Your search found 28609 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 28049-28076:

la ragione rispettiva, per la quale ho escluso qualsisia di quelli, che ho creduto a proposito d’escludere. Questo però formerebbe non già l’ opera, che faccio; ma bensì un altra, che io non prometto d’intraprendere. Mi piace più esercitarmi a lodare di quello che a criticare. Qui si tratta d’ impiegare una maniera la più sicura, e la più efficace per aguzzare, e svegliare quell’ appetito, che gli uomini tutti naturalmente hanno per il bello, e per il buono; ma che suole purtroppo addormentarsi, o rendersi ottuso in essi, e questa maniera consiste

Rorifero surgente die mea tecta subivit
Parvus amor cinctus tempora pulchra rosis.
Blanda voce mihi, vates, qui carmine molli
Irenem celebras quid facis, inquit amor?
Hanc tibi do pennam cygni exposcentis (1) amicam;
Hac sola Irenem te celebrare decet.

me nox jam tertia cernit;
Mordacem curam non levat ulla quies.
Fallaces oculi me vestra fatigat imago;
Et somnum molli cogit abire toro.
Me luget, luctuque meo, paenisque movetur,
Robore qui non est durior, et silice.
Quid prodest alios nostro maerore moveri,
Irenem saevam tangere dum nequeo?

Qui vallem, et collem, camposque virescere cogit,

Chiama la sua fedel.

Ella, che il sente appena,
Già vien di fronda in fronda,
E par che gli risponda:
Non piangere: son qui.

Che dolci affetti, o Irene,
Che gemiti son questi!
Ah! mai tu non sapesti
rispondermi così!

Praebuit Ireni varios mea dextera flores,
Caeruleo plenum flore dedit calathum;
Et dedit, albenti, calathum, qui flore nitebat. (12)
Quale tuus vertex non habet, alma Venus,
Irene sertum componere daedala caepit,
Quod fixo cupidus lumine conspiciens,
O vere felix tali qui munere, dixi,

Et dedit, albenti, calathum, qui flore nitebat. (12)
Quale tuus vertex non habet, alma Venus,
Irene sertum componere daedala caepit,
Quod fixo cupidus lumine conspiciens,
O vere felix tali qui munere, dixi,
Dignus erit! ridens illa nihil retulit,
Spemque dedit nullam; perfecto denique serto
Sertum crine geras hoc, ait, ipse tuo.

pia Gens, fructus cui terra ministrat opimos,
Ad quam tot merces gens peregrina trahit;
Tam varias pleno merces cui copia cornu
Suppeditat, sibi quas gens peregrina petit!
O Aether, nos qui mulces vitalibus auris,
Cui pravi labes nulla vaporis inest!
O Gens, o Aether, flumenque, o grandia dona, (20)
Quae mihi, quae Patriae Di tribuere meae! (21)

manet in nemore.
Quae loquar, avdito: mollis te decipit aetas; (22)
Nos curam hic tantum credis habere gregis. (23)
Non ego amo, vultu tranquillo, candida Virgo,
Os qui formosum cerno, tuamque comam.
Prospice at Alconem, dum te videt ipse, rubescit;
Ipse amat; insolitus dat tibi signa rubor. (24)

Un di fiori l' ha sparsa, ed un le ha tolti
I ricchi panni, e le increspate chiome.
Qual di bende la copre in cielo ordite,
Qual arpeggia, qual canta, e dice: stolti,
Qui sol regna virtù, stolti, fuggite.
Eja agite, amentes, templum vitate, profani;
Accessit sapiens virgo dicanda Deo.

Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam
Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo

Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus

Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi.

Contrari nomi Sacerdote e Vate.
Sacra manus, crinem levibus quae tradidit avris,
De nostro sectus vertice qui cecidit:
Grandia quae referens mysteria rite patebat
Devotum Superis hoc super alma caput;
Ipsa dat hanc citharam nobis, alasque ministrat,
Queis juga praecelsi montis adire

dat hanc citharam nobis, alasque ministrat,
Queis juga praecelsi montis adire licet;
Antennasque cito raptas attingere fluctu. (28)
Quid mihi jam censor criminis obiicies;
Qui lenem rigidus cantum, citharamque solebas
Auratam, et velox arguere ingenium?
Ah sapias, vatem dictis ah laedere parcas:
An sacrum vates munus obire nequit?

Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam
Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo

Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus

Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi.

Quae ducta ad ripas Romani Tibris odore
Signasti longas advena grata vias;
Aeternam capiti nostro si forte coronam
Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo

Te cogat noster suppeditare labor;
Non hanc ille Deus, flavam qui fertur habere
Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus

Caesariem, nobis praebeat; ille tuus
Audiat haec, abeatque Deus. Marcellus, amico
Numine qui ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi.

egli va lieto, e sicuro
All' immenso Oceano, onde partìo.
Nobilis hic fluvius placida pulcherimus unda,
Qui fluit illimi fulgidus e scatebra,
Non rure aprico, non vallibus errat amaenis;
Occultant queis it concava saxa vias;
Nec metuit solem, radiis dum jugera findit,
Et Libyae (32)

coloribus aevi
Facta refert nostri, facta vetusta refert, (40)
Et quaecumque vident homines, motumque videtur,
Et muta voces exprimere in tabula.
Haerent attoniti, spectant qui talia, spectans
Talia de caelo Jupiter ipse stupet.
Egregiam, natura potens cui cedere gaudet,
Hanc artem solers protulit ingenium.

paludosas inter non disperit undas,
Littora non illam sicca perire vident.
Non metuit boream, non frigora, sponte virescit;
Agricolae curam nec nimis illa petit.
Sic dubiae sortis qui scit tolerare rigores,
Cui firmam virtus inclita vim tribuit,
Qui sapit, et constans urget quod promere caepit,
Illius cingat pulchra corona caput.

Non metuit boream, non frigora, sponte virescit;
Agricolae curam nec nimis illa petit.
Sic dubiae sortis qui scit tolerare rigores,
Cui firmam virtus inclita vim tribuit,
Qui sapit, et constans urget quod promere caepit,
Illius cingat pulchra corona caput.

frenet; in aequor
Illius audito nomine Rhenus eat. (90) Avertenza del traduttore. Avendo io fatto la scelta dei sonetti qui tradotti senza aver tralasciato di stamparne l' originale Italiano, ho ben potuto indirizzare agli Italiani in lingua Italiana il frontispizio, e la prefazione.

Forte aliam post plura parem tibi saecula finget;
At natura nequit fingere quid melius. In ima reductae vallis parte locus erat protensa rupe tectus a vento pluviisque tutus. Qui Phillidem huc adduxerat, ut improvisam insurgentis nimbi vim evitaret, humum pedo signavit inscribens epigramma, quod sequitur.
Phillidis hic maneat signatus nomine pulvis;
Cura sit, has, hospes, non violare notas.
His euri

rarum florem carpenti nymphae Pastor dixerit.
Carpenti nymphae rarum sub gramine florem
Terra novos flores dat tibi pastor ait. Ad speciosam feminam sine naevo depictam, qui naturae dono faciem illius pulcherime exornabat.
Luminibus careat quisquis te pinxit, et istum
Non pinxit naevum, quem venus ipsa dedit. Ad puellam, quae joci causa

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report