Your search found 155641 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 152145-152202:

Deficio, vigilem me nox jam tertia cernit;
Mordacem curam non levat ulla quies.
Fallaces oculi me vestra fatigat imago;
Et somnum molli cogit abire toro.
Me luget, luctuque meo, paenisque movetur,
Robore qui non est durior, et silice.
Quid prodest alios nostro maerore moveri,
Irenem saevam tangere dum nequeo?

cernit;
Mordacem curam non levat ulla quies.
Fallaces oculi me vestra fatigat imago;
Et somnum molli cogit abire toro.
Me luget, luctuque meo, paenisque movetur,
Robore qui non est durior, et silice.
Quid prodest alios nostro maerore moveri,
Irenem saevam tangere dum nequeo?

Quel zeffiro, quel fiore,
E quella erbetta io son.
Si rosa, quam cernas, ridens revirescit, et halat;
Sit licet hirsutis undique septa rubis;
Si zephyrus gaudet ludens occurrere eunti,
Et tibi si pulchram vult agitare comam;
Si dum prata premis, mox herbam surgere spectas,

Si rosa, quam cernas, ridens revirescit, et halat;
Sit licet hirsutis undique septa rubis;
Si zephyrus gaudet ludens occurrere eunti,
Et tibi si pulchram vult agitare comam;
Si dum prata premis, mox herbam surgere spectas,
Formoso tangi si cupit herba pede;
Ludenti zephyro similem me vivere, et herbis,
Meque rosae similem vivere

zephyrus gaudet ludens occurrere eunti,
Et tibi si pulchram vult agitare comam;
Si dum prata premis, mox herbam surgere spectas,
Formoso tangi si cupit herba pede;
Ludenti zephyro similem me vivere, et herbis,
Meque rosae similem vivere jussit amor.

Maerentem Orpheum saevos flexisse leones,
Flexisse et tigres carmine fama refert.

Da

Qui vallem, et collem, camposque virescere cogit,

Irene, fagi dulces has conside ad umbras,
Dum fugere infesto solis ab igne juvat.
Interea teneris agni pascentur, et agnae
Graminibus, quorum hic copia multa viret.
Quem geris e palea, nunc tu depone galerum;
Quis tibi se forma praedicet esse parem?
Deposito nigros oculos ostende galero;

Praebuit Ireni varios mea dextera flores,
Caeruleo plenum flore dedit calathum;
Et dedit, albenti, calathum, qui flore nitebat. (12)
Quale tuus vertex non habet, alma Venus,
Irene sertum componere daedala caepit,
Quod fixo cupidus lumine conspiciens,
O vere felix tali qui

Praebebas juveni tu documenta mihi;
Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc amaranthus olens
Nunc mihi circumdet; dum te sibi patria poscit
Pastorem, et proprium credit ovile tibi.
Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem! quae tunc ego gaudia carpam!
Tecum ego gustabo nectar,

et proprium credit ovile tibi.
Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem! quae tunc ego gaudia carpam!
Tecum ego gustabo nectar, et ambrosiam.
Tu mihi tunc citharae chordas renovabis; et hymnos
Caelicolum Regi porriget illa novos.

fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem! quae tunc ego gaudia carpam!
Tecum ego gustabo nectar, et ambrosiam.
Tu mihi tunc citharae chordas renovabis; et hymnos
Caelicolum Regi porriget illa novos. L' Autore a Bassano sua

Poichè de i rostri, e de lo stile antico
La reliquia miglior vive in te stesso.
Atria, caesareas aulas, et splendida tecta,
Quae Latii veteres incoluere Duces,
Templaque, Parisis, praeclari Tibris ad undam,
Caeteraque antiquae tot monumenta stupens
Aspicies Romae, Thermas, simulacra,

fuggite.
Eja agite, amentes, templum vitate, profani;
Accessit sapiens virgo dicanda Deo.
Nubibus, et radiis cinctam caelestis amator (25)
Hanc tenet ipse manu, caelicolumque chorus
Exultat volitans, et vultum virginis ambit:
Laetitiam illius, laetitiaeque decus
Virgineum

templum vitate, profani;
Accessit sapiens virgo dicanda Deo.
Nubibus, et radiis cinctam caelestis amator (25)
Hanc tenet ipse manu, caelicolumque chorus
Exultat volitans, et vultum virginis ambit:
Laetitiam illius, laetitiaeque decus
Virgineum laudant; frontem probat ille modestam,
Hic mites oculos, purpureasque genas;
Ille sibi pennas praeclaro nomine

ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi.

abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi. Sullo stesso argomento avendo già

praecelsi montis adire licet;
Antennasque cito raptas attingere fluctu. (28)
Quid mihi jam censor criminis obiicies;
Qui lenem rigidus cantum, citharamque solebas
Auratam, et velox arguere ingenium?
Ah sapias, vatem dictis ah laedere parcas:
An sacrum vates munus obire nequit?

ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi.

abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi. Essendo scelto a Prottetore de'

ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi.

abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi. Essendo eletto dal Popolo in Venezia

Grex quam saepe sui custodis funus acerbum
Non ita sollicitis prossequitur lacrymis,
Ut lites abeant! sed certat garrula sylvam
Vox turbans, et pax deserit alma gregem.
Sacra fames multos pastoris poscere virgam
Dum cogit, tumidum turba agitata refert
Aequor, et impatiens studia in contraria fertur.
Cur sibi grex totus te

Ut lites abeant! sed certat garrula sylvam
Vox turbans, et pax deserit alma gregem.
Sacra fames multos pastoris poscere virgam
Dum cogit, tumidum turba agitata refert
Aequor, et impatiens studia in contraria fertur.
Cur sibi grex totus te cupit esse ducem?
Quid tibi tam pulcrum nemo contendit honorem?
Se tibi non aliquis judicat esse parem.
Quisque silens

cristallina, e pura
Scorre le vie, per cui si poggia al cielo.
Quae ripis fluit unda carens, sit limpida quamvis,
Et celso montis vertice prosiliat,
Disperit huc illuc migrans turbata; vel, imam
Dum cadit in vallem, carpere nescit iter.
Sed qua per tutum prolabitur unda canalem,
It celeri cursu, vimque dat

Dum cadit in vallem, carpere nescit iter.
Sed qua per tutum prolabitur unda canalem,
It celeri cursu, vimque dat ipsa sibi;
Fluctibus urgentur fluctus, quos cernere suave est;
Et grato migrans obstrepit illa sono;
Nunc flexo ludens, nunc recto tramite pergit;
Nec cessat caelo liberiore frui.
Hic mea languescit virtus, fluvioque videtur
Consimilis, quem pars infima vallis

unda,
Qui fluit illimi fulgidus e scatebra,
Non rure aprico, non vallibus errat amaenis;
Occultant queis it concava saxa vias;
Nec metuit solem, radiis dum jugera findit,
Et Libyae (32) vastos fervidus urit agros;
Nec timet ille nivem praerupto in monte solutam,
Quae ruat, et rapidis praedia inundet aquis.
Dummodo nil turbet cursum, nihil inquinet undam,

queis it concava saxa vias;
Nec metuit solem, radiis dum jugera findit,
Et Libyae (32) vastos fervidus urit agros;
Nec timet ille nivem praerupto in monte solutam,
Quae ruat, et rapidis praedia inundet aquis.
Dummodo nil turbet cursum, nihil inquinet undam,
Progreditur soli cognitus ipse sibi.
Tectus it, at resonat festivo murmure, et inquit
Aequora, queis abii, rursus

praerupto in monte solutam,
Quae ruat, et rapidis praedia inundet aquis.
Dummodo nil turbet cursum, nihil inquinet undam,
Progreditur soli cognitus ipse sibi.
Tectus it, at resonat festivo murmure, et inquit
Aequora, queis abii, rursus adire licet. Per una dimostrazione anatomica.

Veggo, che al fato il tuo saper prevale,
E acquisto più valor, che non perdei.
O quae scis partes humani corporis, et quae
Vincla ligant partes dinumerare manus;
Mira licet fragilis nos haec structura superbos
Efficit; haec nobis nota fit artis ope,
Quam tibi mens acris dictat. Quis calluit artem

Mira licet fragilis nos haec structura superbos
Efficit; haec nobis nota fit artis ope,
Quam tibi mens acris dictat. Quis calluit artem
Hanc melius? Quisnam tam bene quae latitant,
Eruit, et cultro solers evolvit acuto?
Rimari latebras tam bene quis potuit
Sepositas, queis mors celatur lurida, donec
Approperet moesti funeris atra dies,
Qua tandem exultet victrix? Ostendere si

Tempus edax, avido quod deterit omnia dente,
Resque secat victor praelia falce gerens, (33)
Roma potens, monumenta tibi raptavit, et arcus
Diruit, illorum nec timuit numerum.
Haud nunc barbaricos detonso crine triumphans
Pergere per plateas, compita perque vides
Edomitos bello reges, vinclisque gravatos;

mea lumina somnus,
Languida quae multis torpuerant lacrymis.
Subrepens pingebat amor (37) mihi plurima, queis me
Tangebat vigilem: Phillida visus eram
Cernere suspirans, et longi praemia poscens
Obsequii; tristem ponere saevitiem;
Arridere (38) mihi Phillis, neque temnere amantem
Et blandas voces promere visa fuit.
Indicio hoc novi mihi somnum illudere;

Tangebat vigilem: Phillida visus eram
Cernere suspirans, et longi praemia poscens
Obsequii; tristem ponere saevitiem;
Arridere (38) mihi Phillis, neque temnere amantem
Et blandas voces promere visa fuit.
Indicio hoc novi mihi somnum illudere; somno
Gaudia mox pulso disperiere mea. Di Benedetto

amabil meraviglia;
E d' esser vinta s' allegrò Natura.
Splendorem rapuit stellis, avrique colorem,
Et soli radios, purpureumque decus
Aurorae vigili, latebrisque ars pulchra tenebras
Cimmeriis rapuit: candida lux tenebras,
Ac tenebrae nimium lucis cohibere vigorem
Dum certant, vitam

lucis cohibere vigorem
Dum certant, vitam subdola imago trahit (39)
Res varias pingens, aptisque coloribus aevi
Facta refert nostri, facta vetusta refert, (40)
Et quaecumque vident homines, motumque videtur,
Et muta voces exprimere in tabula.
Haerent attoniti, spectant qui talia, spectans
Talia de caelo Jupiter ipse stupet.
Egregiam, natura

imago trahit (39)
Res varias pingens, aptisque coloribus aevi
Facta refert nostri, facta vetusta refert, (40)
Et quaecumque vident homines, motumque videtur,
Et muta voces exprimere in tabula.
Haerent attoniti, spectant qui talia, spectans
Talia de caelo Jupiter ipse stupet.
Egregiam, natura potens cui cedere gaudet,
Hanc artem solers protulit

possenti
E in alta Rocca torreggiar l’ingegno.
Hirsutam, gentemque vagam juga celsa colentem,
Et nemora, et valles, antraque magnificis
Excepi hospitiis, civiliaque otia jussi
Ducere, et extruxi maenia, quae validam
Frangere vim Martis valeant, et valla locavi,
Et docui saevo

E in alta Rocca torreggiar l’ingegno.
Hirsutam, gentemque vagam juga celsa colentem,
Et nemora, et valles, antraque magnificis
Excepi hospitiis, civiliaque otia jussi
Ducere, et extruxi maenia, quae validam
Frangere vim Martis valeant, et valla locavi,
Et docui saevo ponere

Hirsutam, gentemque vagam juga celsa colentem,
Et nemora, et valles, antraque magnificis
Excepi hospitiis, civiliaque otia jussi
Ducere, et extruxi maenia, quae validam
Frangere vim Martis valeant, et valla locavi,
Et docui saevo ponere frena mari;
Spumantique via docui procedere pinum,
Vela tument, rostro scissa dat

vagam juga celsa colentem,
Et nemora, et valles, antraque magnificis
Excepi hospitiis, civiliaque otia jussi
Ducere, et extruxi maenia, quae validam
Frangere vim Martis valeant, et valla locavi,
Et docui saevo ponere frena mari;
Spumantique via docui procedere pinum,
Vela tument, rostro scissa dat unda locum.
Mars ignem accendat belli, gravis ira,

Et nemora, et valles, antraque magnificis
Excepi hospitiis, civiliaque otia jussi
Ducere, et extruxi maenia, quae validam
Frangere vim Martis valeant, et valla locavi,
Et docui saevo ponere frena mari;
Spumantique via docui procedere pinum,
Vela tument, rostro scissa dat unda locum.
Mars ignem accendat belli, gravis ira, furorque
Neptuni ventos

D' ogni terrena vanità si spoglia.
Te, de fallaci quae daemone (54) laeta triumphas,
Et loca sollicito quae pede sacra subis,
Te victrix sua tecta petens fortissima Judith (55)
Hoste trucidato, clara puella, refert.
Illius aequiparat tua virtus inclita laudes;

Hoste trucidato, clara puella, refert.
Illius aequiparat tua virtus inclita laudes;
Jure tibi nomen tradidit illa suum.
At crinem ornarat gemmis, pectusque pudicum,
Et sese nitidis vestibus induerat;
Signaque perpetui moeroris nulla gerebat,
Infandum ut ferro scinderet illa caput.
Hostem dum vincis, te contegit hispida vestis,
Et quae decipiunt

Et sese nitidis vestibus induerat;
Signaque perpetui moeroris nulla gerebat,
Infandum ut ferro scinderet illa caput.
Hostem dum vincis, te contegit hispida vestis,
Et quae decipiunt gaudia cuncta fugis. Femmina, che si vanta di saper innamorare, ed

tutto in lei.
Garrula vult nunquam de se Lucrina silere;
Dat laudis, quantum non licet, ipsa sibi;
Et nymphas inter pulchram se judicat unam;
Unica sic Phoenix dicitur inter aves.
Ut Veneris fulget formosum sidus in axe,
Vel Beronicei (58) verticis alma coma,
Sic ait

Non timuit, manes postquam descendere ad imos
Mors fera dilectam jusserat Eurydicen.
Insolito pressam cernit dum pondere cymbam
Nauta ferox tollit triste supercilium;
Et minitans multis implet clamoribus auras,
Carmina sed rigidum continuare senem;
Plurima continuit citharae vis. Flumine vates
Iam vehitur nigro; littora maesta (63) premit:

auras,
Carmina sed rigidum continuare senem;
Plurima continuit citharae vis. Flumine vates
Iam vehitur nigro; littora maesta (63) premit:
Muneribusque canem latrantem flectit, et audax
Regia tecta petens postulat Euridicen.
Euridicen domitus cantu rex tradidit illi,
Quisnam adeo cupidus coniugis esse velit?

Fuderat immitis quamplurima tela Cupido;
Sed somno tandem languida membra dedit
Fluminis in ripa fessus. Foedissima vultu
Tunc vetula accessit nomine avarities;
Et rapuit fugiens auro fulgentia quotquot
Tela tenebat amor, cui nova tela dedit.
Ut puer evigilans novit procul esse sagittas,
Vindicibus crebro quae nocuere Diis,
Perditus incassum

Non metuit boream, non frigora, sponte virescit;
Agricolae curam nec nimis illa petit.
Sic dubiae sortis qui scit tolerare rigores,
Cui firmam virtus inclita vim tribuit,
Qui sapit, et constans urget quod promere caepit,
Illius cingat pulchra corona caput. Risposta

Aede sua quandoque procul salebrosa viator
Ut loca conscendit, nec revocare gradum
Cogitur, emineat quamvis mons arduus, et quas
Optat adire plagas, nocte dieque petit;
Femina sic duro non haec defessa labore
Incoeptum validis viribus urget opus.
Tam cito progreditur quo tramite pergere coepit,

Incoeptum validis viribus urget opus.
Tam cito progreditur quo tramite pergere coepit,
Ut praereptam oculis cernere non liceat
Illa viam subiit, fuerat quae cognita paucis,
Et jam rara pedum signa relicta notat.
Tum lustrata viae pars illi parva videtur,
Tum pars parva viae, quam superesse videt.
Indulget votis audax, atque ardua spernit
Nil dulci meta

Più grave era per lui del primo acquisto.
Pulchram venator volucrem dum prospicit, illam
Vult capere, et tecto sedulus egreditur.
Illa fugit, profugam sequitur tamen ille, locumque,
Quem petiit, cupido detegit intuitu.
Sudat sollicitus montis per devia pergens,
Et visco, canna, retibus, aut

Vult capere, et tecto sedulus egreditur.
Illa fugit, profugam sequitur tamen ille, locumque,
Quem petiit, cupido detegit intuitu.
Sudat sollicitus montis per devia pergens,
Et visco, canna, retibus, aut laqueis,
Donec captetur, salientem decipit; haerens
Implicito tandem subsidet illa pede.
Vincula sed rostro diffringit, et ungue, nemusque
Antiquum penna praepete tuta

Sudat sollicitus montis per devia pergens,
Et visco, canna, retibus, aut laqueis,
Donec captetur, salientem decipit; haerens
Implicito tandem subsidet illa pede.
Vincula sed rostro diffringit, et ungue, nemusque
Antiquum penna praepete tuta petit.
Major erat retinere labor, quam quaerere praedam; (72)
Nunc hoc, sed sero, dum, videt ille, gemit.

O quae venisti formae celebranda nitore,
Ceu nube, aut velo corpore amicta latens
Ad nos de caeli regionibus, alma puella,
Hos modo quae colles, haec modo rura beas,
Ah rura, et colles non tali munere dignos,
Ipse per os pulchrum, juro, tuasque manus,
Perque oculos, vocemque tuam, morumque decorem,
Fecisti intuitu vulnera tanta tuo,
Ut moriar certe, nec sit mihi vivere

Adnotationes. (76) Hic funebria quaedam subjunxi; sed nemo propterea judicet, id mihi ingenium esse, ut funebria caeteris anteferam. Accidit enim, ut Eustachii Manfredi, et Francisci Puricelli scripta legens inciderim in ea, quæ vates aliquot horum in morte conscripserunt, ex quibus ea jure merito non esse prætermitenda duxi quae poterant elegantiae causa placere.

Terra novos flores dat tibi pastor ait. Ad speciosam feminam sine naevo depictam, qui naturae dono faciem illius pulcherime exornabat.
Luminibus careat quisquis te pinxit, et istum
Non pinxit naevum, quem venus ipsa dedit. Ad puellam, quae joci causa floscolum labiis aprehensum gerebat.
Non satis est pulcher, tam pulchro dicere ut

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report