Your search found 1056 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 801-900:

Harpiis sectam, quos nulla coerceat aequi
6.654  Religio, carpatque vagas lex nulla rapinas.
6.655  Qua ratione igitur, causa non impare fretos,
6.656  Vestra reos mortis damnat sententia fures,
6.657  Quae vos absolvit? non vos pessumdata salvat
6.658  Iustitia; imperii, poenae, sed sola potestas
6.659  Subtrahit, aeternae quos respicit ultio flammae.

nolentibus: ipse
1.95  Quod sibi non dederit: de quo non possit iniquae
1.96  Liber, et intrepidus Fortunae dicere, Nostrum est.
1.97  6. Et verò haec nisi certa animum sententia firmet:
1.98  Si quis, opinatu vulgi, rerumque decorâ
1.99  Illusus specie, titulos, diademata, fasces,
1.100  Et Capitolino fixas in vertice palmas
1.101  Grande aliquid celsumque vocet: si splendida

2.59  Nil varias clades, humanorumque Malorum
2.60  Compositis virtute animis tormenta nocere.
2.61  3. Non tamen hìc ideo (quantumlibet illa repostos
2.62  Iactitet arcani tripodas sententia Veri) (a) (a) Vide Epict. cap. 8. Sen. ep. 24. et 78.
2.63  Omnia quae nobis extrinsecùs aspera

2.327  Ast Aliae, humani ceu nil sub pectore gessit;
2.328  Humanae censent spoliandum munere formae,
2.329  Mutandumque lupo, rabidae vel imagine tigris.
2.330  15. Nutat in oppositas anceps sententia partes:
2.331  Astraeae donec fandi locus. Aequa, sorores,
2.332  Illa refert, sceleri decrêstis fata: nec vllum
2.333  Supplicij tam triste genus, quin perfidus Hostis
2.334  Iure ferat. Sedenim,

qui sedulus omnia secum
2.962  Disposuit, vix non titubat, componere gressum
2.963  Vix meminit pugnantis, et arma obuertere contra
2.964  Fortunam: nedum, qui nulla parauerit ante
2.965  Arma, locum teneat. Sententia Socratis aptè
2.966  Huc facit: impacto colaphi qui saucius ictu, (a) (a) Sen. lib. 3. de Ira cap. II.
2.967  Pol

4.703  Perculerat. Cum iudicium, poenamque Nocentis
4.704  Turbati magno fremerent clamore sodales;
4.705  Quò mihi praesidium legum, Themidisque tribunal?
4.706  Subiecit Sapiens. Sententia Iudicis ictos
4.707  Nil releuat, docti sed cura Machaonis artus.
4.708  Hunc mihi, si qua fides, actutum quaerite. Poenam
4.709  Cur hostis propriae libeat praeferre saluti?
4.710  Ille fugâ procul

5.790   Aυτòς εΦη tripodis crepet aemula Pythagorei)
5.791  Legitimo excutienda foro, liberandaque restat
5.792  Ponderibus iam rite suis sententia. Iustam,
5.793  Nec male de vitá meritam tu dixeris iram?
5.794  Quì? Rogo. Nimirum sontes vlciscitur, aequas
5.795  Et malefacta iubet poenas persoluere. Sontes
5.796  Quin potiùs facit, et iusti

Abares incolas invenientes, bello per annos aliquot gesto vicerunt Chrobati: Abarumque partem occiderunt, coeteros parere sibi coegerunt: atque ab illo tempore a Chrobatis possessa nomen etiam Chrobatia accepit. Animadvertit in hac Porphirogeniti sententia Ioannes Lucius /De Regno Dalmatiae et Croatiae libro 1. capite 11./ Chrobatos Graece Hrovatos exprimi, qui Slave Hrvati indigetantur: ubi Graeci more solito asperitatem pronunciationis vitaturi

quia Chlebna ultra Zentinam (sive, ut hodie Cetinam) est; ideo subdit, versus Zentinam regionem attingit: ut cognoscatur flumen Cetinae in maritima parte Orientalem terminum Croatiae fuisse: in interiori vero Chlebnam quoque in Croatia inclusam; adducta altera eiusdem Imperatoris sententia, qua asserit, quod a Ragusio Zachlumorum Principatus initium habet, et ad Orontium flumen tendit, oraque Maritima Paganis, ( id est Croatis non baptizatis) Montana, quae ad septentrionem Chrobatis, id est baptizatis quae infronte Serbliae contermina

partes aliquo tempore suberant, et Regnum deinde in Croatiam proprie et Serbliam proprie divisum extitit. Caeterum non modo Narentani (ut in sequentibus demonstrabimus) Slava Croataque natio sunt, verum etiam ipsi Bosnii et Serblii. Uti ex supra relata Porphirogeniti sententia satis liquet; Chrobati qui Dalmatiae partes incolunt, a Chrobatis Albis originem ducunt etc. Et Slavis contermini sunt, Serblis, qui Chrobati dicuntur. Idem sentit Curopalates, qui /Ad Annum 1074./ ait; Servorum

libro 1. capite 1./ dictum. Atque ideo, quod Slava sive Illyrica nomina cum relatis a Niceta, aut altero quopiam Graeco, Franconiove, aut Italo scriptore non conveniant /Idem ibi in notis ad Diocleatem/, propria sententia, non est, quod miretur Lucius. Nec mirum, quod Slavis inimicae, ab iis oppressae aut vexatae nationes, uti Graeci, supremos illorum Principes regio titulo non honorarint: et vel maxime apud quas eo iam tempore a Constantinopolitanis Imperatoribus aut a Romanis

Delicias? Primas quas climate solis Eoi
Excipiat flammas, sed quas aequalibus auris
Temperat, aeterni non errans gratia veris?
Haec ego non vetiti ut subeam penetralia claustri
Vota fero: lata hos ausus sententia damnat
Numinis irati, foribus rotatilis ardens
Accessum romphaea vetat teque improbus aequo
Est procul ut credam Custodem fallere dono.
Quid tamen hoc spectare mihi prodesset, amice

est, ubi cardine lento
Flectit Hyperboreus plaustrum glaciale Bootes.” 26.
Vix ea fatus erat, cum mox Divina tumentem
Antitheum sociasque petit sententia turbas:
“Stringite Luciferum invisoque rebelle profundo
Aere ligate caput flammasque ardentis abyssi
Sustineat duris oneratus colla catenis.
Et comites par poena premat: trudantur Olympo

Prodigio fructum? Scrutari impervia mentis
Nolo audax decreta tuae, sed mortuus inter
Isacidas, maestae positus telluris in umbra
Expectabo diem, placiti tibi venerit aevi
Dum tempus, quod iusta tui sententia fixit
Consilii, appositum reparandi tempus Adami.” 41.
Haec fatus Simeon videt alti a culmine tecti,
Memnonias qua parte faces

17.
Interea totam caeli suspenderat aulam
Causa ingens, cuius divini plena favoris
Quando per effectum tandem se proderet orbi
Lecta prior saeclis sententia quadraginta,
Ancipites superûm mentes hominumque tenebat.
Pars Astraea fuit, Pietas pars altera, quaeque
Fautores pars nacta suos. Sed flectere Numen
Incepit Pietas; iussa est Astraea tribunal

Dissidium partisque volens utriusque calentes
Rixarum sedare animos, nocitura quieti
Caelicolum, veteri componere iurgia censet
Consilio et causam placito definit eodem,
Cui aperit gratam talis sententia mentem:
“Et tua vox, Pietas, aequa est neque damnat acerbus
Te vindex, Astraea, chalybs. Utrique faventem
Expectare licet quaesiti iudicis urnam.
Vivere vult Pietas Adamum, vivat Adamus;

Vox adyto: hanc stantes vicina per atria mystae
Vestibuloque omni procul audivere stupentes
Fatorumque rudes populi spectantque vel ipsos
Responsi dubios templi pendere ministros.
Ancipites tandem tenuit sententia mystas
Iam prope promissum terris hac voce referri
Adventare Ducem, qui necdum notus in altis
Montibus exercet stabili vestigia gressu,
Nec capreis forsan cervisque fugacibus impar

Ora et praesentem pia strinxit ad oscula natum.
His autem quae tunc genetrix praesaga ferebat
Attonitus, tacito versabat pectore Ioseph
Consilium sublime Patris, cui funere cari
Unigenae, stat fixa animi sententia, culpas
Tollere et aeternum ligno componere foedus. 8.
Iam duo lustra super bis annua presserat astra
Delius, humanos postquam immortale

Regina dolorum:
Si dispar color est, dolor est communis utrique. 33.
Ecce novum matris volat in praecordia telum.
Verbera perpesso dicta est sententia nato,
Tormentum fatale trabis: lictoribus ibat
Iam medius mortisque suae urgebatur onustus
Supplicio. Montis tergum poenale reorum
Scandentem sequitur mater genuina doloris

Consilium, nec qua Mosen ratione refigant
Inveniunt. Pleno patrum librare senatu,
Rem statuit princeps Cephas, cui matris ab ore
Sed prius edocto placuit contraria Mosi
Ingratos prohibens legis sententia cultros.
Vox nati vox matris erat vocisque peritum
Omnia complectens spirabat pectore Flamen.
Denique mater erat nati cultoribus astrum,
Quale Lycaonio libratum cardine puppes

adamante rigent, et nescia solvi
99  Lampas inocciduo spirat Phlegetontis ab igne.«
100  Consilium subiecit amor, certaeque salutis
101  Imbuit incertam tandem sententia mentem:
102  »Sic iam nostra libet sub pectora condere tristes
103  Iustitiae taedas nigramque vomentia mortem
104  Spicula, et horrificum fibris

repente
51  Implacida mea probra manu, licet astra suisque
52  Syderibus praeceps horrendoque obruta lapsu
53  Insiliat mea colla domus. Sententia sedit
54  Oppugnare Deum. Dominus sic nostra timebit
55  Fulmina maioresque feret, quos spreverat olim

acturum detersurumque repente
52  Implacida mea probra manu, licet astra suisque
53  Sideribus praeceps horrendoque obruta lapsu
54  Insiliat mea colla domus. Sententia sedit
55  Oppugnare Deum; numen sic nostra timebit
56  Fulmina maioresque feret, quos spreverat olim

debet procedere Judex:
2.74  Non declinando in dextram, qui molliat isthic
2.75  Judicium: sic non in laevam, qua exasperet illic
2.76  Supplicium. festina nocet sententia Juris.
2.77   Non animo mea Seña tamen defecerat omni,
2.78  Contra hostem semper pro Rege Deoque parata
2.79  Bellare, et proprium diffundere prompta

penè Orbem terrens, non sufficit. hasque
2.173  Mutua in arma furor movet, at diversus. utrinque
2.174  Ingemui zelo Fidei. Sed causa malorum
2.175  Si detur pensanda bonis, sententia Señae
2.176  Aequior eveniet. Nam si praetensio juris
2.177  In mare spectetur prisci: mare nemo negabit
2.178  Deberi Señae, quoniam fuit antè Liburnum,

96   „Terra tua, et populi, tua regna Othomanica sunto:
97   „Hunc emimus mundi pretio. Nec talia crede
98   „Casurum per damna genus. Sententia sedit
99   „Legis inocciduae caelata adamante perenni;
100   100 „Dum uaga Doris humum, dum Caelum cinget utramque,

Euripides. Quapropter ut supradictae meae opinionis veritas, consiliique opportunitas, ac pondus, alienigenis quoque judicibus, eluceret; primum Illyricae Magdalidos Librum Latino verti carmine, et quanquam verbum verbo scrupulose non reddiderim, certe sententiam ex sententia propemodum religiose traduxi. Perspicies, optime Lector, quam difficillimis, perplexisque rebus exhibendis, contorquendae vibrata suavitate sententiae, excitandisque quibusdam in oratione, ita dixero, igniculis, Slavonicum Idioma, carmenque suffecerit, ut nulla vel calumniae, vel

3.81  Misimus ex nostris illuc qui visa referret.
3.82  Ipse quoque id suadet. Communibus Adria votis
3.83  Annuit, hac nostra sed nutum expectat ab aula.
3.84  Ergo nos etiam, nisi si sententia vestra
3.85  Discrepet, annuimus. Regni sed cura tuendi 85
3.86  Cum nos hic teneat, nos, o, nos ire novamque
3.87  Fas maris Adriaci sedem celebrare faventes.

Admirari nequeo tam altum tamque magnum domini fratris silentium. Et profecto anacoretae etiam ex eremo locuti sunt et dominus frater obmutescit. Nescio, quid rei sit? Et edoceri vellem, si quid adhuc inveni gratiae in oculis amatoris mei. Et haec non tantum mei est sententia, sed et reverendissimi domini rectoris, qui Te silentiarium obstupescit. Sed jocamur, carissime frater. Quare haec nollim reprehendas, sed vel citissime rescribas, praecipue ratione materiae, koteru jeste hoteli imati, ar se

1401  Per vitreos caelum omne tubos lustrare repertum est.
1402  Cum tamen hac in re, quae nunc ita constat aperta,
1403  Ante Viri incertis varie rationibus omnes
1404  Errassent: ni Democriti sententia solers
1405  Esse, quod est, dubia tantum conjecerit in re.

1406   Impare praeterea fulgentia mole videntur
1407  Sidera; quandoquidem non aequis omnia distant

476  Sex Nuptas Divûm in thalamos ivisse Sorores,
477  Septima mortali Merope tibi, Sisyphe, nupsit:
478  Propterea claras inter pudibunda Sorores
479  Delituit caelo. Varia est sententia multis,
480  Nimirum Trojae non funera Trojugenûmque
481  Unam harum Electram memorant potuisse tueri,
482  Aversamque ideo vultus, oculisque pudicas
483  Opposuisse manus:

non lux aciem reflexa valebit,
626  Ut videatur id a nobis, contingere nostram;
627  Quandoquidem intersunt mediorum immensa locorum.

628   Ut tamen in dubiis varia est sententia rebus;
629  Contendunt multi vaga Vortice Sidera nostro,
630  Ut Venus et Mavors et Juppiter, esse Cometas,
631  Qui magnos circa Solem rapiantur in orbes,
632  At non

691   Denique (rebus in his nec multa indicta relinquo,
692  Ut, quam Hominum varii, possis dignoscere, sensus)
693  Non deerunt multi quoque praesertimque repertis
694  Haerentes Veterum, quorum sententia veri
695  Instar habet normae, tam prona mente sequuntur
696  Saepe etiam errantes, velut ipsa Oracula Divûm:
697  Non deerunt, inquam, qui jam nihil esse Cometas

e corde educere questus?
270  Scilicet angusto terrae quod limite Regna
271  Arctârit natura sibi sua: namque putabat,
272  Democriti quod prisca docet sententia, multos
273  Esse alios aliis Summaї in partibus Orbes
274  Atque alias etiam gentes et Saecla virorum
275  Non a se vincenda suique expertia juris.
276  Indoluit, quod eo sese

suae debuit. Sed nec ita mansvetus erat Braniughius, ut nullam plane severitatem haberet. Profecto in delictis castigandis, dum opus fuerat, nihil neglexit. Condemnatos scandali alicujus clericos pro delicti exigentia carceribus etiam publicis maceratione, exilio mulctabat, prolataque sententia, quam diutissime suspendebat, fuit inexorabilis et firmus nec ullius precibus vel respectu a statuta recedebat, ut in tot causis visum est. Praecipitantiam nunquam habuit, sed in rebus cunctis et minimis gravis, circumspectus, prudens semper fuit observatus. Honoris cleri et

(Episcopus Szvidnicensis poenitere incipit.) Pater reverendissimus Theophilus Passich ordinis sancti Basilii Graeci ritus unitorum et abbas sancti Michaelis de Marcsa, episcopus Szvidnicensis seu Platensis, prius sententia Romanae curiae Leopolim in Polonia ad monasterium detrusus, triennio tamen inobediens, sed ultro citroque vagatus, tandem anno hoc in fine Augusti ad poenitentiam agendam in Poloniam concessit. (Episcopus a cassa parochialis subsidii emansit

hora septima matutina consistorio, concurentibus etiam frequenti numero canonicis, post auditam votivam de sancto Spiritu missam proposita quaestio, an non Dubicza simpliciter debeat resignari, cum nulla inde emolumenta capitulum sit habiturum. Praepositus major, lector, cantor, in hac erant toti sententia. Sed unitim baro Adamus Patachich, Wolffgang Kukuljevich et Balthasar Kerchelich sese mordicitus opposuerunt, aliis tacentibus omnibus, qui enixe rogabant, ut sequentia bene ruminarentur. 1. Capitulum non solum Dubicensia emolumenta postulasse, sed commandam loci atque in eo

quod onus maneret posteros? Plurimaque alia. Dominus autem Busan, cum per assentatores describeretur saepius comiti bano, universa quaeque sub decursu totius congregationis protulit, ex praevie domi conscriptis legebat recitabatque. Post longos ergo dierum plurium clamores, militares eorumque in sententia et votis collegae plurimum exemplo aliorum regiminum et voluntati comitis bani insistentes efficere procurabant: ut banali determination utrinque appositae rationes subjicerentur. Sed defensores patriae palam restiterunt fundamento, quod banus absolutus monarcha non foret neque leges

episcopo competat, quod episcopus petat capituli sententiam. Altissimum tacuere omnes, neque quisquam vel verbum protulit. Hinc cum tacerent singuli, idem dominus Putz Paxio episcopales donationales restituit subjungens: ut intra triduum quadriduumque cogitarent omnes, ac prolata quivis sua sententia, responsum episcopo daretur. In hoc ipso tamen consistorio canonicus Kercselich perlectis donationalibus admonendum ad quos attinet episcopum pronunciavit, quod in aliorum antecessorum suorum collationalibus expressum fuisset, et abbatiam eidem episcopatui unitam . in modo autem

reges quamvis vicaria vicarii Christi potestate, adeoque amplissimis privi­legiis, usu etiam imperturbato roboratis gaudentes, episcopos, archiepiscopos a Romano pontifice confirmandos causa scilicet defectus potestatis clavium, quae in coronatis principibus non adesset communi catholicorum sententia et consensu, praeciperet, regnantisque actu feliciter Mariae Theresiae pro ipsius apostolicae religionis zelo exemplo confirmaretur quae tametsi vicaria pontificis potestate in ecclesia Hungarica uteretur, ac consequenter in ecclesia metropolitana Strigoniensi, prouti et collegiatis

episcopo pecuniae in suprascriptis negotiis episcopus eundem consulere cepit, qui occasionem ineundae gratiae episcopalis nactus pro suo ut est felici genio et dexteritate, securissimam mei futuram resignationem pronunciavit, meque disponendi suscepit provinciam, tum visa capituli sententia, quod usus penes electum staret, sequentes proposuit episcopo rationes. 1. Facta mei resignatione et aulam et archiepiscopum citius neglecturos, quia actoratus resignanti non competet, nec archiepiscopus curabit promoto resignante. 2. Si aula offensa fuerit, episcopus se excusandi habebit

proposuit episcopo rationes. 1. Facta mei resignatione et aulam et archiepiscopum citius neglecturos, quia actoratus resignanti non competet, nec archiepiscopus curabit promoto resignante. 2. Si aula offensa fuerit, episcopus se excusandi habebit rationem, quod vigore mandati factum sit, dum sententia capituli usus staret pro electis. 3. Praestat episcopum, a se promotos installari curare, quia se ponet ad majus possessorium, difficiliusque aula installatos exturbabit. Quod autem regaliam attinet, sufficere episcopo in bona fide esse, se jam Romae esse praeconizatum, quod et indubie

sub baldachino faldistorium sese posuit, manus osculum recipiens. Tum dictus ad eum sermo a lectore Stephano Putz, ad quem Paxianae compositionis responsionem perlegit ex charta, qua in sui laudes totus erupit. Tum factum se ecclesiae hujus dominum (quod olim sancti patres deflebant et a Pauli sententia alienum est) identidem repetebat, dominaturum se in clero, non recturum significans. Dein per cantorem lecta privilegia, praestitum juramentum, sacrum per praepositum Chasmensem absolutum, tum datum ab illo in arce prandium. |

restituerentur in natura. Quantum fidedigne intellexi ex commissionis commembro, singuli assessorum suae fuere opinionis. Sensit quidam absolvendos omnes, alter condemnandos singulos, qui adfuere. Quidam vicebanum solum, iste vicebanum cum Raffay et Jellachich, ille praemissos omnes quinque. Sententia contra hos propter hanc opinionum diversitatem promulgata non exstitit, sed locumtenenti per mandatum venit regium, praemissos quinque modalitate praedicta aggravari. Petkovich nihilominus recurrit statim ad episcopum Noviensem et cancellariae consiliarium Patachich Adamum, prouti etiam

commissione, per Labacum in Carolostadienses partes exmittitur, lustrat generalatum. et Viennam redux pro his revidendis intra Kleffeldium et Petazzium commissarius dicitur. Posonii praefigitur partibus a Serbellonio terminus, Petazzius eo per se nec ascendit, attamen in favorem sui fertur sententia et Kleffeldius cadit. Novam iste iterum urget commissionem Viennae praetextu eo, quod denuntiationes suae de toto generalatu accipi non debeant, sed suo regimine, quia is Likam et Corbaviam non vidisset, sed litteratorie Petazzius enervavit ista, videlicet I. fateri Kleffeldium, se

deponerent. Quare vota ministerii Viennensis et rem totam (medio secretarii gabinetti Kooh, qui in negotio hoc et tractatu Veneto multum fuit implicitus) intelligens, omnia haec probare et sustinere cepit, nihilque salutarius aulae Viennensi accidere potuisse, quam tractatum illum sustinuit. Cujus sententia, utpote viri in illis partibus nati, educati, a teneris servientis et sine cujuspiam controversia, singulorum locorum et cujusvis fere familiae notitiam habentis, praeterea in bono doctrinae et probitatis conceptu, regina Koohio favente plurimum, confirmata est. Hinc occusationes illae

accidit, ut Vienna redeuntes retulerint, banum appraehensione infirmatum fuisse, et, dum a regina lecto affixus inviseretur, cum lacrimis lamentatum fuisse. Nescio quis, postquam Lukauszkius resolutus in assessorem tabulae judiciariae fuisset, reginae retulit, quod Lukauszki sub infamiae haereret sententia, quod cum comiti ab Altham objectum a Majestate esset, id impossibile esse asseruit, nam et in Sclavonia existens talia intellexisset, dum singulorum ferme mores sibi relati fuissent et Raffay infamiam hanc objicere ei non neglexisset. Qua re confirmavit reginam, omnia, quaecunque contra

defert, rogatque videri, quae passio contra hunc miserum esset, quod absoluto et innocenti reperto re hac nocere vellent, quos passionatos non esse, officii dignitas exigeret, 2do. Et tunc, dum contra Lukauszki anno 1748. lata fuit in tabula banali sententia, id culpa Joannis Rauch, cujus causam egit, accidisse, atque ex respectu Josephi Raffay, qui procurator erat Czinderianus, sententiam illam a Joanne Busan Raffaji avunculo fuisse compilatam. Proinde praepotentias quorundam in regno illo confirmari. Regina his visis auditisque de

durius, si diaetae Hungaricae exspectatione is privaretur spebus et dominio, reposuit mihi, se noscere in regno singulos, adeoque si is, si dominus Jursich difficultates illas, quae in meis quaestionibus innuerentur, non observavit, neque paulo ante fatos deputatos observaturos, et se in sententia tabulae regiae firmaturum ac per deputationem praemissam oppidum eversurum, praecipue cum Rauch vicebanatui defunctus sit, actualis vero supremus comes dominus Jursich eam jurisdictionem non curet, immo faveret dominio. Quare oppidanos protectione destitutos dominio subjici debere, quod

fecisse. Deputationis hujus actuarius dominus Nicolaus Skerlecz opinionem deputationis fortiter sustinuit, nulliusque collusionis reum Szaichium esse defendebat. At quia Naisich diris sese devovisset, si collusio non est, autoritate vel potius praesumptione sua effecit, ut in publico ex ejus sententia damnaretur Szaich, efficere tamen non potuit, ut absolveretur Kesser, aut ne ab officio judlium suspenderetur. Has res, prouti etiam Naisichii super bonis Bellecz fassionem quia Szaich Viennae iterum repraesentasset, jussu regio haec totius regni opinio deputatis privatis

Naisichii super bonis Bellecz fassionem quia Szaich Viennae iterum repraesentasset, jussu regio haec totius regni opinio deputatis privatis ac a rege constitutis, domino videlicet comiti Joannii Patachich, domino protonotario Petro Skerlecz atque Nicolao Bedekovich, pro revisione ac sententia sic commissa est, ne sententiam ferendam ante aulae placitum proimulgarent. Qui etiam sequenti anno hoc in merito laborarunt, ut eodem anno dicturi. Intuitu quoque delatae infidelitatis quoad tutoratum domicellae Mallakoczianae, jubente aula, ut alteri tutoratus iste resignetur, eumque

quia ex canonistis observassent, hanc etiam seposuerunt opinionem; aliquorum erat postea, ut, cum res tota ex episcopi rancore procederet, ad ei satisfaciendum per tempus aliquod quasi in aresto domus meae detinerer. Sed neque hoc placuit. Igitur arbitrio Malenichii et episcopi relicta est finalis sententia. Et quia ob festa Nativitatis domini et concludi non potuit, consensione mea factum est, ut libere sive ipsis natalitiis festis sive post illa statim feratur sententia. Ergo habito frequenti consilio, nil observatis consideratisque allegatis productisque meis, ob unam episcopi voluntatem

aliquod quasi in aresto domus meae detinerer. Sed neque hoc placuit. Igitur arbitrio Malenichii et episcopi relicta est finalis sententia. Et quia ob festa Nativitatis domini et concludi non potuit, consensione mea factum est, ut libere sive ipsis natalitiis festis sive post illa statim feratur sententia. Ergo habito frequenti consilio, nil observatis consideratisque allegatis productisque meis, ob unam episcopi voluntatem Malenich compilavit sententiam, et haec | die 29. Decembris anni hujus 1756. a prandiis fuit promulgata, videlicet quod, quamvis

remaneant. Et hanc sententiam, praesente fratre meo Christophoro, ex originali Malenichiano describebat canonicus Bisztriczey, et Malenich plura, cum describerentur, correxit. Disputatum postea de appellatione extra vel intra dominium est. Et haec una in mei favorem sub toto hoc processu fuit lata sententia, quod videlicet intra dominium appellationem mihi admiserint. Acta nihilominus processualia extradare mihi nunquam voluerunt, neque extradata sunt, sed episcopus ea describere curans per canonicum Bisztriczey submisit ad metropolitanum. An sincere descripseriut, noverit Deus, vel iis usi

ut censualista Draskovichianus considerari debeat. In quo dum affirmativam habuisset plurimorum opinionem, procuratores partium coram tabula sic convenerunt: quod Rauchianus continuaturus sit causam coram eodem dominali foro, Draskovichianus nativum terminis aliis procuraturus judicem, et quod a sententia illa prima recedat, in quantum meritum causae contingeret, qua ratione progressum causae hujus habere velle innuebatur. Tertio. Causae quoque meae accommodandae quod ponet operam, capitulares credebant cupiebantque. Sed quia res privata esset et clerum inter, attingereque videbatur

exstitit episcopus Vaciensis comes Migazzi, de quo supra. Tertio. Me in Hungariae existente, copiosum frumentum, laridum aliaque pro exercitu regio vidi suppeditari et convehi. Quarto. Kercselich victor Pesthini. Pesthini in metropolitano foro fuit in favorem mei lata sententia, reformata videlicet integre sedis Zagrabiensis sententia, et ego restitutus in integrum. Praeterea fiscus in 3000 florenis propter expensas et damna convictus exstitit. Pro parte episcopi fiscalis suus Christophorus Bornemisza cum canonico Georgio Bisztriczey adfuerunt. Archiepiscopus

Tertio. Me in Hungariae existente, copiosum frumentum, laridum aliaque pro exercitu regio vidi suppeditari et convehi. Quarto. Kercselich victor Pesthini. Pesthini in metropolitano foro fuit in favorem mei lata sententia, reformata videlicet integre sedis Zagrabiensis sententia, et ego restitutus in integrum. Praeterea fiscus in 3000 florenis propter expensas et damna convictus exstitit. Pro parte episcopi fiscalis suus Christophorus Bornemisza cum canonico Georgio Bisztriczey adfuerunt. Archiepiscopus nec levatam, ut vocamus, admisit, quin appellante causam

ut convictrix degens, quamvis satis rogata, removeri ab avunculi sui Kulmer plenipotentia non potuit. Hinc ille coram districtuali tabula suscitans processum eumque promovens, quamvis Naiholdius fratrem defendisset, successive triumphans et ad 40 milia ratam hujus portionem obtinens acquisita sententia ac effectui per ordinatum assessorem mancipando, nesciretur quomodo quibusque viis a Kulmerio remota, victrix per constitutum a se curatorem et plenipotentiarium Stephanum Putcz ad octo milia praejudiciosissimumque sibi contractum accessit, eludens sibi optime volentem avunculum. Una

nil sibi sed provinciae aquirat. In effectu per sententiam ad corporale juramentum praestandum erga formulam judicialiter elaboratam satisque restrictionibus obviantem convicti provincialis cum definitorio. Gravius lata praedicta sententia. Quid contra eam monachorum turba. Gravis haec sententia fuit Paulinis, Jesuitis, cunctisque religiosorum coetibus. Maledicebant Krajachichio, quia olim Jesuitae, huncque esse effectum dimissionis; lamentabantur contra tabulam, et pro consiliis ultro citroque cursitabant, an

ad corporale juramentum praestandum erga formulam judicialiter elaboratam satisque restrictionibus obviantem convicti provincialis cum definitorio. Gravius lata praedicta sententia. Quid contra eam monachorum turba. Gravis haec sententia fuit Paulinis, Jesuitis, cunctisque religiosorum coetibus. Maledicebant Krajachichio, quia olim Jesuitae, huncque esse effectum dimissionis; lamentabantur contra tabulam, et pro consiliis ultro citroque cursitabant, an appellandum dubii. Tandem ad agendum moniti, nescirem, quibus ex

combustus. Missiones Dominicanis cesserunt una cum corpore s. Francisci Xaverii. Bona Jesuitarum triplicis classis reperta: fundationalia, et haec ad regis dispositionem relicta; altariarum, ista episcopis tradita pro absolvendis legantium intentionibus; jesuiticarum artium, sive, ut sententia ferebat, dolo, fraude, deceptionibus aquisita, fisco regio cesserunt. Quot quantique Iibri hac occasione contra Jesuitas prodierint, quis describet. Ego ipse vidi legique catalogum Venetum similium scriptorum et 70 autorum typis datorum. Contra hos sub anonymis

legibus, exaggerandoque facta et attentata singula. Interea Malenichius circumire incepit varios, episcopo praedicta scribere, ad Batthyan Carolum postulare litteras, archiepiscopi cancellarium, ut vocant, corrumpere, viasque et modos mihi incognitos terrere, procurareque dilationem temporis et ne sententia promulgetur. Archiepiscopus, nescio quomodo, qui antea per ecclesiasticos causam tractabat et signanter quendam Piloa, rem totam suo tradit cancellario, homini saeculari et munerum pecuniarumque ob proles et lusus vigilantissimo. Iste miro artificio jam revidendam causam a consistorio

idem Theresianum collegium. Rumor fuit et fide dignorum narratio, Jesuitas partem illam ab archiepiscopo emisse, et Belgicam provinciam eorundem pecuniae numeravisse. Domus illa deficientium domui curatae et dioecesis alumnorum est conjuncta. His itaque de causis toto Martio sententia mea suspensa est. Tempore itaque diuturnioris meae morae in Viennensi urbe acta sequentia: Primo. Varadiensis episcopi introductio. Promotiones Zagrabienses. Superiori anno resolutus in Magnovaradiensem episcopum dominus baro Adamus Patachich, post

ad Batthyanium continuo Malenich praemissaque referebat. Die quarta Junii vocor ab archiepiscopo, qui ad amicabilem me invitat compositionem negotii, punctave a Malenichio propositae petitae accommodationis et contractus legenda praebet. Erat in his: primo recessus ab archiepiscopi Colocensis sententia lata 1757., consequenter a convictione ter mille rh. fl.; secundo, ut per triennium pasiva voce in capitulo caream; tertio, ut episcopum deprecer. Ingemui ego interpellavique archiepiscopum, num haec salva justitia fieri possint. Tum ille: se in causa hac agere non posse ex justitia ac ad

(Comitatus Varasdinensis ad legalem normam restauratio.) Die 28. Maji Varasdini, sententiam tabulae banalis ratihabente et confirmante tabula regia, quod comitatus Varasdinensis restauratio aliorum instar esse debeat et secundum leges communes ac novellares, talique sententia esto appellata, haud tamen ad septemviralem deducta, post declaratum ab aula commissarium regium ipsummet dominum comitem banum indictamque pro more congregationem comitatus, nobilitate plurima confluente, die praemisso Varasdini in arce primum introductio domini comitis Antonii Erdoedy

medicorum attestationibus ad Borussiam missis, sub praetextu infirmitatis domi emansit. Reliqui omnes mense Majo ad Borussiam sunt profecti. Revocationis hujus causam suspicabantur plurimi dominum colonellum Mikassinovich, aeque captivum, ut semet hac revocatione a processu eliberaret ac ejus sententia. Alii dicebant alias aeque somniatas; illud reapse fuit, quod de pace inter partes actum sit, adeoque ob commissariatum captivos bellagerentium potentiarum quivis habere voluit; fors suffragante ea etiam, ut Borussia hac ratione eliberetur a judaea pecunia, quae vilissima regis Borussiae

illud post reparationem inquillinis elocare, reparationes etiam in Pazmaniano necessarias admittere; relictoque ad ista perficienda Paxio, causa item Romanarum bullarum et cameralis introductionis Viennae, episcopus rediit. (Memorabilis episcopi sententia.) Scripseram ego Viennam. Paxio gratulatorias, meque ab eo commendari petii episcopo pro conferendo mihi archidiaconatu. Dominus quoque consiliarius Paulus Fesztetich orare episcopum non cessavit. Ast ille reposuit, scire se ob odium, quod erga me gereret, damnandum in aeternum,

taleque depositum vi testamenti Gotthaliani a Regina praetendente; per. actionem eatenus coram tabula erectam, adeoque ex acerbatis animis ad satisfaciendum, leguleorum turba pro aere partium evomuit, multa, quae tacere poterat, deleta per tabulam plurima fuere. Tabularis sententia quamvis in banali foro Busanii favore fuisset reformata, in curia tamen regia sententia primi fori approbata existente. Voikovich beneficio novi processit, relinquens inscriptionis titulum, verum ob confusos tenores instrumenti donationis, vel liquidi speciem in novo probare voluit, Sed

coram tabula erectam, adeoque ex acerbatis animis ad satisfaciendum, leguleorum turba pro aere partium evomuit, multa, quae tacere poterat, deleta per tabulam plurima fuere. Tabularis sententia quamvis in banali foro Busanii favore fuisset reformata, in curia tamen regia sententia primi fori approbata existente. Voikovich beneficio novi processit, relinquens inscriptionis titulum, verum ob confusos tenores instrumenti donationis, vel liquidi speciem in novo probare voluit, Sed Helena, jam Habianeczio nupta, cum per sententiam tabulae recepisset, evocandos esse

authenticam referens atque hujus obligatoria, ex ea regula juris ad casum hunc inapplicabili fuit seposita, quod referens sine relato nil probaret, adeoque vicit comes, antequam vel ad praetensam in actione quaestionem devenisset. Comitissa Pesthini aeque felix effecit praesentia sua, ut ejusmodi sententia per curiam approbaretur. In executione opponit se Voikovich eatenusque in processu appositionali succumbens, canonicus Galliuff qua assessor banalis tabulae ad exequendorum executionem exmittitur et 16. Maji ad Boszilievo appellens, cum ad arcem venisset, seseque praedicta domicella

opinio, eamque laudavit tanto magis, quod titulo mensae careret, episcopo addente. Kukuljevich adversus opinionem Delinichii quaedam excepit, estque deventum clamoribus eo, ut uterque scripto se obligaret, resignaturum beneficiis suis, si Romae opinio sua non probaretur. Vicarius postea et ab illa sententia episcopum removit, quod videlicet Habianecz non esset indigena et vel maxime ob diaetam, si eidem quaestio substerneretur. Ergo confirmatur Habianecz, debuit tamen sub episcopi mensa concionari, cui episcopus assignavit pro tessera: sinite parvulos ad me venire, talium est enim regnum

Pisac nije ispisao. elocatam | sed praemortuam duas patri nepotes foeminas relinquentem. Ludovicus cum uxore sua venit ad discordias et vixêre separatim sine sententia, illa tamen praecessit fatis maritum circa 1745., nec in agone perfecte reconciliata; erat qua adhuc in classe nobilium constitutus vicecomes comitatus Varasdinensis, qua magnas et comes 1746. post erectum comitatum Verocensem primus ejusdem supremus comes. Ob apoplexiam 1756.

baro Adamus Patachich 384. Terraemotus Zagrabiae 384. Mors variorum 384. Praeambula ex processu ad casum memorabilem. Religiosorum subtilitates per tabulam judiciariam detectae et praejudiciis eorundem obviatum 384. Gravius lata praedicta sententia. Quid contra eam monachorum turba 387. Accusatur episcopus Segniensis 388. Regicidii convicti Jesuitae puniti 389. Casus Varasdinensis Jesuitarum 391. Migazzius judex delegatus in processu Kercselich 392. Crisis in

Turmae praetorianae novus capitaneus 432. Primas Viennae collegium Pazmanianum tolit 432. Collegium Pazmanianum emptum a Zagrabiensi clero. Synodus pecuniaria cleri 433. Mors episcopi Syrmiensis. Paxi resolvitur episcopus Syrmiensis 434. Memorabilis episcopi sententia 434. Joannes Rauch mortuus; de eodem notitia 435. Margaretha, nata Gabellich, moritur; ejus pro foeminarum lumine casuum et eventuum descriptio 436. Vicecolonellus Dubicensis novus 438. Banus visitat confinia, projectum ejus de erigendis confiniis 438.

si boni viri, si cives non ingrati haberi volumus, fugiendum est; id autem consulto quis fecerit si bonis artibus per optimatum, potissimum qui Viennae agunt, gratiam principis favorem mereri possit; quo tamen non tam ad proprium quam ad patriae commodum utetur si mea voluerit sententia stare. Equidem non ignoro mentione iniecta de iis me oportere artibus uberius disserere quibus ministrorum gratia possit occupari; at ego, quoniam non usquequaque vacat, brevissime expediam. Potissima hoc in genere sunt formae naturaeque liberalitas, linguarum,

Itaque id prorsus fugiendum est illi cui populariter vivere sit constitutum, quippe quod non in placido vultu blandisque verbis, sed in factis popularibus est constitutum. Non aliorum igitur solum opinionem non impugnabit, sed ne suam quidem vel interrogatus, si a vulgi sententia abhorreat, promet is qui me audierit, nec unquam instar magistri et quasi alios docere velit de humanioribus praesertim litteris sermonem faciet; quin se quoque iis vacare, quoad fieri potest, obteget, nec unquam aliam nisi boni iuristae famam affectabit.

eludentur. Hic ego non repetam ea, quae sive ex dictis facile possunt consectari sive ex iis, quae tum diximus, cum de gentis moribus dissereremus, elici; non commemorabo serviendum esse gentis praeiudiciis, fugiendaque ea omnia quae, etsi in re aliter se habeant, in illius sententia censentur esse perversa; non commonebo praecipuam modestiae, praesertim ab adolescentibus, rationem habendam esse; de comitiis solum quin aliquid afferam, non possum praeterire. Haec malignis turbari adversationibus supra diximus; restat videre quis a singulis

condam Theresiae regno tres tantum diaetae celebratae, in harum prima de insurrectione, in posterioribus duabus de contributionis augmento potissimum actum; ceterum vix aliquae super gratiori quopiam obiecto leges conditae fuerint, iamque tum ea sustineri coeperit sententia, quod ad tractatum diaetalem nil, nisi materia subsidiorum, et forte iudiciales leges pertineant. Quod summum est, utprimum potestas executiva aliquid quantumcunque praeiudiciosi extra comitia ordinavit, si status eiusdem abolitionem in diaeta urgeant, solet suum in

ortumque ab ipsa Solis atmosphaera repetit, a qua boreales quoque Auroras deducit, de quibus agit a vers. 1360 praecipua exponens earum phaenomena, phaenomenorumque rationem reddit Mairanii, rejectis aliis, inhaerens sententia ad vers. 1580: redit unde ad terrestris atmosphaerae terminum definiendum, progressione ejusdem raritatis non in immensum excurrente, sed turbata ipsius atmosphaerae Solaris occursu. Quaedam porro sono docet, quem in

1031  Diversis in ponderibus, contrave, ruendo.
1032  Interea magni defensum nominis umbra
1033  Antiquum errorem prorsus dimittere nostro
1034  Ex animo par est: stetit haec sententia quondam,
1035   Scilicet esse citos mage lapsus, pondera constant
1036  Cum majora, fugamque minoribus esse minorem.
1037  Illa abiere quidem jam tempora, cum mortales

1264  Responsa, ut valeant te ad fraudem cogere flecti,
1265   Mendacique velut fulgore abducere captum.
1266   Propterea jam non, an forte antiqua Virorum
1267  Rebus in his eadem steterit sententia, quaeras,
1268  Nec nimis hanc prae Natura, rebusque moreris:
1269  Quanquam ita multa fides in vulgus conciliatur
1270   Dictis, et priscis accedit pondus ab annis,

628   Ergo ex servatis gradibus quoque, fraude retecta,
629  Compressam non parte polorum ab utraque putarunt
630   Esse; sed ex illa contra procurrere Terram:
631  Nimirum non tum stetit haec sententia primum,
632  Quippe aliquis jam contulerat, quod rebus in istis
633  Omnibus et terris tentatum, et tempore in omni est,
634  Et quod in Aegypto quondam, et quod nuper in oris

alii in fabularum elegantia, in naturae imitatione alii positam esse contenderent. Qua in controversia, etsi multa acute solerterque dicerentur, illud tamen minus commode accidit, quod nonnulli sua de sententia ne recederent, artis ipsius magnitudinem, nullis datis philosophiae partibus, imminuerunt. Siquidem poeticae, quae sapientia conjunctione maxime creverat, a doctrina omnino segregandae auctores fuerunt. Nam qui fabulis, aut

poetis finis propositus, retinendas fateare. Scis enim plerosque censere omnem poeticae praestantiam in humanarum actionum imitatione esse positam, hujus autem imitationis tanquam ministras esse, atque effectrices fabulas. Quorum quidem sententia, etsi mihi aliquam dubitationem afferre soleat, tamen magnopere moveor, cum considero eandem imitandi legem ab ipso poetarum Reipublicae quasi conditore Aristotele latam esse. Qui propterea Empedoclem, quod nullis adhibitis

quae digna atavis matrique patrique
149  Par foret inque omnes famam producere annos.
150  Mille igitur Nymphas agiles geniosque volucres
151  Advocat et, quae sit menti sententia, pandit:
152  "Ite, ait, astriferosque orbes percurrite, flammas,
153  Pectora queis agitanda olim, queis fervida mentes
154  Vis acuat, robur membris accedat et ori

radiosque emittere pergit
2.48  Et solito rutilas nisu vibrare sagittas
2.49  Omniaque immenso circum loca lumine complet.
2.50  Ac tibi 3 ne dubiam teneat sententia mentem,
2.51  Perlege, si tenebris Titan fors totus obortis
2.52  Deficiat rutilosque atra ferrugine vultus
2.53  Condat, ab externis venient quae nuncia terris.
2.54  Nam veniunt, et quae regione

sint illius ortus,
4.145  Nigrantem in medio Phoeben qui cingit Olympo
4.146  Inflexisque via radiis tribuatur uterque?
4.147  Haec illi 9 , verum ista, cave, sententia mentem
4.148  Ne tibi transversam abripiat, rationis inane
4.149  Nec pondus nec magna virum te nomina fallant.
4.150  Namque ea, quae geminis certa experientia cultris

lentibus astra
4.207  In fusca Lunae facie nimbosque sonantes
4.208  Fulguraque et celsas ferientia fulmina turres
4.209  Visa sibi narret, juret quoque: mentem, animumque
4.210  Usque adeo praecepta animo sententia ludit;
4.211  Hanc vero radios partim reflectere, partim
4.212  introrsum torquere auram rutilaque corona
4.213  Nigrantis tristem Phoebes circumdare frontem;
4.214  Cumque eadem a dorso Lunae se

coni
5.405  Invehitur fines, nigrantem et temperat umbram
5.406  Perfusamque deam tenui quamquam igne colorat.
5.407  Ac tibi 22 ne dubiam teneat sententia mentem
5.408  Contemplare nigrum tenuata cuspide conum
5.409  Et radii perpende viam, qui proximus alto
5.410  Terrai dorso aethereas trans aera ad oras
5.411  Appulit ac recto fertur per inane

nimirum quibusdam elongationibus a Sole. Tum autem vividissimum habet lumen ob ipsam tantam Solis viciniam. 19 Habetur hic motus communis diurnus, et exprimitur tam Tychonica sententia Telluris quiescentis quam Copernicana Telluris motae. In utraque sententia excitari debet in mente eadem idea, cum eodem modo impellantur nostrorum sensuum fibrae, sive quiescat Terra et moveantur astra, sive ea quiescant et haec moveatur, adeoque idem debeat in utroque casu propagari

lumen ob ipsam tantam Solis viciniam. 19 Habetur hic motus communis diurnus, et exprimitur tam Tychonica sententia Telluris quiescentis quam Copernicana Telluris motae. In utraque sententia excitari debet in mente eadem idea, cum eodem modo impellantur nostrorum sensuum fibrae, sive quiescat Terra et moveantur astra, sive ea quiescant et haec moveatur, adeoque idem debeat in utroque casu propagari motus ad cerebrum.

Sole. 53(II 85) Lucretius lib. V. 54(II 86) Heraclitus in ea sententia fuit. 55(II 87) Xenophanes id est arbitratus. 56(II

inflectentis. Quare illud lumen, quod advenit ad spatium ita arctum, distrahitur in immensum in tanto intervallo a Luna ad Terram, in quo ejus particulae divergentes recedunt a se invicem in immensum. Quod quidem eum annulum debet reddere prorsus insensibilem. Est et alia sententia de eodem annulo cum suo experimento, quam eodem anno 1715 protulit in iisdem Monumentis Academiae Parisiensis Hireus, observato quodam velut annulo circa globum Soli interpositum, qui oriebatur a radiis, quos ob scabritiem globi partes anticae limbo proximae reflectebant ad posticas.

mutari deberent, ut diversam omnino formam prae se ferre debeat Terra diversis temporibus ex iisdem causis. Hoc argumentum attigimus et supra adn. 11. 18 Hic proponitur mea sententia de fluido homogeneo affuso toti Lunae, quam innui adn. 12, cum argumento praecipuo, quod me ad sententiam impulit. Est autem illud, quod licet totum Lunae discum videamus maxime scabrum et inaequalem, quae inaequalitates se produnt potissimum in limite inter partem illuminatam et

64 In primis, quod pertinet ad opacitatem, illa sane non provenit ex eo, quod in corporibus opacis non habeantur pori rectilinei, qui transitum permittant radiis progredientibus. Hujus veritatis multa habentur indicia et probationes satis manifestae in communi etiam sententia de continua extensione materiae. Sed in mea theoria, cujus mentionem feci jam pluribus vicibus, id est omnino evidens. In ea enim constant corporum particulae punctis prorsus indivisibilibus et inextensis, a se invicem distantibus per exigua finita intervalla. Hinc puncta spatii sunt

fuerint si desuper illi
1.180  Fornicibus clausi, tectorum aut imbrice, voces
1.181  Aëra per tremulum reddent. namque ille superne,
1.182  Ni fallor ni vana animo sententia edit,
1.183  Qui redit a tecto, redeuntem turbat ab undis
1.184  Ante sonus, quam se puteo citus efferat alto;
1.185  Atque adeo oppositis pereunt

hortis scatebras arentibus; undam
1.1.145  Sicubi dura soli vivam natura negavit 145
1.1.146  Murmure labentem rauco per laevia saxa.
1.1.147  Quippe diu nimium viguit sententia, rebus
1.1.148  Illa suam facilis levitatem adfingere multis,
1.1.149  Aut [i] vacui horrorem consueta

pellucida vitri
1.1.397  Sit gravior quocumque licet natura liquore.
1.1.398   Novi autem, melior [o] cui iam sententia visa
1.1.399  Illa fuit, tenuis pando si corpore fiat
1.1.400  Sic ratis, ut vera volucrum sub imagine fallat 400
1.1.401  Spectantes, magnaque adeo ni turgeat alvo,

1.10   Quid facerem, male grata mei si jussa parentis
1.11   Urgebant? Corilos, atque haec viridantia testor
1.12   Gramina, discessi lugens, Puerumque sub antro,
1.13   Et Pueri matrem fletu erumpente reliqui;
1.14   Sed lacrimis nil mota feri sententia Patris.
1.15   At nunc hoc etiam abfuerat, dum lentus aberro,
1.16   Ne pompas, et tanta miser portenta viderem.
1.17   Tu tamen, ut potis es, miserum solare dolorem;
1.18   Qui Reges, unde adfuerint da, Tytire, nobis.

2.3  Jupiter insomnis versabat corde sub alto,
2.4  Pelidae quonam decus ingens, tristia quonam
2.5  Grajugenis ferret quamprimum funera pacto.
2.6  Omnia versanti, haec animo sententia sedit,
2.7  Mittat ut Atridae Visum exitiabile regi.
2.8  Hoc vocat ad sese confestim, ac talia mandat.
2.9  Larva nocens, hominum sopito illudere sensu

Bibliographia locorum inventorum

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1728], Magdalidos liber primus, versio electronica (), versus 426, verborum 2792, Ed. Matea Mrgan [genre: poesis - epica; poesis - versio; prosa - epistula] [word count] [djurdjevimagdalidos].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1734], Elegiae II et carmen, versio electronica (), 456 versus, verborum 3103, Ed. Tomislav Đurić [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [boskovicrel2carm].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1735], Epistolae ad amicum Matthiam Nicolaum Mesich (1735-1737), versio electronica (, San Vitale apud Bononiam; Bononia), Verborum 3852, Ed. Teodora Shek [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [krcelicbepist1735].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764], Echo libri duo, versio electronica (), Verborum 11422, versus 1535, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis epica] [word count] [zamagnabecho].

Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].

Bošković, Baro (1699-1770) [1770], Eclogae V, versio electronica (, Italija), 415 versus, verborum 2891, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicbecl].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report