Your search found 2106 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1301-1400:

maiorum, generis iactantia, stirpis
5.651  Posteritas et opes: quorum ne luce superba
5.652  Peccaret caro; cunctorum proscripta voluptas
5.653  Effecit; Stygium veluti sibi Daemona corpus
5.654  Circumstare putans; crebris vexante flagellis
5.655  Calcitrosa gravi pressit calcanea dextra.
5.656   22 Ille igitur propriae qui sic

propitium: et quo formidabile scissae
6.296  Supplicium plebis, placato Authore piaret;
6.297  Crebrius ipse suum, fuit observatis acerbis
6.298  In corpus saevire flagris: quem iugibus udum
6.299  A lacrymis, tristis semper Metanaea tenebat.
6.300  Noverat ille etenim, quae sit sine lege furentis
6.301  Impietas populi: libertatemque

ob offensum scelerum gravitate Tonantem.
6.726  Impiger est divinus amor: movet, incitat urit,
6.727  Fortiter impellit; lethoque simillima sacrae
6.728  Est virtus flammae: corpus premit, ipseque cedit
6.729  Haec urgente, animae nexum qui protegit ignis.
6.730  Caietane tui cum pectoris intima castus
6.731  Depascit fervor; valido accedente doloris

tristemque animum si sauciat acris
6.750  Languor; adoptatos morbi vis transit in artus.
6.751  Quod populare nefas animo maerere Thienem
6.752  Fecerat; unitum cogit pervadere corpus,
6.753  Tabe pari: caro lethali languebat eodem
6.754  Atque animus morbo: proprii mens gnara doloris
6.755  Ignarum fato corpus corrumpit herili.

unitum cogit pervadere corpus,
6.753  Tabe pari: caro lethali languebat eodem
6.754  Atque animus morbo: proprii mens gnara doloris
6.755  Ignarum fato corpus corrumpit herili.
6.756   34 Aegrotat Caietanus: languentia febris
6.757  Membra petit: Seraphin! Superi! perpendite sacrae
6.758  Prodigium

6.803  Muneris, aetati suffragatura procuret
6.804  Fila meae: nimis est quod pondus inutile terrae
6.805  Segniter expendi tot lustra recenseat aevi.
6.806  Ut corpus valeat, plane est contraria votis
6.807  Cura meis: nullus proprio mihi corpore maior
6.808  Hostis: et aethereas frangens caro livida palmas
6.809  Arcana Stygium superavit Alastora

6.817  Consilio studioque acri quaesita Minervae.
6.818   37 Hic mirati omnes proprium quo pectoris aestu
6.819  Damnabat corpus, nimius licet urgeat omnes
6.820  Carnis amor; cuius, gemmis, auroque salutem
6.821  Praeferre, ingenitae non est rudis optio flammae.
6.822  Uberiore tamen Coeli communia gustu

trabe, nativae ad fastigia Sphaerae
6.830  Avolet, ingrato per vim comes addita ligno.
6.831  Non lethi virus, non horrida Caietanus
6.832  Mortis tela timet, gnarus sibi corpus iniquum
6.833  Optato mucrone peti; certamque perempto
6.834  Corpore promittat mortis victoria palmam.
6.835  Ite rudes animae, superorum ignara bonorum

animam, sacroque petentem
6.928  Igne mori: veluti Phaebeo a lumine lecta
6.929  Annosa occumbit volucris Gangetica flamma.
6.930  Sed prius edomitum lethi quam frigore corpus
6.931  Deficeret; vitae quae danda in margine mandat
6.932  Adiumenta fides, vitalis fercula panis
6.933  Non segnis poscit: quod mox a fratribus aegro

2.668  Num paucos tamen inuenias, quêia peruigil angor
2.669  Vsque lacessentûm nullam sub corde relinquit
2.670  Curarum requiem: assiduis quin morsibus ipsum
2.671  Extenuat, minuitque, animi per vulnera, corpus?
2.672  Dum varios vitae casus, nunc tristè minantis
2.673  Tabem improuisam morbi; nunc mercibus Indis
2.674  Aduersas hyemes, aduersos frugibus aestus;
2.675  Nunc alia attoniti, secum discrimina

vrget:
4.372  Siue quòd, attonitis oculis vultuque supino
4.373  Dum graderis, totam sublatus in ardua mentem,
4.374  Securum, pingui via quà densissima coeno,
4.375  Strauerit offensi gressùs iniuria corpus;
4.376  Siue quòd, hinc illinc laxo pendente galero,
4.377  Hirsutisque supercilijs, Afroque colore,
4.378  Et naso enormi, ac vitreis specularibus aucto,
4.379  Insolitam exhibeas speciem: nutricula

quà peruia Soli
4.866  Orbita, Memnonium, Hesperiumque refudit in axem.
4.867   46. Quid referam, quòd mens, Nostri pars optima, nullo
4.868  Seu stringi nexu potis est, siue aggere claudi?
4.869  Dura licet corpus Vigilum custodia seruet;
4.870  Terrarum quoscunque sinus, vndosaque regna,
4.871  Altaque stelliferi percurrit moenia Mundi.
4.872  Quin etiam rerum nunquam sic libera, nunquam est
4.873  Arbitrij sic

sedens genialibus Hymen.
6.1102  Degeneres caelo sensus, hominemque caducum
6.1103  Exuerant; neque seu victùs, seu pigra soporis
6.1104  Cura Deo fixas poterat diuellere mentes.
6.1105  Durus vita labor, corpus graue pondus, amarum
6.1106  Exilium tellus. Tu, caeli arcana voluptas,
6.1107  Pascebas animos: tu, flammiger halitus, imis
6.1108  Sensibus incideras: te votis omnibus vnum
6.1109  Ardebant, toto te

continenter exerceat. Perpensâ iam illius immanitate, facilis, et nulli non obuia ad eam retundendam praxis proponitur: si nimirum, cum anxia futurorum cura pulsare animum coeperit; haec nobiscum ritè agitemus: primò, nihil Mali adesse in praesentiâ, quod vel corpus, vel animum premat. Cur igitur angamur potiùs Malis, quae absunt; quàm fruamur Bonis, quae suppetunt? Secundò, licet multa possint aduersa euenire; incertum tamen esse, an sint euentura. Cur igitur certum incertis de Malis praesumamus dolorem?

ingenio palàm ostenso. Vnde pronum colligere, quàm tristis, et miserandus sit animi habitus, qui tam impotenti se Furiae permiserit. Confirmatur haec animi perturbatio horrendis, et insanissimis motibus, quibus ipsummet Iratorum corpus agitari consueuit. Adduntur barbarae caedes, prouinciarum excidia, suppliciorum ingeniosa, et plusquàm ferina crudelitas, idque genus teterrimi effectus, in priuatam, publicamque perniciem ex Irâ manantes.

SVMMA --> occupationibus, vitaeque ministerijs coniungere. Id verò facilè praestaturum, qui neque plus iusto sibi occupationum, et laborum assumat, neque illis ob spem lucri, vel gloriae, sed vnius honestatis gratiâ mentem, atque corpus exerceat. Sic enim liber, Suique, et rerum potens sapienti ratione omnia temperabit: neque se negotijs seruili anxietate subijciet, properans opus absoluere, veluti tum demum illius fructum collecturus: sed, quae aget, sibi, ac suae tranquillitati coget seruire, ex ipsomet rerum actu

paterni
Peccati macula, parilique ex semine poena.
Iuncta scientificis arbor fuit altera ramis,
Quae terreno homini suapte in sua fata ruenti
Praesidium vitale daret semperque venustum
Corpus inocciduâ faceret florere iuventâ. 15.
Haec erat – heu! – modicum, sed duratura beati
Maiestas horti: felix sua prodigus horti
Si bona

atque hanc superantibus una
Dotibus amissis, nudum invisumque remansit
Plutoni spolium: quâque ille resurgere posset,
Subsidii nulla est meritique relicta facultas.
Prostratum veluti et languens sine robore corpus
Surgendique impos multisque intrantibus ipsa
Viscera confossus plagis, vix ducere vitam
Sufficiens maerebat Adam, nec habere faventem
Aegrotus qua posset humo se tollere, dextram.

Terrigenum prostrata iacet, vi legis et aequi
Conveniet, dubium, faciat pendere quod illam
Non habeo: iam dicta reis laesae arboris, est mors.
Et mors illa quidem, non quae terrestre resolvit
Corpus et in cineres vertit; manet altera peior,
Atque aeterna animi ruituri in Tartara tabes.
Peccati quod homo reus est, iam debita carni
Vindicta est tumulus, mentem infelicior Orci
Flamma manet; vetita prior

culpae
Aeternosque potens mortis vitare dolores,
Nostro iterum fatuê amisso reddetur amori.
Attamen hoc unum superest, ut nostra saluti
Humanae nascatur humi persona gulosi
Labe procul, corpus par assumptura parentis;
Ut patrandorum meritis et mole suorum
Non renuat placari operum, quae discutit omne
Ferro Astraea nefas: qua deponente furorem,
Aeternae ad veniam pertingant crimina

Carnalis soboles (quae credulitate paternam
Sectatae fluxere fidem, non sanguinis huius
In numerum veniunt gentes) aeterna Voluntas
Extulit, e cuius regali stemmate proles
Susciperet divina viri sine semine corpus.
Inde legenda fuit Virgo, cui regius esset
Virtutis Regumque alto cum sanguine splendor.
Hanc Pater aeterno qui perficit omnia nutu,
Imperiosa hominum qui condit fata, puellam

Progenuit, divina suum quoque Gratia dixit
Prodigium: venterque Annae speciosa reperta est,
Hoc opus excelsum fabricantis Numinis aula.
Huic vitam infudit posito mox semine, magnae
Aptavitque animae corpus tantumque decorem
Artubus impressit, cuperet quo caelica quaevis
Corpore mens, positis iungi feliciter alis.
Nec formosa magis mentes sibi membra laborant
Aethereae, cum missa Deo descendit ad ima

loquentem
Scivit Amosidem, praesenti voce futuri
Praesagum fati. “Nobis cum parvulus Infans
Natus, et ipse datus nobis est Filius” inquit.
Hic haerere magis Virgo prolisque beatae
In corpus venturae ingens expendere sollers
Prodigium: laetum, fortunatumque parentis
Extollit fetum, felicia viscera dicit,
Ex quibus haec veniet terras visura propago.
Inde Patris Sobolisque unum meditatur

Prima tepentis adhuc implet vestigia spondae.
Ut simulacra reses repulit fallacia somnus,
Sopito veris accessit caelica formis
Visio Iosepho: caelo descendere vidit
Aligerum. Postquam fictis sibi corpus inani
Aethere densâsset membris, spectabilis ille
Ales erat vigilique etiam par luce teneri.
Quiverit impressis animo licet ille figuris
Sopito effigiem talem proponere, qualis

eodemque illi virgo de stemmate nupta.
Nomen huic Mariae, lecta haec ex omnibus una
Aeterni Unigenae Mater, cui prima vetusti
Probra piaturo sceleris. Sumendus ab illa
Est sanguis parque aerumnis de sanguine corpus.
I celer et tenues perfer mea dicta per auras
Atque piae pectusque humili te siste puellae.
Laetus avere iube Nympham, quam munere nostro
Dic verbi electam fieri sine semine Matrem.

29.
Illa ut erat sacrae degens penetralibus aedis
Sueta prius laxare brevi retinacula somno
Et medio umbrarum cursu, pro more coërcens,
Virgineâ corpus non segne reposcere spondâ,
Ut precibus votisque aptet vatumque legendis
Isacidum effatis. Adstricta tenebat eandem
Connubio legem: vates tunc gratior illi
Lectus Amosides, referens: “Thalamo abdita

Lucis ave Virgo! Sola es cui tanta favoris
Copia divini, tantus cui decidit uni
Caelestis cumulus gazae, quam dotibus auctam
Innumeris, Pater aethereus sibi prolis ab aevo
Aeterno genitae, corpus mortale daturam
Eligit in matrem: unde tibi, Patrique supremo
Una utriusque venit soboles communis Iesus.
Et quoniam ille tuo manans a sanguine, vera
Progenies Davidis erit; succedet avitis

fas, sive nefas iubeat, non flectit inermis,
Vis armata domat. Regum est iniuria cives
Adversos impune pati! Consultius aegris
Mittitur e membris sanguis, quam cuspidis usu
Si vetito, totum pereat sine vulnere corpus.
Regnorum decus est iratos sanguine misso
Cum vestire potest hostilis purpura reges.
Flamma opus et ferro est: nihil est crudele, timeri
Quo valeat princeps: nulla est iniusta cruoris,

Arbitrio – num rura petat quae Nilus inundat,
Aut animae secura suae iam viscera sponsae
Illa Arabum regione premat – contraire supernis
Difficilis iussis animo pugnabat Ioseph.
Haec meditans nuda corpus componit arena
Et caput innixus dextra compressa quieti
Lumina componit recipitque in membra soporem.
Ut bona pars noctis somno data, cernit eundem
Iosippus caeli genium, divina

foret tectis, pro matre et prole maritus
Has ipsas pro more undas hausturus adibat.
Perpetuum fontis decus est lavisse tenelli
Numinis exuvias 963 exuvias: exavias et lina tegentia corpus
Humoremque manu matris fundente, per ipsum
Corporis arcentem maculas fluxisse puellum.
Unde sibi fuerat positum quod ab Iside nomen
Deposuit, sumpsitque novae sibi vocis honorem

Ut calor immodicus cordis; sed terrea deses
Ferre caro peregrina cavis incendia venis,
Languebat manifesta mori stratoque iuvari
Debuit excessus membris mortalibus impar.
Compositum strato corpus vehementior istâ
Presserat extrema cordis luctator arenâ
Eripuitque animum placidus, sed lethifer ignis.
Tunc generosorum pugilum spectare supremos
Incepit primum soboles divina labores,

latus stipare, vel ipsis
Discipulis mensae accubitum sortita priorem,
Prima fuit, sacra pavit quam filius esca.
“Accipe, mater, idem”, inquit natus, “quale dedisti
Tu prius assumpsique tuo de sanguine corpus.
Quique tui fueram ventris, modo pectoris hospes
Esse peto aeternique novum do pignus amoris.”
Tunc ea, luminibus tacitos referentibus ignes,
Ad natum conversa oculos manibusque modesta

Dispositi in gyro, foliorum in acumen euntes
Mucrones veluti septem, materna dolorum
Symbola, quorum animo tunc praemeditata tyrannis,
Pectora dilectae dirùm scissura parentis,
Purpureos nati corpus solvebat in imbres.
Area maioris folii decorata rubescit
Quinque velut guttis, vel mavis dicere, granis
Coralii: totidem plagarum haec signa, cruento
Queis lacerandus erat divinus stipite natus.

31.
Marmor in aede fuit, facies vix alta columnae
Lumborum tenus, Ausonios ubi solvere fasces
Mos erat et saxo tereti servile ligari
Corpus ad opprobrium sceleris virigsque feriri.
Mancipiis tritum et vernarum infamibus horrens
Suppliciis marmor, scelerato sanguine quorum
Livida signa dabat. Facinus crudele! Reorum
Servorum in morem nudatam

est ferrum auxiliare referre,
Pars dare consilium positisque incumbere scalis,
Suppositura manus oneri pars bracchia tendunt.
Pars superiore trabes ascensu et fune ligatum,
Ne praeceps abeat sensim demittere corpus.
Admovet et palmas genetrix onerique ferendo
Aptat: ibi numero triplex, sua dulcior omni
Nectare, clavorum pervenit ad oscula cuspis
Implevitque sinum; gratum de gentibus ortae
In

munus ventura novae cimelia sponsae:
Quae sponsi genetrix nurui asseruanda recepit. 39.
Ut cruce depositum, nudum pia sindone mater
Prima tegit corpus gratumque ita velle roganti
Illatum gremio pondus: tum pectore prono
Sternitur in vultus animamque per oscula quaerit
Absentem pressumque manu linoque cruorem
Servatura legit, tali dein voce locuta:

expers
Sic quoque delicium. Genitor sine funere lumen
Te dedit aeternum: quod sis mortalis, id unum
Quod potui moritura dedi: tibi vulnera feci
Plagisque pinisque cruentatumque flagellis
Corpus, ego infelix et amara noverca 1230 noverca: novera paravi.
Quae mater? Non iam mater, sed flebile matris
Ingratae simulacrum: sum tibi barbara nutrix
Quae mortem cum lacte dedi

Talis erat genetrix, cursu cum praepete Titan
Iret in occasum, vicinus in aequore mergi.
Hinc monitus Phoebo iam significante diei
Deliquium, frigens materno Virginis effert
E gremio corpus tumuli curator Ioseph.
Quod Tyria tectum tela sparsumque Sabaeo
Unguine compositamque aloen et balsama spirans,
Pergit hiante suae morti componere saxo.
Funeris est mater comes extremumque fatiscens

tertia, in umbris
Quam genuit mediis nox intempesta) diei;
Membra Arimathaeo statuit sua condita saxo
Aethereus non plus moritura resumere Victor:
Poenarumque suo socium decorare triumpho
Corpus et exactos duplici bis dote labores
Reddere et aeternum staturo adiungere nexu.
“Tunc, mihi charae” inquit, “Limbo consurgite mentes,
Iam satis umbrarum est; et queis sine corpore vestrum
Cernere

Par aliquos vestrum decorabit gloria, postquam
Membra prior vitae redeuntis imago resumam.
Tinctus Adame meo rubuit cui sanguine nuper
Culmine poenali vertex, longo ante sepultum
Tempore suscipies corpus donumque meretur
Hoc tua Abrame fides parendique ardua virtus.
Sollicitos tumuli, Pharioque ex amne referri
Promissa tellure tenus, queis frigida natis
Ossa iubere fuit fati suprema voluntas,

nutritor, Ioseph,
(Huic etenim fatis victo, telluris amoena
Parte quiescenti, limbo procul, adfuit Ales
Numinis, admonuitque virum Victoris alumni
Dite soluturis animas accedere palmis)
Corpus immodicos pro me perpesse labores
E tumulo iussis faciam clarescere membris.
Mecum omnes nunc ite, animae, quas cognita Iudae
Ad regna educam laetoque 92 laetoque: laethoque sub

agiles natura dedit, ventura beatis
Corporibus pro dote comes) vicina sepulchri
Claustra petunt spectantque novi venerabile saxi
Depositum myrrhaeque madens aloesque Sabaeo
A succo et nivea velatum sindone corpus.
Hic ipse enumerat (necdum sibi iunxerat illas
Membrorum exuvias) turbis praesentibus Heros
Divinus, plagarum orbes illataque ferro
Vulnera et exanimes pandit descripta per artus

fati seriem rectamque paternae
Iustitiae virgam observant et laude potentem
Humanaeque nimis cupidum ardentemque salutis
Messiam extollunt vultuque insigne profundo
Numen adhuc membrorum expers, dein corpus adorant.
Tum vero vacuis animam connectere membris
Aethereus cupiens Heros; per multa profusum
Poenarum loca divinum deferre cruorem
Et venas implere iubet: quae iussa sequentes

perfossis Calvarum in culmine plagis
Manavit, tellure legunt venisque reponunt.
Tunc simul extinctos divina accedit ad artus
Victoris Messiae anima emendatque peremptum
Lumine, cui tenebrosa poli sunt sidera, corpus.
Tunc animata statim, ceu presso excita sopore
Membra reviviscunt: fato deperdita carnis
Integritas redit et plagas quas corpore toto
Impressit Iudaea furens, exclusit abactis

Perpetuum et laetos oculis afflavit honores. 7.
Agnovit sobolem genetrix (nil gloria vultum
Mutavit, sed perfecit: nam quae abdita mente,
In corpus mortale prius prodire negata
Lux fuit; expletis concessa emergere fatis,
Transiit in luteos artus), fuit utque precante
Flexa genu, talis mansit, sic ore locuta:
“Venisti tandem tuaque expectata

Mater, inexpletùm sitiens ad lumen anhelo.
Me tibi sed postquam Nati sociaverit ardor,
Tecum erit una simul Numen celebrare voluptas.”
Vertice tum prono geminatum protulit “Amen”
Dismas atque leves corpus difflavit in auras. 9.
Publica iam vacui volitabat fama sepulchri,
Quae reducis victo Messiae in corpus Averno,
Indubiam, proprio multorum

protulit “Amen”
Dismas atque leves corpus difflavit in auras. 9.
Publica iam vacui volitabat fama sepulchri,
Quae reducis victo Messiae in corpus Averno,
Indubiam, proprio multorum lumine nixam
Non potuit celare fidem. Iam lumina matris
Implebant vivae referentes gaudia prolis
Discipuli sanctaeque nurus; quas Magdalis inter

Atque ait: “O par sideribus Solymeia rupes,
Saxa beata, necem passi complexa Tonantis
Divinos artus! Spolium sortita quod unum
Huic mortale dedi, sed Numine plenum
Quamvis exanime humano sine flamine corpus
Servastis, triplicem numerans a stipite lucem.
Fortunate lapis, Iudaeae pectore petra
Mollior, humanis exclusam cordibus istam
Celasti quae fida facem: te muneris ergo
Perpetuus

vocasti
Saxicolas; caelique aditus reserare beatos
Quod divine paras servator, debita laudis
Munera, cunctorum exilis tibi serva rependo.
Quod crucis opprobrium passus, quod germinis ergo
Corpus Adamei divino sanguine tinctus,
Servitii crudele iugum, cervice reorum
Abstuleris, scelerum domitor Ditisque superbi
Victor (ab ignaro veniunt haec gaudia Iuda)
Semper honos nomenque tuum tutique

migrare propinquo
Immeritos plecti excidio bellique ruinis,
Felici statuit matrem subducere letho. 36.
Quae fuit haec lethi species visque ultima corpus
Exanimans? Qua tabe peti morboque resolvi
Hanc decuit? Num febris edax absumpserat aegra
Viscera lethalique artus extinxerat igne?
Num stomachi dolor, aut lateris pleuritide costas

mortale genae, iam membra propinquae
348  Mortis honos decorat, iam tota in fronte renidet
349  Virginis adversae species et Kostka futurus.
350  Dumque impar tanta corpus sub mole fatiscit,
351  Degeneres exosa moras visusque per ipsos
352  In Dominae gremium se nobilis Umbra recepit
353  Et iam sidereos urgens super astra

169  Sic eat fatum, tamen ille sorte
170  Maior humana propiorque cerni
171  Nubibus Phoebique thoro verendum
172  Ponere corpus,
173  Quisquis insani furias palati
174  Luserit parce, modicaque mensa
175  Integer dignos numero Deorum

nemora ardua fagos.
16  Concine Bethlemiis mecum de cautibus Echo!
17  At quid, terra parens, nascenti sternere cessas
18  Gratas veris opes et sacrum lambere corpus
19  Pallenti viola et luteolo amarantho?
20  Iamque, rabens Hyacinthe, rosae, capita ignea tandem
21  Tollite, et a molli pingatur caltha ligustro.

Palles, per cineresque fugam mortemque per ipsam
8  Mortis ab afflatu deterioris agis.
9  Palles dum vetiti sedes est sanguis amoris,
10  Sanguine ab impuro corpus inane placet. XXXI. MONIMA DIADEMATE SE SUSPENDIT. EPIGRAMMA 14.

utrumque pedem crassa radice ligavit;
85  Brachia difugiunt, et rugas aequat aniles
86  In lignum durata cutis, producitur alte
87  Corpus et aequali stringuntur mebra tenore
88  In nodos discreta pares. Iam canna videtur,
89  Iam plumae tenues, in quas coma cana recessit,

labor, hinc scelerum sub pondere curvus anhelo
26  Nec pereo, ut gravius saepe perire queam.
27  Posthumus ipse mihi vel post mea fata superstes
28  Credor et in medio corpus inane rogo.
29  Tristi fronte ferox, Titan dum circuit orbem,
30  Vix traho semianimes per loca sola gradus.
31  Ut mea mens caelo, menti mea membra rebellant,

charis charitum Tullus, amoris amor,
3  Etsi vere genas pingat, conspersaque Cypro
4  Fluctuet auratae mobilis unda comae,
5  Corruptum praefert scabra porrigine corpus,
6  Et notat ambrosiam pustula crebra cutem.
7  Nec cessant ungues, pectus sulcatur, et omne
8  Per femur incurvae cursitat ira manus.

LXXXIII. MAGNUS IN LITTORE NILI TRUNCUS IACET. EPIGRAMMA 44.
1  Fortuna invidiam meruit, quod corpus inane
2  Magni Niliaca procubuisset humo.
3  Sed tamen immerito, nam tristi in funere nunquam
4  Tam bona sors alios fertur amasse duces.

42  Lapsurum e superis Solimeae in Virginis alvum
43  Numen et humanae subiturum exordia vitae.
44  Mox ultra nostros corpus mortale nitores
45  Terrigenasque feret, noster famulabitur illi
46  Ordo, et inoccidua

Romani et nominis hostes,
34  Non animus pectusque probum.
35  Sic et Agenoreos linquens Europa penates
36  Credidit infido corpus iuvenile iuvenco,
37  Quaeque audax fuerat durum modo stringere cornu
38  Atque coronata tauri cervice sedebat,
39  Extimuit nigris sulcatum piscibus aequor

Themidis consulta lego, venientibus annis
42  Lapsurum e superis Solymeae in virginis alvum
43  Numen et humanae subiturum exordia sortis.
44  Mox ultra superas corpus mortale choreas
45  Terrigenasque feret. Noster famulabitur illi
46  Ordo, et pennatae nostra de gente catervae
47  Illius

accusatoribus, de divinitate ac vera humanitate Christi, de ordinatione episcoporum, de divisione magnarum urbium in regiones, de quaestionibus difficilioribus ad sedem Apostolicam referendis. Sedit in pontificatu annis XI, mensibus IV, diebus XII, decimoque Kalendas Maji martyrio coronatus fuit, corpus conditum Via Appia in Caemeterio Calisti (a) . (a) Hic sanctus pontifex Cajus ex Aurelia Valeria gente Salonitana occubuit martyr anno 296, quem imperator Diocletianus ex eadem gente morte damnavit, sicuti

repente dissolutione Ex dissolutionem. sui corporis imminente, magna exhibens devotionis signa mortuus est atque ad portum aeternitatis, uti pie creditur, citius quam quo remeabat pervenit. Cujus corpus dum de more nautae in mare projicere vellent, stupide se abstinuerunt, quia cilicium carni ita adstrictum invenerant ut nullatenus illud evellere potuerint; sicque confirmati de tanta viri sanctitate, toto tempore quo secum una simul habuerunt diligenti attentione servatum patribus

vitium, carnem preme, luge
Pro vitae fruge, lubrica bona fuge.
Spalatumque dedit ortum, quo vita recedit; 5
Dum mors succedit, vitae meae gloria cedit.
Hic me vermis edit, sic juri mortis obedit,
Corpus quod laedit animamve qui sibi credit. A. D. MCCLXVIII. men. Madii VIII. die intrante. Hieronymus Dumaneus, Marci Dumanei, auctoris hujus operis, ex fratre nepos, et ab eodem missus Graecium studiorum

Nativus inundat et Unna
1.823  In mea damna: nequit Colapis, Savusque tueri
1.824  Pauca ad extremos fines cum prole redactam.
1.825  Viribus amissis languet miserabile corpus. 1568.
1.826   Captus amore Cypri Selimus Thrax potiundae,
1.827  Multa, reluctanti laturus vim, parat arma,
1.828  Utque illic avibus currant

2.315  Ast expugnatam Caspar Tyrzaçkius arcem
2.316  Destruit, atque mali causam levat inde futuri.
2.317  Principiis obstare juvat. medicamina serò,
2.318  Cùm mala per corpus magìs invaluere, paramus. 1643.
2.319   Invadit pagum Turcus Perjasticae ad amnem
2.320  Dispersum domibus, nullo munimine tutum;

diu, quae perpete vectis
Attraheret circumiectum molimine funem.
Ut satis ad palum protentum utrumque ligetur.
Sic offendiculi prorsus securus ab alta
Devolvi per eum poterat grave turre viator
285   Aereus facturus iter, velut alite corpus
Libraret prorsus liquidum per inane volatu.
Neglexit scalis excelsam scandere turrim,
Ascensu facili ceu dedignatus adire
Eductam caelo molem, sed in aera sensim
290   Hoc ad opus fixis per

suum numerum solers attraxit utrumque.

Deinde volaturum nota sibi provida funi
Aptavit ratione virum, qua pendulus apte
A celsis plateae ferretur ad ima columnis.
320   Qualem fama canit Minoae Daedalon Idae,
Ceratas corpus cum libravisset in alas,
Prosiluisse iugo mediasque subinde per auras
Non breve praecipiti spatium fecisse volatu,
Talis inaccessa vir hic haerens pectore funi
325   Vexillumque tenens V. 325 corr. ex tendens dextra, quod

populisque futurus Hetruscis,
Et si forte potis, promptis ad praelia Gallis.
Vtpote proximior iam ventis usa secundis
Auxerat adventu Venatas Romana carinas,
Et classis Melitaea suo: quae corpus in unum
Vt coiere rates, magno coepere timori
Esse Scythis, quem Fama celer vehementer adauxit.
Commotis etenim vicinos Chaonas alis
Terruit, et celsae Buthroti protinus omnes
Introgressa domos,

uulgo Barbarossa, post plurima illata damna Romanis, ac Pontifici Alexandro III. tandem poenitentiâ ductus, eidemque conciliatus, Palaestinam expeditionem suscepit: ubi postquam Soladinum Hierosolymae Tyrannum magnis cladibus affecisset, in fluuio quodam Syriae, dum corpus abluit, miserrime submersus est, uir imprimis bello acer, ac inter Duces clarissimus. 39 Sigismundus (siue ut Tacitus uocat Segimundus) Imperator, Haereticorum flagellum, Io. Hus, et Io. Rochesanam

convertit, cum sparsam caede recenti
77  Cernit humum, tepidoque madentia saxa cruore.
78  Non procul inde hominis per vulnera dira perempti
79  Comperit aggesto revolutum in stramine corpus.
80  Nox erat, et puris per Caelum cornibus ibat, 80
81  Horroremque suis tenebrosum argentea Phoebe
82  

125  Quaeve procella furens hanc per tot vulnera caedem 125
126  Explicuit? Num per latebrosa silentia noctis
127  Praedatorum atrox manus intercepit inerme
128  Corpus, et effuso quaesivit sanguine lucrum?
129  An gravis, insanoque repente coorta tumultu
130  Rixa minus validum stravit certamine pectus? 130
131  Sed quid ego, veluti nihil huic

disolvi atque interire non posse concludit; aliisque id argumentis confirmat ad versum 1349. Deinde respondet iis, qui sibi objicere possint, Animum pro varia corporis affectione varie affici, proinde illius interitu interiturum: explicat legem conjunctionis inter Animum et Corpus, qua, quomodo altero affecto alterum allici oporteat, sancitum sit; ubi et Leibnizii Harmoniam praestabilitam exponit ac rejicit; dataque opportunitate in ejusdem Entia, ut vocat, simplicia, atque in alia breviter digreditur. Infert a versu

sancitum sit; ubi et Leibnizii Harmoniam praestabilitam exponit ac rejicit; dataque opportunitate in ejusdem Entia, ut vocat, simplicia, atque in alia breviter digreditur. Infert a versu 1513. quasdam in nobis affectiones et ad Animum et ad Corpus pertinere, ut sunt praesertim eae, quae a sensibus proficiscuntur: Corpus nempe in iis tantum moveri, Animum percipere. Propria vero esse Animi velle atque intelligere, amare summum Bonum necessario atque expetere, contra summum malum odio habere atque aversari; ad caetera, quae media sunt,

rejicit; dataque opportunitate in ejusdem Entia, ut vocat, simplicia, atque in alia breviter digreditur. Infert a versu 1513. quasdam in nobis affectiones et ad Animum et ad Corpus pertinere, ut sunt praesertim eae, quae a sensibus proficiscuntur: Corpus nempe in iis tantum moveri, Animum percipere. Propria vero esse Animi velle atque intelligere, amare summum Bonum necessario atque expetere, contra summum malum odio habere atque aversari; ad caetera, quae media sunt, vel expetenda vel fugienda liberum esse suoque arbitratu moveri; innatas

vacuum omne a rebus excludit. Quo pacto res in Pleno moveri possint, explicat; ubi et corpora sine ullo termino secari posse ostendit. A Versu 270. agit de motu, cujus quantitatem semper in rebus servari probat. Naturae Leges quibus moventur corpora considerat: harum Primam ait esse. Corpus in illo semper statu, in quo semel positum sit, permanere, donec ab externa causa ab eo removeatur: Alteram, Corpus, dum movetur, recta linea moveri oportere, nisi occursu aliorum corporum deflectatur: Tertiam demum, Corpus, dum in alterum incidit, tantum motus illi impertiri, quantum de suo

posse ostendit. A Versu 270. agit de motu, cujus quantitatem semper in rebus servari probat. Naturae Leges quibus moventur corpora considerat: harum Primam ait esse. Corpus in illo semper statu, in quo semel positum sit, permanere, donec ab externa causa ab eo removeatur: Alteram, Corpus, dum movetur, recta linea moveri oportere, nisi occursu aliorum corporum deflectatur: Tertiam demum, Corpus, dum in alterum incidit, tantum motus illi impertiri, quantum de suo amittit. His praemissis a Vers. 418. ad Siderum cursus explicandos venit; eorum magnitudines primo

Naturae Leges quibus moventur corpora considerat: harum Primam ait esse. Corpus in illo semper statu, in quo semel positum sit, permanere, donec ab externa causa ab eo removeatur: Alteram, Corpus, dum movetur, recta linea moveri oportere, nisi occursu aliorum corporum deflectatur: Tertiam demum, Corpus, dum in alterum incidit, tantum motus illi impertiri, quantum de suo amittit. His praemissis a Vers. 418. ad Siderum cursus explicandos venit; eorum magnitudines primo considerat; deinde intervalla atque ornidem, quo inter se locata sunt. Siderum inerrantium distantias nos metiri

liquoribus gravitatem itemque in solidis deprehendi posse. Demum Vectis exemplo corpora valde gravia facile moveri ad Vers. 1214. ostenditur. Nunc ad Magnetis vim explicandam transiens haec habet: quoniam ab uno Terrae polo in alterum striata materies perpetuo fluit, cadem per Magnetis corpus viam sibi accommodatam facile invenit; idque pervadendo ad polum suo cursu dirigit; quin imo egrediendo et regrediendo parvum vorticem circa idem, ut circa Terram, conficit. Hinc infertur, cur Magnes a Magnete, ut varie alter alteri obversus est, nunc trahatur, nunc rejiciatur. Porro si

animo conspici a nobis possit, nihil tamen ait magis, quam Hominem claram atque expressam ejus imaginem exhibere. Toto itaque hoc libro Hominis naturam consideraturus jam ab ejus generatione atque exortu incipit: idque a vers. 65. ad 116. Tum Animam in cerebro locat, unde per totum corpus nervorum propagines diffunduntur, per quos ipsa corpus impellit ac movet, et externarum rerum admonetur. Accedunt et spiritus, quos Animales vocant, qui de purgatiori sanguine effecti totum corpus pervadunt celeriter, ac mobilitant, rerumque species in cerebrum deferunt, in eoque imprimunt.

quam Hominem claram atque expressam ejus imaginem exhibere. Toto itaque hoc libro Hominis naturam consideraturus jam ab ejus generatione atque exortu incipit: idque a vers. 65. ad 116. Tum Animam in cerebro locat, unde per totum corpus nervorum propagines diffunduntur, per quos ipsa corpus impellit ac movet, et externarum rerum admonetur. Accedunt et spiritus, quos Animales vocant, qui de purgatiori sanguine effecti totum corpus pervadunt celeriter, ac mobilitant, rerumque species in cerebrum deferunt, in eoque imprimunt. Ab horum spirituum varietate, et diversa cerebri

exortu incipit: idque a vers. 65. ad 116. Tum Animam in cerebro locat, unde per totum corpus nervorum propagines diffunduntur, per quos ipsa corpus impellit ac movet, et externarum rerum admonetur. Accedunt et spiritus, quos Animales vocant, qui de purgatiori sanguine effecti totum corpus pervadunt celeriter, ac mobilitant, rerumque species in cerebrum deferunt, in eoque imprimunt. Ab horum spirituum varietate, et diversa cerebri fibrarum constitutione diversi sunt Hominum mores et ingenia; unde et singulae aetates Hominis inter se praecipue differunt. A vers. 248.

ciborum in stomacho concoctionem, et, quo pacto corporis partes nutriantur, explicat; ac circuitionem sanguinis describit. Ad sensus delapsus a vers. 520. ad vers. 621. disputat, nobis eos a Natura datos esse non ad veritates rerum cognoscendas, sed ad tuendum conservandumque corpus (facile enim et compendiaria quadam via de rebus, quae vel obesse vel prodesse possint, nos admonent). Tum de iis seorsum acturus, primo Tactum, qui per totum corpus diffunditur, progigni docet in extima cute, a qua motus per nervos ad ipsius Animae sedem defertur. Affert hoc loco doloris et

ad vers. 621. disputat, nobis eos a Natura datos esse non ad veritates rerum cognoscendas, sed ad tuendum conservandumque corpus (facile enim et compendiaria quadam via de rebus, quae vel obesse vel prodesse possint, nos admonent). Tum de iis seorsum acturus, primo Tactum, qui per totum corpus diffunditur, progigni docet in extima cute, a qua motus per nervos ad ipsius Animae sedem defertur. Affert hoc loco doloris et voluptatis discrimen, et hujusmodi alia. A vers. 704. ad 748. Gustum praecipue in linguae fibris collocat, variasque saporum species enumerat. Porro ad

221   Et tamen usque adeo primis haesere tenaces
222  Sensibus haud pauci Sapientum, in rebus ut esse
223  Nil usquam, quod non ipsi sensere, reantur.
224  Quapropter, quoniam nil, praeter corpus et ejus
225  Eventum, sensus possit pertingere nostros;
226  Nullam aliam in rebus, quae non sit corpus et ejus
227  Eventum, pugnant naturam existere posse:

223  Nil usquam, quod non ipsi sensere, reantur.
224  Quapropter, quoniam nil, praeter corpus et ejus
225  Eventum, sensus possit pertingere nostros;
226  Nullam aliam in rebus, quae non sit corpus et ejus
227  Eventum, pugnant naturam existere posse:
228  Usque adeo longe progressi, ut non minus esse
229  Corporeas dicant animas, quam caetera,

508  Porro ex non Summis non quit coalescere Summum.

509   Est igitur summi simplex natura reperta
510  Numinis: omnis erit quapropter corporis expers:
511  Corpus enim pariter supraque infraque et ab omni
512  Est latere extensum, quod non sine partibus ulla,
513  Si bene pervideas, fieri ratione putabis.
514  Illud praeterea, quod non est corpus, oportet

511  Corpus enim pariter supraque infraque et ab omni
512  Est latere extensum, quod non sine partibus ulla,
513  Si bene pervideas, fieri ratione putabis.
514  Illud praeterea, quod non est corpus, oportet
515  Aut nihil, aut mens sit: neque enim queat esse quid ultra,
516  Percipio; at supra Summum nihil esse negatum est;
517  Spiritus illud erit quapropter Vitaque Mensque.

corpora, eosdem
700  Semper per sensus variis distantia formis
701  Inter se, et longe in multis diversa videntur;
702  Illud erit, quod idem, dum magnis partibus extat
703  Corpus et innumeris, vario harum conciliatu
704  Ordine contextu et motu variare figuras
705  Debeat, atque alia, in quibus haec differre videmus
706  Ante oculos

704  Ordine contextu et motu variare figuras
705  Debeat, atque alia, in quibus haec differre videmus
706  Ante oculos posita, atque ideo diversa vocamus
707  Inter se; quamvis unum sint omnia corpus,
708  Unum sint pariter corpus, quod dicimus Omne.
709  Omne vocamus enim, multis e partibus aptum
710  Digestumque bono quod convenit ordine in unum.
711  At variant partes;

figuras
705  Debeat, atque alia, in quibus haec differre videmus
706  Ante oculos posita, atque ideo diversa vocamus
707  Inter se; quamvis unum sint omnia corpus,
708  Unum sint pariter corpus, quod dicimus Omne.
709  Omne vocamus enim, multis e partibus aptum
710  Digestumque bono quod convenit ordine in unum.
711  At variant partes; alba haec, ea nigra videntur;

716  Corpora, quae partes unius diximus Omnis.
717  Namque sua sunt pro natura convenientes
718  Quaeque sibi sortita locos dispôstaque tali
719  Ordine, ut efficiant, unum sint omnia corpus,
720  Unum sint pariter corpus, quod dicimus Omne.

721   Contemplator item, sic quoddam semper adesse
722  Nobis corpus, uti quo tandem cumque locorum

diximus Omnis.
717  Namque sua sunt pro natura convenientes
718  Quaeque sibi sortita locos dispôstaque tali
719  Ordine, ut efficiant, unum sint omnia corpus,
720  Unum sint pariter corpus, quod dicimus Omne.

721   Contemplator item, sic quoddam semper adesse
722  Nobis corpus, uti quo tandem cumque locorum
723  Progrediamur, id assidue comitetur, et

719  Ordine, ut efficiant, unum sint omnia corpus,
720  Unum sint pariter corpus, quod dicimus Omne.

721   Contemplator item, sic quoddam semper adesse
722  Nobis corpus, uti quo tandem cumque locorum
723  Progrediamur, id assidue comitetur, et unquam
724  Non absit longe a nobis, ut multa, relictum.
725  Quin super auxilio est, quoties tentare quid extra

734  Ut cum affectum aliqua fuerit re protinus ipsa
735  Adsit ibi excubiis veluti Mens excita vimque
736  Excipiat sensu quamvis invita molesto
737  Ictum erit immiti graviter si vulnere corpus:
738  Mulceat at suavis placide transmissa voluptas:
739  Inque vicem motus animi, mentisque sequatur
740  Imperium corpus subito parere jubenti,

erit immiti graviter si vulnere corpus:
738  Mulceat at suavis placide transmissa voluptas:
739  Inque vicem motus animi, mentisque sequatur
740  Imperium corpus subito parere jubenti,
741  Temporis inter nil videatur ut esse, paratum.
742  At nulla hoc peragi posset ratione profecto,
743  Isto ni penitus mens sit cum corpore juncta,

verbis vocum flexuque moraque
756  Distinctis, facient, merito dicantur ut esse
757  De genere humano; quoniam nil detegit horum
758  Intus inesse animam; nam posse hos ire videtur
759  Corpus item in motus, sine vita quamlibet extet.
760  At neque quod vitae nimirum inimica videntur
761  Longe aversari fugiendo incendia dira
762  Serpentumque truces iras malasque leonum

793  Monstrat, et ut sonitu dat tempora scire per aures
794  Constans aut ferro aut dentato machina ligno
795  Prorsus corporea et non ullo praedita sensu;
796  Sic quoque si, humanum quod corpus nominitamus,
797  Esse putes adeo digestum dispositumque,
798  Ut per se voces, quas non intelligat ipsum,
799  Edere possit, uti digitis pulsata peritis
800  Vocalis cithara, aut

quo Mens est in rebus, cogitet: et ni
1242  Cogitet, existens nulla ratione videri
1243  Possit; quandoquidem haec natura reperta est.

1244   Quod superest, corpus, quod supra diximus esse
1245  Partibus extensam multis rem per loca multa,
1246  Quamlibet exiguum nulla ratione profecto
1247  Jam poterit simplex fieri Mens, atque Animaï

1261  Cumque vides: non est ut possis credere non est
1262  Posse eadem extenso peragi haec a corpore, sic ut
1263  Corporis atque animi natura sit una eademque.
1264  Quare Mens non est corpus neque corporis ullus
1265  Est modus, ast longe differre ab utroque fatendum.
1266  Hinc tibi perspicuum est, grajo qui nomine Mentem
1267  Harmoniam dicunt, procul usque per avia ferri

Bibliographia locorum inventorum

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1712], Carmen ad v. c. Iacobum Candidum, versio electronica (), 351 versus, verborum 2196, Ed. W. H. Allison H. C. Schnur [genre: poesis - carmen] [word count] [matiasevcaramancarmen].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1716], Ferocia Turcarum per Christianos Compressa, versio electronica (), 262 versus, verborum 1629, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica] [word count] [matiasevcaramanferocia].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1738], Sanctae Margaritae Cortonensis... conversio, versio electronica (), versus 437, verborum 2735, Ed. Martin Muhek [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [djurdjevimargarita].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report