Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: NIs.* Your search found 4420 occurrences
First 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 2001-2100:2001. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 209 | Paragraph | Section] sed omni ingenio statur, ne opes sibi imminuantur. Temporali uirium magna pars decessit destructa corporis integritate, ut simul quoque munera partium conciderint, quę antea sibi (dum corpus constaret) mutuo erant auxilio. Tantę calamitati ut hodie subueniatur, neminem uideo nisi Maiestatem Tuam, Imperator Auguste, neque rem magnę operę esse. Maiestas Tua apicem totius dominatus tenet: secundum tamen tertium quartumque amplectere et deinceps cęteros. Non Tibi sed omnibus esse esse uelis ] uelis esse FeFr uelis imperator, quibus
2002. Brodarić, Stjepan. Brodericus Nicolao Olao suo,... [page 574 | Paragraph | Section] satis validus ob longam, quam ex multis laboribus contraxi aegritudinem ac renum incommoditatem in procinctu nunc eundi hac ipsa de causa ad balnea Senensia coacti intrare. Te et bene valere, et bene ac feliciter agere gaudeo magnopere. Nec diu patria cariturum spero, nisi tua sponte velis te prorsus ab ea perpetuo abdicare; quod, opinor, non facies, praesertim cum in ea, quod spero et opto, honoratum locum habere possis. Quod ut fiat, et ego diligentem operam nauo. De serenissimae reginae, dominae nostrae clementissimae in me animo
2003. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 17 | Paragraph | Section] Wrancius Hieremiae Jacobino S. Adagium est, multas amicitias silentium dirimere, quod etsi penitus necessitudini nostrae non contigit, nonnihil tamen ob diuturnam absentiam nostram mutuam, quum usu et consuetudine sua caruerit, oblivione jam labi ac cessare videbatur, nisi opportune nuper hic Segesvarii convenissemus, et velut a longo quodam postliminio, non dicam amicitiam, quae alioqui animo meo, arbitror, neque tuo unquam exciderit, sed amicitiam hanc sane nostram jucundissimam, dudum Brassoviae plurium dierum
2004. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 15 | Paragraph | Section] a Kalmancheh S. Persuasum tibi esse non dubito, magnas me et impensas facere et plurimum egere pecunia, idque propter praesentes tumultus bellicos, quibus tum equi plures tum majus famulitium est mihi alendum, nec mihi ipse deesse possum aut debeo, nec secus facere licet, nisi ex aula secessero, quod quidem nec per principem mihi, nec per avunculum meum, communem praesulem datur. Quare si ullo alio tempore quampiam rem gratam in me contulisti, hanc profecto longe gratissimam conferes, si aurum, ut dicunt, urburarum mearum ad festum divi Michaelis per te accipiam.
2005. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 9 | Paragraph | Section] et si vel timor vel adulatio non est suspecta, etiam colui. Quod ut confirmem, et integritatem meam, qua in amicos esse soleo, defendam, nunc etiam inter rixas eum observo, propter ejus non mediocrem eruditionem, meque idipsum facturum, mea constantia ductum, posthac quoque
2006. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 23 | Paragraph | Section]
2007. Andreis, Franjo... . Franciscus Andronicus Tranquillus... [Paragraph | Section] kalendis Augusti, alteras quinto nonas Octobris datas. Prioribus vehementer fuissem offensus si jam ad injurias non obduruissem. His enim amarulenter me proscindis praeter naturam et consuetudinem tuam ac etiam praeter meritum meum, nisi fortasse veritas coepit apud vos molesta esse. Mirum non debet videri si in hac fortuna repetii ab amico quod meum putavi atque is non tam idcirco excandescere debuit quam amicum vel de suo juvare. De regia majestate nihil scribam.
2008. Andreis, Franjo... . Franciscus Andronicus Tranquillus... [Paragraph | Section] juvare. De regia majestate nihil scribam. Vereor enim ne optimis etiam laedatur. Alterae meliores fuerunt in quibus cognovi veterem tuam benevolentiam. Quod hortaris ut objecta diluam modeste, nihil adhuc intelligo quid objiciatur mihi, nisi quod aliena invidia deflagrarim. De novicio et tyrone quod scribis, habeo tibi gratias, sed existimo quod et amicis et malevolis constat me ita cognitum esse ac versatum apud exteros his annis proximis ut non sit mihi necesse
2009. Andreis, Franjo... . Franciscus Andronicus Tranquillus... [Paragraph | Section] habeo tibi gratias, sed existimo quod et amicis et malevolis constat me ita cognitum esse ac versatum apud exteros his annis proximis ut non sit mihi necesse tyrocinium induere, neque est cur veniam petam quandoquidem culpa careo, nisi quod usu venit ut ille videatur peccasse qui passus est injuriam. Ab excidione rerum mearum scripsi aliquot dialogos quorum nonnulli exierunt in vulgus, nunc etiam unum habeo in manibus; nulla tamen in his mentio
2010. Andreis, Franjo... . Franciscus Andronicus Tranquillus... [page 33 | Paragraph | Section] dubito. Itaque nec prosperis exultandum nec adversis dejici debere judico. Omnia
nempe humana fragilia sunt et caduca mutationibusque obnoxia.
|
2011. Rozanović, Antun. Epigramma ad Nicolaum Nalis... [Paragraph | Section]
uidetur opus,
5 quod curis affectum animum sic saepe relaxat
ut lichnis Pallas lumina fusca refert.
Labitur ore tuo, uates, uberrimus amnis
quotquot Dalmatiae pinguia culta rigant
quaeque deserta tuo facundia pectore manat,
10 non nisi castalis hausta putatus aquis.
Felicem te, faustam Epidaurum, nosque beatos
efficit ingenium digne poetam tuum.
Pierides linguae, palmam seruate diserte,
nubila quam uincant saecula nulla situ,
15 gloria praeterea,
2012. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [Paragraph | Section]
sunt et alii Thurci tum ut custodirent, tum ut obirent officia domus, et nihilominus non audebant secreto nobiscum colloqui, observantibus etiam aliis extra domum duplicatis custodibus. Nemo unquam tam arcte custoditus ac servatus fuit. Cuius rei causam aliam nescio nisi quod vel ingenium meum suspectum habuerunt, intellexerant enim me sepe fuisse Constantinopoli atque adeo cum ipso Gritti, et idcirco res eorum esse omnes mihi cognitas, quod interdum custodes mei significarunt. vel propterea quod insigniter obstupuerant nec
2013. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 23 | Paragraph | Section]
ad extremum indulget; fuisse priscis temporibus prepotentes reges imperiaque maxima, que tamen uno belli adverso impetu foede corruerunt. Non solum legimus, sed etiam vidimus magnos exercitus parva manu fuisse prostratos; frustra confiditur viribus humanis, nisi Deus aspiraverit. Itaque constat, multo meliorem esse certam pacem quam speratam victoriam. Nunc in manu vestra est dari pacem, victoria de manu Dei expectanda est. An creditis, Deum leto vultu aspicere vastari terras, deserta ex cultis fieri, innocentes homines
2014. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 24 | Paragraph | Section]
nobis dares; quam rem nos intelleximus antequam Vienna discessisses, et idcirco providimus rebus nostris. Si sincere venisses ad petendam pacem, nonne dominus tuus respondisset ad ea, que Imperator illi ter significavit de reddendis illis quatuor civitatibus? Que nisi reddantur, pax nulla esse potest. Quid est quod nunc denuo Budam petit, de qua unum lapidem sperare non debet? Dixi, me nescivisse quicquam de his. Quommodo, inquit, nescivisti? [Que respondit Tranquillus] Unde, inquam, scirem, si
2015. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 24 | Paragraph | Section]
ad id plenum mandatum, modo assentiat postulatis mei principis Imperator, et sic intelligetis, me verum esse legatum non exploratorem. Nec Reg. Ma. gratis hoc petit, dabit Imperatori singulis annis pro munere aureorum milia 50. Quid secreti posset quispiam explorare, nisi vel tu, vel alius bassarum dixerit? Nam que palam fiunt, ea non est necesse explorare. Tunc vertit sermonem dicens, non inquam quod explorator es, sed cur tam longo itinere venisti, quum per Hungariam breviore via poteras venire? Negavi, tutum fuisse
2016. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 25 | Paragraph | Section]
Hec omnia ad verbum iussit Bassa advocato notario perscribi. Sunt et alia verba inter nos sequuta, sed non alicuius momenti, unum tamen referam: Quum dixissem, quosdam Hungaros (nam de iis mentio facta fuerat) nec esse Regie M.ti nec Imperatori fideles, et nihil aliud agere, nisi ut ipsi dominentur, quum quesivisset, quinam isti essent, ego commemoravi illos, qui Budam tradiderant. Inquit Bassa, iniuriam illis facitis sic loquendo, nam Imperator, quum esset in Hungaria, interrogavit eos, an possent et tributum solvere et Budam contra Alemanos defendere,
2017. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 28 | Paragraph | Section]
ignorabatur, in quam partem peteret. Aut, inquam, dimittite me ex fide publica aut, si hoc non vultis facere, date mihi honestas expensas. Veni cum quatuor servitoribus, equis octo. Adhibuistis mihi multos custodes, quos oportet me alere, et non dantur per diem unum nisi aspre triginta. Non sufficiunt autem centum, si vel modice vivam. Aut si neque hoc licet impetrare, permittite, mittam unum servitorem pro pecunia. Inquit: Brevi venies cum Imperatore, foris erunt leviores impense. 8. Aut in contemptum id fecerunt,
2018. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 28 | Paragraph | Section]
ethernam, quam et alia que habet in periculum adducere? Melius, inquam, si defendere illas non valet. Possetne, inquam, de pace transigi equis conditionibus? Hic diu cogitavit, et omnino nihil respondit. Sic finito colloquio ego discessi, nec amplius ad eum redii, nisi postquam fui dimissus. 9. [Quartum colloquium cum Solymanno Bassa] Postremo exactis duobus mensibus Solimanus Bassa me vocavit ac primo ingressu statim quesivit: Quidnum in causa est, quod Reg. M.tas
2019. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 29 | Paragraph | Section]
adornare. Tunc inquit: Imperator hodie te liberavit, sed nihil vult Regi respondere ad hanc legationem ultimam, quoniam et Rex Imperatori ad eius petitionem nihil respondit. Ego autem dabo regi tuo bonum consilium, sed velim iures, nemini ea que dixero, te revelaturum nisi ipsi Regi. Iuravi. Hec que dicturus sum, ex memetipso dicam, non ex Imperatoris voluntate. Consulo igitur, ut Rex mittat oratores, spero, non autem promitto, quod optinebit pacem, si quatuor illas civitates dederit unacum iis machinis, que nunc in illis sunt. Ego
2020. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 29 | Paragraph | Section]
pertineret, alioquin se armis repetiturum, dixit.
Selimus non solum non restituit, sed exercitum in Siriam contra Aegiptium adduxit, eumque
bello vicit ac interfecit; etiam alterum Memphi sultanum suffectum superavit ac vita
privavit, eorumque dominio potitus est. Nisi Reg. M.tas sequatur consilium meum, sine
dubio Imperator ineunte vere maximis copiis regna eius invadet.
Sic a Solimano Bassa cum bona eius gratia, comeatu accepto, profectus sum ad Rhustan
Bassam. Multa locutus est contra dignitatem V.re
nunquam eum admisit, nec permisit, ut cum eo loquerer. Itaque vellet
honorem, laudem composite pacis ad se trahere. Nam si recta legati mitterentur
Constantinopolim, sine dubio omnis honor ad Solimanum concederet, primarius enim bassa
omnia tractat et expedit. Nisi fortasse hec commenti sunt, ut per eiusmodi spem V.ram M.
falleret, imparatamque aggrederentur. Plurima de industria pretermisi, que non
videbantur magnopere pertinere ad rem. Attigi tamen, que magis digna scitu videbantur.
peruenire liceret eo, quo tantopere contendebamus: ac tibi quidem magnopere cogitandum est, quo te periculo isto eximas: quippe tam peruicaci studio vehementer immutatus es: curae atque vigiliae, et ipsa pertinax mentis intentio exorbent internum humorem, spiritusque vitales penitus exhauriunt: nisi recaeptui mature cecineris, vereor ne tibi propediem vel ab helleboro petendum auxilium, vel cum pestiferis morbis de vita dimicandum sit.
Hic ego subridens, num tibi videmur minus capris circa propriam salutem sapere? illae quidem grauatae nimia pinguedine palpebras in
qui vni dumtaxat negotio inhaerentes fugiunt consuetudinem amicorum, vitant eorum congressus, abhorrent a conuiuiis et gymnasiis, omniumque suauitate sensuum, non dubium est peccare aduersus naturam: indidit enim penitus in visceribus atque adeo in ipsis medullis titillationem voluptatum: quibus nisi vtamur, videbimur male sentire de natura, planeque ingrati esse, quod eius munus gratuitum contemnimus, quae nihil facit absque summa ratione.
Et mihi persuasum est inquam nihil esse flagitii in perfruendis voluptatibus, si modicae concessae temperate, atque cum ratione
qui nunquam antea tibiam inflasset, conferri tamen cum Ismenia canendo tibiis velit?
omnino inquit.
Sic inquam de aliis artibus et scientiis iudicare oportet? nemini eas diuinitus contingere, sed quaerendas esse magno studio: atque in iis excellere, nisi quis longissima spacia aetatis collocauerit, haud cuique mortalium concessum est. Proditum est multorum literis Themistoclem virum alioqui singularem et olim in Atheniensi Republica principem palam confessum esse, nescire se lyra canere, Quod si huic excellentissimo viro, in quo multae
dicunt feracem innata bonitate citra omnem cultum et laborem per se ipsam nascentes fructus producere) vt etiam non fari,
non ingredi hominem, non quidquam omnino sine aliorum adiumentis posse haud dubium est, omnis in anima scientiae principium a sensu oritur, neque alias temere nisi per aures influit, exceptis Symetriis Geometricis, syderumque cursu et aspectu: hae siquidem artes maxime oculorum sensu percipiuntur. Dum igitur homines palantes et vagi primaeuis illis temporibus, seorsum quisque incertis sedibus per siluas et campos agerent, parum differre a bestiis
fecit aptiores, est autem infaelicis artificis semper simulare cupressum , vt ait Poeta. Quid vero de Deo sentiendum, cuius sapientia omnem cogitationem exuperat? quippe magnitudo diuinae mentis ex incredibili varietate rerum: quas creauit, dignoscitur. An dicemus eum nesciuisse, nisi ad vnum scopum sua tela dirigere, qui mirabili varietate caelum et terram ornauit? Neque de forma rerum loquor, sed de natura, praecipue caelestium globorum. Aliam Lunae, aliam Solis, aliorumque syderum ex effectibus eorum conditionem conspicimus: ex quo licet coniectare supercaelestes quoque
ex Thesauro non deficientis opulentiae. Eiusmodi plane quibusdam coloribus Deum imaginem suam depingere voluisse ad propriam sui gloriam non dubium est. Itaque si caelestes influxus exercent potentiam in corpora inferiora propter quandam materiae proportionem: non tamen continuo agunt in animam, nisi ratione coniunctae materiae. Neque in omnium hominum animam agunt, sed tantum imperitorum, et eorum, qui deprauati sunt falsis erroribus. Caeterum omnes
caelestes inclinationes vincemus absque negotio sapientia, syderibusque dominabimur. Plerique scribunt in Socrate, tum Zopyri
captis, sensus tamen integros manere non ignoramus. Libet autem quaerere, quo tum ratio abiit? vbi exulat intellectus? an peregrinantur apud Anthipodas? Anima, igitur quum excesserit e corpore, nihil commune habet cum corruptione, vtpote quae existat separata prorsus a materia: quid aliud dicemus nisi migrantem e corpore ad alias sui similes in caelum subuolare animas? Quod genus hominum apud Thurcos obseruatur summa cum veneratione,
curam esse, qui brutis imperat. An requiremus in deo prudentiam, quod aliquid magnis in rebus temere fecerit, qui ne in minimis quidem quicquam absque summa ratione atque sapientia facit? Proinde credendum est deum non fuisse passurum, appetitum quoque rationalem hominis extendi in immensum, nisi proposuisset illi finem, quem adeptus, vltra non angeretur.
Quidnam inquit appetimus cum ratione?
Nempe summum bonum, non autem putes illud bonum, quod quidam circumscribunt magna ex parte fortuitis rebus aggregatum, dubium, varium, mutabile: quo tamen
ad Deum esse redituras, vbi sarcina corporis liberati fuerint: ibique mercedem operum esse recepturas: necesse enim est vt virtus aliquando praemium reportet. Est autem palam omnibus, non fieri iudicium de recte improbeque factis, tantisper dum corpori sumus alligati: nihil igitur restat, nisi vt credamus rationem ab vnoquoque reposci post mortem, ac iustos
quidem manere vitam deorum beatam, iniustos vero supplicia aetherna. Fuerat nobis propositum loqui de philosophia, sed coactus sum respondere ad tuas interrogationes, tametsi nihil decaessimus ab instituta
video; ut institutam vitae meae rationem mutem, tuamque Illustrissimam Magnificentiam interpellem, ad tuumque; amplissimum patrocinium, et authoritatem amplissimam Gorcanae prosapiae haereditariam confugiam necesse esse iudicavi. Non quod equidem res mea privata in eo discrimine posita sit, ut non nisi tuae Illustrissimae Magnificentiae beneficio, et tutela salva esse queat; verum enimvero, quod Reipublicae ea tempora esse, et cum eam tempestatem Regno impendere cernam; ut neque privatarum rerum quisque suarum ullam salutem, quae in salute publica consistant, sperare debeat. Publica enim
laudator esset. Itaque rei militaris nostrae ratio a caeterarum gentium institutione multum differt. Apud eos enim, aut sellularii, et artifices, genus hominum armis tradendis insuetum, mercede conducuntur, aut e media plebe milites scribuntur: quod nostrae leges repudiant: ac non nisi e nobilitate primariisque hominibus, exercitus ac legiones conficiunt. Unde fit, ut pauci nostri, multitudinem hostium, et cupide aggrediantur, et fortiter vincant: non enim numero sed virtute se praestare hosti volunt: nec prius vincuntur, quam caedae multitudinis infinita hostium defessi
tum foedere, tum necessitudine atque cognatione coniunctissimi. Quod quidem, dum in eo vigerent armorum studia, dum inter eos maius gloriae, quam divitiarum certamen esset, dum pluris bonam famam facerent, quam pecuniam, dum nemo partem ullam Reipublicae attingeret, nemo gereret Magistratum nisi ad publicam utilitatem, dum unanimi consensu in commune consulerent, ac decora et ornamenta patriae sua isporum insignia existimarent; erat celebre nomen Hungaricum et pervagatum: florebat gloria: fama impleverat exteras nationes: habebatur columem et propugnaculum universae Christianitatis.
intermissionem concessam esse: ut quum ipsi in negotiis, laboribus, excubiis fuerint, tum demum otium, quies, securitas populo, esse parta videantur. Porro ut haec omnia singularem prudentiam, assiduamque curam et cogitationem flagitant; ita quidem nihil actum esse domi videbitur, nisi parem solertiam animique robur ad cognoscendas res externas attulerint. Est enim eximiae sapientiae, summique consilii providere, ne quid extrinsecus detrimenti Respublica patiatur. Non parum interest gubernantium Rempublicam nosse aliorum formam regnorum: quas vires habeant: quibus polleant
ab hostili vexatione defendunt. Vos vero agentes in campis patentibus, ac omni ex parte perviis, nullis praeterea munitionibus, nec natura, nec opere instructos vallatosque, et idcirco expositos ad externam iniuriam; quid aliud texisset per tot annos in vestris sedibus inviolatos florentesque, nisi gloria militaris, et virtus a maioribus per manus accepta? Etenim cum metu sevitutis atque ignominiae, tum laudis cupiditate saepe incredibili consensione huius ordinis animoque fortissimo itum est obviam iniuriae, hostium impetus repulsi, virtute facta est barbarorum audacia. Id
sed etiam privatam laudem temperantia, mansuetudine, facilitate supergressus est: tanto studio in tutelam regni incumbens, tanta cura consulens quieti populorum, tanto complectens amore universos; ut merito sicuti patriae parent et vindex, ametur, et suscipiatur ab omnibus, timeatur a nemine, nisi a quoque perditissimo ac perturbatore publicae securitatis. Nec hostes eius mansuetudinis expertes fuerunt: qui saepe, quum extrema supplicia meruissent, ipsius clementia servati sunt. Quare non temere adducor ut credam, Deum iustum remuneratorem humanarum operum, propter aequissimi
vestrum, quod filium summae spei, paternisque vestigiis incedentem, et sese componentem ad exemplar veri, iustique principis, reliquerit vobis regni successorem. Quum igitur et authoritas tanta sit in optimatibus, quanta universitas nobilium esse voluit, et reges nihil de Republica decernant, nisi ex sententia Senatus; vos duntaxat optimates censui de vestris communibus commodis alloquendos. Sed dicet quispiam ingeniosus homo et acutus: Nullum vides principis errorem: nullam culpam Senatus: non contumaciam nobilitatis: regnum neque seditionibus agitari, neque vexari hostium
hominum, aut qui freti sua prudentia, in profundum miseriarium praecipitati sunt. Ego vero tantum abest, ut postulem meis admonitionibus dari locum, ut quacunque viam elegeritis, quae salutaris huic regno futura sit, desiderio meo satisfactum esse credam. Nihil enima aliud a me agitur, nisi ut res vestrae diu sint incolumes et fortunatae: ac me semper iuvabit conscientia, neque fidei, neque amori, neque officio, neque consuetudini meae defuisse. Expedita causa mea. Nunc ad alteram partem reprehensionis respondeo. Si quicquam infra Lunae circulum stabile aut aeternum haberi
miserandos cernere casus?
captus fuerit, hunc libentissime magnates emunt, et uillis praeficitur, ut curam uel aruorum, uel uinetorum, uel pascuorum agat, nati ex illis uernae fiunt. Si in Christiana fide
Abidon nunc autem Bogazassar dictas, id
Christianis relinquunt, ubi sacra non publice
sed dissimulanter et silentiose faciant, quae ubi uel terraemotu corruerint, uel incendio
DE REVERENTIA QVAM exhibent Christiani Turcis.
CHristianus
de armis Turcarum sentiunt, ut quos ad uelitarem tantum pugnam idoneos cognoscunt. Hostes uelut aues procul missilibus impetunt: si non eo terrore fuga fit, ipsi fugiunt. Praeter clypeos et galeas plerique nudi sunt: ad manum uenire non audent.
Vulnera stantibus non ingerunt, nisi eminus. Quod si iam Veneti et Lusitani nauales suas copias conferant, Angli, Poloni, caeterique principes militem subministrent, praesertim tali Caesare rerum gubernacula tenente, non diutius obsisteret Solymannus Carolo, quam Darius Alexandro, Xerxes Themistocli, Antiochus Iudae Machabaeo.
Resp.
DE TEMPLIS ILlorum.
HAbent templa satis ampla, et sumptuosa, ipsorum lingua MESCHIT appellata, in quibus nullas prorsus imagines uidi, praeter haec uerba inscripta Arabica lingua uidelicet, LA ILLAH ILELLAH MEHEMMET IRESVL ALLAH TANRE BIR PEGAMBER HACH: id est, non est Deus nisi unus, Mehemmet autem propheta eius, Creator unus, er prophetae aequales. Vel haec, FILA GALIB ILELLAH, id est, non est fortis sicut Deus. Deinde conspicitur magna abundantia lampadum ardentium oleo, totum templum dealbatum, pauimentum storeis stratum, ac desuper tapetis ornatum. Circa templum
horas concionatur. peracto sermone
sacerdos cum toto populo submissa uoce cantare, quassando corpus in latus nihil aliud praeter haec uerba, LA ILLAH ILELLAH, id est, non est nisi unus Deus, sic media fere hora personat, ac mouetur. Huiusmodi autem orationes, et caeremoniae, ut cantus, praedicatio, non fiunt singulis diebus, nisi tempore Quadragesimali, et festiuo, utputa dic Iouis, ab hora nona noctis, usque duodecimam. Et ipsa dies Veneris, (qua MEHEMMETVM aiunt natum fuisse) a quibusdam religiosissime colitur.
DE QVADRAGESIMA eorum.
BAIRAM uocatum, magna cum solennitate per triduum, oblinientes ungues manuum et pedum certo ceromate ab eis CHNA
appellato, quod ungues rutilos efficit: eadem quoque tinctura caudas equorum et pedes imbuunt, hic color tenacissime haeret, nec ablui, aut extergi potest, quamobrem nisi noui (a radicibus) ungues exierint, alioquin ungues semper rutilantes apparent, sed de manibus frequenti
circuncisi, in loco TSARAI dicto, educati, contra Christianos pugnant strennuissime, et habent satis exigua stipendia uictui: uidelicet alius quatuor, alius quinque
in abdito tenent: serui uero post duodecimum annum, non permittuntur domum (ubi mulieres sunt) ingredi, sed infra duodecimum annum pueri ingredientes, et egredientes deferunt maioribus necessaria, qui in alia domo segregati procul habitant. Captiuae uero non habent licentiam egrediendi foras, nisi cum mulieribus Turcarum cum uadunt in balnea lauatum, uel alio extra urbem recreationis causa in hortos et uineas (quod saepe facere solent) sed semper in domibus latitantes operantur, nec permittitur illis cum captiuis seruis conuersari. Dij boni, quis posset explicare aut describere
spacium temporis non defuerit, qua in re Platonem, Pythagoramque sum imitatus, quantum nostrae tenuitati licuit.
Superest nunc, vt de prophetia quadam inter Mehemmetanos celebratissima mentionem faciam. Illa enim gens, vt ab initio a Christianis deriuata est, (nihil enim a principio nisi secta quaedam et haeresis fuit) ita multa adhuc habent non abludentia a rebus Christianis, adeo vt eos non semichristianos, vt Erasmus, sed simias Christianorum dicas: in maximis enim rebus a nobis diuersi, in minimis plane ijdem videntur. sic simulachrum quoddam leaenae in fele conspicias, in
Imo ipse Carolus Ro. Imperator tanti te habet, eaque veneratione et charitate amplectitur, vt te suum vicarium locumque tenentem in Comitijs ordinum Imperij in Germania fecerit.
Iam igitur cum et ego deuotionem animi mei erga tuam amplitudinem declarare vellem, nihil habebam nisi istud Turcicum vaticinium quod offerrem: quod tametsi nugatius et vanius est, quam vt tuae magnitudini inscribi debeat, tuae tamen humanitatis benignitate fretus, id ausus sum facere. Cum enim coelum post tot luminaria stellarum, etiam lucernarum tenuem illam lucem
non
computant pro singulis annis Iubilei, qui quinquaginta annis olim constabat, alij singulos annos singulas centurias annorum significare credunt. Nec desunt qui vnum annum trecentos quinquaginta sex annos continere existimant, quot nimirum dies habet annus solaris. Caeterum quemadmodum oracula non nisi ex euentis recte intelliguntur,
ita certum et diffinitum temporis spatium intelligetur cum res extiterit.
Eufi iapar) id est, domum aedificabit. Per aedificationem domus significari putant, quod templa nostra suo Mehemmeto sit dedicaturus,
potuerimus.
Oglu kezi olur) id est, filium et filiam habebit. hic per procreationem liberorum interpretantur propagationem Mehemetanae gentis, prout manifestum est omnibus illam esse in tantum propagatam et multiplicatam, vt nihil supra. itaque iam nihil aliud restat nisi interitus et diminutio eorum.
On iki yldenssora) Id est, post duodecimum annum. Hristiamon id est, Christianus. Keleci) id est gladius. Csikar) id est, insurget seu apparebit. Id quoque apud
est vsque ad mortem Hungaria, debilitata est Austria, vis mali istius iam Germanorum ceruicibus velint nolint incumbit, atque vniuersae Christianitati imminet, adeo vt nemo ab hoc periculo tutus videatur: qui posthac non alienam sed suam rem agent pro suis limitibus aduersus hostem depugnaturi, nisi velint pro principibus serui fieri, vel potius mactari. Nam Turcae plebeis parcunt in seruitutem, nobilibus vitam eripiunt vt plebei capite careant.
Quod si singuli vnum emendarent, hoc est, quisque seipsum, ita vt plebei magistratus non minus ament quam timeant, Magistratus
vsque ad paludes Baeotidis exporrecti, in tantas angustias redactas esse: quanquam vt hoc obiter dicam, ipsi nos Hungari maxime nobis hanc caussam mali dedimus, dum Germanos fere ita exosos habemus vt Turcas, dum omnia in duos reges distrahimus, dum alij Turcam accersunt, alij propellunt, nec nisi sero didicimus, Omne regnum in se
diuisum collabascere, et domum supra domum cadere, ac maximas res discordia comminui. Sed serae sunt querimoniae. malo epinicia, vel triumphum canere, saltem laetiora ominari volo. Quamobrem carptim Hungarorum nomina, quae nuper ab eorum
per inhospita saxa domosque
nomine iactat? Corr. ex
iactas
catulis ultro obiectare periclis.
nostri finem cum nocte dolores,
retegat lux inimica meas:
quae iam medios victricia signa per Indos
tua Dalmaticas testantur nota per urbes
ad arbitrium Graecia vana suum:
se mergere ripis,
in amicitiam quandam et
consanguinitatem invicem copulantur. Jam hoc loco eminet ripa paulo in aquas
prominens, pendensque a septentrione et ortu et occiduo. Quicquid a meridiana
plaga habet continens, id planum est et late fusum, nec nisi in tumulos et
mediocres colles assurgens. Ubi vero Belgradum sedet, porrectum et aequale jugum
est, quod et arcem et urbem simul sustinet. Verum in oriente ipsa urbs quadrata,
in occasu triangulari forma arx posita est, eaque parte,
dignum memoratu. Jugum enim
quod adjacet Smiderovio, qua parte respicit Danubium, abscissa fronte
est, et leniter ab imo eminet, caetera in longum tractum porrectum, totum
fastigio ac tergo planum est et late fusum, nec nisi solis vineis et fructifera
arborum per magna spatia circum excultum. A radicibus ejus exit planities,
veluti animantis cujuspiam inferius labrum, duorum circiter millium passuum secundum ripam
condit se in Moravam, non multo infra eas
angustias, quibus Scardus ad Orbellum non est admissus.
Sub hoc igitur Orbelli initio situm est Nessum oppidum loco plano et satis
amoeno, nullo tamen decenti ordine vicorum distinctum, et nisi mercatoribus
abundaret, et antiquae urbis tanta vestigia
haberet, vici specie esset.
Montium autem, quos dixi a Kuciaevo comitatu provenire, nosque Constantinopolim
clyszura hoc est sicca
rupes nuncupata, qui locus et vilis et egenus est. Caeterum hic primum quo
ornatu decorant sese Bulgaricae mulieres vidimus, isque nobis mire ut simplex
ita levis et sane deridiculus visus est. Nisi si hac ipsa simplicitate oppressam
gentem a Turcis, et imprimis agrestem, vixque se homines esse agnoscentes
excusabimus. Nec de veste eorum loquendum est, quae est omnino villosa, aspera
et vilis, qualem fortasse gausapinam veteres
dicere nesciverunt, ad pagum Czarew Brod nuncupatum venimus. De quo dicendum
nihil est.
Decima post, relicto pago Czarew Brod, simili 10.
difficultate viae usi sumus, qua in saltu, nisi quod ascensum non habuimus.
Paucis enim inde evecti passibus, in angustias duorum montium, quae quasi
claustra saltui jam desinenti subjecta sunt, devenimus. In quibus praeter
horrorem inferae lapidum et aquarum a lateribus montium,
uxor Ulpiani templa illi condidere, ab eoque
tempore Ulpiani suppresso nomine Zophiae successit. Fluvium autem habet
bipartito divisum propter molendina, quae intra urbem posita sunt, et ab ipsa
urbe nomen obtinuit, magnus non est, nisi quum imbribus intumescit. Nos alterum
ejus cursum in urbis limine, sicca rota pene, alterum parvo ponte pertransiimus,
oriturque in jugis Vitossae montis et in Ciabrum cadit paulo infra
civitatem.
Verum hinc
quemadmodum et Ptolemaeus libro
vel in sylva viderit homines,
tympanum pulsat, innuitque eo signo hominibus memoratis, animadversos esse ab
excubiis. Jam si forte fortuna quopiam loco latrocinium fuisset commissum,
ejusdem loci mox incolae sub quaestionem coguntur, et nisi aut fassi fuerint,
latrocinium suos homines commisisse, aut ostenderint, quinam commiserint, aeque
poenis multantur, ac si ipsi revera
pago simili in jugo hisdem montibus interjecto, quadratae
arcis extant ruinae supra etiam terram evectae. Cujus longitudo XL. passibus,
totidem latitudo protendebatur. Muri crassitudo trium fuit. Nec alia
aedificiorum vestigia vidimus, nisi per pagorum loca, quae late circum ruderibus
erant constrata. Et credibile est, Haemi hic fuisse claustra, quae ad
repellendos hostium transgressus fuere communita, quemadmodum de Thermopylis, de
portis Caspiis, Albanis, Zagri et
barbaries originem etiam locorum
ascribit. Sed fallitur; quia veterum est utrumque opus, obscurum tamen judicatu,
Graecorum ne, an Thracum, an Macedonum, an Romanorum existat, quod argumentum
nullum aderat, ex quo id perspici potuisset. Nisi si Philippo patri Alexandri
Magni ascribatur, qui Philippos seu mavis, Philippopolim, aut Trimontium, trino
enim nomine utitur, urbem proxime condidit, idque partim contra hostes, partim
propter utilitatem vectigalium, quae a
qua maxime oculos habere deberent, coecae sunt simul cum vicis qui nullis
fenestris illustrantur, stipati utrinque asseritiis parietibus, ipsarum domorum
tecta exaequantibus. Quo fit ut quum per vicos ambulas, solitudinem diceres,
nisi quis tibi occurreret, adeo ex fenestris nemo exspiciet.
Accolunt Philippopolim praeter Turcas Bulgari et Rasciani, sed ut servitia
habentur. Non tamen a religione christiana prohibentur. Unde quum in hortis ad
civitatem, eadem jam
ac suburbia illius interfluat?
Respondit: audisse se a majoribus, nunquam fuisse idoneum Strymonem ad potandum.
Nec nunc esse posse, si tunc non fuerit.
Retulit post, quum de religione quaereretur, nihil eis de hac decessisse, nisi
quod qui eam sustentare et propagare deberent, paulatim in turcicam degenerant,
deficientibus senibus, et pubertate liberioris status illecebris pellecta; et
simul ostensis digito tribus monticulis, et quartum, sedem civitatis, quo
quia ad utrumque caput in declive pendet
a vobis accepimus, vicissimque Eidem amicitiam nostram offerimus, quandocunque
tulerit occasio. Ceterum quod ad fratrem suum attinet, diu iam de eo nihil intellexi. Neque, ut verum
fatear, nimis multam illius curam gessi; postquam
vidi obduratum in ea factione, quae, nisi resipuerit,
haud dubie primum sibi, deinde omnibus nobis aliis,
perniciem est extremam paritura. Et maxime miror,
quod idem dominus frater eius, homo prudentia summa et singulari, cum seditiosis habeat commercium;
ibique fortunae suae incrementa quaerit, ubi
haud dubie primum sibi, deinde omnibus nobis aliis,
perniciem est extremam paritura. Et maxime miror,
quod idem dominus frater eius, homo prudentia summa et singulari, cum seditiosis habeat commercium;
ibique fortunae suae incrementa quaerit, ubi nemo nisi
Turca dominatur. Non ita mihi de eo antea pollicebar,
et sperabam eum meliore usurum consilio. Sed fecit
aleam; nec scio, quam sit ei feliciter casura. Haec
ideo ad Eam scripsi de antiquo fratre meo, quod eius
vices fraterne doleam; et non solum
et rebellium violentias, quorum vicinia etiam
probos ne ad improbitatem cogat, timendum est, et
providendum, ne his necessitatibus obnoxii simus. Ad
reliqua sua erga me officia, hoc etiam cumulatissimum accedet. De rebus aliis nihil occurrit, nisi ut Magnificum dominum Stephanum Dobo habeat apud Suam
Maiestatem commendatum.
pro nunc certificare dominationi vestrae reverendissimae, nos omnes esse et vivere incolumes, et plurimum desiderare ejus litteras, ex quibus salutis suae rationes omnes et fortunarum perdisceremus. De fama et praeconio dominationis vestrae reverendissimae apud omnes hasce nationes quid dicam? nisi quod summis viris et omni laude dignis attribuitur. Ut autem attingam nonnihil et summatim de quibusdam quae forsan scire desiderat: De negotio Traguriensi nihil fit. Hic offertur simile per parentem juvenis illius, qui fuit nuper apud eam. Filunt Petrum de Bassano, modo velit
potius quam dominum.
Frater Vincentius Andronicus, de quo scire cupit: est naturalis filius condam Pauli Andronici, filii Joannis, qui Joannes fuit frater doctoris Jacobi, paulo longius a linea familiae Tranquilli nostri; aliud de illius moribus scribere nescio, nisi quod diu studiis incubuit et semel fuit a pyratis captus.
Praeterea quae scribam pro nunc nihil est, nisi ut dominatio vestra reverendissima optime valeat una cum omnibus suis; et quia intelligo ex litteris domini Joannis Bassani futurum Posonii in diaeta per totum
Pauli Andronici, filii Joannis, qui Joannes fuit frater doctoris Jacobi, paulo longius a linea familiae Tranquilli nostri; aliud de illius moribus scribere nescio, nisi quod diu studiis incubuit et semel fuit a pyratis captus.
Praeterea quae scribam pro nunc nihil est, nisi ut dominatio vestra reverendissima optime valeat una cum omnibus suis; et quia intelligo ex litteris domini Joannis Bassani futurum Posonii in diaeta per totum mensem Januarii, ex solita diligentia dignetur ad nos de prospera sua valetudine semel et iterum litteras dare, antequam longius
unum Deum, et eum potentem supra universam creaturam coleremus. Ex quo
Aegyptiorum sacri praesides, postquam multa ex disciplina nostra intentius perpenderant,
et inde assumpserant, nos Dei homines appellant: quod ex aliis nemini contingere potest,
nisi verum Deum colat. Sed fere alii homines sunt cibi et potus et vestitus, in quo toto
animo incumbunt. Nostri vero his pro nihilo habitis, per totam vitam versantur in
contemplatione maiestatis et omnipotentiae Dei. Hinc ergo ne per ullius impietatis
a divina virtute
dirigitur ad prosequenda omnia honesta, et contraria aversanda.
Suffragatus huic, sequentem interrogabat: 32 QUID in primis faceret ad
valetudinem tuendam? Ille respondit: Temperantia. Sed hanc non licet assequi, nisi Deus
ad eam mentem praeparet, et conformet.
Hoc approbato, ad alium dixit: 33 QUOMODO parentibus dignas quis posset
referre gratias? Ille dixit: Nulla prorsus tristicia et molestia ipsos afficiendo. Sed
hoc non
ad eam mentem praeparet, et conformet.
Hoc approbato, ad alium dixit: 33 QUOMODO parentibus dignas quis posset
referre gratias? Ille dixit: Nulla prorsus tristicia et molestia ipsos afficiendo. Sed
hoc non conceditur, nisi Deus mentis dux et gubernator extiterit in consiliis et
actionibus dirigendis ad optima quęque.
Suffragatus et huic, ad sequentem dixit: 34 QUOMODO quis fieri posset
cupidus audiendi? Si, inquit ille, existimaverit utile
cernamus ea fore diuturna, et
inevitabilia. Nam ob defunctos et liberatos malis, ratio non permittit tristari. Sed ad
se et suum commodum respicientes, etiam ob haec omnes homines tristantur. Caeterum ut
quis effugiat omne malum, hoc non contingit nisi virtute Dei.
Fassus hunc respondisse ut oportebat, ad proximum dixit: 57 PER quae
veniat quis in contemptum, et amittat gloriam, et existimationis famam? Ille dixit:
Quando in aliquo existit superbia et confidentia perpetua,
Prahulich, cum spiraret vehementissimus Boreas, ita ut nemo vel accedere propius potuerit ad exstinguendum; tamen praeter omnium opinionem, singulari Dei miraculo exstinctum est incendium in medio cumulo ligneorum aedificiorum, non multis absumptis domibus. Aliud nihil est tale scitu dignum, nisi si hoc: quod Franciscus Semiunich Civuleta mortem obierit, desponsata in mortis articulo Dragna concubina ejus, et turpiter et indigne ad damnum filiae suae unicae.
Noster autem consanguineus dominus Michael Lucich ex Venetiis satis honorifice rediit. Auctum enim est
non habui, exspectamus tamen quotidie.
Porro has litteras accepit a me noster Tranquillus qui meta solum causa divertit huc, ut accipiat hasce litteras; quem cum interrogassem, num vellet ad dominationem vestram reverendissimam usque proficisci, negavit, nisi si Viennae fuerit, inquit.
nullo periculo, non modo sine molestia, verum etiam iucundissime, in otio sedentes
erudimur. ut non immerito eam viri praestantes lucem veritatis, vitae ducem
appellarint. nam cum nihil opportune, nihil sapienter, neque privatim, neque publice,
nisi a prudentibus viris, geri posse constet: cui perspicuum non est, ad vitam recte
instituendam, ad rem publicam ipsam recte et ordine gubernandam, nihil utilius esse,
nihil aptius historia? quod quidem et verum esse, et aliter esse non posse, non ego
igitur nemo illos, qui in dogmatibus dissentiunt, propterea
reprehendat quod non omnia veterum dicta probent; quis est qui eos reprehendendos
existimet, qui cuiusque dicendi generis proprietates explicet? nisi siquis tantum
veteribus tribuat, ut iis etiam virtutibus eos ornet, quibus omnino caruerunt?
Superest unum, quod a nobis refelli oporteat, invidiosum illud quidem, et plausibile
in vulgus crimen; eiusmodi tamen, quod in se nihil boni continere,
a discessu Xerxis ad huius
belli principium numerantur: cum interim Athenienses et principatum confirmarunt, et
maiores opes ipsi sibi compararunt. quod Lacedemonii cum intellegerent, non tamen, ut
obsisterent, nisi ad breve spatium, adducebantur; et maiorem temporis partem
quiescebant: quippe qui nec antea, nisi necessitas cogeret, facile bella susciperent;
et tunc domesticis etiam contentionibus distinerentur.
Athenienses et principatum confirmarunt, et
maiores opes ipsi sibi compararunt. quod Lacedemonii cum intellegerent, non tamen, ut
obsisterent, nisi ad breve spatium, adducebantur; et maiorem temporis partem
quiescebant: quippe qui nec antea, nisi necessitas cogeret, facile bella susciperent;
et tunc domesticis etiam contentionibus distinerentur.
interea
Verum enimvero cum Athenienses opibus manifesto crescerent, initamque
scripsere, quasque ex his leviter attigerint
partes, ab initio, ut eram pollicitus, rem repetens, summatim percurram. sic enim
proprium huius viri characterem pernoscere cuiuis licebit. Ac veteres quidem illi,
qui multo antea fuerunt, quique non nisi ex ipsis sunt nominibus noti, quam sint
dicendi rationem secuti, non satis queo coniicere, simplex ne illa fuerit et
inornata, ac nihil supervacaneum, nihil non utile, non necessarium habuerit, aut
contra magnifica fuerit, et referta dignitatis et
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1536], Brodericus Nicolao Olao suo, versio electronica. (, Rim), Verborum 313, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15360422].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1538], Franciscus Andronicus Tranquillus Antonio Wrancio, versio electronica (, Naghfalw (Siklósnagyfalu – Baranya megyei, Nuşfalău)), Verborum 354, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15381003].
Rozanović, Antun (1524 - post 1594?) [1540], Epigramma ad Nicolaum Nalis (1540), versio electronica. (), 16 versus, verborum 189, Ed. Vatroslav Jagić Đuro Daničić [genre: poesis - epigramma] [word count] [rozanaepigr1540].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina Tranquilli Andronici in ms-to Budapestensi H46, versio electronica (), 229 versus, verborum 1547, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarmh46].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina in manuscripto Budapestensi H46, versio electronica (), 462 versus, verborum 3075, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarminavd].
Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1557], Stephano Chiacchio, versio electronica (, Vienna), verborum 149, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15571222].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1557], Casimiro nepoti suo salutem, versio electronica (, Vienna), Verborum 440, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist15571224].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 243, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581106].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 1499, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581227].
Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1559], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 651, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15590209].
Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
2021. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 30 |
Paragraph |
Section]
2022. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page b_v |
Paragraph |
Section]
2023. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page bii |
Paragraph |
Section]
2024. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page biii_v |
Paragraph |
Section]
2025. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page b4v |
Paragraph |
Section]
2026. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page d4v |
Paragraph |
Section]
2027. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page d4v |
Paragraph |
Section]
2028. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page e |
Paragraph |
Section]
2029. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page eii_v |
Paragraph |
Section]
2030. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page e4v |
Paragraph |
Section]
2031. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 3 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2032. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2033. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 24 |
Paragraph |
Section]
2034. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 36 |
Paragraph |
Section]
2035. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 40 |
Paragraph |
Section]
2036. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 44 |
Paragraph |
Section]
2037. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 46 |
Paragraph |
Section]
2038. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 48 |
Paragraph |
Section]
2039. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
SubSect | Section]
Foedasque aerumnas, horrificasque cruces?
Quantaque sub rabidis (res uera) afflictio Turcis
Captiuos maneat, hei mihi, Christiadas?
Hunc legitote auidi rursum hunc legitote libellum,
Et motu mentis uoluite cuncta pio.
Dispeream, nisi tum lachrymae, gemitusque, grauisque
Corde dolor uobis uiscera quassa premant.
Aliud ad Lectorem.
Afflictum a Turcis uis Christum noscere Lector?
Membra libro hoc Christi dilaniata leges.
2040. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2041. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2042. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2043. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2044. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2045. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
SubSect | Section]
2046. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2047. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2048. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2049. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2050. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2051. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2052. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
SubSect | Section]
2053. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
SubSect | Section]
2054. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2055. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2056. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2057. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2058. Andreis, Franjo... . Carmina Tranquilli Andronici in... [page 142v |
Paragraph |
Section]
Confer oues, stabili firmes uestigia gressu.
Iusticiae inspires ignem et pietatis amorem,
30 Ne tua dispereat soboles, uanescat imago,
Mentis inops misereque iacens caligine caeca.
Nam nisi tu praesens semel illustraueris, omne
Corruit in praeceps, tenebris inuoluitur atris.
Vt poenas sumpsisse iuuat quibus impia quondam
35 Mens fuit atque animos uane domuisse superbos,
Sic uelis iratum flammasque recondere
2059. Andreis, Franjo... . Carmina Tranquilli Andronici in... [page 181v |
Paragraph |
Section]
Arripit has auide, multum excandescit in illis,
Non silet intrepidus, sed ubique teterrima uersat.
Quod serpit crescitque malum incrementa subinde
Maxima concipiens, nisi quis compescat, ad ingens
30 Exitium euadent effrenes protinus ausus:
Iam tibi seditio flammas et saxa parabit.
Caetera si desint tristem excruciantia mentem,
Vndique turba petax suplices agitata
2060. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 33 |
Paragraph |
Section]
Depulsis tenebris, in religione fideque,
Caesaris haec
Post haec deletum est maior
laus est maior
maior super Cirique scriptum est.
Cirique triumphis;
Sed nisi perficias optata in pace
pede deletum et pace superscriptum est
quiescant
10 Seruati populi et supremum numen adorent
Hostibus externis securi, ea gloria nempe
Non tam erit illustris neque certa sede
2061. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 51v |
Paragraph |
SubSect | Section]
Haec solum natura docet: prudentia nulla est,
Qua moueantur enim. Qualem speremus
Correxi e supremus
habere
235 Te, genitor, cuius comes est sapientia summa
Et bonitas immensa quidem, nisi crimina nostra
Grandia te incendant? Fateor: peccauimus, inquam,
Ignarus rerum populus; nos uana uoluptas
Gypsatis manibus blandoque teterrima uultu
240 Allexit, nos turpis amor, nos dira cupido
Ambitioque, gulaeque
2062. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 51v |
Paragraph |
SubSect | Section]
240 Allexit, nos turpis amor, nos dira cupido
Ambitioque, gulaeque
Correxi ex gule
scelus, manifesta uorago,
Traxerat a recto uiolenti tramite cursu.
Quod si longeui iam te non paenitet aeui,
Teque tuosque feris nisi uis comitere prorsus
245 Hostibus, o, magni, certissima gloria rerum,
Sancte pater, mundi decus et sapientia summa,
Vnica spes nostri, tandem miserere piorum:
Auertas rabiem, tantam depelle ruinam!
Supplicii satis est, seruato has denique paruas
2063. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.36 Conatusque meos ipse iuvabit Amor.
1.2.37 Tu mea spes sola es, tu lux mea, denique vitae
1.2.38 Ardorisque mei Terminus unus erit.
1.2.39 Et nisi letheis veniunt oblivia in undis,
1.2.40 Post obitum stygias te sequar inter aquas,
1.2.41 Qua terret miseras latratu Cerberus umbras,
1.2.42 Dum quatit anguineas per tria
2064. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.5.34 Sed magis est stimulo noctis acerba dies.
1.5.35 Quicquid ago, ad solitas rapitur mens anxia curas,
1.5.36 Et nihil est, quod iam me, nisi flere iuvet.
1.5.37 Iam mihi nec risus, nec sunt mihi gaudia cordi:
1.5.38 Conveniunt animo tristia cuncta meo.
1.5.39 Nec iuvat assiduis coelum lassare querelis,
2065. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.13.11 Et, quia adhuc priscis te suspicor ignibus uri
1.13.12 Haec ego non verear te Dea teste loqui,
1.13.13 Ire quod aeternum vellem (nisi fata vetarent)
1.13.14 Et sine te noctes, et sine fratre dies;
1.13.15 Scilicet obscuris ut saecula cuncta tenebris,
1.13.16 Atque una assidua nocte sepulta forent.
2066. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.4.74 Transtulit exigua Pella phalange potens,
2.4.75 Cogitur et paribus succumbere Grecia fatis,
2.4.76 Ipsa sui proprium nil nisi nomen habens.
2.4.77 Cogitur Epyrus, atque altior Illyris ora
2.4.78 Mittere delectos ad fera bella viros,
2.4.79 Praeterea innumeri, quorum diversa referre
2067. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.7.13 Quod tua Dalmaticas testantur nota per urbes
2.7.14 Scripta, salutiferi dogmate plena Dei;
2.7.15 In quibus immensae redolent pietatis odores,
2.7.16 Nec nisi dulcedo, nec nisi candor inest:
2.7.17 Puraque simplicitas, nullo fucata lepore
2.7.18 Detegit arcanis tegmina cuncta locis.
2.7.19 Ergo age, quae nostras volitant tua
2068. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.7.14 Scripta, salutiferi dogmate plena Dei;
2.7.15 In quibus immensae redolent pietatis odores,
2.7.16 Nec nisi dulcedo, nec nisi candor inest:
2.7.17 Puraque simplicitas, nullo fucata lepore
2.7.18 Detegit arcanis tegmina cuncta locis.
2.7.19 Ergo age, quae nostras volitant tua scripta per oras
2069. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.6.93 Nam semel infernas quisquis penetravit ad undas,
3.6.94 Rursus ad aethereum non redit inde diem.
3.6.95 Quid superest igitur? nisi, quod reparabile non est,
3.6.96 Ex animo iubeas ut procul ire tuo?
3.6.97 Pone modum lachrymis, nec tantum indulge dolori:
3.6.98 Pernitiem lachrymae saepe dolorque
2070. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4.2.2.28 Veraque corticibus sudant electra, nec usquam
4.2.2.29 Nobiliora ferunt, nusquam se vertice in auras
4.2.2.30 Attollunt magis, aggeribus nisi forte superbis
4.2.2.31 Fluviorum Ducis Eridani, quo fluctibus impar
4.2.2.32 Immiscet Trebia exiguas maioribus undas,
4.2.2.33 Et iacet in mediis Romana colonia
2071. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2072. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2073. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2074. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2075. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2076. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2077. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2078. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2079. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2080. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2081. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2082. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2083. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2084. Vrančić, Mihovil. Stephano Chiacchio, versio... [page 218 |
Paragraph |
Section]
2085. Vrančić, Mihovil. Stephano Chiacchio, versio... [page 218 |
Paragraph |
Section]
2086. Vrančić, Antun. Casimiro nepoti suo salutem,... [page 221 |
Paragraph |
Section]
2087. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 257 |
Paragraph |
Section]
2088. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 296 |
Paragraph |
Section]
2089. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 296 |
Paragraph |
Section]
2090. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 45 |
Paragraph |
Section]
2091. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 73 |
Paragraph |
Section]
2092. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 73 |
Paragraph |
Section]
2093. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 83 |
Paragraph |
Section]
2094. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 335 |
Paragraph |
Section]
2095. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 336 |
Paragraph |
Section]
2096. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2097. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 243 |
Paragraph |
Section]
2098. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 247 |
Paragraph |
Section]
2099. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 247 |
Paragraph |
Section]
2100. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 253 |
Paragraph |
Section]
Bibliographia locorum inventorum
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].
First 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 Last
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.