cuique opus fuerit |
quod-que cuique
tanquam creditori.
Et si reddidero,
gaudebo me ab illius beniuolentia esse solutum,
qui dignus est odio.
Alia quoque causa est accipiendi beneficii etiam ab impiis.
cum uidelicet eo accepto datur facultas benefaciendi bonis ac iustis.
Sic Ioseph accepit a pharaone,
sic Daniel a Nabuchodonosoro.
non hoc quidem ut ipsis gratiam deberent,
sed ut suis prodessent.
De beneficiis reddendis.
Caput XXV
uerius reddimus,
quoties mandatis eius paremus,
quoties consulta suscipimus,
monita implemus |
et in omnibus ipsi soli obsequi nitimur.
Offendimus autem si his contraria agimus.
Ideo-que ab illo et iusti pręmium referunt |
et poenam iniqui;
non quod Deo ex benefactis hominum aliquid accedat |
aut decedat ex malefactis,
cui neque addi quicquam neque adimi potest.
sed quia idem tum iustissimus tum optimus sit |
non potest non odisse malos |
neque
Ideo-que ab illo et iusti pręmium referunt |
et poenam iniqui;
non quod Deo ex benefactis hominum aliquid accedat |
aut decedat ex malefactis,
cui neque addi quicquam neque adimi potest.
sed quia idem tum iustissimus tum optimus sit |
non potest non odisse malos |
neque bonos non diligere.
et hoc quidem pro beneficio sibi dato ęstimat,
si quod pręcipit facimus,
pro offensa si non facimus.
atque ideo alios gratos uocat,
alios ingratos;
hos punit,
illos
nisi ei semper obsequentissimus fuisset.
Morum itaque sanctimonia meruit,
ut uiuens ad beatiora quam est mortalium habitatio loca transportaretur.
Noe
aquis deleta fuere,
reparator existeret.
Abraham
qui inter Iudeos impii infidi-que fuere.
Omnium ergo simul in Deum suum infidelitas detegatur |
poena-que infidelitatis.
ut cum hęc nota fuerint,
simul constet et ingratitudinis magnitudo |
et iusti Domini in ingratos pręsens uindicta.
quam siquis euitauerit,
nec futurę quidem,
quę omnium acerbissima est,
obnoxius erit.
Dum Moyses in monte immoratur,
donec tabulas digito Dei conscriptas acciperet,
illi ad idolatriam conuersi
Christum impii
Christum Dei filium,
quem Lex et prophetę prędicauerant uenturum Saluatorem non receperunt,
quanuis uidissent miracula facientem |
et a plebe laudibus honore-que affectum.
docenti ueritatem non crediderunt,
innocentem falsis criminationibus circumuenerunt,
iustum condemnarunt,
ludibrio habuerunt |
et spinis coronatum flagellis-que cęsum cruci confixerunt .
tantum-que inualuit semel insitum infidis mentibus odium,
ut ne tunc quidem ad poenitentiam tanti sacrilegii mollescere quiuerint,
cum illo in cruce pendente
sed uenię spe destitutus |
dolore-que superatus laqueo collum tuum confregisti |
et pendens diruptis uisceribus |
effluentibus-que intestinis infelicem animam emisisti.
O dirum et crudele mortis genus,
nequitię tamen tuę conueniens |
tua-que impietate dignum,
non magis quia iustum uendideris |
quam quod de misericordis misericordia desperaueris.
Vtrunque sane inter crimina grauissimum,
ac nescio quod maius,
nisi quod alterum remitti poterat,
si alterum remissionis impetrandę aditum non pręclusisset.
Eo igitur tua
inuenitur,
quod alii redarguant.
Sit ergo mitis atque submissus qui humilitatem docet.
Recedat ab iracundia qui patientiam suadet.
Castitatem illęsam seruet,
qui stupra adulteria-que detestatur.
Nihil improbe agat,
qui docet iustitiam et inuehitur in uitia.
Denique cum Samaritana relinquat hydriam mundanę uanitatis,
qui paratus est populo euangelizare Iesum.
Caueat quoque ne lucri gratia prędicet |
siue glorię ab hominibus captandę.
sit.
Caput XII
Prędicandum autem est Euangelium,
danda pie uiuendi pręcepta,
disserendum de beatorum gloria,
quatenus fieri potest,
poena-que damnatorum,
ut peccatores ad poenitentiam excitentur,
iusti ad perseuerantiam.
Ad apostolos ait Saluator:
Si pręoccupatus fuerit homo in aliquo delicto,
uos qui spiritales estis,
instruite huiusmodi spiritu mansuetudinis,
consyderans teipsum,
ne et tu tenteris.
Hoc est quod optat sibi psalmista dicens:
Hoc est quod optat sibi psalmista dicens:
dicens:
in misericordia |
et increpabit me.
Optimum in pręside temperamentum est miseratio cum iustitia.
Miseratio enim sine iustitia |
peccandi pręstat audaciam.
Iustitia sine miseratione |
instar crudelitatis est.
Altera alterius ope indiget,
ut correptio ipsa et corripientem commendet |
et emendet peccantem.
Vt praedicator ab advlatione procvl
Vos estis cęlum late resonans tonitru fidelium eloquiorum.
de quo in psalmo prędictum fuit:
Qvantvm prodest habere predicatorem.
Caput XVII
Satis multa de officio apostolici prędicatoris hactenus dicta sunt.
restat nunc uidendum,
quantum populo prosit habere sanctum atque eruditum pie iuste-que uiuendi pręceptorem,
et e contrario quantum noceat si defuerit.
Pręsente illo errigimur,
stamus,
proficimus.
absente illo labi atque cadere solemus.
uidentur corrigantur |
et quę uix sperari queunt eueniant.
In Prouerbiis a Salomone est dictum:
Quod cum acciderit,
nihil reliquum est,
nisi ut funditus euertatur gens illa et pereat,
quę ab eo,
cuius nutu cuncta sustentantur,
derelicta erit.
Sunt pręterea qui discere quidem uellent,
sed non est qui doceat.
esuriunt et sitiunt iustitiam,
ad palatum eius in siti |
Paruuli petierunt panem,
et non erat qui frangeret eis.
Hi certe
compensetur sempiternis.
Veruntamen nequis imprudenter supponat dorsum suum oneri,
quod ferre non satis pręualet,
pensandę uires sunt |
moderate-que agendum.
Nemo iumentum suum plus iusto onerat,
et si illud uiderit sub fasce gemere |
ac titubanti uestigio male incedere,
demit aliquid,
ut pondus eleuet |
et ad mensuram oneratum ire dimittit.
Haud aliter tibi de iumento corporis tui faciendum erit.
alioquin iumentis
eiusdem prępositi uel increpatione impulsus |
uel pręceptis eruditus |
ab ignauia mollitie-que animi ad studium honesti laboris excitetur et exurgat.
Quod si ne tunc quidem desidiam infructuosam reliquerit,
quid aliud restat,
nisi ut dimittatur damnationis iustę securi succidendus?
Ne igitur sibi placeas ociose,
quod nihil boni agens adhuc non plecteris.
Dilatio poenę est istud,
non uitii impunitas.
Quanto diutius ociatus fueris,
si te saltem in fine non correxeris,
tanto acrius
Idem Dominus humilium precibus facilem se prębet,
arrogantes uero non exaudit.
Ideo Sophonias propheta hortatur et ait:
se prębet,
arrogantes uero non exaudit.
Ideo Sophonias propheta hortatur et ait:
Ideo Sophonias propheta hortatur et ait:
conuiuium.
Quod ergo luxuria exhauserat,
humilitas reparauit.
nunc ponens inimicos scabellum pedum suorum in uirga uirtutis suę.
Tunc non erat ei species neque decor,
nunc dicitur:
Hoc etiam per Sophoniam minatur Dominus dicens:
quia immundus es ,
isti fumus erunt in furore meo,
ignis ardens tota die |
ecce scriptum est coram me.
Qui se igitur quanuis bonus suo ore extollit,
Dei damnabitur iudicio,
Saluatore in Euangelio dicente:
Vos estis qui iustificatis uos coram hominibus |
Deus autem nouit corda uestra,
quia quod hominibus altum est,
abominatio est apud Deum.
detrimento esse,
si in tua infamia contemnes lapsum proximorum.
Ideo dicitur:
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.