Your search found 6117 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1101-1200:

127  Haec sibi curarum solamen, solus amorque,
128  Dum vixit, nec nota Venus fuit altera Vati.
129  Non steriles anni, non infaecunda marito,
130  Multiplici at partu connubia laeta fuere.
131  Et quamvis inter proceres dignissimus ille
132  Ut gravitate viri se hodie Res publica iactet,
133  Urbibus et valeat claris contendere demum,

189  Praeterit hanc, aliam abscondit de puppe proculque
190  Diversae apparent a prora, ut nubila primum
191  Exigua hand geminae Baleares nomina: Cyrnos
192  At Liguri praetenta iacet semotior alto.
193  Sardoum pelagus posthac, petit Itala labens
194  Littora, Sicanio compendia nota Peloro
195  Ausa sequi ratis, hinc ventis emersa secundis

217  Aptam luce frui divina, et carpere flatus
218  Aetherios, secreta sequi commercia divum.
219  Sive dari nimium nobis heu! debile corpus,
220  At magnas contra vires, quibus extera laedunt
221  Infirmos, naturam et se gessisse novercam.
222  Sive nefas leges fati damnare vetustas,
223  Et non praesenti contentos degere ritu,

cogitanti eo molestius fuit, quod originem huiusce mali eodem referri putabam, unde rerum omnium exitium manabat: scilicet tunicam Christi apud nostri seculi principes peius diuelli, quam diuulsa fuit a carnificibus tempore necis eiusdem, quippe nefas uisum dissipari, cum esset inconsutilis. At hodie nauci haberi, dum homines rebus suis consulunt, publicaque administrari, quam optime priuatis pro singulorum ratione cedant, tametsi publica pessime gerantur, et inde commune omnium exitium sequi debeat. Quare pro more meo et semel suscepta audacia coram Sacratissima Maiestate

Christiano uiro quanto dolori esse debeat, quę iactura cotidie fidei recipitur ob male gestam rempublicam, dum diu, ex quo in mutuas cędes ruunt, semper Christianorum peius rabies efferatur, nemoque sit, qui dissidentium animos componeret, uerbis exprimi nequit. Sed dolor omnium communis, at cura, ut malis prouideatur, propria principum, ut eos ratio in hoc reipublicae Christianę statu pręfecit. Atque cum apud diuos imperatores uniuersalis totius Christianismi dominatus resideat, tecumque imperium hodie degat, non ab re uisum, si litteris submonerem, quę fieri in hoc

68   Et crudele nemus Tartareumque vocat,
69  Indignum, faciem quod cernat virginis vllam,
70   Aut quod serta legens vlla puella petat. (70)
71  Nec puto florilegas habitare hęc lustra Napaeas,
72  inquit, at incertum his, vt mihi, noctis iter.
73  O mihi si vltrices quis flammas porrigat, ater
74   Fronde sua fieret iam nemus omne cinis!
75  Talia collacrymans nequicquam verba profundit (75)
76  

sedet, nunc indignata resurgit,
78   Et modo quod pergit, postmodo sistit iter.
79  Nunc fratres lassa implorat nunc voce parentes,
80   Voce sua rursus territa facta silet. (80)
81  Floribus at quoties accensos flexit ocellos,
82   Atque odij quaedam paruula signa dedit.
83   Ah pereant, dixit, per quos ego perdor, abite,
84   Ite sinu, et similis deijcientis

141  Excludant, peream, sperno violata salutem.
142   Eligo, si nequeam viuere, casta mori.
143  Quod si visa forem prius his, quam vidimus illos,
144   Errori posset parcere quisque meo.
145   At si sponte petam iuuenes tot sola, putabunt (145)
146   Quaesitum Veneris me in nemus isse iocos.
147  O si quae nostrum tegerent velamina corpus
148   Rustica, velamen nunc mihi molle nocet!
149  O facies, quae me

non vlla salus, non est mihi Ruscia tanti,
170   Ducar vt in thalamum post, viciata, nouum. (170)
171  Casta faue castae Virgo, cum virgine Nato,
172   Si duo non temere numina tanta colo.
173  At vos o mecum fugite haec, fugite aspera sanctę
174   Saxa pudicitiae, candor, honor, probitas.
175   Praestat in his totum syluis errare per aeuum (175)
176   Vna quam bona tot perdere nocte simul.

2.3  Spiritus astra petens Natalis ponderat artes;
2.4  Proueniunt genio gaudia quanta suo.
2.5  At modo lugent Nereides et caesia Pallas,
2.6  Naiades et Musae, turba sacrata, uirum.
2.7  Terra tegit carnem; nunc lilia pone,

3.12  Vrbis et illius quam princeps ille locauit,
3.13  Qui sibi deposito requiem diademate fecit.
3.14  Impius at Totilas immo exsecrabile monstrum
3.15  Subruit euertitque urbis decora alma uetustae.
3.16  At Proculeiani uirtus collapsa

3.14  Impius at Totilas immo exsecrabile monstrum
3.15  Subruit euertitque urbis decora alma uetustae.
3.16  At Proculeiani uirtus collapsa reponit
3.17  Et rediuiua simul iam subruta moenia, fecit
3.18  Ingenio et scriptis uobis per saecula

conamine summo
1.11  Conscripsit Spalatique tulit super aethera nomen.
1.12  Vrbis et illius quam princeps ille locauit,
1.13  Qui sibi deposito requiem diademate fecit.
1.14  Impius at Totilas immo exsecrabile monstrum
1.15  Subruit euertitque urbis decora alma uetustae.
1.16  At Proculeiani uirtus collapsa reponit
1.17  Et rediuiua simul iam subruta moenia, fecit

princeps ille locauit,
1.13  Qui sibi deposito requiem diademate fecit.
1.14  Impius at Totilas immo exsecrabile monstrum
1.15  Subruit euertitque urbis decora alma uetustae.
1.16  At Proculeiani uirtus collapsa reponit
1.17  Et rediuiua simul iam subruta moenia, fecit
1.18  Ingenio et scriptis uobis per saecula famam.
1.19  Exstruxit muros hic instaurauit et urbem,

cessit.
Ast tractu maris in medio mox vnus, et alter
45  Erigitur scopulus, Virgo hunc, 13) Scopulus, in quo aedes B. M. V. de Scopello, vulgo "de Scarpello" nuncupatae. et Mater: at illum
Vectus 14) Scopulus in quo aedes S. Georgii, ubi olim et Monasterium S. Benedicti. equo valida tutatur belliger hasta.
Ac veluti Aonii nuper per cerula olores

"dell' Arcangelo", "degli Stradioti".
Hic vbi turma equitum vigilat custodia pernox,
75  Et late aduerso campos tutatur ab hoste.
At qua parte cauus mons hic vada caerula stringit,
Hinc recta ad austros ductus lapidosa recludit
Tesqua sui, geminae hic Christi stant ordine Matri
Aediculae tamen exiguae, quarum altera pandit
80  Mox alium portus tractum, qui vergit ad ortum,
Vermanique

Aedes S. Matthaei de Dobrota.
Helias ignifero raptus super aethera curru, 26) Aedes S. Heliae proph.
Porrecta qui in rupe sedens, ponto imminet arcto.
At quonam Lustiza 27) Agri Catharenis laus, faecunditas, amoenitas. tuas, quo carmine dicam,
110  Siluasque, saltusque et pinguia gramina, campos?
Quoue tuas Vermane modo, quoue, Orpine, laudes
Aut dabitur, tot prata simul, tot pascua, totque

me per iuga celsa, et inhospita montis euntem
Saxa, Deae, regite, ac tutum mihi pandite callem,
Quo possim abruptos iam iam conscendere montes.
Ac primum, montis iacet in radicibus imis
130  Vrbs conclusa mari, mons est sine nomine, at ipsa
Ascriuium dicta est. Arx celsa 29) vulgo "Il Castello di S. Giovanni". in vertice montis
Assurgit, montemque suum sua moenia cingunt.
Area lata patens ante urbem montis opaci
Obiectu curuo portum efficit, hic furor

205  Atria porticibus; strepit hic 40) Turris horaria vulgo "La Torre dell'orologio". qui rebus agendis
Tempera praescribens, noctis quoque diuidit horas,
Inclamatque procul, procul atque auditur, at ipse
Se ipsum audire nequit, nec quicquam sentit, vbi se
Conficiat toties repetito vulneris ictu.
210  Non vicos memorare vacat, non strata viarum
Nec quibus illa modis sparsas per compita metas
Expediant,

Strauit humi. Labor est, pictas memorare figuras,
Aut ebur, aut flauis Nomadum distincta metallis
Culmina, vel fragili fastigia perlita vitro.
Hic et marmoreum suggestum cernere possis,
260  Nititur hoc geminis scalis, geminisque columnis
Insidet; at medium solidus lapis ambit in orbem;
Quo mox insurgunt ternae hinc atque inde columnae,
Quae gestant apicem tecti, hic e marmore surgit
Piramidum in formam, cui rostro armata resedit
265  Alituum Regina, alisque applaudit apertis.

Baptistae vulgo "Del Portello".
Longa via est, Vrbis cum se se in portibus effert
280  Duplex ara tibi, Christi huic Mater, 54) Templa S. Mariae et S. Luciae Virg. et M. dicta "De Gordichio". at illi
Astat cui rapuit coelo deuota volenti
Lumina virginitas: lapidum 55) Templum abbatiale S. Stephani protm. mole obrutus ipsum
Delegit montem supra hinc, si suspicis, altum.
Vertis iter, primusque tibi sua limina Paulus

Monialium S. Joseph.
Hic vbi et Andreas 60) Templ. S. Andreae Apostoli supra fontem S. Crucis, quondam in Clausura S. Joseph reseratum est. extrema in parte recondit
Non ingens templum, at plenis altaria donis.
290  Cui propriore tholo, sed non subducta tuetur
Templa Senex, 61) Templ. S. Antonii Abatis. ipsoque viae se limite claudit:
Hic et Magdali de nomine Magdalena. 62) Templ.

boaria dicunt.
Pontificis hinc tecta senis 67) Templum et coenobium S. Nicolai Ord. Praedicatorum. noua condit ab imo
Calua cohors, cui pulla toga est, tunicaeque niuales.
At caetu stipata suo, stipata puellis 68) Templum nunc S. Clarae nuncupatum et Monasterium FF. Min. Ord. S. Francisci — Ab origine S. Mariae noncupatum, et Monast. Monialium S. Benedicti, dein S.

capti dulcedine terrae
325  An potius fessi longarum ambage viarum)
Constituunt certam celsis in montibus vrbem.
Quae tamen vt longum sibi nomina chara referret
Ascriuium Ascraei Vatis de nomine dicta est:
At quoniam ingenuos mores purosque reseruat
330  Posteritas, gentisque suae primordia monstrat,
Nunc ideo Catharum grati dixere minores. F. S. R. Rescr. Finis. 1589. Ascriuij 6.

licet me Ister licet te Nilus habeat, vel si quid distantius dici possit, quoad superero, retinere decreverim. Quod si te dubitare crederem, pluribus argumentis declararem, sed ea nihil aliud essent quam verborum multiplicatio. At demus hoc locorum intervallis, quibus sejungimur, demus necessitudini nostrae, quae in otio, si vera est, esse non debet, et postquam praesente consuetudine frui nequimus, nihil superfluum, neque ab amicitia nostra alienum faciemus, si majore blandientium verborum copia voluntates nostras

controversiarum praebuisti, nec nos quaepiam tunc carpsimus sine causa, praeter quam nos ipsos. Tui vero amice, ut par est, et memini interdum, et quoad vixero, absentis volo meminisse, praesentem vero ex animo diligere, quod versa vice abs te quoque non diffidenter spero. At his omissis, quae nunquam fuerunt, ni malevoli auribus tuis illa instillavissent, rogo interponas te, non enim pudet me amissum amicum recuperare, et nos utrique nostrum restituas. Si quidem pulcherrimum et christianum est, homines injuriarum oblivisci, errata corrigere, et dissidentia in

deinde inprobando aemulorum malevolorumque studio, opera, officio; ita ut plus offuere mihi proximorum delationes, quam ejusce rei culpa, cujus quidem vehementer me etiam pudet; nec scio, qua ratione expurgem me, quum difficile sit, persuasiones tales e vulgi pectoribus exstirpare. At, quum avunculum meum scio cultorem esse summae justitiae, summae prudentiae copiosum ac sapientiae exemplar, facile tuis rationibus acquieturum credo. Quare, si praescita tua nolis falsa mihi evenire, indue partes et fratris et amici, accedas ad avunculum, aperi illi quid res ista veritatis

accessum ad se legato eius fore, similiter et redeundi facultatem liberam, nunc mihi negatur redditus. In magnis, inquit, rebus venisti, non potest ita cito responderi, nondum fuisti hic uno mense, expecta, ut Imperator iussit. At ego, inquam, protestor, ne postea de serenissimo domino meo aut de me queramini, fideliter enim et sincere agit vobiscum Regia M.tas, non redeunte me nec oratores huc venient, et sacra Reg. M.tas., desperata pace, vereor ne aliquid attentet, quod

neque vlla sperata vtilitate impulsus fui ad te amandum: Caeterum eximiae dotes animi tui me pellexerunt ad mutuam charitatem) si inquam id tibi persuasum est, vehementer abs te peto, ne posthac existimes, me laesum iri, si qua in re a me dissentias, aut si me commonefeceris erroris mei. At ego contra hoc tibi polliceor fore mihi gratissimum, quum id, quod in me prauum fuerit, tuo iudicio correxero, Sed quid nam illud est, in quo mihi tecum non conuenit? Tum ille, vereor equidem, si meas susceptas viuendi rationes probauero, ne putes tuum institutum

nullaque scientia, vel tenuium disciplinarum addiscitur citra laborem et sudorem, longissimaque spacia temporis. Quid dicendum de sapientia, quae omnium doctrinarum facultatem, omnem diuini iuris et humani cognitionem complexa est? num credis in eius possesionem quasi per somnum inuadere? At certe non modo non desperandum est, sed potius contendendum pertinaciter, vt voti compotes euadamus: sicut in bello fiducia vincendi initium victoriae est, ita egregia spes in studiis facilem viam praestat ad potiundum optato fructu. Caeterum quo id minore periculo consequi valeamus, eos censeo

vt ii, qui sibi oculatissimi videntur, suis tamen in rebus plurimum caecutiant: quae res multos mortales omnibus temporibus perdidit, ac in futurum perdet. Quod si inquam ita se res habet, in quo tamen opere praeclarius extinguar? At vide inquit, ne sit hominis inconsulti, dum quaerit aliena, ne etiam ea, quae domi habet, amittat: haec est illa Thaletis sapientia metientis coelorum spacia, et non cernentis fossam ante pedes in quam prolapsus cecidit: Quorsum attinet vmbram quandam sic appetere, vt obliuiscaris tui ipsius?

res habet, vt homines caeteris praestant animantibus, ita literarum imperitis eruditos antecellere. Quid tu ad haec vir optime? contradicere pergis? an satis factum putas? Commode inquit plaeraque ad persuadendum attigisti: Verum adhuc vrget me quidam scrupulus. At nos inquam curabimus illum eximi, si patieris medicamenta salubria. Quidni patiar inquit? neque eo dementiae perueni, vt abhorream a sanis consiliis. Cognitio inquam veritatis omnium sententia mea, iucundissima est, ac eam quiuis indagare debet, qui anhelat

seiungemus inquam ab hoc ordine philosophiam? Immo inquit in primis interdicendum illi nostra consuetudine arbitror, vt quae inuehat et nutriat curas inutiles, prorsusque alienas a quiete animi: quae in summa rerum omnium vanitate videtur esse vna expetenda. At vide o beate, ne vtrumque falsum sit, magnaque immerentem philosophiam calumnia afficias, quam nos oportet diluere, suamque philosophiae reddere dignitatem, Putas ne animi tranquillitatem existere non sublatis perturbationibus, qui illum permiscent atque exagitant?

mundum (quatenus magnus est) extenditur semper aliquid infinitum et immensum, cuiusmodi ipse est, appetens. Accusabimus ne deum iniusticiae, quod lenierit brutorum desideria, propositis omnibus ad eorum vsum: hominem vero torqueri velit aethernum cupiditatibus immodicis aestuantem? at quia dei sumus imago, consentaneum est, maiorem illi de homine curam esse, qui brutis imperat. An requiremus in deo prudentiam, quod aliquid magnis in rebus temere fecerit, qui ne in minimis quidem quicquam absque summa ratione atque sapientia facit? Proinde credendum est deum non fuisse

Cum nuper orationem Phillipi Callimachi, hominis eruditi sane, in qua ille ad praesidia paranda, pecuniamque conficiendam, atque contribuendam contra Turcarum vim et impetum, quo tum omnia sternerentur, huius regni clerum hortatus est, edidissem; et nostros eius ipsius, quod nobis cominus impede at periculi monuissem; Vir quidam, et religionis Christi, et salutis Reipublicae universae amantissimus, Thomas Plasa, librum hunc, quem ad Illustrissimam Magnificentiam vestram mitto, obtulit mihi; atque ut viderem, num etiam hic dignus esset, qui item in publicum emitteretur, qui etiam nos eius

procrastinans, eum librum typis excudendum, ac quam emendatissimum in lucem publicam dare curavi. Quem quoniam Illustrissimo Principi sanctae recordationis viro, Posnaniensi Castellano, et Capitaneo Maioris Poloniae generali, Andreae Gorcano Illustrissimae Magnificentiae tuae patri pientissimo, at authore suo suo, Tranquillo Andronico Dalmata, dicatum fuisse vidi; ut eodem nomine, et authoritate prosapiae vestrae clarissimae munitus, iterum in publicum egressus, quae patribus nostris suasit, nobis suaderet, ac Illustrissimae Magnificentiae vestrae hospitio repetito, ius

et in confinijs Sclauoniae uersantes, utuntur. Vale. IOHANNIS GOTTscalci Carmen commendatitium.

QVod uarios homines uarias quod uiderit urbeis
Neritij nomen notaque fama ducis.
Raptus at a Turcis in uincula Bartholomaeus,
Neritio errauit per loca plura duce,
Hic Asianorum, atque Arabum distractus in oras,
Quae tulit est testis dura comes.
Ille Ithacen inter iactatus, et Ilion inter,
Clarior ingenio est factus Homere

Ithacen inter iactatus, et Ilion inter,
Clarior ingenio est factus Homere tuo.
Hic maris et terrae discrimina maxima sensit,
Ille sed expertus sola pericla maris.
Hunc Mehemetaeus prensans canis ore minaci,
Esse canem uoluit, noluit esse canis.
Illius at socijs in monstra latrantia uersis,
Circaeis philtris forma canina manet.
Vt Plato barbatus lustrarit plurima docto
Hungare lustrasti plura Platone sagax.
Multa sane referunt Egnatius atque Philelphus.
Multaque cum Iouio Cuspiniane refers.
Turcarum at

at socijs in monstra latrantia uersis,
Circaeis philtris forma canina manet.
Vt Plato barbatus lustrarit plurima docto
Hungare lustrasti plura Platone sagax.
Multa sane referunt Egnatius atque Philelphus.
Multaque cum Iouio Cuspiniane refers.
Turcarum at cultum, et mores sic pingis, ut illi
Nil referant scripta ad Bartholomaee tua.
Addis et istorum linguas nec grammata omittis.
Quae doctos fallunt hac regione uiros.
Impia Turcarum dum lustras regna, reuersus
Europam hic tandem numine Christe

Veneris, (qua MEHEMMETVM aiunt natum fuisse) a quibusdam religiosissime colitur. DE QVADRAGESIMA eorum. HAbent etiam Quadragesimam sua lingua ORVTZ appellatam, ieiunantes unum mensem, et unam hebdomadam singulis annis, at non semper eundem, sed si (uidelicet hoc anno) ieiunauerint Ianuarium, sequenti Februarium, pergentes serie, ita ut duodecim annorum decursu, unum et duodecim hebdomadas loco decimae offerant Deo. Cum ieiunant, toto die nihil gustant, ne panem quidem, aut aquam. Deinde

animal. Phil, elephas. Deue, camaelus. Chater, mulus. At, equus. Essek, asinus. Tsutseger, aquatilis bos id est, bubalus. Tseger, uacca.

Fata silent, stellaeque tacent, nil praedicat ales,
Solius est proprium scire futura Dei.
Niteris incassum nauem submergere Petri,
Fluctuat, at nunquam mergitur illa ratis. Epistola exhortatoria CONTRA INFIdeles, ad Illustrissimum Principem Maximilianum Archiducem Austriae, Bartholomaei Georgieuits. SAEPE mecum

c. LXXXIV (p. 121); Trag. f. 53r; V f. 59r = Šrepel 1899, p. 18 = Zbornik 1950; tit. Nicolai Alberti Spalatensis S = Marković 1954, V = Šrepel 1899: Nic-i Alberti M. M. Ep. Trag.;v. 4 At Trag., V = Šrepel 1899: Ast S = Marković 1954, Zbornik 1950 6 S f. 108v = Marković 1954, c. LXXXV (p. 121); Trag. f. 53r; V f. 59r =

Aliud.
Re bene iam gesta clamat Schislebius usque:
"Vah mihi laetari uiuere nuncque libet".
Creditur, est etenim heu heu diuitibusque malisque
Vita haec praedulcis, mors at amara nimis. Aliud in Islebium Antinomum.
Quaesierat quidam Schisleb cur expulit orbe
Et templis Mosen iussaque sancta Dei.
Reddidit ast alius, sua quo meliora

dies et tempus edax et tarda senectus
Absumit cum uita hominum mortalia, quare
Rebus in humanis spem ne firmauerit ullus.
15  Accessu exhilarant et opes et regia sceptra,
Sed magis excruciant animos amissa dolore.
At decus ut maneat donec sit uita superstes,
Heu, quales curae subeunt qualesque labores,
Saepe etiam noctes luctu asperguntur amaro.
20  Amissas alius classes, alius tibi perdita castra
Nunciat, aut interceptas in finibus arces,

non est locus, optimus ille est
Qui fuerit uirtutis amans et pascitur ipsa:
70  Iudicis hic Minois laeta ad subsellia scandet
Fortunis animo quisquis non utitur aequo.
Cui larga Deus ipse manu dedit esse beatum,
At se supra homines expandit numinis instar-
Nam stultorum animos congesta pecunia tollit-
75  Hunc praestat Nomadum plaustris errasse Schytarum
Obscurum, aut uastis Ciclopum egisse sub antris;
Diis similes

mortalia caetera spernas. De infelicitate senescentium in aula regis, Tranquillus Andronicus
Bos iuuenis, ualide membris compactus et acer,
Pascitur et stertens instratusque accubat, at quum
Aetas et uires abiere neque aptus arando est,
Deseritur misere patiturque mala omnia, tandem
5  Carnifici lanio mactandus traditur insons:
Ingrato nihil est toto crudelius orbe.
Non secus in regum uersantibus euenit aula,
Quos distrinxit opum

pectus
Pascitur in lachrymis miserorum et sanguine gaudet?
5  Nulli hominum seruare fidem execranda propago,
Verum abiuratis consueuit fallere diuis.
Tantisper, dum cauta satis sese instruit atque
Dum reparat uires, faedus promissaque seruat;
Perfidus at postquam miseros contuderit hostes,
10  Immemor ipse sui, sanctae pietatis et aequi,
In uicina rapit ferus arma et proxima quaeque
Dirripit ac duris sine fine laboribus urget.
Hoc scelere innumeras gentes populosque subegit
Et formidati longas diffudit

Horrida Neptunum miscentemque Correxi ex miscentem aequora uentis
5  Compescis rursusque iubes attollere fluctus,
Sacratam accinctus candenti fulmine dextram,
Das animum uitamque bonis mentemque pudicam;
At scelera innumeris sectaris perdita semper
Suppliciis, iusta mundum sub lege gubernans:
10  Huc precibus conuerte meis pia numina castis.
Immeritos quae cura trahat, quam longa laboris
Ingentis series mortalia pectora

labores
Continuosque simul: quosdam prope Tartara nigra
Haerentesque locos Diti Stygiaeque paludi
Insatiatus amor Lucri quoque, dira Cupido
Viscera telluris miseros detrudit in ima,
55  Vnde Hecatem et grata percinctum lampade Phaebum
Conspicere- at frustra!- sublato lumine tentant.
Occupat hinc macies squalentia corpora, pallor
Plurimus ore uenit morbi et properata senectus.
Cogitur hic duris terram proscindere uinctus
60  Compedibus, semperque pati quoscunque labores
Et tumidas

Ant. Wranc.
1.1  Quod vos heroes seros producit ad annos,
1.2   Quod numerat vestras Oppolitanus opes,
1.3  Non hoc non illi debetis, at inclyta debet
1.4   Posteritas vestro non caritura animo. Mich. Wranc.
2.1  Nasutos fugias,

1.1.16   Ceruleas vitam Naiadas inter ago:
1.1.17  Securos capio, quum nox venit humida, somnos,
1.1.18  Et satis est humili quaelibet herba toro.
1.1.19  At matutinum, quum Lucifer exerit astrum,
1.1.20   Et toto nitidus panditur orbe dies;
1.1.21  Nunc iuvat in densis disponere raetia ramis,
1.1.22   In quibus incautae praecipitentur

1.2.26   Iuncta nec argutae consona verba lyrae.
1.2.27  Sola meos etenim praedata es Sylvia sensus,
1.2.28   Maxima nec sine te regna tenere velim.
1.2.29  At, tua dum cupidis complectar colla lacertis,
1.2.30  Tristia non renuam quaeque et acerba pati.
1.2.31  Si me longinquos iubeas transcurrere ad Indos,
1.2.32   Et ibi ab Eoo munera

1.5.18   Frigore concretas plurimus ardor aquas.
1.5.19  Ite procul dulces, miserumque relinquite amici,
1.5.20  Ne cadat in vestros haec mea flamma sinus.
1.5.21  At vos tergeminae mea rumpite pensa sorores,
1.5.22   Arbitrium vitae est quas penes omne meae.
1.5.23  Nam quid ego invisam cupiam producere vitam?
1.5.24   Si non ulla meis

1.5.48  Permanet, extremam qui fuit ante diem;
1.5.49  Scilicet, aeternos ut cogar ferre dolores,
1.5.50   Nullaque fit lachrymis ultima meta meis.
1.5.51  At tu, quem placida respexit fronte Cupido,
1.5.52   Cui dat Amor faciles per sua regna vias;
1.5.53  Bonna, iubar patriae, iuvenum pulcherrime, sed qui
1.5.54  Ingenii superas

1.9.36  Oblectat madidos alea iacta viros;
1.9.37  Sive coloratae Getulo murice chartae,
1.9.38   Quamque tenent gemini picta tabella Duces.
1.9.39  At levior teneras exercet cura puellas
1.9.40  Ludicra per teretes mille reperta nuces.
1.9.41  Hos inter lusus, haec inter festa, latenter
1.9.42   Nox abit, et

1.10.26   Nec poterunt tremuli membra levare pedes.
1.10.27  Non dabitur laetas cantu traducere noctes,
1.10.28   Fallere nec variis tempora tarda iocis.
1.10.29  At tu clara dies, nullisque obducta tenebris,
1.10.30   Saepe mihi culta es, saepe colenda redi. DE ROSA

1.11.13  His simul intetxtis Arabos infudit odores,
1.11.14  Et mihi naturae munera cuncta dedit:
1.11.15  Hoc etiam praestat; quia, quod creat illa, repente
1.11.16  Effluit, at longus hic erit artis honor.
1.11.17  Nil mirum, natura nova si vincitur arte
1.11.18   Illius, in qua se vicerat ipsa prius.
1.11.19  At tu dulce mei me, floscule munus

1.11.16  Effluit, at longus hic erit artis honor.
1.11.17  Nil mirum, natura nova si vincitur arte
1.11.18   Illius, in qua se vicerat ipsa prius.
1.11.19  At tu dulce mei me, floscule munus amoris,
1.11.20  Fac memorem Dominae nocte, dieque meae. DE SYLVIA

2.1.14  Cunctaque carminibus flumina nota meis.
2.1.15  Iam valeant Patriique lares, patriique penates;
2.1.16  Et loca, quae studiis culta fuere meis.
2.1.17  At vos coelicolae faciles in carbasa ventos
2.1.18   Mittite, Dictaea dum potiamur humo:
2.1.19  Et, quum tempus erit, pelago mea vela remenso
2.1.20   Ad patrios referant numina

2.3.28   Aggeribus, magna sedulitate dies.
2.3.29  Nox vero excubiis hac illa in parte locandis,
2.3.30   Et plena est vario quaelibet hora metu.
2.3.31  At quanquam me tot cinxit fortuna periclis,
2.3.32   Cultor amicitiae sum tamen usque tuae;
2.3.33  Et, quid te pariles vereor perferre labores,
2.3.34   Adversos doleo te quoque

2.4.144   Caesaris, Ismariae terga dedere rates,
2.4.145  Victa metu patrias Rhodopeia classis in oras
2.4.146   Hellaei refugit intima claustra freti;
2.4.147  At, quae Caesareo sulcat sub nomine pontum,
2.4.148   Victrix Barbaricos depopulatur agros,
2.4.149  Et late hostiles sine vindice dirripit urbes,
2.4.150  Cogit et Hesperio subdere

2.5.59  Haec ego non humili cantu (Dii vota secundent)
2.5.60   Maeonioque canam facta superba sono:
2.5.61  Nec mihi tunc Musae tribuent in carmina vires,
2.5.62   Maius at in nostro pectore numen erit:
2.5.63  Numen erit Caesar; Caesar mihi carminis author;
2.5.64   Caesar erit cymbae rector, et aura meae;
2.5.65  Caesaris innumeros referam post

2.5.76   Et mihi sub Veneto nomine surget opus;
2.5.77  Quod repleat ventura novo, nova gloria bello,
2.5.78   Quaeque fuit veterum parta labore Ducum.
2.5.79  At vos qui tantae veritatis molis habenas
2.5.80   Quem Leo, Caesareae quem decus urget Avis.
2.5.81  Tuque adeo ante alios splendor Grimanne tuorum,
2.5.82   Cui bene clavigeri est

Nunc poterit tristi frigore segnis hyems?
2.6.11  Quicquid id est, certe nostris ostendere saeclis
2.6.12   Nescio quid magnum fata, novumque parant.
2.6.13  Haec ego. At argutas pertentans pollice chordas
2.6.14  Reddidit hoc tenui murmure Musa sonos.
2.6.15  Non aeterna novos mutarunt sydera cursus,
2.6.16   Occupat qut Tyriae Tros puer astra

2.6.58   Quas celer aereis Cynthius ambit equis.
2.6.59  Sic ubi disseruit motis per inania pennis,
2.6.60   Aonium petiit Calliopaea nemus.
2.6.61  At tu, quem tanto superi dignantur honore,
2.6.62  Cui violas gelida pro nive fundit hyems;
2.6.63  Perge age magnanimis iam tandem accingere factis,
2.6.64   Sentiat ut vires

3.1.68   Plena trahunt celerem per freta vasta ratem:
3.1.69  Iamque propinquamus terrae. Da tuta Palemon
3.1.70   Littora, Da placidos coerule Glauce sinus.
3.1.71  At vos humanos semper miserata labores
3.1.72  Ferte pedem votis Numina magna meis;
3.1.73  Ut tandem patriae contingam littora terrae,
3.1.74  Et fidos redeam salvus ut ante

3.4.6   Nec canere ad querulam doctus Apollo lyram.
3.4.7  Ista colant humiles vulgaria numina vates;
3.4.8   Quos iuvat exili plectra movere sono;
3.4.9  At tua, ceu geminis inflantur follibus, ora,
3.4.10   Quum tumidum rauco gutture carmen hyas.
3.4.11  Sit tibi Virgilius, tibi sit collatus Homerus:
3.4.12   Virgilius stupidus,

3.5.38   Nec toties Stygias urna resumet aquas:
3.5.39  Suavius haud summo (sit fas mihi dicere ) coelo
3.5.40   Delius immensum personat ante Iovem.
3.5.41  At tibi pro tali faciles sint munere Divi:
3.5.42   Audiat has placida Iupiter aure preces;
3.5.43  Ut quum Nestoreos foeliciter egeris annos,
3.5.44   Protinus Elysiis adnumerere

3.6.60   Et daret haud dubiam si licuisset opem.
3.6.61  Sed fati lex dura vetat, quam viribus ullis
3.6.62   Irritus est speres si revocare labor.
3.6.63  At revocat pietas, et blandae gratia linguae,
3.6.64   Et pariter mistae cum pietate preces.
3.6.65  Infera Threiicio patuerunt ostia vati,
3.6.66   Dum caneret querulae consona

3.6.82   Cernere ut extinctum posset uterque patrem:
3.6.83  Innumerosque alios, quorum vulgata per orbem
3.6.84   Nomina, ab antiquis scripta leguntur avis.
3.6.85  At tibi nec pietas, nec passim cognita virtus
3.6.86   Attice facundae nec valuere preces.
3.6.87  Nil valuit vox illa tuae dulcissima Musae,
3.6.88   Aemulaque Orphaeis carmina

Est dolor hic magnus (dices) et causa doloris
3.6.114   Maior, et humanae negligit artis opem.
3.6.115  Difficile est fateor, tantos compescere luctus:
3.6.116  Convenit at cunctis rebus inesse modum.
3.6.117  Nanque hanc immensi faciem, quam cernimus orbis,
3.6.118   Quattuor in cuius sunt elementa sinu;
3.6.119  Si riget assiduus tepidis sine

3.6.162   Forsitan et tales fundit ab ore sonos.
3.6.163  Chare mihi coniux, quondam dum vita manebat,
3.6.164  Plus oculis multum, plus animaque mea:
3.6.165  At nunc chare mihi, quantum nec dicere verbis
3.6.166   Possum ego, non animo concipere ipsa meo:
3.6.167  Parce meam tristi gemitu turbare quietem,
3.6.168   Et sine me placida pace

IUVENIS
3.7  Haec igitur bona, quae mihi tam formosa videntur,
3.7  Nec tua; nec longos sunt habitura dies:
3.7  At tua, at assiduos tecum mansura per annos,
3.7  Gorgonea feritas non feritate minor.
3.7  Quid faciam infoelix, si quod iuvat, est breve munus
3.7  Alterius; proprium,

IUVENIS
3.7  Haec igitur bona, quae mihi tam formosa videntur,
3.7  Nec tua; nec longos sunt habitura dies:
3.7  At tua, at assiduos tecum mansura per annos,
3.7  Gorgonea feritas non feritate minor.
3.7  Quid faciam infoelix, si quod iuvat, est breve munus
3.7  Alterius; proprium, quod nocet,

CHRISTIQUE recepto
4.1.39  Intermissa diu renovarunt sacra sepulchro.
4.1.40  Si te nulla movet priscae virtutis imago;
4.1.41  At saltem moveant, quos pulchros sissa capillos,
4.1.42  Et lachrymis suffusa genas, tibi porrigit uni
4.1.43  Assiduas Europa preces. age respice fines
4.1.44  Illyricos, quanto

4.1.60  Corda Phrygum, timidusque Oriens, Hispana simulque
4.1.61  Itala, Barbaricis toties assueta tryumphis
4.1.62  Rostra, per Ionias sequeretur turpiter undas.
4.1.63  At non sic patriis pollens Octavius ausis
4.1.64  Illo eodem Cleopatra loco tua signa tuasque
4.1.65  Dicitur extimuisse rates: sed fortius urgens
4.1.66  Dirripuitque Orientis opes,

4.1.137  Priscorum nobis exemplo reddite avorum.
4.1.138  Pro dolor, ah pietas, Domini cunabula vestri
4.1.139  Linquitis indecores genti tractanda prophanae
4.1.140  At vos interea, quo vos agit ira, furorque
4.1.141  Alter in alterius struitis noctesque diesque
4.1.142  Perniciem, varias toto conamine fraudes.
4.1.143  Nec tu Magne pater,

4.1.149  Infrenes ausus, insanaque comprime corda.
4.1.150  Discordes tu iunge animos, et pectora Regum
4.1.151  Evacuata odiis fraterno foedere necte.
4.1.152  At tu sancte Leo, Veneti quo praeside gaudent
4.1.153  Terrarum, coelique decus; qui cuncta tueris
4.1.154  Littora, sollicita quae circuit Hadria cura;
4.1.155  Quae maris Ionii,

varias versant sub pectore curas,
4.2.1.6   Tu mecum haec hylari carmina fronte lege.
4.2.1.7  Bella gerant fortes; sed at nos lateamus inermes:
4.2.1.8   Sit tibi Corytium, sit mihi Parma nemus.
4.2.1.9  Forsan et hic nostris aliquid succurret avenis,

4.2.2.23  Pendet ferales pompas visura Cupressus,
4.2.2.24  Castaneaeque nuces atque autumnalia corna,
4.2.2.25  Et nemoris latera ingenti munimine cingunt:
4.2.2.26  At Phaetonteae sublimi fronte sorores
4.2.2.27  Haerent flumineis avidae se mergere ripis,
4.2.2.28  Veraque corticibus sudant electra, nec usquam
4.2.2.29  Nobiliora

tulit hoc nostro te, cui vix vidimus aevo
4.2.2.37  Aemiliane parem; magno tibi tanta decori
4.2.2.38  Est patria, et patriae magno tu tantus honori.
4.2.2.39  At subiecta novis variata coloribus arva
4.2.2.40  Et casia atque aliis vernant redolentibus herbis.
4.2.2.41  Hic violae genus omne nitet; hic lilia cana

victo, et victoris iussa facessit.
4.2.2.75  Victor honore tumens, praedaque potitus amata
4.2.2.76  Sublimis graditur, quem tota armenta sequuntur,
4.2.2.77  At victus stimulante Deo; stimulante pudore,
4.2.2.78  In sylvas abit, et lucis se condit opacis.
4.2.2.79  At vero inferius, ubi se rursus in arctum
4.2.2.80  Cogit Sylva

graditur, quem tota armenta sequuntur,
4.2.2.77  At victus stimulante Deo; stimulante pudore,
4.2.2.78  In sylvas abit, et lucis se condit opacis.
4.2.2.79  At vero inferius, ubi se rursus in arctum
4.2.2.80  Cogit Sylva patens, et densior imminet aer,
4.2.2.81  Mista strepunt rauco Mimalonia cimbala cornu
4.2.2.82  Bassaridum

indignantem, et terras cervice moventem,
4.2.2.127  Dum miser Enceladus flagrantem concutit aethnam,
4.2.2.128  Et premitur Siculi non sola mole Pachyni.
4.2.2.129  At locus exterior placidis spirantibus auris
4.2.2.130  Semper vere novo fruitur, non syderis aestu
4.2.2.131  Icarii, Illyacae nec frigore laeditur urnae.
4.2.2.132  Hic

rupto foedere poenas,
4.3  Inde nefas, inde impietas, rectique deumque
4.3  Contemptus, tum mens tantae sibi conscia culpae.

4.3  At quamvis mediis hinc atque hinc numina votis
4.3  Aequa forent, tantasque tantęque regat sors molis habenas:

senex, vinces Leo, tuque rebelles
4.3  Disiicies late volucrum Regina catervas,
4.3  Queis tantum furor, et rabies, sed at pectus egenum
4.3  Virtutis, patrioque animus algentior Aebro.
4.3.1  Horrendum fuerat, et formidabile nomen

fuerat, et formidabile nomen
4.3.2  Barbaricum, multos ad saecula tempora nostra per annos:
4.3.3  At nunc, si qua prius fuit huius gloria gentis,
4.3.4  In ventos abiit, turpique est obruta labe.
4.3.5  Vidimus Ismarii, viresque, omnemque Tyranni
4.3.6  Virtutem, quum Pannonios

4.3.88  Aggreditur Venetos, Phaeacumque obsidet arces,
4.3.89  Et late ferro populatur et ignibus agros,
4.3.90  Quodque potest genus omne mali Phaeacibus infert.
4.3.91  At contra Veneti, quum se videre nephando
4.3.92  Marte peti, toto extemplo conamine nixi
4.3.93  Instruxere suas quotquot potuere Carinas.
4.3.94  Illic Euganei convenit turba

fugam, cursuque citato
4.3  Navibus infandum amissis, sparsisque per aequor
4.3  Threicias refugit formidine victus ad undas.

4.3  At vos, quos sancto iunxerunt foedere Divi
4.3  Tuque adeo Caesar, cui se fortuna perennem uolenti

4.6.14  Hadriacum nemus Arcadicis obtendere Sylvis.
4.6.15  Ar. Ergo ego flumineae florenti in margine ripae
4.6.16  Sylvestri laetum carmen modulatur avena.
4.6.17  At tu noster amor, tu nostrae gloria gentis,
4.6.18  Immiti absumptus fato Pontane iacebis?
4.6.19  Munera nec gelido dabimus suprema sepulchro?
4.6.20  Non sum adeo veteris Calydore

2.14  Inducat semper cristallo dulce liquenti
2.15  Mille tui ornatus thalami, altera sydera mundi,
2.16  * Quae tu etiam resecta foetus splendentior illis.
2.17  At Deus ille tuus, qui te imo e gurgite fundit;
2.18  Nympharum dum * sub noctem lumina stellis,
2.19  Clara ministrabunt, dumque addent ora colores
2.20  Floribus accessu Zephyri

Alba-Regali, de Alba-Giula in Transsylvania, et de Alba-Nezter arce ad Tyram flumen sita videmus, quae omnes dicuntur aliquando sedes fuisse principum. Sed Belgrado insula est opposita amoena satis et aptissima rebus gerendis. At prima die Augusti, relictis in portu ad 1. aug. Belgradum navibus, ubi Mysiae superioris est initium, terra Zmyderovium versus iter inivimus, semperque ad Sarnow arcem summo in monte dextrorsum sitam

et arcem ejusdem nominis destitutam labente, longius ab itinere nostro a sinistris repressus, hic finem fixit Cunovizza. Nessus vero ulterius lapsus indit nomen oppido, postea, ut jam ante diximus, intrat in Moravam. At nos ea die mitia tantum saltus Cunovizae peragrati, venimus ad pagum Zuha Clyszura Zuha clyszura hoc est sicca rupes nuncupata, qui locus et vilis et egenus est. Caeterum hic primum quo ornatu

plaga inter meridiem et occasum, easque ibidem XIII. numeravimus. Urbem autem hanc vetustam esse, et Ulpianum olim fuisse vocatam, vel ex Ptolomaei positione judico, quam in Dardania ponit, cujus Dardaniae nulla jam existit memoria. At Zophiae apparent antiquitatis vestigia ex ruderum copia, quum etiam nummismata romana eruat, et moeniorum non paucas ostendit particulas. Est praeterea in ea aedes sacra graecae structurae, et praestanti

"Ergo instauramus Polydoro funus et ingens
Aggeritur tumulo tellus." Et in VII. de Cajeta nutrice Aeneae:
"At pius exequiis Aeneas rite solutis
Aggere composito tumuli, postque alta quierunt
Aequora." Est et in VI. simile, quod huc facit, de

etiam Evangelista noster in Apostolorum Actis cap. XVI. accedit: Navigantes autem, inquit, a Troade recto cursu, venimus Samothracem, et sequenti die Neapolim, inde Philippos, quae est prima partis Macedoniae civitas colonia. At, perstante firmiter Ptolomaeo in sententia, idem Strabo, quum eodem ipso libro VII. dicat plerosque totam a Strymone plagam ad Nestum usque amnem Macedoniae ascribere, quo fortasse Tonciam amnem Nestum vult esse, Solinusque etiam

eandem esse civitatem scribat, contra classicos authores et publicam experientiam, quod qui videres propriis oculis, et tabulas ejusdem Ptolomaei diligentius consideravere, facile perspicere potuerunt, quod patefacimus. At jam ulterius. Porro moti ex pago Cogniis sive Consthyza, quod a statione equorum nomen est sortitum, 16. 17. XVI. Augusti, hinc vero ad Hormanly XVII., quae duo loca simili modo pagi sunt, et

capite et hilari vultu me aspexit, et dixit: Quot putas fore myriades? Ibi Andreas, qui prope adstabat, respondit, paulo plus fore quam decem myriades. Tum ille: Rem parvam, inquit, a nobis petit Aristeas. Tum Sosibius et nonnulli alii qui aderant, discebant: At dignum est tua magnanimitate, ut summo Deo offeras istorum liberationem, munus animi pii et grati. Nam cum a Deo omnium gubernatore ad maximos sis evectus honores, et gloria illustratus supra maiores tuos: convenit tibi, ut etiam maxima exhibeas munera, ad

est montosa, ubi agricolatione et diligenti terrae elaboratione indiget. Sed fere sit, ut etiam hi cultores ob suam industriam et diligentiam, abundantiam frugum habeant. ex quo sane sit, ut omnia excolantur: et ubique in regione sit magna fructuum affluentia. At vero quae civitates sunt amplae, et pacem foelicitatemque et affluentiam rerum habent, in illis evenit ut iuventus quidem floreat, regiones vero negligantur, omnibus ad hilaritatem animi intentis: cum ab ortu ipso naturę suae omnes homines ad voluptates sint

Bibliographia locorum inventorum

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1535], Error devius virginis Ruthenae, versio electronica (), 1194 verborum, 178 versus, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia] [word count] [vrancicmerror].

Kabalin, Grgur; Tolimerić, Ilija (m. 1537?) [1536], Epigrammata in codice Natalis, versio electronica (), 93 versus, verborum 644, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [aavvepigrnatal].

Tolimerić, Ilija (mortuus 1537) [1537], Ad senatum populumque Spalatensem encomium, versio electronica (), 36 versus, 253 verborum, Ed. Miroslav Marković [genre: poesis - carmen] [word count] [tolimerilaud].

Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1540], Epistulae anni 1540, versio electronica (), Verborum 996, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].

Martinčić, Jerolim; Alberti, Nikola; Paskvalić, Donat [1549], Ad clarissimum uirum dominum Benedictum de Mulla, praetorem praefectum Spalatensem dignissimum, epigrammata IV, versio electronica (), 22 versus, verborum 180, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - encomium] [word count] [aavvepigrmulla].

Vlačić Ilirik, Matija; Zigerius, Emerik (1520-1575) [1549], Epistola cuiusdam pii concionatoris, ex Turcia, ad M. Illy. missa, qualis nam status Euangelii et Ecclesiarum sub Turco sit indicans, cum Praefatione Illyrici (1549), versio electronica (, Tolna; Magdeburg), Verborum 1772, Ed. Stanko Andrić [genre: prosa oratio - epistola; poesis - epigramma] [word count] [zigeriuseepist].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina Tranquilli Andronici in ms-to Budapestensi H46, versio electronica (), 229 versus, verborum 1547, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarmh46].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina in manuscripto Budapestensi H46, versio electronica (), 462 versus, verborum 3075, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarminavd].

Vrančić, Antun; Vrančić, Mihovil (1504-1573; 1507 - ante 1571) [1550], Epigrammata duo, versio electronica (), 136 verborum, 8 versus, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - epigramma] [word count] [vrancicamepigrammataduo].

Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].

Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report