Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: qUare Your search found 2415 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 401-500:401. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
mercedem a Domino promissam non merentur.
Sed quęri potest,
cum toties opera sua pręceptor humilitatis cęlari iusserit,
cur apud Gergezeos demoniaco sanato dixit:
402. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] malunt,
fucum uidelicet istum uolatilem aurę popularis.
Huius tam peruersę sanctimonię et illi erant,
qui Saluatorem nostrum interrogarunt dicentes:
403. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
404. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] mare transfretare et illud ad nos usque deferre, ut possimus audire et facere quod pręceptum est? Sed iuxta te est sermo ualde, in ore tuo et corde tuo, ut facias illum. Quid ergo, quod supra nos non est, amplecti recusamus? Et quare, quod cordi insitum est, id euellere ac proiicere conamur? Nonne, cum hoc agimus, intus quibusdam conscientię stimulis pungimur? Quasi qui contra naturę uim nitamur, dum ab his, quę iubentur, declinamus. Perspicuum est igitur, quia prauis affectibus superati neque Deo
405. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Profecto nisi inimicus pręualeret,
id est nisi periculum esset dormientibus,
ne inimici huius dolis capiantur,
sine causa Dominus Discipulos increpuisset,
cum dixit:
quo petit, profuturum.
Omnia, inquit, quęcunque petitis,
credite, quia accipietis,
et eueniet uobis.
Male tamen id credit,
qui ueritati, quę Christus est, non adhęret,
eodem dicente:
Veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et ueritate.
Et ut ostenderet,
quare sic adorandus esset:
Spiritus, inquit, est Deus,
et eos, qui adorant eum, in spiritu et ueritate oportet adorare.
Hoc spiritu afflatus Dauid,
in eandem sententiam prorupit dicens:
Prope est Deus omnibus inuocantibus eum,
omnibus inuocantibus eum in ueritate.
alia re orabimus,
semper ea fine orandum erit,
ut commodius ei, qui bona omnia tribuit, seruiatur.
Sed auari ideo orant,
ut terrena bona lucrentur,
ideo glorię cupidi,
ut ab hominibus laudentur.
Quare ad primos certe pertinet,
quod in Euangelio dicitur:
Vę uobis, scribę et pharisei, hypocritę,
qui comeditis domos uiduarum,
orationes longas orantes!
Propter hoc amplius accipietis iudicium.
Non enim solum pro auaritię
Confessionis autem sacramentum tam ueteribus quam nouis hominibus
commune est.
affligere |
et pręter hęc peccata confiteri.
sic humiliati Deo miserante angustiis liberabantur |
et a peccatis quidem absoluti abibant,
pręter originis culpam,
qua absolui non poterant,
donec Redemptor in Lege promissus non uenisset.
Quare nec illorum confessio in Lege potuit esse ita plena
(nihil enim ad perfectum adduxit Lex)
ut est nostra in Euangelio.
cum illa in parte manca sit,
hęc per omnia integra et perfecta.
Illa simul multorum,
hęc singulorum.
detractione proximi linguam non coercet.
Ieiunium non superbię opus esse debet sed humilitatis.
Qui ieiunando superbit,
phariseorum imitator est |
et eorum qui Christum adeuntes dixerunt:
prorumpas.
et enitere ut citius desinat cogitatio intus in anima |
quam per sensus effusa se foris ostendat.
Quod si illa patuerit,
acrius impugnaberis ut cogitata opere perficias,
et fortasse crebriori certamine labefactus tandem succumbes.
Quare creatus diabolus.
Caput X
Quare inquiet aliquis creatus est demon,
si tam malus erat futurus |
atque homini ad similitudinem Dei facto tam inimicus ac tam infestus
?
Quod si illa patuerit,
acrius impugnaberis ut cogitata opere perficias,
et fortasse crebriori certamine labefactus tandem succumbes.
Quare creatus diabolus.
Caput X
Quare inquiet aliquis creatus est demon,
si tam malus erat futurus |
atque homini ad similitudinem Dei facto tam inimicus ac tam infestus
?
Factus fuit quidem angelus Dei,
ut cum reliquis beatis eiusdem generis in
et
illectus.
deinde concupiscentia cum conceperit,
parit peccatum;
peccatum uero cum consummatum fuerit,
generat mortem.
Tentatio ergo carnis et diaboli semper prouocat ad peccandum.
Quare de istorum tentationibus nobis assidue aduersantibus nunc est tractandum.
et prius quidem de ipsa diaboli tentatione,
qui carni simul insidiatur et spiritui.
Aperiamus igitur dolos eius tendiculas-que
ei maioris glorię adipiscendę prębuit occasionem.
ut inter erumnas beatior fieret |
quam cum prosperitatibus abundaret.
Quis enim antehac patientiam eius laudauit,
quam postea omnes admirati sunt?
Hęc est igitur causa quare nobis Dominus dederit aduersarium,
quare ab eo nos tentari uoluerit.
ut uidelicet cum uicerimus,
milites suos imperator benignissimus tanto magis remuneret quanto magis prompte ac strenue certauerimus.
ad pugnam quippe non ad quietem in hoc terrę theatro missi sumus,
ut neque fortes
prębuit occasionem.
ut inter erumnas beatior fieret |
quam cum prosperitatibus abundaret.
Quis enim antehac patientiam eius laudauit,
quam postea omnes admirati sunt?
Hęc est igitur causa quare nobis Dominus dederit aduersarium,
quare ab eo nos tentari uoluerit.
ut uidelicet cum uicerimus,
milites suos imperator benignissimus tanto magis remuneret quanto magis prompte ac strenue certauerimus.
ad pugnam quippe non ad quietem in hoc terrę theatro missi sumus,
ut neque fortes nisi pręcedentibus meritis mercedem
Domine,
perimus.
tunc ipso uentis fluctibus-que imperante facta est tranquillitas.
Nulla est igitur tam grandis tentatio quam Deum deprecando non
uinces.
et rursum nulla tam parua,
a qua non superaberis propriis uiribus confidendo.
Quare in Deo sperans ora et dic:
est in membris meis.
Infelix ego homo | quis me liberabit de corpore mortis huius?
gratia Dei per Iesum Christum Dominum nostrum.
igitur ego ipse mente seruio legi Dei,
carne autem legi peccati. .
Quare caro aduersatur spiritui.
Quęris quare contrarię inter se uoluntatis sint |
spiritus et caro?
quia caro ex Adam qui peccauit propagata est,
animam uero et spiritum non ab Adam,
sed a Deo accepimus.
Iccirco spiritus expetit ea quę Deo placent,
caro autem magis illa
liberabit de corpore mortis huius?
gratia Dei per Iesum Christum Dominum nostrum.
igitur ego ipse mente seruio legi Dei,
carne autem legi peccati. .
Quare caro aduersatur spiritui.
Quęris quare contrarię inter se uoluntatis sint |
spiritus et caro?
quia caro ex Adam qui peccauit propagata est,
animam uero et spiritum non ab Adam,
sed a Deo accepimus.
Iccirco spiritus expetit ea quę Deo placent,
caro autem magis illa concupiscit,
quę ipsam delectant,
et ad
et ueni sequere me.
Nihil terrenum promittitur sacerdotibus,
ut cęlestia tantum affectent,
de cęlestibus prędicent |
et portionem in cęlo consequantur ,
qui in terra diuitias habere noluerunt.
Quare ergo Ecclesię agri, uillę, uici, urbes donatę sunt |
et sacerdotibus episcopis-que distributę?
Certe non ut in his ipsi luxurientur,
sed egenos pascant.
non ut sibi nummos inde congregent,
sed ut inopum turbę dispensent,
ut miserorum necessitati
Sed memento quia sicut dictum est |
nullam esse maiorem charitatem erga proximum |
quam pro illo animam,
id est,
uitam istam ponere,
ita maioris charitatis maius esse meritum |
et apud dilectionis remuneratorem Deum excellentius pręmium.
Vnde Saluator noster notum esse uolens,
quare mulieri peccatrici multa dimisisset peccata,
causam intulit et ait:
Quia dilexit multum.
simul-que subiunxit:
Cui autem minus dimittitur,
minus diligit.
(!) Elemosynę distribuendę ratio
dilata fuit ad posteros,
ipse in pace,
quam diuitiis prętulerat quieuit.
ideo arbitror lepram candidam hypocritarum sepulchris similium dealbatis.
Color ruffus
Ruffam uero lepram illos habere,
qui manifesto et sub multorum conspectu erubescenda committere non uerentur.
Denique Saluatori qui peccata nostra tulit, dicitur:
Quare rubrum est indumentum tuum?
Pręterea fit plerunque ut cum in peccato deprehendimur,
ora inficiat rubor,
dum accusari magis quam peccare pudet.
Quare locus leprę humilior
Quare etiam locus leprę humilior est quam cętera
committere non uerentur.
Denique Saluatori qui peccata nostra tulit, dicitur:
Quare rubrum est indumentum tuum?
Pręterea fit plerunque ut cum in peccato deprehendimur,
ora inficiat rubor,
dum accusari magis quam peccare pudet.
Quare locus leprę humilior
Quare etiam locus leprę humilior est quam cętera quę sana sunt?
quia peccatum ad terram animam premit |
humi-que allidit |
undę et labi, atque cedere dicitur qui peccat,
stare uero et rectus esse qui non peccat.
humilem itaque leprę locum
Saluatori qui peccata nostra tulit, dicitur:
Quare rubrum est indumentum tuum?
Pręterea fit plerunque ut cum in peccato deprehendimur,
ora inficiat rubor,
dum accusari magis quam peccare pudet.
Quare locus leprę humilior
Quare etiam locus leprę humilior est quam cętera quę sana sunt?
quia peccatum ad terram animam premit |
humi-que allidit |
undę et labi, atque cedere dicitur qui peccat,
stare uero et rectus esse qui non peccat.
humilem itaque leprę locum grauitas peccati facit atque pondus.
de quo
,
cum professę fuerint castitatem,
et quod Deo uouerant non exoluendo.
Cum-que ita sit:
Volo inquit iuniores nubere,
filios procreare,
matresfamilias esse,
nullam occasionem dare aduersario maledicti gratia.
Iam enim quędam conuersę sunt post Sathanam.
Quare illas nubere uult aperte declarat,
ne uidelicet castitatem uouendo irritum faciant promissum,
ne post Sathanam abeant |
et ad illicitos amplexus conuersę diabolo nubant.
Tolle incontinentiam istam |
et non dicet:
Volo iuniores nubere ,
sed quemadmodum superius dixit:
sequitur enim:
Mulier sui corporis potestatem non habet,
sed uir.
similiter autem et uir sui corporis potestatem non habet sed
mulier.
Hinc ait:
Nolite fraudare inuicem nisi forte ex consensu ad tempus ut uacetis orationi.
Quare hoc,
nisi ne forte illius qui consentire noluerit,
concupiscentia periclitetur |
et dum licito coitu nequit uti,
ad illicita desyderia declinet?
Quamobrem post continentię quoque consensum hortatur,
ut iterum in
cum Deo colloquitur,
pater multarum gentium constituitur,
in semine eius quod est Christus benedicendę omnes nationes Deo promittente nascuntur.
Loth
Nulla autem maior homini contingere potest pernicies |
quam a recti honesti-que tramite deuiare.
Tam ergo malum est carere uiuę uocis hortatoribus ad coercenda uitia uirtutes-que capessendas |
quam bonum eos habere.
Quare uos omnes qui in deserto seculi huius uitam agitis |
et terrenarum rerum solicitudinibus occupamini,
quęrite pium,
quęrite sanctum opportunis temporibus uobis monitorem,
quo declamante et modestius discatis uiuere |
et meliora possitis sperare.
Vos quoque qui dono Dei
magis plene cognouerimus.
LIBER SEPTIMUS. CHARITATIS.
De Superbię vitio.
Caput I
Quare scriptum est:
quod iussum a Deo atque constitutum fuerit.
Cuius unius sapientia nunquam errat |
et bonitas a sui perfectione deflectitur.
Cuicunque igitur ita ut oportet de Deo persuasum fuerit,
non inquiret quare sic aut sic aliquid ille iubeat siue mandet,
sed tantum quod imperatum est,
id persequi atque perficere curabit.
Abraham
legimus:
uirtute morbos curat,
mortuos suscitat,
et aiunt:
Cum enim ditissimus inter municipes suos fortunatissimus-que esset,
amisit simul facultates,
iumenta,
seruos,
liberos,
omnium in suo corpore membrorum sanitatem |
et tamen nihil interea stultum de ore eius prodiit.
sed:
Si bona inquit de manu Domini accepimus,
mala quare non toleremus? Dominus dedit,
Dominus abstulit;
sicut Domino placuit,
ita factum est |
sit nomen Domini benedictum.
illum ipsum confitens,
cuius confessores fuerat persecutus.
Quod si tantum prodesse queunt aduersa,
nonne fallitur,
qui illa in malis ponenda arbitratur?
De patientia Iob. et qvare bonis accidant mala.
Caput XVIII
Vt autem omnium pręsentium tempestatum magnitudinem superes,
quanta passus fuerit uir Deo charissimus Iob |
et quam ad omnem erumnarum impetum immobilis permanserit,
semper
In corpore miserabiliter fracto integra permansit fides,
et hominem omnibus miseriis oneratum sola in Deo spes sustentauit.
Quod si tanta ac talia iustis quoque inferantur ad probationem,
quare conqueritur peccator cum castigatur ad correctionem?
Verberaris qui peccator es,
ut de peccato doleas,
de quo fortasse non doleres,
si impunitus dimittereris.
non dolendo autem |
sanari omnino non posses.
peruertunt,
ipsi cadent gladio diuini iudicii |
de quo surgere ultra non poterunt,
cum corruerint in interitum sempiternum.
quaestio.
(!)
Quęris quare in prophetis et in psalmis leguntur maledictiones.
illę quidem non ex odio execrantis,
sed ex uaticinio futurum prędicentis ęditę sunt.
et cum sanctorum in Scripturis maledicta iudicis Dei sententię sint,
nobis qui futurorum ignari sumus maledicere minime licet.
nisi forte cum
atque habemus,
confitentes eius esse beneficium,
quicquid a nobis recte institutum recte-que tractatum fuerit.
Nihil autem non recte dicitur,
quod cęlestis disciplinę ueritate firmatur.
Quare omnes equidem,
qui ista legent,
rogatos uolo,
ne forte incompti impoliti-que sermonis mei asperitate offendantur;
ad ipsas duntaxat diuinę scripturę autoritates atque sensus animum applicent |
et quod salubriter monentur,
hoc etiam omni studio perficere curent.
ut sancte
Quam ob rem Dominus iratus ait: Siquis fuerit inter uos propheta Domini, in
uisione apparebo ei uel per somnium loquar ad illum. At Moysi, seruo meo,
ore ad os loquar; palam et non per enygmata et figuras Deum uidet. Quare
ergo non timuistis detrahere ei? Hic Maria lepra perfusa Moysi pręcibus
curatur. De Asseroth pergentes fixerunt tentoria in deserto Pharan. Mandante
Domino misit Moyses XII uiros ad explorandum terram Chanaan. Appellauit
domum
eius delere decreuit. Hieroboam Abia, filio suo, egrotante suggessit uxori,
ut mutato habitu abiens in Sylo Ahiam prophetam consulat super puero. Venit
mulier, Ahias autem pręmonitus a Domino ait: Vxor Hieroboam, quare aliam
te simulas? Dic uiro, hęc dixit Dominus: Quia male operatus es, inducam
mala super domum tuam. Te uero in urbem introeunte morietur puer.
Israhel quoque percutiet Dominus, eo quod irritauerint eum in
eum Ioiada. Excelsa tamen non abstulit. Iussit, ut
pecuniam pro pręcio animę uel sponte oblatam accipiant sacerdotes et ex ea
sarta tecta templi reficiant. Hoc illi neglexere usque ad tertium et
uigesimum regis annum. Quare uetuit quidem rex eos ultra pecuniam accipere,
sed in gazophilatium inferri. Inde dabatur pręfectis cementanorum per manum
scribę regii et Ioiadę pontificis. Pecunia uero pro peccatis oblata
sacerdotum erat. Porro
ulcere pessimo totum
uulnerauit. Iob ergo a planta pedis usque ad uerticem capitis putridus,
testa saniem deradebat iacens in sterquilinio. Obprobratus increpitusque ab
uxore ait: Si bona suscepimus de manu Domini, mala quare non suscipiamus?
Ab amicis uisitatus prima non agnoscitur, usque adeo fuerat deformatus,
deinde agnitus comploratur. Scissis uestibus et sparsis puluere captibus per
dies VII nihil ei locuti sunt cernentes in eo
carne mea
uidebo Deum. Quem uisurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt,
et non alius. Reposita est hęc spes mea in sinu mea. Dicunt ei, quod
impii prosperitas cito mutetur in contrarium. Respondet Iob: Quare ergo
impii quandoque usque in finem prosperitatibus perfruantur? Seruantur
ergo in diem perditionis et post mortem puniuntur. Rursum
illi exprobrant, quod nonnisi ob peccatum tanta mala uenerint
ita in hoc propheta audimus: Ecce, inquit, seruus meus,
suscipiam eum, electus meus, complacuit sibi in illo anima mea.
Seruum uocat eum, qui formam accepit serui, ut nos a diaboli seruitute
errueret. Nam quare quoque mittendus esset, declarat propheta, dum illum
sic loquentem profert: Spiritus Domini super me, eo quod unxerit me; ad
annunciandum mansuetis misit me, ut mederer contritis corde et
prędicarem captiuis
quemadmodum Naum Assyrios ex Domini sententia
damnat, quod in captiuos decem tribuum impii fuerint, ita iste Caldeos
arguit, quod duri grauesque extitissent populo duarum tribuum Babylonem
translato. Cum Deo autem disputat, quare permittat, ut mali apprimant et
conculcent meliores se.
Nota
Et responsum accipit, quod suo tempore impii punientur et iusti
atque credentes ex fide uiuent. Hinc
istam impune vagari dimittet? En Thurca flagellum dei Thurca flagellum dei. distrinxit cruentum gladium / vt has extirpet iniquitates: eluentur sordes / et fiet vnus pastor et vnum ouile: Atque / quod minime putes / deus inimicos suos perdet manu inimicorum suorum. Quare quid malorum passi fuerimus / et quanta Christianorum capitibus acerbitas immineat quaeso animaduertite. Non dubito plaerisque rerum ignaris / et qui nullum bonum praeter voluptates nouere / has meas complorationes ludibrio fore. Vtinam essent vanae meae querellae: vtinam extaret aliqua ratio
/ nedum quod parta iam dimittere velint, Quorum neque viribus / neque ingenio / neque animis deficientibus quid aliud futurum speramus / quam si toto Christianorum conatu non resistatur / quibusque proximis correptis per littora Hispanici et Gallici occeani victrices copias circumducturos. Quare compositis intestinis bellis / oblitteratis diffensionibus / reuocatis vitae preciis / quae pessum ierant / restauratis artibus liberalibus / quae in contrarium ceciderant / in sola conscientia benefactorum / ac Christo propugnatore / contractis vndique copiis adoriamur saeuissimos Thurcas.
horis.
igitur paralytici sanitate erubuerunt de illo ultra
contendere.
Sed quoniam inquietum malum est inuidia, quiddam aliud inuenerunt, quod exprobrarent.
Dominus enim a Mattheo conuiuio exceptus una cum publicanis recubuerat. At illi ad
discipulos conuersi: Quare
— inquiunt — cum publicanis et peccatoribus manducat magister
uester? Non uiderunt et hoc quidem inepte atque absurde obiici ei, quem fatentur esse
magistrum. Magister quippe et cum peccatoribus uersari debet, ut eos monitis salutaribus
et peccatorum amicus. Conuincit eos in diuersę uitę sanctos iniusti
iudicii. Si enim asperius uiuendi modus displicet in Ioanne, cur in Filio hominis communis
reprehenditur? Si nec uinum nec siceram bibens et locustas tantum ac mel siluestre comedens
demonium habet, quare pane ac uino utens homo uorax et ebrius dicitur? Si in solitudine
habitans quasi Sathanę filius reputatur, quare Christus cum hominibus conuersatus ueluti
peccatorum fautor habetur? Ex quo quidem satis patet nullum uitę sanctioris propositum apud
scelestos homines laudis
modus displicet in Ioanne, cur in Filio hominis communis
reprehenditur? Si nec uinum nec siceram bibens et locustas tantum ac mel siluestre comedens
demonium habet, quare pane ac uino utens homo uorax et ebrius dicitur? Si in solitudine
habitans quasi Sathanę filius reputatur, quare Christus cum hominibus conuersatus ueluti
peccatorum fautor habetur? Ex quo quidem satis patet nullum uitę sanctioris propositum apud
scelestos homines laudis habere locum, sed detractionis. Detrahunt *corr. ex
turbato
**corr. ex
unguenta redolere, sed, quod multo suauius est, sanctitatem coepit
facta Christi discipula, quę serua fuerat diaboli. Et, si tanta peccatrix, dum eam poenitet,
ad tantam euecta est gratiam, nemo de Dei miseratione desperet.
Iudas uero apostolus cognomento Schariotes: Quare — inquit — hoc
unguentum non ueniit trecentis denariis et datum est egenis? Dixit autem hoc — ut
Euangelista ait — non quia de egenis pertinebat ad eum, sed quia fur erat et loculos
habens ea, quę mittebantur, portabat. Nonne illum
seminudus, quis necessario uitę indigeat sustentamento. Hoccine est ecclesiam Christi regere
an Christi gregem dissipare, dum, quod eius
Quęstio
inopię debetur, hoc in deliciis turpis luxurię consumitur? Quęret aliquis, quare
Dominus ei, quem sciebat communis peculii esse suppilatorem, officium istud commiserat.
Fortasse, quia ipse expetiit et Dominus uitium eius, quod alios latebat, dispensationem
postulanti denegando noluit detegere; uel ideo hoc illi concessit, ut furti lucro contentus a
sed cupiditate traderes et
auaritię studio ipse subuersus perires.
Iam tandem ad exponendam Iudeorum infandam atrocitatem nostra dirigatur oratio.
Cogitauerunt — Ioannes inquit — principes sacerdotum, ut Lazarum
interficerent. Quare hoc? Nempe, quia (ut idem ait) multi propter
illum abibant ex Iudeis et credebant in Iesum. Lazarum occidere cogitauerunt; quasi
uero Iesus ipse, qui suscitauit mortuum, suscitare non possit occisum et iterato miraculo
plures etiam conuertere ad
quidem longiorem seruitutem experti sunt. Nec
tamen errorem suum deponere cogi ullis aduersitatibus queunt, ut Christum confiteantur.
Fleuit ergo misericors Dominus non futurum urbis excidium, sed animarum, quas saluare
uenerat, si in ipsum credere uoluissent, interitum. Quare autem etiam ista, quę nunc uidemus,
patiantur, declarat dicens, eo quod non cognouerit tempus uisitationis suę. Quia uidelicet
ipsum, qui tot ante seculis eis promissus fuerat, missum non susceperunt, cum pręsertim tot
signa, tot miracula ab illo facta uidissent, et hęc
me, Dominus
est. Non enim sufficit nostra emundatio, id est a peccatis abstinentia; nisi Christi
meritum accesserit, cęleste regnum ingredi non merebimur. Tunc ergo Iesus pedes nostros lauat,
cum per passionis suę gratiam nos de terra sublatos cęlestibus inserit. Quare autem ante
passionem lotione ista utitur? Vt eos ad susceptionem tantę futurę gratię pręparet, quibus
post passionem Spiritum Sanctum missurus erat. Et uos mundi estis — inquit —
sed non omnes. Cur ita? Declarat Euangelista dicens:
donec, quomodo ipsum
perderent, *corr. ex prestare
**corr. ex predicentis
***corr. ex sic
deliberassent. Sed cum in eum tam *corr. ex tan infensi essent, quare occulte oppressum non
extinxerunt, sed potius publice interficiendum tradiderunt Pilato? Putarunt enim, si palam in
omnium conspectu perimeretur, simul et gloriam eius perituram, quod scilicet ab eius laude
etiam illi auerterentur, qui in eum credebant, uidentes publice
ex cęssit argumentum et in luculentiorem resurgentis triumphum.
Quid nunc de te, Iuda miserrime, dicam? Auaritię stimulis inquietatus Dominum tuum
uendidisti et tanto commisso scelere doles, pecuniam acceptam proiicis et simul de uenia
desperas. Quare doles? An quia resurrecturum nunc recordaris, antehac oblitus? Sed si uirtutem
resurrecturi agnoscis, cur non eadem uirtute etiam tibi crimen remittere eum posse non
confidis? Et si posse quidem, sed nolle ais, misericordię eius magnitudinem denegas. Pro
salute omnium ille
iniquitas, etiam mulier
Christi iustitiam attestatur. Nihil tibi et iusto illi, inquit. Hoc est: Caue, ne
condemnes iustum et insontem neci tradas. Ecce somniantem me nocturnę terrent imagines et
ueluti pro illo stantes minaci uultu occurrunt. Hic obseruandum reor: Quare in eum, quem Iudei
capitali persequuntur odio, gentilis foemina pietate mouetur? Fortasse non aliam ob rem, nisi
quia Christum, quem Iudei repudiarunt, gentilitas susceptura erat. Iudei ergo continuis
clamoribus instabant, ut Barraba dimisso Christus crucifigeretur.
incertus. Introiuit ergo (ut
Ioannes ait) iterum in prętorium, et uocauit Iesum et dixit ei: Tu es rex Iudeorum?
Iesus autem, qui prius tacuerat, tunc respondit dicens: A temetipso
hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me? Quare, quem nihil latere potest, quasi rerum
ignarus interrogat?
Quęstio
Certe, non ut ipse discat, sed ut pręsentes et posteri sciant ipsius Pilati aduersum
Iudeos contestationem. Respondit enim Pilatus: Nunquid ego Iudeus
Dicit eis Pilatus: Accipite eum uos et crucifigite eum!
Ego non inuenio in eo causam. Tedio an timore uinceris, Pilate, ut hominem omni culpa
uacuum dimittas arbitrio inique accusantium?
Qui testis es innocentię, quare consentis liuentium furori? Cur eum, in quo non inuenis
causam, sustines interfici?
Ego non inuenio — inquit — in eo causam. Responderunt ei Iudei: Nos legem
habemus, et secundum legem debet mori, quia Filium Dei se fecit. Quid
iniquos ęterno afficere potest supplicio,
quam qui iustis mortem tantum inferre, quę ipsis etiam, qui inferunt, est communis. Tu ergo,
Pilate, nihil manus lauando proficis, cum te iniustitię consentiendo intus inquineris. Si enim
potestatem dimittendi habes (ut confessus es) quare, quem iustum esse asseris, liberum non
dimittis? Quid prodest nolle condemnare, si inique oppressum, cum potes, non uis liberare? Nec
tamen immerito is, qui minus peccat, arguit magis peccantes. Ideo: Vos uideritis,
inquit; qui me cogitis iustum in damnationem
Sustentabatur a mulieribus, ne amissis sensibus debilitatoque corpore in terram rueret.
Interim Mariam Magdalenam in lamenta prorupentem
Magdalenę lamentum
mihi audire uideor fusisque lachrymis ita loquentem: Quare me a te separas, piissime
Domine? Viuens uiuentem suscipere dignatus es et in tuum admittere consortium.
Da nunc, ut cum moriente moriar. Da, ut te de terra decedentem sequar, quem secuta sum in
terra manentem. Dimisisti mihi omnia peccata mea. Optimam partem,
dum loquebare. Tuis saltem suauissimis sermonibus consolare miseram. Ecce
nunc a tua cruce diuelli nescio, in illa te pendentem aspiciens, in illa tecum mori cupiens.
Post hęc, ut reor, ad Iudeos conuersa uociferabatur* dicens: O uos, qui crucifixistis
Dominum meum, quare mihi parcitis, ancillę eius? Illum damnastis innocentem, quare me uiuere
sinitis peccatricem? Vt morte saltem dolorem meum finiam et amorem meum Iesum in tormentis
morientem ultra non uideam. Heu, heu me miseram et infelicem, quod Domino meo moriente uiua
relinquor, quod
miseram. Ecce
nunc a tua cruce diuelli nescio, in illa te pendentem aspiciens, in illa tecum mori cupiens.
Post hęc, ut reor, ad Iudeos conuersa uociferabatur* dicens: O uos, qui crucifixistis
Dominum meum, quare mihi parcitis, ancillę eius? Illum damnastis innocentem, quare me uiuere
sinitis peccatricem? Vt morte saltem dolorem meum finiam et amorem meum Iesum in tormentis
morientem ultra non uideam. Heu, heu me miseram et infelicem, quod Domino meo moriente uiua
relinquor, quod ipso destituor, in quo uno totum cor meum, totam spem meam fixeram
te audiui, te propediem cum immortalitatis gloria surrecturum. Nihilominus hic pręsens
cruciatus tuus et mors tua super omnia mihi tristis est et acerba et tandiu dolenda, donec
exoptatus resurrectionis tuę me consoletur dies. Interim doloris impatiens quęrere compellor:
Quare diuinitas tua non aliam inuenit uiam, quę hominum saluti consuleret, qua captiuos de
seruitute liberaret? Quid necesse fuit, ut te tot laboribus, tanto ludibrio, tam graui
supplicio, tam ignominiosę morti exponeres et me tuosque omnes simul affligeres? At quoniam
istud,
statim ueniet ad templum suum Dominator, quem uos quęritis et angelus
Testamenti, quem uos uultis. Nonnulli uerba hęc ad Dei Filium referunt, quasi de se
loquente, sed cum dicat: Et statim ueniet ad templum suum Dominator, uidetur ad
alium uertere sermonem. Quare mihi quidem accomodatius uerique similius uidetur, ut Deus*
Pater de Filio proferat hęc et dicat se mittere angelum, hoc est nuncium Ioannem Baptistam,
ante faciem suam, id est ante Filium. Sicut enim Filius imago est Patris, ita et facies.
Et statim ueniet
Halmam autem non uirginem dici, sed puellam siue iuuenculam, uirginem uero
betulam appellari. Quibus respondendum est betulam etiam anum nuncupari posse, si
modo uirgo sit. Halmam uero non solum iuuenculam significari, sed iuuenculam uiro absconditam.
Quare autem uiro dicatur abscondita, quę et puella est et uirgo, ostendit usurpatus apud illos
mos. Nam sponsas uirgines uelata facie ducebant appellabaturque halma, id est abscondita uiro.
Deinde de talamo uiri reuelata facie egrediebatur, ut rubore deposito se maritam esse
purissimo salutiferoque partu, quicquid olim patribus diuinitus promissum fuerat,
plenissime est persolutum.
Quem alium ergo Messiam uenturam pręstolaris, o Iudee, si istum, qui ab ea ęditus est, habes
pręsentem? Aut falsum aut uerum locuti sunt prophetę. Si falsum, quare ipsis fidem pręstas? Si
uerum, quare, quod illi prędixerunt, iam euenisse non agnoscis? Ecce natus est Christus de
Virgine, de tribu Iuda, de semine Dauid, in castello Bethlem, in stabulo genitus, in pręsepio
reclinatus, ut sua humilitate tuę incredulitatis contunderet
olim patribus diuinitus promissum fuerat,
plenissime est persolutum.
Quem alium ergo Messiam uenturam pręstolaris, o Iudee, si istum, qui ab ea ęditus est, habes
pręsentem? Aut falsum aut uerum locuti sunt prophetę. Si falsum, quare ipsis fidem pręstas? Si
uerum, quare, quod illi prędixerunt, iam euenisse non agnoscis? Ecce natus est Christus de
Virgine, de tribu Iuda, de semine Dauid, in castello Bethlem, in stabulo genitus, in pręsepio
reclinatus, ut sua humilitate tuę incredulitatis contunderet superbiam.
In pręsepio igitur
lacessitus irascitur, sed offensas omneis ęquo animo ferens illum imitatur, qui in
psalmo ait: Cum his, qui oderunt pacem, eram pacificus. Tu igitur, o Iudee, si
aperte intelligis nihil prorsus prophetarum oracula cum Euangelio dissedere, nihil ab eo
discrepare, quare mauis* obstinatione mentis peruersę perire quam Christum, qui crucifixus
est, confitendo saluari?
*corr. ex maius
Videamus nunc, si illud quoque in prophetis reperire possumus, quod puer Iesus a magis ab
oriente
nihil gustat,
ieiunus pugnat et cum eo, qui primos parentes nostros fraude subuerterat, *corr. ex
Iudeę
**corr. ex expresiusque
congressus uincit. Hęc si de Messia futuro prędicta non ignoras, quare in
Christo crucifixo impleta negare audes? An tantum, ut negando pereas, qui credendo et
confitendo posses uiuere?
Baptizatus Iesus ieiunat, tentatur, uincit. Et tu certe, si baptismi salutaris te
susceptione armaueris, carnis concupiscentiam ieiunio, diaboli
sum uia, et* ueritas, et uita. Cui tamen
inuidentes Iudei iniquo animo ferebant, quod sabbatis curaret quodque patrem suum diceret
Deum, se Deo faciens ęqualem. Hoc relatum in Euangelio legitur Ioannis, et impletur illud in
psalmis: Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? Discunt tamen
ab ipso, quem arguebant, licere etiam sabbatis bene agere. Quod autem esset ęqualis Deo Dei
filius, quomodo contradicere poterant, si ille, quod de se fatebatur, miraculis supra omnem
uim humanam factis
et pauperes homines in sancto
Israhel exultabunt, hoc est lętabuntur in uisione diuina. Deum enim uidens
interpretatur Israhel. Ait autem Iesus: Qui me uidet, uidet et Patrem...quia ego in
Patre et Pater in me est.
Porro, siquis quęrat, quare Christus paupertatem amplexus sit, respondet Apostolus ad
Corinthios dicens: Propter uos egenus factus est...ut illius inopia uos
diuites essetis; hoc est, ut et uos eius exemplo ea, quę sursum sunt, quęratis, non
quę super terram. Illi enim,
eleuati sunt. Sedet — inquit — Christus
ad dexteram Patris, et apostoli, principes populorum, ad iudicandum congregati sunt cum Deo
Abraham. Deus Abraham etiam Christus dici potest, quem ille in carne credidit uenturum, quem
cum Patre Deum unum confessus est. Quare autem congregati sint, declarat: Quoniam
— inquit — dii fortes terrę uehementer eleuati sunt. Hoc est, ut condemnent deos
gentium, demones malos, qui fortes fuere dominando idolatris et qui arroganter efferebantur
ęquando se Deo uero. Atque
postponendam. Atque idem, quę sit Dei uoluntas,
declarat dicens: Hęc est autem uoluntas Patris mei, qui misit me, ut omnis, qui uidet
Filium et credit in eum, habeat uitam ęternam. Postremo, ego — inquit —
lux in mundum ueni, et quare uenerit, docet: Vt omnis, qui credit in me,
in tenebris non maneat. Lux ista illuminat mortales ad agnitionem ueritatis, fugat
autem ignorantię tenebras, ut per uiam uerę religionis incedentes ad beatitudinem perueniant
sempiternam. Reliquum est igitur, ut
faciebant aduersus eum,
quomodo perderent eum. Atque in idem flagitii atque immanitatis ipsi sacerdotum
principes et scribę et seniores populi et pręses Pilatus, ut postea suo loco uidebimus,
consenserunt. Et tunc quidem impletum est illud in psalmis dictum: Quare fremuerunt
gentes, et
populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terrę, et principes conuenerunt in unum
aduersus Dominum, et aduersus Christum eius. Et in alio psalmo: Captabunt
— inquit — in animam iusti, et sanguinem
qui Christum
presequebantur, nec illis, qui postea ipsum esse Messiam negare ausi sunt. Dum enim eos, qui
tam impie egerunt, defendunt, participes commissi in Christum sceleris fiunt.
Multa pręterea in parabolis ad populum loquente Domino accedunt discipuli et:
Quare — inquiunt — in parabolis loqueris eis? Respondit: Quia
uobis datum est nosse mysterium regni cęlorum, illis autem non est datum. Et iterum:
Ideo — inquit — in parabolis loquor eis, quia uidentes non uident et
fuit. Quid autem nequius quam ei uelle diffidere, qui
omnia potest, uel a quo plurima acceperis beneficia, eidem aduersari? Igitur de Iuda impio
omniumque scelestissimo dictum est in psalmis: Cum iudicatur, exeat condemnatus, et
oratio eius fiat in peccatum. Quare hoc, nisi quia tanti parricidii conscius nullo
modo se ueniam consecuturum credidit? Et quoniam de ipsius flagitio superius abunde est
dictum, necis eius typus fuisse uidetur Achitophel ille, qui iniquo animo ferens, quod Absalon
aduersus patrem Dauid Chusi potius quam
interrogatus nihil respondit. Accusantibus autem eum principibus sacerdotum et
phariseis despexit ipsum Herodes et per ludibrium ueste alba indutum remisit Pilato, ut de
illo, quod uelit, cognoscat ac iudicet. Hoc est illud — ut ante diximus — quod in psalmis
dicitur: Quare fremuerunt gentes et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terrę,
et principes conuenerunt in unum aduersus Dominum et aduersus Christum eius. Sed nemo
humilitatem Christi contemnat. Qui enim nunc hominum subiicitur iudicio, postea — sicut
scriptum est —
expuentesque in eum acceperunt arundinem et percutiebant caput eius.
Innocens ergo Dominus peruerso damnatur iudicio, quod futurum uidens Esaias propheta ait:
Iustus perit, et non est, qui cogitet in corde suo. Idem futura quasi pręsentia
cernens interrogat: Quare rubrum est indumentum tuum,
*corr. ex fuit
**add.
***corr. ex Coaptabunt
****corr. ex quęrimonia
*****corr. ex pretorium
**add.
***corr. ex Coaptabunt
****corr. ex quęrimonia
*****corr. ex pretorium
et uestimenta tua sicut calcantium in torculari? Ac si dicat: Quare sunt non
solum rubra uestimenta tua, sed etiam sanguine ueluti musto madentia? Ex quo credibile est
corpore ex uibicibus consautiato fuisse cruentata. Spinis autem coronandum significauit ille
Abrahę* aries inter uepres cornibus herens et in holocaustum pro Isaac oblatus.
in alio psalmo eum sanctus Propheta inuocat et ait:
Surge, Domine, in requiem tuam, tu et arca sanctificationis tuę. Arca autem
sanctificationis eius homo est, quem pro nobis assumpsit.
*corr. ex ipsum
Porro, quare Christum surgere cupiat, sequentia declarant: Sacerdotes tui —
inquit — induantur iustitiam, et sancti tui exultent; hoc est, ut apostoli tui
induantur uirtute ex alto per Spiritum eis promissum et sancti omnes, qui in te credunt,
lętitia
clarificatus est in eo,
et Deus clarificabit eum in semetipso, et continuo clarificabit eum. Continuo enim
diuina factum est uirtute, ut, qui passus et sepultus fuerat, spoliato inferno morteque
deuicta exurgeret uiuus, sicut prędixerat, et appareret multis. Diximus, quare dictum sit:
Exurge, gloria mea. Dicamus etiam, cur additur: Exurge, psalterium et
cythara. Qui uerbum Patris est, idem profecto et *corr. ex quidam
**corr. ex Oseę
***corr. ex
uenerunt, et furati sunt eum
nobis dormientibus. O detestandam principum emulationem! Gratis offerentem se
repellunt ueritatem, et largitionibus redimunt mendacium, et id quidem impudens admodum,
nullaque in parte simile ueri. Si enim uenerunt discipuli, quare inermes armati
non comprehenderunt? Si nox erat, quomodo eos uiderunt? Si dormiebant, quomodo senserunt? Et,
si expergefacti eos abiisse cognouerunt, quare alacres et expediti timidos et corporis sublati
onere grauatos non sunt insecuti? Impii tamen principes isti, quos
redimunt mendacium, et id quidem impudens admodum,
nullaque in parte simile ueri. Si enim uenerunt discipuli, quare inermes armati
non comprehenderunt? Si nox erat, quomodo eos uiderunt? Si dormiebant, quomodo senserunt? Et,
si expergefacti eos abiisse cognouerunt, quare alacres et expediti timidos et corporis sublati
onere grauatos non sunt insecuti? Impii tamen principes isti, quos pecunia iam corruperant, ut
uerbis quoque ad mentiendum animarent: Et si
hoc — inquiunt — auditum fuerit a pręside, nos
ęstimatore magis esset
diligendus. Hinc tamen alia oritur quęstio.***
*corr. ex precucurrit
**corr. ex oportet
***corr. ex questio
Si Ioannes plus diligebatur, quare Petro
Quęstio
datus est apostolorum principatus? Ob hoc, ut ego arbitror, ut discamus deferre
senectuti et eorum, a quibus iniuriam accepimus, post reconciliationem offensę obliuisci atque
erga illum, cui redire nobiscum in
narrationem mysterio
non carere. Quid enim sibi uult alibi linteamina posita, alibi sudarium, quando quidem ad
fidem resurrectionis faciendam satis erat spolia corporis uidisse ibi relicta. Si enim corpus
ipsum alio translatum fuisset, simul cum linteaminibus translatum esset. Quare altius quidem
ista uidentur repetenda, ut uidelicet dicamus nos quoque istorum, de quibus loquimur, exemplo
inclinari debere in monumentum Domini et contemplatione mentis in abdita eius intrare et
linteamina, quę nobis reliquit Dominus, fide complecti. Quod est Scripturarum
tempus. Et Ioannes in Apocalypsi uidit librum
signatum, quem nemo poterat aperire neque soluere. Vidit et templum apertum in cęlo, in quod
nemo ualebat introire. Sunt enim quędam aperta et oculis mortalium patentia Dei opera, sed in
ea intrare, ut cognoscamus, quare facta sint, nostra non ualet fragilitas. Diuina contemplanti
in Prouerbiis dicitur: Mel inuenisti; comede, quod sufficit tibi, ne forte satiatus
euomas illud. Et iterum: Sicut — inquit — qui mel multum comedit,
non est ei bonum, sic qui
a peccatis citius purgentur
et purgati de poenis illis, quarum finis speratur, ad eam, quę ęterna est, quietem facilius
transferantur. Maria ergo, quę mortuum etiam Dominum suum diligebat, stabat — ut
Euangelista ait — ad monumentum foris plorans. Quare Maria plorat, et discipuli,
qui ad monumentum cucurrerunt, non plorant? Fortasse, quia infirmior sexus magis promptus est
ad lachrymas uel quia illi aliud, hęc aliud c ogitabant. Illi ab amicis
exportatum corpus putabant, a Iudeis exemptum et alicubi per
quandoque et resurrecturum
speraret et regnaturum, licet tunc eum uiuere non crediderit, quem paulo ante sepultum fuisse
nouerat.
Exposita igitur angelis doloris causa conuersa est retrorsum, et uidit Iesum stantem.
Et non sciebat, quia Iesus est. Sed quare ab angelis non quęsiuit, quid factum esset
de corpore? Quare prius quam quęsisset,
Quęstio
conuersa est retrorsum? Vel quia satis putauit indicasse,* cur fleret, uel illis
cunctantibus proferre medellam doloris conuersa
eum uiuere non crediderit, quem paulo ante sepultum fuisse
nouerat.
Exposita igitur angelis doloris causa conuersa est retrorsum, et uidit Iesum stantem.
Et non sciebat, quia Iesus est. Sed quare ab angelis non quęsiuit, quid factum esset
de corpore? Quare prius quam quęsisset,
Quęstio
conuersa est retrorsum? Vel quia satis putauit indicasse,* cur fleret, uel illis
cunctantibus proferre medellam doloris conuersa sit, siquis alius respicienti occurreret, quem
de ipso, quem
resurrexisse, illa ignorabat, sed corpus alio translatum putabat.
Cumque huiuscemodi opinione decepta mortuum quęreret, uiuum non agnoscebat.
Dicit ei Iesus: Mulier, quid ploras? Quem quęris? Credidit eum audisse, quid ipsa
angelis respondisset, ideo, quare fleret, tacuit et, quem quęreret, indicauit. Iesus autem
differebat se illi statim manifestum facere, ne mens mulieris, quę nimio dolore affligebatur,
in repentinum gaudium effusa contrariaque passione illico oppressa extingueretur, *corr.
ex
nequaquam dixisset, nisi illam ad tangendum paratam *corr. ex dinosceret
**corr. ex nomenculatio
***corr. ex preferre
****corr. ex completi
uidisset. Quare autem tactum eius non admiserit, declarat subiungens:
Nondum enim ascendi ad Patrem meum. Sed ex hoc nascitur quęstio, ut uideamus, si
nunc a Magdalena tangi noluit, ob hoc quia nondum
Quęstio
ascenderat ad
autem tactum eius non admiserit, declarat subiungens:
Nondum enim ascendi ad Patrem meum. Sed ex hoc nascitur quęstio, ut uideamus, si
nunc a Magdalena tangi noluit, ob hoc quia nondum
Quęstio
ascenderat ad Patrem. Quare ante ascensionem pedes suos a mulieribus a sepulchro
redeuntibus teneri — ut Mattheus refert — permisit seque deinde a discipulis palpari, ut
Ioannes testatur? Pręterea, cum dicat: Nondum enim ascendi ad Patrem, polliceri
uidetur tunc se tangi concessurum,
dicunt, opere, quia, quę supra uim humanę naturę sunt, faciebat, sermone, quia, quę uera et
salutaria sunt, docebat; et id quidem coram Deo et omni populo, opera commendans Deo, sermonem
populo. Et quoniam Dominus non solum, quid inter se loquerentur, quęsierat, sed etiam quare
essent tristes, damnatum eum respondent a principibus in mortem et crucifixum. Ex eo se etiam
magis dolere indicant, quod, cum maius quoddam de illo futurum sperarent, se ea spe destitutos
uideant. Nos — inquiunt — sperabamus, quia ipse esset
hodie, uidentur de illo recordari, quod ante ab illo
audierant, die uidelicet tertia a morte resurrecturum. Sed ita, ut prędictum fuerat,
contigisse non audent affirmare, ut qui mentem adhuc ancipitem
Questio
gerebant. Sed quare aiunt mulieres
terruerunt nos, cum terror de malo, non de bono fiat? Illę autem resurrectionem
nunciabant, quę ipsis gaudio esse debuit, non terrori. Cum ergo aiunt terruerunt
nos, non se timuisse innuunt, sed tantę rei miraculo
mulieres dixerunt, ipsum uero non inuenerunt.
Sed quęret aliquis: Cum Mattheus dicat
Questio
mulieres auditis angeli uerbis ad monumentum regressas uidisse Dominum in uia pedesque
eius tenuisse et eum adorasse, quare Cleophas ista subticuit et, quod minus erat, uisionem
memorauit angelorum? Quia ita natura comparatum est, ut, cum multa audierimus, quibus non
satis fidem* pręstamus, ea contemptim et semiplene aliis referamus, uel quia simul omnibus ad
monumentum angelus apparuit et
quem mensę tuę participem facere intendis, non solum, ut ueniat, roges, sed etiam, si
eum uenire puduerit, renitentem atque inuitum cogas, ut ille se non ex ficta, sed ex uera
charitate inuitatum intelligat. Isti ergo non modo manu apprehensum* cogunt, uerum etiam
causam, quare remanere debeat, proferunt. Iam aduesperascit, inquiunt. Tempus est
ab itinere quiescendi et non ultra procedendi. Dies concessa est laboribus, nox quieti,
suadentque cadentia sydera somnos. Mane ergo nobiscum hac nocte, diluculo, quocunque
Sic enim et apostoli, cum a Iudeis
repellerentur, dixerunt: Vobis prius oportuit prędicari uerbum Dei, sed quoniam uos eo
indignos facitis, ecce conuertimur ad gentes.
*corr. ex disperabat
Quare autem prius Iudeis fuit euangelizandum? Puto, ne Christus de Iudeis secundum carnem
genitus minus suos quam alienos dilexisse uideretur aut in illos mortis suę uindictam
appetisse, pro quibus orauerat in cruce. Pręterea iis primum ostendi debuit, qui de ipsius
aduentu
non cognouerunt, quod Iesus esset. Nunc enim ex parte cognoscimus et ex
parte prophetamus. Tunc autem cognoscemus, sicut et cogniti sumus. Nunc uidemus in enygmate,
tunc facie ad faciem.
Dicit ergo eis Iesus: Pueri, nunquid pulmentarium habetis? Quare hic interrogat,
cui nihil est occultum? Primo, ne statim noscatur ab eis, deinde, ut responsum elliciat, cuius
occasione ad id, quod intendebat, perueniat. Cum enim interrogasset, nunquid
pulmentarium habetis responderunt ei: Non. Dicit eis: Mittite in
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.