Your search found 19388 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 18739-18782:

ferrum cogat abire notas.
Me frustra vultu simulato, perfida, mulces;
Sperabas vatem fallere posse diu.
Callidus ex oculis animum cognoscere possum;
Hanc artem Euterpe tradidit ipsa mihi.
Quae dictavit amor, didici documenta, poetas
Admonet ipsa novos, ipsa magistra docet.
Te non esse meam, nequeo nescire, nefanda
Jam fravs Euterpes munere tota patet.

Nox elapsa mihi tulerit quae somnia, dicam!

avvezza,
Chi mai con più dolcezza
Si lagneria d' amor?
Quae propria Venus alma manu formasse videtur
E labijs cantus aethereos referens
Vox exit; nemo nunc hiscat; gaudia colles,
Haec vox dum resonat, prata, nemusque beant.
Mobilis avra silet,

Vox exit; nemo nunc hiscat; gaudia colles,
Haec vox dum resonat, prata, nemusque beant.
Mobilis avra silet, revirescunt gramina: quid non
Premere de pharetra tela, Cupido, libet?
Quae mora te cohibet? Feriant tua tela canentem;
Quid cessas? Feriant, praemia magna feres. (14)
Ducere si roseo suspiria disceret ore,
Ducere quam dulci disceret illa sono!

Hos flores majus primos mihi protulit; his tu
Cinge tibi pulchras, nympha venusta, comas.
Numinibus nemoris flores donare solebam
Vere novo; sumat, quae mea Diva nova est,
Hoc donum Irene. Quibus annua dona negavi,
Non cibi Faunorum turba proterva metum
Iniiciat. Tu sperne minas, informiaque ora,
Intuitusque feros. Numina multa nemus

a la mia cetra,
E la mia cetra a Dio novelli Osanna.
Qua vates inter numeror non ultimus, auras
Quae mulcet, varios quae mihi pulchra sonos,
Dat cithara, est munus, mihi quod, Goline dedisti;
Praebebas juveni tu documenta mihi;
Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc

E la mia cetra a Dio novelli Osanna.
Qua vates inter numeror non ultimus, auras
Quae mulcet, varios quae mihi pulchra sonos,
Dat cithara, est munus, mihi quod, Goline dedisti;
Praebebas juveni tu documenta mihi;
Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc

Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc amaranthus olens
Nunc mihi circumdet; dum te sibi patria poscit
Pastorem, et proprium credit ovile tibi.
Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem! quae tunc ego gaudia carpam!
Tecum ego gustabo nectar, et ambrosiam.
Tu mihi tunc citharae

mihi circumdet; dum te sibi patria poscit
Pastorem, et proprium credit ovile tibi.
Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem! quae tunc ego gaudia carpam!
Tecum ego gustabo nectar, et ambrosiam.
Tu mihi tunc citharae chordas renovabis; et hymnos
Caelicolum Regi porriget illa novos.

Suppeditat, sibi quas gens peregrina petit!
O Aether, nos qui mulces vitalibus auris,
Cui pravi labes nulla vaporis inest!
O Gens, o Aether, flumenque, o grandia dona, (20)
Quae mihi, quae Patriae Di tribuere meae! (21) All' applauditissimo Sign. Ab. Parise, che andava a predicare in

Suppeditat, sibi quas gens peregrina petit!
O Aether, nos qui mulces vitalibus auris,
Cui pravi labes nulla vaporis inest!
O Gens, o Aether, flumenque, o grandia dona, (20)
Quae mihi, quae Patriae Di tribuere meae! (21) All' applauditissimo Sign. Ab. Parise, che andava a predicare in

lo stile antico
La reliquia miglior vive in te stesso.
Atria, caesareas aulas, et splendida tecta,
Quae Latii veteres incoluere Duces,
Templaque, Parisis, praeclari Tibris ad undam,
Caeteraque antiquae tot monumenta stupens
Aspicies Romae, Thermas, simulacra, columnas;
Jam tibi

è amore.
In colle herboso tecum consedimus Alcon,
Atque ego, dum viridi grex manet in nemore.
Quae loquar, avdito: mollis te decipit aetas; (22)
Nos curam hic tantum credis habere gregis. (23)
Non ego amo, vultu tranquillo, candida Virgo,
Os qui formosum cerno, tuamque comam.

collo,
Egli di lauro fregerammi il crine,
Mio non bugiardo, e non profano Apollo.
Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas
Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam

profano Apollo.
Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas
Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam
Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur

usate,
E riconosci infin, come non sono
Contrari nomi Sacerdote e Vate.
Sacra manus, crinem levibus quae tradidit avris,
De nostro sectus vertice qui cecidit:
Grandia quae referens mysteria rite patebat
Devotum Superis hoc super alma caput;
Ipsa dat hanc citharam nobis, alasque

Vate.
Sacra manus, crinem levibus quae tradidit avris,
De nostro sectus vertice qui cecidit:
Grandia quae referens mysteria rite patebat
Devotum Superis hoc super alma caput;
Ipsa dat hanc citharam nobis, alasque ministrat,
Queis juga praecelsi montis adire licet;
Antennasque cito raptas

collo,
Egli di lauro fregerammi il crine,
Mio non bugiardo, e non profano Apollo.
Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas
Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam

profano Apollo.
Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas
Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam
Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur

col canto.
Quas petere optabas, ripis incognita navis,
Cui turbata maris fecerat unda metum;
Cognita quae solis dudum Dis aequoris ibas,
Quos precibus iam iam naufraga saepe tuis
Excieras: ignes caeli, tenebrasque timentem
Quam nova zona poli, saevaque pressit hyems,
Despice adhuc

timentem
Quam nova zona poli, saevaque pressit hyems,
Despice adhuc nunquam mites, nunc despice ventos,
Nunc mali, nunc sunt vela novanda tibi. (29)
Jam nihil extimeas, quae te laesere, procellas,
Auratam lucem stella benigna parit.
Tempus adest aletum, dulci strepit avra susurro;
Festivo signum grata dat hora pede.
Nunc felix ito: stratus nunc navita

collo,
Egli di lauro fregerammi il crine,
Mio non bugiardo, e non profano Apollo.
Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas
Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam

profano Apollo.
Thessalicas primum quae ramos arbor ad undas
Umbriferis laetos frondibus extuleras,
Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam
Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur

vita è il corso intero.
Deh, tu, Signor, quando a destarmi arrivo,
Fa, ch' io trovi riposo in sen del vero.
Scribere quae soleo quid sunt nisi somnia? tangunt
Me tamen, ac iram subdola saepe mihi,
Saepe ciet largos, quam finxi, fabula fletus:
At vanis dum non decipior numeris,
Sumne magis sapiens? num mens tunc

t’ avvolgi in sacro velo,
Quell’ onda sei, che cristallina, e pura
Scorre le vie, per cui si poggia al cielo.
Quae ripis fluit unda carens, sit limpida quamvis,
Et celso montis vertice prosiliat,
Disperit huc illuc migrans turbata; vel, imam
Dum cadit in vallem, carpere nescit iter.
Sed qua per tutum

virtus, fluvioque videtur
Consimilis, quem pars infima vallis habet;
Quem sol exsiccat, quem stringunt frigora; sed te,
Dum tua sacrato vellere membra tegis,
Nobilis unda refert, caeli quae surgit ad auras;
Sic tu felici tendis ad astra via. Per Monaca, ovvero per qualche

Occultant queis it concava saxa vias;
Nec metuit solem, radiis dum jugera findit,
Et Libyae (32) vastos fervidus urit agros;
Nec timet ille nivem praerupto in monte solutam,
Quae ruat, et rapidis praedia inundet aquis.
Dummodo nil turbet cursum, nihil inquinet undam,
Progreditur soli cognitus ipse sibi.
Tectus it, at resonat festivo murmure, et inquit
Aequora, queis

puoi, se mostri, e quel, che sei,
Veggo, che al fato il tuo saper prevale,
E acquisto più valor, che non perdei.
O quae scis partes humani corporis, et quae
Vincla ligant partes dinumerare manus;
Mira licet fragilis nos haec structura superbos
Efficit; haec nobis nota fit artis ope,
Quam tibi mens acris

Veggo, che al fato il tuo saper prevale,
E acquisto più valor, che non perdei.
O quae scis partes humani corporis, et quae
Vincla ligant partes dinumerare manus;
Mira licet fragilis nos haec structura superbos
Efficit; haec nobis nota fit artis ope,
Quam tibi mens acris dictat. Quis calluit artem

partes dinumerare manus;
Mira licet fragilis nos haec structura superbos
Efficit; haec nobis nota fit artis ope,
Quam tibi mens acris dictat. Quis calluit artem
Hanc melius? Quisnam tam bene quae latitant,
Eruit, et cultro solers evolvit acuto?
Rimari latebras tam bene quis potuit
Sepositas, queis mors celatur lurida, donec
Approperet moesti funeris atra dies,

ut fragili,
Me trepidare facis; vim contra mortis acerbam
Quid tua vis valeat, pandere si libeat,
Spes oritur, vincitque metum; sapientia praestat
Vim tibi, quae mortis vim superare queat. Di Stefano Benedetto Pallavicini

E ch' un sogno era il mio, da ciò m' avvidi.
Nocte abeunte (36) levis clausit mea lumina somnus,
Languida quae multis torpuerant lacrymis.
Subrepens pingebat amor (37) mihi plurima, queis me
Tangebat vigilem: Phillida visus eram
Cernere suspirans, et longi praemia poscens

Hirsutam, gentemque vagam juga celsa colentem,
Et nemora, et valles, antraque magnificis
Excepi hospitiis, civiliaque otia jussi
Ducere, et extruxi maenia, quae validam
Frangere vim Martis valeant, et valla locavi,
Et docui saevo ponere frena mari;
Spumantique via docui procedere pinum,
Vela tument, rostro scissa dat unda locum.

Di vestir rozze lane, e in Chiostro amico
D' ogni terrena vanità si spoglia.
Te, de fallaci quae daemone (54) laeta triumphas,
Et loca sollicito quae pede sacra subis,
Te victrix sua tecta petens fortissima Judith (55)
Hoste trucidato, clara puella, refert.

D' ogni terrena vanità si spoglia.
Te, de fallaci quae daemone (54) laeta triumphas,
Et loca sollicito quae pede sacra subis,
Te victrix sua tecta petens fortissima Judith (55)
Hoste trucidato, clara puella, refert.
Illius aequiparat tua virtus inclita laudes;
Jure tibi nomen

Et sese nitidis vestibus induerat;
Signaque perpetui moeroris nulla gerebat,
Infandum ut ferro scinderet illa caput.
Hostem dum vincis, te contegit hispida vestis,
Et quae decipiunt gaudia cuncta fugis. Femmina, che si vanta di saper innamorare, ed

Ancor vegliando ti durasse ogn' ora;
Che staresti dagli Uomini lontana.
Sic, dum commemorat, quae somnia Morpheus illi
Subdolus attulerit, Lilla loquuta mihi est:
E fragili vitro constans mihi tota videbar;
Constantes saxo rebar adesse viros.
Diffringi metuens nolebam

vetula accessit nomine avarities;
Et rapuit fugiens auro fulgentia quotquot
Tela tenebat amor, cui nova tela dedit.
Ut puer evigilans novit procul esse sagittas,
Vindicibus crebro quae nocuere Diis,
Perditus incassum flevit; nunc laedere nescit;
Vel tantum telis laedit avaritiae. Sonetti pastorali

duro non haec defessa labore
Incoeptum validis viribus urget opus.
Tam cito progreditur quo tramite pergere coepit,
Ut praereptam oculis cernere non liceat
Illa viam subiit, fuerat quae cognita paucis,
Et jam rara pedum signa relicta notat.
Tum lustrata viae pars illi parva videtur,
Tum pars parva viae, quam superesse videt.
Indulget votis audax, atque ardua

E se nube talor di reo sospetto
Alzarsi osò, per dileguarla appieno
Del divin volto tuo bastò un sol raggio.
O quae venisti formae celebranda nitore,
Ceu nube, aut velo corpore amicta latens
Ad nos de caeli regionibus, alma puella,
Hos modo quae colles, haec modo rura beas,
Ah rura, et colles non tali munere

O quae venisti formae celebranda nitore,
Ceu nube, aut velo corpore amicta latens
Ad nos de caeli regionibus, alma puella,
Hos modo quae colles, haec modo rura beas,
Ah rura, et colles non tali munere dignos,
Ipse per os pulchrum, juro, tuasque manus,
Perque oculos, vocemque tuam, morumque decorem,
Fecisti intuitu vulnera tanta tuo,

Hic ubi Palladijs studijs urbs inclita surgit
Ad Rheni ripas hanc ego pyramidem
Constituo, ponat quae frena voracibus undis.
Hanc vinclis olim presserat Acis aquam.
Illius hanc solum nomen nunc frenet; in aequor
Illius audito nomine Rhenus eat. (90)

quaedam subjunxi; sed nemo propterea judicet, id mihi ingenium esse, ut funebria caeteris anteferam. Accidit enim, ut Eustachii Manfredi, et Francisci Puricelli scripta legens inciderim in ea, quæ vates aliquot horum in morte conscripserunt, ex quibus ea jure merito non esse prætermitenda duxi quae poterant elegantiae causa placere. Ex versibus Antonii Sivrich quaedam alia.

naevo depictam, qui naturae dono faciem illius pulcherime exornabat.
Luminibus careat quisquis te pinxit, et istum
Non pinxit naevum, quem venus ipsa dedit. Ad puellam, quae joci causa floscolum labiis aprehensum gerebat.
Non satis est pulcher, tam pulchro dicere ut ore
Enatum florem, quem geris ore queam. (a) Sive.
Non satis

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report