Your search found 2731 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 601-700:

suburbium coepit, ab ipsis incolis retinendi desperatione prius magna ex parte concrematum. Ciues, itemque milites, qui in praesidio loci fuerant, intra oppidi muros sese recipiunt. Non desunt Turcae rebus prospere cedentibus. Itaque turres aedesque suburbii, partim adhuc integras, partim semirutas, terra iumentorum excrementis commixta complent, eo consilio ne machinis ex oppido emissis prorui possent. His pro munimento aduersus hostilia tormenta usi quatiunt oppidi moenia militaribus machinis e tuto libratis.

ad defectionem spectabat, inscientibus Gallis admoueri iubent. Itaque Brixiani populi uoluntate urbem recipiunt, direptis eorum bonis, quos Gallicae factionis fuisse constabat. Galli, audita Brixiana defectione, Brixiam duce Castone Foisio accurrunt atque per arcem, quam Gallicum praesidium adhuc tenebat, urbem ingrediuntur, dispositis prius ad omnes urbis portas militum satis ualidis stationibus, ne quis hostium fuga elaberetur. Venetus exercitus fraetus Brixianorum uoluntate ad arcem, ubi Galli hostem instructa acie opperiebantur, et ipse ad pugnam

Alemanosque atque Boëmos, Gallorum mercenarios, ciebat pugnam. Quod Caston Foisius conspicatus equo descendit et peditibus permixtus hortatur Vascones adniterentur paululum, pulsos hostium equites partamque uictoriam esse, pedites Hispanos solos, ab equite desertos, in acie adhuc stare non pugnandi ardore, sed fugae desperatione. Quae dum inter suos dux armis insignis agit, telo e tormento ab incerto auctore emisso ictus concidit, quamquam eo tempore rumor non defuit Castonem a Vasconibus, popularibus suis, per iram interfectum, quos sane

prius usu uenerit, qui huic praelio interfuere, accidisse affirmant. Gallos quum et multo plures cecidissent, et ducem amisissent, pro uictoribus discessisse, seu ob hanc forte causam, quia hostium dux nullo uulnere accepto praelio excesserat, fugaque cum paucis arrepta pugnantes adhuc suos reliquerat, seu quia plures Galli ― maioribus enim copiis certamen inierant ― incolumes superfuerant, locumque in quo dimicatum est praelio functi haudquaquam deseruerant, sensu forsan casus ducis, qui militum animos consternare solet, non nisi peracta pugna ad Gallos

censeo (nempe in arce ex totius regni tutela conseruanda magnopere uigilandum fuit, nec ullis sumptibus parci oportuit); praesidii inconstantia ― est enim fama satis constans Hungaris, qui in praesidio fuerant, non adeo cibaria defuisse, fameue eos laborasse, quin obsidionem per mensem adhuc tolerare possent, quo exacto Turcam incoepto abiturum fuisse ferunt; Moesorum proditione, hostili fraude ― quippe Hungaris bellum de more omnium gentium Turca haud quaquam indixerat, quo ante expectatum eos adoriretur. Quamquam plaerique Hungarorum suam culpam, ut

Slauinici finis impositus, Diocleates uero, hoc merito in ciuitatem recepti, atque in patricios adsciti. Tradunt autem hos Malascouios et Gredeos fuisse, quorum alteri iam paene extincti sunt, alteri diuitiis et auctoritate inter suos adhuc florent. 102 * post accaepta app. ed. Crau.: Sunt enim auctores, qui tradunt,

argumento est opus mirabili structura effectum, quo a uigesimo prope milliario aqua in urbem perducta est, partim subterraneo riuo, partim substructione, partim opere arcuato. Cuius quidem operis a Slauinis procul dubio euersi adhuc extant uestigia, atque quibusdam in locis inscriptiones latinis literis nomina curatorum indicantes. Per idem quoque tempus Sigismundus Augustus, Hungarorum ac Boemorum rex, Phariam, quam quidem Lesinam, ut dictum est,

Atque talia quidem et quondam passi sumus et nunc patimur. Post haec commune periculum exponam etiam illis qui nihil horum experti sunt imminens atque timendum. Periculum Unum quippe insatiabilis lupi huius propositum est nunquam conquiescere donec quicquid adhuc reliquum Christianae ditionis esse nouit suo subdat imperio cogatque omnes suae obedire legi, Christum negare, Maumethum adorare, nolentes neci tradere si praeualuerit. Pannoniae regnum Cumque uires suas tantae exequendae rei satis iam sufficere putet, unum Pannoniae regnum

si attendissent, nequaquam inter se, sed cum solo illo digladiarentur atque certarent. Nunc autem Hyspani cum Gallis miscent praelia: Itali inter se diuisi sunt, alii aliis fauent; mutuis itaque odiis flagrantes Dei aduersum se iram prouocant. Ecce non multo ante in Italia bellatum est; adhuc Ausoniae campi externorum domesticorumque cruore madent, nunc iterum inundandi nisi praesentis furoris motus opportuno pacis interuentu compescatur. Quod si paulo anteacti temporis, quando in Italia pugnatum est, caesorum cadauera numeremus, nonne exclamare licebit:
Heu,

qui nullo sanguinis nostri haustu satiatur, se suaque defendant, laborantibus magno atque alacri animo succurrant, amissa repetant, recepta Deo propicio tueantur et conseruent. Ac ne ego pluribus utens uel prudentiae uel uirtuti tuae diffidere uidear, finem faciam, si tamen adhuc pauca quaedam subiecero non tui adhortandi causa, quem in omnia paratum esse confido, sed desiderio meo quo uror obsequendi. Rogo igitur ostendas te tot populorum praesidem quot tuae fidei a Domino habes commendatos, id est omnium Christianorum. Omnes ad pacem mutuamque

quam a me dici queat. Non desinas, Pater sanctissime, illos, qui in finibus sunt, armis, pecunia, rebus necessariis iuuare, quo facilius in proposito persistere queant non dedendi se prophanis neque loco suo decedendi. Tuam ea in re liberalitatem praedicabunt Croatiae quae adhuc supersunt oppida Liburniaeque dynastae omnes arciumque prefecti. Sed multo gloriosius in caelesti regno coram Domino, cuius in terra uices geris, praedicabunt angelici spiritus, si Christianos principes ad sanctiendum pacis foedus coges et omnes pro orthodoxae fidei gloria ad

sua expositione facit lucescere. Saulem dormientem non permittit interimi, Iudeos incredulos non statim punit, sed interim donec conuertantur, aufert ab eis cyphum et hastam; quia nec calicem sanguinis Domini bibere nec hasta defensionis ueritatem tueri possunt qui adhuc non credunt. Saul hoc uidens placatus abiit. Iudei quippe, qui dormiunt, placari nequeunt: qui uident, illi placantur. Non enim uiderent, nisi crederent: increduli cęci sunt.

Dauid proficiscitur ad Achim in Palestinam et habitat in Sicelech et ipsos Palestinos

ad domum ędificandam. Hyram uigilantem significat, Tyrus fortitudinem. Qui Christo uigilat, rex Tyri est, quia in tentationibus fortis est. Pręmittit Christo materiam bonorum operum ad construendam ęternam domum in cęlis.

Dauid accipit adhuc alias uxores. Quia Christus multas nationes fidei unius consortio sibi copulauit.

Palestinos uicit in Raphidim. Iterum eos in se insurgentes eodem loco concidit. Palestini designant gentiles idolatras. Raphidim interpretatur tentatio uel laxę manus. Gentiles

Absalonis sororem, et rex ex eo tristatur. Ammon interpretatur filius populi mei. Hic mihi uidetur personam habere apostolorum, qui filii erant Hebreorum. Hi prius adamauerant Thamaram, Absalonis sororem, id est synagogam Iudeorum. Thamar enim dicitur amara, quod illi conuenit, quę adhuc sub maledicto erat. Quam postquam apostoli cognitam refutarunt sequentes Christum, Iudei eos persequi coeperunt. Horum Iudeorum personam Absaloni tribuendam censeo, quum patris luctus interpretetur. De quibus pater per prophetam queritur dicens: Filios enutriui et

id est Christianorum persecutio ab idolatris fuit aliquantisper intermissa.

Secundo bello Sabochus interemit Zaphum. Saboch interpretatur irretinens conuersio, Zaph illuminatio. Mihi uidetur Saboch iste eum designare conuersum, qui uel adhuc de religione dubitat uel a peccatis non abstinet: ideo irretinens conuersio dicitur, et fidei lumen, quod est Zaph, in se interimit. Quia fides sine operibus mortua est,70 et de fide dubitans infidelis est.

Tertio bello Adeodatus

Parthorum regem, ut inquit Calidonius, mi clarissime princeps, nemo sine munere salutare poterat. Mores Parthorum Ego uero, Predicatorie Religioni a teneris unguiculis dicatus, in qua uoluntariam paupertatem profiteor, te adhuc in cunis uagientem, quamuis nunc Illustrem heroem, cui tota applaudit Enotria, quum decreuissem conuenire, sepius excogitabam quonam munere primum salutare deberem, et quum multa quidem ultro citroque se offerrent, nihil tamen nobilius fore arbitratus sum, quam illa

qui rem publicam peioris uite hominibus commendauerat quia melius est unum malum pati quam multos. Nam et gladio barbarico et scurre manui barbare non solum in bello, sed et belli tempore nunquam pepercit, nec est mirandum, quoniam et a clarissimo genere oritur et bene nutritur, et ut aliquid Tu adhuc tenellus cognoscas et eo ocius, quamuis sis illustrissimus, illustrior fias, mi princeps, incitamento uirtutis et laude tuorum. Tibi fuit abauus Fredericus dux, Fredericus dux.

Francisco Marie, summo quippe duci, et cui ex eo plurimum debet etas nostra quod habemus quem possumus cum priscis illis Cesaribus magnitudine rerum gestarum in Italia comparare, Laudes et gesta Francisce Marie Vrbini ducis. hic adhuc prima lanugine tinctus adeo floruit consilio rerum gerendarum et belli apparatu ut Iulius pontifex maximus ausus fuerit eum ducem dare toti exercitui Romani Imperii pro expugnanda Bononia, ubi adeo se ingenue et strenue habuit ut quisque diceret eum non ab homine, sed a Marte genitum. Hoc cum

Početna revizija Dalmatiae encomij principium Michael Verantius (adhuc sub praeceptore) Licet Dalmatię ora loca quidem aspera et humano cultui penitus repugnantia habere uideatur, tamen si quis animo perpenderit copiam mortalium eam incolentem, tunc etiam corporum proceritatem, habitudinem atque colorem, profecto sine dubio iudicabit

atque iterum nomine totius Croatiae, nomine universi generis christiani obsecro, laboranti Croatiae tandem subvenire et succurrere statuatis; qua supra sexaginta annos, ex quo Constantinopolis in Turcarum venit potestatem (mirabile et miserabile dictu), quod nulli adhuc regno contigit, sine aliquo christianorum praesidio ab iisdem feris hostibus assidue propemodum infestata, vexata, vastata est; quam nos proprio sanguine et multiplici mortis genere pro gloria ac tutela christiani nominis quantuliscunque viribus nostris Deo

ad quatuor fere menses domo absum, relictis oppidis meis et arcibus non satis munitis bombardis, sulphure, aliisque bellicis instrumentis ad propugnationem ipsorum credens fore, ut citius reverterer. Que quidem omnia si hic mihi nunc adessent parata, ea tempore adhuc mittere nequirem, et si solus ipse eo redire velim, quotidie equitando vix per unius mensis spacium pervenire possem (distat enim hinc illa patria ultra centum Hungarica milliaria) eoque minus si bombardas et eiusmodi bellicas machinas curru mitterem. Et quoniam

infestus est, propterea quod iis quae mihi ipse sui caesaris nomine intimaverat acquiescere nolui, primus ero cuius obsidebuntur oppida ac castella. Et quia breve est tempus, nam transactis tribus mensibus hostes de more Croaciam igredientur, vix me adhuc preparare possem. Si omnia parata haberem, et si permanere diutius hic velim, non possum. Hic siquidem iam quicquid attuli mecum argenti pro sumptibus quotidianis erogavi, expendi, pignori dedi. Nec hucusque me hic continere potuissem, nisi

usque ad decrepitam aetatem nihil fecit quod non dignum laude, nihil dixit quod non dignum admiratione, nihil scripsit quod non dignum memoria esse uideretur. Ingenio fuit acutissimo et admodum perspicaci; quicquid uolebat, pingebat ut Appeles, sculpebat ut Lysipus, formabat ut Praxiteles. Puer adhuc egregiam indolem pręseferebat; adolescentiam suam non in libidine (ut alii solent) exercebat, sed studio, sed lucu brationibus omne tempus transigebat; cunctis charus, cunctis gratus, cunctis amabilis extitit. Sub Colla Firmiano, Tydeo Acciarino et Hieronymo

26 Rag., Farlati 1769; praef. Eximias... Spalatensis Farlati 1769: Viti episcopi Dumnesis eximias laudes ac virtutes, dum adhuc viveret (vivebat autem anno 1490) quidam Spalatensis adolescens Rag. 27 v. 6 se

quo scripta est. neque enim molestias parere cuiquam mens est, sed delectationem, cum historia quoquomodo scripta delectet. Sed de his satis. Axmatus natione graecus, parentibus christianis ortus, atque ab Selymo puer adhuc Turca factus, per gradus eo uiuente ad principem praefectorum, hoc est sangachorum, qui in Europa sunt, promotus, hanc dignitatem Turcae Bechlerbechum appellant, ab eo loci a

defecerat, recuperauit? Sed nec Dalmatis, quamuis bellorum semper fuerint stodiosissimi, dulcia defuerunt litteraria oblectamenta, Dalmatae literarum cultores. cum famosissimos litterarum cultores hoc solum edat, quorum nonnulli uitalibus adhuc uescuntur auris, nonnulli, quod eius est, terre redentes, felices spiritus caelestibus commendauerunt. Hinc maximus ille peritorum decor diuus fulsit Hieronymus, Hieronymus Dalmata cuius (ut Augustinus contra Iulianum dicit)

neminem capiat admiratio duas olim, alteram ab oriente, alteram ab occidente, cuius supra meminimus, egregios sortitas portus hoc in agro urbes exstitisse, Due olim urbes in hoc agro fuerunt. ipsa ruina pristinam earum dignitatem prodente, apparentibus ibidem adhuc pluribus magnis edificiis et ex Pario lapide truncatis et semicorrosis heroum imaginibus necnon et lithostratis uarias bestiarum et syderum formas prae se ferentibus. Quae non nisi praestantis uestigia sunt ciuitatis. Visuntur et in medio huius agri solo aequata ampla aedificia

sunt ciuitatis. Visuntur et in medio huius agri solo aequata ampla aedificia exstantque ibi, inter frequentes quadratorum lapidum aceruos, dulcium aquarum putei multaque alia magnum et nobile oppidum olim ibi fuisse indicantia. Oppidum in medio agri. Est et unum adhuc fere integrum inter montes oppidum Oppidum inter montes adhuc fere integrum. urbi, quae orientalem agri huius regionem obtinebat, supereminens, iuxta quod ad iactum sagittae ex quadratis mirae magnitudinis lapidibus turris est unicum habens angustum hostiolum, in

exstantque ibi, inter frequentes quadratorum lapidum aceruos, dulcium aquarum putei multaque alia magnum et nobile oppidum olim ibi fuisse indicantia. Oppidum in medio agri. Est et unum adhuc fere integrum inter montes oppidum Oppidum inter montes adhuc fere integrum. urbi, quae orientalem agri huius regionem obtinebat, supereminens, iuxta quod ad iactum sagittae ex quadratis mirae magnitudinis lapidibus turris est unicum habens angustum hostiolum, in qua ob antiquitatem nullum cementi uestigium apparet. Sunt et in plerisque

sed fundamentum nullum firmum neque aliud plane video, quam quod ad dominum Franciscum perscripsi. Rege ipso nihil posset esse melius in veritate neque ad omne bonum inclinatius flexibiliusque, sed est etate nimium adhuc immature ad tantum onus. Deus nos iuvabit et post Deum eius vicarius sanctissimus. Me et meam servitutem in gratiam Vestrae Sanctitatis humilime commendo. Quam Deus conservet semper felicissimam atque

contagia pestis,
1.248  Aut male suada fames, hinc dat domus alta ruinam,
1.249  Aut urbs, aut scopulus fugit a radice reuulsus.
1.250  Sexta ne nunc agitur aetas? quis talia Diuam
1.251  Erudiit portenta loqui? quum millia quinque
1.252  Mundus adhuc solis uix ante peregerit annos.
1.253  Quonam autem partu, uel qua de Virgine surget
1.254  Nobilis ita salus, si sensa latentia pandi
1.255  Concessum est superis, quae uis arcana subinde
1.256  Vatibus insinuat, multaque ambage reponit,

aethram,
1.291  Quis foecundat humum, largo ne foenore fraudet
1.292  Agricolas, tunc alta fremunt Maria omnibus undis.
1.293  Sic duo diuerso uerborum flamine Diuae
1.294  Concertant, superique fremunt rumoribus omnes.
1.295  Dicere diues adhuc Claemetia plura uolebat
1.296  Iustitiam contra, fandoque refellere Diuam.
1.297  Sed Pater astriferi pior est sic orsus Olympi,
1.298  Facta ac dicta suo qui stans agit omnia nutu.
1.299  Quo dicente poli siluerunt, axis utroque

Christum quae iussit euntem,
7.221  Lumine nam uiduos uiduati lumine uitae
7.222  Iure suo debent propriis inferre sepulchris.
7.223  At contra internus Christi quos imbuit ardor,
7.224  Lux quoque depurgat, diuina luce fruuntur
7.225  Venit adhuc oculis alius post terga reiectis,
7.226  Pinguibus impletas meminit qui carnibus ollas,
7.227  Non salis effigiem subuersae aut fata Gomorrae,
7.228  Tunc ait, o, mi Rex, ego te sequar, annue primo
7.229  Nuntius ipse lares possim remeare paternos.

profundo
8.360  Quandoquidem Sodomis, aut gens infanda Gomorris
8.361  Tempore tunc illo si tot uirtutibus ingens
8.362  Hausisset facinus, clarum et memorabile lumen
8.363  Auribus atque oculis, in te quod fulsit abunde,
8.364  Forsan adhuc essent, hinc tu torquebere pluri,
8.365  Et te paena manet supremo examine maior.
8.366  Haec postquam Christus uibrauit ab ore corusco
8.367  Fulgura, ceu tonitru populum conterruit acri.
8.368  Quisque suo ad Christum se tramite missus agebat,

pater es maior nostro? qui fontis amoeni
9.68  Hos latices, prolesque uiri, et pecus omne biberunt,
9.69  Et dedit hos nobis, iterum hic insit Iesus.
9.70  Hoc quisquis de fonte ibit, sitis imminet illi Chr.
9.71  Altera adhuc, at quisquis aquam de flumine potat,
9.72  Seu de fonte meo, sitis altera nulla sequetur.
9.73  Sed meus ille latex sit fons, et uiuus abundat
9.74  Riuus in aeternam salienti flumine uitam.
9.75  Porge tuum laticem mihi quaeso, fluentaque uiua,

partitur in omnes,
9.345  Exundatque Ceres, piscisque exuberat amplo
9.346  Germine bissenis a fonte canalibus, instar
9.347  Fluminis, et mensis centum discurrit in oras.
9.348  Postquam exempta fames epulis, saturataque plenis
9.349  Conuiualis adhuc penderet sessio mensis.
9.350  Edicit sociis, relegent sibi quisque canistris
9.351  Relliquias epuli, mensis quaecunque supersunt.
9.352  Tum bis sex cophinos implent, stipantque prementes.
9.353  Panditur hic manifesta fides, oculisque refulsit

ab illis
11.428  Finibus egrediens, et talia uoce rogabat.
11.429  Respice rex, miseresce mei sate sanguine Dauid,
11.430  Est mihi nata, graui uexat quam turbine Daemon,
11.431  Tum nec uoce pia, misera nec clade mouetur
11.432  Christus, adhuc terricae Chananitidis ora reclamat.
11.433  Ille uiam coepit uitrei phaenicia iuxta
11.434  Moenia Sydonis, tum intecessere precantes
11.435  Discipuli, exorantque pii prece numen Iesu.
11.436  Instat enim mulier, premit et clamore sequaci.

Ereptus, uitae et superis est redditus astris.
12.139  In te si frater peccauerit, argue fratrem, ❦
12.140  Solus adi solum, quod si te mente tenaci
12.141  Audierit, ualde hoc fratris laetabere lucro,
12.142  Sin, sit adhuc unus fraterno in crimine testis,
12.143  Seu duo, constat enim per tota sententia testes.
12.144  Nil si proficies, sic et conabere frustra,
12.145  Dic speculatori, et causam committe seuero.
12.146  Cui nisi parebit, tibi mox ut publicus esto.

pio cultu proprios uenerate parentes,
12.272  Sicque colas fratrem, ut tibi corpore membra coorta.
12.273  His ille auditis respondit talia diues.
12.274  Omnia seruaui haec teneris apprimus ab annis.
12.275  Quid mihi restat adhuc? (id Christus amabile quamquam
12.276  Sit dictu) tamen hoc iuuenem contristat auarum.
12.277  Ecquid adhuc? unum tibi dest, age, uende beata
12.278  Praedia, rura, domos, est et tibi quicquid in armis,
12.279  Quicquid iure tenes, id in aeris pondera

coorta.
12.273  His ille auditis respondit talia diues.
12.274  Omnia seruaui haec teneris apprimus ab annis.
12.275  Quid mihi restat adhuc? (id Christus amabile quamquam
12.276  Sit dictu) tamen hoc iuuenem contristat auarum.
12.277  Ecquid adhuc? unum tibi dest, age, uende beata
12.278  Praedia, rura, domos, est et tibi quicquid in armis,
12.279  Quicquid iure tenes, id in aeris pondera confles,
12.280  Quae super efundas inopes, haec Arca tenebit
12.281  Thesauros tibi iam coelestibus abdita

astare forensi,
12.343  Vtque uacare uidet, sic imperat, ite secundi.
12.344  Vos quoque cultores cultoribus addite primis,
12.345  Iustaque nec merces, nec uobis praemia derunt.
12.346  Hinc alacres abeunt accincti agrestibus armis.
12.347  Rursus adhuc altas ut sol conscenderat arces,
12.348  Et sextam, nonamque fere penetrarat in horam,
12.349  Fecit idem, terit atque aliis cultoribus agrum.
12.350  At porro undecimam circa, quum uesper ad undas
12.351  Tendit, et oceani mersus strepit aequore

aeger.
12.530  Haec responsa dedit Christus deus auctor amoris.
12.531  Huic quod utraque soror, quod frater amabilis esset.
12.532  Aeger ab interitu fatis inhibetur amicis,
12.533  Gloria quo celebrisque dei uolitabit in ora.
12.534  Post hic adhuc binis uoluit superesse diebus.
12.535  Rursus idumaeas socios uocat ire per arces
12.536  Inuiti sed iussa ferunt, et frena retractant.
12.537  Hoc animis timida in praecordia calcar adegit.
12.538  Nonne dies horas bis sex agit aethere in alto?

influit unda.
12.601  Illam tota simul sequitur conuulsa caterua,
12.602  Donec oliuiferae prae moenibus arcis euntes
12.603  Procidit ante pedes Christi sitibunda uirago,
12.604  Tunc ait o, summo dominator ab aethere Iesu,
12.605  Lazarus esset adhuc, hic si mea uita fuisses,
12.606  Et lachrymis miseranda genas implebat honoras.
12.607  Et fletum fletus, dolor elicit ipse dolorem.
12.608  Complorant alii, lachrymarum efunditur imber.
12.609  Haec satus aspiciens ab amore et uirgine Christus,

reuocasset Lazare, manes
12.643  Fuderat emissos Acherontis aperta uorago.
12.644  Verum ubi se solum nominatum Lazarus audit,
12.645  Euolat extemplo superas emissus ad auras.
12.646  Robora quoi solitae rediere in pristina uires.
12.647  Ibat, adhuc nudas inhibebat et instita plantas,
12.648  Implicitasque manus arcebant lintea, uultus
12.649  Et facies obtenso haerebat tegmine taelae.
12.650  Exsinuate uirum glomero hoc, et soluite nodis
12.651  Rex ait, et reducem solis sinite ire sub

auris.
13.36  Saeue latro, non haec inopis tibi cura iuuandi
13.37  Dicta dabat, sed mens, et furto assueta libido,
13.38  Dum loculos inhias hinc fraude explere rapaci.
13.39  Sed non labe pari socii nec mente fremebant
13.40  In Marien, neque adhuc Christi mysteria norant,
13.41  Illa patrocinio domini clypeata quieuit.
13.42  Qualis in aeriae platani sub tegmine celso
13.43  Stirps noua pone pedem tuta se subiicit umbra.
13.44  Horrida seu grando crepiter, siue urgeat Eurus,

lumina pandit Olympus.
13.393  Ergo sacerdotum columen, pharisaeaque uiso
13.394  Secta die, quo magna dei sententia fulsit,
13.395  Ipsi odio lucis conati apprendere Iesum,
13.396  Laetifer at turbae timor obstitit arma minantis.
13.397  Instar adhuc etiam regni hoc orditur Iesus. ❦
13.398  Cuidam sceptra uiro fuerant ingentia regi,
13.399  Qui desponsa suo celebrabat foedera nato,
13.400  Laetaque connubia, et perfoelices hymeneos.
13.401  Aulicus unde frequens

fuerant ingentia regi,
13.399  Qui desponsa suo celebrabat foedera nato,
13.400  Laetaque connubia, et perfoelices hymeneos.
13.401  Aulicus unde frequens emittitur, aduocat omneis
13.402  Quos inuitarat missus, nec adesse uolebant.
13.403  Rursus adhuc alios mittens, haec fere uocatis
13.404  Imperat, accelerent, en prandia digna paraui.
13.405  Procubuere boues caesi, strauere saginis
13.406  Omne solum, simul alituum genus omne, parataque
13.407  Omnia, quae frustra surdas sparsere per aures.

14.64  Commississe uiris campsoribus, unde reuersus
14.65  Ipse auri usuras petiissem, et foenora sortis.
14.66  Tollite mnam sterilem, quae munere fluxit inerti,
14.67  Ignaui e manibus serui, et date dena tenenti,
14.68  Quisquis habet, quod adhuc pluri magis auctus abundet.
14.69  Atque expers uidetur eo, quod habere uidetur.
14.70  Et seruum, uecors et inutile dedecus, illum
14.71  Proiicite, exterior quem mox absorbeat ignis,
14.72  Fletus ubi, horrendoque alternat frigore torpor.

ferueat inter
14.342  Vos, et talis amor, quali uos semper amaui
14.343  Primus ego, hoc et uos certetis amare uicissim,
14.344  Hic insigne meum, et lecti nota candida amoris,
14.345  Hoc apprima meus notescat in agmina miles.
14.346  Mundus adhuc modicum propria me luce uidebit,
14.347  Non ita uos, et enim me luce uidebitis alma.
14.348  Nulla pium pectus tristis fera turbet abyssi,
14.349  Vlla nec insana formidine terreat umbra,
14.350  Sancta fides haerere deo est in nomine Christi.

14.427  Vt mea cuncta quidem tua sunt, tua nostra uicissim,
14.428  His quibus infulsi celeberrimus omnibus unus.
14.429  Non rogo pro mundo, de quo commigro per altum
14.430  Trans tua lucis iter stellati sydera coeli.
14.431  Hos quibus instat adhuc statio, et tentoria castris
14.432  Nostra colunt alacres, serua pater alme uerendo
14.433  Nomine custodi mihi quos in regna dedisti,
14.434  Sint (ut nos) unum, tecum quos ipse tuebat.
14.435  Nemo ex his periit, nisi tetri filius orci.

uitae fonti quos fertis odores,
16.10  Talia (ferte) pio monimenta litantur amori.
16.11  Illuxit suprema dies post frigoris imbres,
16.12  Tertia post bidui celeberrima uenit agonem,
16.13  Post hyemem sudo rutilat solennis Olympo.
16.14  Qualis adhuc roseo nunquam sol prodiit ortu,
16.15  Gaudia tot terris nec tanta uidenda parauit.
16.16  En lapis ingenti patefacto mole sepulchro
16.17  Sponte resignatus domino surgente resedit,
16.18  Terra solo tremuit, custodia territa fugit.

mentem?
16.292  En ego, signa meis uictricia cernite palmis,
16.293  Et pedibus, quod umbra tenet, nec spiritus ullus,
16.294  Tangite membra meis indutaque carnibus ossa.
16.295  Haec ait, ostenditque pedes, et porrigit ulnas.
16.296  Stabat adhuc anceps, et miro ardebat amore
16.297  Mens praesente suo nimium gauisa Magistro.
16.298  Ecquid habetis ait, licet experiamur edendo.
16.299  Pars semesa datur, quam prunae torruit ardor
16.300  Piscis. Et aerio distentae nectare cerae,

torruit ardor
16.300  Piscis. Et aerio distentae nectare cerae,
16.301  Vescitur his coram, quibus haud deus indiget escis,
16.302  Relliquias ollis et mystica signa reponit.
16.303  Tunc ait, humani uobis ego temporis hospes
16.304  Haec mortalis adhuc in me uentura canebam,
16.305  Mosea prophetas, implens et carmina Dauid.
16.306  Tunc illi aperit septem signacula libri,
16.307  Scripta uidenda noui posuitque in lumine sensus.
16.308  Sic erat infatis, ea Christum ferre necesse,

ex sua misericordia rumpet hos difficultates et aperiet mihi viam serviendi. Quę spes nisi me foveret, iam diu ob causas supradictas et ob valetitudinem eciam, qua non satis prospere fruar, cessissem huic gravissimo oneri, sed durabo adhuc, quicquid sors ferat. Vestra Sanctitas, suplico humilime, dignetur me rebus omnibus, quibus potest, adiuvare, qua de re rogavi dominum baronem, ut apertius ad Vestram Sanctitatem scribat. Servitutem meam humilimam in gratiam

CAESAR. Obstrepis isto sermone Sylla: nec enim modo uacat sententiosam orationem audire. SyL. Adhuc appares, Caesar, illecebra dominationis irretitus uastam ante cęcutientes oculos nebulam quamdam habere: sed si uelamen istud a fronte detraxeris, tum intenderis mentis aciem, liquido deprehendes dominationem, quam tantopere

triumphauit. SyL. Quamquam illud bellum uirtute Metelli magna ex parte confectum erat, tamen adhuc triumphus successori fortasse reseruatus fuisset, nisi egomet Iugurtham a Boccho rege impetrauissem. CAES.

tantam et tam innumerabilem populi multitudinem amisimus ipsis interim, si deo placet, bella plus quam civilia ac plus quam fraterna inter se gerentibus et uno in alium culpam huiusmodi bellorum referente. Potuissent, dicet aliquis, multa in hoc bello melius provideri; nos autem dicimus nullum adhuc fuisse neque ita potentem neque tanta felicitate praeditum vel regem vel populum, qui non adversam etiam aliquando fortunam sit expertus. Nos posthac etiam praeclare actum iri cum Christiana re publica putabimus, si reperiet nationem aliquam, quae eam per quingentos amplius annos suo sanguine

eius ordinis medio rex ipse, nempe
Ingenio, specie virtuteque numinis instar,
Spes patriae regumque decus, si fata tulissent. Ad regis dexteram erant antistites Strigoniensis et Zagrabiensis, nam Agriensis adhuc ex Batha Budam fuerat missus, post Zagrabiensem, Varadiensem Quinqueecclesiensis, Sirmiensis, duo enim ex praelatis, Iauriensis et Vaciensis ad laevam positi erant, post cancellarium Nitriensis, Boznensis, praepositus Albensis et post hunc secretarii ac cubicularii regii. In parte sinistra

talia cum palatinus et simul etiam rex omnibus ordinibus obequitatis commemorassent, rex locum et ordinem suum repetivit. Consumpsimus postea maiorem diei partem in hoste expectando, qui se haud ita multis, qui levia cum nostris certamina ac belli praeludia exercebant, praemissis adhuc post colles illos continebat, dubium, nostrosne ut ad illas locorum angustias pertraheret, an ut pugna in sequentem diem dilata nos ea nocte in castris ex improviso aggressus opprimeret, quod pro ea militum et tormentorum copia, qua abundabat, non erat ei difficile factu, an ut potius nos

timiditatem verteretur, subdit equo calcaria et illuc, quo mittebatur, cum sociis et tota equitum qui ei parebant, cohorte festinat ea etiam spe, quod non videbatur ullo modo dubitandum, eum ad tempus, quo regi eius opera esset necessaria, inde facile reverti posse. His eo, quo diximus, profectis adhuc incertum erat utrum hostis facturus esset eo die pugnandi potestatem, et erat post meridiem hora fere tertia. Nec deerant ex primoribus, qui tam longam expectationem pertaesi signa receptui canenda et in castra redeundum censerent. Quod cum monachus sensisset, repente ad regem advolat, pugnam

nostram, promovendum esse gradum et nostros hostem fugientem persequentes adiuvandos. Properamus igitur per aequa et iniqua, verum ubi ad eum locum ventum est, in quo paulo ante fuerat certatum, ibi vero multa nostrorum, plura hostium cadavera per campos iacentia vidisses et quosdam semivivos et adhuc spirantes. Interim nostris hosti instantibus et fortiter cum eo pugnantibus agmine regio eodem, quantum a cataphracto milite properari poterat, properante inclinare cornu dextrum coepit, et plerique ex eo cornu fugam capessere tormentis, credo, quae hostis tunc primum iaculari coeperat,

sed ante ipsa tormenta, quae nobis adeo erant propinqua ut non fuerint a nobis decem passibus remota, donec non solum terrore sed et fumo tormentorum omnia replente ac visum etiam prohibente coacta fuit magna exercitus pars in vallem, quae aquis illis palustribus iuncta erat, descendere reliquis adhuc ante tormenta viriliter pugnantibus. Ceterum cum hii quoque, qui se in vallem receperant, rursus in pugnam restaurandam rediissent, neque iam ulterius vis tormentorum et fumi sustineri posse ullo modo videretur, magna exercitus parte in fugam dilapsa ipsi etiam sunt fugere coacti. Fugam

eorum, qui in auxilium regi veniebant, partim non longe ab Alba Regali partim circa Iaurinum erat, et circa eadem loca Georgius marchio Brandeburgensis et cancellarius Bohemiae Adam de Nova Domo. Regina hac clade audita cum episcopo Vesprimiensi et Alexio Thurzone et oratore pontificio incerta adhuc de regis interitu trepide Posonium confugit rerum suarum magna parte per Danubium subvecta, in quibus et in his, quae civium Budensium erant, licet Andreas Orbonasz, qui arci Strigoniensi praeerat, nonnulla damna fecerit, tamen in huius rei commemoratione longe a veritate recessit ille, qui

inde mitterem ad Vestram Dominationem Reverendissimam. Arbitrabamur enim me ineunte vere in Hungariam rediturum esse, sed continua per tres menses flagitatione nunquam potui missionem impetrare. Nunc itaque, quod certo scio mihi adhuc manendum esse hic aliquot menses, volui dictum iuvenem isthuc mittere per Moldaviam, commendavique interpreti Moldavorum: ex ipso Vestra Reverendissima Dominatio et successum fratris sui et omnem statum meum cognoscet. Hoc autem

ad bellum serio gerendum, eoque summam rei experiretur. Rex Romanorum cogitur impedito Cesare in bello Gallico tentare proferre inducias cum Thurco: sed uereor ne minus id obtineat, obstante Gallo. Nuper ex Thurcia rediit legatus Venetorum Stephanus Chiepuli. Quid attulerit adhuc intelligi non potest.

modum se habet. Nunc 55 Joannes in regnum restitutus regni etiam corona, quam Ferdinando traditam fuisse diximus, recuperata nihil aliud querit, nisi pacem et quietem suam et regni sui et amicitiam principum Christianorum, Sedis autem Apostolicae paternam benedictionem. Ferdinandus, si adhuc Hungariam turbare porrexerit, etiam si quid damna inferat, nihil aliud faciet, nisi quod hactenus fecit, ut et Christianos vexet et congerat carbones igneos super caput suum, id est provocet rursus contra se potentissimum inimicum. Qui si redierit – sicut rediturum si Ferdinandus non queat

tres illorum occidimus, et reliqui fugientes in arce se clauserunt. Tunc coepimus arcem expugnare et statim igne absumsimus unam turim dicte arcis et alteram circa horam terciam, tertiam vero turim circiter meridiem- et adhuc perfidi Turcę neque se reddere volebant. Tunc advenerat hora vesperorum, coepimus bombardis arcem impugnare et subito pluribus in locis tum bombardis, tum etiam ferramentis arcem ipsam apperuimus et

maiestatis, et possum in veritate dicere illud, quod apud Virgilium Aeneas:
per sidera iuro,
Per superos, et si qua fides tellure sub ima est,
Inuitus Regina tuo de littore cessi. Me vestrae dominationi et aliis amicis, si qui adhuc istic nostri sunt memores, commendo plurimum, et V. D. felicem ac semper sanam esse cupio. Posonii 8-a Martii 1533.

nunc aliud scribere possum, nisi rem Christianam eo esse deductam – cuiuscunque culpa id acciderit – ut de regno Hungariae, quod paulo ante vidimus florentissimum ac inter Christiana regna potentissimum, coram Thurcarum imperatore disceptetur et utrique regi illius arbitrio sit standum. Adhuc nihil intelligimus, quid de nobis sit decretum. Quicquid erit, conabor Vestram Sanctitatem facere certiorem statim. Ego sub mirabili sidere sum natus: occupato per Thurcas episcopatu Sirmiensi, quem mihi divus rex Ludovicus cum cancellariatu dederat, nunc episcopatum Quinqueecclesiensem

Vestram Sanctitatem facere certiorem statim. Ego sub mirabili sidere sum natus: occupato per Thurcas episcopatu Sirmiensi, quem mihi divus rex Ludovicus cum cancellariatu dederat, nunc episcopatum Quinqueecclesiensem teneo et ipsum Thurcis ad iii vel iiii miliaria vicinum, adhuc quidem satis insignem, sed magno periculo expositum. Deus Optimus Maximus Sanctitatem Vestram semper conservet felicem et incolumem. Ex Quinqueecclesiis, 8. Maii 1533. Eiusdem Vestrę Sanctitatis humillimus servulus et capellanus Stephanus Brodericus Sirmiensis manu

manifeste video, nisi Vestra Sanctitas vel concilio faciendo vel aliquo alio modo quamprimum subveniat. Iam scita Lutheri et eorum, qui eum sequuntur, sensim totam fere Hungariam pervadunt, in aliquibus vero locis – maxime serenissimo adhuc Ferdinando regi parentibus – ceperunt omnia iuxta illius dogma fieri et predicari. Sacerdotes palam uxores ducunt, indulgentiae, dispensationes et alia huiusmodi, quae aliquando in precio fuerunt, contemptui habentur. Nec scimus

1.764  Atque adolet supplex trepidis altaria uotis.
1.765  Destinat hanc templi sedem, passimque uagantis
1.766  Et uersantis adhuc rigidis sub pellibus arcę.
1.767  Exequitur

1.1000  Dum potuit gressum reuocare, lababat ab alto.
1.1001  Quem clipeata cohors ad terram protinus armis
1.1002  Insequitur lapsis, casus tonat aethere diuum,
1.1003  Inter adhuc acies sacras non amplius agmen
1.1004  Cernere erat sacrum, et nullo fulgore coruscans.
1.1005  Incessu placido pręibat pulcher Iesus.

1.1006  Lęta duci facies et glaucum lumen ocellis,
1.1007  Atque superciliis positum discrimen honeste.
1.1008  Oris adhuc nasique decor, roseusque genarum
1.1009  Candor et in miti grauitas pulcherrima uultu,
1.1010  Conciliatque simul diuinum aspectus honorem.

hac itur, quo mens pertingit et ipsum
2.910  Nominibus sibi mille uocat, qui dicitur unus,
2.911  Et uere est unus, quoue est nil certius uno:
2.912  Qualis luscus adhuc incertum hac conicit umbra
2.913  Lucem impartitam partito lumine cernens,
2.914  Hinc nouit primo quantum declinat ab ortu,
2.915  Dum minus attingit

inuexit mortem infirmosque tenebat.
3.852  Atque hodie sese susceptis uiribus aeger
3.853  Excitat et ualido curatus corpore tollit.
3.854  Sed, quę regnat adhuc, superabit gloria mortem
3.855  Cum tuba iam cunctorum animas reuocarit in ossa.
3.856  At quam multus erat noster defectus et error,

hic uersans, meque ipsum prębeo coram
4.341  Spectari, quando manifesta uiscera tangi
4.342  Sensistis uirtute Dei, nascique recentem
4.343  In uobis hominem, nec adhuc cognoscitis", inquit,
4.344  "Diuersum haud patria me lumen origine manans.
4.345  Hic uidet et Patrem Natum quicunque, Philippe,
4.346  Vidit: nam uerum species expressa

captus auarę:
4.463  Surgite, namque alio nos hinc discedere tempus."
4.464  Protinus excubiis abeunt ineuntibus: omnis
4.465  Vescebatur adhuc festis urbs ebria mensis.
4.466  Incedunt pariter sublustri nocte per umbram,
4.467  Egressi

Quin. . . 564 est] Io 15, 22 olim humanum illapsu nisi pectus adissem,
4.561  Factus homo nisi adhuc prompsissem plurima fando,
4.562  Dum clare doceo qua ducit semita coelo,
4.563  Insontes prorsus defendi a crimine possent.

Oppressis. . . 792 ardor] Io 17, 11 uerum nigra caligine terris
4.784  Hos contingit adhuc uersari, scilicet unde
4.785  Iam dudum eripior, terrestria nubila nec me
4.786  Amplius hic cohibent, sublatus uisibus isthinc

Sermonem. . . 722 aeuum] Lc 1, 30-33 repetens orditur et Angelus inquit:
5.715  "Fundit adhuc sese cęlestis gratia tali
5.716  Exemplo nulli largita: en germen Olympi
5.717  Concipies utero et partu fecunda soluto
5.718  Aedes, cui proprium

6.136  Sin nihilo secius posthac quoque culpa scelestis
6.137  Hęrebit, pręstat melius cognoscere causam."
6.138  Vix ea fatus, adhuc addenti plurima uocem
6.139  Sustulit, et subito concussa est curia motu.
6.140  Increpat: "O fano non admittende proterue,

6.209  Vix Vix. . . 215 proterue] Io 18, 22 ea fatus, adhuc dicenti sustulit alto
6.210  Et pugnum incussit deiectum robore toto
6.211  In faciem, uultuque notę saliere rubentes
6.212  Et

Vt primum cępta est patria tellure doceri tradi cepta est patriis in finibus olim.
7.238  Cardine in occiduo suspensis Cynthia bigis
7.239  Stabat adhuc dubię peragens spacia ultima noctis.
7.240  Sibila stridoresque meant gradientibus una,
7.241  Et qua diuertunt, nocturna silentia frangunt.
7.242  Postquam incomposito

7.460  Dehinc Dehinc. . . 477 minantis] Mt 27, 19 stertentis adhuc uxoris adire cubile
7.461  Pilati accelerat. Placida resoluta quiete
7.462  Molliter hęc dulcem reflabat pectore somnum.

ille quidem cęlum tunc haurit apertum,
9.317  Perpetuęque oculis subito periere tenebrę.
9.318  Reddita nec tantum uirtus sibi sola uidendi.
9.319  Maius adhuc aliud mox menti illuxit, et illum
9.320  Iam tunc autorem agnouit pignusque salutis.
9.321  Quod primum ut potuit uerbis factoque professus,
9.322  Statque fides dictis omnes

9.389  Sed miscere iuuat totum iam cędibus orbem:
9.390  Vincimur, ast hodie non et uincemur inertes.
9.391  Vt cęptum est passim per cęlum bella cienti,
9.392  Extremo nec adhuc desistam degener aeuo!"
9.393  Hęc fanti miris mox nexibus addita uincla,
9.394  Pręscripti fines, qua iam desęuiat ultro.
9.395  At secus hinc supera cętus regione

9.445  Legit Legit. . . 538 format] Gn 12- 25 adhuc reliquis iam iam labentibus unum,
9.446  Destinat unde sibi quęsitam educere prolem,
9.447  Cui iam fata sinant ueteres reparare ruinas.
9.448  Ille pererrato defessus

9.633  Atque ingens hominem miraclum carmine promam.
9.634  Et nihil erroris reor olim admittier inde,
9.635  Scriptum more tegat si nobis sensa uetusto,
9.636  Si nec adhuc rudibus quicquam proponat apertum,
9.637  Quo nondum certo poterant pertingere captu.
9.638  Namque

9.643  Multiplici usque adeo pręstabant dote bonisque
9.644  Indolis egregię, seu mens potiusue uoluntas
9.645  Excutienda, decus generis superabat utrinque.
9.646  Quin et adhuc medio, manat qua uita perennis,
9.647  Vis suberat, positis starent dum legibus ultro,
9.648  Scilicet inde manus arcentes, fęda titillat
9.649  Qua Venus erumnis laxans hinc

9.807  Hic mortem numero nil iam dimotus obiuit,
9.808  Scilicet illatusque hic idem menbra sepulcro,
9.809  Hic etiam uictor lęti perterruit Orcum,
9.810  Hic et adhuc animam exangues accersit in artus.
9.811  Hic, inquam, functus repetiuit munere corpus,
9.812  Quod dedit humanum in nomen non morte peremptus
9.813  Digna, pro nostro soluens

Iccirco. . . 209 uatem] Agg 2, 9 exiguam Aggęus iactauerit aedem,
10.208  Esset adhuc etiam longe uictura priorem,
10.209  Stabat promissum fatis cui cernere uatem.
10.210  Non

uiso exultarit Iesu,
10.213  Et quamuis armenta abeant pręsepibus altis,
10.214  Exactumque pecus proprio pellatur ouili.
10.215  Quin et adhuc mentem si tollas altius, inquam,
10.216  Quam niger infestat, quam uellit et insuper Orcus,
10.217  Vindicet ut passim et reparet, qui liberat ultro,
10.218  Est opus, idque

10.297  Dixit, Dixit. . . 301 omnes] Lc 24, 40-43 at optatis nec adhuc hi credere uotis.
10.298  "Restat adhuc alia de me ratione periclum,
10.299  Si medio, quod nunc epulemur, ponitis", inquit.
10.300  Illi mel ponunt et piscem protinus

Dixit. . . 301 omnes] Lc 24, 40-43 at optatis nec adhuc hi credere uotis.
10.298  "Restat adhuc alia de me ratione periclum,
10.299  Si medio, quod nunc epulemur, ponitis", inquit.
10.300  Illi mel ponunt et piscem protinus assum:
10.301  Vescitur, inde dapem socios

Ille. . . 309 Orcus] Mt 28, 18 "Mihi passim cessit", fert, "ampla potestas:
10.308  Quod cęlum cohibet, cohibet quod terra fretumque,
10.309  Dictis audit, adhuc quodcunque recondit et Orcus.
10.310  Huc Huc. . . feratis]

Ecce Palestino licuit tunc noscere tractu
10.329  Qui status et generis qualis iam uita beati,
10.330  Dum pietate simul recta uersantibus ultro
10.331  Apparet, dum et adhuc simul improuisus abiret,
10.332  Tristia diuinis solatus pectora dictis.
10.333  Cesserat usque grauis moles torpedinis expers
10.334  Natiuę, penitus cęlestem

hic subito compellans uoce Magister:
10.381  "Heus pueri, recte captura an cesserit", inquit,
10.382  "Ecquid quod uobis epulis superarit habetis?"
10.383  Dumque ignotus adhuc sola spaciatur in acta,
10.384  "Perbelle haud equidem noctem transegimus", aiunt,
10.385  "Non est quo nostrum liceat pensare laborem."

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Epistola ad Adrianum VI Pontificem Maximum, versio electronica (), Verborum 2644, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepistadr].

Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Tropologica Dauidiadis expositio, versio electronica (), Verborum 5871, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - expositio] [word count] [marulmartrop].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1522], Dalmatiae encomii principium, versio electronica (), 7 versus, verborum 41, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [vrancicmencomium].

Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1522], Bernardini de Frangepanibus comitis Segniae, Vegliae, Modrusiique etc. Oratio pro Croatia Nürenbergae in Senatu Principum Germaniae habita XIII. Cal. Decemb. An. Ch. M.D.XXII, versio electronica (, Nürnberg), Verborum 2137, Ed. Violeta Moretti [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio] [word count] [frankapanboratiocroatia].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1524], Vita Marci Maruli Spalatensis per Franciscum Natalem conciuem suum composita, versio electronica (), Verborum 1777, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - vita] [word count] [natalisfvitamaruli].

Božićević Natalis, Frano; Martinčić, Franjo; Martinčić, Jerolim; Alberti, Nikola; Alberti, Antun; Papalić, Jerolim; Paskvalić, Donat [1524], Epitaphia Marci Maruli, versio electronica (), 55 versus, verborum 383, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - epitaphium] [word count] [aavvepitaphmaruli].

Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].

Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1525], Stephanus Brodericus secretarius regius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 579, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15250930].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, castra regia prope Erd ad Danubium posita), Verborum 350, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260727].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1530], Epistula ad Ianum de Lasco, versio electronica (, Constantinopolis), Verborum 196, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistlasc].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1532], Memoriale Antonii Verantii de statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici II. usque ad finem anni 1529, versio electronica (), Verborum 1364, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vrancicamemoriale1532].

Kružić, Petar (m. 1537) [1532], Petrus Crusitch castellanus Clissii Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 561, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpepist15320922].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus Episcopus Sirmiensis Nicolao Olao, versio electronica. (, Požun), Verborum 484, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330308].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus episcopus Sirmiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Pečuh), Verborum 239, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330508].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus episcopus Sirmiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 722, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330801].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report