Your search found 794 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 201-300:

258  Te docti vates (neque enim Illiris ora Camoenis
259  Invia: sunt alacres circum praecordia flammae
260  Seminaque alta viris, et, si sacer impulit ardor, 260
261  Bacchari Phaebo, vix pectora plenior intrat
262  Ulla Deus) plectri numquam graviore cothurno
263  Aequabunt superis, et longa in saecula mittent.
264  Egregias illi laudes, tuaque inclita facta

Quantus honor regum! Quanta haec natalis Idumae
Gloria! Fecundi qualis sine semine splendor
Connubii, tumuisse datâ divinitus alvo
Cui soboles Deus est. Vestrum date, sidera, lumen
Et numeros da, Phoebe, tuos! Me dextra volentem
Flamma rapit tantae famam componere nuptae
Et resides animare Nuru Iesseide chordas. 2.

collectae in flumina lymphae. 11.
Nec tamen exilis fluviorum â nomine grandi
In fontem manabat honor: nam Gange propinquos
Obiectosque sibi Phoebo post terga cadente
Memnonas exhilarat gemmis pretioque micantis
Natalis terrae gazas testante smaragdi.
Aegyptum Nilo nutrit, qui egressus ab horto,
Ignoto terrae primum sorbetur hiatu,

Haec pietas: tumido gravis est ea gloria Diti.
Ni forsan verum esse rear, vi Numinis actos
Daemonas ut pravam sibi qui fallacibus aris
Quaesivere fidem, vel religione monentis
Impulerint Phoebi, vel culta, ut Apollinis arbor,
Afflatusque Orci daret haec responsa Sacerdos:
Ignarusque olim pariturae templa puellae
Mandaret Stygius Tripodum pietate minister.
Qua ratione vafer Ditis sibi sacra

Molitos aedem egregiam terrisque daturae
Ventre Deum ignarae thalami sacrasse parenti.
Aesoniusque heros praeclara in Cecropis arce
Delubrum Superis idem positurus Iason,
Delphica Phoebeae lauri explorata secutus
Imperia, extructi titulum splendescere templi
Nominibus Mariae voluit, quam Delphica – mirum! –
Sic dictam edocuit Phoebi cortina puellam.
Cyaneos scopulos, Phineia dona,

Delubrum Superis idem positurus Iason,
Delphica Phoebeae lauri explorata secutus
Imperia, extructi titulum splendescere templi
Nominibus Mariae voluit, quam Delphica – mirum! –
Sic dictam edocuit Phoebi cortina puellam.
Cyaneos scopulos, Phineia dona, columbas,
Phryxeae spolium pecudis monumentaque pellis
Quaesitae appendit; flammas ex ore vomentes
Aeripedes, fera terga, boves vigilemque draconem,

augusto non desinit ore micantes
Eructare faces, quantumvis luminis expers
Perneget has aliquis, rexit quem filia, flammas.
Tot vatum effatis Mariam celebrantibus obstet
Qui velit adversa claras extinguere Phoebi
Credulitate faces: prius axe nigrescere solem
Asserat, augustae rutilos quae Virginis ignes
Fecundaeque Deo solii decus improba Nymphae
Lingua negat vanosque huius mentitur honores.

alvo
Isis: et Isacidis pro libertate negata
Niliacus poenas tulit obduratus Osiris.
Aegypto excedens, dubio ne libera pubes
Erraret bivio, nocturnum caelica lampas
Praemonstrabat iter: Phoebo in lumine nubes
Praevia, propitiâ Iudam protexerat umbrâ. 22.
Huic generi (postquam duris lassasset anhelum
Imperium caeleste viis, cum

Et Mariam et natum certam dare Nazareth, inquit:
“Florida sidereis Urbs collibus aemula salve,
Integer alterius merito Paradise parentis,
Serpentum secure dolo: gratissime salve
Virginis Aurorae Phoebique sequentis horizon.
O natale solum mihi nubis imagine visae
Augustae matris! Purae vos tecta puellae
Parva quidem salvete, Dei sed grande theatrum
Carnem assumpturi!” Nequit gravis ista loquentem

Parte subintranti fluxum non praepedit undae.
Respicit adversa Flumen Cercyria ripa,
Austriacis devotum Aquilis, ubi cernere primum
Fata mihi voluere diem pronamque Camenis
Pieridum Phoebique artes rapuere iuventam.
Cernitur hic facilis, gravidae nec inhospita puppi
Ripa, laborato statio non improba saxo:
Nam fremitu assiduo sulcatis cautibus artum
Eluctatus iter, qua se substernit

vitae affatus sic voce datorem:
“Quanta, o terrigenûm Rector, metuenda coëgit
Te pietas, spem dona tui superantia mystae
Tam larga praebere manu! Iam signifer orbis
Circulus aetherei visus mihi lampade Phoebi
Lustra super ter quina peti. Confine sepulchro
Vix poterat multos senium promittere soles.
Me primûm illatae templo quod sera puellae
Promissum Isacidis manibus contingere germen

sacris velit esse puellis.” 15.
Summus erat, templo quo tempore trimula Virgo
Praesentanda fuit, Davidis ab urbe sacerdos
Buzides Simon, quem Phoebetide remoto
Herodes prima voluit fulgere tiara.
Simonis siquidem Mariamnes gratia natae
Tanta fuit tantusque decor talisque per omnem
Iudaeam formae rumor, lasciva cruenti
Cuius amor

Connubii nata est, pro qua stant debita nostri
Quod dedimus, templo ut famuletur filia, voti.
Iamque ter assuetum Phaëton bissena per astra
Consumavit iter, quartumque reversa priores
Aetheris ad flammas Phoebi rota denotat aptam
Aetatem soboli augusta Salomonis in aede
Cui sacra maternis succedat cura papillis.
Auspice te, Simon, fieri precor ista: puellam
Praesul in augustos infer, sacrate, penates.”

Depulso evigilat somno, nocturnaque librat
Ludibria; extremae Praesul sed omnia noctis
Ludibrium vix esse putat: stupet ille, nec una
Perplexa ostenti variat praesagia mente.
Aethra novos Phoebi cum mane recolligit ignes,
Supremumque vocant templi stata munia Mystam,
Impiger augustam Simon procedit ad aedem,
Ut repleat sacras solitis suffitibus aras.
Inde per auratos visit domicilia postes,

et immensas aethrae diffusa per auras,
Et Caelum terramque sua comprendere mole:
Sopitoque patri (fuit hic Octavius) uxor
Visa fuit rutilo (vide habent an somnia pondus)
Surgente ex utero splendere puerpera Phoebo,
Quo nunc sole calet mundi totius horizon.
Imperiique orbis vatem tunc somnus agebat,
Iudaeae fortasse novum sperare Monarcham
Ostenso Titane docent omniscia rerum
Fata? Sed ede rogo

pii, coluere latentem
Invisa tellure specum. Dixere vetusti
Christicolae Limbum, communi voce notantes
Terrae postremam Cocyti in finibus oram.
Hic specus immanis coopertus fornice saxi,
Phoebeae radios impar admittere lucis,
Completus densa umbrarum caligine squalet
Horridus: externo numquam penetrata calore
Marmora primaevam duris sub cautibus auram,
Nullo umquam Zephyro motam perflante,

Arcae ingressa Domum Virgo oratura Tonantem
Invenit de nocte diem: qui lucis ab illo
Manabat simulacro imber fususque ministri
Aligeri fuit ore nitor, formabat adultum
Supremo Phoebi par stantis in aethere lumen.
Cernua adoravit venturi insignia fati:
Seque figurari rutilo nescire metallo
Non potuit, cultaeque umbrari aenigmate capsae.
Hac vero Phario servatus flumine Vates

humanae labra, invitetque calentem
Terrigenûm replere gulam, quorum improba vexat
Ora sitis, putentis aquae devincta paludi.
Ac veluti qui solem audax Iovis armiger ales
Respicit, ardenti non claudens lumina Phoebo,
Immotâ tanti sidus spectare decoris
Laetatur pupillae acie, poscitque pusillas
Illi etiam volucres frontem committere lucis
Oceano, cupidus parvos sua gaudia fetus
Discere et

Niligenae tamen iste tulit Cerealia fidus
Fragmina, cura oris proprii quoque deside corvus,
Par Carmeleum simili dape pascere Vatem.
Si castigatum missam consumere caelo
Sanctorum annonam Phoebeius attulit ales,
Segnius aethereos rear id fecisse ministros,
Summa Dei praesto voluit quos esse potestas
Non solitis quëis digna nurus Solymeia curis?
Haud etenim Eliae Phariamve colentis eremum

pavit dape caelite turbas?
Sic duo lustra super, caelesti vivere digna
Virgo penu tetigit maturos nubilis annos. 27.
Iam quater et decies Phoebi quadriga calentem
Carcinon et toties flammis brumale remissis,
Frigoris immodicum, caudatum Pisce premebat
Aegoceron, roseos postquam Galilaeus in ortu
Aurorae istius radios aspexit horizon.

125 mense : mente colebant
Isacidae, memores ignis, cum compede rupta
Chaldaea, Medo ferrum solvente triumpho,
Oblatos aris pecudes crassoque madentes
Fonte, priùs nebulis Phoebo splendente solutis,
Viderunt flamma caelo veniente cremari.
Laeta dies populo, lapsae pro munere flammae
Vota reponenti, pariter fuit apta remotos
Dispersosque procul Iudae sociare nepotes

labes: natura his omnia posse
Concessit quod sola potest, rude caetera robur.
Nec nostrum nos fallit ephod, quo scimus iisdem
Fata maritales taedas decernere signis.
Quare age, Iosippe, et postquam te crastina Phoebi
Exolvet strato lampas, comitatus amicis
In sacra templa redi, nexisque in foedera dextris
Connubio iungam stabili precibusque piabo.”
Haec effatus abit mystes, templumque relinquit.

Regius, aut si quis fortassis pulchrior illo,
Par fuit Aligeri spectato in corpore vultus.
Splendida caesaries lectoque in tenuia molles
Fila pilos imitante auro; quibus addita lucis
Sphaera potens, valuit Phoebeae prodere partem
Esse comae raptosque suo de vertice crines.
Vestis erat nivea pendens cervice, sub imum
Fusa genu scapulasque super collecta, decoris
In cubitos fluxit manicis laxasque paratis

fides. Quas pronuba caeli
Gratia vult taedas ardere, potentius urunt,
Quam terrena quibus dat parca alimenta voluptas. 27.
Iamque Aurora novis Phoebi surgentis Eoo
Aequore fulgebat radiis Taurusque feroci
Stabat horizontem supra non integer ore,
Uno oculi splendore minor. Nec Pleias ulla
Visa polo, cum germanum Iosippus amice

Melchi Hebronites, qui sanguine tangit Elisam,
Cui eadem nobis, eadem sponsaeque propago!
Quam doleo Solymam non accessisse, mariti
Zachariae amissae luctu prostrata loquelae.
Bis Phaëtonteo sese iam lumine Phoebe
Exuit, in tacitis quod maesta penatibus haerens
Elisabeth, prodire palam quo nescio fato
Saucia non audet. Vel quo discrimine vocis
In templo cum thura daret, verbi impote lingua

Cleophas germanique apta loquentis
Iosippo vox visa fuit placitumque supremi
Numinis apposite rem disponentis adorat. 28.
Lampas Idumaeos iam se Phoebeia supra
Extulerat montes, cum procurante videret
Germano fraterna peti non simplice coetu
Limina, cognatas matres aliquosque probata
Aronis de stirpe viros, quëis praebita solis

Proderet Auroram, tenerae mihi visa maritae
Est facies (hanc novi etenim, quam saepe videndam
Praebuit Anna soror) cuius procedere clarum
Vidi utero lumen, radiis vincentibus omnes
Astrorum Phoebique faces: spectata puellae
Ora fuere illo plusquam terrena sereno.
Hanc prope te Iosippe etiam, magnoque micantem
Lumine conspexi; totam licet illa per aethram
Lux diffusa foret, sed te potioribus

(Haec eadem materna precum gratissima quondam
Area) quae nunc exhibui viridantia lauri
Immittam folia et veluti pro semine terrae
Infigam. Tu consumptis ubi nata tenebris
Lampas aget Phoebea diem, de semine fixo 313 fixo: sixo
Extantes cubito lauros crevisse videbis.
Et quia divini, multo post tempore, fati
Aequa petit series aliis regionibus

Aeternum posuit moriens fortuna sepulchrum.
Hic oculis vitreas mensus sacer Aliger undas
Lustrataque urbe agnovit de Flumine quondam
Venturum, quem laurus amet Daphneia vatem,
Qui Mariam non segne canat. “Phoebeia,” fatur,
“Non satis est arbor. Faciam et Mariana poëtae
Surgat huic laurus!” Prensumque a pectore triplex,
(Namque sinu divus veniens a Nazareth Ales
Virgineam occuluit laurum) sublatus in

nactus flos intemeratus honoris
Candidus exurgat purusque uterique paternum
Materna nascens imitetur origine lumen. 14.
Cum iam nata diem lampas Phoebea dedisset,
Convenere omnes Solymâ quos urbe profectos
Virgineis castus tectis collegerat Hymen;
Discessumque parant, ad propria quisque reverti
Sollicitus, neque enim caluit diuturnior istis

perflante rapi, chlamis ibat in artum
Stamine puniceae stringentis pectora zonae. 27.
Nox habuit Iudam mediisque iacebat Idume
Altius antipodas Phoebo feriente, tenebris
Cum volat aetherei patris legatus ab aula
Ales; et immensos tractus radiantis Olympi
Metiri incipiens, primum occurrentia caelo
Empyreo propiora locorum immania lucis

revelat
Depositum. Iamque illa aderat quae luminis anceps
Praevolat hora diem, quando Levitica coniux
Ad solitas effusa preces, offerre senilis
Sueta Deo fortunam uteri, praecurreret ista
Phoebeas pietate faces. Tum caelicus hospes
Aethereae nimius lucis, suaque ora paventi
Adfuit et summae memorans portenta parentis,
Virgineam prolem soboli componit anili.
Nam gravidam senas numerantem in

cum vult Deus ire timores. 37.
Quarta super decimam celebranda instabat avita
Religione dies, plenum cum crevit in orbem
Aequidio vicina soror Phoebeia verno;
Qua nec Erythraei, libertatisque tribules
Immemores, caeso cenis paschalibus agno
Annua adorato renovabant gaudia templo.
Tunc prope montanum meditari regia Virgo
Cepit iter

Aethereae fidei reus, expectabat anilem
Ipse senex genitor sterili de coniuge prolem.
Quos oriens Solymae Titan aspexit, eosdem
Sol moriens Hebrone videt: tanta inter utramque
Fit mora, quae totas Phoebi neque computat horas.
Emenso iam sole diem cognata subivit
Limina Virgo, novo Solymis quae sole recessit. 41.
Illa ingressa domum

Iam ter completis variantibus ora Dianis,
Tempus erat, aeterna pii post pondera ventris,
Laetitiam quando vatum postrema parenti
Nata tulit soboles. Lampas cum Carcinon altis
Attigerat Phoebea rotis, sublime datura
Solstitium, vidit tandem montanus horizon
Iudaeae ingentem puerum, mirantibus ortam
Indigenis prolem. Quando dixere “Quis iste
Tot rerum signis caelum quem praedicat

Postremumque vale divinae dicere matri.
Illa fovendo omnes vultu verbisque benigna
Tecto discedit, discedentemque videre
Dum poterant, oculis, lacrymis votisque sequuntur.
Haec primis Phoebi radiis Hebrone recedens,
Postremis Solymam aspexit sacrosque penates
Sole recens orto, subiitque calentia flammis
Templa suis; niveoque tulit quod ventre, caducas
Obtulit aeternum patri libamen ad aras.

imago
Aligeri tacitus dubio sub corde volutat.
Is demum monitorem alto de vertice caeli
Demissum agnoscit: neque enim Stygis ulla potestas
Utile fert pacis monitum lumenque, quod ultra
Phoebeum aspexit, nequiit depingere mimus
Naturae somnus 434 somnus: somnos : restat divinitus ista
Sortitum simulacra, quibus se prona voluntas
Subicit et pressis sequitur data nuntia

nunc tecti expers. Illa urbe Latinis
Imperiis nos stare decet: tribus altera quosvis
Sanguinis externos illuc vetat ire nepotes.
Nos vero decimus proavitis sistere tectis
Debebit mensis; te illius propria Phoebes
Quam vereor ne laedat hiems, ignota petentem
Limina! Teque etiam memini dixisse beatum
Divinumque uteri solem sua lumina mundo,
Extremo decimae lunae splendore daturum.
Quae

Interdum pecus, oranti non dura marito. LIBER IX. IESSEIDOS 1.
Tertia Phoebeos ad frena redire iugales
Memnonius Ganges et Arabs aspexit Eous,
Iosippo propria postquam de sede profecto
Simplicis hospitium lucis Solymaea dedisset
Religio. Petit immodicam congressibus urbem

Esse Deo. Hebraeis promissum fascibus aiunt
Fata, nimis Solymae, populoque haerentia fata.
Intremuit iustum metuens Heroa tyrannus.
Novit enim Solymi possessor iniquus honoris
Quod gemino nec Phoebo aether, neque regna duobus
Regibus aequa satis, vel tunc mage, pectore quando
Adverso vitiis unus, virtutibus alter
Praestat et oppositis regnum moderantur habenis.
Haec et plura animo versantem et plura

Non procul urbe ipsa, veteri sublustris hiatu
Iosippo deprensa fuit praesentibus apta
Visa malis statio: speluncae imitata figuram
Et spelunca fuit; qui tunc melioris egenus
Hospitii, reduces Phoebi excipiente quadrigas
Oceano; nullo dignatis hospite, proli
Divinae aptatis (huic servabatur inanis
Illa specus) Boreae flatus vitavit in antris.
Speluncam faber ingreditur pecudumque duarum

8.
Segnis adhuc aberat, noctem quae parte secaret
Hora pari et medio nobis adversa diurnam
Climata respicerent gradientem tramite luce,
Qui nobis vero summae caliginis index
Est Phoebi ascensus, cum membra prementia stratum
Figit humi genibus Virgo, praesaga propinqui
Numinis; reliquas una prece colligit horas.
Nox caeli medium cum iam prope curreret axem,
Ex antro caelum fieri videt

vultu,
Pastorum iucunda fide, donisque levatâ
Pauperie; petrae legale subire periclum
Innocuam prolem cultri praesaga dolebat.
Isacii ritus olim sancita iubebant,
Postquam utero natus Phoebi iubar hauserit infans
Bis quater e mersis Moseâ solibus uti
Ad vulnus petrâ maribusque virile ferire
Praeputium patrisque datam cum semine labem
Sanguine diluere et carnis lenire furores.

Occiduam radiis quod respiciebat Idumen.
Stella novae lucis nocturno pulchrior ibat
Aethere, quam plenae perdentis cornua lunae
Lampas et ad flammas solis manifesta vibrabat
Lumina, Phoebeo liquida face clarior auro. 26.
Quae fugit humanos vultus speculique superbas
Ferre acies invisa potest, confinis Olympo
Empyreo est regio:

Hinc ea, ne positam posset transgressa videri
Legem (quantumvis salva quoque lege piari
Non opus huic matri, iacto quae semine prolem
Non dedit) abstinuit fano, se donec ab orta
Prole, quaterdecies nova lux Phoebea vocaret.
Adfuit haec matremque monet, cui muneris ergo
Bisgeminus picta turtur cervice gemebat.
Et quibus Unigena aeternus matrisque propago
Una siclis redimenda fuit, Iosippus Eoa

Plusquam hominum peregrina Trias calcaret arenas.
Verna alibi quamvis poterat tunc esse dierum
Temperies, hic et sabulo cedente, molesta
Et vacua humoris tellure, vibrantibus ignem
Phoebeis sine nube rotis, procul hospitis omni
Commoditate laris, tolerare ardentius anni
Debuit implacida tempus regione, timendâ
Inde magis, nulla hic aestum quod frangeret umbra.
Hinc hominum nulli non

avorum
Isacidum memoranda fugâ, spumantis Erythrae
Attigeris montesque inter liquidumque profundum
(Si tamen occiduum fueris Tithana sequutus)
Invenies medium quod ducat ad oppida litus.
Phoebopolis primos Nilo dabit addita muros.” 13.
Protinus obsequium gratesque referri paranti
Iosippo sequitur iuvenis: “Considite, quaeso,

Fata popae et sanctum cecidisse stupentis Anubim. 25.
Interea placido vicina per oppida Nilo
Nacta viam, peregrina trias non lenta petebat
Phoebopolim Titanis uti de nomine claros,
Sic pariter celebres Titanis numine muros.
Non procul urbanis crescebat caedua tectis
Silva, secans medio proceras tramite frondes:
Qua si plaustra trahi vel

Officia, elato demissas vertice frondes
Erigit et primas arbor recta occupat auras. 29.
Non procul hinc Nili ripas sortita superbit
Phoebopolis, turres iactans et stantia regum
Atque magis semper tenui surgentia saxo
Marmora, queis hydri, loti volucresque canesque
Sculptaque servabant magicas animalia formas.
Nosset ubi necdum Memphis

contexere biblos
Flumineas vocemque rudi signare figura
Mansuram, saxo caesis avibusque ferisque
Niliacae signata dabant arcana Minervae.
Talibus illustrem monimentis Virgo subivit
Phoebopolim, tecto modico suscepta, quod ante
Quaesiit externo sollers sermone maritus.
Hunc labor indigenis lignique perita secandi
Commendare manus rectaeque modestia frontis
Evaluit, modicae pretium ne

puellus.
Fecunda hunc matres innuptaque corpora nymphae
Naturae dixere decus; sed summa volentes
Effari, dixere minus, qui Numinis unà
Et decus et lux est caelique aeterna venustas.
Phoebopolis, Memphis, Babylon, Aegyptia, Thebae,
Hermopolis, Tanais clarumque authoris adepta
Nomen Alexandria, puer persaepe penates
Hic petiit vestros designabatque futuris
Iside contempta patris cultoribus

32.
Lustrasset quamvis totam peregrina Canopum
Cum puero genetrix, semper praestante marito
Tutelae praesentis opem longoque viarum
Servitia errori, tamen esse errantibus istis
Phoebopolis voluit sedes diuturnior astris.
Moenia subiectae duris haec fustibus olim
Isaciae struxere tribus: haec saxa levavit
Aptavitque gemens, haec Numinis hospita pressus
Tecta laboravit Iuda ignarusque

pressus
Tecta laboravit Iuda ignarusque futuri
Exulis appositos sua fixit ad otia muros 858 muros: muras .
Et bene stat, summi titulum quod praeferat astri,
Phoebopolis: vestrae hanc luci Phoeboque, tribules
Oppressi, posuistis; et haec pharaone soluti,
Postea praesentem voluistis moenia solem
Visere, quo vestros legeret sciretque labores.
Et vidit legitque tuorum,

Tecta laboravit Iuda ignarusque futuri
Exulis appositos sua fixit ad otia muros 858 muros: muras .
Et bene stat, summi titulum quod praeferat astri,
Phoebopolis: vestrae hanc luci Phoeboque, tribules
Oppressi, posuistis; et haec pharaone soluti,
Postea praesentem voluistis moenia solem
Visere, quo vestros legeret sciretque labores.
Et vidit legitque tuorum, Iacobe, nepotum

poenalique iugo, manifestior inde
Ut fieret, celso fixus de culmine luxit. 33.
At septemgeminum divina invisere Nilum
Quod voluit Soboles et Phoebi maius in urbe
Indulgere mora spatium, non segnè repensa
Accessit tanti adventus clarissima merces.
Nam constructa illic regumque labore superba,
Sculpta avium formis in acumen euntia saxa,

labore superba,
Sculpta avium formis in acumen euntia saxa,
Quatuor obiectu laterum, ferientia quatuor
Adversas ventorum acies, sibi sede Latina
Sacrata accepit pueri matrisque potestas,
Phoebea virtute prior, cui regia primùm
Thebaeum pietas posuit pro munere marmor.
Harum unam ex imo nunc Vaticana levatam
Suspiciunt propylaea petram, quae subdidit huius
Alta triumphali pueri fastigia

Forte novas sculptasque novus leget Oedipus ibes:
Hospitiique istis reddatur gratia saxis,
Quam fortasse dato misit iam marmore Nilus. 34.
Phoebopoli iam gratus erat prius almus adiret
Quam sua tecta infans; cui is praemisit ad oras,
Seu certi adventus signum, seu nominis aeque
Fragrantis specimen, fuerint seu praevia dignae
Praemia mercedis,

Idumae
Ut videat te Nile frutex. Valuitque superbum
Pellicis imperium, Engaddi quod colle revulsa
Ditavit 908 ditavit: didavit radice Pharon; iuvitque propinquam
Phoebopolim quaesitus odor, quae crescere parva
Stirpe Palaestinas pretiosa ad vulnera frondes
Vidit et afflata redolebat suavius aura. 35.
Gleba

divam
Isida, cognatus quem post data vulnera Typhon
Inclusum angusta pelago demerserat arca,
Membra perempta sui tota tellure vagantem
Quaesivisse viri. Quam dum pius attulit error
Phoebopolim, consedit humo quae moenibus urbis
Ulteriore situ, ditissima Mempheos arva
Accedente iacet celsaque sub arbore flevit.
Arbor erat palma: umbroso dea stipite flammis
Phoebeis protecta, sitim

error
Phoebopolim, consedit humo quae moenibus urbis
Ulteriore situ, ditissima Mempheos arva
Accedente iacet celsaque sub arbore flevit.
Arbor erat palma: umbroso dea stipite flammis
Phoebeis protecta, sitim restinguere pura
Suspirabat aqua. Neptem miseratus Olympi
Rector, in hanc densos fudisset Iuppiter imbres,
Sed fatum Aegypti vetuit, cui imbribus arva
Nulla madent, Niloque satis

deponit Idumae
Feminei aeterno luxus Cleopatra trophaeo.
Hebraei vero fruticis fons Isidis agrum
Intrabat medius; cuius crescentia gratum
Marginis adversae sensere fruteta liquorem.
Phoebopolitanis quod non ea dissita longè
Lympha foret tectis, pro matre et prole maritus
Has ipsas pro more undas hausturus adibat.
Perpetuum fontis decus est lavisse tenelli
Numinis exuvias

Desertum, hibernis Iosippus motibus illud
Composuit veritusque viae brumale periclum,
Pulvere suspectas alio mutavit arenas. 40.
Phoebopolitana festos celebrante per urbem
Plebe iocos (Niloa vocant) dixere salutem
Hospitibus gratumque vale; quos, barbara quamvis
Pectora Niligenae, votis faustisque secuti
Vocibus, implacidi dant tristia

cinis commixtus arenae.
Et titulum ambusto duxit quem stipite Cordus,
(‘Hic situs est Magnus’) spumans turbaverat aequor
Raptaque erat primo scriptoris gratia fluctu.
Hinc decimo emensi totam Casiotida Phoebo
Atque plagas quas nunc etiam Hagarena profanat
Posteritas, curvo videre in litore turres
Ascalis alta tuas, male fortunata nefandum
Enixa Herodem; licet tibi regibus apta
Tecta

Augere adducto statuit sollemnia nato. 6.
Tempus ubi legale alios movisse tribules
Innotuit proprios templo mutare penates,
Id quoque tergemino Phoebo lassata (dierum
A Solymis totidem nam pulvere Nazara distat)
Delubrum subiit cum prole et coniuge Virgo.
Ut sacros tetigit postes, lethale profanis
In cute vestibulum, tribuum completa frequenti

ignes, felicia lumina, stellae,
Quae numquam rutilum qui vestra est vita, doletis
Occubitu Titana premi. Sublime vagantes
Non maerent hac sorte faces; amissa reliquit
Nos tamen augusti facies clarissima Phoebi.
Ah tanti, vacuam stellae quae pingitis aethram,
Vos moveat iactura boni. Monstrate latentem
Insigni radio iuvenem, nova flamma coruscet
Maiores solito tectis felicibus ignes,

sponsis parere voluntas.” 12.
Iam leve sopitam, rostrati cantibus oris
Pervigil Auroram terris instare monebat
Cum strepitu motis volucer Phoebeius alis,
Cum sopor oppressus noctis concepta marito
Somnia narrabat subitoque adversa referre
Prolis habendae ergo Solymam vestigia dictat.
Nec mora, nocturnus qua visus imagine Morpheus,

Solymaea rudi relegat quo compita coniux
Prodit uterque casa: paribus vestigia curis
Cunctabunda premunt; quos occurrente diei
Simplicis occasu, Solymae domus hospita texit.
Tertia surgentis numerabat lumina Phoebi
Matre procul soboles, cum vota calentia Virgo
Depositura petit Solymi sacraria templi,
Ora vel amissus si fors daret obvia natus.
Viderat hic illam, commune prophetidis Annae

Vos melior fortuna locis, quos forte parentis
Vestri odio, Solymae saevus discerperet ardor.”
Haec effatus abit superansque immanè remotam
Maiorem a Solyma zonam, pervenit ad Indos,
Dives ubi occiduis Phoebi laetatur arenis
Marsinga et sacrum Didymi Calamina cruorem
Hausit, ubi fixos voluit vernare minister
Aliger Hebraeos, horti miracula, flores.
Haec ita divino venit de sanguine nata

semper labuntur regia cursu
Flumina, quantumvis grave sit magnumque quod altas
Incidit in lymphas: talis fuit ista parentis
Virgineae virtus animique immota potestas.
Subtracto aut veluti solari lumine Phoebe,
Postquam interpositae nimio telluris opaco,
Tot velata umbris maeret fraterna negari
Ora sibi, pro more volat, tantumque nigrello
Est dolor in vultu, sed qui praecesserat, idem

Filius, illa suo stabat comes hostia nato.
Fixa trabi 1076 trabi: trahi moritur soboles; consumitur imis
Illa nec immoritur poenis, restaret ut unum
Titane occaso, Phoebes mortalibus astrum.
Quantumvis fidei Titan occumberet author,
Lux fuit haec fidei, duri caligine lethi
Quae lacrymarum ipso in pelago tranquilla micabat.
Inde maris sidus dictam modo iure putabo,

Iamque suis omnem pharetram vacuaverat armis
Ipse dolor, cui sola necis remanebat arundo;
Hanc etiam matris damno torquere paratum
Non patitur vibrare Deus, ne sole sepulto
Extinctae tellus Phoebes splendore careret.
Saevius hoc reliquis vulnus fuit arbore fixus
Emittens animam natus: tunc omnibus illi
In membris rigor et pavor extremumque minatus
Deliquium pallor fugiensque ad viscera

expletis cecidit iam victima fatis!” 40.
Talis erat genetrix, cursu cum praepete Titan
Iret in occasum, vicinus in aequore mergi.
Hinc monitus Phoebo iam significante diei
Deliquium, frigens materno Virginis effert
E gremio corpus tumuli curator Ioseph.
Quod Tyria tectum tela sparsumque Sabaeo
Unguine compositamque aloen et balsama spirans,

Solis aprica redit facies cum luce serena
Ad pastum glomerantur apes et mellis egentes
Sollicitae saturare favos, felicia florum
Exultim per prata volant ferventque negato
Pleiade nimbosa, festivae occurrere Phoebo.
Tunc data libertas cunctis vinclisque soluti
Adscripti Caelo manes, seu triste ferentes
Exilium, poenae immunes, seu dira teneret
Lustralis quas flamma, animae; tunc omnibus idem,

ergo stirpi te gloria poscit.
Par erit Isaco, veniet par splendor Abeli.
Nec te docte meos, David, resonare triumphos,
Te nec Amoside vates, praeconia fati
Cui data clara mei; nec te, cui triplice Phoebo
Naufraga squamigerum puppis dedit esse sepulchrum,
Vera figura meae mortis, mercede beati
Corporis excludam. Par est tolerantia Iobi
Huic merito; Simeon mystes Solymaeus habebit

sonis miracula summae
Virginis, optabant caelestem cominus Arcam,
Quem prius aflatis animis novere, tueri. 5.
Nox erat et quartis plausit Phoebeius ales
Excubiis, cum suetae etiam praeire canoras
Noctis aves, summo dare vota precantia Patri,
Et rerum colere authorem, qua solvere matrem
Religione dolor rapti sibi funere nati

Irradiat, pressa quam nox adduxerat, aura.
Dum stupet haec Virgo, formam Victoris adeptus
Apparet natus mediaque in luce refulsit
Divinus Stygis eversor; cui florida vultus
Maiestas orisque decor Phoebeia opacans
Lumina, frontis honor nil plus mortale timentis,
Totaque mirando facies perfusa sereno.
Os humerosque viro similis, cui victa decoram
Effigiem Libitina dedit lumenque iuventae

Plenius edocuit, puroque accenderat astrum
Virgineae fidei vero, quo deinde nitorem
Primae etiam peterent veri de lampade stellae.
Luna velut claro solis perfusa sereno,
Astrorum decus est et Phoebo absente videtur
Esse alius Titan, noctis qui dissipat umbras,
Stellarumque choros potis est damnare pusilli
Luminis, obscura modicum distantis ab aethra –
Sic genetrix divina suo splendore minores

Eiusdem fidei lucisque excesserat ignes. 14.
Dena quater fuerant elabi visa dierum
Tempora, inoccidui postquam Iudaea tulisset
Phoebi immortales flammas, surgentis ab ipso
Fatalis tumuli, quamvis non crederet, antro.
Cum regem domitorem Erebi signata vocasset
Ad caeli convexa dies festosque pararent
Caelicolae, tantum Victorem admittere

Gaudet Iber) teretem divinus praeco columnam
Stare videt tollitque oculos saxumque prementem
Calce, stupet MARIAM, geniis cingentibus almam
Caelicolis matrem, cui circumfusus, Eois
Maior erat Phoebi radiis, pro cyclade splendor
Dein sobolis charum sic est affata sodalem:
“En Iacobe mei, Solymis prout ante ferebam,
Polliciti completa fides: potiore novatam
Tellurem cum messe coles, tibi nostra

succincta cohors. luga clara diei
210  Pars legit, argento pars Lunae e fronte soluto
211  Lora axemque linunt vivisque anaglypta figuris
212  Inducunt rapto Phoebi de crinibus auro,
213  Ast aliae tractos primae de semine lucis
214  Stellarum radios et sydera magna refingunt
215  In volucres abitura rotas, iubar omne

perque ora ardentia ductus
305  Terrena sine fraude nitor! Non pulchrior Eos
306  Sparsit mane rosas, non victis nubibus unquam
307  Purior auricomi subrisit gratia Phoebi.
308  Namque tibi species ipsi laudanda Tonanti
309  In vultus totam dederat difundere matrem
310  Et fecit de prole fidem. Perterrita tantae

nulla validus vincitur arte timor,
9  Sed me dum lassat, populit timor ipse timorem
10  Membraque corripuit fessa timore sopor.
11  Decubui, cum iam propior rubet orbita Phoebi
12  Et, cum non fallunt somnia, tempus erat.
13  Ecce gradu timido, Latio non disona cultu,
14  Constitit ante oculos maesta caterva meos.

pro-
168  cumbit in arma.
169  Sic eat fatum, tamen ille sorte
170  Maior humana propiorque cerni
171  Nubibus Phoebique thoro verendum
172  Ponere corpus,
173  Quisquis insani furias palati
174  Luserit parce, modicaque mensa

28  Pene suas meruere virgas.
29  Hic te micantis lumine purpurae
30  Obvelat ingens Gloria, fulgido
31  De crine Phoebi iam recusus
32  Annulus emeritam revincit
33  Manum, futuris annulus arbiter
34  Reis timendus, sanctaque

56  Nexilibus radiatus astris
57  Tibi, Aloisi, quem bene finxeras
58  Vi temperata, vi stabilis boni,
59  Manetque de Phoebo recusum
60  Emeritam diadema frontem. XVIII.

4  Fetaque adorato tremuit sub pondere Mater,
5  Et terrae vicere Deos. Libavimus almo
6  Oscula prona solo, quo labra attacta repente
7  Traxere insolitum Phoebo mirante vigorem,
8  Et mea lingua, avide sacra dum penetralia lambit,
9  Dedidicit mortale loqui iamque altior ardet
10  Bethlemii aeternum populis genus

tibi latus ambiat ether
4  Purior et fracti lambant vestigia Cauri,
5  O pietas, regina Deum, tibi plectra parantur
6  Nostraque devoto sudant tibi barbita Phoebo,
7  Dum te despectam, Solima dum rupe luentem
8  Terrigenae commissa patris rapidosquc minacis
9  Astreae validis cohibentem viribus enses

et fraudes gravioraque dicta parabat,
135  Sed superi fregere animos, coetusque deorum
136  Gonzagae timuere suo. Iamque aethere missa
137  Desilit Integritas Phoebo deducta iugali,
138  Elusura dolos Erebi, primordia magni
139  Et spem Gonzagae caelo assertura petenti.
140  Luminibus perculsa Deae fugit atra sub umbras

ages nitidos Capitolia ad alta curules.«
257  Non procul hinc pullo iuvenis spectandus amictu
258  Pulchrior a tenebris surgit vincitque tuendo
259  Noctivagam Phoebem scissoque Hiperiona nimbo.
260  Huic trabeae undantes limbis et sydera picti
261  Muricis, huic flavo squallentia serta metallo,
262  Spiculaque et galeae

41  Ludicris aurae crisparunt aequora rugis
42  Et Thetidos niveas Oceanique genas.
43  Iam volucrem series duodena coercuit annum
44  Saeclaque Phoebeis vecta fuere rotis.
45  Tunc cessit sors prima mihi, consuevit et ingens
46  Phoebus in auspiciis ire redire meis.
47  Accessit titulis tunc igne Corona

64  Pauper opum terrae Iunius esse solet,
65  Septimus octavo certat, qui fedior exstet,
66  Dum madet obsceno vilis uterque mero.
67  Ultima fert Boream Phoebe, quam nona minatur,
68  Haec anni senium dicitur, illa lues.
69  Ast ego sum veris genitor terraeque maritus;
70  Illa suas circum me duce fundit opes.

illo
21  Lucis dona petant? An flammea lora regentis
22  Mercurii ingenium Martisque exercita bello
23  Brachia Phoebei nollent agnoscere currus?«
24  Nec mora, iam propriis pugnant excedere castris
25  Ingentesque minas nec dedignanda Tonanti
26  Bella movent, Geticam iam se

46  Exemplo audebit quantasque exurget in iras
47  Gens hominum, si tanta dei, si tanta movetis
48  Bella et Titanas Phlegreo absolvitis ausu?
49  Has, Phoebe, Amphrisus furias, has vincla mariti
50  Suaserunt, Citherea, minas? Haec tela cruorem
51  Bistoniae plebis sitiunt, Gradive, manusque
52  Istas Tessalici

63  Mortali plus posse dedit, Rhodopeius heros
64  Magnanimos ausus, menti sua lumina Titan
65  Obtulit, et variis docuit Titania Phoebe
66  Temporibus aequare animum, suadaeque potentis
67  Cultum Atlantiades, geniumque Ericina creavit.
68  Hic potuit motus circumque vagantis Olympi

122  Concutitur caelum fluidumque e nube pavorem
123  Devolvit nimbosa domus, per fulmina et imbres
124  Egreditur nubes lucemque ingressa serenam
125  Haurit Phoebeos admoto lumine vultus.
126  Hunc quoties vitrei circum penetralia regni
127  Deduxi clausum gremio magnaeque rubentes
128  Iunonis thalamos et vasta cubilia

Nec gemit a niveo terra subacta iugo.
5  En iam mobilibus Cithereia culta Napeis
6  Alternat refugos laeta per arva pedes.
7  Stant nexae Nymphis Charites, nec in ethere Phoebe
8  Cessat sydereos ducere nuda choros,
9  Dum torret Lyparen Aetneaque Mulciber antra,
10  Et lassat calidum ferrea massa senem.

subito ne rapiatur equo.
7  Mors temeti est et parcus aquae, nam novit, in undis
8  Teodamantaeus quod periisset Hylas.
9  Hunc sacra Pierii terrent penetralia Phoebi,
10  Qui fuit in causa, cur Hyacinthus obit.
11  Non micam praefert cerebri, quod ab impete tutus
12  Narcissus propria simplicitate fuit.

27  Ter quatit, en video, sacras vis enthea lauros,
28  Ter rutilum sinuatus in anguem
29  Fulgor obit colles, ter acuto scissa fragore
30  Iam Phoebi cortina recedit.
31  Audio, iam resono pertentans barbiton auno
32  Mateium circumsonat ultro.
33  Phoebus, io, et rigidum domina testudine montem

C. D. FRANCISCO XAVERIO IN SANCIANO MORIENTI EPICEDIUM
1  Xaverium cecinisse iuvat: date carmina, Musae,
2  Ocius, et magno tumeant mihi barbita Phoebo.
3  Xaverio quis magna neget, dum maximus ille
4  Littore in ignoto vilique abiectus in ulva
5  Proxima delibat piroperati gaudia caeli?

o puellae
40  Digna fides meliore taeda!
41  Non illa Nymphis mitius exilit,
42  Quas Dindimene concutit enthea
43  Phoebive cortina aut choraeis
44  Atraciis ululatus Euan.
45  Multa fluentem luxuria Tyrum
46  Scissa corona vertice decutit

Bibliographia locorum inventorum

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report