Your search found 4420 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1901-2000:

12.377  Sic caput est cauda, sic iuncta nouissima primis,
12.378  Aeternusque suos et circulus exit in axes.
12.379  Quum pater aetherii multos arcessat Olympi,
12.380  Quattuor humani reuocetque a partibus orbis,
12.381  Haud tamen electos inter nisi pauca recenset
12.382  Astra, nouo quae sint olim lucentia mundo.
12.383  Haec ubi dicta fuit diuina parabola, rursus ❦
12.384  Coelicus hanc aliam princeps orditur Iesus.
12.385  Vir locuples multo praediuitis ubere

et magnus Olympus.
12.638  Lazare tu ipse foras prodi, iam Lazare prodi.
12.639  Vox ea cerbereas longe penetrauit in aures,
12.640  Quo canis ore triceps allatrat hostia Ditis,
12.641  Contonat Elysium, et stygiae intremuere lacunae.
12.642  Quod nisi te solum reuocasset Lazare, manes
12.643  Fuderat emissos Acherontis aperta uorago.
12.644  Verum ubi se solum nominatum Lazarus audit,
12.645  Euolat extemplo superas emissus ad auras.
12.646  Robora quoi solitae rediere in pristina uires.

12.712  Numina magna uocans, et munera debita soluens,
12.713  Cernuus ante pedes Christi procumbit adorans.
12.714  Hic erat a puteo Iacob de monte Garizi.
12.715  Nonne decem tecum fuerant, huic inquit Iesus.
12.716  Ast ubi sunt reliqui? non est nisi sola Sebasten
12.717  Grata parens? unus uestigia nostra reuisit
12.718  Hic alienus, humo sed nunc heus eripe uultum,
12.719  Vade, age, parta salus tibi debita marte fideli.
12.720  Porro autem praemissa uiri duo fulgura fratres

petiere Philippum,
13.275  Vt Iesum uideant, hoc consulit ille decorum
13.276  Andream, fecere bono quae nota Magistro.
13.277  Haec illi responsa dedit. iam iamque diescet,
13.278  Coelica lux hominis clarescet funere proles.
13.279  Amen amen nisi iacta ceres emortua gleba
13.280  Subter erit, ea sola manet, sin soluere fibris
13.281  Prodiga se incipiet, segetes dabit alma beatas.
13.282  Qui terrae incumbit, genioque indulget amator
13.283  Ipse sui, ruet ille meae ruet ubere uitae.

contrahit, et quum
13.692  Festa dies agitur, memores uenerabere diuos.
13.693  Finis enim terras, et ineluctabile fatum
13.694  Clade premet magna, quae sic ab origine mundi
13.695  Non hucusque fuit, nec protinus ulla futura est.
13.696  Et nisi adempta dies attractis esset habenis,
13.697  Nulli parta salus esset, sed tempus amici
13.698  Ob populi electos properantes comprimet horas.
13.699  Quum uero hic uobis en est hic Christus, et illic
13.700  Nunciat, haud praestate fidem, nam terra

14.431  Hos quibus instat adhuc statio, et tentoria castris
14.432  Nostra colunt alacres, serua pater alme uerendo
14.433  Nomine custodi mihi quos in regna dedisti,
14.434  Sint (ut nos) unum, tecum quos ipse tuebat.
14.435  Nemo ex his periit, nisi tetri filius orci.
14.436  Non precor ut tollas hos orbe, sed hoste maligno
14.437  Eripias, et enim gens haecfuit incola terrae,
14.438  Sicut ego, sanci hanc igitur uirtute suprema.
14.439  Et genus hoc sanctum pater hac

non loqueris, quem rite potestas
15.378  Est penes in te omnis, qua te seu tollere tigno
15.379  Sublimem libeat, seu uinctum absoluere possum.
15.380  Christus ad haec, in me iuris tibi nulla facultas,
15.381  Nec fas esse potest, nisi desuper, ille cerastes
15.382  Maius crimen habet, qui me tibi tradidit atrox.
15.383  Pontius hinc igitur studio contendit inani,
15.384  Liberet ut Christum rabidae de fauce procellae,
15.385  Ni fremitu populus, ni tam Synagoga reclamet.

15.392  Sol prope ad aetherias penetrauerat igneus arces,
15.393  Tunc irrisa deum iudaea per agmina regem
15.394  Pontius ostentat, populus cruce tollite fixum
15.395  Ingeminat. praeses uestrum cruce figere regem
15.396  Mene ait impelli? Rex haud nisi Caesar habendus
15.397  Est nobis, sacrae responsa dedere tiarae.
15.398  Abnegat ipsa suo regi iudaea rebellis,
15.399  Et sibi romani sceptrum nisi caesaris esse.
15.400  Iccirco praeses formidine ductus auara,
15.401  Tradidit

fixum
15.395  Ingeminat. praeses uestrum cruce figere regem
15.396  Mene ait impelli? Rex haud nisi Caesar habendus
15.397  Est nobis, sacrae responsa dedere tiarae.
15.398  Abnegat ipsa suo regi iudaea rebellis,
15.399  Et sibi romani sceptrum nisi caesaris esse.
15.400  Iccirco praeses formidine ductus auara,
15.401  Tradidit his Christum configi in cornua tigni.
15.402  Haud mora corripitur, tabeaque exutus, amictus
15.403  Induitur proprios, et collo recte ligato

16.321  Sunt dimissa quidem, contra quibus ipsa tenetis.
16.322  Mox hinc subtrahitur uisu ceu fulgur in altum
16.323  Aethera. ceu speculo quum lux eiecta refugit.
16.324  Didymus aduenit, referunt huic omnia fratres.
16.325  Ille autem duri nisi uulnera uerbere claui
16.326  Luce prius uidero palmis infixa foratis,
16.327  Et digitos intus sub hiante foramine ponam,
16.328  Nique manum latus in mittam, non talia credam. ❦
16.329  Postquam octaua dies glomerantibus

16.598  At purae mentes, emunctaque corda nitescunt
16.599  His, quibus infulsit sermo meus ubere fontis.
16.600  Mutua nos inter fiant habitacula iunctis
16.601  Palmitibus, neque enim palmes sine uite feraci
16.602  Germine pubescit, nec uos nisi nomine Christi.
16.603  Quid sine me frugis, qui non mihi inhaeserit affert?
16.604  Hoc dabit excisis ut quum sarmenta maniplis
16.605  Stricta ligant, arent extemplo, atque igne cremantur.
16.606  Quoi mea uerba bono ut plantaria corde uirescunt,

dissipati et in mille partes distracti et quottidie distrahantur, Vestra Sanctitas non ignorat. Opus igitur est bono, fidele, prudente, practico thesaurario, homine bone apud populum existimacionis et non parvi apud principes favoris, nisi velimus frustra cadere omnia consilia et conatus tam pro cancellario creando, quam pro aliis rebus in melius mutandis honestissime susceptos. Igitur autem ex toto numero hominum, quos hic habemus, nemo est, qui magis idoneus esse

hoc sepe et a domino barone, et a me et, credo, ab Abstemio nostro sit tractandum. Non hoc quidem audire vult et professionem suam huiusmodi officio contrariam et multa alia allegans. Neque spes ulla est eum ad hoc induci ullo modo posse, nisi fortasse Vestre Sanctitatis authoritate et impulsu atque adeo coactione moneatur. Dignetur igitur Sanctitas Vestra per salutem huius regni et tocius Christianitatis, eandem humilime obtestor, omnibus, quibus fieri potest, racionibus

Beatissime Pater, et prestanda omnia, quecumque a Vestra Sanctitate prestari posssunt, hoc unum credo ego restare ad res huius regni labentes in eum, in quem nunc fieri potest, statum restituendas. Frustra certe cancellarium fecerimus, nisi thesaurarius accedat. Qua de re non dubito Baronem eciam ad Vestram Sanctitatem in hanc sententiam scripsisse. Sed illud, quod quoniam de barone mencio facta est, admonitam esse velim Sanctitatem Vestram, Baronem quantumcumque reditum

et servitutis mee humillimam commendationem. Publica ex publicis cognoscet Vestra Beatitudo, hoc et ex publicis, et ex his meis: nos, si unquam alias, nunc maxime in extremo periculo versare et nullam habere spem post Deum, nisi in Vestra Sanctitate. Vestra Sanctitas, per amorem Ihesu Christi, cuius vicarium agit, cogitet quamprimum de salute nostra et eam modis omnibus procuret. Ego, quod ad me attinet, ad hunc magistratum Vestrae potissimum Sanctitatis

a Vestra Sanctitate pro beneficiis ipsius impetraturum. Supplico Vestrae Sanctitati, domino meo clementissimo, dignetur ei dare aliquid loco beneficiorum ipsius, que ascendunt usque ad quingentos ducatos et amplius. Ipse non optat, nisi ducentos, vel etiam tanto minus, quantum 27 Subscriptio desideratur. 28 Hodie Reggio. 29 In originali: recompensam.

capitis discrimen, quod a me fieri possit. Adeptus sum, clementissime Clemens 31 , hunc magistratum difficilimo tempore, sed fortasse Deus ex sua misericordia rumpet hos difficultates et aperiet mihi viam serviendi. Quę spes nisi me foveret, iam diu ob causas supradictas et ob valetitudinem eciam, qua non satis prospere fruar, cessissem huic gravissimo oneri, sed durabo adhuc, quicquid sors ferat. Vestra Sanctitas, suplico humilime, dignetur me rebus omnibus,

pocius temeritate sint acta, Vestra Sanctitas ex domino barone clarius intelliget, qui novit omnia, quę in hunc diem sciri potuerunt et quę a me scribi deberent. Ego ex hiis, que acta sunt, quę nunc aguntur, non possum aliud conjicere, nisi manifestum excidium huius patrię procul omni dubio. De me aliter constituerem, quam constitui, si que spes mihi superesset serviendi hic vel patrię vel Vestrę Sanctitati ac Sedi Apostolicę. Sed, cum utrunque mihi sit ademptum,

oscula beatorum. In litteris, quas mitto ad dominum Baronem, perscripsi omnia, quę hic aguntur. Quas ita inscripsi, ut, si dominus Baro non adesset, perlegantur nihilominus a Vestra Sanctitate. De me nescio, quid dicam aliud, nisi quod per Baronem suplicavi et prius sepe commendavi, semel per litteras. Nescio quo me vertere, alio, nisi ad Vestram Sanctitatem, cui servire cupio imperpetuum. Alia littere ad Baronem continebunt.

ut, si dominus Baro non adesset, perlegantur nihilominus a Vestra Sanctitate. De me nescio, quid dicam aliud, nisi quod per Baronem suplicavi et prius sepe commendavi, semel per litteras. Nescio quo me vertere, alio, nisi ad Vestram Sanctitatem, cui servire cupio imperpetuum. Alia littere ad Baronem continebunt. Me et meam servitutem in gratiam eiusdem humilime commendo. Quam Deus conservet semper felicem et incolumem. Posonii iiii Octobris

neque damna nostra, sed ruinam, ex nostra autem ruina ruinam tocius Christianitatis. Oro et obsecro per amorem Dei omnipotentis, faciat pacem in Christianitate. Summantur arma contra hostem in futurum ver omnino omnino. Nisi hoc fiat, nos sine ullo dubio iam peribimus funditus. Sed certe neque alii Christiani permanebunt. Vestre Sanctitatis humilimus servitor et capellanus Stephanus Brodericus

nusquam autem praesidium cernitur: nemo subscriptor adest periclitanti: nemo patrocinium exhibet reo: nemo implorantis opem miseretur praeter benefacta: haec fortissime capitis periculum propugnant nec unquam a defensione desistunt, nisi quum uis aduersariorum et numerus praeualuerint. Proinde honores, imperia, triumphos hinc iam obliuiscere. CAESAR.

se pium facinus ęgisse quum ad inuadendam Tyrannidem in uiscera reipublicę arma inferret, nos uero nefarios atque sacrilegos affirmat qui restitimus sceleri, qui repellere iniuria conati sumus, quorum periculo nil aliud tentatum est nisi ut ciuibus libertas ocium et sua commoda seruarentur integra. SyL. Ego semper uolui bonos ciues saluos esse

Sicinio, Sp. Melio, Petiliis, Gracchis, Saturnino, Druso mentem auertat, ac huiusmodi turbulentos homines, seditionum faces, sentinam flagitiorum perpetuo oderit: quos satius fuisset abolere de memoria hominum, nisi quum citantur, in dedecus uocarentur. CAES. Vidisses profecto senatorios magistratus non obnunciantibus tribunis plębis impunitate proposita furere in eos in quos libido

obeunda. Sed quum de summa rerum ageretur, soli tunc mihi non ambienti, ne optanti quidem causa mea, fuerant honores uniuersi decreto senatus ultro delati; numquam tamen assensi ut fęciales ad aliquos populos mitterentur, nisi iustissimis de causis, tum demum florentem fore rempublicam arbitratus, quum non faceret iniuriam, sed propulsaret: nec a se ipsa modo ruinam, sed a sociis, amicis, confęderatis amoliretur. Quod maiores

Libero patri aut Herculi facere parem, peruelim, Sylla, mihi explices primo, si minus tangebare diuitiis (ut ipse iactas) quid bello ciuili proscribebas, quid rapiebas bona ciuium? parum fuit sanguine crudelitatem exsaturasse, nisi etiam in bona inuasisses: an quo delicatius philosophareris necesse erat amplissimis aedificiis dedaleas uillas extruere ac sumptuosam comparare supellectilem. Nam illę certe decumae ex uniuersis fortunis Herculi

fuerant undecunque coaceruandae: sine quibus (ut te non latet) nihil potest expugnari, sunt enim instrumenta rerum agendarum et nerui belii. Cęterum exhausto aerario, amicorum pecunia usi sumus: nemo autem nisi quem senatus hostem patriae iudicauerat, proscriptus fuit: nemo facultates amisit, nisi parricidę, qui rempublicam armis lacerauerant: aequum esse censuimus eos nihil habere in ea urbe, cui machinabantur exitium, sed

sunt enim instrumenta rerum agendarum et nerui belii. Cęterum exhausto aerario, amicorum pecunia usi sumus: nemo autem nisi quem senatus hostem patriae iudicauerat, proscriptus fuit: nemo facultates amisit, nisi parricidę, qui rempublicam armis lacerauerant: aequum esse censuimus eos nihil habere in ea urbe, cui machinabantur exitium, sed omnia, quę publicę libertatis inimici possedissent, Patriae defensoribus in proemium

nactum fuisset consules, prętores, censores, aediles, reliquosque magistratus ex sutoribus, fabris, ergastulis, aliaque multo magis hominum sordida fece, quos inter mesonautas atque mediastinos nemo sanę mentis recipiendos putaret. Quis nisi impius sui suorumque hostis hoc monstrum posset oculis aspicere? quis domum suam non reliquendam arbitraretur in tam funesta et conspurcata republica? Quis Scytharum plaustra, mapalia Numidarum Aethiopumque criptas lari patrio non

uulgi etiam in tranquillo, qui Euripo inconstantior est. CAES. Necdum excidit mihi suspitio te restitisse Marianis conatibus tua ipsius causa: haec opinio, nisi me ratione liberaueris, aetherna futura esse. SyL. Quemadmodum gloriam non appetere modesti hominis

pro mea uirili parte iuuissem, ut neque me laborum, nec eam poeniteret operum meorum: insuper honestissime functus amplissimis honoribus indixeram ocium mihi a publicis muneribus in reliquum tempus uitę meae, nisi reipublicae necessitas a me praesidium in suis periculis efflagitaret: quippe nec ipse plura exoptabam, nec amplius quicquam optanti praestari poterat. Interim allati sunt Mithridatici belli tumultus: eam prouinciam

senatus absenti mihi decreuit: quam Sulpitius tribunus plaebis rescisso senatus consulto (nescio quidem a maleuolis incitatus, an inuidia nobilitatis) in C. Marium noua rogatione transferre conatus est. Cui pesti nisi me fortiter opposuissem (de me taceo), fuisset autem senatus auctoritas non debilitata modo, sed radicitus euersa: curia deinceps a nemine bono frequentaretur, quando abolito iure senatus omnia libidine

SyL. Quamquam illud bellum uirtute Metelli magna ex parte confectum erat, tamen adhuc triumphus successori fortasse reseruatus fuisset, nisi egomet Iugurtham a Boccho rege impetrauissem. CAES. Cimbros Theutonesque cęcidit.

qui ubique locorum in pręcio habentur, et natura, et institutione, et suorum exemplis (quos rari sunt qui non imitari uelint) ad uirtutem accenduntur. At uilis et indocta multitudo nulla maiorum habet uestigia quę sequatur nisi turpia, quorum magis conduceret obliuisci: quocirca ingenuis disciplinis non tam ob ignauiam, quam quod hortentur ad uirtutes, infesti sunt: quas si quando nanciscuntur, uidelicet bonę artes quum ad ingenium

uilissimi transfugae fractis pudoris atque modestię claustris omnia per summum nefas perturbant. Nam Pompiliorum et Catonum exempla non facile reperias. In uniuersum id dixerim: ex bonis plaerumque deteriores, ex malis uero nisi mali non procreantur, ut Thersitem Codrus interdum generet, Codrus a Thersite nunquam generetur: peruulgatum est mali corui malum ouum, et hiacinthum e squilla nequaquam prouenire.

stulte creduntur mutuis inter se odiis laborare, qui uel humano generi additis uirtutum igniculis in natura pręcipiant, ut inter se caste atque concorditer aetatem agant, ac ueluti parentes semper ad honestatem incitant. Quod nisi deflectendum esset ab incepto sermone, multo apertius tibi facerem deos Apathes ab omni contagione quam longissime abductos orbem unanimi concordia gubernare: quod praesertim ex stellis certissimo

fere usu uenit ut consilia euentis ponderentur, et cui res aduersę praeter spem contigerunt, ille nihil omnino prospexisse dicatur. Interdum etiam corruptus hostium auro proditionis insimulabere. Quapropter accepta ignominia nisi ciuium crudelitatem experiri malis, Alcibiadis, Cononis, Thucididis, Annibalis exemplo solum exilii gratia uertendum est. SyL.

imprimis boni et aequi, funditus euersis. Mihi autem longe mens aliena est nec unquam haec opinio penitus insita inueterataque extorquebitur quin putem nefas esse hominem aliquid homini detrahere, et alieno incommodo suum commodum augere, nisi uero temere siccariis et raptoribus poenam capitis legibus irrogari statutum sit ac in unum quodque facinus more maiorum grauiter animaduerti. Quum igitur leuiora delicta iubeantur atrocissimis expiari suppliciis, euersoribus urbium,

posteritas ascribet. Quocirca (ut ad meam causam quasi postliminio reuertar) quod nequaquam inuitus aliena possessione decesserim, aequissimi atque fortissimi animi fuit. Quippe omnia pessum eunt diuinaque non dignoscuntur ab humanis, nisi his qui magistratus gerunt non solum a ciuibus iniuriam propulsent, et malos ab inferenda prohibeant, uerum etiam si minus incipientes a lare, tum suis affectibus statuant modum, tum incitatiores

qui magistratus gerunt non solum a ciuibus iniuriam propulsent, et malos ab inferenda prohibeant, uerum etiam si minus incipientes a lare, tum suis affectibus statuant modum, tum incitatiores cupiditates frenent: quin etiam nisi manus a rapinis, et oculos ab impudico temperauerint aspectu, ad mores potentiorum reliqua multitudo componitur uitamque principis exemplum sibi ac normam uiuendi propositam esse putant. Quod si principes non magis libidinibus

ingens emolumentum percęperunt. Caue, Caesar, imperitum uulgus imitatus temere credas quemquam istorum, siue Cyrum, seu qui in anxietatem Alexandri ac Democriti uanitatem diffunduntur, quasi beatos laudibus extolli debere: nisi uelimus insatiabiles et effrenatas cupiditates ac scelerata facta in rebus honestis connumerare. Quibus gentibus illę rapinę, non uictorię, Macedonis Alexandri (nam hunc audio maxime rerum gestarum admiratione crebrari)

quod potuit, uis liuoris egit: cęterum illustris et peruagata fama nomenque Cęsaris per cunctas gentes, urbes, insulas, portus, ultra fines imperii Romani celebratum, haud ullo potuit affici detrimento. Nisi me ratio meorum honorum ad desiderium perficiendi cursus ętatis meę hortaretur, profecto magnopere mihi fuisset optandus is exitus uitę. Quid enim alius mea nece factum est, nisi ęqua mecum reliquis

ullo potuit affici detrimento. Nisi me ratio meorum honorum ad desiderium perficiendi cursus ętatis meę hortaretur, profecto magnopere mihi fuisset optandus is exitus uitę. Quid enim alius mea nece factum est, nisi ęqua mecum reliquis hominibus conditione mortalitatis ob ingentem gloriam immortalitatem adeptum esse, ac propediem inter diuos consecrandum.

genus mala, quibus omnes rationes uoluptatum iugulatę penitus concidunt: tum delitias nacti grata possessione dominantur, contumacissime potionibus, emplastris et Mithridaticis medicorum anthidotis resistentes, ut non temere nisi cum exhalatione animę digrediantur. Quotus quisque est non dicam tyrannorum, sed iustissimorum regum, qui curricula uitę leuiter emensus fato, non uiolenta morte perierit?

iucunda corruscum auro, argento, gemmis, uestibus fulgentem auidissimo uentri quęsitas opes ingerere, stipatusque gregibus barbarorum per ceruices domitorum populorum incedere, et ad singula momenta pauitare? nisi forte uenenum in auro poculo suauius arbitreris, et auide puerorum in morem absinthii plena cimbia, oris melle dumtaxat illitis exhaurienda contendas. Omitto iamque neque cibus pro uoluptate, nec

quo fęlicitatis fastigio rerum constiteram, sed plane nostra consilia de his irrita sunt, quibus dana nobis in uniuersum interdixere. Quin redeamus ad nostram rem, et tu iam cedas mihi, nisi mauis meas uires experiri. SyL. Apage cum istac tua uecordia: hunc locum iudices mihi decreuerunt, deus

Atque ego longe praestare iudico tandem abiectis uoluptatum illecebris ad bonam frugem reuerti quam uoluptates nunquam nouisse; quod alterum fortissimi animi est, alterum inexperientię: nam incognita non amantur nisi quadam opinione: blanditię uero quibus assueueris efficacissimę sunt ad sensus permouendos et facile cedentes intra sua sępta pertrahendos: quos rursum, postquam desciuerint, cogere sub imperium

familias assectatorem impudicę gurgitem atque uoraginem impudicitię? cui tuę falacissimę libidines per omnes gradus aetatis augescentes ac stupris nobilibus insignes non poenę incredibiles uidentur? quę nisi cum uita (ne Papia quidem lege perditae lasciuię fibulam imponente) non abierunt. Testatur hęc tua caluities et uulgatissimum Thyestis nomen inustaque scomatis perpetua infamię stygmata identidem a milite currum

dente intendat, sua facta circumspicere, atque (ut prouerbio dicitur) in proprium inspuere sinum: impudentis enim est ac dissoluti hominis talionem non uereri telaque in suum oppobrium reditura temere iaculari; nisi uero de genere lamiarum sis, ut progressurus in forum oculos inducas, domi uero deponas, et idcirco cęcutias in rebus propriis, in alienis oculatissimus appareas. Proinde quin coerces istam intempestiuam

non dubitavit pro Christi religione et pro aliis Christianis ponere, de hoc tam bono et sancto opere non solum non laudamur sed etiam lapidamur, et non saltem misericordiam aliquam tantae nostrae miseriae ab iis, pro quibus haec passi sumus, meremur, quibus, haud scio an aliud iure imputari possit nisi quod ab eo tempore, quo Christi dei optimi maximi ductu ex Scythia venimus et fidem Christi professi sumus, fuimus semper scutum et clipeus omnium aliorum Christianorum, et quod in hoc praeclaro nostra sententia Christianitatis obsequio duos iam reges, ambos eadem Iagellonia stirpe prognatos,

et frater eius Ladislaus More. Quibus omnibus simul congregatis fuere ad viginti quatuor vel viginti quinque hominum millia, nam navalium copiarum, quae et ipsae eodem in loco erant, nullus in eo bello fuit usus caesare cum illo suo tam numeroso et potenti trecentorum millium hominum exercitu non nisi per duo milliaria distante. Consumpti sunt illi tres dies, qui pugnam antecesserant, partim in pugnae praeludiis, quae assidue fiebant maiori semper hostium quam nostrorum damno, partim in consultando quo pacto et in quo loco cum hoste congrediendum, quem in modum acies esset struenda, ubi rex

Andreas Bathory, Emericus Czibak et plures alii. Tormenta bellica statim post principia posita erant. Secundum agmen sive illa acies, quam nos statariam appellamus, in qua rex erat, ex equite magis constabat, paucos admodum pedites e lateribus habebat. Inter hanc aciem et primam non intercedebat nisi spatium lapidis iactus. In eo agmine ante eum ordinem, in quo rex erat, triplex erat ordo magna ex parte ex cubiculariis regiis et baronibus conflatus, quorum dux erat Nicolaus Tharczay vir et manu promtus et singulari in regem fide, ibidem erat uterque aulae regiae praefectus, Petrus

regii corporis commissam fuisse diximus. Locus, ubi acies fuit instructa, recesserat a Mohachio milliario uno, a Danubio praeterfluente milliario medio. Erat, quod et superius dictum est, in eo loco ingens et lata planicies nullis neque sylvis neque virgultis neque aquis neque collibus impedita, nisi quod ad laevam inter eum locum ac Danubium erat aqua palustris et limosa, crebra arundine plena, ubi postea multi mortales perierunt. Contra nos collis erat in longum protensus in theatri quodammodo formam, ultra quem caesar Turcarum castra habebat, in collis imo descensu pagus modicus cum

et per castrorum loca, quae fuerant antea ita per hostes direpta ac disiecta, ut vestigia tantum eorum superessent, et plena essent omnia eorum, qui in castris remanserant, cadaveribus. Hostes visa nostrorum fuga vel fraudem subesse rati vel pugna fatigati diu se intra aciem suam continuerunt, et nisi tenebris noctis insequentis sese intendentibus nequaquam nostros sunt insequuti. Quae res et quod nox paulo post cum imbribus effusissimis est subsequuta, multis mortalibus saluti fuit. Duravit iustum certamen per unam fere et mediam horam. Sunt non pauci et illa palustri voragine absumpti,

autem usque ad duodecim vel tredecim millia peditum, ex quorum ducibus vix evasit quisquam alius praeter Hannibalem Cyprium. Tormenta bellica omnia et illa, quae in acie fuerunt, et ea, quae partim in castris partim in navibus remanserant, hostis habuit. Horum cura demandata fuerat sed sero et non nisi eadem illa nocte, quae pugnam praecessit, comiti Ioanni Hardegh viro strenuo et industrio et qui circa regem ab initio fuerat diligentissime versatus, regi inter paucos charus. Nocte et die, quae pugnam insequuta est, hostes in omnes partes propinquas cursu effusi obvia quaeque

quia cura haec in parte est commissa mihi et alioquin res ipsa indiget magna celeritate, volui denuo ad mgcam. Dtionem. vram. scribere. Nam regia Mtas. jam ex Transsilvania movit cum certa spe rehabendi Budam, sed indiget externo milite, qui nisi cito veniat, afferet magnam tarditatem rebus suae Mtis. Quare Dtioni. vrae. mgcae. ita agendum est, ut, si res dni. mei salvas esse vult, tunc urgeat illas copias, ut accelerent, quarum numerus debet esse, ut aliis literis meis

Dtio. vra. faciat eas gentes accelerare, nam mora multum obest. Regia Mtas., dnus. meus clementissimus, sua gratia et liberalitate id rependet mgcae. Dtioni. vrae. Quad si gentes aliter non poterint venire, nisi ut mgca. Dtio. vra. aliquid in eas impendat, velit mgca. Dtio. vra. id exponere et mittat ad me suum nuntium, nam de omnibus faciam satis, dummodo, ut dixi, mgca. Dtio. vra. faciat gentes accelerare et non permittat

manus? Quid igitur hoc aliud est, quam parricidium, tam atroces poena de patria, propter nescio quae errata sumere. Itaque miseret me non modo fortunae urbis, sed etiam aliarum gentium, magnam enim bonarum rerum apud omnes nationes, hic urbis casus, ut uereor, trahet, nisi respexerit nos Deus pro sua summa bonitate, et horum malorum, quae impendent remedia ostenderet. Vos quoque existimo cum interitum nobilissimae urbis dolere, tum impendentium malorum metu, perturbari. Roma patriae honoribus colenda. Etenim cum coli

direptaque fana Deorum,
Desertas villas, nobiliumque domos,
Tot viduas, orbosque senes totque orba parente
Pignora, totque pati barbara vincla simul.
Haec tu cuncta videns, facile jam posse putabas
Indigne vinclis nectere colla mea.
Nec satis hoc fuerat, nisi et atro gramine Circes
Pelliceres ad te pignora chara mea,
Pellecta et matris lacerarier usque jubers
Viscera; vae, miseram nunc peperisse pudet.
O utinam matris gravidae cum ventre jacerent
Clausa, potens uteri diva necasset ea.
Nam mihi (parva licet)

quam Christi populum, dum tueor,
Tu laetas choreas ducebas juncta puellis,
Ast ego ducebam corpora ad arma mea;
Te curis vacuam securus somnus habebat,
Tradentem molli pinguia membra thoro.
Ipsa sed insomnes ducebam languida noctes
Intenta excubiis, non nisi strata solo,
Tu instructas epulis mensas celebrare solebas
Curabasque cutim dulcia vina bibens.
Corpore pascebam volucres ego sanguine nostro,
In mare purpureas Hyster agebat aquas.
Quis verbis opus est? tu nullo fracta labore,
Contra ego non parvis

Reverendissima Dominatio et successum fratris sui et omnem statum meum cognoscet. Hoc autem adfirmo me vestrae familiae addictum et cupidissimum esse, optavique occasionem declarandae huiusce meae voluntatis. Hic ferme nihil novi est, nisi quod iste potentissimus Imperator circumcidit tres liberos solemnibus ludis et commessationibus, affirmaturque certis auctoribus in sequentem aetatem facturum esse novam expeditionem contra Carolum. Magnificus

commodis cogitarim, testis est mihi pontifex et multi viri principes. Quod ut faciam, subigit me cum natura mea, quę nequit non bene precari regi optimo et innocentissimo, ac ex cuius salute reipublicae salus dependet: tum quod eius in me gratiam sępe sum expertus singularem: ac nisi me obtrectatores alienassent, neminem haberet principem magis clementem ac benignum. Quare si est voluntas suę Maiestatis et bono modo redire licet, omnes alias spes et magnas et paruas relinquam. Mitto autem in tuas manus omnem potestatem honoris mei atque fortunarum

Illustris et Magnifice Domine Domine semper obseruandissime salue. A proximis meis litteris, quas ad te 22. Martij dedi, ex Thurcia nihil aliud allatum est, nisi quod in hac sceda continetur. Et Veneti quidem, si eadem primis ex Constantinopoli litteris confirmabuntur, cogitant et classem maritimam instruere, et generalem ei ducem preficere. Vellem res Germanice pacatiores essent: sed id velimus oportet, quod

partim propinquitate loci, quod sane non est in postrema parte commoditatis ponendum, partim quibusdam de causis, quę tibi (ut existimo) haud ingratę fuissent. Sed ne longiore quidem uia, dum ualeo, absterrebor a te conueniendo, si tu probaueris idque commode fieri poterit primo uere, nisi quid interim accidat, quod meum consilium anteuertat, postuletque accelerari meam profectionem: quam ego ex tuo mandato extemplo arripiam: tantum enim apud me ualet grati animi fidelis memoria ut quoniam in me amando atque ornando nunquam defatigaris, meam quidem uoluntatem in adeundis

atque adeo conspectu aures atque oculos satiemus. De tritico causis abs te cognitis posthac ne verbum quidem faciam: ad pauca respicientes (ut verbis Aristotelis utar) facile decipimur. Hic assiduus ego sum apud dominum Georgium omni acceptus humanitate, nullius quidem rei indigens, nisi unius tui presentia, quem deus faxit quam primum videamus. Iam ex frigore quod in itinere contraxeram in occipicio, preterea etiam ex cruditate propter insomnium pene conualui, nuntio precipue de optatissimo tuo successu mirum in modum confirmatus. Vale

Multa sum passus aduersa in hoc itinere, ac uix XVI-o die Venetias ueni malis equis: nam et albus gradarius in uia decessit, et ego calce percussus equi nunc etiam male affectus claudico. Quamobrem continerem me Venetiis aliquot diebus dum vulnus coiret, nisi mihi properandum esset in Dalmatiam propter Zaladiam, ut seruitutem meam saltem hoc genere officii testatum tibi faciam. Nec fraudabor spe mea, si cito prestabit sese mare nauigabile, ac si etiam prospera utar nauigatione, quippe quum hyems hactenus mitis fuerit, necesse est ut postrema eius

Tue generose et egregie Dominationis deditissimus Tranquillus Dices nostro domino quod hoc anno non est prouentus poliporum et loliginis; nondum ceperant capi nisi rare admodum. Illustrissime et Magnifice domine domine Comes etc. S. Etsi ueneram huc media quidem et

reliquiis datur in pace consistere, neque de summa rei periclitari. Ego in tua domo magnis utor commodis et precipue domini Georgii paterna quadam indulgentia: multum ex ancipiti m recreor, accedente quotidie pristino robore atqitute. Nec aliud expecto, nisi tuum fęlicem reditum, ut vestris istic compositis ex sententia rebus (quoad eius fieri potest) Hungarię parta pace quasi triumphatis hostibus e vestigio ad intermissa mea studia reuertar paceque hac fruar et quam dominus deus Christus nobis reliquit.

merebere. Ad nos aut ipse uenias, aut me istuc accersas, utrum feceris gratissimum erit. sed multo esset iucundius ut tu nos inuiseres, uestigiisque tuis nostram patriam illustrares, et nos uicissim te piscatione oblectaremus. Nihil noui est alicuius momenti, nisi quod Galli et Angli non dubiam inter se pacem habent. Vale cum tuis omnibus felix. Venetiis, 24. Maii 1555. Tue illustrissime et

marique gignitur, non graueris ad me perscribere: presertim de istis rebus et successu pacis, tuoque statu certiorem facias, si penitus ex animo tibi non excidimus: nam et ad proletarios quoque soles interdum manu tua scribere. Hic postea nihil noui de rebus Thurcicis allatum est nisi quod in pontifices mors grassatur. Et omnino tedio multitudinis abdidi me in rus, aucupio piscationi litteris deditus. Deus te seruet. Tragurii,

Ferdinando pacem non negat, sed ita: Ferdinandus prius libere in Hungariam permittat, deinde Polono et Venetis sit amicus, postremo regi Christianissimo reddi curet. Ferunt additum in responso illo [nescio?], quid et de pontifice Romano – quae quidem nisi Ferdinandus faciat, bellum sibi paratum esse intelligat. Ferdinandus nihil iis belli rationibus deterritus bellum et ipse parat, sed ita, ut de eo illud fortasse dicere posses, quod Virgilius de Troili cum Achille congresso dixit Infelix puer atque impar congressus Achilli 51 Ubi

item Perenÿ tunc captivo regio, paulo ante waiwode Transilvano – quos ambos superius nominavimus – gratiam a rege impetrat. Res in hunc modum se habet. Nunc 55 Joannes in regnum restitutus regni etiam corona, quam Ferdinando traditam fuisse diximus, recuperata nihil aliud querit, nisi pacem et quietem suam et regni sui et amicitiam principum Christianorum, Sedis autem Apostolicae paternam benedictionem. Ferdinandus, si adhuc Hungariam turbare porrexerit, etiam si quid damna inferat, nihil aliud faciet, nisi quod hactenus fecit, ut et Christianos vexet et congerat carbones

quam Ferdinando traditam fuisse diximus, recuperata nihil aliud querit, nisi pacem et quietem suam et regni sui et amicitiam principum Christianorum, Sedis autem Apostolicae paternam benedictionem. Ferdinandus, si adhuc Hungariam turbare porrexerit, etiam si quid damna inferat, nihil aliud faciet, nisi quod hactenus fecit, ut et Christianos vexet et congerat carbones igneos super caput suum, id est provocet rursus contra se potentissimum inimicum. Qui si redierit – sicut rediturum si Ferdinandus non queat [avertere?], nemo dubitet –, longe maiora

civitatem eidem infideli secunda feria post festum Beatorum Viti et Modesti 20 , et tenuit Clisium in potestate sua fere duos menses. Ita valeam Deum videre in die obitus mei, quod istud nescivi neque dubitavi. Nisi tantum mihi rellatum fuit Ancone in reditu meo ab urbe, quod civitas capta est, nec istud credebam, quod hoc efficient servitores nostri. Nam, si tale facinus prescivissem, non ausus fuissem adire neque videre Sanctitatem Vestram. Et,

Feci Vestram Sanctitatem sepe certiorem de rebus nostris Hungaricis per litteras ad dominos Casalios 33 scriptas et ex Posonio, quo pacis faciende causa conveneramus, ac novissime hinc ex Quinqueecclesiis his diebus proximis. Neque nunc aliud scribere possum, nisi rem Christianam eo esse deductam – cuiuscunque culpa id acciderit – ut de regno Hungariae, quod paulo ante vidimus florentissimum ac inter Christiana regna potentissimum, coram Thurcarum imperatore disceptetur et utrique regi illius arbitrio sit standum. Adhuc nihil intelligimus, quid

est destructus per Turchas, episcopatus Transilvanus, Waradiensis, Quinque Ecclesiensis, Waciensis, Chanadiensis, Boznensis et omnia ista sacerdocia vacant per mortem et tum nullus petit a sede apostolica confirmari non aliam ob causam, nisi quia vident Sanctitatem Vestram e memoria sustulisse et regem nostrum et nos. Quale autem incommodum sit tot ecclesias legittimis vacare pastoribus Vestre Sanctitatis prudentissimo iudicio committo. Reges, Beatissime Pater, nolunt

legittimis vacare pastoribus Vestre Sanctitatis prudentissimo iudicio committo. Reges, Beatissime Pater, nolunt nunc regi, ut olim Theodosius et quando vident se contemni irritantur pocius quam emendantur et ex hiis nihil sequitur nisi apostolice sedis diminucio et contemptus, qui presertim in hoc regno et hoc tempore non deberet admitti, immo pocius cum ex una parte habeamus Turchas ex altera Lutheranos, deberent Hungari qui dure cervicis sunt omnibus blandimentis

serenissimum regem Ferdinandum quicquid iam amplius moturum, sed hiis, quae sunt authoritate potentissimi Turcarum imperatoris – quem ipsemet sibi iudicem elegit nobis iudicio fratris eius serenissimi contentis – decreta, staturum, nisi velit funditus et se et sua omnia ruere, quam mentem Deus optimus illi adimat. Rebus igitur nostris compositis restant negocia fidei ac religionis, ad quae componenda Vestram Sanctitatem totis viribus adniti decet, nisi velit reliquum

staturum, nisi velit funditus et se et sua omnia ruere, quam mentem Deus optimus illi adimat. Rebus igitur nostris compositis restant negocia fidei ac religionis, ad quae componenda Vestram Sanctitatem totis viribus adniti decet, nisi velit reliquum etiam Christianum orbem paulatim a Sacrosancta Sede Apostolica et a se deficere. Id enim futurum manifeste video, nisi Vestra Sanctitas vel concilio faciendo vel aliquo alio modo quamprimum subveniat. Iam scita Lutheri

restant negocia fidei ac religionis, ad quae componenda Vestram Sanctitatem totis viribus adniti decet, nisi velit reliquum etiam Christianum orbem paulatim a Sacrosancta Sede Apostolica et a se deficere. Id enim futurum manifeste video, nisi Vestra Sanctitas vel concilio faciendo vel aliquo alio modo quamprimum subveniat. Iam scita Lutheri et eorum, qui eum sequuntur, sensim totam fere Hungariam pervadunt, in aliquibus vero locis – maxime serenissimo adhuc Ferdinando

vel partem eorum, quae nobis et maxime Sedi Apostolicae objiciuntur, recensere. Igitur amore Dei omnipotentis Vestra Sanctitas cum suo cardineo senatu aliquam rationem inire velit alicuius medellae ad talia ulcera sananda adhibendae, quae nisi antidoto quopiam quamprimum sanentur, erumpent, mihi crede, Beatissime Pater, nec ultra obducta teneri poterunt, vereor, ne cum totali diviciarum nostrarum ruina. Melius esset mea quidem et multorum bonorum, cum quibus ista soleo

cum quibus ista soleo interdum mussitare, sententia partem cędere volentes, quam ut totum nolentibus et invitis eripiatur. Quod Hungaria dogma Lutheri nondum palam recęperit, Vestra Sanctitas et Sedes Apostolica nulli hoc debet, nisi nostro Serenissimo Principi et eius modestiae et bonitati, qui licet a Sede Apostolica repudiatus et ab ea indignissime habitus, dat tamen omnem operam, ne quid in regno suo innovetur, sed et ipse concilium suspirat. Vereor et illud,

lumina iungit.
2.899  Altior at captu, nec dictu effabilis ulli,
2.900  Quę uita hęc, uerę ratio tamen unica uitę,
2.901  Nilque aliud nisi uita, simul mortalia nanque
2.902  Cętera cuncta manent educta in luminis oras,
2.903   Cum prius haud essent penitus, quantumque propinquant,

3.497  Mens quęcunque ideo merito mulctatur aberrans,
3.498  Iam culpę ueniam cum sensus impetret error,
3.499  Officio recte utenti nisi talis utrinque
3.500  Alternis adiuta fides assensibus esset,
3.501  Arbitrio tali quando parere necesse est.

"Cetera mundus,
3.582  Et qui quotidie se sedulus excutit, illum
3.583  Sola pedum lauisse decet uestigia, uosque
3.584  Non opus est adeo nisi tingere flumine plantas:
3.585  Mundi namque estis uos, inquam, haud quamlibet omnes."
3.586  Excepit dictis prodentem talibus ille.

3.772  Quamque sui captus mens longe a sensibus ultra
3.773  Vestigat, quia iam uia talis deficit istic, Quia nullum accidens manuducit ad cognitionem existentię corporis Christi, nisi quis alia miracula obiecerit, necessaria est Fides
3.774  Est quęsita fides, penitus quę illuminat omnes.
3.775  Exsors ipsa mali totius, factaque compos

4.560  Quin Quin. . . 564 est] Io 15, 22 olim humanum illapsu nisi pectus adissem,
4.561  Factus homo nisi adhuc prompsissem plurima fando,
4.562  Dum clare doceo qua ducit semita coelo,

Quin. . . 564 est] Io 15, 22 olim humanum illapsu nisi pectus adissem,
4.561  Factus homo nisi adhuc prompsissem plurima fando,
4.562  Dum clare doceo qua ducit semita coelo,
4.563  Insontes prorsus defendi a crimine possent.

4.567  Quin Quin. . . 571 Verum] Io 15, 24 etiam nisi facta fidem modo tanta dedissent,
4.568  Excusare scelus proprium causamque tueri
4.569  Haud frustra poterant: nunc prorsus luce sub

5.165  Quod longe diuersus abit qui mente resedit
5.166  Diuina numerus; sed tantę munera dotis
5.167  Non alio possunt conferri, prouida summi
5.168  Scilicet artificis nisi mens pręcęperit ante.
5.169  Atque ita quo ratio hęc concepta est pectore primum,
5.170  Eminet, at numero tali reperitur et ipsum
5.171  Addere, qua

His. . . 756 malignę] Io 19, 11 contra reddit: "Nullum, Pilate, fuisset
7.749  In me ius tibi, permissum nisi Lege superna
7.750  Hoc foret et certo constarent ordine fata.
7.751  Et delicta gradu quia sunt et crescere nata,
7.752  Et

At. . . 763 dicta] Io 19, 12 contra insanis populus clamoribus instat,
7.758  Non aliter uisus nisi sola prorsus Iesu
7.759  Morte satisfieri, quo circa his uocibus infit:
7.760  "Cęsareas hodie non rite tuebere partes,
7.761  Hanc ni iudicio causam damnaueris ultro.

pati facilis tam pectore loeto?
8.43  Moribus his quidnam, quid demum paupere uita
8.44  Inuidię expositum est, aut quid non possit amari?
8.45  Huic probitas nunc obsit apud nisi forte nocentes;
8.46  Heu frustra studii tantum, tantumque laboris
8.47  Exhaustum, exhibeat Patrum ut promissa nepoti!
8.48  Iam pridem

marg. pro An ergo igitur uestrum cruce nunc damnauero regem?"
8.135  Responsat tenues passim uox fracta per auras:
8.136  "Nullus rex nobis, nisi Cęsar!" Cęsaris Cęsaris. . . 139 necandum] Io 19, 16 Hecho

8.660  O fatis defuncte uale, defuncte paternę
8.661  Legis mandato, et loeto ter macte quaterque!
8.662  Tu uatem, et uatis deuotum respice carmen,
8.663  Nulla usquam, nisi te, sibi qui nunc pręmia quęrit,
8.664  Tu mores animamque mihi compone, recondens
8.665  In te mortalem per pura piacula mentem.
8.666  At tenebris, terrę et motu, rerumque

cuncta supremo;
9.206  Protinus hęc uarium inuexit sententia morem.
9.207  Prima uoluptatis ratio tunc cępit haberi;
9.208  Nil aliud quoque uirtutem nisi nomen inane.
9.209  Aduersus Aduersus totis] e marg.

cui uisus, Thomas cognominis Anceps.
10.318  Huic uisum narrant et singula uerba locuti;
10.319  Ille fidem dictis detrectat, et insuper addit
10.320  Nullis suaderi uerbis, nisi uiderit ipse
10.321  Et lateris plagam manibus tractarit apertam.

231  Ingentes, et opi nos velle reponere tantum.
232  Aut quid enim, cuinam sedes et regna parabat
233  Altera, si sese gessisset fortiter isthic,
234  Debuit? Ignavae nisi protinus otia vitae
235  Pellere, et in mediis semper vigilare periclis,
236  Virtutesque peti, quot nos infesta lacessunt,
237  Ut bona parta suo tandem sudore, teneret.

partem apud se teneri uelle ui et omni iniuria, ut nulla facultas sit consulendi bono publico? Atqui si modum malis optamus poni, opus ut cuncta menbra uni redigantur corpori. Alioquin nedum hostis capta semel pręda tuto fruetur, sed quicquid reliqui apud nos superest, id omne hostis futurum, nisi maturo, qua inquam ratione, prouideatur. Porro summa hęc et caput omnium rerum est, ut totius populi Christiani corpus unum fiat, et principes non sint sibi principes, sed toti populo Christiano, atque acta uita omnium legibus respondeat. Viuatur ita tam in statu temporali, ut ita

fratri cum fratre suo est, totius reipublicae parcant offensioni, a ferro temperent: adeant qui prudenter inter eos cognoscat, et stent iudicato, iudicato ] iudicatis Fe seruato more legibus pręscripto. Vindicandę fidei omnium esto unus animus, alioquin futurum, nisi fuerimus prudentiores, ut sensim ruant omnia, et qui putat esse tutissimus, deceptus animi sententia damno suo cognoscat. Hęc habui quę promerem quam breuissime potui, fidei zelo coactus, putauique mandato et iussu Dei ad hoc me cogi. Verum quamlibet cui uidear audacior tanto

Bibliographia locorum inventorum

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus electus episcopus Sirmiensis, cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 653, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260317].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 568, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260326].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, castra regia prope Erd ad Danubium posita), Verborum 350, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260727].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Požun), Verborum 315, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260910].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Požun), Verborum 214, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15261004].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].

Statilić, Ivan [1527], Joannes Statilius, praepositus Budensis, Joanni de Tarnow, comiti, palatino Russiae, exercituum regni Poloniae capitaneo generali, versio electronica (, Homona), Verborum 331, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [statiliciepist15271108].

Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1529], Carmina in actis Tomicianis (1529-1530), versio electronica (), 258 versus, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [vrancicmtomiciana].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1530], Epistula ad Ianum de Lasco, versio electronica (, Constantinopolis), Verborum 196, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistlasc].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1532], Memoriale Antonii Verantii de statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici II. usque ad finem anni 1529, versio electronica (), Verborum 1364, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vrancicamemoriale1532].

Kružić, Petar (m. 1537) [1532], Petrus Crusich comes Clissie et Lepoglave Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 990, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpepist15320828].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus episcopus Sirmiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Pečuh), Verborum 239, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330508].

Frankapan, Franjo (m. 1543) [1533], Franciscus de Frangepanibus Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 805, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapanfepist15330705].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus episcopus Sirmiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 722, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330801].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epicedion in morte Jacobi Boni, versio electronica (, Dubrovnik), 263 versus, 1707 verborum, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [benesadepicedbun].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report