Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: CEsar.* Your search found 1630 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 401-500:401. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 146 | Paragraph | Section] ultra iij. M. personas et usi sunt maxima crudelitate, sufixerunt pallo ultra CCCC. pueros. Rex in persona ita senex cogitur arma suscipere et progredi contra Turchos.
Non dubito quin Serenitas Vestra viderit litteras Serenissimi Regis Anglie quas jam ad Caesarem scripsit imo non mitto copias earum:
quas in responsum aliarum mearum placuit mihi scribere, et cum eis accepi litteras Dominorum de Rogendorf et Dum Beltrami de Gavara quas scribunt ad Serenitatem Vestram pro re ipsius Domini Don Beltram et sicuti jubet Serenitas Vestra expedivi litteras in ea meliori forma qua potui obtinere a Caesarea Majestate, videlicet quod mandat locum tenenti mutine, * [*Il se nommoit Vire de Fuerst.] ut ponat dictum Domini de Gavarra in possessionem illarum rerum si non est in prejuditium alicujus personae privatae et in illa eum manu teneat donec Caesar
obtinere a Caesarea Majestate, videlicet quod mandat locum tenenti mutine, * [*Il se nommoit Vire de Fuerst.] ut ponat dictum Domini de Gavarra in possessionem illarum rerum si non est in prejuditium alicujus personae privatae et in illa eum manu teneat donec Caesar melius fuerit informatus: postea melius disponet, et litteras hujusmodi misi ad Dominum de Rogendorf, et quicquid ulterius in ea re facere potero, faciam libentissime pro satisfactione Serenitatis Vestrae.
Illustrissimus Dominus Dux Mediolani die xxviiij. *
Cum Venetis nulla est spes pacis, et jam in fine Januarii sunt terminate indutiae, et si voluerint Hispani, sicuti certo spero facient, brevi terminabitur illa expeditio.
Quae de Turcis habita sunt videbit Serenitas Vestra ex copia hiis annexa, ulterius scriptum est Caesareae Majestati ex Hungaria, quod nunc Turci occuparunt Hungaris duas arces valde importantes, unum in finibus Bosne Zstrebernik vacatum, alterum in finibus Servie Tischim nuncupatum: concurrebant tota Hungaria ad recuperationem eorum.
Per litteras Catholici Regis
contra personam Catholice Majestatis sicuti videbit Serenitas Vestra ex copiis earumdem litterarum quas hiis etiam alligavi, et illud quod prudentissime excogitavit Serenitas Vestra ego fui semper illius opinionis quod mater et fratres ac sorores Ducis quae sunt Ferrariae, fuissent suscepte per Caesarem et illud infelix mater semper petiit per unum suum hominem quem habuit apud Caesarem per integrum biennium, et fuit cum sua Majestate idem homo in partibus inferioribus estate preterita, et ego ob illos respectus quos scribit Serenitas Vestra semper suadebam ut susciperetur: Majestas
litterarum quas hiis etiam alligavi, et illud quod prudentissime excogitavit Serenitas Vestra ego fui semper illius opinionis quod mater et fratres ac sorores Ducis quae sunt Ferrariae, fuissent suscepte per Caesarem et illud infelix mater semper petiit per unum suum hominem quem habuit apud Caesarem per integrum biennium, et fuit cum sua Majestate idem homo in partibus inferioribus estate preterita, et ego ob illos respectus quos scribit Serenitas Vestra semper suadebam ut susciperetur: Majestas Caesarea semper renuit dubitans in eo offendere Catholicum Regem, unde (credo) ipsa videns
per Caesarem et illud infelix mater semper petiit per unum suum hominem quem habuit apud Caesarem per integrum biennium, et fuit cum sua Majestate idem homo in partibus inferioribus estate preterita, et ego ob illos respectus quos scribit Serenitas Vestra semper suadebam ut susciperetur: Majestas Caesarea semper renuit dubitans in eo offendere Catholicum Regem, unde (credo) ipsa videns hanc adversitatem fortune, dedit secundo genitum Regi Franciae et est in Francia, postea Caesar consensit quod Dominus Gurcensis daret sibi salvum conductum ut iret ad manendum in Burgundia, quod tamen non
estate preterita, et ego ob illos respectus quos scribit Serenitas Vestra semper suadebam ut susciperetur: Majestas Caesarea semper renuit dubitans in eo offendere Catholicum Regem, unde (credo) ipsa videns hanc adversitatem fortune, dedit secundo genitum Regi Franciae et est in Francia, postea Caesar consensit quod Dominus Gurcensis daret sibi salvum conductum ut iret ad manendum in Burgundia, quod tamen non credo ipsam facturam; rogabam ego Caesarem tunc quod illos filios posuisset cum Serenissimo Principe et filias cum Serenitate Vestra vel Serenissimis Dominabus, propter quod erat
in eo offendere Catholicum Regem, unde (credo) ipsa videns hanc adversitatem fortune, dedit secundo genitum Regi Franciae et est in Francia, postea Caesar consensit quod Dominus Gurcensis daret sibi salvum conductum ut iret ad manendum in Burgundia, quod tamen non credo ipsam facturam; rogabam ego Caesarem tunc quod illos filios posuisset cum Serenissimo Principe et filias cum Serenitate Vestra vel Serenissimis Dominabus, propter quod erat maximum pignus certe successionis Regni Neapolitani, subtrahebatur etiam hostibus omnis facultas, etc. ulterius erat maxima eleemosina, est
uiro domino Bilibaldo Pirckheimero, primario senatori Norimbergensi, Tranquillus Parthenius
ac litterarum obseruatorem, dominum Conradum Peittinger, utriusque iuris doctorem, Tranquillus Parthenius
commendatio, licet nunquam fuerit tanta facilitas, vel totaliter humiliandi Venetos, vel eos saltem ad debitas conditiones pacis compelendi, sicuti nunc est, nihilominus ita volente Beatitudine Pontificis constringitur haec pax Veneta, pro qualitate rerum, satis iniquis pro Caesare conditionibus: cum ex hac pace datur vita ipsis Venetis et utinam non fomentum ad pristinum omnia deducenda: conditiones autem, que missae sunt ex Urbe, includuntur hiis. Ad eas Caesar respondit se eas comprobare, dummodo quilibet retineat id quod ad presens tenet, et quod Pontifex legitime
ita volente Beatitudine Pontificis constringitur haec pax Veneta, pro qualitate rerum, satis iniquis pro Caesare conditionibus: cum ex hac pace datur vita ipsis Venetis et utinam non fomentum ad pristinum omnia deducenda: conditiones autem, que missae sunt ex Urbe, includuntur hiis. Ad eas Caesar respondit se eas comprobare, dummodo quilibet retineat id quod ad presens tenet, et quod Pontifex legitime caveat se in ea re non arbitraturum nisi ex voluntate Catholice Majestatis, et de his credo latius Serenitas Vestra admonetur per litteras Reverendissimi Domini Cardinalis Gurcensis qui
et reprobato Conciliabulo Pisano et omnibus in eo actis et inde secutis, adheserunt Concilio Lateranensi quos Pontifex cum rejicere non potest, quandoquidem Ecclesia nunquam redeunti claudit gremium, benigne complexus est eos, et quum in mandato Regis Francie super hujusmodi adhesione taxabatur Caesar, Comes Carpensis protestatus est in Concilio contra eandem taxationem, cujus protestationis copia hiis annectitur.
Serenissimus Rex Portugalie auxit regnum suum in Africa, potitus est Marochio, et aliquibus locis insignibus Mauritaniae, reliqua omnia latius continue
neque ille fortis erit, qui timore perterritus delinquit |
et dum uel rerum suarum
uel corporis detrimentum
uel uitę periculum cauet,
Deum offendere non ueretur.
cum a suis nequid efferrent excuterentur.
ob hoc a militibus Romanis clam excepti laniati-que exenterabantur.
quęrebatur-que aurum intra cęsorum uiscera |
nec fortasse inueniebatur.
hac tamen de causa ad duo milia hominum una nocte perisse constat.
plures perissent,
nisi re comperta cęsar scelus edicto compescuisset.
Quid hac atrocius immanitate?
incertas opes certa ultro se dedentium cęde quęrere?
Plebis tamen
quod Deo conferendus uideretur.
ob hoc ab angelo percussus uermibus scaturire coepit |
ac tam infelici exitu is qui sibi felicissimus uidebatur,
uitam obiit,
adhuc deterius ab immortali uerme in inferno carpendus quam a quibus consumptus est.
C. Cęsar
Gaius Cęsar (ut Iosephus refert) cultum sibi tanquam Deo exhiberi iussit,
statuam in Capitolio posuit |
se Ioui parem dictitans |
deinde in senatu interemptus Deus esse desiit,
ita ut ne hominis quidem in eo facies aliqua superesset toto tandem in cineres conuerso.
uideretur.
ob hoc ab angelo percussus uermibus scaturire coepit |
ac tam infelici exitu is qui sibi felicissimus uidebatur,
uitam obiit,
adhuc deterius ab immortali uerme in inferno carpendus quam a quibus consumptus est.
C. Cęsar
Gaius Cęsar (ut Iosephus refert) cultum sibi tanquam Deo exhiberi iussit,
statuam in Capitolio posuit |
se Ioui parem dictitans |
deinde in senatu interemptus Deus esse desiit,
ita ut ne hominis quidem in eo facies aliqua superesset toto tandem in cineres conuerso.
tyrannum dicere uidebantur |
nisi
Vre,
tunde,
diuelle,
lania,
idola tua non adorabimus.
Christum autem Dei filium confitemur,
cum Patre |
et Spiritu Sancto unum Deum,
unum Dominum.
Potes corpora ista cęsar cruciatibus absumere,
facere uero ut aliud sentiamus aut loquamur non potes.
Dummodo hac in parte fortitudo nostra tuę pręualeat,
iuuat in illa qua te potentiorem existimas |
nos esse imbecilles atque imbelles.
Quo enim magis nos affligis grauius-que excrucias,
magis uita
D. V. exhibeat annexas Domino Cabrieli de Tasis, Magistro postarum in Insprug, qui eumdem scorpionem consignabit D. V.. Que itidem me plurimum
AD GERMANOS HABITA
Germanos edocere: partim ostendere necessariam esse contra Thurcas expeditionem. Qui alioquin omnia deuastabunt / nisi Germanorum virtute reprimantur. Hanc itaque orationem tuae Maiestati legendam venerabundus offero / Te Christianorum principum caput / ac certissimum terrarum numen atque tutelam Caesar obsecrans obtestansque / vt ruenti fidei Catholicae mature consulas / Te omnes sequentur Principes: tu vel sola tua florentissima Germania et oppressos liberaturus es Christianos / et omnem imminentis calamitatis metum dissipaturus. Hac via imprimis tui caesares inter deos recepti sunt: his
terrarum numen atque tutelam Caesar obsecrans obtestansque / vt ruenti fidei Catholicae mature consulas / Te omnes sequentur Principes: tu vel sola tua florentissima Germania et oppressos liberaturus es Christianos / et omnem imminentis calamitatis metum dissipaturus. Hac via imprimis tui caesares inter deos recepti sunt: his tu summotis periculis / et fides nostra est verior et sanctior / eo certius recta in coelum es euolaturus.
Europam Aphricam / atque Asiam ad Caucasum montem tenuerunt. Termini Romani imperii. Quorum victricibus armis Indi Indi. Seres / Seres. ac nonnulli Scytharum Scythae. territi legatos ad Caesarem Augustum Caesar Augustus cum muneribus miserunt. Idcirco Thurcae inter omnes prouincias praecipue in Italiam transire anhelant: ad hoc eos inuitante rerum omnium copiosissima ac opulentissima praeda. Thurcarum cupido in Italiam
montem tenuerunt. Termini Romani imperii. Quorum victricibus armis Indi Indi. Seres / Seres. ac nonnulli Scytharum Scythae. territi legatos ad Caesarem Augustum Caesar Augustus cum muneribus miserunt. Idcirco Thurcae inter omnes prouincias praecipue in Italiam transire anhelant: ad hoc eos inuitante rerum omnium copiosissima ac opulentissima praeda. Thurcarum cupido in Italiam traiiciendi. Sed quid opus est tot
clamorem: vndique fumantia tecta cernebantur. Ardet vicinia / ignis iam proxima quaeque populatur / qui postquam late diffusus est / difficile extinguitur. Facilius enim est crescentibus viribus resistere / quam quum ipse omnia sua magnitudine / quo se inclinauerint / opprimant. Quippe non temere Caesarem dictatorem dicere solitum accaepimus / difficilius se principem ciuitatis a primo ordine in secundum / quam a secundo in nouissimum detrudi. Dictum Iulii Caesaris. profecto haec eadem in Thurcis multo certiora apparent: Si quidem nec potentissimi reges eorum
viribus resistere / quam quum ipse omnia sua magnitudine / quo se inclinauerint / opprimant. Quippe non temere Caesarem dictatorem dicere solitum accaepimus / difficilius se principem ciuitatis a primo ordine in secundum / quam a secundo in nouissimum detrudi. Dictum Iulii Caesaris. profecto haec eadem in Thurcis multo certiora apparent: Si quidem nec potentissimi reges eorum impetum sustinere potuerunt: nec ab illo fortissimo Matthia rege Hungariae / Matthia rex Hungariae. qui non Austriae solum / sed erat terror totius orbis /
quidem et Liuones gens vestri nominis et vestri sanguinis non solum fidem aduersus Scythas fortissime tutantur: Prutenorum et Liuonum aduersus Scythas fortitudo. verum etiam Balthei maris littora et mediterranea gloriose occupauerunt / ac hodie possident. Tibi vero caesar Maximiliane Caesar Maximilianus summa huius gloriae delibanda est: tibi Constantinopolitanum / Constantinopolis. et Trapezuntium Trapezus. duo splendidissima stemmata sunt accessura: in tantum magnitudinis
et vestri sanguinis non solum fidem aduersus Scythas fortissime tutantur: Prutenorum et Liuonum aduersus Scythas fortitudo. verum etiam Balthei maris littora et mediterranea gloriose occupauerunt / ac hodie possident. Tibi vero caesar Maximiliane Caesar Maximilianus summa huius gloriae delibanda est: tibi Constantinopolitanum / Constantinopolis. et Trapezuntium Trapezus. duo splendidissima stemmata sunt accessura: in tantum magnitudinis impius hostis excreuit / vt tu maximum ac
tum etiam quod Gorgias Gorgias. orator primus auream statuam in
templo Apollinis Delphici posuerit. Idcirco nobiles certatim tradebant suos liberos
eloquentiae sacris iniciandos. Nec postea quidam ex Caesaribus Romanis
erubuerunt in utraque lingua declamare,
Quidam ex Caesaribus in utraque lingua declamauerunt. ac publica frequentare
declamantium auditoria. Gnaeus Pompeius
templo Apollinis Delphici posuerit. Idcirco nobiles certatim tradebant suos liberos
eloquentiae sacris iniciandos. Nec postea quidam ex Caesaribus Romanis
erubuerunt in utraque lingua declamare,
Quidam ex Caesaribus in utraque lingua declamauerunt. ac publica frequentare
declamantium auditoria. Gnaeus Pompeius Gnaeus
Pompeius. iam spoliis trium partium orbis onustus, adepto quoque cognomine
magni exercuit se
Gnaeus Pompeius Gnaeus
Pompeius. iam spoliis trium partium orbis onustus, adepto quoque cognomine
magni exercuit se declamando, responsurus Curioni Curio qui Caesaris
Caesar. partes defendebat. Philosophiae uero nihil conuenientius, nihil magis
necessarium maiores nostri existimauerunt: in qua re quamquam multorum testimonio
possumus uti: tamen abunde satis est duorum
Pompeius. iam spoliis trium partium orbis onustus, adepto quoque cognomine
magni exercuit se declamando, responsurus Curioni Curio qui Caesaris
Caesar. partes defendebat. Philosophiae uero nihil conuenientius, nihil magis
necessarium maiores nostri existimauerunt: in qua re quamquam multorum testimonio
possumus uti: tamen abunde satis est duorum eminentissimorum Platonis
eloquentia et contra leges agrarias, quum eo dicente
alimenta sua tribus abdicarent, popularis fuit? Et Catilinae Catilina. urbis incendium ruina se extincturum minitantis, fregit
audaciam? Quid Iulius Caesar? Iulius
Caesar. Nonne traiecto Rubicone fluuio,
Rubicon fluuius. quum tot a se rebus egregie gestis, nulla suae uirtutis Romae
consyderatio haberetur,
alimenta sua tribus abdicarent, popularis fuit? Et Catilinae Catilina. urbis incendium ruina se extincturum minitantis, fregit
audaciam? Quid Iulius Caesar? Iulius
Caesar. Nonne traiecto Rubicone fluuio,
Rubicon fluuius. quum tot a se rebus egregie gestis, nulla suae uirtutis Romae
consyderatio haberetur, confirmauit oratione dubios militum animos in perniciem
succumbendo fortitudini bellicosissimi Pori Regis, Porus Rex. littora Indici ac orientalis
Oceani immortalitate suam uirtutem subsequente, uictor peragrauit. Non defuerant domi Iulio Caesari Iulius Caesar. summi honores et magistratus: at ipse quidem inuicto animo
decennium in debellandis Galliis Galliae a
Caesare domitae. consumpsit, ac
Porus Rex. littora Indici ac orientalis
Oceani immortalitate suam uirtutem subsequente, uictor peragrauit. Non defuerant domi Iulio Caesari Iulius Caesar. summi honores et magistratus: at ipse quidem inuicto animo
decennium in debellandis Galliis Galliae a
Caesare domitae. consumpsit, ac tunc ignotam populo Romano Britanniam insulam
Non defuerant domi Iulio Caesari Iulius Caesar. summi honores et magistratus: at ipse quidem inuicto animo
decennium in debellandis Galliis Galliae a
Caesare domitae. consumpsit, ac tunc ignotam populo Romano Britanniam insulam
Britannia insula. aduersus rabiem
indignantis Oceani adortus est, ac pene unico praelio domuit. Ad haec ut Epaminundam,
primae diripiuntur: hos ante omnia tyranni curant tollere, quibus alienae
opes formidolosae sunt. Nam et Syllana
Sylla. et Mariana Marius.
proscriptione, et post Caesaris necem, a Triumuiris Triumuiri. optimos ac ditissimos trucidatos accepimus. Sic in
potentiores grassati sunt Alexander Pheraeus,
Alexander Pheraeus.
Aeneas
pius. narrantur insignes. Constantia Socrati, Socrates constans. Aristidi iusticia Aristides iustus. nomen aethernum peperit, magna Caesari laus
tribuitur propter clementiam, Caesar
clemens. in aliis modestia, in quibusdam liberalitas, atque in multis diuersae
uirtutes laudantur: tamen quicunque in penetralibus eloquentiae coaluere, fiunt omnium
Socrates constans. Aristidi iusticia Aristides iustus. nomen aethernum peperit, magna Caesari laus
tribuitur propter clementiam, Caesar
clemens. in aliis modestia, in quibusdam liberalitas, atque in multis diuersae
uirtutes laudantur: tamen quicunque in penetralibus eloquentiae coaluere, fiunt omnium
procul dubio clarissimi. Etenim quum sit omnes uirtutes complexa, ut uel unius
Pirchaimerum Bilibaldus Pirchaimerus. et in Aristocratia
Norumbergensi Aristocratia
Norumbergensis. primas habere partes effecit, et Consiliis Maximiliani Caesaris
Maximilianus Caesar. adhibuit, quam
tuae uires efficacissimae? Tu et Conrado Peuttinger Conradus Peuttinger. sic obsequuta es, ut Senatui Augustano
Bilibaldus Pirchaimerus. et in Aristocratia
Norumbergensi Aristocratia
Norumbergensis. primas habere partes effecit, et Consiliis Maximiliani Caesaris
Maximilianus Caesar. adhibuit, quam
tuae uires efficacissimae? Tu et Conrado Peuttinger Conradus Peuttinger. sic obsequuta es, ut Senatui Augustano Senatus Augustanus.
tuae uires efficacissimae? Tu et Conrado Peuttinger Conradus Peuttinger. sic obsequuta es, ut Senatui Augustano Senatus Augustanus. presideret, et negocia
Caesaris exequeretur. Tuam uim demum esse potentissimam docuit Cuspinianus Cuspinianus. obscuris quidem ortus
parentibus: at paulatim, te aspirante sic emersit, ut nullum aptiorem Viennae
docuit Cuspinianus Cuspinianus. obscuris quidem ortus
parentibus: at paulatim, te aspirante sic emersit, ut nullum aptiorem Viennae Vienna Pannoniae. Caesar iudicet in obeundis
maximarum rerum legationibus. Quod si nunc suus uirtutibus honor redderetur, si bonae
artes in precio essent, iam tuis iterum auspiciis noui conspicerentur Camilli, Camilli. Decii,
petierant, quia fraudulenter petebant, non ut
credant, sed ut cauillentur. Omitto, quod iidem isti tentando et non pura animi intentione
interrogarint: si liceat uxorem dimittere, et cum in templo ueluti magister uersaretur: in qua
potestate id faceret, et: an liceret censum dari cęsari. His igitur prętermissis reliqua
consyderemus.
Iesus oblato sibi paralytico: Confide, fili — inquit — remittuntur tibi
peccata tua. Quidam uero de scribis dixerunt intra se: Hic blasphemat,
atque, ut Marcus et Lucas
obiicere conati estis, nequid intentatum relinqueretis ad rem celerius
perficiendam, quam inique decreuistis.
Ita enim in Luca scriptum legimus: Coeperunt* autem illum accusare dicentes: Hunc
inuenimus subuertentem gentem nostram et prohibentem tributa dari Cęsari et dicentem se
Christum regem esse. En tibi, quam impudens maliuolorum audacia! Non erubescunt aperte
mentiri, dum ei nocere nituntur, quem odere. Nunquid subuertit gentem, qui eam in uiam
ueritatis dirigit? Aut Cęsari tributa dari prohibet, qui dixit: Date,
gentem nostram et prohibentem tributa dari Cęsari et dicentem se
Christum regem esse. En tibi, quam impudens maliuolorum audacia! Non erubescunt aperte
mentiri, dum ei nocere nituntur, quem odere. Nunquid subuertit gentem, qui eam in uiam
ueritatis dirigit? Aut Cęsari tributa dari prohibet, qui dixit: Date, quę sunt Cęsaris,
Cęsari! Aut se regem dicit,** qui, cum eum regem facere uellent, fugit in montem?
Dolosę autem horum accusationis ne Pilatus quidem ignarus, tantummodo ad regni suspicionem
animum adiecit et
dicentem se
Christum regem esse. En tibi, quam impudens maliuolorum audacia! Non erubescunt aperte
mentiri, dum ei nocere nituntur, quem odere. Nunquid subuertit gentem, qui eam in uiam
ueritatis dirigit? Aut Cęsari tributa dari prohibet, qui dixit: Date, quę sunt Cęsaris,
Cęsari! Aut se regem dicit,** qui, cum eum regem facere uellent, fugit in montem?
Dolosę autem horum accusationis ne Pilatus quidem ignarus, tantummodo ad regni suspicionem
animum adiecit et interrogat dicens: Tu es rex Iudeorum? Mox etiam hoc
Christum regem esse. En tibi, quam impudens maliuolorum audacia! Non erubescunt aperte
mentiri, dum ei nocere nituntur, quem odere. Nunquid subuertit gentem, qui eam in uiam
ueritatis dirigit? Aut Cęsari tributa dari prohibet, qui dixit: Date, quę sunt Cęsaris,
Cęsari! Aut se regem dicit,** qui, cum eum regem facere uellent, fugit in montem?
Dolosę autem horum accusationis ne Pilatus quidem ignarus, tantummodo ad regni suspicionem
animum adiecit et interrogat dicens: Tu es rex Iudeorum? Mox etiam hoc
contempsit,
dimittis, sed crucifigendum
accusatoribus tradis.
Respondit Iesus: Non haberes potestatem aduersum me ullam, nisi tibi datum esset
desuper. Falsam hominis iactantiam uero retundit responso. Putauit enim Pilatus
potestatem se in Christum habere ex Cęsaris autoritate, a quo pręses constitutus fuerat, sed
audit nihil se in illum habere potuisse, nisi hoc ipsum et Deus uellet et Filius recusaret.
Non ergo homini ab homine data fuit in Christum potestas, sed a Deo, qui sic dilexit
mundum (sicut apostolus ait)
maius peccatum habet.
Vos sententia ista respicit, falsi delatores. Maius est peccatum uestrum insontem hominem
accusare callidisque criminationibus circumuenire quam iudicis condemnare. Grauius deliquit
Iudas, cum Dominum et magistrum suum prodidit, quam Pilatus, qui Cęsarem timens crucifigi
concessit. Nec Pilatus igitur sine crimine, licet ille (ut in Mattheo legimus) accepta
aqua manus lauerit coram populo dicens: Innocens ego sum a sanguine iusti huius.
Vos uideritis. Magis enim timere Deum debuit, ut iuste
crucifigi
concessit. Nec Pilatus igitur sine crimine, licet ille (ut in Mattheo legimus) accepta
aqua manus lauerit coram populo dicens: Innocens ego sum a sanguine iusti huius.
Vos uideritis. Magis enim timere Deum debuit, ut iuste iudicet, quam Cęsarem, ut
innocentem damnet. Magis quippe metuendus est, qui iniquos ęterno afficere potest supplicio,
quam qui iustis mortem tantum inferre, quę ipsis etiam, qui inferunt, est communis. Tu ergo,
Pilate, nihil manus lauando proficis, cum te iniustitię consentiendo intus
nunc etiam permanet, qui non credunt. Sanguis enim Christi super
eos est, quos condemnat, et pro illis est, quos saluat. Hunc tamen effundi
permisit Pilatus ueritus populi aduersum se reclamantis seditionem. Sed aliud etiam formidando
id egit, ne uidelicet apud Cęsarem accusaretur, si resisteret his, qui Cęsari fauere
uidebantur.
Iudei enim (ut in Ioannis Euangelio habetur) clamabant dicentes: Si hunc
dimittis, non es amicus Cęsaris. Omnis enim, qui se regem facit, contradicit Cęsari. Pilatus
enim Christi super
eos est, quos condemnat, et pro illis est, quos saluat. Hunc tamen effundi
permisit Pilatus ueritus populi aduersum se reclamantis seditionem. Sed aliud etiam formidando
id egit, ne uidelicet apud Cęsarem accusaretur, si resisteret his, qui Cęsari fauere
uidebantur.
Iudei enim (ut in Ioannis Euangelio habetur) clamabant dicentes: Si hunc
dimittis, non es amicus Cęsaris. Omnis enim, qui se regem facit, contradicit Cęsari. Pilatus
autem, cum audisset hos sermones, adduxit
seditionem. Sed aliud etiam formidando
id egit, ne uidelicet apud Cęsarem accusaretur, si resisteret his, qui Cęsari fauere
uidebantur.
Iudei enim (ut in Ioannis Euangelio habetur) clamabant dicentes: Si hunc
dimittis, non es amicus Cęsaris. Omnis enim, qui se regem facit, contradicit Cęsari. Pilatus
autem, cum audisset hos sermones, adduxit foras Iesum et sedit pro tribunali, in loco, qui
dicitur litostrotos, * Hebraice autem Gabatha. Videamus primo Iudeorum in accusando
apertum mendacium, deinde
egit, ne uidelicet apud Cęsarem accusaretur, si resisteret his, qui Cęsari fauere
uidebantur.
Iudei enim (ut in Ioannis Euangelio habetur) clamabant dicentes: Si hunc
dimittis, non es amicus Cęsaris. Omnis enim, qui se regem facit, contradicit Cęsari. Pilatus
autem, cum audisset hos sermones, adduxit foras Iesum et sedit pro tribunali, in loco, qui
dicitur litostrotos, * Hebraice autem Gabatha. Videamus primo Iudeorum in accusando
apertum mendacium, deinde Pilati iudicium peruersum. Christum criminabantur,
et in crucem agendum esse conclamant.
Dicit eis Pilatus: Regem uestrum crucifigam? Hoc est, si eius miseratione non
mouemini, uidete saltem, ne eius opprobrium ad uos redundet, rege uestro crucifixo.
Respondent pontifices: Non habemus regem nisi Cęsarem. Hic quoque pertimuisse
Pilatum reor, ne contraire Cęsari uideretur, si Cęsarem pro rege se habere clamantium
postulationi non cessisset. Vnde sequitur: Tunc ergo tradidit eis illum, ut
crucifigeretur. Barrabam autem (ut alii Euangelistę tradunt)
Pilatus: Regem uestrum crucifigam? Hoc est, si eius miseratione non
mouemini, uidete saltem, ne eius opprobrium ad uos redundet, rege uestro crucifixo.
Respondent pontifices: Non habemus regem nisi Cęsarem. Hic quoque pertimuisse
Pilatum reor, ne contraire Cęsari uideretur, si Cęsarem pro rege se habere clamantium
postulationi non cessisset. Vnde sequitur: Tunc ergo tradidit eis illum, ut
crucifigeretur. Barrabam autem (ut alii Euangelistę tradunt) qui propter homicidium et
seditionem missus fuerat in carcerem,
crucifigam? Hoc est, si eius miseratione non
mouemini, uidete saltem, ne eius opprobrium ad uos redundet, rege uestro crucifixo.
Respondent pontifices: Non habemus regem nisi Cęsarem. Hic quoque pertimuisse
Pilatum reor, ne contraire Cęsari uideretur, si Cęsarem pro rege se habere clamantium
postulationi non cessisset. Vnde sequitur: Tunc ergo tradidit eis illum, ut
crucifigeretur. Barrabam autem (ut alii Euangelistę tradunt) qui propter homicidium et
seditionem missus fuerat in carcerem, dimisit liberum. Hunc
terra pax hominibus bonę uoluntatis.
Bonę autem uoluntatis esse nequeunt, quicunque illum, qui summum bonum est, ignorant. Ipse
uero, qui pacem inter Deum et homines ponere ueniebat, tunc in carne nasci uoluit, cum sedatis
bellis totus fere terrarum orbis pacem agitaret, Cęsare Augusto monarchiam tenente;
quadragesimo enim primo imperii eius anno natus est in Bethlem Christus.
Vide igitur, Euangelica ueritas quam bene prophetarum tuorum respondeat uaticiniis, ut
Messiam tuum in Euangelio inuenias, cum in prophetis ante tot secula monstratum
de quibus
locuti sumus, apud Deum, qui eos elegit, fuerint, operęprecium est audire.
Non solum in terra potestas data est eis signa et prodigia faciendi, sed etiam in die
nouissimo cum Christo simul iudicandi. Iudices eorum erunt, a quibus persecutiones passi
fuere: Cęsarum, regum, principum terrę. Iudices erunt Iudeorum Christo non credentium et
gentilium deos deasque colentium et hereticorum uanis sophismatum argutiis ueritatem deprauare
nitentium. In Mattheo Saluator noster ad phariseos, qui eum in Belzebub eiicere demonia
dicebant,
tamen — ut Lucas in Actibus ait — quoniam
digni habiti sint pro nomine Iesu contumeliam pati. Postmodum ad reges et pręsides
tracti supplicio afficiuntur, pro illo morientes, qui pro omnibus motri
uoluit. Nero Cęsar Petrum crucifixit,
Apostoli
Paulum capite mulctauit; Andream Egeas, Achaię proconsul in crucem egit; Phillippum
Phrygię pręses lapidibus obrui iussit; Bartholomeum Armenię rex uiuum decoriauit; Iacobus
Maior
grassabantur, tanto credentium numerus magis crescebat. Vnus occidebatur, et plurimi
ad Christum conuersi baptismi gratiam sibi postulabant, non interfectorum sanguine territi,
sed ad eadem pro Christo sustinenda supplicia magis animati. Eo demum res peruenit, ut etiam
ipsi Cęsares, quibus propositum fuit persequi Christianos usque ad internitionem, mutatis
mentibus susceperint Christianitatem. Quorum primus Constantinus apostolis ecclesias errexit,
Christum omnibus colendum proposuit, aduersus idolatras bella gessit, Iudeos quoque incredulos
dux itineris fuisti, uiam
docendo salutis; plantasti radices eius, ut firma permaneat in proposito
credulitatis; et impleuit terram; per apostolos dilatata, operuit montes
umbra eius, quando et ipsi, qui terrę pręsides erant, Cęsares et reges credere
coeperunt; et arbusta eius cedros Dei; cedri scientię altioris perfecti Ecclesię
sunt, quorum interest docere populum et de talentis sibi creditis Domini reddere lucrum. Tunc
ipsa, inquit, extendit palmites suos usque ad mare, et
Hi quippe saturati sunt crudelitate, et sanguis, quem effuderunt,
cecidit super filios eorum, cum post annos quadraginta euersa fuit Hierusalem et infidelitatis
reliquię permanserunt in obstinatis. Deinde, si dimittis hunc — inquiunt —
non es amicus Cęsaris. Pilatus igitur, ne apud Cęsarem populi aduersus se delatio
aliqua fieret, Iesum flagellis cędi iubet ostenditque flagellatum. Id futurum indicabat Dauid
in persona Christi dicens: Ego autem in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu
meo
et sanguis, quem effuderunt,
cecidit super filios eorum, cum post annos quadraginta euersa fuit Hierusalem et infidelitatis
reliquię permanserunt in obstinatis. Deinde, si dimittis hunc — inquiunt —
non es amicus Cęsaris. Pilatus igitur, ne apud Cęsarem populi aduersus se delatio
aliqua fieret, Iesum flagellis cędi iubet ostenditque flagellatum. Id futurum indicabat Dauid
in persona Christi dicens: Ego autem in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu
meo semper. Alibi immanitatem flagellantium
—
dereliquisti me longe a salute mea? Passioni enim, sicut superius est dictum, et
Pater eum tradidit, ut nos saluaret, et ipse semet tradidit, ut Patri obediret. A Iuda autem
traditus est per pecunię cupiditatem, a Iudeis per inuidiam, a Pilato per timorem, ne Cęsarem
offenderet, si ei, quem regnum appetere dixerant, pepercisset. Patris ergo in Esaia uox est:
Propter scelus populi mei percussi eum, ut uidelicet eius sanguine humanum genus
a sorde abluerem peccatorum. Hoc in psalmis confitetur Filius ad Patrem dicens:
quomodo scriptum est: Prophetę usque ad Ioannem Baptistam,
si etiam post ipsum
Quęstio
inuenti sint, qui futura prędicerent? Nam pręter hunc, qui Apocalypsim scripsit,
Agabum Antiochię et quatuor Philippi filias Cęsareę prophetasse in Actibus* legimus
Apostolorum. Facilis solutio, si res temporaque distinguantur. Veteres enim prophetę Christi
uenturi mysteria prędicabant. Quorum uaticinia Christo in carne ueniente impleta sunt. Ioannes
autem Pręcursor eius eodem fuit tempore, quo et
tenere, cum idem
dominus meus, rex assurgens tota consilii eius corona astante Bachÿe rogaverit, ut Banatui
ipsi preessem, quod suis quoque litteris egit? Quod autem michi aliquam ignominiam inferre
voluerint, illud reffero testimonio et nuncii Sanctitatis Vestre et Cesaree Maiestatis et
serenissimi domini regis Polonie oratoris. Hec sunt, pater Sancte, premia servitutis mee,
hec sudorum meorum merces, hec septem annorum, quibus claustra Christianitatis tutatus
sum, quibus Iaÿczam aliquocies e manibus hostium (vel ipsarum regis
praesenti restituunt fortuna, haud sane obliti afflictis in rebus
Romani ingenii, cuius proprium fuit aduersis obluctari et clades acceptas
industria subleuare. Quandoquidem Epidaurus, teste Plinio atque eo auctore,
qui libros aliquot C. Caesaris commentariis contexuit, Romana fuit colonia.
Aliquot deinde post annis Polimirus, cognomento Belus, materno
genere Romanus, paterno uero Rhatislaui, Bossinatium quondam regis
pronepos, qui
florentique aetate ac forma corporis eximia, et regina
feminarum uitia uergens etiam annis non exuerat. Itaque compositis criminibus
in Rhacusanos persuadet reginae ut cum imperatore agat ut insulae Rhacusanis
nuper attributae liberae sub Caesaris imperio de caetero essent, ne
Rhacusanorum simul regendi inscitia, simul tyrannide perditum eant.
Sigismundus uxoris oratione inductus dat Iaxiae Naresio literas ad Rhacusanos,
quibus iubebat eos insulis excedere atque a potestate
simul tyrannide perditum eant.
Sigismundus uxoris oratione inductus dat Iaxiae Naresio literas ad Rhacusanos,
quibus iubebat eos insulis excedere atque a potestate Rhacusanorum omnino
exemptas Iaxiae tradi, Rhacusanis oratoribus apud Caesarem nequicquam
nitentibus ne insulae fidelibus sociis, falsis Iaxiae criminibus, adimerentur.
Sed crimen ualuit eo maxime quod Rhatanei Canalensisque agri diuisio
eiectis ueteribus colonis
aduersatur, et extollitur supra omne, quod dicitur Deus, aut quod colitur, ita
ut in templo Dei sedeat, ostendens se, tanquam sit Deus. Continget igitur
discessio. Quomodo continget? Viuente Paulo uigebat Romanum imperium Nerone
Cęsare. Ideo interpretabantur nonnulli discessionem istam, regnorum defectionem
ab imperio Romano, quę longe iam pręteriit. Quare necesse est, ut intelligamus
quosdam ex primatibus discessuros ab Ecclesia et ab orthodoxę credulitatis
contineret, et externam uim
armis propulsaret, quum regno potius sit in communi periculo quam regi consulendum,
quandoquidem reges ipsi tutandis populis constituuntur. Mater uero pueri indignitate rei
permota, diademate sublato, quod Hungarorum regibus cum creantur imponi solet, ad
Fridericum Caesarem sese confert, diademaque una cum filio imperatoris fidei
committit.
Non ita multis post annis, Vuladislauo in expeditione aduersus Turcas suscepta interfecto, Alberthi filius regno iure sibi debito potitur, qui quum dolo suorum Pragae adolescens perisset, ad Matthiam,
deditus,
animi dolorem, quem ex regni Hungarici repulsa conceperat, solatus. Aegre enim tulerat Matthiam Coruinum, nouum hominem, in regem ab Hungaris cooptatum, se magis
ui deiecto quam liberis praeterito suffragiis. Etenim conuentus Hungarorum principum
audita Ladislaui Posthumi morte Fridericum Caesarem, sanguine illi coniunctum, regem,
ut quidam affirmant, designarat. Caeterum postea quam Matthias regnum sibi stabilitum
esse intellexit, existimans diadema et magno redemptum esse, et inique a Caesare precium acceptum, utpote pro re ad Hungaricum ius spectante, per legatos numeratam
suffragiis. Etenim conuentus Hungarorum principum
audita Ladislaui Posthumi morte Fridericum Caesarem, sanguine illi coniunctum, regem,
ut quidam affirmant, designarat. Caeterum postea quam Matthias regnum sibi stabilitum
esse intellexit, existimans diadema et magno redemptum esse, et inique a Caesare precium acceptum, utpote pro re ad Hungaricum ius spectante, per legatos numeratam repetit
pecuniam, qua negata Friderico bellum indicit, quod profecto nescio uictone, an uictori
maiorem fecerit iacturam. Nam, quamuis Caesar Viannam et Nouam Vrbem cum multis
esse intellexit, existimans diadema et magno redemptum esse, et inique a Caesare precium acceptum, utpote pro re ad Hungaricum ius spectante, per legatos numeratam repetit
pecuniam, qua negata Friderico bellum indicit, quod profecto nescio uictone, an uictori
maiorem fecerit iacturam. Nam, quamuis Caesar Viannam et Nouam Vrbem cum multis
Norici ac Carnici agri oppidis eo bello amiserit, Matthias tamen, dum auidius illum
persequitur, fines regni sui a Turcis uastari passus est, quos procul dubio ex Europa pulsurus fuisset, si aduersus eos bellum
emolumentoque eius, ad quem transfugerat,
uideretur, quasi ac non partium studio, sed iniusta damnatione ad publicum parricidium
esset impulsus, data dicendi potestate,
Si mihi, inquit, inimicorum acerbitate in patria
esse licuisset, inter praecipuos, Maximiliane Caesar, propugnatores me regnum Hungariae
nunc haberet. Neque enim mihi mors Matthiae regis patriam ademit caritatem, sed domo
profugum patriam relinquere coegit. Ac nescio an ulli maius hosti negotium quam tibi hoc
tempore, quo cum Hungaris tua repetens iustum bellum gesturus es,
urbi dant
operam, formamque ac speciem reipublicae Epidauriae pro praesenti restituunt
fortuna, haud sane obliti afflictis in rebus Romani ingenii. Quandoquidem
Epidaurus, teste Plinio, atque eo authore, qui libros aliquot Gai Caesaris
Commentariis contexuit, Romana fuit colonia.
Aliquot deinde post annis Polimirus cognomento Belus, materno genere Romanus,
timorem incuteret, tutiusque eos persequeretur, ad reliqua Laurentii oppida expugnanda contendit, quibus fere intra paucos dies in potestatem
redactis aduersus Priorem et Iacobum Scytham profectus nullo ferme negocio eorum
conatus compressit. Nam quum illi confisi auxiliis Maximiliani Caesaris, cuius leuitatem
nondum perspexerant, nouas res in Vuladislauum moliti essent, siue eius ignauiam contemnentes, siue regem perosi, cui studiis et suffragiis suis aduersati fuerant, tandemque
cognouissent Maximilianum neque posse saluo foedere, neque etiam audere in regem
memoratu aduersus Christianos actum est, praeter
populationes et unum insigne Turcaica clade cum Illyricis regulis ad Drinum amnem
praelium. Huic successit Hysladimirus, qui Graecos, Macedones, Thraces, Moesos itidem populationibus ualde uexauit. Cum Sigismundo quoque Caesare ad Nicopolim, in
Triballorum agro, quum eo ex Hungaria ille imperator processisset, aequo marte semel
pugnauit.
Hunc secutus est Homurathes cognomento Magnanimus, rex mea sententia et bello
et pace clarissimus. Hic totam Thraciam praeter Constantinopolim imperio suo adiunxit,
conseruit. Nam cum
deuictis Moesis usque ad Danubium et Pannonios peruenisset, Hungaros in se concitauit,
adeoque acrem hunc hostem habuit, ut iam non pro alieno solo, sed pro suis sedibus
inter Aemum et Rhodopen coactus sit cum his decertare. Eo enim usque Hungari duce
Sigismundo Caesare progressi tandem, nescio quo fato, ibi a Turcis callido hoste fere uictores profligati sunt.
Habuit praeterea bellum Homurathes cum Wladislauo Polono, qui post Alberthum
Sigismundi generum regnum Hungariae obtinuit. Qui quidem, Romani pontificis suasu,
rupto foedere ac per inducias
dimicandum in castra hostium pro uictore sese gerens
inconsulte irruit (alterum enim
Hungarorum cornu, cui Ianus Chugniades, Mathiae Coruini pater, praefuerat, Turcas
aduersos in fugam coniecerat) interfectus est, una cum Iuliano Caesarino, cardinali sacerdote, magna Veneti populi infamia.
Porro Veneti, ne Hungaris Grecorum urbs Constantinopolitana uoluntate traderetur
- tunc enim denuntiabant Graeci se eam urbem aduersus Turcam defendere non posse dicuntur Turcaicum exercitum clam Christianis in Europam ex
procul ab Aquilea substitit, quo et suos
quiete aliquantulum reficeret, et hostium consilia exploraret, quos ad obsistendum
Turcis circa ea loca collocatos accaeperat. Qui ubi Christianos praelium subterfugere,
nec morti sese credituros cognouit, dextrorsum in Carnorum montanam caesareae ditionis regionem iter flectit, atque inde aliquot millia passuum uersus Opiterginos montes
processit, Liquentiae fluuii, quem traicere cupiebat, uestigans uada, quo latius Venetum
uastaret agrum. Quem ubi uado transire nequit, quicquid erat Carnici agri Venetae ditionis, inter Tergeste
imperii ocius abiret. Est etiam fama satis constans Alfonsum
quosdam Italiae primarios uiros una cum oratore, qui Lodouici Sforciae nomine id temporis Neapoli obuersabatur moxque Mediolanum, utpote functus legatione, erat repetiturus, ad coenam haud procul Neapoli, in uillam, quam Collem Caesareum uocant, inuitasse, atque ibi inter coenandum ad legatum ita locutum esse: Quum ad principem
tuum accesseris, ei nomine meo nuntiabis, uti aut pertinaciae suae in obtinendo alieno
imperio finem imponat, aut sibi domicilium in coelo paret, quoniam in terris
thesauro omni, quem per acerbissimas exactiones
spatio multorum annorum coaceruauerat,
quinque et uiginti sarcinariis mulis imposito
in Germaniam ad Maximilianum, Friderici Caesaris filium confugit, relicto hostibus
regno, quod quatuor fere annos post mortem fratris filii obtinuerat, omnibus auaritiae
ac crudelitatis operibus in suos aeditis, ne scilicet imperium aliis artibus, quam quibus
illud parauerat, gereret.
Hunc in modum prius Alfonso Secundo
atque ad Venetos literis
legati sui, qui apud Hispanum regem erat, perlata, ingenti ex conscientia perfidiae metu
perculsi sunt. Itaque quo
et ipsi alicuius Christiani regis amicitia sese munirent, omnibus
tentarunt artibus Maximilianum Caesarem, Friderici filium, hominem satis notae leuitatis, in societatem pellicere, aut saltem a caeteris Christianis regibus auertere. Nihil
enim Veneti et Romani etiam pontifices magis sibi timendum censent quam
Christianorum regum coitionem. Metus autem utrisque hinc
Veneti huius modi consilia animo uoluebant, mors Alexandri Sexti, pontificis
Romani, peropportune incidisset, multas Italiae urbes pontificis Romani uectigales partim a possessoribus pecunia emptas, partim uoluntaria deditione traditas in ditionem
redegerunt. Quas sane urbes Caesar, Valentiniensium dux, homo omnibus sceleribus
coopertus,
atque ad perturbandam Italiam natus, ipsius Alexandri pontificis filius ex
adulterio susceptus, ui tenuerat pulsis inde iustis possessoribus, mortuo deinde pontifice
uectigal pendatur. Et quoniam nos huius uiri mentio admonuit, quo sane nihil immanius aetas nostra tulit, naturam et mores eius non praeteribo silentio. Neque enim minus operae precium puto imitanda memorare, quam quae cauere
decet.
Romanus, Hispanus natione, ille,
qui ante pontificatum Rhodericus Borgias appellatus est, de quo supra etiam meminimus, dum esset cardinalis quinque liberos ex quadam adultera Romana fęmina tulit,
quorum quatuor mares fuere, quos inter natu minimus Caesar praenomine, dux
Valentiniensium nuncupatus, audacia atque crudelitate quum in suos, tum in alienos ita
notus extitit, ut omnis fere memoriae barbariem libidine atque importunitate aut supergressus sit, aut adaequarit. Hunc pater, pecunia, ut alio loco diximus, pontificatum nactus, uix
sua incipiens cum fratris uxore consuetudinem habuit.
Quae res quum fratri natu maximo, Candiensium duci, querela ipsius, qui iniuria afficiebatur, innotuisset, adulterum saeua oratione increpuit, malumque ei inter castigandum saepius minatus est, ni a turpitudine desisteret. Caesar praeterquam quod fratris
fortunae inuidebat, minas insuper eius aegre patiens, ei mortem inferre, depositoque cardinalatu regnum sibi parare constituit, ad quod sane illi, maiore fratre incolumi, facilis
uia, ut ipse arbitrabatur, haud quaquam patebat: nam ut, quae destinauerat, efficere
sub uesperum
in urbem atque aliquanto a comitibus amotum per speciem aspiciendae cuiusdam insigni
forma mulieris, dato uni ex suis, cum quo consilium communicarat, negocio, nil tale suspicantem obtruncat, saccoque una cum grauibus saxis insutum in Tyberim demersit. Hoc
parricidio admisso Caesar, cardinalatu, quem a patre ultro oblatum non religionis studio, sed spe, ut plaerique faciunt, opulentioris fortunae accaeperat, sese sponte abdicauit, palam professus se a pontifice progenitum, et ob id tanto nequaquam idoneum sacerdotio, atque ac maius flagitium esset illegitime
instructum erat ― sitis admonitu
interrogat ministrum poculis praepositum, quale uinum conuiuis depromptum
esset. Minister illud ipsum uinum, cui uenenum immixtum erat, sceleris ut diximus
ignarus, offert: nemini enim rei atrocitatem Caesar aperuerat. Quod cum admotum
labris placuisset pontifici, iussit apponi sibi aliquid esculenti, moxque semel atque iterum
ipsius uini potionem nullo forte ministri gustu libatam, securus ueneni, eo quod exploratae fidei minister, habebatur, hausit.
Interim cardinales, quos
magna ex parte mitigarat. Virus in inferenda
morte efficax prima potione solus pontifex hausit, quo intra duodecim dies extincto caeteri conuiuae, una cum pontificis filio, haud graui adeo morbo paulo post afflicti periculum euasere. Haec aegritudo non minus quam pontificis mors res Caesaris funditus
euertit: nam morbo implicitus nihil negocii per sese obire potuit, quum res sua ipsius non
modo opera, sed et praesentia indigeret. Itaque intra paucos dies urbes Ecclesiae
Romanae uectigales, partim antiquum imperium respicientes pulsis Caesarinis praesidiis
principes
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Quattuor epigrammata in libris, versio electronica (), Verborum 600, 105 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [andreisfepigr].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1515], Epistula ad Margaretam Archiducissam (1515-01-17), versio electronica. (, Innsbruck), Verborum 280, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist15150117].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1516], Spectabili et egregio Domino Ioanni de Curijs Dantisco, versio electronica. (, Augsburg), Verborum 189, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepistdantisc15160106].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1516], Magnifico domino Ioanni de Curiis Dantisco, versio electronica. (, Augsburg), Verborum 197, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepistdantisc15160110].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Berislavić, Petar (1475–1520) [1519], Petrus Berislavus episcopus Vespriminensis Leoni papae X, versio electronica (, Zagreb), Verborum 547, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [berislavicpepist15190905].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.