Your search found 1120 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

quem faciunt aliena pericula cautum;
Nam tua res agitur, paries cum proximus ardet,
Ignibus afflari proxima quęque solent,
Omnia cum quodam ueniunt incommoda fructu,
Non possunt, licet ipse uelis, cessare sagittę;
Feruida uicino flamma nocere solet;
Dulcia non meminit, nisi qui gustauit amara;
Qui petit excelsa, debet uitare ruinam.

menia scandere, quos Iadertini taliter opprimerunt, quod reliqui territi ad simile opus non accedebant et easdem scalas ibi reliquisse narrantur. Nunc certant crudeliter hostes a quaque parte, grandem inter sese effundunt sanguinem, nullam misericordiam conspiciunt, nemini parcunt, quos possunt, terribili nece submittunt. Iactant nobiliter septem machine Iadertinorum in hostes, sed laudabilius tangunt inimicos, testimonium reddebatur solum ex trabuchorum tactu. Hoc die plures quam sexaginta ex Uenetorum turba ad superna conuolasse dicuntur

1.50.21   Surreptor Clariae Deus pharetrae,
1.50.22   Titani radios, Stygi tenebras,
1.50.23   Qui vafro queat amovere furto.
1.50.24   At possunt tineae, potest teredo,
1.50.25   Ac mus improbus, et situs putrescens.
1.50.26   Quare si sapies, amice Iuli,
1.50.27   Captivos ita detinere versus

91. AD PROSPERUM
1.91.1  Quod rudis ingenio talem me terra creavit,
1.91.2  Miraris Tusci, Prosper alumne, poli.
1.91.3   Possunt et stulti sub utrolibet aëre nasci,
1.91.4  Possunt et quorum fervida corda micant.
1.91.5   Democriti pectus pecorosa Abdera tulerunt,
1.91.6  Crassa dedit tenuem Mantua

1.91.1  Quod rudis ingenio talem me terra creavit,
1.91.2  Miraris Tusci, Prosper alumne, poli.
1.91.3   Possunt et stulti sub utrolibet aëre nasci,
1.91.4  Possunt et quorum fervida corda micant.
1.91.5   Democriti pectus pecorosa Abdera tulerunt,
1.91.6  Crassa dedit tenuem Mantua Vergilium.
1.91.7  Tu tamen exemplis, dubitas si

magis.
1.180.11  Quod Bilbitani rogitavi epigrammata vatis,
1.180.12  Suspecta est, video, nostra iuventa tibi.
1.180.13  Crede, precor, melius! relegi non improba possunt,
1.180.14  Lascivos, oculo praetereunte, modos.
1.180.15  Ille quidem gressu profugo mea castra petivit,
1.180.16  Sic tamen, ut redeat, cum revocabit herus.

2.10.1  Horrida saevit hyems, et adhuc, rex inclyte, bellas,
2.10.2  Excutiunt densae, nec tibi tela, nives.
2.10.3  Ipsos triste gelu vaginis detinet enses,
2.10.4  Nec possunt rigidae, frena movere, manus.
2.10.5   Tu tamen et pugnas misces et moenia frangis,
2.10.6  Tantum vel Martis, vel genitoris habes.
2.10.7  Otia iam placeant; castris mox

404. DE ACCIPITRIS VENATIONE
2.43.1  Latratu dum silva canum, clamore virorum
2.43.2  Personat, ecce dedit callida praeda fugam;
2.43.3  Sed pede quem nulli possunt aequare molossi,
2.43.4  Accipiter penna consequitur leporem.
2.43.5  Nunc tergum rostro carpit, nunc verberat alis,
2.43.6  Obsessum multo nunc premit ungue caput.

2.44.4  Spicula, Maeonium quis iugulatur opus.
2.44.5  Quid faciam, nisi uti placuisse vel omnia credam,
2.44.6  Omnia vel prorsus displicuisse tibi?
2.44.7  Omnia qui possunt placuisse? relinquitur ergo,
2.44.8  Omnia iudicio displicuisse tuo.
2.44.9  Est quiddam ulterius; facturas taedia nugas,
2.44.10  Ne legisse quidem, te, Galeotte,

Vos iocus et ludus, vos blanda fronte voluptas,
3.9.12  Vos requies et pax, vos comitatur amor.
3.9.13  Adsunt conspicuae, formoso corpore, Nymphae,
3.9.14  Quae vobis possunt oscula mille dare.
3.9.15  Vos bene potaris, vos pingues manditis escas,
3.9.16  Inde premunt mollem, corpora vestra, torum.
3.9.17  Ambo igitur superum merito scandetis

animas, quis nisi terra dedit?
4.15.191  Sed sane sint magna hominum peccata, nec usquam
4.15.192  Sit pietas, esto, sit tibi nullus honos;
4.15.193  Si tamen haud ullae possunt te flectere causae,
4.15.194  Et certum est poenas sumere ab orbe graves,
4.15.195  Affice suppliciis sontes, et noxia tantum
4.15.196  Corpora, at immeritum perdere parce

nec unquam ullius auctoritas tantum efficere potuit; ut a dignitate, splendoreve tuo discederes; qua ex re virtute tua et animi magnitudine fretus, Luciano sacerdoti modestissimo illa de te pollicitus sum, quae de summo viro polliceri possunt. Postquam iudicem suum te esse cognovi, ipsum bene sperari iussi. Est mea ex sententia sacerdos singulari modestia; mihi iustis de causis carissimus. Habet preterea causam (ut opinio mea fert) luce meridiana clariorem, cum

milia hominum et septingenti ab igne absorberentur. Longum foret et alias plagas et urbibus et populis priuatisque hominibus et magistratibus, Deo uolente ac iubente, inflictas enumerare. Haec autem pauca et testimonia et exempla, quae inducta sunt, satis docere possunt Deo non solum permittente sed etiam uolente ac iubente pleraque mala immo fere uniuersa fieri.

Non dicam de malo quod peccatum est, de quo grandis nobis sermo restat, sed de illis malis nunc loquor ut sunt poenae, carceres, exilia, tormenta, mortes, diuersa dolorum mala

nisi perpessis multis aduersitatibus et angustiis assequi impossibile est. Non est ergo, ut mea fert opinio, uiro bono flagitandum ut eum Deus aduersa pati prohibeat (ceterum potius illud postulandum quo in malis non corruat), sed uniuersa, quae mortalibus accidere possunt, magno constantique animo perferat. Siquidem tunc demum uir bonus, constans, sanctus, uerus amicus Dei poterit appellari, tunc illam dabitur sperare salutem ac gloriam quae et Christo nisi passo non est data. Oportuit enim Christum pati et ita intrare in gloriam suam;

Christianorum uenire et per lauacrum introduci in regnum a quo eorum parentes alieni sunt, cum et illis malum et istis bonum meritum nullum sit paruulis ex eorum propria uoluntate. Sed hoc absoluens, quid inquit audiamus: Certe, ait, haec iudicia Dei, quoniam iusta et alta sunt, nec uituperari possunt, nec penetrari. De hoc eodem, cum de bono perseuerantiae disseritur: Non, inquit, fato cogitur Deus illis infantibus subuenire, illis autem non, cum sit utriusque causa communis; aut res humanas in paruulis non diuina prouidentia sed fortuitis agi casibus

mancos, monstruosos, leprosos, impetigine laborantes et aliis plerisque affectos malis; num illis parentum aut originalis culpae noxam obiciemus? Sed quid de nobis respondebimus aut de multis infidelium filiis? Qui integris membris et perfectis nascimur lineamentis, quibus eadem crimina impingi possunt, et grauiora haec esse uidentur. Et tamen uas figulo non audet dicere: Cur ita sum formatum? Est enim in ipsius positum arbitrio, quod quali forma producat ac pro libito suo de luto disponat. Illud tamen unum audeo affirmare opificem nostrum numquam consuescere, nisi ob maiora commoda, mala

ab altero dantur. Aduersitates sunt in doloribus, languoribus, pressuris, temptationibus, tribulationibus, ubique laudat Deum qui citharizat, non attendit attendit] corr. lector A1 in attendat quia inferiora sunt, sed quia regi et gubernari non possunt nisi ab ea sapientia quae quae] corr. lector A1 ex quod attingit a fine usque ad finem fortiter et disponit omnia suauiter. Non enim caelestia regit et terrena deserit; aut non illi dicat: dicat] corr. lector A1 ex dicit Quo

Semper tamen in memoria habeas, ad quid huc veneris? Nempe ut doceas indoctos, exhilares moestos, teipsum locupletes. Cave ergo quidquam dicas agasve contrarium. Proinde nec tuum illud mihi placet, quod de Imperatore et de Rendolo iocaris. Nonne subiit, quam grave sit in eos scribere, qui possunt proscribere, et in eos dicere, qui possunt edicere? Tu tamen in his utere iudicio tuo, et prudentiorum; mihi pro amicitia satis fuerit admonuisse. Quod legationem meam ex te quaeritat rex, mediocriter laetor. Scio voluptati sibi esse non tam facta ipsa et rerum ordinem, quam sales tuos; nec

quid huc veneris? Nempe ut doceas indoctos, exhilares moestos, teipsum locupletes. Cave ergo quidquam dicas agasve contrarium. Proinde nec tuum illud mihi placet, quod de Imperatore et de Rendolo iocaris. Nonne subiit, quam grave sit in eos scribere, qui possunt proscribere, et in eos dicere, qui possunt edicere? Tu tamen in his utere iudicio tuo, et prudentiorum; mihi pro amicitia satis fuerit admonuisse. Quod legationem meam ex te quaeritat rex, mediocriter laetor. Scio voluptati sibi esse non tam facta ipsa et rerum ordinem, quam sales tuos; nec dubito eum magis delectari narratis tuis,

Qua in re, quando curandorum animorum artem professi sumus, nobis ueluti corporum medicis faciendum statui generales quasdam ac praecipuas medendi rationes tradere, particulares uero et quae sedulo accidere possunt prudentiae medici relinquere, praesertim cum ipsae ex traditis principiis per se facile percipi poterunt. Liber

imbecillis sensus sunt et ad quocumque libuerit deducendum faciles. Contra uero consolationi difficulter consentiunt senes, ut qui sua sponte ob amissam de se fiduciam sedulo maerore conficiuntur, neque ullis rationibus adduci possunt melius de se sperare, praesertim si qua aperta detrimenta acceperunt; continuo enim putant illa esse certissima interitus euersionisque suae indicia. Quod quidem

cantabit uacuus coram latrone uiator. Vnde uidere licet quo modo insana aut recta illa mortalium existimanda est beatitudo, quam cum assecuti sunt, minime possunt esse securi, et in qua dum requiescere sperant, maximis tempestatibus conturbantur. His igitur atque eiusmodi uel ueris uel uerisimilibus rationibus, de quibus plenius postea disseremus, amatores nimii praecipue curandi

delectationem ob pietatem paternam stringuntur seseque cohibent, ne filiis, quos tenere diligunt, dolorem iniciant aut eos cruciari cernant. Eadem hac ratione et uxoris amicaeque nimium dilectae consolatio egregie ualet. Possunt quoque domini in consolandis familiaribus plurimum ob hoc, quod obscuriores a dignioribus diligi honorarique gaudent, id uero tum liquido intelligunt, cum eos sibi in aduersitatibus

quae non solum bona tibi non detrahit ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis! His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse

bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te ipso. Nemo autem iuste queritur rerum iacturam alienarum, nec ea bona sua recte appellat, quibus detractis ipsius bonitatis deperit nihil. Hinc prudentissime Boethius fortunam aduersum se

alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est

Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus. II

sunt qui et cognoscere et docere queunt quae uera bona sint aut mala. De aliis uero quam uerum illud est poetae:
Omnibus in terris quae sunt a Gadibus usque
Auroram et Gangem, pauci dignoscere possunt
vera bona, atque illis multum diuerse, remota
erroris nebula. Quid enim ratione timemus
Aut cupimus? Quantum dextro pede concupis ut te
conatus non paeniteat uotique peracti?

quae non solum bona tibi non detrahit ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis! His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse

bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te ipso. Nemo autem iuste queritur rerum iacturam alienarum, nec ea bona sua recte appellat, quibus detractis ipsius bonitatis deperit nihil. Hinc prudentissime Boethius fortunam aduersum se

quae non solum bona tibi non detrahit ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis! His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse

bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te ipso. Nemo autem iuste queritur rerum iacturam alienarum, nec ea bona sua recte appellat, quibus detractis ipsius bonitatis deperit nihil. Hinc prudentissime Boethius fortunam aduersum se

quae non solum bona tibi non detrahit ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis! His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse

bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te ipso. Nemo autem iuste queritur rerum iacturam alienarum, nec ea bona sua recte appellat, quibus detractis ipsius bonitatis deperit nihil. Hinc prudentissime Boethius fortunam aduersum se

alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est

Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.

alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est

Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.

alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est

Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus. II

facilia erunt, siquidem hi soli sunt qui et cognoscere et docere queunt quae uera bona sint aut mala. De aliis uero quam uerum illud est poetae: Omnibus in terris quae sunt a Gadibus usque Auroram et Gangem, pauci dignoscere possunt vera bona, atque illis multum diuerse, remota erroris nebula. Quid enim ratione timemus Aut cupimus? Quantum dextro pede concupis ut te conatus non paeniteat uotique peracti?

facilia erunt, siquidem hi soli sunt qui et cognoscere et docere queunt quae uera bona sint aut mala. De aliis uero quam uerum illud est poetae: Omnibus in terris quae sunt a Gadibus usque Auroram et Gangem, pauci dignoscere possunt vera bona, atque illis multum diuerse, remota erroris nebula. Quid enim ratione timemus Aut cupimus? Quantum dextro pede concupis ut te conatus non paeniteat uotique peracti?

III 1 praefatio Quoniam igitur (quantum diuina innuit clementia) de prima ratione consolationis disseruimus, qua tollere aegritudinem penitus conati sumus, et quoniam ista uix et paucis persuaderi possunt, idcirco nunc explicare rationes expedit quibus lenire ac mitigare angorem ualeamus; ut, si tollere morbum non possumus, tentemus, si quo modo efficere ualebimus, saltem ne cruciet

nullus fere erit quem aliis relinquere possimus; quandoquidem nullus est qui non aliqua demulceat uoluptate. Istae enim duae animi affectiones, uoluptas scilicet et tristitia, perpetui comites sunt omnium quaecumque animum possunt perturbare. Neque ulla est perturbatio animi, teste Aristotele, quam e uestigio aut uoluptas aut tristitia non consequatur. Et licet isti duo loci, de quibus

Sulpicius Tullium compellat: noli te obliuisci Ciceronem esse et eum qui aliis consueueris praecipere et dare consilium neque imiteris malos medicos, qui in alienis morbis profitentur se tenere medicinae scientiam, ipsi se curare non possunt; sed potius, quae tute praecipere soles, tute tibi subice atque apud animum propone. Ex hoc eodem loco et ipse Cicero Brutum de morte filii consolando

inquit Iosephus, "regem a tristitia reuocauit et ad causas utilitatesque rei publicae adduxit;" – et merito quidem. Eruditissime enim omnes fere partes perstrinxit quae unumquemque inducere possunt ut amplius dolere metuat et luctum, si non tanta damna pati uult aut uni malo multa accumulare, cohibeat et compescat. Hae eaedem partes et nobis ferme semper ad consolandum suppetere possunt, praeter illam ultimam quae ex

perstrinxit quae unumquemque inducere possunt ut amplius dolere metuat et luctum, si non tanta damna pati uult aut uni malo multa accumulare, cohibeat et compescat. Hae eaedem partes et nobis ferme semper ad consolandum suppetere possunt, praeter illam ultimam quae ex ratione tyrannidis accipitur. Possumus tamen eam et apte et pie ex ratione diuina mutuari, hac uidelicet ratione ut amicum admoneamus sibi diligentius prospicere ne Dominum ad iram prouocare

surdum nec Tiresiam quemquam esse deorum. Hac ipsa ratione et Dido se consolabatur:
"Spero equidem mediis, si quid pia numina possunt,
supplicia hausurum scopulis et nomine Dido
saepe uocaturum; sequar atris ignibus absens
et cum frigida mors animae secluserit artus,
omnibus umbra locis adero. Dabis, improbe,

illius." Ista omnia ad consolationem dicta sunt aduersum illos, qui iniurias consueuerunt irrogare, ut ex eo solacium suscipiant contristati, quod sperare possunt aduersarios eorum poenam daturos. Tametsi non sit ingenuorum ac proborum uirorum ultione gaudere, quippe qui iubentur diligere etiam inimicos et orare pro persecutoribus ac calumniatoribus suis. Cuius rei honestatem etiam

Video negotiatores per tot et maris et terrae, fluminum, tempestatum, latronum, piratarum, aestuum, imbrium pericula ad caducas tam diuitias properantes; et ego per minora aut etiam longe grauiora, si esse possunt, ad illas sempiternas uerasque diuitias pergere non festinabo, quas mihi nec tempestas labefactari aut corrumpere, nec tyrannus eripere, nec fures subtrahere, nec demoliri tinea, nec aerugo exedere ualet;

IV.19.1 et... itidem ] ac religiosis uiris... pariter V1 | abhorrent pro alieni sunt (quae eadem in V1) | queunt ] V1 poterunt, in margine vero possunt IV.19.2 duos... reliquos ] reliquos uero duos V1 IV.19.4 sit... saluator ] passus sit noster

iure sangvinis ad se devolutum et nihilominus armis, post B. Petro Apostolo resignavit. Sigismundus porro Caesar, quanta in Constantiensi ac deinde in Basileensi concilio pro Martino et Eugenio pontificibus, et alias pro sacrosancta Ecclesia egerit; supersunt qui experientiae testimonium perhibere possunt. Ne singula percurrendo sim longior, semper gens nostra et principes nostri, huius sacratissimae Sedis auctoritatem longe plurimi fecerunt, et ad eius nutum, inter cetera, pacem pariter ac bellum temperarunt. Novissime illustris Gubernator noster Ioannes, cuius supra mentionem fecimus,

2.3.29   Pro tyrone suo doctus pugnabit Apollo,
2.3.30   Pugnabit nato proque Minerua suo.
2.3.31   Tu quoque pugnabis, si quid tua carmina possunt,
2.3.32   O presens Musis, clare poeta, meis.

aspiciunt per diem latitantes 99 . Diuitię ne templis quidem tuto commissę 168 .
Aduersa fortuna. Lęsa regione etiam diuina coli diligenter non possunt 198 . VALERIVS MAXIMVS
Amicus uerus non pecunia, sed caritate paratur 65 . Sic ames tanquam aliquando osurus. Bias

in corpore et quo, dum in corpore uiuit, ducitur. Qua parte corporis ingreditur et egreditur et quo duce progreditur. De statu animę purę 437 . Quo pacto mens Deo coniungitur 438 . Omnes mentium species possunt coniungi Deo 439 . Quęstio de statu animarum infantium et stultorum 442 . DIONYSIVS HALICARNASEVS
Agriculturę et militię laudes

decoro/et congruo non discernitur 36 . Virtutis species IIII 37 . Bonum in IIII genera diuiditur: uirtus, habitus, commodum 37 . Bonorum tria genera: alia haberi possunt, alia participari, alia subsistere 38 . Bion nauigans cum pessimis hominibus in latrones incidit; dicentibus illis "peribimus, si cognoscamur"--- "at ego", inquit, "nisi agnoscamur"

Vt reuelentur ex multis cordibus cogitationes. ORIGENES: Cogitationes etiam malę in hominibus erant; quę propterea reuelatę sunt, ut occideret eas ille qui pro nobis mortuus est etc. Si enim reuelauerimus peccata nostra non solum Deo, sed his qui possunt mederi uulneribus nostris, delebuntur peccata nostra II. Pater, peccaui in cęlum et coram te; iam non sum dignus uocari filius tuus. Post hanc confessionem benigne suscipi meruit a patre XV. Decem leprosis iussit Iesus, ut

PLINII
Cibus. Affluentia annonę 15 . Mensa principis 28 .
Credulus. Singuli enim decipere et decipi possunt, nemo omnes, neminem omnes fefelerunt 37 . PHALARIS
Consortium uitam docet 21 .

naturam renouatam 125 . Quare puer incircumcisus pręuaricator est? 125 .
Corpus. Philosophi aiunt, quod terrena corpora in cęlestilestibus esse non possunt 96 . Corpus animale 98 . Corpus spiritale 99 . Corpus non est causa peccati, sed poena 100 . Corpus humanum

indecenter 114 . Ingemiscere nonnunquam conceditur. Quali utendum gemitu. Heracleotes philosophus doloris impatiens 115 . Possidonius contra patientissimus. Multi uulnerum dolorem tolerant, morbi uero non possunt 116 . Morsus pestilentię. Quare dolor minuitur tempore 124 . Dolor corporis perfertur proposita spe boni 126 . Lugendi genera detestabilia. Qui in moerore uellunt sibi

15 . Titan, Iupiter, Iuno, Neptunus, Pluto, Glauca 15 . Quare homines coepti nominari dii. Apud quos qui dii pręcipue culti 16. 17 . Quod dii esse non possunt, quos sexus discernit 17 . Turpitudines de diis 18 . Contra eos qui deos ex hominibus factos mentiuntur 19 . Ceres, Liber, Esculapius, Vulcanus, Minerua

Assur 261 . Cadet Assur 262 . Turris magna 265 . Demones in aere dicuntur stellę 265 . Demones nocere non possunt, nisi eis concessum fuerit 276 . Chaldei, demones, Syrenę 279 . Diabolus uictus

est ei ad iustitiam ante circumcisionem 123 . Populus Dei 134 . Iob de alienigenis fidelis 150 . Quomodo uiuunt ex fide 159 . Non possunt esse ibi uerę uirtutes, ubi non est uera religio 161 . In eos qui propter fidem etiam peccatores saluari putant et qui propter elemosinam 181 . Fides quę per dilectionem operatur

cognouit uoluntatem Domini, et fecit digna plagis, uapulabit paucis. XII. Is qui quinque paria boum emit, est qui naturam intellectualem contemnit et sensibilia sequitur. Vnde incorpoream naturam comprehendere non potest XIIII. Infernus. Sicut bona cęlestia uerbo explicari non possunt, ita nec inferorum supplicia. Cum autem ignem audis, aliud quiddam coniicere debes ex eo quod additur inextinguibili III. Diuersę penę diuersis peccatis; gehennę ignis propter carnis incendium, stridor dentium propter risum lasciuum, intolerabilis sitis propter

contingebant illis 151. Contra litterę assertores 157. Non possumus interpretari nisi illuminati per gratiam 168. Excide litteram occidentem 169. Nescire et cognoscere quid signant 175. Qui ab humilitate litterę ad spiritus excelsa conscendit, de isto nihil possunt rapere Madianitę 181. Ingratus erga Dei beneficia 39. Inimicus. Pro inimicis oratio 103. Indoctus. Ignorantia 143. Mulieres, infantes, proseliti 158. Ignauus. Mulier anima infirma 74. Indigni sacro numero

Conuersus est ad idola earum. Scissum est regnum de manu filii sui Roboam datumque est seruo suo Hieroboam 58. Primogenita Ruben, quoniam uiolauit thorum patris, data sunt filiis Ioseph 74. Roboam duxit uxores XVIII, concubinas LX, genuit filios XXVII et LX filias 76. Quid possunt mulieres, exemplum de Apame, filia Bezacis, concubina regis 88. Demonium pręualet iis qui tantum libidinis causa duxerunt uxores 91. Visa Iudith concussum est cor Olophernis 95. Assuerus repudiata Vasthi subinde recordatus de illa suspirabat 97. Oculus

Libido. Herodias reliquit uirum, adhęsit adultero; Ioannem scelus arguentem necandum curauit VI. Libidinosa uoluntas coegit in illum manum mittere, quem sciebat iustum et sanctum VI. Lis. Regnum in se diuisum, domus, Sathanas non possunt stare III. Liberum arbitrium. Vltro terra fructificat, id est non necessitate eoacta contra propriam uoluntatem IIII. LVCAS Liberalitas. Qui habet duas tunicas, det non habenti, et qui habet

Luxurię dediti 200,201. Gygantes qui terrenis operibus seruiunt 231. Princeps hortorum 240. Atteretur ciuitas uanitatis 246. Terra dicitur anima quę carnaliter uiuit 250. Qui portat imaginem terreni 242. Qui in carne sunt placere Deo non possunt. Descendentes in Ęgyptum 294. Ecce tenebrę opperient terram 313. Horti Adonidis mundana uoluptas 323. In angustiis constituti nequaquam uoluptatibus pristinis iuxta errorem Epicuri, animo perfruimur 325. Habitatores terrę

Boues 291. Labor spiritalis 292. Dulcis somnus operanti. Labor qui perit 297. Lex. Euangelia sibi coherentia 23. Euangelia. Duo Testamenta 24. Lex Iudeis panis subcinericius 20. Lex et prophetę usque ad Ioannem 32. Iudei non possunt habere Legis obseruantiam 49. A porta usque ad portam, id est a Lege usque ad Euangelium 100. Quattuor Euangelia 108. Lex et prophetę sale Euangelii condiuntur. Lex et prophetę, priusquam Christus uenisset, erant porta clausa et liber signatus 109. Vasa

autem facta simillima, factis uitam 149. / Magnanimitas lamentari non sinit 112. Fortitudo uiris propria 113. Magnanimus uirtutis conscientia contentus testem populum non satis pensi habet 115. Fortitudo omnia quę possunt euenire contemnit 122. Fortes uiros lamentantes non recte inducunt poetę 111. Contemnendę humanę res: negligenda mors, patibiles et labores et dolores putandi 136. Fortitudinis diffinitio . Magnanimus et fortis qualis debet esse 138.

Dabo te in manu quęrentium animam tuam. Ecce ego cibabo eos absinthio et potabo eos felle etc. 173. Sume calicem furoris huius de manu mea et propinabis de illo cunctis gentibus ad quas ego mittam te 174. Ponam eos quasi ficus malas, quę comedi non possunt, eo quod pessimę sint 175. Mulcta in Sedechiam et populum propter pręuaricationem. Item in Ioachin, qui scidit uolumen prophetę 177. Vsque quo concideris, o mucro Domini etc. quomodo quiescet, cum Dominus pręceperit ei. Qui fugerit a facie pauoris, cadet in

de domo in domum. Manducate quę apponuntur uobis etc. X. Nemo lucernam accendit et in abscondito ponit. Quare Dominus phariseum increpauit qui se inuitarat? Vt emendato postea parceret et non damnaret eum. Veh uobis Legis peritis qui oneratis homines oneribus quę portare non possunt, et ipsi uno digito uestro non tangitis sarcinas. Ve uobis Legis peritis qui tulistis clauem scientię etc. XI. Fidelis seruus et prudens, quem constituit dominus supra familiam suam, ut det illi in tempore tritici mensuram etc. XII. Qui uanam gloriam iuitat, uocat

XIIII. Muri Hierusalem sunt ecclesię munientes se contra hereticos XXI. Malus. AD ROMANOS: Non omnes qui ex Israel, hi sunt Israelitę etc. Vasa irę apta in interitum IX. AD CORINTHIOS I: Iniqui regnum Dei non possidebunt VI. Caro et sanguis regnum Dei possidere non possunt neque corruptio incorruptelam possidebit XV. AD GALATAS: Carnis opera etc. qui talia agunt, regnum Dei non consequentur V. AD COLOSSENSES: Contra uitia, id est fornicationem, immundiciam, libidinem, concupiscentiam malam et auaritiam, quę est simulachrorum seruitus

quemadmodum argento. Nec ille minor est qui sic argento utitur quemadmodum fictilibus 3. Non uerba, sed opera fortes decent 10. Magni animi est magna contemnere ac mediocria malle quam nimia 13. Magnanimus inter pericula intrepidus 19. Paratus ad omnia quę uenire possunt aduersa 23. Non enim beatum est nisi quod intrepidum 28. Quid sit fortitudo 35. Scipionis magnanimitatem laudat 36. Quid sit fortitudo 38. Valentior omni fortuna animus est 48. Magna et generosa res est humanus animus 51. Magnanimos

VERGILIVS Musica. Pan primus calamos 3. Cithara crinitus Iopas personat aurata 68. Matrimonium. Sparge, marite, nuces 11. Amata sollicita de connubio Lauinię filię 143. Magus. Carmina uel cęlo possunt deducere lunam. Carminibus Cyrce etc. 12. Medicus Iapis 217. Venus Eneę medetur 217. Mors. Funus Polidori 83. Eneas parentat patri 108. Miseni bustum 125. Stat sua cuique dies 186.

Opera Domini magna uel parua 175. Matrimonium. Mulier sequi debet uirum 10. Liberorum causa 11. Sanctę mulieres et steriles dicuntur et sanctos genuerunt 19. Quare mulier immunda quę peperit 72. Signum repudii 100. Coniugati non possunt offerre sacrificium iuge uel indesinens 133. Magnanimus. Iustus intrepidus 91. Maledicus a regno Dei excluditur 87. Maledictio 117. Qui maledicit Christo 124. Mulcta. Dominus castigat, ut prosit 31. Plagę

Doctor caute procedat 97. Vrna. Manna. Arca 106. Doctor agricola 107. Doctoris lucrum 108. Puteus uerbum Dei 110. Qui fabricant tabernacula 113. Non quęrit quod sibi utile, sed quod multis 129. Scientię rudimenta 135. Beati qui possunt defendere Dei plebem 138. Cathenulę uerbi connexiones signant 139. Iuuat nos orationibus conceptis et exemplo 140. Omnis eruditio ad pręsens non dulcis uidetur, sed amara 143. Sophar. Tubicinatio. Predicatio 144. Abecedarii, syllabarii., nominarii,

eloquentia, aurum sapientia 259. Verbum pro re 271. Loqui ad cor 272. Lingua Hebraica cęteris locupletior 273. Lingua recta 357. Celeuma, clamor nauticus 368. Ocio marcentes tentationes ferre non possunt 59. Sabbata mendacia 73. Omne tempus perit, in quo non uirtutibus deseruimus 146. Arbor non faciens fructum succidetur 174. Stirps inutilis 232. Ramusculi inutiles 238. Opus. Humeri pro opere 23. Honor. Mos adulantium

Indurauerunt facies suas supra petram etc. Populo autem huic factum est cor incredulum et exasperans. Sicut frigidam facit cisterna aquam suam, sic frigidam fecit maliciam suam. Cui loquar? Et quem contestabor, ut audiat? Ecce incircumcisę aures eorum, et audire non possunt. Ecce uerbum Domini factum est eis in opprobrium et non suscipient illud 168 . Mane consurgens contestatus sum et dixi: Audite uocem meam. Et non audierunt nec inclinauerunt aurem suam, sed abierunt unusquisque in prauitate cordis sui

Lentule, falli eos qui te negant os habere 57 . Patientia in aduersis. Patientia Mutii, Fabricii, Rutilii, Reguli, Socratis 58 . Lacedemonii pueros flagellis ad patientiam durant. Demetrius omnia quę euenire possunt se libenter offerens tanquam deo, quocunque duxerit, obtemperaturus. Contemnite paupertatem, dolorem, fortunam 59 . Fortis et patiens omnem temporum difficultatem sciet legem esse naturę 61 .

Philosophia non in uerbis, sed in operibus 6 . Ad philosophiam hortatur, ita ut uerba probemus rebus. Magni uiri perirent, nisi eos docti extulissent. Sic Epicurus Idomeneum, Cicero Atticum. Virgilius: Fortunati ambo, siquid mea carmina possunt 8 . Stoicorum philosophiam laudat 12 . Captiosę disputationes superuacuę 15 . Notat eos qui in tanta temporis egestate sophismatibus intendunt. Quid promittat

46 . Ad philosophiam hortatur 51 . Auditionem philosophorum lectionemque ad propositum beate uite trahendam 54 . Sophismata, Latinę cauillationes, philosophum pręstare non possunt 55 . Philosophia pręstabit, ut te nunquam peniteat tui 57 .
Pictor. Parrhasius

150 . Vinum et cum pueritia et sine pueritia ueridicum est 157 . Pares cum paribus ueteri prouerbio iocundissime congregantur 160 . Quę pulchra sunt, et bis et ter recte dici possunt 321 . Colophonium suffragium 331; apud Strabonem in libro XIIII.
Pudicicia. Apud Sophoclem poetam quidam interrogatus, quo nam pacto in Venereis se haberet, recte

impietate motus ad scribendum de uera religione se contulerit 102 . Omnia mala ex eo proueniunt, quod plures dii coluntur 105 . De impia iniquorum pietate, et quod cultores deorum boni et iusti esse non possunt 107 . Quod stultum sit simulachra ut Deum colere 110 . Quod ignoratio ueri Dei multorum errorum causa sit 114 . In eos qui deos colunt et non audent ratione contendere

Principes sapientes honorent. Sapientes libenter principibus consulant. Felix famliaritas ex potente sapienteque conflata, felicissima, ubi utraque in eodem animo coniunguntur 327 . Fortitudine, celeritate pręstare alii quoque possunt, sed ueritate, iustitia, magnificentia etc. principis proprium 331 . Non prius desinere humanum genus in malis uersari quam aut homines recte uereque philosophantes rerumpublicarum gubernationem adepti fuerint, aut hi qui

melancholicos extitisse, siue tales nati fuerint, siue assidua meditatione tales euaserint 401 . Intellectus res non cognoscit, nisi uestiatur formis 408 . Ingeniosiores in quorum ortu Saturnus et Mercurius possunt quamplurimum 412 . Secretum. Gigis gemma se conuersa inuisibilem, ad alios uisibilem faciebat 195 . Cicero, cum rem obscurissimam significare uellet: Id, inquit, numero Platonis obscurius

140 . Contra eos qui sensus falsos esse contendunt 193 . Sol. Ęgyptii primi astrorum scientiam perceperunt 44 . Rationes cęlestium sine ratione naturalium sciri non possunt 52 . Sol, luna, astra, uenti, nubes etc. hominis gratia facta 177 . Sepultura. Sepultura pauperum 177 . Sacrificium. Quę Deo offerenda. Contra eos qui

intumescit 121 . Si sal euanuerit 146 . Oues non habentes pastorem 151 . Homines dormientes 158 . Episcopi et presbiteri non possunt uel damnare innocentes uel absoluere impenitentes 162 . Episcop orum superbiam insectatur et ad humilitatem prouocat 205 . Episcopi mali 230 . Subiecti inuicem

LACTANTIVS FIRMIANVS
Vaticinium. Prophetarum oracula inspicienda esse et quo tempore prophetarunt 76 . Quare nec ad Salomonem nec ad alium quam ad Christum referri possunt uaticinia prophetarum 82 . Sybillarum uaticinia non fuisse ficta 86 . Vrbs. Vrbis condendę origo 129 . Viuendi genera duo: naturę et gratię 152,

scriptorum industria sollers
1.12.2  Signandisque manus officiosa notis.
1.12.3  Indeleta suis mandantur dicta figuris,
1.12.4  Nec memores possunt consenuisse notae.
1.12.5  Hinc extant dirae secura uolumina mortis,
1.12.6  Multaque librorum millia ubique scatent.
1.12.7  Pars

amoris obest,
3.7.39  Altera quin possit uinclo meliore iugari,
3.7.40   Quae tibi desponsas possit obire uices.
3.7.41  Damna resarciri possunt tua, foenore multo
3.7.42   Excidit inducta coniuge sponsa prior.
3.7.43  Nam licet huic tenera prudentia uirgine maior,

5.1.13  Contigit et socios fato inferiore relictos
5.1.14  Fortuna surgente premit uitaeque prioris
5.1.15  Mutauit cum sorte fidem; nil pristina possunt
5.1.16  Vincula, nil studiis consors communibus aetas,
5.1.17  Vlla nec officii ueteris uestigia restant.
5.1.18  Non tamen

5.6.16  Et pessum, et uolucrum, serpentia praepete cursu,
5.6.17  Quaeque gemunt, ululant, latrant et uoce loquuntur,
5.6.18  Quorum plura homini soli contingere possunt.
5.6.19  Hinc quae contingunt formis euenta uocamus,
5.6.20  Sed neque debentur cunctis promiscua formis.
5.6.21  Vt

11. In eosdem
6.11.1  Vt breuis et uerni fugitiua est gratia floris,
6.11.2   Nec rosa nec possunt lilia stare diu,
6.11.3  Sic tener eximiae defloruit indolis Vrsus,
6.11.4   Afflatusque sui funere fratris obit.
6.11.5  Heu, res

imo uero illos ipsos, qui hec somniauerunt, uecordes et absque ulla bone mentis effigie, qui uel ex hac sine dubio preclara et speciosissima rerum quas cernimus mole non potuerint adduci uel ad suspitionem aliquam eorum, que de deo ac parente suo et tenentur ab omnibus et aliter esse non possunt, sed credo eos sicut mentis, ita et oculorum usu caruisse et hanc ingentem terram, hec latissima maria, hunc immensum aerem, et celum supra hec continuo sese uoluentem, stellas, solem, lunam, ceteraque pulcherrima huius machine (que mundus appellatur) ornamenta uidere non potuisse, que

displicent, conuenit certe ut puniantur. Neque est quod mihi aliquis dicat displicentiam hanc ex affectu prouenire, quo deum ipsum, qui stabilis, firmus, inconcussus est, commoueri non decet. Mouetur nanque summus ille rerum opifex, non autem affectibus (hi enim deum attingere non possunt) sed effectibus duntaxat. Et sicut ad coercendam malitiam opprimendaque scelera insurgit, ita ad probitatem et innocentiam conseruandam presto ubique est: quorum utrunque ad iustitiam et bonitatem, que in deo summa et precipua sunt, pertinet, eique uelut soli huic lumen perpetuo

repudiatis opibus: reiecta quiete: propulsatis uoluptatibus inopiam, laborem, sitim, esuriem penas mortem est amplexus. Preterea consentaneum profecto est et plurimum conuenit ut homines in sui finis contemplatione qui deus est sint semper occupati: eaque summa ope euitent que huic instituto possunt quoquo modo esse contraria. Sed lusus, commessationes, libidines et omnes id genus uoluptates quas ab ocio et diuitiis prouenire certissimum est illos uel maxime ab ea cogitatione auertunt: iubentque non deo et rationi: sed concupiscentie et uitiis omnem operam adhibere.

ad eiusque doctrinam propius accedunt quos inopem uictum patienter sufferre conspicimus: quam quos in rerum omnium ac uoluptatum copia uulgus ueluti beatos admiratur. Atque hoc loco multa profecto de diuitiis haud improbanda dicerem: que et ipse si recte acquirantur expeditissimum prebere possunt ad salutem uiaticum; neque enim ulla uirtus aptior est si plane deum ipsum immortalem imitari uoluerimus et eius quodammodo diuinitatem effingere: quam beneficentia et liberalitas. Omnibus nanque summus ille opifex bona infinita largitur: omnibus se quotidie immo continue exhibet

diuinitatem effingere: quam beneficentia et liberalitas. Omnibus nanque summus ille opifex bona infinita largitur: omnibus se quotidie immo continue exhibet liberalem. Atque hoc ipsum homines opulenti et diuitiis affluentes facile (ut mihi quidem uidetur) si modo uoluerint consequi possunt. Nam diuitie (ut Ambrosius inquit) sicut impedimenta improbis: ita bonis sunt adiumenta uirtutis. Multa igitur dicerem in hanc sententiam ne opibus: quas nemo per se malas existimat bellum indixisse uiderer; nisi iamdudum et animus et ipsa oratio ad alteram instituti

membra) nullos neque dolores: neque cruciatus euitant: quin etiam urgentem metum rationis imperio propulsantes et ferri et ignis remedia non modo non reformidant: sed etiam arcessunt atque ultro efflagitant: quod tamen illi si modo homines sint facere sine ingenti animi sollicitudine non possunt; factus igitur Saluator noster in agonia laborabat pro rei magnitudine supra quam dici potest: ita ut ex hac uehementissima et incredibili anxietate sanguis uel sudor tinctus sanguine omnibus membris totoque corpore sese effunderet. Ille in terra proiectus ad celum oculos totamque

Bibliographia locorum inventorum

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1452], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 251, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14520802].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].

Jan Panonije (1434-1472) [1465], Galeotto suo epistula, versio electronica (, Hungaria), 926 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1465].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Jan Panonije (1434-1472) [1465], Oratio legatorum Matthiae regis ad pontificem, in publica audientia, versio electronica (, Roma), 1091 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - oratio] [word count] [ianpanoratio].

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report