Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: hIc Your search found 7047 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 601-700:601. Gučetić, Ivan. Panegyris Wladislao Hungarie et... [page 161 | Paragraph | Section] inde simul pariterque despicitis hostes ante pedes vestros infeliciter actos et vultus habitusque vestri maiestate et celesti quodam splendore situ et squalore ob diuturnum carcerem obsessos in angorem compellitis. Hic est triumphus egregius, hec pompa omnibus exuviis spoliisque preferenda, in qua nihil casurum, nihil mortale dominatur. Non hic expugnatur Numancia aut Hannibal ad venenum compellitur, non ferocissimi Gallie populi opprimuntur
602. Gučetić, Ivan. Panegyris Wladislao Hungarie et... [page 161 | Paragraph | Section] et celesti quodam splendore situ et squalore ob diuturnum carcerem obsessos in angorem compellitis. Hic est triumphus egregius, hec pompa omnibus exuviis spoliisque preferenda, in qua nihil casurum, nihil mortale dominatur. Non hic expugnatur Numancia aut Hannibal ad venenum compellitur, non ferocissimi Gallie populi opprimuntur neque Egiptus Romano additur imperio, sed animi multiplices et effreni (quod maximum est in principe) superantur impetus.
603. Gučetić, Ivan. Panegyris Wladislao Hungarie et... [page 165 | Paragraph | Section] figmentis, in hunc facundus Helicon, vocales declinet undas et Pieridum turba victura excitet ingenia. Huic gesta scribencium nocturne inserviant cure nec de historie eternitate angantur, cum ab ipso scriptis suis perennis exeat splendor. Hic Parrhasii vivat in tabulis, hic niveo spiret in ebore Phidiaco expressus celo, hic gemmis Pyrgotelis incisus irradiet, hunc era Lysippi conflata exprimant et candidum Praxitelis referat marmor. Et sic in te hiis artibus illustrato duo
604. Gučetić, Ivan. Panegyris Wladislao Hungarie et... [page 165 | Paragraph | Section] vocales declinet undas et Pieridum turba victura excitet ingenia. Huic gesta scribencium nocturne inserviant cure nec de historie eternitate angantur, cum ab ipso scriptis suis perennis exeat splendor. Hic Parrhasii vivat in tabulis, hic niveo spiret in ebore Phidiaco expressus celo, hic gemmis Pyrgotelis incisus irradiet, hunc era Lysippi conflata exprimant et candidum Praxitelis referat marmor. Et sic in te hiis artibus illustrato duo maxime fulgebunt, dive rex,
605. Gučetić, Ivan. Panegyris Wladislao Hungarie et... [page 165 | Paragraph | Section] excitet ingenia. Huic gesta scribencium nocturne inserviant cure nec de historie eternitate angantur, cum ab ipso scriptis suis perennis exeat splendor. Hic Parrhasii vivat in tabulis, hic niveo spiret in ebore Phidiaco expressus celo, hic gemmis Pyrgotelis incisus irradiet, hunc era Lysippi conflata exprimant et candidum Praxitelis referat marmor. Et sic in te hiis artibus illustrato duo maxime fulgebunt, dive rex, virtus et forme dignitas, quorum alterum
606. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 3v | Paragraph | Section] certissimum est illos uel maxime ab ea cogitatione
auertunt: iubentque non deo et rationi: sed concupiscentie et uitiis omnem operam
adhibere. Decet igitur probos et innocentes uiros queuis potius incommoda subire
quam in ocio, in rerum copia, in delitiis ita uiuere ut merito uideantur hic mercedem
suam recepisse. Nam teste
607. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 3v | Paragraph | Section] qui lugent quoniam consolabuntur. Item et illud: Qui amat animam suam
perdet eam: et qui odit animam suam in hoc mundo in uitam eternam custodit
eam. A quo et Tragycus nescio qui uates quanquam gentilis non multum tamen
dissentisse uisus est, quando sic ait: Que hic mala putantur hec sunt in celo
bona.
Proinde dicant licet homines quid uelint et suis ut libet blandiantur fortunis: sunt
certe illi gratiores
608. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 4v | Paragraph | Section] sese effunderet. Ille in terra proiectus ad celum oculos totamque mentem conuertens ter in hunc modum dixisse perhibetur: Mi pater si possibile est transeat a me calix iste: uerum tamen non sicut ego uolo: sed sicut tu: Et apparuit ei angelus confortans eum. Sed dicet hic fortasse aliquis (utar enim uestra bonitate amplissimi patres: ac paululum a proposito digrediar: quoniam me tam diligenter attenditis) dicet inquam aliquis: Quid est quod Christus patrem orabat ut calix ille mortis a se tolleretur: cum id nequaquam uellet: aut si uolebat? cur a deo
609. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 4v | Paragraph | Section] qod promiserat: manibus impurissimis
610. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 5v | Paragraph | Section] uenerandumque corpus. cedebatur deus et parens et saluator noster: atque
ita cedebatur ut non capiti. non ori. non ipsis etiam oculis parceretur. Hem bone
611. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 5v | Paragraph | Section] (totidem enim
sacri perhibent euangeliste) ad
612. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 6r | Paragraph | Section] manus factas? quid uictorias sola dei inuocatione quesitas? Illud autem quomodo narrabo quod Egyptum aqua pro uobis pugnante, rana, cyniphe, musca, peste, ulcere, grandine, locusta, nocte, primogenitorumque interitu strauistis, quod muros Hierico in uoce tubarum psalmorumque deiecistis. Hic ille est, popule stulte et insipiens, cuius tu uirtute, cuius auspicio hec omnia et alia multo plura peregisti. Sed quid ego hec commemoro sceleratissime genti, si tamen gens appellanda est et non ferarum teterrima multitudo? Aures habent et non audiunt: oculos habent et non uident: pedes
613. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 7r | Paragraph | Section] nostra diuertit oratio. Educitur Jesus ad supplicium eo quo narrabam uultu: eoque corporis habitu: crucem ipsemet humeris deferens. confectus flagellis: sanguine: et sordibus squallens. capite sentibus coronato. Cumque peruentum esset ad locum: qui caluarie idest sanguinis dicitur: rursus hic Saluator noster denudatur: et corpus illud sanctissimum: quod paulo post omnia ad se trahere debebat: quod a terra exaltatum ueluti eneus ille Moysi serpens singulare presidium: et saluberrimum medicamen futurum omnibus gentibus erat. Iterum inquam sub aperto celo ante omnium oculos uestibus
614. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 8v | Paragraph | Section] curasti: uulneribus sanasti: sanguine abluisti: sordibus mundasti: cruce saluasti: infamia et dolore et morte ad gloriam: ad uoluptatem: ad uitam reduxisti: qui ascendens super omnes celos omnium es arbiter: omniaque dispensas: Oro inquam te supplex atque obsecro uti tu hodie populum tuum hic et ubique in tui memoriam congregatum his oculis: eo uultu: eaque pietate aspicere digneris: qua sanctissime affixus cruci tunc cum omnia ad te ipsum trahebas: Joannem discipulum tuamque charissimam et pientissimam matrem aspexisti: eo munere: ea gratia illustres qua quondam apostolos tuos
615. Božićević... . Plurima Callymachi venerantur... [page 181 | Paragraph | Section]
multo magis nostros nunc uniuersa
celebrat Ecclesia nullo non die in pręconiis laudibusque ipsorum occupata, quos
in cęlestibus habitaculis cum Deo uiuere minime dubitat. Ita fit, ut et illic
inter angelos beati et hic inter nos magni pręclarique habeantur. His arę
templaque dicata sunt, horum ubique imagines errectę, horum acta dictaque ab
omnibus per orbem prędicantur, ab omnibus extolluntur, horum ossa in terra
honorantur, in cęlo animę
poscenti subtrahere nesciret. Et iam tertio pari
astu uso, cum patriarcha duplicatam pecuniam numerari pręcepisset,
succlamare dispensator in maliciam hominis coepit. Conuersus uere loannes:
Tace, inquit, fili! Nam fortasse hic Dominus noster Iesus Christus periculum
nostri faciens, an tandem offensi crebris repetitionibus cessabimus
misereri. Hic, quia maxime in dando propensi animi erat, cognomento
Elemosinarius dictus fuit.
dispensator in maliciam hominis coepit. Conuersus uere loannes:
Tace, inquit, fili! Nam fortasse hic Dominus noster Iesus Christus periculum
nostri faciens, an tandem offensi crebris repetitionibus cessabimus
misereri. Hic, quia maxime in dando propensi animi erat, cognomento
Elemosinarius dictus fuit.
Idem pauperes non aliter quam dominos suos appellare solitus dicitur. Et cum
a diuite quodam uile ac sordidum grabatuli sui tomentum
tunicam et palium et Euangeliorum codicem haberet, duobus pauperculis
obuiam factus alteri palium, alteri tunicam dedit. Et cum nudus sederet,
interrogatus, quis eum despoliasset, protento codice illo, quem manu
tenebat: Hic, inquit. Iterum alios mendicantes conspicatus, etiam codicem
uendidit et uenditi precium illis distribuit, dicens a Domino pręceptum
esse: Vende omnia, quę habes, et da pauperibus! Necdum se istud
implesse putauit,
suarum tenuitatem. Nemo tam pauper est,
ut pietatem colere non possit. Seruulus mendicus erat, immo mendicorum
miserrimus, si tantum sortis attendatur malignitas, non etiam animi
patientia, qua sola poterat uideri felix. Hic (ut Gregorius in Dialogo
refert) paralysi resolutus, cum se prorsus mouere non posset, iacebat in
carruca sub porticu sancti Clementis Romę, a prętereuntibus uictum
mendicans. Et cum elemosinis sustentaretur, quicquid in
incidit in hominem, cuius uestimenta
diutino usu detrita uix pudenda corporis operuerant. Et nuditatem eius
dolens substitit, suspirauit, ingemuit. Frater uero, qui illum comitabatur:
Quid, inquit, ita tristaris, pater? Etsi hic indumentis eget, forsan abundat
concupiscentiis. Tunc Franciscus, fraterni erroris non dissimulator, sed
corrector iussit protinus, ut ille sua se tunica exuens pauperem tegat, et
quod de ipso perperam opinatus fuerat, ab
simul ipsum, ut secum
redeat, hortantur. Igitur, cum se ille muti animalis indicio deprehensum
agnouisset, intellexit Dei uoluntatem, et fratrum uotis annuens, ad
monasterium reuersus presbyteri officium suscepit. Hic mihi probe obseruasse
uidetur, quod Apostolus ait: Nec quisquam sumat sibi honorem, sed qui
uocatur a Deo tanquam Aaron. Sic et Christus non semetipsum clarificauit
– inquit – ut pontifex fieret, sed
legionem demonum Christi uirtute propulerat, dona immodica
secum allata porrigenti: Nonne legisti, ait, quid Gezi, quid Simon passi
sint? Quorum alter accepit precium, alter obtulit, ut ille uenderet gratiam
Spiritus Sancti, hic mercaretur. Cumque Orion flens diceret: Accipe et da
pauperibus, respondit: Tu melius potes tua distribuere, qui per urbes
ambulas et nosti pauperes. Ego, qui mea reliqui, cur aliena appetam? Multis
nomen pauperum occasio
cum nec locus illis ignotus esset, grassationibus
eorum frequens, nec hominis nuper illuc appulsi sedes. Vt autem illuxit,
inuentum de improuiso circumstetere et mirati, quod intrepidus expectaret
rei euentum: Quid tu hic, inquiunt, adolescens, si te adorirentur latrones?
Nudus latrones non timet, respondit. At si uitę, aiunt, pręsens intentaretur
periculum? Nec id quidem timet, inquit, qui paratus est mori.
Tunc illi
et desyderia multa inutilia et nociua, quę mergunt
homines in interitum et perditionem. Radix enim omnium malorum est
cupiditas.
Iccirco sanctissimi uiri habentes tantum, sine quibus hic uiui non potest,
nihil pręterea quęsierunt et illi, quibus res erat, eis, quibus non erat,
erogabant. Multa id genus exempla posuimus, cum de elemosinis tractaremus,
et nunc repetere superuacaneum est. Ioannes tamen,
nuditatem
operuit. Hoc tenore uitę in Dei seruitio tandiu perdurans non effugisse mihi
uidetur martyrium, sed protraxisse et, qui diei unius mortem non tulerit,
mortem annorum septem et nonaginta tulisse. Tanto quippe tempore hic
perpetuus eremi cultor, humanis inspectibus semper inuisus, quotidianis
corporis mortificationibus sese afficere, ut in ęternum cum Christo uiueret,
non cessauit.
Antonius uero triginta quinque
amoenitatis et commodi tribuunt. De
Hilarione deinde loquens, cum post obitum Antonii discipulos eius uisendi
gratia adisset: Videres, inquit, senem huc atque illuc cum discipulis beati
Antonii Isaac et Pelusiano discurrere. Hic, aiebant, psallere, hic orare,
hic operari, hic fessus residere solitus erat; has uites, has arbusculas
ipse plantauit. Illam areolam manibus suis ipse composuit. Hanc piscinam ad
irrigandum hortulum multo sudore fabricatus
tribuunt. De
Hilarione deinde loquens, cum post obitum Antonii discipulos eius uisendi
gratia adisset: Videres, inquit, senem huc atque illuc cum discipulis beati
Antonii Isaac et Pelusiano discurrere. Hic, aiebant, psallere, hic orare,
hic operari, hic fessus residere solitus erat; has uites, has arbusculas
ipse plantauit. Illam areolam manibus suis ipse composuit. Hanc piscinam ad
irrigandum hortulum multo sudore fabricatus est; istum sarculum ad
Hilarione deinde loquens, cum post obitum Antonii discipulos eius uisendi
gratia adisset: Videres, inquit, senem huc atque illuc cum discipulis beati
Antonii Isaac et Pelusiano discurrere. Hic, aiebant, psallere, hic orare,
hic operari, hic fessus residere solitus erat; has uites, has arbusculas
ipse plantauit. Illam areolam manibus suis ipse composuit. Hanc piscinam ad
irrigandum hortulum multo sudore fabricatus est; istum sarculum ad fodiendam
deinde loquens, cum post obitum Antonii discipulos eius uisendi
gratia adisset: Videres, inquit, senem huc atque illuc cum discipulis beati
Antonii Isaac et Pelusiano discurrere. Hic, aiebant, psallere, hic orare,
hic operari, hic fessus residere solitus erat; has uites, has arbusculas
ipse plantauit. Illam areolam manibus suis ipse composuit. Hanc piscinam ad
irrigandum hortulum multo sudore fabricatus est; istum sarculum ad fodiendam
terram
protensior quam eius corpusculum
patiebatur, ut, sicut Hieronymus ait, sepulchrum potius quam domum crederes.
Profecto, qui talibus delectantur habitaculis, etiamsi tacuerint, clamare
cum Apostolo mihi uidentur: Non habemus hic ciuitatem manentem, sed
futuram inquirimus.
Honophrius quoque monachus, cum Hermopoli in monasterio sese aliquandiu
exercuisset, quasi e ludo ad certamen progredi cupiens, ad quandam
subeundi atque perferendi. Dicerem equidem talia nemini factu
possibilia esse, si quicquam impossibile esset credentibus.
Neque tamen, ut mihi uidetur, minus stupendę uitę speciem prębuit Simon,
Susotionis filius. Hic annum tantum cum fratribus in monasterio Antiochię
conuersatus ad eremum abiit, annos tres in spelunca clausus permansit. Sed
hoc ei commune cum multis. Illud autem proprium et peculiare, quod deinde
super columnas dicitur
necesse iterum lauare.
Et breuiter, ad cuncta audias Apostolum respondentem: Non sunt condignę,
inquit, passiones huius seculi ad superuenturam gloriam, quę
reuelabitur in nobis. Delicatus es, frater, si et hic uis gaudere
cum seculo et postea regnare cum Christo. Beatus seruus, quem Dominus
inuenerit uigilantem!
Ipse uero Hieronymus in illa, in qua hęc scripsit, eremo, in illa, inquam (ut
ipse ait)
uirtutum est, qui nesciunt secundum quosdam ineptos
homines demonum pugnantium contra se portenta confingere, ut apud imperitos
et uiles homines miraculum sui faciant et exinde lucra sectentur. Qui ergo
talis erit, quam hic Ecclesię nostrę Plato luculenter explicuit, huic
solitudo non periculum, sed periculorum effugium erit et puppis diu in alto
iactatę portus, et animi soli Deo uacanti quies, et locus myrrha, lacte,
casia, omnibus
fulgore
renitens uisus est primum Eldeberto monacho, deinde ipsi Odiloni, cui et
gratias egit asserens se suis fratrumque eius precationibus a poenis
purgatorii ad beatitudinis quietem translatum.
Hic idem sanctus abbas diuinitus monitus solennes pro mortuis precationes die
festum Omnium Sanctorum proxime sequenti fiendas instituit primusque
celebrauit.
Arnulphus, Turonensis episcopus, cuiusdam nuper defuncti animam a
cedunt. Nisi enim Dominus custodierit ciuitatem, frustra uigilant, qui
custodiunt eam. Quod etiam Aniani, Aurelianensis ** corr. ex
Aureliensis
episcopi, exemplo probari potest. Hic enim Gothis
Aurelianum * corr. ex Aurelium obsidentibus una cum
suis clericis de muro ipso sanctos et sanctas omnes inuocans litanias
decantabat. Sacerdos autem unus ex captiuis, quem
Christi, per quem mihi mundus crucifixus est, et ego mundo... Ego enim
stigmata Domini Iesu in corpore meo porto. O felicem seruum, cui
Dominus quinque tradidit talenta, ut, quibus ille perditum redemit mundum,
hic labentem repararet Ecclesiam!
Nunc, quę foeminis in meditando miracula contigere, ut instituti nostri ordo
seruetur, referamus.
Mariam Magdalenam, cum in solitudine ętatem ageret, statutis diei horis supra
operam impendisse, cum iam pro cantu personatus fletus et pro
cythara dentium stridor, cum iam pro iocis et lusibus et risu prement
tenebrę, torrebit ignis, rodet uermis, nunquam conquiescent dira atque
horrenda supplicia. Hic fructus, hęc merces operis eorum erit, qui poesim
pręponunt Euangelio, id est, Barrabam Christo. Non me quidem fugit quosdam
sanctorum multa etiam uersibus lusisse, sed quę ad Christianum dogma
pertineant, non quę
ostendit
errantium pertinax contentio.
Moysi signa et miracula diuinitus operanti cum diu restitissent Pharaonis
malefici incantatores, uicti tandem confitentur dicentes: Digitus Dei est
hic. Pharao, qui credere noluit, periit. Fidelibus uero mare ipsum
discussis aquis, ut illęsi euaderent, siccum prębuit iter fideique uirtutem
etiam insensibilia senserunt, Pharaonis duritia non admisit. In aquis maris
ne illum
prędicaret, coerceri poterat atque in ipsum, qui uita est, credens mortem
non pertimescebat.
Contendit cum illis et Syluester pontifex, sed ita felici successu, ut
superatos baptizaret. Hic primus Romanum imperium Christo subdidit,
Constantino cęsare in fidem recepto. Constantini uero mater Helena, cum
esset in Bithynia, ut conuersionem filii audiuit, eidem scripsit se quidem
gaudere, quod idola uana
de Isaac dicente Domino: Dabo tibi filium, cui benedicturus sum eritque
in nationes, et reges populorum orientur ex eo. Et tamen, de quo
tanta sibi promittebantur, mox eundem impuberem adhuc iubetur immolare.
Cuius hic non titubasset fides, quis non dubitasset, ne illo sublato irritum
fiat oraculum? At uero Abraham et pollicenti credidit et iubenti obediuit et
certissimo tandem euentu, quod promissum fuerat, accepit.
Heli sacerdos
tam se quam filios
poenis acerbioribus gestiebat. O dignam talibus filiis parentem! O dignos
tali parente filios! Vtrique pari animi constantia ostenderunt, quam omni
morte fortior esset sola Dei dilectio. Hic est ignis ille,
quem Dominus noster Iesus uenit mittere in terram et, quid uolo,
inquit, nisi ut ardeat? Videamus ergo, qualiter in illis arserit,
qui ipsum Iesum Dei Filium esse certa atque indubitata fide
esse nequaquam dubitat, ab eodem id
solum patienter audire non poterat, quod ipsi ualde indecens et abominabile
esse, nondum mysterium intelligens, existimabat. Absit a te, Domine,
imprudenter optat, sed error hic ex affectu prouenit charitatis.
Increpatur ergo, ut ab errore resipiscat, non ut a charitate discedat, immo,
ut correctus perfectius diligat.
Inde et in monte, cum reliqui fulgentis Domini splendore stupefacti mutire
resipiscat, non ut a charitate discedat, immo,
ut correctus perfectius diligat.
Inde et in monte, cum reliqui fulgentis Domini splendore stupefacti mutire
non auderent, primus prorupit in uocem: Domine, bonum est nos hic esse.
Non attendebat loci solitudinem, non deserti incommoditatem, non rupium
asperitatem. Ibi sibi optimum esse censuit, ubicunque cum illo una esse
contigisset. Si uis, faciamus hic tria tabernacula, tibi unum,
in uocem: Domine, bonum est nos hic esse.
Non attendebat loci solitudinem, non deserti incommoditatem, non rupium
asperitatem. Ibi sibi optimum esse censuit, ubicunque cum illo una esse
contigisset. Si uis, faciamus hic tria tabernacula, tibi unum, Moysi unum
et Helię unum. Cur etiam sibi unum non poposcit? Quia eodem cum Iesu
contubernio uti et nullo prorsus intersepto ab eo seiungi uelle consilium
erat. Semper oculis illum coram
scribit,
affirmans uni charitati omnes inesse uirtutes et omnes prorsus uirtutes
nihil esse, si hęc una defuerit. Cuius quidem sententię uerba, quoniam non
solum discenda, sed etiam ediscenda sunt, operęprecium erit hic apponere.
Si linguis hominum, inquit, loquar et angelorum, charitatem autem
non habeam, factus sum uelut ęs sonans aut cymbalum tinniens. Et si
habuero prophetiam et nouerim
enim ab ea secretiorem congrediendi locum
poposcisset et in abditissimum postremę domus cubiculum ductus, ibi etiam ne
ab aliquo conspiceretur, uehementer se uereri diceret, »ne
dubita- inquit illa- nemo hic te iam uidere pręter Deum potest.« Captata
occasione abbas interrogauit, an Deum esse crederet, quem latere nihil
possit, tum, qui bonis pręmia et malis proponat poenas. Annuenti subiunxit:
»Cum hoc non ignores, nonne
ita pręstitit, ut facile persuasum sit non
commentum fuisse, quod de illo quondam iactatum constat, ob os scilicet eius
in cunis iacentis uolitasse apum examen, stridulo tinnitu eloquii futuri
suauitatem portendens. Hic Aurelium Augustinum Manichea heresi tabescentem
suis prędicationibus purgauit sanumque reddidit. Qui iam catholicę fidei
disciplinis eruditus omnium tandem hereticorum dogmata certissimis destruxit
argumentis nostraque
sinuosoque meatu ad nescio quę purgatorii loca deducere. Id utrum uerum sit,
scire nihil nostra refert. Credimus enim purgatorium animarum alicubi esse,
etiamsi ibi non sit, magisque illud nunc consyderare expedit, quanta hic
sanctus humanę salutis cupiditate flagrabat, cui non satis fuit uerbis
docuisse, nisi etiam miraculorum terrificationibus, quod docuerat, credere
cogeret uel inuitos.
Aldebertus uero, Pragę
enim quadam lymphatę mentis insania correptus, cuspide in se uersa,
ipse sibi iugulum ferit et ad pedes eius, quem inuaserat, exanimis corruit.
Sic tutatus est Dominus pii doctoris disertum guttur, ut
hic, qui illud per uim polluere attentauerat, suum confoderet et sua sibimet
manu mortem conscisceret. Eo cadente reliqui omnes, qui in pari infidelitate
diu iacuerant, per fidem sese errexere Christi, et unius increduli poena
quod mater eum editura ante
in quiete uidit se catellum in utero latrantem habere. Id interpretatum est
eam diuini uerbi pręconem egregium parituram. Quam sane interpretationem
minime falsam fuisse euentus docuit. Quanti enim hic sanctus in dicendo
ingenii industrięque fuerit, quantę in exhortando uirtutis, ipsa scripta
eius, quę in manibus habentur, indicio sunt. Quę quoties legimus, toties
dicere occurrit: Argentum electum lingua
industrięque fuerit, quantę in exhortando uirtutis, ipsa scripta
eius, quę in manibus habentur, indicio sunt. Quę quoties legimus, toties
dicere occurrit: Argentum electum lingua iusti.
Hic, cum aliquando inter prędicandum sibiipsi placere coepisset, ad inanem
gloriam occulta suggestione illici se animaduertens aduersus demonem
protinus inclamauit: Neque per te, maligne Spiritus, prędicationem hanc
inchoaui
tuam! Et Iacobus apostolus non inconsulte monet dicens:
Nolite plures magistri fieri, fratres mei, scientes, quoniam maius
iudicium sumitis. In multis enim offendimus omnes. Siquis in uerbo non
offendit, hic perfectus est uir. Docti igitur in populo docebunt
plurimos, ut in Daniele legimus. Et in Euangelio: Scriba doctus in regno
cęlorum profert de thesauro suo noua et uetera. Quamborem ad
apostolos quoque
catholicęque scientię sale omnia condiat. Sed tamen calciamenta
habeat in pedibus, ne terram attingat, ut tota eius conuersatio in cęlis
sit. Quod aliis pręcipit, prius ipse pręstet, quia, qui fecerit et docuerit
sic, hic magnus uocabitur in regno cęlorum. Qui uero aliter prędicant ac
uiuunt et ab eo, quod ore pręcipiunt, factis atque animo dissident, iis
dicitur: Vę uobis legisperitis, qui oneratis homines oneribus, quę
portare
secundum
autem opera illorum nolite facere; dicunt enim, et non faciunt. Nemo
autem efficacius ad bene beateque uiuendum instruit quam cuius facia
dictaque consentiunt, cuius non minus uita quam os prędicat. Et hic quidem
est, qui magnus uocabitur in regno cęlorum. Hic, inquam, est, qui mercedem
accipit et congregat fructum in uitam ęternam, ut qui seminat simul gaudeat,
et qui metit. Quod si beatus est, qui iuste pieque uixerit,
enim, et non faciunt. Nemo
autem efficacius ad bene beateque uiuendum instruit quam cuius facia
dictaque consentiunt, cuius non minus uita quam os prędicat. Et hic quidem
est, qui magnus uocabitur in regno cęlorum. Hic, inquam, est, qui mercedem
accipit et congregat fructum in uitam ęternam, ut qui seminat simul gaudeat,
et qui metit. Quod si beatus est, qui iuste pieque uixerit, quarto beatior,
qui simul et docuerit, ut non sibi soli,
necem sustinuit, ut nos
saluaret; si puritatem, peccatum non fecit et non est inuentus dolus in ore
eius; si sanctitatem, sanctus sanctorum est, gratia et ueritate plenus; si
perfectionem, nec augeri in illo nec minui potest. Hic quippe ille est
unigenitus Dei filius, per quem omnia facta sunt et sine quo factum est
nihil, Alpha et Omega, principium et finis, Christus Iesus, cuius nomen
super omne nomen, cui omne genu flectitur, cęlestium,
cum matre non leui odio dissidere, postquam
reconciliare nulla prorsus ratione quiuit, missale pro eis
sacrificium obtulit Deo. Exinde nemine iam solicitante, solo diuino
instinctu ita animis resipuere, ut et hic filium se agnosceret et illa
matrem. Documento est, ut, quos exhortando ad concordiam reuocare non
possumus, reuocemus pro eis deprecando, quando quidem non hominum, sed Dei
donum est pax.
ad
offerenda in templo dona petentes, ut ad Godoliam diuerterent, blande
amiceque hortatus est. Nota erat Godolię hospitalitas. Quamobrem facile, quo
uolebat, persuadet in urbemque perductos interimit. Sicque nequissimus hic
impostor ore pacem pręferebat, corde meditabatur carnificinam. Nihil nocere
potuisset, si quicquam se interim nociturum ostendisset. Non difficulter
cauetur periculum, si patet, neque inimicus, si minatur.
eius nec sordes ullas nec uetustatem contraxerint nec sandalia subtrita sint. Veruntamen hunc etiam communis
nuditas piscatoribus parem fecerat, nisi purpureus color regię stirpis
insigne fuisset. Sed hic ideo reseruatus est, ut indicio foret, quanta ille
reliquerit, ut Christum sequeretur.
Iacobus Iustus, frater Domini ob formę similitudinem appellatus et, ut
Egesippus ait, ab utero matris suę Sanctus, non laneum, sed
qui a seniore iussus
pręgrandem lapidem iam octo annos bis in die per tria fere milliaria
gestauerat in scapulis, ita alacri animo, ut intermedio tempore semper nova
sibi iniungi opera ultro patrem rogaret. Haud irritus hic uidebitur labor,
si consyderabimus, quanti fructus sit cum obedire patribus
tum ociositatem fugere.
Siquis autem ipsius Hieronymi in legendo scribendoque laborem consyderet,
dicet:
Philoromus * corr. ex Phyloronius
item presbyter intra saxeam speluncam inclusus et ferreis nexibus
manes pedesque reuinctus uixisse perhibetur, ut carcerem simul uinculaque
perferret. Hic extremo uitę die confessus est nullum a se
temporis momentum, quo non de Deo aliquid cogitaret, prętermissum. Dum
igitur corpus uoluntaria castigatione premeretur, spiritus ipse terrenis
affectibus liber semper cęlestia
Helias propheta post subcineritii panis esum et aquę potum, cum dies
quadraginta ieiunus ambulasset, peruenit usque ad montem Dei Oreb atque idem
igneo curru sublatus transuectus est in paradisum. Si illic satiari cupimus,
hic ieiunemus.
Samuelis deprecationes ac simul populi ieiunium respiciens Deus,
Philistinorum in Masphat exercitum in ipsos iam irruentem repenti fragore
tonitruque perterruit et in fugam conuertit. Si sic stat pro
possimus uincere, dum ieiunando
uincit. Quamobrem in hoc pugnę genere non est nobis uiribus corporis opus ad
uincendum, sed magis imbecillitate, ne in illo diabolus fomitem inueniat,
quem concupiscentię igne succendat. Hic est enim faber sufflans in igne
prunas et proferens uas in opus suum.
Atque idem Dominus noster, cum in monte transformatus totus Diuinitatis suę
luce resplenduisset, Moysen et Heliam iuxta se apparere fecit, quia et
et lotam pręferre
faciem. Non ista facienda, dum ieiunatur, pręcipit Dominus, sed metaphora
utitur, per quam lętari et gaudere iubet, ut hypocritarum simulatę
sanctitatis tristitiam arguat. Vis igitur omnia prorsus, quę hic mandantur,
implere? Hoc, quod ieiunas, quod abstines, totum Deo, nihil ostentationi
offeras.
Post Dominum Iesum primi inter Christianos apostoli ieiunio usi sunt. Ipse
enim, ut in Euangelio
ieiunare et esuritione se afficere coepere. Nec unquam ab his
abstinentię angustiis recesserunt, donec in cęlesti thalamo rursum eidem,
quem tam ardenter desyderauerant, feliciter iuncti sunt, ubi nunc ieiuniorum
famem, quam hic haud multum sustinuerunt, ęterni perpetuique conuiuii
refectione compensant.
Apostolicum autem uirum Nicolaum, Myreę urbis episcopum, ferunt infantulum
adhuc in cunabulis uagientem et fasciarum inuolucris colligatum,
ac tam modicam
coenulam sufficere potuisse quam quod sine illo tot dierum,
quod dictum est, inediam tolerarit. Tali uitę tenore cucurrit ad martyrium.
Et alii quidem martyres unam martyrii coronam receperunt, hic duas, ieiunii
martyrium sanguinis martyrio copulando.
Iuonem presbyterum, et ipsum solicitum imprimis abstinentię cultorem, omnia
ab Ecclesia indicta ieiunia sola panis et aquę refectione obseruare solitum
in urceum
aquę plenum instillare coepit, ut et obediret et aquam tamen nihilo pene
quam ante sapidiorem biberet. Pauculas etiam ficus festiuis duntaxat diebus
in cibo habuit, neque hoc quidem sua sponte, sed obedientię iure. Hic igitur
iam ab initio in parentis uisceribus a Deo electus, prędestinatus et
sanctificatus, quam magna res esset ieiunium, ostendit, cum ipsam matrem ad
id compellendo tum semet usque in finem eo
tum semet usque in finem eo incredibiliter
macerando, id est, a duodeuigesimo usque ad septuagesimum tertium ętatis suę
annum. Tunc demum pascuis cęlestibus satiatus est, tanto quidem huberius,
quanto hic uixerat abstinentius.
Sancto Liberali, cuius ossa Taruisii posita honorantur, uitę merito de cęlo
concessum fuit (omne enim donum perfectum desursum est), uti Dominico quoque
die percepta spiritali alimonia corporis et
corporis census sufficiat, non ad extinguendos, quodque ad
continuanda ieiunii congruere uisum fuerit, non ut duorum aut trium dierum
nimia abstinentia subsequentium repletione indigeat et probro locus sit
dicentium: Hic homo coepit ędificare, et non potuit consummare.
Turrim igitur ieiunii constructurus computet sumptus atque ita moderetur, ut
futuro operi ad culmen usque educendo suppetere possint.
Sed cauendum est, ne, dum
neque aqua acerba, et si essent, nonne tanta mercede pręoptanda ac
pręsumenda fuissent?
Alibi Daniel ipse: Panem — inquit — desyderabilem non comedi, et
caro et uinum non introierunt in os meum. Sed hic interim uisiones
uidet, cum angelo loquitur, futura discit. Intantum Deo placent, qui talibus
abstinent. Nec nos mouere debet, quod Saluator noster ad
epulas ierit nuptiarum et conuiuiis interfuerit
Antisiodori.
Euagrius presbyter quadraginta annos pane, oleo et aqua usus est, deinde
annos sedecim pomis coctoque abstinuit. Postea uero etiam panem sibi
interdixit ac per biennium holere tantum et lentibus uixit. Hic duorum
Machariorum discipulus fuit, quorum mores imitando adeptus est meritum.
Sanctus quoque presbyter Hieronymus ad Eustochium uirginem scribens, quanto
labore in eremo carnis tentationibus repugnauit, recenset atque
deinde aqua, puer et ipsa siti
uexati, fonte angeli pietate ostenso refocillantur. Abraham diues erat et inuitus illam emittebat; in angelo diuina uirtus omnia
poterat. Sed et ille ęgre dimittens et hic multum miserans aquam solam ad
potum cessisse ei scribuntur, ut hinc facile coniici posit iam tum
mulieribus nefas fuisse uinum bibere.
Ruth Moabitis in agro Booz, cum spicas deciduas legeret, benigne ab ipso
eius, in deserto diuinis magis quam humanis
alimentis fuisse sustentatam accepimus, dum partem illam optimam possidere
nititur quam elegerat et quę non auferetur ab ea.
Et ut quędam, quę pręcedenti capite dicta sunt, hic etiam breuiter
repetantur, Asella uirgo pane, sale et aqua contenta fuit; Paula oleum in
cibo non cepit, lacticinia, mel et alia palato suauia gustare noluit, uinum
ne infirma quidem; Euphrasia pręter hęc fructus gustu
coctos panes
fratribus nihilo tardius, quam res poscebat, attulit, nulla corporis aut
indumentorum parte lęsa, ut propensę obedientię alacritatem intelligas et
inter pericula securam et inter infima nobilem. Factus erat hic quidem de
Aquitanię Prouincięque domino monachorum furnarius, sed de monachorum
furnario factus est regni cęlestis perpetuus possessor, terrę regibus maior,
Dei angelis par.
Bercharius,
quos de flumine retiaculo traxerant, in solitudine assaturi, ignem
concinabant, cum interim ursus mirę magnitudinis propius accedens diaconum
quidem terruit, sed Gallo iubente, ut ligna igni inferret, obediuit. Hoc
ideo sane hic referendum duximus, ut, qui prępositis suis reniti audent,
tali exemplo magis confundantur, quando et syluestres ferę iussa sanctorum
reuereantur et obseruent.
Sic et diuo Hieronymo ursis etiam belua ferocior leo
piscibus didicit mandati non rem solum, sed etiam uerba singula diligentius
esse perpendenda.
Venerii quoque monachi obedientia non est silentio inuoluenda, cum et ipsa
plurimis documento esse possit. Hic solitarię uitę cupiditate ardens, inscio
abbate discesserat tuguriolumque sibi posuerat in deserto. Cęterum a sancto
Romualdo reprehensus, quod absque prępositi sui permissu monasterium
reliquisset ideoque casso et
mentiendo. Et sapientis erat modico damno magnam utilitatem quęrere.
Illius quoque abbatis laudatur mendacium, qui (ut Cassianus tradit) Simeoni
monacho prospexit, ut in proposito uitę perfectioris perseueraret. Hic
nuperrime ex Italię partibus ad Aegypti solitudinem se contulerat, nullius
exercitii gnarus, pręterquam Latinos libros transcribendi, quorum illis in
locis usus nullus erat. Senior igitur fingit olim quęsisse se, qui
matrimonio copulatos, quoties coierint, aqua lauari Lex iubet et
usque ad uesperum immundos esse denunciat. Mulier quoque cum masculum
peperit, immunda est dies septem, cum foeminam, quatuordecim. Purificationis
quoque dies hic sexagesimussextus, illic trigesimustertius pręscribitur nec
ante puerperę ingredi sanctuarium licet, quam purificata fuerit. Ex quo
apparet matrimonii operam absque aliqua honestatis labe munditieque
detrimento fieri non
illęsam conseruaret.
Moyses quidem, sicut omnes fere, qui sub Legis iugo seruierunt, uxorem
habuisse describitur. Sed Iesus Naue (qui Euangelii
libertatem figurabat) nec uxorem habuit nec filios, et hic coelebs Terram
promissionis ingreditur, quam ille maritus tantum uidit, et ingredi non
potuit.
Sed neque Heliam neque Heliseum uxores habuisse aut liberos habuisse legimus,
et a nemine ante
hinc agnoscas hominem, qui
castitatis professione Deo sese dedicat, omni templo sanctiorem esse.
Ac ne etiam coniugatis pudicicię seruandę ratio desit, non minus continentiam
quam patientis Iob exemplum in medium adducam. Hic unica uxore contentus, ac
monogamus: Pepigi — inquit — foedus cum oculis meis, ut ne
cogitarem, quidem, de uirgine. Quam, enim partem, haberet in me Deus
desuper et hqreditatem Omnipotens de excelsis?
castitatis
obseruationem suo hortatur exemplo dicens: Bonum est eis, si sic
permanserint sicut et ego. Quod nequaquam dixisset, nisi se ab omni
penitus mentis et corporis immunditia expertem alienumque cognouisset. Hic
ille est, qui raptus usque ad tertium cęlum audiuit uerba arcana, quę non
licet homini loqui, et nescit, in corpore an extra corpus raptus fuerit.
Sic, qui castitatem colunt, se in corpore esse nesciunt, quia corporis
a
Christo. Melius est mihi cum homine quam cum Deo habere diuortium. Post hęc
relictis omnibus dimissaque uxore monachum se fecit. Sed nemo Legem putet
unicum exemplum, ut repudiet inuitam. Nescis enim, an sic uoceris, ut hic
uocatus est, singulari quadam uocatione, non communi. Quippe qui breui tanta
profecit sanctitudine ac scientia, ut sub Ioanne abbate monasterium
ingressus, in successoris eius Helię locum omnium suffragiis suffici
Mane iuuenes illi adueniunt et, quam uicisse putauerant, mortuam iacere offendunt. Sanctus
uero, ut pro male redderet bonum, ipsam, quę pudicicię suę insidiari ausa
fuerat, precatione sanitati restituit. Hic attendendum, incauta charitas
quam male cessisset, si tentatus ipse sibimet minus pepercisset, si carnis
pruritum flammę cauterio non curasset, si denique digitos pro castitate dare
distulisset.
unius poenitentiam communis omnium calamitas, quoad ipse uixit, dilata
est. Vixit autem posthac duodecim annos.
Sed plerique sane peccatum suum doluerunt, Iosias uero et post illum Esdras
etiam alienum. Nam hic quoque, cum intellexit, quod ipsi, qui secum a
Babylone Hierosolymam remigrauerant, miscuissent semen sanctum cum exteris
nationibus connubiorum copulatione, scidit palium et tunicam, uulsit
capillos, barbam depilauit
immundus exiens non inuenit requiem et dicit: Reuertar in domum meam,
unde exiui . Et assumit septem alios spirtus nequiores se, et
ingressi habitant ibi. Et fiunt nouissima hominis illius peiora prioribus.
Hic est ficulnea illa, quam bonus agricola circumfodit, dum sarculo
conscientię intima scalpit cordis, et mittit stercora, resipiscendi
occasionem prębens. Vbi uero nec sic fructum fecerit, Domini iussu
succiditur, ne terram
nobis in terra reliquit sacerdotes. His ligandi
soluendique potestatem tribuit, hos gregis sui Pastor bonus curam habere
iussit, his denique claues regni cęlorum dedit. Per illos ergo uitam nostram
exponamus Deo, et cum hic ab eis remittentur nobis peccata nostra, tunc
remissa credamus et in cęlo.
Porro iis delicta nostra confiteri nos oportere iam tum innuebat Saluator
noster, cum leprosis mundatis, uti se sacerdotibus ostenderent,
reprehensione prope ad desperationem compulit, indignum monachi
nomine contestans, cuius pectus impudicis cogitationibus patere potuerit.
Sed mox ipse iusto Dei iudicio eadem tentatione tam uehementer inquietari
coepit, ut et hic senex, sicut et ille iuuenis, iam ad seculum redire secum
in animo uersaret, Cęterum sapientia ac sanctitate pręditus Apollo abbas,
iuuenem uultu demissum cernens, cum tristitię causam didicisset, blanditer
consolatus
propositum. Pro inconfesso erit, qui, quanuis copiam confitendi non habeat,
non habuerit uoluntatem.
Illo quoque exemplo uis patuit confessionis, quod in Collationibus Cassiani
proditum est de Serapione abbate. Hic iuuenculus adhuc sub Theona pręposito
edacitatis morbo tentatus, post nonę refectionem paximacium furto sublatum
uesperi latenter comedere consueuerat. Sed tandem conscientię stimulo
agitatus coram abbate prosternitur,
uim fieri audierit, et ibi magis eius uacillet fides, ubi
credentibus certior beatitudo promittitur.
Dominus ergo noster Iesus Christus acceptum panem et uinum benedixit dicens:
Hoc est corpus meum, et: Hic est sanguis meus. Non fallit
ipse, qui ueritas est. Et si multa hominibus credimus, cum scriptum sit:
Omnis homo mendax, non credemus Deo, qui uerax est, immo ueritas
ipsa? Aut non fuit illi possibile panis
in forma apparuit hortulani et Discipulis ad
castellum Amaus pergentibus in forma peregrini. Et quidem ab iis noluit
statim agnosci, tibi uero, quoties panis et uinum a sacerdote consecrantur,
dicit: Hoc est corpus meum, hic est sanguis meus. Et: Beati, qui
non uiderunt, et crediderunt, hoc est, qui sacram hostiam illam,
quam uident, Christum Iesum esse credunt, quem non uident. Latet diuinitas,
latet humanitas, sed utrunque sola
nempe faciens Dominicus ille, Prędicatorum pater, dum inter sacrificandum
tanti sacramenti maiestatem secum cogitaret, nimio interdum stupore
attonitus, exterius obrigescebat, interius ineffabiliter consolabatur.
Quantus hic ergo et qualis est, qui contemplatione sui totum occupat hominem
et manentem in corpore a corpore facit alienum! Et nec sic profecto gloriam
suam totam pandit, quam ne angeli quidem comprehendere possunt, cum
ipsi autem lymphatico pauore conuulsi
diffugerunt. Non ergo licuit sacrilegis illud polluto contactu prophanare,
cuius honorem Tharsitius uitę suę antetulit. Illi infidelitatis errore
prolapsi ad inferos corruerunt, hic armis eorum fortior cum martyrii palma
cęlum petiit, ipsum in sua ibi specie perpetuo uisurus, quem hic in aliena
digne coluit.
Hactenus de excellentia sacramenti. Reliquum est, ut aliquid de utilitate
prophanare,
cuius honorem Tharsitius uitę suę antetulit. Illi infidelitatis errore
prolapsi ad inferos corruerunt, hic armis eorum fortior cum martyrii palma
cęlum petiit, ipsum in sua ibi specie perpetuo uisurus, quem hic in aliena
digne coluit.
Hactenus de excellentia sacramenti. Reliquum est, ut aliquid de utilitate
ipsa, quam ab eo haurimus, fructuque dicamus, tametsi nihil de illo pro
dignitate dici queat, cum
primum peccatorum purgationem. Si enim (ut Apostolus inquit)
sanguis hircorum et taurorum et cinis uitulę aspersus inquinatos
sanctificat ad emundationem carnis, quanta magis sanguis Christi? Et
certe, hic ille est, quem uariis morbis affecti tangere cupiebant, quia
uirtus (ut Euangelista ait) inde exibat et curabat omnes. Et,
si ipsi solum tangendo curabantur, nos non curabimur sumendo? Sed qui primi
sic
sensisse; deinde expergefactum nauigio iuxta prętereunte
susceptum Romamque delatum. Rem ergo curiosius exquirens comperit ea ipsa
die illum pane eo refectum fuisse, qua sacrificium fuerat oblatum. Et Deo
gratias egit, quia hic ille panis esset, de quo per Hieremiam dicitur:
Inebriaui animam lassam, et omnem animam esurientem saturaui.
Foeminarum quoque sanctarum hac in re curam studiumque indicabimus, ut ex eo
fuere. Quam
igitur circunspectos, quam uigilantes nos esse decet, nequid male de sanctis
uiris, etiam cum in crimine deprehensos esse credimus, nimis cito
affirmemus.
Idem quippe callidissimus hic ueteranęque malicię ueneno imbutus serpens
beatum quoque Fortunatum, Tudertinę urbis episcopum, infamię probro
lacessiuit. Per ipsum nanque ab homine expulsus peregrini formam assumpsit
et cum clamore incedens passim
se ornando. His exemplis docemur non ex signis, quę foris apparent, animum,
qui intra hominem latet, iudicare debere, eius pręsertim, quem multorum
opinio commendat, sermo celebrat, obsequium honorat.
Sed hic iudicii error iis fere contingit, qui paupertatis et humilitatis
uitam professi putant, si quis inter ipsos paulo cultiorem, qua utatur, rem
habuerit, propositi pręuaricatorem esse, quasi non eos
tantum
in uisu conspexit Leo
frater. Et accepit ipsum ideo habere fulgentes oculos, quod neminem quondam
intuitus fuerat, quem se meliorem non iudicaret. Fertur enim, si quem uili
ueste tectum aspiceret, sibimet dicere solitus: »Hic patientius paupertatem
tolerat quam tu, Bernarde.« Et si quem preciosius indutum: »Hic forte sub
ueste delicata melior est quam tu, Bernarde, sub tunica
rudi.« Merito igitur oculi illi radiarunt, quorum
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1496], Plurima Callymachi venerantur saecula manes, versio electronica (), verborum 39, versus 6, Ed. Sante Graciotti [genre: poesis - epigramma] [word count] [natalisfpaladino].
Civalelli, Donat (floruit 1496) [1496], In Palladii Fusci Commentarios Endecasyllabon et In laudem Antonii Grimani epigramma, versio electronica (), 10 versus, verborum 60, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - hendecasyllabi] [word count] [civaldendecasyll].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.