Your search found 1161 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 301-400:

finem peruentum est et sexto iam peracto uolumine sabbatum instat quiescendi, tibi, cęli terręque conditor ac moderator Deus, gratias ago, manipulos offerens de plenioribus ecclesiastici agri spicis uarie consertos, ut, quos tuis auspiciis tuoque auxilio collegerim, tuo etiam nomini consecrentur. Tu da, ut horum semina in terra cordis nostri sata cęlestis gratię hymbre irrigentur et fructum faciant in tuis horreis recondendum! Da, ut sanctorum

agri spicis uarie consertos, ut, quos tuis auspiciis tuoque auxilio collegerim, tuo etiam nomini consecrentur. Tu da, ut horum semina in terra cordis nostri sata cęlestis gratię hymbre irrigentur et fructum faciant in tuis horreis recondendum! Da, ut sanctorum tuorum, quos passim commemorauimus, uestigia obseruantes post uitę huius miseriam ad illas uerę felicitatis perducamur mansiones, in quibus ipsos accipere dignatus es, et cum iisdem

1.29  Splendida tecta iuuant alios; hi lacta fluentes
1.30  Exoptant fontes mellifluumque mare:
1.31  Ast ego, terra, tuis modo uellem degere fossis,
1.32  Aequora quam uellem sanguinolenta forent.
1.33  Nempe tulit multis cursus fortuna benignos

1.89  O mihi damna forent cunctis oppleta ruinis
1.90  Inque meum ruerent omnia bruta caput.
1.91  Rupibus, Aetna, tuis cudunt quae fulmina Brontes
1.92  Et Steropes: feriant in caput illa meum.
1.93  Gorgon saeua, ferox ueniat Mezentius in me

10.8  Pallidulos latices ad tua labra dabant.
10.9  Te Charites blando stringebant pectore, Nais
10.10  Texebatque tuis florea serta comis.
10.11  Quo fugit illa tui praestantis gratia uultus?
10.12  Heu periit cur nam tam bona forma tibi?

uelis fortasse meam quae gaudia mentem
11.8  Sollicitant: lectis scriptis , dulcis amice, tuis.
11.9  Grata fuere nimis, sed quot numerauimus, inquis.
11.10  Multa cupis: stellis, si potes,

16.18  Debebam uestrum non perarasse fretum.
16.19  Iure igitur patior male fidi uerbera ponti,
16.20  Iure tuis uoluor nunc periturus aquis.
16.21  Ah, quanto melius patria considere terra,
16.22  Iucundae fuerat pacis amore frui

in immensas gloria crescat opes.
26.115  Iam ferat, aetheriam superes sic tardior aulam
26.116  Imperites populis longius atque tuis.
26.117  Sic generosa tuum uolitent uexilla per orbem,
26.118  Obtineant summum perpetuumque decus.

precor, et celsum tollere in astra caput;
31.9  Dent tibi uictrices uolitare per aequora puppes
31.10  Terrarum et titulis subdere regna tuis;
31.11  Di tibi Romuleas praestent superare secures
31.12  Fascibus aetherios et penetrare polos.

31.11  Di tibi Romuleas praestent superare secures
31.12  Fascibus aetherios et penetrare polos.
31.13  Longa tuis superi concedant saecula rebus,
31.14  Sit tua perpetuo fama decore nitens.
31.15  Quandoquidem nostris tanta est conatibus

et excelsi principis altus honos.
31.89  Collaudent generosa tuae gestamina famae,
31.90  Hinc referant meritis praemia digna tuis."
31.91  Quid bona tot tandem, felix o curia, narrem,
31.92  Hunc populum uinxit Dandulus iste quibus.

33.24  Cernitur, immensus conciliatur honos.
33.25  Felix, o nimium felix Aloysius, ecce
33.26  Iura tuis populis, urbs Spalatina, dabit.
33.27  Iam secura potes dormire sub auspice tali:
33.28  Nil tibi defuerit, reddito uota deis!

38.11  Vna dat ingenium uelox uiresque secundas,
38.12  Altera materiam suggerit ingenio.
38.13  Currere longa tuis dicendi copia debet,
38.14  Sic modulis longas condere Amazonidas.
38.15  Quid mihi? Nulla Venus, Veneris non filius ad me

rubor; expressus Xanthia nulla liquor.
38.19  Num promissa fides, num sunt haec carmina mille,
38.20  Carmina pollicitis facta minora tuis?
38.21  Non ita Quintilios celauit Caluus amores,
38.22  Dum memorat feruens, docte Catulle, tibi.

39.30  Ingenium nobis exiguumque latus.
39.31  Littoribus conchas, coaceruas gramina campis;
39.32  Obruimur meritis undique nempe tuis.
39.33  Qui modo pro uersu quaerebam mittere uersus
39.34  Proque sonis tenues, mollia uerba, sonos.

41.3  Ipse manum facilem, digitos ad pectinis usus
41.4  Doctus habes, doctae consona fila lyrae.
41.5  Percute meque tuis, dulcissime, dulcibus exple
41.6  Carminibus, fieret copia nulla licet.

47.17  Et tibi surgit Veneto leoni
47.18  Gloria, ad seros remeans nepotes,
47.19  Quas queas partes alias tuis iam
47.20  Subdere regnis.
47.21  Mulla commissum facit ecce munus

feri praecipitata manu.
50.11  Quo melius tibi, sancta Fides, pia thura darentur
50.12  Esset et hospitibus dignior ara tuis.
50.13  Gens Modonea tuum melius quo numen adoret
50.14  Et ferat ante tuos munera grata focos.

56.7  Quid mandata Dei iubeant; qui solus ad unguem
56.8  Obseruas plures, deinde docere cupis;
56.9  Sub pedibus Fortuna tuis regina triumphans
56.10  Terribiles uinclis ferre coacta manus;
56.11  Mors et fata deum, quid sint caelestia nosti

56.17  Confiteor graue sit damnum, grauior quoque poena
56.18  Nonnullum ex caris occubuisse tuis.
56.19  Frater erat, dices: carissima pectora fratris
56.20  Heu miser ipse gemo perpetuoque gemam!

fundens semper ab ore fauum.
56.31  Adde quod ille quies studiorum, Marce, tuorum,
56.32  Ille tuis curis dulce leuamen erat.
56.33  Dum fuit hic, dulces Musarum expromere fetus,
56.34  Aonidum poteras sollicitare nemus.

mens ut rapta dolore solet:
58.19   "Quo fugis?- exclamans;- patrias ne desere sedes;
58.20  Moenia neu studiis consolidata tuis!
58.21  Quis remanet iusti custos, seruator honesti?
58.22  Quis pius aut constans, ore disertus erit?

Sordet inauratam sollicitare chelym.
58.27  Vrbis adaucta tuae seruasti moenia prudens:
58.28  Quassa cadunt humeris exonerata tuis.
58.29  Heu domus alta ruit, domus inclinata recumbit;
58.30  Quo fuerat maior, hoc erit illa minor.

parens, comites innumerusque cliens?
58.33  Omnia te meritis lacrimarum fontibus urgent,
58.34  Et crepitant flammis ultima dona tuis.
58.35  Martia non tantum defleuit Roma Camillos;
58.36  Pompeios, Brutos Aemiliumque Numam.

79.46   - Proh scelus!- alipedes et stabulantur equi. Carmen intercalare:
79.47  Christe, nefanda tuis committit turba sacellis:
79.48  Affer opem, Christi qui geris alme uices!
79.49  Viuimus et uitae desunt alimenta misellae:

Signiferum statuant te super astra suum.
79.113  Omnia sic demum passi mysteria Christi
79.114  Auxilio tibi sint: auxiliare tuis.
79.115  Anne uides quantis miseri submergimur undis,
79.116  Quam tetrica positi conditione sumus?

Elegia de crudelitate amoris.
2.1  Quis grauior morbo, quid carcere peius amoris?
2.2  Quisue Cupidineo saeuior igne focus?
2.3  Parue puer, quae uincla tuis grauiora catenis?
2.4  Quodue tuo maius uulnere uulnus erit?
2.5   Vritur infoelix cum febribus aeger acutis,
2.6  Ille Macaoniae consulit artis opem.

Caluus Iacobo Bono. Opus tuum de diuinis rebus mea summa cum uoluptate legi, neque uniuersum modo, quod perfacili negocio solet ab iis quorum iudicium non expectatur, sed partes etiam omnes diligentius examinaui, quippe qui de tuis scriptis essem iudicaturus; id enim tu postulabas, qualecumque esset iudicium meum, ne suprimerem. Ego mihi in studiis eloquentiae tantum non uendico, quantum tu tribuis. Et difficile est atque arduum de alienis scriptis iudicare. Qui

4  Et lateant paruae te radiante faces.
5  Sors dedit (ut uideo) uatum tibi ducere classem,
6  Et sunt aucta modis saecula nostra tuis.
7  Nec fuit illa quidem coeno permixta nocenti
8  Sustulit arentem quae tibi lympha sitim,
9  Sed sacer et faustus uitrei fons

silentio fuerim usus, amplissime Domine, nec ad te quicquam mihi scribere sit uisum, causam quidem tui aduentus, utpote quem in dies expectabam fuisse scias. Nam quum amplitudo tua ab urbis digressu in procinctu esset, ego tum uerbis tuis, tum mox etiam Pontificis Max. id ipsum credere persuasus sum. Quum uero me mea frustratum opinione creuissem, protinus tum allocutione F. Dorothei, tum quorundam aliorum tuum aduentum in dies Natalis domini

frustratum opinione creuissem, protinus tum allocutione F. Dorothei, tum quorundam aliorum tuum aduentum in dies Natalis domini differri mihi responsum est, ab Abbate uero Lauri in VII. Klas Nouembris ex litteris tuis ad eum missis. Has itaque meas his omnibus adductus perbreues ad te scripsi, simul etiam uersiculos quos operi applicui, quibus animum meum tibi diu perspectum agnosceres. Ego quidem nulla fatigabor expectatione tui. At postquam opus

florentibus adhuc annis tantos in omni poeticae fecisse progressus ut non solum cum suae aetatis hominibus, sed cum ipsa plane antiquitate conferri possit; persequerer nimirum singula, mi Ioanne, quae ego in tuis poematis audacter contra ueteres statura deprehenderim ni metuam ne aut plus paulo indulgere amori aut assentatiuncula aliqua uidear te uelle demereri. Sed plane ita sentio esse hos libellos, ita ex amusim perfectos ad summum absolutos ut ne ab liuore quidem iure

esse hos libellos, ita ex amusim perfectos ad summum absolutos ut ne ab liuore quidem iure ualeant reprehendi. Debet autem tibi hoc nostrum (qualecumque est) saeculum, quod tu uidelicet par ueteribus in hoc saltem laudis genere redidisti. Equidem gratias ago immortaleis utpote quem tu tuis illustrando carminibus immortalitate donaueris; ita enim mihi persuadeo tam lepida illa poemata, tam uenusta, tam ornata et pulchra omnem esse iniuriam temporum superatura. Sed quia linguas tris calluit tanquam Ennius poeta, propter

1  Laurus olet, redolentque rosae, Leonardus utrumque;
2  Nam superat cunctas nardus odore rosas.
3  Nunquam tacta polo Laurus nec fulminis ictu,
4  Iupiter, aut telis est iaculata tuis.
5  Semper, Laure, uires, uiridi nec in arbore desunt
6  Grata rosis croceus ceruleusque color.
7  Caesar fronde tua uictoribus atque poetis
8  Et solet hac sacras cingere fronde comas.

axe bonum,
15  Quod genus armipotens, quod Avarae gentis Amilcar,
16  Scander, ab Histricola milite caesus erat,
17  Qui tibi devinctus numeroso militat aere,
18  Nam meret in castris sumptibus ille tuis.
19  Nec minus interea Mytilenem nuntius affert
20  Milite sub Veneto vix superesse solo,
21  Aequoreumque simul Cacum cognomine Richi
22  Supplicium veteris persolvisse doli.

duce Turca ferox Venetis iam colla catenis
154  Cogitur aut turpi iam dare terga fugae;
155  Te duce iam triplicem victricia signa per orbem
156  Laurigerumque genus ferre sub astra licet.
157  Ergo tuis pedibus cum totus inambulet orbis,
158  En tibi dii merito mille dedere pedes.
159  Nam tibi signa ferunt Rhodanus, Pactolus et Hister
160  Quicquid et occidui perluit unda maris.
161  Iam tua signa

quid gratius quam talium, qualis Tu es, beniuolentia atque humanitas? Diligant alii opes, honores, uoluptates, mihi nihil charius esse potest amicorum possessione, et eorum pręsertim amicorum, quos communis uerę sinceręque in Deum pietatis cultus conciliat. Facile ex litteris Tuis, quantum diuinarum Te rerum delectet contemplatio, depręhendo. Quandiu noster ex ea pependerit amor, erit perpetuus. Etenim semper amant, qui sempiterna iugiter meditantur. Hoc est pręceptum meum, inquit Dominus, ut diligatis inuicem. Et ne uulgarem dilectionem, qua inter se

tempus omnibus est uitę. Tunc autem primum iudicamur, cum hinc eximus. Et quoniam ne horam quidem uitę nostrę promittere possumus, sic hodie uiuamus, tanquam cras morituri. Non ea de causa hoc refero, ut Te quicquam doceam, cui omnia notiora sunt quam mihi, sed ut Tu me uicissim Tuis excites hortatibus, nequando ulla molliusculi ocii illecebra delinitus obtorpescam. Si me amas, cura, ut meliorem efficias, non ut plus mihi laudis addas. Ego te non solum amo ut optimum uirum, sed etiam ut optimum sacerdotem ueneror. Totus Tuus sum, quia Tu totus Christi.

connexae adamante catenae,
91   Invius ipse mei non thorax Martis et aegis
92   Pallados obsistat, furvi non ora profundi,
93   Imperiurato qua Styx devolvitur amne.
94   Pannonii pete regna Iovis, qui coniugis expers
95   Contemnit mea regna; tuis hunc, nate, sagittis
96   Vince, truces animos, impervia pectora telis
97   Concute et ignotos, fac, sentiat ille calores!
98   Suspiret thalamos, mens tota in coniuge aberret
99   Sepositoque sui paulum moderamine regni
100   Ardeat

geminam complexa sororem:
274   Pallados armiferae dignum stat Gorgone pectus
275   Atque Semiramia pharetra nodatur in aurum
276   Crinis Apollineo solus certare decori,
277   Dignus et auricomum Bacchi superare nitorem,
278   Qui valeat valeatque tuis contendere flammis,
279   Qui Bereniceo de vertice raptus ad astra
280   Ignivomum tremulo praefers fulgore cometen.
281   Cuncta animus vincit, quem non regina Scytharum
282   Massagis exuperet, hostem licet illa superbum
283   Ulta sit impune

ipsos damnarit amantes
316   Ad Phlegethonteae liventia stagna paludis?
317   O felix, cui te iungent bona fata marito,
318   Felix virgo, tua facies quem prole parentem.
319   Sed, quoscunque procos immensus detinet orbis,
320   Conspice, nemo tuis thalamis succederet unquam
321   Dignitor, Arctoae quam qui moderamina terrae
322   Bina tenet geminoque caput diademate cinctum
323   Irradiat, quem iam votis Germania regem
324   Mille petit cuique addictum testantia mittit
325   Dona amimum

Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, domino meo, plurimum honorem. Venetiis. Iacobo Grassolario Marcus Marulus salutem. Cum scriptorum meorum studiosus, optime uir Iacobe, cures inprimis cum impręssoribus Tuis, ut illa in lucem ueniant, exegisti, ut hęc etiam commentaria, quorum de imitatione Christi titulus est, ad Te mitterem. Tu, si dignum opus publica impressione iudicaueris (plurimi enim facio iudicium Tuum), cura, ut imprimatur! Mercedem siquam a Domino pro labore mereor,

quippe ab aliis exscripta uidi in quibus Latinę orationis uenustas desiderabatur, in epitaphiis pręsertim, quę, ut cuique libitum esset, a doctis pariter et indoctis describi solebant. Mihi itaque propositum est non nisi probata exquisitaque decerpere, ut dignum tuis uotis munusculum tibi offeram. Mutilata uerba singularesque litterę quid designent, ostendere conabor. Quicquid pręterea magis aperta expositione indigebit, prout potero, planum faciam, denique nihil omittam intentatum dum tibi satisfacere cupio.

qua fide, integritate, constantia, qua praeterea industria ac sollicitudine sis versatus, quantum deinde nobisque et huic inclyto regno nostro per plures annos serviveris, adeo in propatulo est, ut litterarum nostrarum praedicatione et testimonio non indigeat. His igitur virtutibus et obsequiis tuis inducti imperpetuum nostrae erga te benevolentiae incrementum ex speciali gratia nostra et de regiae nostrae potestatis plenitudine tibi ac per te Mathiae, fratri tuo carnali, necnon Francisco et Alexio filiis eiusdem Mathiae, et eorum haeredibus et posteritatibus universis ad arma familiae

sertum gestante, cum et corvus avis sit Phoebo dicata, et lauri ramis doctorum hominum ipsa cingi soleant. Quae quidem arma sive nobilitatis insignia in capite seu principio praesentium litterarum nostrarum suis appropriatis coloribus artificiosa manu depicta tibi ac praefatis fratri nepotibusque tuis ipsorumque haeredibus et posteritatibus universis, animo deliberato et ex certa nostrae maiestatis scientia dedimus, donavimus et contulimus, immo damus ac concedimus et praesentibus elargimur, ut tu iidemque frater et nepotes tui praenominati, ac haeredes et posteritates eorum universae

7.3.285  Tu modo uenturo mactanda relinqueris hosti!’
7.3.286  Quorsum haec permittis, nostra nec clade moueris,
7.3.287  O Genitor? Nec Tu lacrimas miseratus aniles
7.3.288  Supplicibus dignare Tuis succurrere Tecum
7.3.289  Qui pariter Christum, uenerabile numen, adorant?
7.3.290  Hoc pietatis opus? Quamuis mihi senior aetas
7.3.291  In senium fluxit, si Tu tamen annuis, ultro
7.3.292  Incolumis

7.3.312  Clade futura tua es felix: suprema ruina est
7.3.313  Exoptanda tibi, quae mox rediuiua resurges
7.3.314  Splendidiore loco. Damnis maiora rependam
7.3.315  Emolumenta tuis: per tot mala funera, strages,
7.3.316  Erumnasque graues melior fortuna sequetur.
7.3.317  Qualis et exultat posita cute lubricus anguis,
7.3.318  Qualis et accensa de messe renascitur ales

solo reuirescit et agro
7.3.321  In meliore nouis se floribus induit arbor,
7.3.322  Et plures translata ferunt plantaria fructus
7.3.323  Vberiore loco: talis tu – absiste uereri –
7.3.324  Auellenda tuis e sedibus alta capesses
7.3.325  Sublimis potiore solo recidiuaque surges
7.3.326  Gaudebisque nouo melior iuuenescere uultu.
7.3.327  Externo nec tu damnaris crimine, nec quod
7.3.328  Barculus aut fallax

peccarint Teuca, teneris.
7.3.329  Illyriae quid enim facinus Thracisue Scythaeue
7.3.330  Est tibi praestandum? Nec te tua crimina damnant
7.3.331  Insontem, uerum fęlicia fata ruinis
7.3.332  Constatura tuis. Quod si sors utraque iuxta
7.3.333  Constiterit, multo est pluris quaecunque sequetur
7.3.334  Alterius tristes compensatura ruinas.
7.3.335  Haec igitur, quo tu melius praenoscere possis

transmittent hostia Nili.
7.3.435  Nullaque longinquis desperas pabula terris,
7.3.436  Nec tibi, quae toto uersabere nauibus orbe,
7.3.437  Formidanda fames: uenalia littore quouis
7.3.438  Inuenies alimenta tuis uectanda carinis.
7.3.439  Hinc facili uictu pasces, claementia caeli
7.3.440  Quam tibi nunc sobolem numerosam indulserit; at si
7.3.441  Pauperies quandoque grauis uexauerit illam,
7.3.442  Muneris haec

atque producendi; de felicitate et perfectione nostra; de immortalitate animae, de reliquis etiam peripateticis (ac tua si essent) pertractantem: ita tamen quod satis ambigitur doctus ne sis vel sis ipsa doctrina. Sed quid etiam dicam de tuis divinis mathematicis in quibus divina integritas maxime suam bonitatem et excellentiam humano generi communicavit, quum nos (quantum potentiae ordinatae et fragilitati humanae conveniebat) sibi similes fecerit, ut subtilissime in hac tua doctissima oratione in

IC. XC. Pro sanctissimo patre Leone decimo Pont. max. M. Maruli oratio
Pontifici da Christe tuo quę posco Leoni:
Apta illi et populis commoda posco tuis.
Ecclesiam regat ille tuam moderamine tanto
Non possum melius dicat ut ipsa regi.
Commissisque sibi gregibus sic pręsit, hiantes
Vt procul a caulis cogat abesse lupos.
Illo autore feri tollantur

et laudes concinit usque tuas.
Tu nobis consulta, modos monitusque dedisti,
Per quos alta poli scandere ad astra datur. (20)
Nec tamen ista magis uerbis, calamoque docebas,
Quam uita et factis, uir memorande, tuis.
Nam Latium linquens Syrię deserta petisti,
Sacco membra tegens esurieque domans.
Illa angusta specus muscoque uirentia saxa, (25)
Nudaque paupertas assiduusque labor,
Cur sint, Roma, tuis

tuis.
Nam Latium linquens Syrię deserta petisti,
Sacco membra tegens esurieque domans.
Illa angusta specus muscoque uirentia saxa, (25)
Nudaque paupertas assiduusque labor,
Cur sint, Roma, tuis tectis pręlata superbis,
Cur tot diuitijs delitijsque tuis?
Noscere si cupias, rerum metire suprema,
Et causam disces finis ab indicio. (30)
Ille etenim potuit qui talia spernere multa,

Sacco membra tegens esurieque domans.
Illa angusta specus muscoque uirentia saxa, (25)
Nudaque paupertas assiduusque labor,
Cur sint, Roma, tuis tectis pręlata superbis,
Cur tot diuitijs delitijsque tuis?
Noscere si cupias, rerum metire suprema,
Et causam disces finis ab indicio. (30)
Ille etenim potuit qui talia spernere multa,
Contentus paruo, nunc bona summa capit.
Nunc fruitur cęlo, sed quo

domine, de opere nostro Tua cura nuper impresso Tibi gratias ago. In quo componendo siquid meus meruit labor, Deum oro, Tecum mihi commune sit. De hoc autem, quod nunc in manu est, ut perficere possim, Tu me pręcibus Tuis adiuua! Quando quidem non modicę speculationis est de imitatione Christi uelle scribere et uitę perfectioris disciplinam tractare. Si mihi Dominus, in cuius laudem talia euoluuntur, adiutor fautorque fuerit, spero infra anni spacium de illo, sicuti postulasti,

vel artibus mox
Tradentem Latiis deabus; hic fons
Et dulce auxilium meae Camoenae est,
90 Hic spes maxima luxque amoena vitae.
O felix iterum et magis beata es,
Quae felicibus emicas alumnis
Ac gentis variae quibus refulcis
Fines, quae Italiam tuis adornas
95 Gazis et generosiore ditas
Natorum numero decus Latinum.
Quos inter nitida nepos Georgi
Vita praesulis optimoque fulgens
Insignitus honore moribusque
100 Est Laurentius; hunc Camoenae adorant,
Hunc et Felsineae potens colit

aetas nostra profecto, omissis fabulis, legere deberet; in quo virtute praediti, et studiosi Cristiani dogmatis, quicquid ad hoc attinet, lepidissime totum invenient. Hoc Poema Tibi dicavit cum suasione mea, tum quia cum eo simul te, ut Parentem, amo, et observo. Auctoritate tanti Poematis, et tuis sanctis moribus, generosis Parentibus ortus, facile omnium virtutum princeps inter Mortales haberi poteris. Quare sui Pompilii lucubrationes aequo animo suscipe; is enim, quidquid est, Deo, teque Duce, id totum sibi vindicavit; qui quamvis altiora scrutetur cum Physicis, tum Divinis rebus, ne

praecipue et Rauena, tota denique Italia tumultuante in eum Leo Pon. Max. cui et maximo animo, et maxima reuerentia ut ingenuum principem decuit resistens apud gentes gratiam, aeternumque nomen sibi comparauit, cuius sublimibus pedibus obsecro me offer pro planta, hocque itidem tuis fiat deflexo poplite queso et hoc nostrum munusculum serena fonte suscipe quamuis sit impar animo tanti principis attamen animus noster est ingens ut sese tibi pro perpetua seruitute dedat. Vale, nostrae Romanae fidei et gloriae future Caesar, Vale et fauste.

3.233   Paphlagonum princeps, latum memorande per orbem
3.234   Lauretane, tuis cui Caesar regna cruentat
3.235   Nam sibi florebat Romae viridissima quercus

libros, quod sane non faciam sine magno labore, ut caput trunco operi reddatur. Alioquin tamen facilius fortasse: ut solet fieri, vel non quaesitus inter legendum libros reperietur. Te rogo pro mutuo amore Herodotum ad me mittas: sic malo enim illum nunc legere quam meridiari. Neque vero minus est futurus apud me tuus, ut reliqua omnis mea bibliotheca. Reliqua tibi non offero: quis enim tibi tua offerat? Vale. Et me tuis contubernalibus commenda.

eminere sciam, me tibi deditissimum esse tuique studiosissimum nulla alia re commodius aptiusque testari potui quam ut litterarii operis aliquid ederem tuoque nomini dedicarem. Aggressus sum itaque rem plane uiribus meis imparem, sed non a uirtutibus tuis alienam: Dauidis regis gesta uersibus expressi historiam secutus, quam in sacris proditam codicibus ueram esse non ambigo. Eam poeticis numeris Pierioque lepore exornare conatus sum, quo tibi tua grauitate dignius, tuę sanctitati delectabilius

Perdiderim quod fraude uirum nil tale merentem.
2.510   Opto fida mori potius quam perfida tetram
Damnatamque bonis per sęcula ducere uitam.
Scito fuisse tuam tunc me, quum uirgo sedebam
In laribus uerecunda tuis. Nunc, tradita quum sim
Nuptum sponte tua, iam certe non tua dicor
2.515   Esse, sed illius, cuius consortia seruo,
Cum quo communis thalamus mihi resque domusque.
Ergo tui iuris quum non sim, maxime regum,

Absens quum fuerit, penitus seruare nequisse.
3.165   Tunc rex iratus respexit lumine toruo Saul ad Ionatham
In Ionatham clamans: "Quid me, mea spuria proles
Et non uera, tuis uafre uis ludere dictis?
Mene latere putas, quantum tu diligis ipsum
Iesseo natum? Nescis, stupidissime, nescis,
3.170   Quanto amor exitio tibi sit quandoque futurus
In Dauida tuus, quanta hinc infamia nostro

Dauidis latebras Sauli, "Rex inclyte," dicunt
"En nostris sedere locis Dauidque cohorsque,
4.120   En iuga summa tenent nemorosę rupis Achilę.
Illo si totum pariter conuerteris agmen,
In manibus tunc illa tuis tibi tradere castra
Spondemus, capto quo iam Dauide quiescas."
Hęc postquam promissa, suis ęqualia uotis, Saul
4.125   Rex Saul audisset, lęto sic rettulit ore:

Tunc autem Dauid castro uicina Pharano
Arua tenens didicit Nabalis ouilia lana
Expoliata sua seruis tondentibus illa Mons Carmelus
4.300   In caulis, Carmele, tuis, qui proximus urbi
Chebronę insurgens magno petis ęthera dorso
Palmiferumque caput sub cęli nubila condis. Nabal diues
Iste Maonis erat Nabal ditissimus urbis,

Impartire tuo, cui per deserta uaganti
Deficere humanę iam coepit copia frugis,
Ille tuas defendit oues, dum castra teneret
Istis fixa locis quondam. Non defuit hedus
4.330   De gregibus, non agna tuis; pecuaria nemo
Diripere est ausus nec furto abducere. Miles
Innocuas tenuit, te non offendere iussus,
Ipse manus et quę tua sunt intacta reliquit.
His illum obsequiis siquid meruisse fateris,

His illum obsequiis siquid meruisse fateris, nota
4.335   Nunc quocunque libet dono testare. Merenti
Nam scis esse nefas si gratia nulla repensa est.
Profuit ille tuis et adhuc prodesse paratus
Est rebus. Tali quid te tribuisse pigebit?
Mittas magna licet, maius referetur ab ipso,
4.340   Hebrei quem sceptra manent insignia regni,
Si non uana sacri pandunt responsa prophetę."

Nosse ante haud potui atque ingratę audacia mentis
Me certe latuit, post factum talia noui.
4.430   Tunc absens etenim fueram doluique fuisse
Absentem, nam tale nihil contingeret olim.
Ipsa ego cuncta tuis curassem congrua uotis,
Officio poscente tuo. Nam plurima semper,
Quum multa exoluam, tibi me debere fatebor.
4.435   Quicquid habemus enim, nostra est possessio, munus
Sed, dux magne, tuum. Tamen est pro munere

enim, nostra est possessio, munus
Sed, dux magne, tuum. Tamen est pro munere tanto
Facta offensa tibi. Facta est, iam uertere nemo,
Ne sit facta, potest. Qui fecit, non bene sanę
Mentis erat. Nunc ipsa tuis oransque precansque
4.440   Aduoluor pedibus. Veniam mihi criminis huius
Ancillę concede tuę dignareque dona
Accipere hęc oblata tibi, quę nempe fatemur
Inferiora tuis in nos, dux optime, factis,

Mentis erat. Nunc ipsa tuis oransque precansque
4.440   Aduoluor pedibus. Veniam mihi criminis huius
Ancillę concede tuę dignareque dona
Accipere hęc oblata tibi, quę nempe fatemur
Inferiora tuis in nos, dux optime, factis,
Non spernenda tamen, quum nos atque omnia nostra
4.445   His adiuncta tuos tibi iam seruentur in usus.
Quos ita deuinctos retines si perdere pergas,
Ipsi cumque ipsis tua iam benefacta

olim
Quam prius insonti collatum munus amico.
Hoc tibi cum multis commune est, rarius illud,
Vt quisquam lęsus iusta se temperet ira
Et facile exhibeat ueniam poscentibus. Ergo
4.455   Adde tuis cumulum tam multis laudibus istum,
Vt nihil his desit. Quisquis nunc inuidet, illum
Esse tibi infestum iam tandem, credo, pudebit
Incipietque tibi mutata mente fauere,
Quum per cunctorum te ferri

5.55   Et uoce intenta "Tibi, mundi maxime rector,
Grates" inquit "ago. Tu iusto facta proterui
Ingratique uiri poenarum uerbere pulsas
Nec potes ipse pati, collata iniuria seruis
Vt sit inulta tuis. Tu me decędere ab ira
5.60   Curasti incoepta, ne lęsus lędere pergam,
Sed magis ignoscam. Nunc te dixisse recordor:
'Cędite uindictam mihimet, punire malignos
Iuris quippe mei est dignisque indigna ferentes

Attollens humiles semper subdensque superbos,
Da quoque in infestos ut sim placabilis hostes.
Vt semper uirtute tua stabilitus et illos
Euitare queam, simul et me reddere dignum
Promissis in regna tuis sceptroque potiri."
5.70   Discessere polo nubes ęthraque relucens
Syderea cęlum diuini prospera nutus
Signa dedit, facto quum Dauid fine quieuit.
Inde subit mentem formę decor Abigailis

Quod mihi, quam cupii, sit nunc oblata potestas
5.315   Monstrandi, quantum possit mea dextera bello,
Debeat et quantum tibi uirtus nostra fidesque.
Immo referre reor grates magis esse decorum
Officiis, uenerande, tuis et munere dignas
Quam studuisse meę tanto certamine famę.
5.320   Debeo cuncta tibi: tu pulsum in regna receptas,
Tu fere adhuc nobis meritis nihil oppida donas
Militięque tuę tu me dignaris honore.

Achis utraque manu constrinxit ad oscula dicens:
"Viue diu, Dauid! Si uixero, plura daturus
5.330   Sum quoque dona tibi. Primos eris inter amicos
Atque Palestinę ductores maximus aulę.
I nunc cumque tuis nobis in tempore adesto!" Achis aduersus Saulem regem
Post, ubi ad arma omnes iam conuenere manipli
Magnanimique duces fulgentesque ęre cateruę,
5.335   Milia multa uirum, peditum longo

Esse etiam Saulem, qui uenit fata rogatum. Maga ad Saulem
5.395   Hunc ergo mulier primum uenerata "Quid" inquit
"Ludere me uili uoluisti uestis amictu,
Vt, precibus commota tuis, quum carmina lege
Interdicta canam, sumas de crimine nostro
Supplicium captamque dolis sub Tartara mittas?
5.400   Nam scio te esse uirum, cui certe summa regendi est
Israhelitanam plebem donata potestas." —

In me sęuus agit. Frustra responsa Tonantis
Appetii: renuit sacros audire prophetas,
5.430   Somnia nulla dedit. Fuit hoc tentare necesse,
Vt, quocunque modo te possem, huc usque uocarem
Atque tuis monitis imbutus denique scirem,
Quid facto sit opus tanto in discrimine rerum," Samuel
Contraxit frontem uates et lumine toruo
5.435   Respectans inquit: "Quid me responsa petebas,

Dauidis lamenta
"Heu generis miseranda mei fortuna! Feroces
Robustique uiri, Iudeę fortia bello
Corpora, conflictu perierunt cuncta sub uno
In cliuis, Gelboa, tuis. Quid agetis inertes,
6.420   Quid turba imbellis regi ducibusque superstes?
Quis tua, ne rapiant hostes, pecuaria post hęc
Defendet? Quis deinde tuos tibi proteget agros,
Hos inimica manus ne uastet? Denique

Et splendere simul, totos diffusa per artus,
7.25   Maiestas immensa uiri, quum uenit ad aures
Facti fama pii, quod Saulis corpora regis
Natorumque trium Iabitę rapta tulissent
A pinnis, Bethsana, tuis ad prędia Iabis,
Quod myrrha et casiis et odora perlita nardo
7.30   Clausissent patrio pariter collata sepulchro.
Continuo Dauid delectos tendere Iabim
Imperat ipse uiros pacisque insignia dextra

Asahel cadit
Post tergum facie clamat: "Diuerte uolatum
Hunc alio atque alios, Asahel, comprendere cura.
Quos modo despolies, ne te mea dextera telis
Irritata tuis cogatur tradere letho
7.125   Offendamque tua germanum cęde Ioabum!"
Surdis hoc Asahel concludens auribus urget
Cursu terga uiri. Conuersus protinus ille,
Aduersa rapide uenientem perculit hasta

Per campos sub nocte means peruenit ad amnem
7.165   Iordanis facilisque uado caua flumina transit.
Omnes lustrato properatis passibus agro,
Cui nomen Bethoron erat, tentoria uelis,
Isbosethe, tuis subierunt tecta dolentes,
Sexaginta uiris amissis atque trecentis.
7.170   Ex acie uictrice tamen bis corpora dena
Cęsa modo, ipse Asahel si sit numerandus in istis,
Quem ducis Abneri fugientis dextra peremit,

urbem.
7.305   Audiit Abnerum blande cum rege locutum
Excessisse recens curaque accensus acerba Ioabus ad regem
Exclamat: "Quęnam te, rex, fiducia fecit
Incolumem sinere ire tuis ex ędibus hostem?
Hanc Abnerus enim quare penetrauerat urbem?
7.310   Nonne uolens dare uerba tibi? Tum discere, quicquid
Ipse agites rerum, quantos concire paratus
Moliris. Quibus inspectis ad tuta recessit."

quum lux
8.320   Aduehet alma diem: 'Pecudis pannosus ouilis
Pastor eras, quum te uolui pręponere regno
Israhelitano et sceptri donare decore.
Tecum semper eram, subieci uiribus hostes
Ipse tuis nomenque tuum memorabile in omnes
8.325   Effudi populos. Placidę nunc foedera pacis
Te duce Iudeę ponam per sęcula genti,
Vrbes ut nemo duro uexare duello
Audeat aut subitis uillas populare rapinis.

Nec satis est tribuisse mihi tam magna, nepotes
Et genus omne meum simul hęc in sceptra reponis
Atque, meis ego quę timuissem poscere uotis,
Tu spondes ultro promissaque pandere uerbis
Ipse mihi dignare tuis. Quis munera tanta
8.355   Ęstimet aut possit dignas tibi reddere grates?
Humanas meritis superat tua gratia uires:
Quicquid agam, minus est illo, quod debeo. Tu nos
Ante omnes populos, ante omnes ponere gentes,

Ille uerecundo contra sic rettulit ore:
"Ęternum salue atque uale, fortissime regum!
9.30   Haud ego me fateor tam multa ac magna mereri,
Sed te magna decet largiri munera magnum,
Sceptris apta tuis. Tantę pietatis imago
Fixa meę menti per sęcula cuncta manebit,
Gratia tam grandis toto memorabitur ęuo."
9.35   Hinc libuit regi seruum compellere Sibam,
Quo Saul usus erat, seruilem Miphiboseto

animo iuuenem, tam mente procaci, Ioanadabi consilium perniciosum
Hęc responsa dedit: "Iubeo sperare quod optas
Te, nate Achinoa. Quoniam, quam diligis, ipsam
10.50   In manibus tibi trado tuis. Aduerte, docebo
Qui fieri id possit. Tetrius te finge ualere,
Te simula ęgrotum multum lectoque recumbe
Et gemitu testare grauem sub corde dolorem.
Te uisum ueniet genitor. Diducito uocem

Ipsius imperium, per quem tua castra reguntur."
Dimissa Thecuite pius rex ipse uocato
Hęc mandata dabat ductori forte Ioabo: Dauid ad Ioabum, ut Absalonem reuocet
"Ecce, Ioabe, tuis cędens, charissime, uotis,
10.310   Compressi posuique animos, reuocetur ut ipse
Absalon, admitto." Vultu lętante Ioabus
Atque solo fixis genibus persoluere grates
Solicitus fatur: "Multum tibi debeo, Dauid,

Plura daturus eram, si fors mihi plura dedisset.
Res angusta domi largis affectibus obstat,
Sit uoluisse satis." Postquam rex omnia uultu
11.20  Accepit placido, "Donis iocundior" inquit
"Es mihi, Siba, tuis, animum dum penso fidelem
Solicitumque mei. Sed dic, ubi natus amici
Est nostri Ionathę, cui seruis, Miphibosetus?"
Ille ex composito meditatas ante loquellas Siba in dominum suum

Sceptra mihi regni tandem reddentur auiti.
11.30  Pro me bella gerit nunc Absalon'. Ista loquentem
Deserui fugique procul tua signa secutus.
Malo mori tecum quam uiuens corda fouere
A regnis aliena tuis." Sic lingua locuta est
Perfida, plena dolis. Dictis quoque credulus istis,
11.35  Exardens odio rex dixit: "Miphiboseti nota
Quę fuerant, iubeo tua sint!" Proh semper iniquum

11.50  "I nunc, crudelis regnator, perfide serue,
Hęredi regnum qui quondam Saulis ademptum
Vi retines! Sed iusta dei uindicta scelestos
Insequitur mores. Nati propelleris armis,
Qui non iure tuis alios oppresseris ante.
11.55  Nunc tali meritas pendis pro crimine poenas."
Sic iuga percurrens montis clamabat in illum
Plana incedentem, medium cingentibus alis Abisas ad

beniuolentiam remunerare uolens, primum ei post se dignitatis locum tribuit, caeteris ipsum praeferens, a quo plus quam a caeteris diligi se intellexit. Talis est omnis, qui mandatum illud implet: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex totis uiribus tuis, et proximum tuum sicut teipsum! Qui multum dilexerit, multum diligetur. Nihil prodest turrim aedificare uirtutum, si fundamentum non posueris dilectionis. Quicquid illa non sustentat, totum id ruere necesse est, quia sine dilectione Deo placere non possumus. Deus autem charitas est, et

clementia sortis,
10  Iustitiae ueteres munere uincis auos,
Tuque Philethaeis non inficiande corymbis,
Tu quoque Phoebea conspiciende coma,
Eximio doctos sectaris honore poetas,
Atque foues gremio pectoribusque tuis.
15  Quis neget in summo uariarum culmine rerum,
Inter fortunae dona beata tuae,
Vincere te saeuae miracula ficta chymerae?
Diuitiis Croesus, moribus ipse Numa es.

5  Reddidit clarum nebulis fugatis
Lumen inuicto domino ducique
Nunc Sigismundo placidoque regi
Laude perenni,
Cuius ingentes canimus triumphos
10  Atque uictrices uiridesque lauros;
Sub tuis, princeps, oculis et alis,
Te duce, Laski,
Turba Polonos uariis honores
Laudibus tollit redigitque in astra
15  Perstrepens plausu gracilique uoce
Vndique in urbe.
Ipsę

10  Funestis Erato non manet apta locis.
At non dura tamen, non impia fata nec aer
Efficient nullo cura dolorque modo
Quin, Conrade, tuae cupiam meminisse Mineruae,
Deditus ingenio pectoribusque tuis. Tranquillus Parthenius Dalmata ad lectorem
Quicquid in Hesperia Latię excoluere Camęnę
Gallicaque et quondam Graia Minerua dedit,
Eckius

ad nos, unde profectum est, rediturum sit. Quando quidem non pauci ex nostris, qui illud olim legerunt, nunc ab impręssoribus exscriptum absolutumque desiderant, et eo quidem magis, quia Tua cura Tuaque diligentia emendatissimum se habituros sperant. Siquid interim Marulus Tuus Tuis in rebus Tibi commodare poterit, libere ipso utere; dicto audientem inuenies. Vale. Ex oppido Spalato, anno Saluatoris MDXV, VI. Kalendas Maias.

compos fueris, cum ad decrepitam usque ętatem perueneris, quam diu uixisti? annos centum aut plures fortasse | si toto hoc tempore Deo uixisti, pręclare quidem tecum agitur. mox enim in ęternum uiuere incipies. at si tibi tantum, male profecto rebus tuis consuluisti. Voluptas quippe omnis quę cum ętate pręterit, pro nihilo est, peccata autem manent et perdurant quibus grauatus animus ad inferos ruit, ibi pro breuibus delitiis poenas luiturus

Dominus. Quę-nam uel dispersio perniciosior | uel crudelior dilaceratio quam eos qui tibi commissi sunt, pereuntes uidere et negligere? a diabolo superari et succurrere nolle? immo etiam tergiuersari et fugere? dum uereris ne quis tuis increpationibus offensus tibi aduersetur, tibi detrahat, tibi aliquo detrimento sit. Sed meminisse debes, quemadmodum Dominus miserit apostolos inter gentes sicut agnos inter lupos | et illi profecti cum fiducia euangelizabant Dei uerbum | nec supplicia nec mortem

deinde preciosa margarita, quę est Euangelium Christi, omnibus aliis pręferendum scripturis, eam amplectere, eam exosculare, eam pro uiatico habe cum ambulas, pro cibo cum recumbis, pro puluillo cum dormis, pro speculo cum uigilas. nunquam euangelicus codex uel de manibus tuis discedat | uel de memoria exeat. In eo si assiduus fueris, cęlestium desyderio terrena contemnes. et hoc quidem erit | uendere omnia, quę in pręsenti uita possidentur , et ipsam emere margaritam, quę Christi conuersatione fulget | et humanę

Veruntamen ab his quę uidentur incipiat, ut quasi per gradus ascendendo ad ea quę non uidentur queat peruenire. Primum itaque cum Propheta ad Deum conuersus dic: ps76 Meditabor in operibus tuis. Quęnam sunt opera ista? Terra, mare, cęlum. quorum ille admiratione captus in eam tandem prorupit uocem: ps103 Quam magnificata sunt opera tua, Domine! Omnia in sapientia

Bibliographia locorum inventorum

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Pucić, Karlo (1458-1522) [1499], Elegiarum libellus de laudibus Gnese puellae, versio electronica (, Dubrovnik), Versus 194, verborum 1177, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - cyclus] [word count] [pucicklibellus].

Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1502], Oratio funebris in Joannem Gotium (fragmenta), versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 775, versus 2, Ed. Darinka Nevenić Grabovac [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevigotius1502].

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Marulić, Marko (1450-1524) [1502], Reuerendo in Christo pręsbitero Iacobo Grasolario, versio electronica (, Split), Verborum 792, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15020303].

Andreis, Matej (c. 1500) [1502], Epithalamium in nuptias Vladislai Pannoniarum ac Boemiae regis et Annae Candaliae reginae, versio electronica (), 451 versus, verborum 3143, Ed. Ladislaus Juhász [genre: poesis - epithalamium] [word count] [andreismepith].

Marulić, Marko (1450-1524) [1502], Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica (, Split), Verborum 155, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist1502x].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica (, Split), Verborum 328, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15070404].

Cibel, Valentin (c. 1490 - post 1517) [1509], Ad Pannoniam, versio electronica (), Versus 108, verborum 536, Ed. Maria Révész [genre: poesis - carmen] [word count] [cibelvpannonia].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1510], Epistula ad Marinum Bonum (1510), versio electronica (, Dubrovnik), 128 verborum, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [crijeviepist1510].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Ode in triumpho reuerendissimi atque amplissimi domini Ioannis de Lasko, archiepiscopi Gneznensis, de uictoria inuictissimi Sigismundi, Polonie regis, contra Moscos habito, versio electronica (), 60 versus, verborum 294, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - oda] [word count] [andreisfode].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Quattuor epigrammata in libris, versio electronica (), Verborum 600, 105 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [andreisfepigr].

Marulić, Marko (1450-1524) [1515], Iacobo Grassolario, iuris pontificii consulto, versio electronica (, Split), Verborum 274, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15150426].

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report