Your search found 1222 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

totam provinciam Latinorum qui illo tempore Romani vocabantur, modo vero Morovlachi, hoc est Nigri Latini vocantur. Imperator etiam plurima cum eis faciens bella, sedens in solio suo, nec valens in aliquo superare, misit, et facit pacem cum eis, et sic dimisit eos. Similiter et rex Bladinus cernens, quod maxima multitudo populi esset, cum eis, fecit pacem, caeperuntque se utrique populi valde inter se diligere, id est Gothi, qui et Sclavi, et

omnibus christicolis, Romam profectus est. Tempore isto facta est laetitia magna, et christiani descendentes de montanis, et locis abditis, quo dispersi erant, coeperunt nomen Domini laudare et benedicere, qui salvos facit sperantes in se. Post haec Sphetopelek rex iussit christianis, qui Latina utebantur lingua, ut reverterentur unusquisque in locum suum, et reaedificarent civitates, et loca quae olim a paganis destructa fuerunt.

solis tota Spalatensis metropolis auctoritas dependeret. Erant enim archiepiscopus, archipresbyter, sacrista, primicerius et alii quam plures litteris muniti, testificationibus armati, nil aliud nisi archidiaconum toto ore glutire parantes. At ipse nullam habens aliunde fidutiam nisi ex Deo, qui facit iudicium omnibus iniuriam patientibus, de sola enim innocentie sue causa confisus, bono animo rerum exitum expectabat. 7Erat autem tunc temporis dominus Gregorius papa nonus apud Perusium. Itaque Thomas archidiaconus consilio et fauore quorundam, quos numquam nouerat,

Cuncta relinquentur nec plus hic invenientur.
Nonne vides mundum miserum et in omnibus nudum? [correxi ex undum]
Omnibus hoc Leo dico ne se dent inimico,
Nam sic viventes facit et miseros et egentes.
Cordis in aure repone me moriente Leone
Abiectoque foris ceno carnalis amoris. Dominus Leo Cacete istum elegit locum sue quietis pro se et suo filio Stephano ac

15. Quomodo diuinitus sticatum dicitur esse accensum ab igne et de quodam miraculo ibidem ostenso Iam vicina innotescente meta caudę Leonis in ipsa Sole existente, qua estus non tantum madefacit exteriora sed etiam in intrinseca urere facit, excelsi ningentis constitutione prima sabbati Idus Sextilis obducto ceruleo aere tenebrosa caligo repente, fumus non credo humana industria conflatus, nimia atra condensatio, extitit in hostium sticato vaporatus et tantum auctus, quod flamme incendium terribili sagacitate

25. AD PAULUM
1.25.1  Carminibus nostris nocet illud, Paule, notavi,
1.25.2  Quod non sunt Latiis edita consulibus.
1.25.3   Quidvis cana facit multo pretiosius aetas,
1.25.4  Rebus et a longo tempore surgit honos.
1.25.5  At tu, si quando mea legeris; esse putato
1.25.6  Prisca; videbuntur sic meliora tibi.

sis Basinus, cur esse Basinius optas?
1.115.2  Aptius ut fiat, littera prima cadat. 116. IN LEONEM CINAEDUM
1.116.1  Nunc facit id, quod vir, nunc id, quod femina debet,
1.116.2  Parte tamen patitur posteriore, Leo.
1.116.3  Hunc ego Tiresiam, vel Caenea dicere possum,
1.116.4  Ni melius dici posset

123. QUAESTIO ARDUA ET DIFFICILIS
1.123.1  Cur penem cunnus, cur contra mentula cunnum
1.123.2  Appetat, haec, vulgo iudice, causa facit:
1.123.3   Cum primos homines uda ex tellure Prometheus
1.123.4  Confinxit, geminum non variavit opus.
1.123.5  Membra nec apposuit duplicem dirimentia sexum,

Nam sapis, immo equidem plus quam sapis: omnia lustras
1.207.4  Tu loca, nec te usquam lauta culina latet.
1.207.5  Mentiris, numos poscis, dicteria dicis.
1.207.6  Qui facit haec, non est morio, sed nebulo. 208. IN EUNDEM
1.208.1  Fingis te, miser, esse morionem,
1.208.2  Vivas scilicet ut labore

orimur, nihil anterioris habentes
1.231.2  Temporis, excepit nos simul alma dies.
1.231.3   Semper et hesterni vitam deperdimus aevi,
1.231.4  Principium reliquae lux modo nata facit.
1.231.5  Esse tibi multos senior se dixeris annos,
1.231.6  Nam de praeteritis nil hodie retines. 232. MARTINO

238. ROGAT MAGISTRUM GREGORIUM, UT INCEPTAM CUIUSDAM FONTIS DESCRIPTIONEM
1.238.1  Te precor, inceptum peragas describere fontem;
1.238.2  Quid facit in mediis ancora fixa fretis?
1.238.3   Certe erit optatos melius contingere portus,
1.238.4  Irrita ne media vela morentur aqua!

1.307.3   Nunc, inquis, media nemo iam nocte salutat
1.307.4  Astutum portans irrequietus ave,
1.307.5  Nunc fallit nemo, nemo nunc inguina lingit.
1.307.6  Nemo facit Florae sacra Bonaeve Deae,
1.307.7  Paedicant pauci, recitant mala carmina pauci,
1.307.8  Omnia cum scaenis amphitheatra silent,
1.307.9  Crimina seu portenta magis quibus

iners aliena pericula miror,
2.4.6  Non timor hoc, vestri, credite, cura iubet.
2.4.7   Gloria nempe, viri, petitur longissima vobis,
2.4.8  Haec faciles plagas, funera grata facit.
2.4.9   Quodsi pugnantem, rapiat sors ulla, poetam,
2.4.10  Quis vestras mortes, funera vestra, canet? 366. DE

2.93.11  Quae sacras leges divinaque verba docendo
2.93.12  Instruit humanum religione genus,
2.93.13  Pandere iussus eram. Rerum taceamne loquarne:
2.93.14  Non facit ingenio sarcina tanta meo.
2.93.15  Exigis, ut monstrem, cum sim rudis aequoris undae,
2.93.16  Navita velivolam qua regat arte ratem;
2.93.17  Ut doceam valere

tamen his fratres cedent pietate poetae,
3.1.36  Sed tibi post Musas proxima sacra ferent.
3.1.37  Nos duo praesertim; quorum tua dextera formas
3.1.38  Perpetua nosci posteritate facit.
3.1.39  Interea haec gratam testentur carmina mentem,
3.1.40  Vilior his Arabi turis acervus erit. 2.

obstupui, cuius de gurgite fontis
3.6.14  Fluxerit ingenii, copia tanta, tui.
3.6.15  Et merito obstupui; numerus iucundus in illis,
3.6.16  Et lepor, et gravitas, et sonus ipse facit.
3.6.17  Aut tu grandisonum servas sub corde Maronem,
3.6.18  Aut tibi in arcano pectore Homerus adest.
3.6.19  Non opis est nostrae dignas tibi

nec amatos cernere vultus,
3.19.42  Nec dare, nec verbis reddere verba licet.
3.19.43  Quod loqueris mecum, solae sunt causa tabellae,
3.19.44  Quod mea dicta legis, littera sola facit.
3.19.45  Te dulcis Verona tenet, nos obsita servat
3.19.46  Aere nubifero Ferrariensis humus;
3.19.47  At bene consuluit nostris sors prospera votis,

et pulchram mirari turribus arcem,
3.20.18  Quae surgit sanctis proxima gurgitibus,
3.20.19  Audire et strepitum, quem subter, valle profunda
3.20.20  Spumea sulfurei fluminis unda facit,
3.20.21  Ac totos circum lustrare ex ordine montes,
3.20.22  Pura salutiferi, quos fovet aura, poli.
3.20.23  Ante, voluptatem spectacula nulla movebant

4.6.88  Cum torquet miseros, te stimulante, furor.
4.6.89  Nam nec philtra magis, nec pocula mixta veneno,
4.6.90  Quam tua vis mentes exagitare solet.
4.6.91  Quid facit insano peius Bellona flagello?
4.6.92  Aut serpentinis torva Megaera comis?
4.6.93  Verum cum semper noceas, plus omnia laedis,
4.6.94  Quando lates, nam tunc quod iuvat,

non arbiter, orbe,
4.15.162  Quid multa? exhausto, non eris, orbe, Deus.
4.15.163  Non faciunt simulacra Deos, non templa, nec arae,
4.15.164  Imperium in cunctos, arbitriumque facit.
4.15.165   Cui porro imperites? tua quem sententia damnet,
4.15.166  Si tibi subiectum deleat ira genus?
4.15.167  At vitiis intenti homines, iacet obruta virtus,

et conditorem uniuersorum profitentur nec capillum capitis inuito ipso in terram decidere.

Sed et aliis Dominus falsa quadam aut religione aut pietate dormire uidetur, quibus Deum alicuius mali auctorem asserere summa religio est: Permittit Deus, inquiunt, malum, sed non facit. Quos tamen ipse per Isaiam arguit dicens: Π Deus est boni et mali per se auctor not. lector A2 in marg. Ego Dominus, et non est alter formans lucem et creans tenebras, faciens pacem et creans malum; ego Dominus faciens omnia. Π nota

meos ad caelum leuaui et sensus meus redditus est mihi; et Altissimum benedixi et uiuentem in sempiternum laudaui ac glorificaui, quia potestas eius potestas sempiterna et regnum eius in omnem generationem; et cuncti habitatores terrae apud eum in nihilum reputati sunt; iuxta enim uoluntatem suam facit tam in uirtutibus caeli, quam in habitatoribus terrae et non est qui resistat manui eius et dicat ei: Quare fecisti? Et concludit dicens: Igitur ego Nabuchodonosor laudo magnifico et glorifico Regem caeli, quia omnia opera eius uera et uiae eius iudicia, et gradientes in superbia potest

ut, cum ad fundum peccatorum perueniunt, grauius in eos statuat; consueuit enim quanto serius, tanto ulcisci grauius. nota bene not. lector A1 in marg.

Nam quosdam ob perpetuam eorum immanitatem impietatemque aeternis deputatos suppliciis facit in hac mortalitate futurorum malorum praegustare acerbitatem; ut Antiochum et Herodem, quorum uterque miseris excruciatus doloribus lethaeum foetorem et uermes acerbissimos in hac uita praegustauit. Sic Sodomitae sulphureos inferni ignes, quibus perpetuo cruciandi sunt, uiuentes senserunt.

superbiam et cuncta, quae geruntur, tuae gloriaris fuisse uirtutis. Hinc admonentur duces ac principes terrarum, ne partos triumphos et reportatas ex hoste uictorias propriae ascribant uirtuti, sed cuncta potius uoluntati Dei tribuant, qui nouit multitudinem copiosam in paucorum concludere manu. Facit enim multorum amentia, et praecipue eorum qui sibi diuinos usurpant honores, iram Dei ante peractam uitam in se desaeuire, quo exemplum stultitiae suae cunctis edant. Hi sunt de quibus Dominus dicit: Ignis succensus est in furore et ardebit usque ad inferni nouissima. Contra hos et Hieremia

impietatem cordis mei. – Talis enim, ut inquit Chrysostomus, talis est, mihi crede, erga homines pietas Dei, numquam spernit paenitentiam, si ei sincere et simpliciter offeratur; et si ad summum quis perueniat malorum et inde tamen uelit reuerti ad uirtutis uiam, suscipit, libenter amplectitur, facit omnia quatenus ad priorem reuocet statum. Quodque adhuc est praestantius et eminentius, et si non potuerit quis explere omnem satisfaciendi modum, quantulamcumque tamen et quamlibet quamlibet] correxi ex quodlibet breui tempore gestam non respuit paenitentiam;

filios quorundam amicorum suorum, hoc est regeneratorum bonorumque fidelium, sine baptismo hic paruulos existentes, quibus utique si uellet huiusmodi lauacri gratiam procuraret in cuius potestate sunt omnia, alienat a regno suo in quod parentes mittit illorum, et quosdam filios inimicorum suorum facit in manus Christianorum uenire et per lauacrum introduci in regnum a quo eorum parentes alieni sunt, cum et illis malum et istis bonum meritum nullum sit paruulis ex eorum propria uoluntate. Sed hoc absoluens, quid inquit audiamus: Certe, ait, haec iudicia Dei, quoniam iusta et alta sunt, nec

tundit pectus faciem, illidit frontem, plangit, plorat et crebrioribus interuallis ab imo pectore suspiria trahit; ita corporis totius iugi sollicitudine et labore, animae eandem aestuationem declarat ac quo pacto intus fatiscat, manifestum facit. Qua agitatione adeo nonnumquam defatigatur, ut tantis absorpta malis nullum officium corpori ualeat praestare. Ita homo stupidus aliquando ac ueluti exanimis linquitur.

eis bonitatis tribuitur a bonitate possessorum euenire, ipsae uero diuitiae ex se boni habent nihil, nec copia sua ulla ex parte possessores suos reddunt meliores, quin potius deteriores; opes enim homines praestant superbos, superbia autem facit iniustos; sane ubi iniustitia, ibi nullum deest scelus. Quod si horum nihil efficere queunt, certe reddunt hominem magis sollicitum, iuxta illud eiusdem poetae: Pauca

uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc te fortunatum in sublime tollit, tanto quidem altius quanto mox cupit praecipitare grauius; ita pauco interuallo felix fis et infelix; nunc te ridere facit, nunc flere; modo falsa spe erigit, modo certa desperatione prosternit, teque ut ludicrum uersat, nec una hora patitur eodem habitu perseuerare. Ad haec circa te uelut

his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate

corporis boni potius comprobantur quam mali ualitudinemque magis homini esse noxiam. Quae etiam si nihil noceret, tamen illud, quod bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te ipso. Nemo autem iuste queritur rerum

cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius educaui, omnium, quae mei iuris sunt, affluentia et splendore circumdedi. Nunc mihi retrahere manum libet; habes gratiam uelut usus alienis. Non habes ius querelae tamquam prorsus tua perdideris; quid igitur

primo sermone pulchre attigit: At bona pars hominum decepta cupidine falso "Nil satis est", inquit, "quia tanti quantum habeas sis." Quid facias illi? Iubeas miserum esse, libenter quatenus id facit, ut quidam memoratur Athenis sordidus ac diues populi contemnere uoces sic solitus: "Populus me sibilat, at mihi plaudo Ipse domi, simul hac nummos contemplor in arca." Tantalus a labris sitiens fugientia

largiri autem inopi socio uel pauxillum cauet ac si esset capite interminatum. Dormit quoad auaritia iusserit, quiescit quantum ipsa indulget, uestit, spatiatur, ludit, ambulat, laborat, sedet, denique omnia pro imperio cupiditatis facit. Nec speres hanc militiam infortunatam posse etiam decrepita senectute emereri: immo quanto senesces magis, tanto abs te duriora exiget seruitia, durioribusque grauabit oneribus. Quae

Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures. Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes habundauerint rerum plurima substantia. Neque enim diuitem facit exuberans census et larga opum copia, sed animus his deditus et deuinctus, qualis illorum erat nemini. Singuli enim illud propheticum sequebantur consilium: Diuitiae si affluant, nolite cor apponere.

uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc te fortunatum in sublime tollit, tanto quidem altius quanto mox cupit praecipitare grauius; ita pauco interuallo felix fis et infelix; nunc te ridere facit, nunc flere; modo falsa spe erigit, modo certa desperatione prosternit, teque ut ludicrum uersat, nec una hora patitur eodem habitu perseuerare. Ad haec circa te uelut

his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate

corporis boni potius comprobantur quam mali ualitudinemque magis homini esse noxiam. Quae etiam si nihil noceret, tamen illud, quod bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te ipso. Nemo autem iuste queritur rerum

cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius educaui, omnium, quae mei iuris sunt, affluentia et splendore circumdedi. Nunc mihi retrahere manum libet; habes gratiam uelut usus alienis. Non habes ius querelae tamquam prorsus tua perdideris; quid igitur

uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc te fortunatum in sublime tollit, tanto quidem altius quanto mox cupit praecipitare grauius; ita pauco interuallo felix fis et infelix; nunc te ridere facit, nunc flere; modo falsa spe erigit, modo certa desperatione prosternit, teque ut ludicrum uersat, nec una hora patitur eodem habitu perseuerare. Ad haec circa te uelut

his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate

corporis boni potius comprobantur quam mali ualitudinemque magis homini esse noxiam. Quae etiam si nihil noceret, tamen illud, quod bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te ipso. Nemo autem iuste queritur rerum

cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius educaui, omnium, quae mei iuris sunt, affluentia et splendore circumdedi. Nunc mihi retrahere manum libet; habes gratiam uelut usus alienis. Non habes ius querelae tamquam prorsus tua perdideris; quid igitur

uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc te fortunatum in sublime tollit, tanto quidem altius quanto mox cupit praecipitare grauius; ita pauco interuallo felix fis et infelix; nunc te ridere facit, nunc flere; modo falsa spe erigit, modo certa desperatione prosternit, teque ut ludicrum uersat, nec una hora patitur eodem habitu perseuerare. Ad haec circa te uelut

his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate

corporis boni potius comprobantur quam mali ualitudinemque magis homini esse noxiam. Quae etiam si nihil noceret, tamen illud, quod bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te ipso. Nemo autem iuste queritur rerum

cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius educaui, omnium, quae mei iuris sunt, affluentia et splendore circumdedi. Nunc mihi retrahere manum libet; habes gratiam uelut usus alienis. Non habes ius querelae tamquam prorsus tua perdideris; quid igitur

primo sermone pulchre attigit: At bona pars hominum decepta cupidine falso "Nil satis est", inquit, "quia tanti quantum habeas sis." Quid facias illi? Iubeas miserum esse, libenter quatenus id facit, ut quidam memoratur Athenis sordidus ac diues populi contemnere uoces sic solitus: "Populus me sibilat, at mihi plaudo Ipse domi, simul hac nummos contemplor in arca." Tantalus a labris sitiens fugientia

largiri autem inopi socio uel pauxillum cauet ac si esset capite interminatum. Dormit quoad auaritia iusserit, quiescit quantum ipsa indulget, uestit, spatiatur, ludit, ambulat, laborat, sedet, denique omnia pro imperio cupiditatis facit. Nec speres hanc militiam infortunatam posse etiam decrepita senectute emereri: immo quanto senesces magis, tanto abs te duriora exiget seruitia, durioribusque grauabit oneribus. Quae

Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures. Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes habundauerint rerum plurima substantia. Neque enim diuitem facit exuberans census et larga opum copia, sed animus his deditus et deuinctus, qualis illorum erat nemini. Singuli enim illud propheticum sequebantur consilium: Diuitiae si affluant, nolite cor apponere.

primo sermone pulchre attigit: At bona pars hominum decepta cupidine falso "Nil satis est", inquit, "quia tanti quantum habeas sis." Quid facias illi? Iubeas miserum esse, libenter quatenus id facit, ut quidam memoratur Athenis sordidus ac diues populi contemnere uoces sic solitus: "Populus me sibilat, at mihi plaudo Ipse domi, simul hac nummos contemplor in arca." Tantalus a labris sitiens fugientia

largiri autem inopi socio uel pauxillum cauet ac si esset capite interminatum. Dormit quoad auaritia iusserit, quiescit quantum ipsa indulget, uestit, spatiatur, ludit, ambulat, laborat, sedet, denique omnia pro imperio cupiditatis facit. Nec speres hanc militiam infortunatam posse etiam decrepita senectute emereri: immo quanto senesces magis, tanto abs te duriora exiget seruitia, durioribusque grauabit oneribus. Quae

Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures. Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes habundauerint rerum plurima substantia. Neque enim diuitem facit exuberans census et larga opum copia, sed animus his deditus et deuinctus, qualis illorum erat nemini. Singuli enim illud propheticum sequebantur consilium: Diuitiae si affluant, nolite cor apponere.

primo sermone pulchre attigit: At bona pars hominum decepta cupidine falso "Nil satis est", inquit, "quia tanti quantum habeas sis." Quid facias illi? Iubeas miserum esse, libenter quatenus id facit, ut quidam memoratur Athenis sordidus ac diues populi contemnere uoces sic solitus: "Populus me sibilat, at mihi plaudo Ipse domi, simul hac nummos contemplor in arca." Tantalus a labris sitiens fugientia

largiri autem inopi socio uel pauxillum cauet ac si esset capite interminatum. Dormit quoad auaritia iusserit, quiescit quantum ipsa indulget, uestit, spatiatur, ludit, ambulat, laborat, sedet, denique omnia pro imperio cupiditatis facit. Nec speres hanc militiam infortunatam posse etiam decrepita senectute emereri: immo quanto senesces magis, tanto abs te duriora exiget seruitia, durioribusque grauabit oneribus. Quae

Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures. Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes habundauerint rerum plurima substantia. Neque enim diuitem facit exuberans census et larga opum copia, sed animus his deditus et deuinctus, qualis illorum erat nemini. Singuli enim illud propheticum sequebantur consilium: Diuitiae si affluant, nolite cor apponere.

nemo umquam poterit esse securus. An uero tu pretiosam existimas abituram felicitatem et cara est tibi forma praesens nec manendi fida et, cum discesserit, allatura maerorem? Quod si nec ex arbitrio retineri potest et calamitosos fugiens facit, quid est aliud fugax quam futurae quoddam calamitatis indicium? Neque enim, quod ante oculos est situm, sufficit intueri: rerum exitus prudentia metitur eademque in alterutro mutabilitatis nec formidandas fortunae minas nec exoptandas

facit, quid est aliud fugax quam futurae quoddam calamitatis indicium? Neque enim, quod ante oculos est situm, sufficit intueri: rerum exitus prudentia metitur eademque in alterutro mutabilitatis nec formidandas fortunae minas nec exoptandas facit esse blanditias. Postremo aequo animo tolleres oportet quid intra fortunae aream geritur cum semel iugo eius colla submiseris. Quod si manendi abeundique scribere legem uelis ei, quam tu tibi dominam sponte elegisti, nonne iniurius fueris

ut non aliqua ex parte cum status sui qualitate rixetur? Anxia enim res est humanorum conditio bonorum et quae uel numquam tota prouenit, numquam perpetua subsistat. Huic census exuberat, sed est pudori degener sanguis. Hunc nobilitas notum facit, sed angustia rei familiaris inclusus mallet esse ignotus. Ille utroque circumfluus uitam caelibem deflet. Ille nuptiis felix, orbus liberis alieno censum nutrit heredi. Alius prole laetatus filii filiaeue delictis maestus illacrimat.

rerum et inopinata facies; magna autem pars est apud imperitos mali nouitas. Hoc ut scias ea, quae putauerant aspera, fortius, cum assueuere, patiuntur. Ideo sapiens assuescit futuris malis et quae alii diu patiendo leuia faciunt, hic leuia facit diu cogitando. Audimus aliquando uoces imperitorum dicentium 'Sciebam hoc mihi restare'; sapiens scit omnia sibi restare; quicquid factum est, dicit 'Sciebam'.

sciat in media uiuere barbaria; Sauromatae cingunt, fera gens, Bessique Getaeque quae non ingenio nomine digna meo. ubi ad longum exponit suas miserias; idem facit et aliis in locis complurimis. Vnde indignatus scribit aduersus illum a quo lamentari uetabatur: Exigis ut nulli gemitus tormenta sequantur acceptoque graui uulnere flere uetas? Ipse Perilleo

tu fletus inhibes, durior hoste, meos? cum faceret Niobem orbam Latonia proles, non tamen huic siccas iussit habere genas; est aliquid fatale malum per uerba leuare: hoc querula Procnes Alcyonesque facit. Hoc erat in gelido quare Poeantius antro uoce fatigaret Lenia saxa sua. Strangulat inclusus dolor atque cor aestuat intus, cogitur et uires multiplicare suas.

et alibi ex persona libelli: Inspice quid portem; nihil hic nisi triste uidebis, Carmine temporibus conueniente suis. Claude quod alterno subsidunt carmina uersu et pedis hoc ratio uel uia longa facit. Quod neque sum cedro cultus nec pumice leui, erubui domino dulcior esse meo. His itaque liquet quare lamentari prodest maerentibus. Quod cum

singula eorum certae sequuntur uoluptates, uel quia animum a cogitatione rerum inuisarum abducunt et eorum memoriam tollunt: hinc diuturnitas temporis sedat dolorem, sed ea dumtaxat quae frequenter animum ad alias curas euocauit, id enim agendo facit imaginem praeteritorum malorum excedere. Cito enim decidunt e memoria quae frequentius non retractantur.

IV 21 Tertius locus a recordatione mortis Non minus forte maerores uniuersos cunctasque fluctuationes animi mortis sedat recordatio, quam putamus secundum locum sapientis. Quippe cuius memoria facit cuncta uilescere et reuelato fuco sordes uanitatesque cuiusque deprendere, ita ut liquido cognoscatur in his inferioribus nihil esse dignum quod ametur; ubi autem abest amor, certe abest et dolor, siquidem nullius rei iacturam aegro animo

sed et ipsius naturae ratione improbatur, ut pulchre in Politicha sua docet Aristoteles: Homo namque natura est membrum ei rei publicae cui si se subtrahit, nimirum iniuriam facit et pro cede sua ciuitati debet poenas. Idcirco lege sancitum est huiusmodi uirorum cadauera honore sepulturae priuari; qua ignominia mortuo maior inferri non potest, et iure quidem. Totum enim

unum,
Vt tandem qua sis pręditus arte sciam. Ad Bassum pedibus debilem
Aeripedem ceruam posses pręuertere cursu,
Sed te loripedem, Basse, podagra facit. Ad eundem
Mille facis passus et passum non facis unum.
Basse, podagrosos res notat ista pedes.

undis
20   Ferte leuamen! In amatorem Lucretię habitantis turrim
Sydereas habitat fortis Lucretia turres.
Mollis Tarquinius irrita uota facit. In eadem eam auro et donis corrumpi posse
Auriferos indute ueni, rex Iuppiter, imbres:
Inclusam Danaem ferrea turris habet.
Auriferos, mihi

Nunc fugit et duris litibus exagitat?
Verius haud quicquam possum tibi dicere, Marce:
Dilexit iuuenem, nunc fugit illa senem.
Omnibus hoc uitium est: miseros odere maritos 5
Ętas longa quibus languida membra facit.
Vis tu pace frui, cum sit tibi candida barba,
I procul atque alio uiuere disce loco! In Thomam tenuiori ueste hyeme utentem
Dum desęuit hyems,

Bacchi
2.29.76   Esca fuit capto maxima facta gregi.
2.29.77   Vulcanoque datur preclare Palladis arbor,
2.29.78   Vel facit umbrosas cesa Minerua domos.
2.29.79   Protinus et capiunt multos iuuenesque senesque,
2.29.80   Captaque cum natis uillica multa fuit.

2.30.4   Nectare dic, Naso, pocula mixta sacro!
2.30.5   Quo, precor, inueniam tam sacrum fonte liquorem,
2.30.6   Inter mortales qui sine morte facit?
2.30.7   Naso, olor ut moriens deflebas fata Tibulli,
2.30.8   Nunc tecum campis uiuit in Elysiis.
2.30.9   Viuite,

3.12.3.4   Bissenam potuit Martis habere diem.
3.12.3.5   Quintaque Mauortis decimam geminando fenestram
3.12.3.6   Virgineum uentrem uoce tumere facit.
3.12.3.7   Palma dabit festum et ramus uiridantis oliue,
3.12.3.8   Quo canit humanum paruula turba deum.

Senatorem et iudicem censu fieri queritur 141 . Seruari hominem lucri causa nefas esse 154 . Peoniam erruere pręcipiunt noctu, quoniam, si picus Martius uideat, in oculos legentis impetum facit 248 . Idem liber XXII, caput X 266 . Sideri stagnum, in quo nil innatet; Auernum, in quo folia subsidunt 297 . Auaritia quęrens opes in uiscera terrę

in malis habendum quod a Deo uel natura constitutum 106 . Videntur enim omnia repentina grauiora 121 . Malum opinionis, non naturę. Epicuri circa hoc sententia. Defatigatio miseriarum ęgritudines animi facit leuiores 126 . Erumna est ęgritudo laboriosa 131 . Quod exilium non est in malis 157 . Teucri uox: Patria est ubicunque est bene. Socrates rogatus, cuias esset

dari 10 . De creatione et infusione animarum 149 . Primus Pythagoras animas dixit esse immortales 151 . De animę origine 163 . Quare facit animas Deus iis quos nouit cito morituros 165 . De origine eius et unde culpam contraxit 168 . Animę custos angelus 170 . Anime principale in corde

cęlesti spiritu descendit 69 . Animi mobilitas 70 . Quęstiones de animo 85 . / Animus cęlum petit, si purus fuerit 88 . Spiritus facit motum 93 . Habemus animum, sed quid sit aut ubi sit, non expedimus 110 . Animi diuinitas 114 . Cogita in te pręter animum nihil esse mirabile, cui magno nihil magnum

231 . oriphile contra uiri sui uitam monile accępit 232 . Qui pecuniam iniuste cupit aut possidens iniuste non dolet 285 . Nimia acquirendi cupiditas pauperem facit, non pecunię diminutio 286 . Auaritia et turpe lucrum ne sit in ciuitate. Liceat, siquis in foenus accępit, nec usuram nec sortem reddere 287 . In eum qui turpe lucrum exercet

semper uiueret. Contra Epicurum de formis Deo simillimis 383 . / De formarum gradibus 384 . Contra Lucretium, quod mens potest absque corpore operari. Contra Epicurum, quod Deus non facit mentem nisi ex se ipso et per se ipsum. Contra Panetium, quod anima sine medio est ex Deo 385 . Quale est obiectum, talis est potentia 386 . Mens unitur obiecto perpetuo et species suscipit absolutas

Angeli custodes hominum 345 . Currus Dei decemilibus multiplex 369 . Cherubin 370 . Equi boni 375 . Aquę super cęlos. Qui facit angelos suos spiritus 398 . Qui producit uentos de thesauris suis 425 . Throni, dominationes, potestates, Seraphin, Cherubin 434 .

I:
Si autem in luce ambulamus, sicut et ipse est in luce, societatem habemus adiuicem, et sanguis Iesu Christi, filii eius, emundat nos ab omni peccato I. Si scitis quoniam iustus est, scitote quoniam et omnis qui facit iustitiam ex ipso natus est II. Omnis qui non est iustus, non est ex Deo. Si cor nostrum non reprehenderit nos, fiduciam habemus ad Deum etc. III.

nequitia uirtute. Neminem bonum esse nisi sapientem 76 . Virtus in medio posita est 83 . Bona opinio homini tutior pecunia est 85 . Cum uitia prosunt, peccat qui recte facit 85 . Scias eum multis uirtutibus abundare, qui alienas amat 87 . Effuggisti uitia animi etc. Virtus pręparat ad cognitionem cęlestium 88 . Quam magna

necessarium est, quod autem necessarium est, non utique bonum 15 . Virtus secundum naturam est, uitia inimica et infesta sunt. Alius per se, alius ope aliena emergit 17 . Non qui scit, sed qui facit bonum beatus est. Proficientium tria genera 20 . Bonorum gradus tres, sed unum absolutum et perfectum--- uirtus ipsa. Pares esse uirtutes. Honestum omne uoluntarium est. que laudabilis uirtus in corpore ualido et infirmo, in domino

est 32 . Animus recti ac boni amator. Virtus enim concordi animo decreta, peragit 33 . Satis esse uirtutem ad uitam beatam 35 . Secundum Stoicos quod bonum est bonos facit. Secundum Peripateticos sunt aliqua bona, quę non faciunt bonos. Bona omnia culpa carere decet 37 . Inter bonum et commodum. Virtus non contingit animo nisi instituto et edocto 41 . Externa bona

trecentos se meliores ciuitas haberet. Brasidę mater filium efferentibus prę cęteris, bonum fuisse assensit, sed multos Lacedemone illo esse meliores dixit. Qui melior erat, non qui fortior, principem constituebant 14 . Virtus facit, ut non solum opera laudentur, sed etiam ametur autor 50 . Aristidis constantia, modestia, ęquitas 86 . Aristides cognominatus iustus. Virtute nihil pulchrius. Aristidi uirtus peperit inuidiam

Quod honestum sit, id solum bonum esse 173 . Quid sit bonum 174 . An quicquam bonum est, quod non eum qui possidet facit meliorem. Profecto nihil est aliud bene beateque uiuere nisi honeste et recte uiuere. Virtus. Bonus miser esse non potest 176 . Virtutes pares 177 . Virtus nec eripi nec surripi potest

PANEGYRICVS PLINII
Boni collatione optimorum deprimuntur 35 . Prmia bonorum 41 . Bonus exemplo facit bonos 47 . Frugalitas Pisonis. Sapientia Lelii, pietas Metelli 50 . Optimus dictus 50 . Beneficium quod merentibus tribuitur 36 .

lepra mundatus profitetur se non ultra sacrificaturum diis alienis nisi Deo Israel 63 . Achior credidit Deo Israel, et circumcisus est 96 . Iuda saluabitur. Psalmus XXI. Qui diluuium inhabitare facit. Psalmus XXVIII 110 . Iudei conuertentur ad uesperam, id est in fine sęculi. Psalmus LVIII 113 . Conuersio gentium. Psalmus LXVII. othiopię prior quam Ęgypti conuersio. Psalmo eodem

omnia traham ad me ipsum. Seruo amputatur auricula et denuo restituitur: ut auditus litterę in auditum spiritus conuersus non iam seruiat, sed regnet. Malchus enim regnaturus dicitur XVIII.
Confessio. Qui autem facit ueritatem, uenit ad lucem, ut manifestentur opera eius, quia in Deo sunt facta III. Lazare, ueni foras: ut scilicet ab excusatione et occultatione peccati ad accusationem ore proprio exire prouocetur etc.

secundum mandata eius I. APOCALYPSIS: Vox engeli: Timete Dominum, et date illi honorem etc. V.
Crudelis. IACOBI: Iudicium sine misericordia fiet illi qui non facit misericordiam II. APOCALYPSIS: Et uidi mulierem ebriam de sanguine sanctorum et de sanguine martyrum Iesu XVII. Homicidis et ueneficis pars in stagno ardenti XXI.
Cibus, potus.

a Baccho uersis interemptus dicitur, idest cum uino inacaluissent III . Ceres ex itinere fessa aquam lutulentam a Misene anu acceptam auide hausit V . Clitorius fons uini odium facit, quia Melampus, Amithaonis filius, cum Pretidas ab insania liberasset, purgaminum reliquias in eum proiecit XV .
Celeritas. Perseus, Pegasus IIII .

Socratis et Catonis constantia inter uitae difficultates 52 .
Clementia. Peccandi uerecundiam facit ipsa clementia regentis. Seueritatem abditam, clementiam in procinctu habet 87 . Clementia alieno sanguini tanquam suo parcit et scit hominis non esse homine prodige utendum 38 .

Donec corpus habemus animusque noster tanto malo erit admixtus, nunquam nos id quod desideramus uerum ad uotum consecuturos. Philosomatus, id est corporis amator 177 . Bene affectum corpus uirtute sua bonum animum non facit, sed contra bene affectus animus uirtute sua corpus, quoad fieri potest, optimum reddit 201 . De membris et corpore 251.255.259. 260 .

sine fine diuiduum, cuius materiam in infinitum fluxuram inquiunt, nisi forma sistat et uniat.Corporis proprium suscipere atque pati. Corpus qualitate inferius est, quia hęc mouet, illud mouetur. Corpus per qualitatem agit, per se tantum patitur. Corpus nihil natura sua facit 350 . Qualitas ad materiam specie terminandam confert et est per se quodammodo indiuidua, sed per admixtionem corporis fit diuisibilis. Qualitas anima inferior est, quando quidem per essentiam operationemque mutatur. Qualitas per

Epicureorum in cibo ac potu parcitas 99 . Sapores simplices: panis cibarius et aqua. Simplicibus cibis consuescere salubre est, et impigrum hominem facit 109 .
Consilium. Thales facillimum esse aliis moneri dixit 6 . Consule non quę suauissima, sed quę sunt optima 8 .

Rhodius celeritate nauis fretus periit 13 .
Consilium. Euripidis dictum est: unicum rectum consilium magnam militum manum uincere 10 . Credulitas incautum facit 93 . Concordia maxima tuendę patrię spes 69 .
Conuersus. Duo modi corrigendi se: tum ob suam, tum ob aliorum calamitatem

Adhęsit anima mea post te 366 . Holocausta medulata offeram tibi 367 . Inter dilectionem et timorem Domini 368 . Deus qui inhabitare facit unius moris in domo 369 . In te cantatio mea semper 372 . Repleatur os meum laude tua 372 . Deus cordis mei et pars mea in ęternum

Consortium demonstrat uitam 52 .
Ciuitas ne proxima mari sit 84 .
Consolatio. Potio quę facit obliuisci calamitatis 65 .
Contemplatio. Sacrificium Deo mentis speculatio 21 . Diuinorum imagines hęc inferiora

Deformis. Homo duos pedes et palmum altus Canopas. Item Andromeda, liberta Iulię Augustę 77 . Miconii calui giguntur, in Cauno lienosi 122 . Talpana uua nigra candidum facit mustum 143 . Hipponacti, Chio poetę, notabilis foeditas uultu inerat 337 .
Docilis.

FABIVS QVINTILIANVS IN DECLAMATIONIBVS
Dolus. Responsum ambiguum 19 . Diuitis et pauperis comparatio 64 . Dolorem sola impatientia facit 53 . Dolor ex uerecundia 76 . Dolor acrior improuisi mali 78 . Desperatio non est semper summus affectus 73 .

32 . Quod dolor non sit summum malum 34 . Non dolere summum bonum secundum Hieronymum 81 . Dolorem non esse malum 43 . Dolorem maiorem opinio facit, non natura 46 . Pręparatio ad ferendum dolorem 59 . Dolor quiddam asperum, sed quia carens culpa, ideo non malum 63 . Quomodo Philoctetes suum solatus est dolorem

Bibliographia locorum inventorum

Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].

Anonymus (fl. 1296) [1296], Epitaphium Leonis Spalatensis, versio electronica (, Split), 9 versus, verborum 97, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - epitaphium; poesis - inscriptio; poesis - epigramma] [word count] [nnleonisspalatensisepit].

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report