Your search found 6147 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 101-200:

1.281.4  Non nisi flammarum tabe liquefieri. 282. DE AMORE
1.282.1  Ad fontes quidam tornatum erexit Amorem,
1.282.2  Dum putat has unda extinguere posse faces. 283. DE GRATIA
1.283.1  Gratia cum properat, fit dulcior, ast ubi tardat,
1.283.2  Tota

1.288.3  Haec postquam Libyci, trux verterat ira, Severi,
1.288.4  Abstulit Augustis, qui sua, tribus,
1.288.5  Reddidit hinc lapsos, mutato nomine, muros,
1.288.6  Dum secat Ausonium, Flavius, imperium. 289. VERBA CLYTAEMNESTRAE AD FILIUM ORESTEM
1.289.1  In ventremne, tuum, vel mammas, dirigis ensem?

seditiosa potest. 305. DE VINCENTINO NAVIGANTE
1.305.1  Vincentinus eques, tumidi rudis ante profundi,
1.305.2  Miratus Venetae, dum redit, urbis opes,
1.305.3   Post vomitus crebros, et versum paene cerebrum,
1.305.4  Post fractum, rigido robore, molle latus,
1.305.5   Contigit ut litus; Non me vehet amplius,

Exoretque sibi suam puellam:
1.321.28  Infernum prece mitigavit Orpheus. 322. IN BASINUM PARMENSEM DE HESPERIDE AB EO COEPTA IAM DUDUM ET NON DUM FINITA
1.322.1  Pagina cum longo pridem tua certat Oreste
1.322.2  Longius aut ipso si quid Oreste fuit.
1.322.3  Parcere iam sacro debes, Basine, furori,

VOLABAT
1.337.1  Quis credat? bifido sagitta ferro
1.337.2  Currenti caput abscidit volucri,
1.337.3  Desit currere non tamen volucris,
1.337.4  Dum deesset caput. Unde vis peremtae
1.337.5  Cum sic curreret, unde iners eunti?
1.337.6  An pars mortua, pars erat superstes?
1.337.7  Nec, quamvis posito procul cerebro,

1.337.7  Nec, quamvis posito procul cerebro,
1.337.8  Cor disperdiderat suum vigorem?
1.337.9  An casus levis hoc repente lusit,
1.337.10  Dum vivae tenor ille motionis
1.337.11  Nec iam frigida membra derelinquit?
1.337.12  An dum, mors subito vocata, tardat,
1.337.13  Lentus substitit, et morae vocantis

1.337.9  An casus levis hoc repente lusit,
1.337.10  Dum vivae tenor ille motionis
1.337.11  Nec iam frigida membra derelinquit?
1.337.12  An dum, mors subito vocata, tardat,
1.337.13  Lentus substitit, et morae vocantis
1.337.14   Momentum breve sensus occupavit?
1.337.15  An quoddam medium locare tempus,

1.349.1  Prostratum leporem cum iam ferus ungue secaret
1.349.2  Daedalion, adsunt improba turba canes.
1.349.3   Quo ruitis segnes? captae iam parcite praedae,
1.349.4  Dum fera diripitur, ne lanietur avis.
1.349.5   Ignavi stupuere canes, dum viscera victor
1.349.6  Devorat et praeda pascitur ille sua.

adsunt improba turba canes.
1.349.3   Quo ruitis segnes? captae iam parcite praedae,
1.349.4  Dum fera diripitur, ne lanietur avis.
1.349.5   Ignavi stupuere canes, dum viscera victor
1.349.6  Devorat et praeda pascitur ille sua. 350. EPITAPHIUM ALFONSI, REGIS NEAPOLITANI
1.350.1  Si Iovis ossa

1.355.7  Curritur, et falsum pugnae certamen initur:
1.355.8  Corruit inflictis unus et alter equis; P
1.355.9  ars galeae anterior iugulum perrupit herilem,
1.355.10  Dum famulum praeceps desuper urget herus. 356. EPITAPHIUM NICOLAI PONTIFICIS MAXIMI
1.356.1  Quintum quae tegit urna Nicolaum,

382. EPITAPHIUM BARBARAE MATRIS SUAE
2.21.1  Nobilior vitae meritis quam praesule nato,
2.21.2  Hac sub marmorea, Barbara, mole iacet.
2.21.3  Dum licuit, stirpis fovit pia cura parentem,
2.21.4  Illi dulce fuit sospite prole mori.
2.21.5  Nunc pro se vicibus numen coeleste precantur,
2.21.6  Filius in terris, mater in

385. DE PIO PONTIFICE MAXIMO, QUI OBIIT IN EXPEDITIONE CONTRA TURCOS
2.24.1  Cum Pius in Turcos pia tollit signa Secundus,
2.24.2  Dum culpant segnes, strenua bella, patres,
2.24.3   Dum simul Occasus sequitur, simul Arctos euntem,
2.24.4  Solvere dum classem, dum dare vela parat;
2.24.5  Hadriaci extinctus

385. DE PIO PONTIFICE MAXIMO, QUI OBIIT IN EXPEDITIONE CONTRA TURCOS
2.24.1  Cum Pius in Turcos pia tollit signa Secundus,
2.24.2  Dum culpant segnes, strenua bella, patres,
2.24.3   Dum simul Occasus sequitur, simul Arctos euntem,
2.24.4  Solvere dum classem, dum dare vela parat;
2.24.5  Hadriaci extinctus Piceno in litore ponti,
2.24.6  Famosum subito funere

Cum Pius in Turcos pia tollit signa Secundus,
2.24.2  Dum culpant segnes, strenua bella, patres,
2.24.3   Dum simul Occasus sequitur, simul Arctos euntem,
2.24.4  Solvere dum classem, dum dare vela parat;
2.24.5  Hadriaci extinctus Piceno in litore ponti,
2.24.6  Famosum subito funere rupit iter.
2.24.7  Sis licet ingentis, vana spe lusa,

Pius in Turcos pia tollit signa Secundus,
2.24.2  Dum culpant segnes, strenua bella, patres,
2.24.3   Dum simul Occasus sequitur, simul Arctos euntem,
2.24.4  Solvere dum classem, dum dare vela parat;
2.24.5  Hadriaci extinctus Piceno in litore ponti,
2.24.6  Famosum subito funere rupit iter.
2.24.7  Sis licet ingentis, vana spe lusa, triumphi,

388. DE TECTIS PER IOANNEM ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM INSTAURATIS
2.27.1  In cathedra Petri, Paulo residente Secundo,
2.27.2  Tertius imperium dum Fridericus habet,
2.27.3  Haec instauravit Ioannes tecta Sacerdos,
2.27.4  Funditus obruerat quae prius ignis edax.
2.27.5  Pro quibus officiis aeternum vivat Olympo,

tamen pulchro fuerat per vulnera leto
2.42.8  Dignior; ignavos segnia fata decent. 404. DE ACCIPITRIS VENATIONE
2.43.1  Latratu dum silva canum, clamore virorum
2.43.2  Personat, ecce dedit callida praeda fugam;
2.43.3  Sed pede quem nulli possunt aequare molossi,
2.43.4  Accipiter penna consequitur leporem.

Da gratis, inquis; nescis, puto, lege caveri,
2.51.4  Ut curatorem prodigus accipiat. 413. IN BRIGIDAM PODAGROSAM
2.52.1  Brigida dum molli podagrosa quiescit in herba,
2.52.2  Repsit ad infirmum, longa colubra, pedem.
2.52.3   Quam simul aspexit toto circum orbe volutam,
2.52.4  Prosiliens stratis currere

breviter, Galeotte, docebo:
2.61.2  Ante mori, quamvis junior, opto tibi. 423. DE MARSILIO FICINO
2.62.1  Nuper in Elysiis animam dum quaero Platonis,
2.62.2  Marsilio hanc Samius dixit inesse senex. 424. DE FORTUNA AULICORUM
2.63.1  Qui modo summus erat, nunc

434. IN ABBATEM SZEKSZÁRDIENSEM RELIGIONIS ERGO SE CASTRANTEM
2.73.1  Testibus exectis duo grandia dona tonanti
2.73.2  Obtuleras nuper religiose pater.
2.73.3  Munera coelestes dum conspexere puellae,
2.73.4  Versa est in risum regia celsa Jovis.
2.73.5  Juppiter exclamat: Mentem castrare necesse est,
2.73.6  Haec obscoena lupis tradere membra potes.

tradere membra potes. 435. SINE LEMMATE
2.74.1  Lumen ad hibernae vigilans, Matthaee, lucernae,
2.74.2  Dum situlo aethereas quaeris in orbe vias.
2.74.3   Improvisa leves rapuere incendia circos
2.74.4  Nec se deprendi sustinuere dei.
2.74.5  Quis iam

vates?
2.74.6  Forsitan hoc Phaëton usserat astra modo. 436. ROMAE
2.75.1  Roma vetus, veteres dum te rexere Quirites,
2.75.2  Nec bonus inmunis, nec malus ullus erat.
2.75.3   Defunctis patribus successit prava iuventus,
2.75.4  Quorum consilio precipitata

tuis optemus, Iane, calendis?
2.78.16  Talibus auspiciis proximus annus eat! 440. DE SIGNO IOANNIS VITÉZII ARCHIEPISCOPI
2.79.1  Dum fera Matthiae premitur Moldavia regi,
2.79.2  Ioannis signum praesulis istud erat.
2.79.3  Rettulit hoc domino, fusis, sua turma, Valachis,
2.79.4  Devota templis obtulit ille

quaedam, quae vel dicta leporis habent. 450. DE MUNITIONIBUS AB ARCHIEPISCOPO STRIGONIENSI CONSTRUCTIS
2.89.1  Pannonici dum sceptra tenet felicia regni
2.89.2  Matthias clarum stirps imitata patrem;
2.89.3   Condidit hoc pastor Ioannes nobile saeptum.
2.89.4  In patulo

3.2.1  Marchio, magnorum, decus immortale parentum,
3.2.2  Marchio, Ferrariae, portus et aura, tuae;
3.2.3   Unde meum sumet primordia debita carmen,
3.2.4  Dum studeo laudes commemorare tuas?
3.2.5  Iustitiamne tuam coner prius edere, qua nec
3.2.6  Immunes pravos, nec sinis esse bonos?
3.2.7  Qua fraus supplicium, qua fert sua munera

3.3.62  Nec nimium dominae credulus esse velis.
3.3.63  Quae, minime sperant freta sunt infesta, carinis,
3.3.64  Qui minime rentur piscibus esca nocet.
3.3.65  Dum secura sedet ramo super arboris ales,
3.3.66  Aspicit implicitos, aucupis arte pedes.
3.3.67  Dum penitus misso gaudebat laeta timore,
3.3.68  Capta fuit Graio

3.3.64  Qui minime rentur piscibus esca nocet.
3.3.65  Dum secura sedet ramo super arboris ales,
3.3.66  Aspicit implicitos, aucupis arte pedes.
3.3.67  Dum penitus misso gaudebat laeta timore,
3.3.68  Capta fuit Graio Dardana Troia dolo.
3.3.69  Excute de digitis malesanae dona puellae,
3.3.70  Excute; amara sub hoc

fingis Clario, carmina digna, Deo.
3.3.213  At sine me paullum tantis praeludere rebus,
3.3.214  Ut sternant magnis metra minora viam.
3.3.215   Labuntur sensim, dum te praeludere fingis,
3.3.216  Tempora; sic aetas praeterit omnis iners.
3.3.217   Prolusum est, ventis, pelagus patet omne, fugatis,
3.3.218  Strataque carminibus satque

3.8.66  Fatalem legeret Persephonea comam;
3.8.67  Spartanae functus iuvenili munere luctae,
3.8.68  Per virides ierat currere laetus agros.
3.8.69  Illic dum laxis per devia fertur habenis,
3.8.70  Praecidere truces licia pulla Deae.
3.8.71  Praecidere Deae simul, et simul ille volucris,
3.8.72  Colla superlapso candida fregit equo.

3.8.105  Atqui nec dicto quenquam irritarat amaro,
3.8.106  Mitis, et innocua simplicitate bonus.
3.8.107  Sed quid vana queror? tu te, furiose, necasti,
3.8.108  Dum nunquam nostris utere consiliis.
3.8.109  Praecepi quoties, et te quam saepe rogavi,
3.8.110  Tam temere indomito, ne rapereris, equo?
3.8.111  Exitiale adeo

tua totam, resonant lamenta, per urbem,
3.8.144  Muta nec assuetis perstrepit aula iocis.
3.8.145  Morte tua attoniti, senior simul et puer, horrent,
3.8.146  Ille suis eadem dum timet, ille sibi.
3.8.147  Sed mea praecipua formidine corda tremiscunt,
3.8.148  Nulla fuit cui nox te sine, nulla dies.
3.8.149  O quam saepe mihi reducem te somnia

tua, de nostro pectore, cura cadat.
3.8.159   Nec tibi, credo equidem, venient oblivia nostri,
3.8.160  Non, tu si Lethes flumina tota bibas.
3.8.161   Unum est quod verear; nam dum mihi tempora vitae
3.8.162  Spondeo longa tuae; dum reor esse Deos;
3.8.163   Tardavi demens meritas tibi solvere grates,
3.8.164  Nec tribui obsequiis, praemia digna, tuis.

tibi, credo equidem, venient oblivia nostri,
3.8.160  Non, tu si Lethes flumina tota bibas.
3.8.161   Unum est quod verear; nam dum mihi tempora vitae
3.8.162  Spondeo longa tuae; dum reor esse Deos;
3.8.163   Tardavi demens meritas tibi solvere grates,
3.8.164  Nec tribui obsequiis, praemia digna, tuis.
3.8.165   Forsitan et tetricam, Dictaei ad iudicis,

quo maneat bella puella loco.
3.12.49  Tu sis monstratrix, tu mutua foedera iunge,
3.12.50  Tu compone suo, corpora bina, toro.
3.12.51  Hoc, precor, efficias; sic, dum cum Marte iacebis,
3.12.52  Impediant lectum, vincula nulla, tuum!
3.12.53  Sic habeas iuvenes, semper tua signa sequentes,
3.12.54  Militiamque tuam multa puella colat!

tuas, et tura cremabo,
3.12.86  Quae legit in silva divite mollis Arabs. 13. DE CERTAMINE MENSIUM
3.13.1  Bisseni Phoebo certant dum iudice menses,
3.13.2  Primus in hos solvit Martius ora sonos:
3.13.3  Ipse ducem veteri statuit me Romulus anno,
3.13.4  Iussit et auctoris nomen habere sui.

3.19.14  Iugera fecundi mille tenere soli;
3.19.15  Non digitis Hebes porrectum haurire liquore,
3.19.16  Ipsius in solio non residere Iovis.
3.19.17  Dum calido nostrae fervebunt sanguine venae,
3.19.18  Dum mea vitalis spiritus ossa reget,
3.19.19  Huius amicitiae stabit venerabile foedus,
3.19.20  Narrabunt nostram saecla

3.19.15  Non digitis Hebes porrectum haurire liquore,
3.19.16  Ipsius in solio non residere Iovis.
3.19.17  Dum calido nostrae fervebunt sanguine venae,
3.19.18  Dum mea vitalis spiritus ossa reget,
3.19.19  Huius amicitiae stabit venerabile foedus,
3.19.20  Narrabunt nostram saecla futura fidem.
3.19.21  Nec plus Tyndaridae clarissima

Phryx puer haud alias miscet cum nectare lymphas,
3.20.36  Nec sua Mars alio vulnera fonte lavit.
3.20.37  Debita solventur semper tibi vota quotannis,
3.20.38  Dum mea vitalis spiritus ossa reget.
3.20.39  Nec plus Castalias, quam te, venerabimur undas,
3.20.40  Musarum et nobis Numinis instar eris.
3.20.41  Sed tamen in fessas unde haec

ELEGIAE IN PANNONIA SCRIPTAE 21. ABIENS VALERE IUBET SANCTOS REGES, WARADINI
4.1.1  Omnis sub nive dum latet profunda
4.1.2  Tellus, et foliis modo superbum
4.1.3  Canae dum nemus ingravant pruinae,
4.1.4  Pulchrum linquere Chrysium iubemur,

21. ABIENS VALERE IUBET SANCTOS REGES, WARADINI
4.1.1  Omnis sub nive dum latet profunda
4.1.2  Tellus, et foliis modo superbum
4.1.3  Canae dum nemus ingravant pruinae,
4.1.4  Pulchrum linquere Chrysium iubemur,
4.1.5  Ac longe dominum volare ad Istrum.
4.1.6  Quam primum, o comites, viam voremus.

rite favens iter secunda.
4.1.42  Quam primum, o comites, viam voremus. 22. BLASIO MILITANTI IANUS FEBRICITANS
4.2.1  Dum te castra tenent pictis fulgentia signis,
4.2.2  Nec trepida raucas excipis aure tubas;
4.2.3   Nos, Blasi, aestifera correpti febre iacemus,
4.2.4  Desidis et leti triste

4.4.43  Una dies multos, olim recolenda, per annos,
4.4.44  Quam niveus prisco signet honore lapis.
4.4.45  Hanc vos unanimi, mecum celebrate, sodales,
4.4.46  Dum favet hinc aetas, hinc genialis hyems.
4.4.47  Dilutae Baccho fugiant ante omnia curae,
4.4.48  Ille potest moestos exhilarare Deus.

25. THRENOS, DE MORTE BARBARAE MATRIS
4.5.1  Quid querar? unde novo quaeram fomenta dolori?
4.5.2  Ecce iacet lacrymis, mater humanda, meis.
4.5.3   Ergo erit ista dies nobis dum vita manebit,
4.5.4  Semper acerba licet, rite colenda tamen.
4.5.5  Sive illam Libyco longe deprensus in aestu,
4.5.6  Sive Lycaonio sidere pressus agam.

Hesperium Sertorius exul in orbem.
4.5.64  Plurima sed profugo cura parentis erat.
4.5.65  Sancta humeris Siculi portarunt pondera fratres,
4.5.66  Aetnaeus flammas dum vomit ore gigas.
4.5.67  Nec plus Tyndaridas Sparte, quam praedicat Argos
4.5.68  Trita parentali fortia colla iugo.
4.5.69  Saecula nec solos coluerunt prisca parentes.

ego, post duodena licet quinquennia raptam,
4.5.84  Non fletu et lacrymis prosequar alma parens?
4.5.85  Tu me conceptum genitali in sede tulisti,
4.5.86  Exigeret menses, dum vaga luna, decem.
4.5.87  Forsitan et duri rupissent viscera partus,
4.5.88  Ni tibi nitenti Iuno tulisset opem.
4.5.89  Exin progenitum gestasti mollibus ulnis,

4.5.105  Cum tuus Ausonias tradit me frater ad oras,
4.5.106  Longinquo et Musas quaerere in orbe iubet.
4.5.107  Illius impensa Venetas celebravimus urbes,
4.5.108  Dum sol undecies per sua signa redit.
4.5.109  Quod desiderium tanto tibi tempore nostri?
4.5.110  Quanta inter dubios gaudia saepe metus?
4.5.111   At postquam patriae me reddidit

4.5.156  Officiis homines, religione Deum.
4.5.157  Incolumi sane fueris quam fida marito,
4.5.158  Declarat viduae non repetitus Hymen.
4.5.159  Mansisti caelebs dum vertens saecula Titan,
4.5.160  Iungeret autumnis, lustra quaterna, tribus.
4.5.161  Ergo apud antiquos olim tibi iure Quirites,
4.5.162  Rara pudicitiae parta corona foret.

4.6.16  Plus prodit timidos, vana latebra, reos.
4.6.17  Tu certe, obscurae tu fax, Latonia, noctis,
4.6.18  Sumsisti radios, in mea damna, novos.
4.6.19  Nam tua, germani dum proximat orbita, flammis,
4.6.20  Paulatim morbo, tabuit illa, gravi.
4.6.21  Ac pariter te lux, illam sua vita reliquit,
4.6.22  Heu quod deterior sors sua, sorte tua est!

4.6.117  Nunc saltus iunctis peragras pharetrata Napaeis,
4.6.118  Nec finis illaesas montibus ire feras.
4.6.119  Perde malas tigres, et saevos perde leones,
4.6.120  Dum tantum silvis tutus inerret homo.
4.6.121  Esto tamen figi meruit violentus Orion,
4.6.122  Invitam stupro dum maculare parat,
4.6.123  Quid miser Actaeon sceleris

4.6.119  Perde malas tigres, et saevos perde leones,
4.6.120  Dum tantum silvis tutus inerret homo.
4.6.121  Esto tamen figi meruit violentus Orion,
4.6.122  Invitam stupro dum maculare parat,
4.6.123  Quid miser Actaeon sceleris commisit, ut illum
4.6.124  Obiiceret canibus, forma ferina, suis?
4.6.125  Unum transieram, (sed et illo

Nec quicquam vani finxerat illa ioci.
4.7.9  Hoc siquidem toto, castris indulsimus, anno,
4.7.10  Gessimus et Musis non reticenda tuis.
4.7.11  Nam patrium iuxta vires dum cogimus Histrum,
4.7.12  Venturum Martis dum meditamur opus;
4.7.13  Ecce protervus Halis, fiducia summa suorum,
4.7.14  Sirmia traiecto, pervolat arva Savo.

4.7.9  Hoc siquidem toto, castris indulsimus, anno,
4.7.10  Gessimus et Musis non reticenda tuis.
4.7.11  Nam patrium iuxta vires dum cogimus Histrum,
4.7.12  Venturum Martis dum meditamur opus;
4.7.13  Ecce protervus Halis, fiducia summa suorum,
4.7.14  Sirmia traiecto, pervolat arva Savo.
4.7.15  Nimirum egregia sperans se laude potiri,

4.8.54  Nec nisi ferrato, ferreus ire, fero.
4.8.55  Ergo animis fruor ipse meis, et iusta profecto
4.8.56  Optatae capio praemia militiae.
4.8.57  Dum loquor, horridulos sensim rigor occupat artus,
4.8.58  Sentio tormenti, praevia signa, mei.
4.8.59  Iam labra plus multo livent, iam mucidus alget
4.8.60  Nasus, et incussae

4.8.81  Si scelera odistis, removete cruenta latronum
4.8.82  Agmina, sacrilegos, tollite mille viros.
4.8.83  Me servate, precor, Phoebi pia sacra colentem,
4.8.84  Dum saltem in lucem carmina nostra volant.
4.8.85  Plurima sunt nobis, summam poscentia limam,
4.8.86  Sunt quae dimidia parte parata manent.
4.8.87  Si vos ingenium, si florida

4.10.72  Haerebunt medio, fulmina torta, polo.
4.10.73  Te quondam custos aurati velleris hydrus,
4.10.74  Sensit et anguineis torva Medusa comis.
4.10.75  Dum tibi victa victa: iuncta Delitiae poet. Hung, Windau fovet Tithonum longius Eos,
4.10.76  In Iovis officium Nox geminavit iter.
4.10.77  Huc ades, o hominum,

4.11.2  Fluxisti has nostri corporis in latebras,
4.11.3   Nil querimur de te, tantum probitate refulges,
4.11.4  Tam vegeto polles nobilis ingenio.
4.11.5  Nec te, dum porta Cancri egrederere calentis,
4.11.6  Lethaeae nimium proluit humor aquae.
4.11.7  Mystica qua rapidum tangit Cratera Leonem,
4.11.8  Unde levis vestrum linea ducit iter.

4.12.26  Putris et effuso, diffluit uva, mero.
4.12.27  Deficiunt pecudes, et clausi millia vulgi,
4.12.28  Urbibus in plenis, obsidet atra fames.
4.12.29  Dum queror, incubuit gravior metus; en vaga late,
4.12.30  Excurrunt victis flumina litoribus.
4.12.31  Ac primum valles, et plana iacentia complent,
4.12.32  Mox etiam campis

4.12.45  Pagus erat, subito palus est, et mersa profundo,
4.12.46  Quaerunt montivagi culmina ruricolae.
4.12.47  Nec res ulla magis miseros, spe perdit inani,
4.12.48  Dum mala crementum non habitura putant.
4.12.49  Huic nimium celsae fidenti margine ripae,
4.12.50  Subsedit media subruta nocte domus.
4.12.51  Transtulit ille lares sublimis in

4.12.174  Ne fiant unus, cuncta elementa, latex.
4.12.175  Nonne semel firmo sanxisti foedere pactum,
4.12.176  Diluvio haud ultra perdere velle tuos,
4.12.177  Dum picturato signaret nubila tractu,
4.12.178  Iunoni gratae semita curva Deae?
4.12.179  Aspice nunc, et quem nunquam sententia vertit,
4.12.180  Promissis memorem mitibus adde

iungentur nubibus amnes,
4.12.196  Nec spatium, per quod defluat imber, erit.
4.12.197   Surge age cara soror, superantem nubila Olympum,
4.12.198  Scandamus, celeri, dum licet, ambo fuga.
4.12.199   Vel Parnasiacae, potius fastigia, Cirrhae,
4.12.200  Altior est lymphis omnibus ille locus.
4.12.201  Hic ego post tergum lapides, magnae ossa

pietate queri! 34. DE VENATIONE STEPHANI DE BAION ORATORIS
4.14.1  Hunnorum orator Stephanus Baionia proles
4.14.2  Ad Tiberim primo dum spatiatur equo,
4.14.3  Inventum cursu praeverterat alite cervum,
4.14.4  Ocior et sociis, ocior et canibus:
4.14.5  Excitat et timidis animos sors ultima rerum

poteris laceros variis cruciatibus artus,
4.15.146  Nequicquam indignae, Nate, dedisse neci?
4.15.147   Nequicquam tantos poterit tolerasse dolores,
4.15.148  Obsequitur iussis, dum pia turba, tuis?
4.15.149  Si te nulla movet tantorum causa laborum,
4.15.150  At moveat, debet quem tibi mundus, honor.
4.15.151  Quis tibi sacra feret? quis templa

Quod ex tribus liquido constare et patere potest, primo quod est contra Deum, secundo quod est contra salutem animarum, tertio quod est contra ecclesiastice libertatis emunitatem. Primum patet, servitium coactum nullatenus fore placitum seu acceptum, ne dum sacre Scripture testimonio, verum etiam Sanctorum exemplis edocemur, adeo ut in commune proverbium versum sit, servitium coactum Deo non placet: inquit Paulus beatissimus Apostolus ad Corintios: unusquisque enim prout destinavit in corde suo non ex tristitia aut

enim datorem diligit Deus. Quod autem secundo loco animarum salus ex dicto modo patet quod ex huiusmodi violentis exactionibus ut plurimum insurgent ire rixe oculata odia dissensiones invidie detractiones contumelie blasphemie et plura alia longe graviora, ex quibus ne dum animarum salus, verum etiam et pacificus status huius reipublice, quam Nostrum Illustrissimum Dominium in suorum populorum gubernationem summo studio procurat et fovet, faciliter perturbari et maculari posset. Quod autem tertio loco prefatus modus

qui nisi capite teneatur totus statim illabitur, januis enim reseratis faciliter patet ingressus, et Philosophus in primo de celo et mundo: parvus error in principio, magnus est in fine valde. Cum igitur nobis ex officio incumbat Dei honorem super omnia procurare, et ne dum peccata, scilicet etiam occasiones peccatorum prescindere evellere et extirpare, emunitatemque ecclesiastice libertatis pro posse tueri, ne ex nostro assensu animarum nostrarum adversario additum patefecisse videamur, nescit enim, ut inquit beatissimus

Tartarei iura levare fori.
35  Scilicet ut per te pateat non omnia mortis
Esse nec inferna conditione trahi.
Sed quia Parcarum firmata lege negatur
Aevo hominis semper dexteriore frui,
Dum licet atque sinit facies, dum tempora vernant
40   Gaudia festino carpe abitura pede
Vtere non stabili fugiturae vere iuventae
Non curans homini quid ferat hora sequens

fori.
35  Scilicet ut per te pateat non omnia mortis
Esse nec inferna conditione trahi.
Sed quia Parcarum firmata lege negatur
Aevo hominis semper dexteriore frui,
Dum licet atque sinit facies, dum tempora vernant
40   Gaudia festino carpe abitura pede
Vtere non stabili fugiturae vere iuventae
Non curans homini quid ferat hora sequens
Praecipue aligeri

carpe abitura pede
Vtere non stabili fugiturae vere iuventae
Non curans homini quid ferat hora sequens
Praecipue aligeri fac sollicitentur amores
Arbitrio curuant dum sua tela tuo
45  Et si quando ulli talis meditaberis esse,
Ipsum ego te qualem sensi in amore meo.
Aspice purpurei formosa rosaria Pesti
Quae vix exacta languida luce

collata nitet et, quod maximum est, in ipso aspectu ac forma principis digna refulget, ut amplius non egeat alicuius orationis subsidio. Magno si quidem ac ingenti gaudio afficimur tue felicissime creationis, que, cum magnis ac divinis praeconiis extollenda sit, nec dum ingenia tarda ac ieiuna, verum etiam fluvios Ciceronis exsicare potuisset! Relinquam igitur illud consulto pollicioribus exquisitioribusque ingeniis exornandum ampliandumque; mihi quidem sat erit huius communis gaudii ac publicae et late patentis

correptos ob maeroris acerbitatem poetae scripserunt; etenim aegritudo uehementior cerebrum exsiccat et consumit ac spiritus illos animales enecat, qui imagines rerum a sensibus ad fantasiam adferunt. Succidit quippe eis neruos, dum florem sanguinis, quo uehuntur, siccibunda depascit. Nonnullos praeterea cura intestina apprehensos extemplo enecat, ut de Periandro Arcadiae tyranno perhibent, qui ob necem filii Corcyrenses

Porro cur philosophari maerentes non ualeant, causa impromtu est: quamuis enim diuersae sunt uires animae, radix tamen eius substantiae simplex ac penitus una, quamobrem nemo simul animum nisi ad unum opus intendere potest, quod dum exsequitur, alia negligat necesse est,
pectora nostra duas non admittentia curas, ut poeta ait, praesertim quae diligentius tractandae

"omnia enim mea bona mecum porto." Et clariora quidem omnibusque regiis opibus pretiosiora. Vnde iure illi dicere poterat quod Solon cuidam diuiti retulit, a quo dum esset rogatus an thesauros haberet, respondit: "Ambo thesauros habemus, uerum inter meum et tuum hoc interest quia nullus de meo quicquam me inuito contingere potest, et si aliis distribuo, diminutionem non patitur; tuus autem amissionis

coram latrone uiator. Vnde uidere licet quo modo insana aut recta illa mortalium existimanda est beatitudo, quam cum assecuti sunt, minime possunt esse securi, et in qua dum requiescere sperant, maximis tempestatibus conturbantur. His igitur atque eiusmodi uel ueris uel uerisimilibus rationibus, de quibus plenius postea disseremus, amatores nimii praecipue curandi sunt.

loco spe meliore inducere maestum animum non postponas. Vnde laudatus est Rhodius ille, cui in caueam a tyranno coniecto cum suaderet quidam a cibo abstinere, respondit omnia, dum uiuit, homini esse speranda. Adde quod Domini semper fuit institutum corripere, quos dilexit, amicos suos in deliciis non nutrire, sed more optimorum patrum filios suos

illum consolare poteris cum omnis euellendi morbi uis, ut mox docebimus, in ratione consistat, quam aeger animus ne agnoscere quidem ualet? Itaque tali in negotio utendum est sapientissimo ille Ouidii consilio: Dum furor in cursu est, currenti cede furori, Difficiles aditus impetus omnis habet; Stultus, ab obliquo qui cum discedere possit, Pugnat in aduersas ire natator aquas. Impatiens animus sic adhuc tractabilis

tempestates, sedulo autem sanitatem procurando. Quamobrem aliquando ab his, aliquando ab illis abstinemus alimentis et tamen gulae instigatione cruciamur; mane grauis somno et hesternis adhuc indigestis crapulis surgere cunctaris, dum hinc te sollicita auaritia ad negotium uocat, illinc desidia plumis et otio inuolutum fouent utque tibi indulgeas hortantur; sed quiescere te dominarum tuarum cupiditatum rixa non sinit ad sua quaeque studia te diuisum trahentibus.

Ioannis tractans euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita. Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius, cotidie est a uita transire; quippe dum infantia ad pueritiam, pueritia ad adolescentiam, adolescentia ad iuuentam, iuuentus ad senectutem, senecta transit ad mortem, in cursu uitae praesentis ipsis suis augumentis ad detrimenta impellitur.

Et recte sane, quandoquidem Ciceronis testimonio uirtus a uiro appellata est, uirtutum autem praecipua et uiro maxime propria fortitudo, cuius munera duo sunt maxima: doloris mortisque contemptio; his qui uti negligit dum usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte uiri retinere. Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum

tempestates, sedulo autem sanitatem procurando. Quamobrem aliquando ab his, aliquando ab illis abstinemus alimentis et tamen gulae instigatione cruciamur; mane grauis somno et hesternis adhuc indigestis crapulis surgere cunctaris, dum hinc te sollicita auaritia ad negotium uocat, illinc desidia plumis et otio inuolutum fouent utque tibi indulgeas hortantur; sed quiescere te dominarum tuarum cupiditatum rixa non sinit ad sua quaeque studia te diuisum trahentibus.

Ioannis tractans euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita. Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius, cotidie est a uita transire; quippe dum infantia ad pueritiam, pueritia ad adolescentiam, adolescentia ad iuuentam, iuuentus ad senectutem, senecta transit ad mortem, in cursu uitae praesentis ipsis suis augumentis ad detrimenta impellitur.

tempestates, sedulo autem sanitatem procurando. Quamobrem aliquando ab his, aliquando ab illis abstinemus alimentis et tamen gulae instigatione cruciamur; mane grauis somno et hesternis adhuc indigestis crapulis surgere cunctaris, dum hinc te sollicita auaritia ad negotium uocat, illinc desidia plumis et otio inuolutum fouent utque tibi indulgeas hortantur; sed quiescere te dominarum tuarum cupiditatum rixa non sinit ad sua quaeque studia te diuisum trahentibus.

Ioannis tractans euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita. Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius, cotidie est a uita transire; quippe dum infantia ad pueritiam, pueritia ad adolescentiam, adolescentia ad iuuentam, iuuentus ad senectutem, senecta transit ad mortem, in cursu uitae praesentis ipsis suis augumentis ad detrimenta impellitur.

tempestates, sedulo autem sanitatem procurando. Quamobrem aliquando ab his, aliquando ab illis abstinemus alimentis et tamen gulae instigatione cruciamur; mane grauis somno et hesternis adhuc indigestis crapulis surgere cunctaris, dum hinc te sollicita auaritia ad negotium uocat, illinc desidia plumis et otio inuolutum fouent utque tibi indulgeas hortantur; sed quiescere te dominarum tuarum cupiditatum rixa non sinit ad sua quaeque studia te diuisum trahentibus.

Ioannis tractans euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita. Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius, cotidie est a uita transire; quippe dum infantia ad pueritiam, pueritia ad adolescentiam, adolescentia ad iuuentam, iuuentus ad senectutem, senecta transit ad mortem, in cursu uitae praesentis ipsis suis augumentis ad detrimenta impellitur.

Et recte sane, quandoquidem Ciceronis testimonio uirtus a uiro appellata est, uirtutum autem praecipua et uiro maxime propria fortitudo, cuius munera duo sunt maxima: doloris mortisque contemptio; his qui uti negligit dum usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte uiri retinere. Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum

Et recte sane, quandoquidem Ciceronis testimonio uirtus a uiro appellata est, uirtutum autem praecipua et uiro maxime propria fortitudo, cuius munera duo sunt maxima: doloris mortisque contemptio; his qui uti negligit dum usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte uiri retinere. Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum

Et recte sane, quandoquidem Ciceronis testimonio uirtus a uiro appellata est, uirtutum autem praecipua et uiro maxime propria fortitudo, cuius munera duo sunt maxima: doloris mortisque contemptio; his qui uti negligit dum usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte uiri retinere. Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum

et praestant et sumunt supplicium. Contra uero improbi et scelesti se peccasse minime dolent, uerum quod poenas pendere coguntur. Quamuis tamen et facinorosi nonnulli et futiles, leuitate quadam dum aliquando inuiti aut imprudentes delinquunt, unde postea incommodi quippiam referunt, cum alios accusare nesciunt, aut in quos culpam reiciant non inueniunt, in se ipsos conuersi furibundi

Iacob et ueritus sermonis prolixitatem in Ioseph iniuriis finem orationi imponit. In aliis quoque consolatoris epistulis eius paene omnibus exemplorum adhibet patrocinium. Et Antimachus, poeta minime contemnendus, dum se ipsum consolari cuperet de coniugis morte, hoc solo ac perpetuo loco usus est, siquidem elegiam ex uxoris nomine Lydem, in qua cunctas heroum calamitates recensuit. Et recte sane;

sua laude fraudarem et studiosis clarissimum imitandi exemplum proponerem, non putaui superfluum aut absurdum totum illum locum uerbis ipsius in medium afferre. "Ita ergo", inquit, "nos quoque iocundos ac laetos esse oportet dum spei nostrae signa conspicimus, cum probatores eius sumimus, cum per mala praesentia futura bona indubitatae fidei manibus iam teneamus. Siquidem et dictum est: Salus nostra in tempore tribulationis. Nullam ergo debet generare tristitiam,

igitur tantam in nobis fidei stabilitatem Dominus esse desiderat ut et uerius esse quod credimus quam quod patimur iudicemus et uerius habeamus speranda quod sensibilia et praesentes angustias non sentiamus dum in futuram spem tota animi intentione protendimus. At si bellator aliquis dolorem uulneris aut contemnat aut nesciat, dum omnibus uiuacitatis sensibus solam uidetur cogitare uictoriam. Nam et qui tempore hiemis uadit ad balneas prius

credimus quam quod patimur iudicemus et uerius habeamus speranda quod sensibilia et praesentes angustias non sentiamus dum in futuram spem tota animi intentione protendimus. At si bellator aliquis dolorem uulneris aut contemnat aut nesciat, dum omnibus uiuacitatis sensibus solam uidetur cogitare uictoriam. Nam et qui tempore hiemis uadit ad balneas prius asperitatem frigoris nudus patienter excipit quia eum secutura calefactio consolatur; ita certa spes rem uincit instantem, ut

Aptissimum namque ad comparationem praesentium et futurorum gaudiorum praegnantis mulieris induxit exemplum; quae quamuis causam partus non absque ingenti sciat dolore transire, quia auiditate nimia liberos cupit, dolores tormentum spernit dum, quod satis diligit, concupiscit et ante gaudet ex prole quam contristetur ex partu, nec recusat fecunditatis exordia, quamuis certa sit ea non absque magnis angoribus euentura, quoniam, dum maius gaudium cogitat, tristitiae curas

nimia liberos cupit, dolores tormentum spernit dum, quod satis diligit, concupiscit et ante gaudet ex prole quam contristetur ex partu, nec recusat fecunditatis exordia, quamuis certa sit ea non absque magnis angoribus euentura, quoniam, dum maius gaudium cogitat, tristitiae curas amplectitur. Sic et in omnibus paene rebus humanis difficile potest esse laetitiam nisi tristitia ante praecessit. Et amaritudo praesentis doloris commodat amplius gaudia secutura: sic quidem

et ratione sedatum ac non potius replico tibi uicinas regum miserias et nostri temporis calamitates ut non tam plangendus sit, qui hac luce caruit, quam congratulandum ei qui de tantis malis euaserit? Constantius, Arianae fautor hereseos, dum contra inimicum paratur et concitus fertur ad pugnam, in Mopsi uiculo moriens magno dolore hosti reliquit imperium. Iulianus proditor animae suae et Christiani iugulator exercitus Christum sensit in Media quem primum in Gallia denegarat,

et paene puer post fugam, post exilium, post recuperatum multo sanguine imperium haud procul ab urbe fraternae mortis conscia necatus est et cadauer exanime infamatum suspendio. Quid loquar de Procopio, Maximo, Eugenio, qui utique, dum rerum potirentur, terrori gentibus erant; omnes capti steterunt ante ora uictorum et, quod potentissimis quondam miserrimum est, prius ignominia seruitutis quam hostili mucrone confossi

conuiuium celebrant, tantum capite reseruato, quod diligentius purgatum atque inauratum pro simulacro habere consueuerunt. Pastores Poenorum dicti Nasamones obseruant infirmos, dum agere animam incipiant, eosque sedentes constituunt ne supini exspirent, atque ita sedentes sepeliunt. Ceterum quis posset enumerare singularum nationum proprias consuetudines quas de sepeliendis mortuis habuerunt,

quando amici eorum illis erant priuati; eadem ratione multi nec solem nec caelum toto tempore suspiciunt. Sed mitius Aegyptii in simili re insaniunt, siquidem apud hos, dum homo alicuius momenti decedebat, familiae suae omnis muliebris sexus caput sibi et uultum oblinibat luto. Deinde relicto domi cadauere ipsae per urbem uagantes se plangebant succinctae nudatas mamillas et cum eis proxime quaeque, altera ex

enim omnes uirtutes ad comprimendum quemuis angorem, ut Cicero praeclare in Tusculanis quaestionibus docuit. Vbi ait: Quare si (ut mihi initio concessisti) turpitudo peius est quam dolor, nihil est plane dolor. Nam tibi dum turpe nec dignum uiro uidebitur gemere eiulare lamentari frangi debilitari dolore, tum honestas, tum dignitas, tum decus aderit; cum in ea intueberis, te continebis. Cedet profecto uirtuti dolor et animi inductione languescet.

Leuatur autem idcirco maerore animus cum cernit alios sua incommoda uere dolere, uel quod socios se habere malorum uidet, uel quod plurimum se amari illo argumento colligit dum ceteros intuetur, et maxime non indignos, suis calamitatibus ingemiscere, tantamque ex huiusmodi amicitia suscipit uoluptatem ut iam maestitiae illi non relinquat exacerbandi locum, teste Seneca qui ait: Nihil aeque, Lucilii uirorum

Bibliographia locorum inventorum

Šižgorić, Juraj (stariji) (biskup 1437-1454) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1087, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia; prosa - epistula] [word count] [sizgorjdocumentasibenic].

Andreis Trogiranin (c. 1500?) [1450], Ad puerum forma superbientem elegia, versio electronica (), 48 versus, verborum 298, Ed. Bratislav Lučin; Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [andronictragelegia].

Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report