Your search found 160 occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

aduc dicam de mei corporis vitam
dum vicxit in mundo ualatus munere fundo
ingenio lucxit Petrus sua quam bene ducxit
omnia despecsit cor semper ad etera uecxit
templum fundauit cum menibus et decorauit
hic obdormivit cum spiritu astra petivit
dominus ascribit Dabrus hic me perfecit

regibus et principibus Sclauonie tribuebantque ecclesie sancti Domnii uillas et predia multa facientes confirmationes et priuilegia super nouis collationibus et antiquis. Ipse autem uenerabilis Laurentius non sibi aut carnalibus erat proximis intentus acquirere, sed omnia ad proprietatem ecclesie ascribebat. Tantum enim studiosus extitit ad ampliandum ac decorandum ecclesie thesaurum, ut quendam proprium seruum in Anthiochiam ad discendum fabrilia opera auri et argenti dirigeret. Qui cum iam bene instructus redisset, fecit uenerandus pontifex excudi ab ipso candelabra magna de argento et

Spalatensi 1Eo tempore illustris uir Bela Hungarie rex, missis apochrisariis ad apostolicam sedem, supplicauit domino pape Innocentio, ut iuberet reliquias beati Vladislaui regis subleuari et in loco decentiori componi ac ipsum in sanctorum cathalogo decerneret ascribendum. Cuius petitioni summus pontifex annuit et misit quendam uirum reuerendissimum Gregorium de Crescentio cardinalem, ut uoluntati regie satisfaceret condecenter. Tunc cardinalis apostolica legatione suscepta transfretauit et uenit in partes Dalmatie applicuitque Tragurium. Et quia yemis

regio erexerant, nullo precincti timore incenderunt et, nisi tunc numerus illorum sexcentorum equitum adesset, certos nos reddimus, quod Iadertini, tam hi qui intra et extra erant vrbem, campum cum ipsis affectarent. Potius uellent in campum deficere quam tale dedecus, quod eis minime ascribitur, sinerent per illos damnose perpetrare. Et nisi hoc fraudulentum prodimentum tunc per illos regis barones et precipue per voiuodam Laçchouich exactum fuisset, sexta quidem hora ipsius diei non consumasset, quin ipsa bastida destructa ac combusta esset et in manus hostium tradita.

est iumentis insipientibus illisque est factus similis. Quid de te machina mundi extimabit, o rex, o rex? Aserebat enim te tamquam ignorans cosmarium. Nunc opinionem mutarunt, iudicabat imperiasse grandiorem partem uniuersi, nunc tuę dignitatis titulum tui auidi commilitones sibi ascribunt, quos de seruitutis statu ad gloriam dignitatis sublimasti. Vbi iuramentum tuum, quod paulisper policitabas? Potius uolebas mortem eligere quam illos fideles deserere. Sed tui cupidi consules certe in fisco reseruatum, uti est tua fides uniuerso hodie, prout taliter

perficiendo retineant. Quodsi aliquis tante temeritatis compertus fuerit, qui potius aliene subiectioni attentauerit se suppetere, pro iustitia cedat arbitrio, cuius Ducalis celsitudo mandatum ordinaret, et hec non ut per patentes paginas modo federis sit ascriptum, sed verbo quo affirmant Iadertini fidem credulam debeant adhibere. Exponentium uerba idem nuntii plenarie intellexisse habetur, vrbem adeunt, pretoribus eiusdem seriatim responsiuam legationis exponunt omnesque rectores, qui erant numero tres, et duodecim oratores Iadrę, in quos tota

2.76.13  Iam te post morsas quod recte (est) dicere lauros
2.76.14  Hippocreneo labra rigasse lacu,
2.76.15  Castaliasque sacra vidisse in valle Sorores,
2.76.16  Quas simul Ascraeus viderat ante senex. 438. DE REBELLIONE REGNI TRANSSILVANI
2.77.1  Castrorum septem crudelis et impia tellus,
2.77.2  Quid

glorientur et dicant a se percussum esse, qui percussus est? Et sic tu, cum organum Dei fueris uoluntatis, erigeris in superbiam et cuncta, quae geruntur, tuae gloriaris fuisse uirtutis. Hinc admonentur duces ac principes terrarum, ne partos triumphos et reportatas ex hoste uictorias propriae ascribant uirtuti, sed cuncta potius uoluntati Dei tribuant, qui nouit multitudinem copiosam in paucorum concludere manu. Facit enim multorum amentia, et praecipue eorum qui sibi diuinos usurpant honores, iram Dei ante peractam uitam in se desaeuire, quo exemplum stultitiae suae cunctis edant. Hi

1.1.83   Ennius, Aonio dum iam dormisset in antro,
1.1.84   Numina cum flammis sensit, Homere, tuis.
1.1.85   Sensit et Ascreus dulces in fonte Camoenas,
1.1.86   Pegaseis quando protulit ora uadis.
1.1.87   Quid iuuat egregiam uati liquisse Camoenam

sepulte tuo?
6.23.77  Quidue sacerdotes dicam aut oracula uatum,
6.23.78   Qui sua diuinum carmina munus habent?
6.23.79  Quidquid et Ascraeus, quidquid bacchatur Homerus,
6.23.80   Defluus aetherea dictat ab arce furor.
6.23.81  Hic calor, hic, inquam, diuinus inebriat Euan,

Scandit Olympum. DE IACOBO MAIORE
Iacobus maior, Zebedea proles,
Quem deus caelo volitans ab alto
Christus ascripsit gremio suorum
Discipulorum.
5  Hic ut ad dextram sedeat, petebat
Cura materni rogitans amoris.
Hic bibit sacrum calicem, sedile
Dat pater altum.

recederet, ad ferream catenam, quam saxo affixerat, uix solubili compede ipse se deuinxerit. Attamen beatus Benedictus abbas, ubi id resciuit, uolens, ut iugis deserto commoratio constantię potius uiri quam ferreis nexibus ascribi posset, protinus nuncium ad cum misit inquiens: Si seruus Dei es, non te teneat catena ferrea sed catena Christi! Quamobrem ille uincula quidem deposuit, sed tamen speluncam ingressus aditu obstructo * corr. ex

ad omnes pertinebat, communi sermone triuialibusque uerbis exponendum fuit. Alioquin alii non intelligerent, aliis autem daretur calumnię locus, qua credentium numerum argutę potius facundię quam rectę fidei ascribere conarentur. Caput VI / DE FIDE VNIVS DEI CONTRA GENTILES Quam ipsam fidem nos peropportune nunc more nostro exemplis astruere pergemus,

sibi uendicat inuidia. Euphrasia, Deo dicata uirgo, ob humilitatem frequenter sese uilibus occupabat officis. Quędam autem inter sorores non satis linguę temperans illam carpere et simulatę sanctitati facta dictaque eius ascribere palam ausa, cum ab abatissa punienda decerneretur, eiusdem, quam lacessierat, intercessione liberatur. Euphrasia enim et ante ipsam se suppliciter prosternens, quasi quę lęsisset, non quasi quę lęsa fuisset,

coercens. Postquam autem satis omnibus notificatum est ueteres cerimonias legumque sanctiones signa figurasque fuisse futurorum, quę in Christo impleta sunt, coeptum est infidelitati ascribi, siquis ea adhuc seruaret, ueluti qui uenturum et nondum uenisse Christum asserat, quod Iudaicę proprium perfidię est. Sed quid de ista Petri simulatione dicemus? Reprehensibilem eam fuisse non

ad quendam senem pergeret, uidens a longe obuiam uenire mulierem, protinus retulit pedem et comite frustra retinente, ipso relicto tuguriolum suum cursu concito repetiit. Cassianus tantam deuitandi sedulitatem immodestię ascribit Deique iudicio factum asserit, ut, qui tantopere foemineum conspectum execrabatur, paralysi resolutus ad coenobium uirginum deferretur et languenti mulier assideret. Sed ego reor etiam dono Dei factum, ne a muliere

* corr. ex Banonem habuisse; sępe, dum laudes Deo diceret, eundem lapidem humero sublatum tenuisse. Quibus corporis fatigationibus grauissimorum quondam criminum reus catalogo, meruit ascribi sanctorum. Albanum furore percitum patri necem intulisse constat et peregrinationis perpetuę labore parricidii crimen, diluisse et, cum martyrio consumptus esset, corporis eius tactu leprosos mundatos fuisse. Nemo

possumus. Peruersum autem iudicium et in Michol, uxore Dauid, diuina ultione punitum est. Cum enim regem ephod lineo accinctum et prę gaudio subsilientem coram arcam Domini uidisset, despexit atque contempsit, leuitati ascribens, quod humilitatis erat et magnę in Deum pietatis. Ille ergo, quantum se humiliauerat, tantum glorię adeptus est. Ipsa uero perpetuę sterilitatis contumeliam tulit, ut se eius coniugio indignam

Et quem uincere non potuit, interemit. Hadrianus martyr Nicomedię passus, cum esset militum pręfectus, cernens nostrorum in suppliciis constantiam credere coepit et se Christianum profitens inter damnatorum nomina suum ascribi petiit. Itaque Maximiani iussu in carcerem ducitur et reis per tormenda consumendis computatur. Id ubi resciuit Natalia, uxor eius (quia Christiana erat), lęta ad carcerem cucurrit, uirum ad patientiam hortatur: mox

Dominationi perscribere, ut, quando praesens haec spectare non potuit, habeat, unde singula cognoscat, in quo si vel prolixior vel incultior, quam decuisset, fui, det mihi veniam et prolixitatem quidem loquacitati, inelegantiam vero et characterum sordes partim inscitiae, partim occupationibus ascribat. Institueram ego tum ob celebritatem tantae rei, tum etiam ex commissione domini mei Quinqueecclesiensis 14 orationem facere, sed ob infirmitatem regis et etiam quandam aliam ob causam, quae litteris non est committenda, oratio locum non habuit.

difficultatem, sed tua quidem omnibus. Hoc tuae publicae disputationes, lectiones, commentaria et additiones super Quadripartitum et Almagestum Ptolemaei clare significant. Quare non hoc acumini tui intellectus, sed cuidam divinitati potius ascribendum esse puto: tot scilicet magna, imo omnia praeclara, in te uno individuo esse clausa et contenta. Quae quidem non humanitus, sed certe divinitus adeptus es. Haec enim sunt, quae te gratum omnibus reddunt. Haec sunt causa, quare te turba sophorum Patavina (utilitati propriae

illum dicere debeamus coram recensuisse satis sit. Cęterum disceptationem hanc nostram concertationemque, licet ex animi pietate susceptam, ipsum Hieronymum non tam repręhendere quam ridere reor, quippe qui iam non aliam patriam agnoscit nisi in qua tam feliciter ciuis perpetuus, atque perennis ascribi meruit, hoc est cęlestem illam Hierusalem, quę est mater nostra. Inde ipsum dicentem audire mihi uideor: Ille meus est, et ego suus, qui ea quę docui magis nauiter exequi contendit; ille meus est, et ego suus, qui sanctorum uitam quantum potest imitari non desistit; ille denique meus

obiiciet mihi tua Dominatio imbecillitatem animi, quod immoderatius eos casus feram, quibus lege naturae subiecti sumus. Diu equidem tuli aequo ac forti animo, sufferre autem nequeo; neque ita subita me clades et inopinatus furor afflixit (id enim temeritati fortunae ascribebam), quam quum cogitem, nunc eo me locorum esse, ubi nec quispiam magnitudine mearum miseriarum tangitur neque locus virtuti datur. Quas igitur spes mihi est habenda, quomodo leniendus est dolor, plane non video. Ad patriamne, quę remotissima est et in

quamdiu uiuimus, misericordię locus est. tunc judicamur, cum morimur. et si ante impetratę uenię priuilegium nobiscum deferimus hinc decedentes , in electorum numero ascribimur. Sin uero sine illo uitam obimus, ad mortem nunquam intermorituram descendimus Luc3 | ad tenebras exteriores, ubi est fletus et stridor dentium | et poenarum finis omnino nullus.

accepisti? et si accepisti, quid gloriaris quasi non acceperis? Cum ergo cuncta quę agimus aut dicimus laude digna, ad Deum referenda sint | ut ad bonorum omnium autorem atque largitorem, profecto aliquid ex his nostrę uirtuti ascribere uelle | summę ingratitudinis crimen est | arrogantię-que non ferendę. facile autem gloriam pręsentem contemnet, qui semper fragilitatis humanę memor erit. quam in primis mortis nostrę testatur conditio. de qua peropportune quidem nunc tractabitur.

Es6 Ipsi pastores, inquit, ignorauerunt intelligentiam, omnes in uiam suam declinauerunt; unusquisque ad auaritiam suam a summo usque ad nouissimum. Perditos autem plebis mores uulgi-que licentiam illorum qui pręsunt incurię ascribi, in Ezechiele ex uerbis Domini discimus: Ez3 Si dicente me, inquit, ad impium: Morte morieris, non annunciaueris ei neque locutus fueris, ut auertatur a uia sua impia et uiuat, ipse impius in iniquitate sua morietur, sanguinem autem

Mansuetudinem, liberalitatem, clementiam, castitatem, constantiam | cęteras-que uirtutes | non nosse solum, uerum et exercere | earum-que officio uti sapientia est; nihil agere quod actum nolis; nihil omittere quod omissum negligentię possit ascribi; in omnibus sibiipsi constare | nec leuem esse sed grauem | atque in iis quę recta et honesta sunt, firmum stabilem-que permanere; non ira, non cupiditatibus, non turpi lasciuia moueri, sed affectus ratione moderari | et animi motibus pręesse ut dominum, non subesse ut

fortasse intemeratę uirginitatis laude illi proximior erat. Pręcellit autem uirginitas uiduitati | et uiduitas matrimonio. Matth. XIII Quandoquidem euangelici seminis centesimus fructus ascribitur uirginitati, sexagesimus uiduitati, tricesimus matrimonio. XIIII In Apocalypsi etiam illi qui sequuntur Agnum quocunque ierit, et canticum nulli alii cantabile

Cęterum qui odit hominem, tam inique de illo deliberat, ut etiam illud quod recte probe-que agentem uiderit, obloquendo infamet: iniurię patientem timidum uocat, ecclesię limen terentem hypocritam appellat, subditos corripientem iracundum esse criminatur, et quod uirtuti ascribere deberet, hoc ad proxima ei uitia trahere nititur. Tales erant illi qui de Ioanne neque edente neque bibente | demonium ei inesse dixerunt. et de Domino edente cum aliis ac bibente:

indicat | quę quidem ad posteros omnes fuit propagata, propter corruptam radicem, de qua generantur. Cayn Gen. 4 Et quoniam nihil ab homine nequiter agitur, quod ingratitudini in Deum non sit ascribendum, ingratus fuit etiam Cayn Adę filius, qui inuidię furore percitus interimit fratrem suum Abel. Ob hoc illum Dominus execratus est dicens: Maledictus eris super terram, quę aperuit os suum | et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua. cum operatus fueris eam,

Cor. prima 6 maledicos a regno Dei excludendos cum fornicariis et idolorum cultoribus. Qui autem inde repulsi sunt eos ad inferos cruciari certum est. Quoniam impii ac scelesti non solum bono summo priuantur, sed etiam suppliciis ascribuntur ęternis. Ita ut lingua nequam nulli perniciosior sit | quam ipsi cuius est. act. 18 Mordet alios maledicus, et semet maledictionis

enim ab operibus manuum ideo cessatur, ut operibus mentis Deum orando diuinaque contemplando magis uacemus. Iudei uero, litterę, non spiritus obseruatores, Christo imputabant, quod sabbatis beneficia sanitatum ęgrotantibus conferret, et pietatis opus peruersa opinione impietati ascribebant,* quod magis laudi dare debuerunt. Ille enim uere sabatum Domini sanctificat, qui a uitiis abstinet et capessendis uirtutibus operam impendit. Sed antequam ad reliquas eidem illatas iniurias ueniam, operęprecium erit uidere in prophetis, qualiter suscepto

ne forte uideant oculis suis, et auribus suis audiant, et corde suo intelligant, et conuertantur* et sanentur**. Quomodo ergo illis incredulitatis crimen Quęstio ascribetur, si Deus pręcipit, ne intelligant, si propheta orat, ut cęci fiant? Si tamen quicquid dicitur non iussum sed, quod futurum erat, prędictum intelligatur, facile noscitur peccatis pręcedentibus non meruisse eos, ut illuminentur ad intelligentiam spiritalem et ad

Sic ipsi cęlum petunt, sic inter beatos censeri festinant. Fatere igitur a nostris Herculem superatum, quem hactenus prę omnibus commendandum existimabas. Nec ideo beatum putes, quia moriturus, ut aiunt, in rogum se pręcipitauit et ab igne ad cęlum creditus sit ascendisse, in deorum numerum ascribendus. Hoc si uerum est, muscellas etiam illas cęlum petere putabimus, quas nocturno tempore in flammam lucernarum ultro ruentes exuri cernimus. At mortem sibi imminere uidit, inquies. Quanuis uitam desperasset, quanuis mox moriturum se certe sciret, pręoccupare tamen fati sui diem non

iniuriae arma inferret. Itaque Carbaliam, a Catharenis propter acerbas fructuum exactiones ad Turcas deficientem, quum per foedus inter Turcas et Catharenos ictum id fieri non liceret, suo adiunxit imperio. Est autem Carbalia Dalmatiae regio, sinui imminens Rhizonico, agri eius fructus Ascriuienses, quos nunc Catharenos dicunt, priusquam illa regio ad Turcas defecisset, perceperunt. Caeterum occurebat animo eorum ritu, qui compositis actionibus sese in scholis declamando exercent, nostratium impendentes, simul et recens acceptas,

hostem uictor extitisset, nihil sibi assumendum existimaret, praeterquam quod illi pontifex, qui suo praescripto omnia agi uolebat, permisisset. Itaque societate inita cum Maximiliano Caesare, Lodouico Aureliensi, Ferdinando Aragonio, altero Gallorum, altero Hispanorum rege, ascriptis insuper foederi Alfonso Ferrariensium duce, Franciscoque Gonzaga, marchione Mantuano, huiusmodi orationem apud Francorum regem pontificis legatus habuisse dicitur: Etsi, Lodouice, rex Christianissime, pontificem Romanum, qui plane Christi locum in terris

Iuda id est de filiis amaritudinis ad filios confitentes Christum regem et glorificantes. Vtrumque enim significat Iuda. 137r I Cor 10,11 137v Verba Daniheli prophetae ascribuntur (cf. Dan 9.24--26), leguntur autem apud pseudo-Augustinum (PL 42.1124ff.), in medio aevo apud Ptolomaeum Lucensem (Bartolomeo Fiadoni, 1240--1327) in Continuatione S. Thomae De regno, Johannem Duns Scotum (1266--1308) in Ordinationis Prologi parte secunda, De sufficientia sacrae

sinus protensi? Nunquid Graecis aut Epyrotis, a quibus sermone ac moribus differunt, Thraces Myssiosque ac Illyrios connumerabimus? Quapropter fateri necesse est Thraces, Myssios ac Illyrios non ex eo, quod Macedonibus aliquando paruerunt, nam pari ratione et Graeci et Epyrotae Macedonibus ascriberentur eorumque nationes esse dicerentur, quoniam Macedanes eis aliquando imperasse non dubitamus, peculiariter Macedonum gentes esse perhiberi, quoniam Thraces, Myssii ac Illyrii eiusdem generis eiusdemque sermonis, sicut et modo sunt, cum Macedonibus exstiterunt. Macedones ergo,

non aliter quam tetram pestem auersatus Dioclitianus imperium uelut tetram pestem auersatus. rescripserit: Vellem Salonis uideretis olera nostris manibus instituta, nunquam me ad isthaec reassumenda uocaretis. Ascriuium (216) quoque, quod nunc Catharum dicitur, Catharum alias Ascriuium. Rixonensium (sicuti Cypicus Coriolanus opinatur) Cypi. Corio. de bello Asiatico. (217) reliquiae uel, ut ipsi Catharenses

uelut tetram pestem auersatus. rescripserit: Vellem Salonis uideretis olera nostris manibus instituta, nunquam me ad isthaec reassumenda uocaretis. Ascriuium (216) quoque, quod nunc Catharum dicitur, Catharum alias Ascriuium. Rixonensium (sicuti Cypicus Coriolanus opinatur) Cypi. Corio. de bello Asiatico. (217) reliquiae uel, ut ipsi Catharenses incerto auctore autumant, populi ex Asia Graecorum Troiam deuastantium furorem declinantis post uaria

Poly. lib. III. (280) Appianusque Appi. de bel. Illy. (281) factiose dicunt nimiam audatiam, alieni aeris cupiditatem, rapto enim (ut illi aiunt) uiuere consueuerat eidem ascribentes. Mirari satis nequeo, qua fronte quoue quis animo tantum audet in Demetrio uituperare, quod in Alexandro Magno, quod in Hercule, quod in Hannibale, quod in ipsis denique Romanis ac caeteris ducibus regibusque summo solet preconio laudari, efferri, commendari? An non Romani aliena

dies, noctesque domi, temploque manebat
4.76  Orando, et uiduos artus ieiuna domando.
4.77  Illius ut praesens hausit mens Enthea numen,
4.78  Plenaque Diuini radiis inclaruit astri.
4.79  Illam omnis templo, Coeloque ascripta iuuentus,
4.80  Turbaque miratur, qualem quum candida cornu
4.81  Cynthia consurgit pleno, cui Phoebus ouanti
4.82  Frater in ore micat, stellae hanc uidisse minores
4.83  Gaudent, atque hilarem Coelo fulsisse sereno,
4.84  Talem

urbium, et quorum opera publica salus oppugnata et libertas extincta sunt, credis impunitatem propositam esse? alioquin et impios Gygantum conatus spesque sacrilegas olim consensu gentium execratas iam sua sententia laudi posteritas ascribet. Quocirca (ut ad meam causam quasi postliminio reuertar) quod nequaquam inuitus aliena possessione decesserim, aequissimi atque fortissimi animi fuit. Quippe omnia pessum eunt diuinaque non dignoscuntur ab humanis, nisi his

rerum huius modi recenseo, qui hic maxime locus poscere uideatur) ne commeatu prohibitus exercitus fame prius, dehinc lue conficiatur: cuncta enim, quae casus uel necessitas attulerit aduersa, secordię imperatoris ascribentur: quae si grauiora fuerint quam aequo animo ferri possint, undique concursus a militibus in auctorem certatim fiet illius capite acerbitatem fortunae expiandam arbitrantibus. Iam reliqua consideremus aeque curarum atque

Eos uero, quibus proprium commodum fuit publica potius incolumitate, sub pedibus illorum depressimus ut ab iis, quos olim pessundandos iniuria decreuissent, ipsi uicissim pessundarentur. Quare te, Caesar, huic ascribimus cateruę, ubi Marios et complures alios tuę sortis assessores habiturus es. Et sic statuimus in annum Platonis integrum, atque in commentarios et acta publica referri iubemus. FINIS.

pręteruehiturque sub indice postes
1.463  Defensos iussi monstrata aspergine sacri.
1.464  Prodigium fastis ascribi in sęcula fecit,
1.465  Quoque, Pater statuit, mactetur uictima ritu.
1.466  Mense

Concipiunt longe uariarum exordia rerum
2.10  Quo corpus mentemque aptat pictura fidelis.
2.11  Namque instar numeri spaciumque situmque sequestrat
2.12  Congruus angelicis ascriptus sedibus ordo,
2.13  Statque uorago sinu contra spaciosa capaci.
2.14  Hęc

2.31  Alterius gremio complexa recumbit amico
2.32  Altera pars, fundo medio stant omnia nixa.
2.33  Porro in mole locus quicumque ascribitur ista,
2.34  Hęc requies, quantumque recesserit inde remotum,
2.35  Sponte sua rursus natura reducit eodem.
2.36  Quicquid at in propria motu iam

bissena omnis in castra exercitus ibat.
2.442  Tunc terno commissa duci custodia, seruat
2.443  Quisque latus propriasque uices, ut tessera turmis
2.444  Sortito ascripsit, quadrato tenditur, atque
2.445  Omne latus sobolis delectę robora cingunt.
2.446  Seruato pariter incedunt ordine cuncti
2.447  Quattuor in partes positi, triaque

Alter. . . 707 secuti] I Esr 2 tunc Iosue populum Babilone reuexit,
2.706  Ascriptique duces acies rexere; manipli
2.707  Incedunt campis raptim sua signa secuti,
2.708  Et

hęrens
3.116  Impositusque puer medio seruatur in igne.
3.117  Sic non ipsa Deum lędunt mortalia, quamuis
3.118  Ascribens hominis sibi nuncupet omnia uere.
3.119  Cumque Cumque. . . 123 gerebant] Gn 37

conceptum est culpaque sedit,
7.29  Mens agitur, frustraque nihil mactare nocentem
7.30  Non pudet, at contra uitant contingere ualuas,
7.31  Quod sceleri non Lex, non quisquam ascripserit unquam!
7.32  Hunc oculis Pilatus obit tacitusque pererrat,
7.33  Et secum repetit memori tunc pectore noctem:
7.34  Ac quo rem melius percenseat, appetit ultro,

postquam obtruncat, crudelis amatę
7.129  Cuius fraude lares Marianę stirpe necata
7.130  Foedarat, ne forte dolo iactauerit ullus
7.131  Sese, perfidiam ualeatue ascribere lucro.
7.132  Ah miserę matri Marianę cędis iniquę,
7.133  Qui nocuit, sedit nimium dolor ossibus imis,
7.134  Atque indigna domus iniuria facta paternę!

Pater. . . oro] Lc 23, 34 optime, facti
8.327  Neu tamen ignaris modo culpę ascripseris, oro.
8.328  Ecce ego nunc promptus cunctis ignoscere tendar.
8.329  Eia sacerdotem factum libamen in aedem
8.330  Aeternam

At. . . 430 prompto]† Lc 23, 34 ille
8.428  Nil motus solito de more silentia seruat,
8.429  Atque Patrem supplex, culpę ne ascripserit, orat,
8.430  Ignaris facti sese iam ignoscere prompto.
8.431  Iniuncto

Vatum domus alta, locus delectus et aedi
8.690  Diuinę, melius rueres hanc si modo nunquam
8.691  Conspiceres mortem. Posthac quidcunque malorum
8.692  Iam ueniet, luci pręsenti ascribere scito:
8.693  Nostra minis fuerit si tantis uita superstes,
8.694   Interitus rerum domini nec fata sequetur."

2010-01-28 Div / type. DESCRIPTIO SINUS ET URBIS ASCRIVIENSIS. 1) Urbs Ascriviensis = id est Ascrivium recte Acruvium, sive Catharus Per D. Ioannem Bonam de Boliris nobilem Catharensem ad Heliam Zagurium concivem suum.
Ascraei quae sacra senis,

2010-01-28 Div / type. DESCRIPTIO SINUS ET URBIS ASCRIVIENSIS. 1) Urbs Ascriviensis = id est Ascrivium recte Acruvium, sive Catharus Per D. Ioannem Bonam de Boliris nobilem Catharensem ad Heliam Zagurium concivem suum.
Ascraei quae sacra senis, quae flumina, quaeque,
Vermanos

Div / type. DESCRIPTIO SINUS ET URBIS ASCRIVIENSIS. 1) Urbs Ascriviensis = id est Ascrivium recte Acruvium, sive Catharus Per D. Ioannem Bonam de Boliris nobilem Catharensem ad Heliam Zagurium concivem suum.
Ascraei quae sacra senis, quae flumina, quaeque,
Vermanos 2)

SINUS ET URBIS ASCRIVIENSIS. 1) Urbs Ascriviensis = id est Ascrivium recte Acruvium, sive Catharus Per D. Ioannem Bonam de Boliris nobilem Catharensem ad Heliam Zagurium concivem suum.
Ascraei quae sacra senis, quae flumina, quaeque,
Vermanos 2) Vermanus, mons = ital. Vermano, sl. Vrmac; mons altissimus contra Catharum colitis saltus, vallesque

sui, geminae hic Christi stant ordine Matri
Aediculae tamen exiguae, quarum altera pandit
80  Mox alium portus tractum, qui vergit ad ortum,
Vermanique sinum Perasten qui aspicit, et quae
Proxima Perastae sunt iugera, quique recludit
Rura suburbana Ascriuij, dum protinus inde
Ascriuium versus sinuosa volumina tendit.
85  Planities hic lata maris, lata aequora vbique
Continui montes, hinc atque hinc, littora curva,
Littora quae obiiciunt sic se, ne cernere possis
Totam

ordine Matri
Aediculae tamen exiguae, quarum altera pandit
80  Mox alium portus tractum, qui vergit ad ortum,
Vermanique sinum Perasten qui aspicit, et quae
Proxima Perastae sunt iugera, quique recludit
Rura suburbana Ascriuij, dum protinus inde
Ascriuium versus sinuosa volumina tendit.
85  Planities hic lata maris, lata aequora vbique
Continui montes, hinc atque hinc, littora curva,
Littora quae obiiciunt sic se, ne cernere possis
Totam extemplo vrbem. Primo Arx in

in damna, Noui post diruta moenia Castri
Namque vltra, nec ferre pedem, nec scindere remis
Aequora posse datum. Quid Barbarussa maniplos,
Quidue rates in bella paras? Frustra impete tanto
100  Tot stringis acies, tot pandis carbasa ventis.
Non pugnam Ascriuium, Solimana nec arma veretur,
Quin vltro ad bellum te prouocat: en volat igne
Sulfureo contorta pila, et petit eminus ipsum
Teque, tuamque ratem, longe timor omnis abesto
Si conferre manum, pugnaeque insistere mens

et inhospita montis euntem
Saxa, Deae, regite, ac tutum mihi pandite callem,
Quo possim abruptos iam iam conscendere montes.
Ac primum, montis iacet in radicibus imis
130  Vrbs conclusa mari, mons est sine nomine, at ipsa
Ascriuium dicta est. Arx celsa 29) vulgo "Il Castello di S. Giovanni". in vertice montis
Assurgit, montemque suum sua moenia cingunt.
Area lata patens ante urbem montis opaci
Obiectu curuo portum efficit, hic furor omnis,

Ap. exutus pelle, et quem gallica vestit
Penula, 75) Templ. S. Rochi. ne dirae latitent saeua vlcera pestis.
Haec Vrbis sedes, situs hic, haec denique forma est,
Ascraei 76) Ascraei, fundatores ascriviensis urbis. quondam quam fundauere coloni.
320  Namque ferunt (longis fama est obscurior annis)
Ascraeos olim, postquam fata impia Vatem
Ascraeum rapuere suum, tum protinus omnes
Deseruisse domos,

gallica vestit
Penula, 75) Templ. S. Rochi. ne dirae latitent saeua vlcera pestis.
Haec Vrbis sedes, situs hic, haec denique forma est,
Ascraei 76) Ascraei, fundatores ascriviensis urbis. quondam quam fundauere coloni.
320  Namque ferunt (longis fama est obscurior annis)
Ascraeos olim, postquam fata impia Vatem
Ascraeum rapuere suum, tum protinus omnes
Deseruisse domos, atque execrasse Penates.

Penula, 75) Templ. S. Rochi. ne dirae latitent saeua vlcera pestis.
Haec Vrbis sedes, situs hic, haec denique forma est,
Ascraei 76) Ascraei, fundatores ascriviensis urbis. quondam quam fundauere coloni.
320  Namque ferunt (longis fama est obscurior annis)
Ascraeos olim, postquam fata impia Vatem
Ascraeum rapuere suum, tum protinus omnes
Deseruisse domos, atque execrasse Penates.
Hic ergo (incertum

vlcera pestis.
Haec Vrbis sedes, situs hic, haec denique forma est,
Ascraei 76) Ascraei, fundatores ascriviensis urbis. quondam quam fundauere coloni.
320  Namque ferunt (longis fama est obscurior annis)
Ascraeos olim, postquam fata impia Vatem
Ascraeum rapuere suum, tum protinus omnes
Deseruisse domos, atque execrasse Penates.
Hic ergo (incertum capti dulcedine terrae
325  An potius fessi longarum ambage viarum)
Constituunt certam celsis in montibus

Haec Vrbis sedes, situs hic, haec denique forma est,
Ascraei 76) Ascraei, fundatores ascriviensis urbis. quondam quam fundauere coloni.
320  Namque ferunt (longis fama est obscurior annis)
Ascraeos olim, postquam fata impia Vatem
Ascraeum rapuere suum, tum protinus omnes
Deseruisse domos, atque execrasse Penates.
Hic ergo (incertum capti dulcedine terrae
325  An potius fessi longarum ambage viarum)
Constituunt certam celsis in montibus vrbem.
Quae tamen vt longum sibi nomina chara

suum, tum protinus omnes
Deseruisse domos, atque execrasse Penates.
Hic ergo (incertum capti dulcedine terrae
325  An potius fessi longarum ambage viarum)
Constituunt certam celsis in montibus vrbem.
Quae tamen vt longum sibi nomina chara referret
Ascriuium Ascraei Vatis de nomine dicta est:
At quoniam ingenuos mores purosque reseruat
330  Posteritas, gentisque suae primordia monstrat,
Nunc ideo Catharum grati dixere minores. F. S. R.

protinus omnes
Deseruisse domos, atque execrasse Penates.
Hic ergo (incertum capti dulcedine terrae
325  An potius fessi longarum ambage viarum)
Constituunt certam celsis in montibus vrbem.
Quae tamen vt longum sibi nomina chara referret
Ascriuium Ascraei Vatis de nomine dicta est:
At quoniam ingenuos mores purosque reseruat
330  Posteritas, gentisque suae primordia monstrat,
Nunc ideo Catharum grati dixere minores. F. S. R. Rescr.

fessi longarum ambage viarum)
Constituunt certam celsis in montibus vrbem.
Quae tamen vt longum sibi nomina chara referret
Ascriuium Ascraei Vatis de nomine dicta est:
At quoniam ingenuos mores purosque reseruat
330  Posteritas, gentisque suae primordia monstrat,
Nunc ideo Catharum grati dixere minores. F. S. R. Rescr. Finis. 1589. Ascriuij 6. Aprilis.

imperantium, conquirit; quo se dignum patre, dignum Senatu, dignum nobilitate, dignum opinione omnium praebeat. Quanquam gravissimam iacturam vestra Respublica patietur, quum Rex ille optimus et sanctissimus plenus anis et gloria rerum gestarum, decedens ab humanis in coelum subvehetur, ascriptusque concilio Divorum consecrabitur: quod optamus in sera tempora protrahatur: semper enim immature decedet vestrae Reipublicae quandocunque decesserit; tamen haud mediocriter solabitur dolorem vestrum, quod filium summae spei, paternisque vestigiis incedentem, et sese componentem ad

2.6.18   Vendicat hirsutis horrida bruma comis.
2.6.19  Sed, si scire cupis tantae novitatis origo
2.6.20   Unde sit; haec memori pectore verba tene.
2.6.21  Aspicis Ascrivias haec lintea tensa per undas,
2.6.22   Lintea Cecropiae numine tuta Deae.
2.6.23  Illic Euganeis vehitur digressus ab oris
2.6.24  Splendor, et Hadriacae fama Capellus

3.1.61  Epyrique latus, coeloque Ceraunia iuncta,
3.1.62   Alcynoique novo regna superba situ;
3.1.63  Utque per Hadriacum tandem penetravimus aequor,
3.1.64   Conditur Ascrivio quo maris unda sinu,
3.1.65  Haec, et plura meis a me referentur amicis,
3.1.66   Dummodo sint nostrae fata secunda viae.
3.1.67  Talia, dum meditor, placido mea carbasa

4.4.19  Optatum capiet nullo discrimine portum. (luctus?
4.4.20  Sed tibi quas lachrymas, quos fert gens Barbara
4.4.21  Quam tibi letitiam? quos plausus, Incola clari
4.4.22  Ascrivii, qui continua obsidione solutus
4.4.23  Securos tandem poteris iam carpere somnos.
4.4.24  Iam video volitare Novi sub moenia Castri
4.4.25  Victrices Aquillas, et fulvi

4.4.32  Orantes veniam duplices protendere palmas
4.4.33  E muris, et se suaque omnia tradere victos:
4.4.34  Parte alia Classem spoliis Hostilibus auctam
4.4.35  Ascrivii per amena sinus loca, verbere crebro
4.4.36  Findere aquas, letisque ipsam cum plausibus urbem
4.4.37  Ire salutatum, qua non praestantior ulla
4.4.38  Tollitur Hadriaci

sono: quum protinus humida noctis
4.4.107  Umbra superveniens, cantumque diemque diremit. AD GEORGIUM / BIZANTIUM, / ASCRIVIUM.

4.5  Haec tibi Dalmaticas inter Bizantice sylvas
4.5  Propter aquas, mediae canimus sub tempore brumae.
4.5  Tu mihi, Cecropii seu

4.5  Vtque suo nostros dici cognomine montes
4.5  Iusserit, et leges dederit, ritusque novarit.

4.5  Pone refert, ut Pierides in vallibus Ascrae
4.5  Pascentem niveas puerum videre capellas
4.5  Propter aquas, mollique oppressum lumina somno;
4.5  Et super Aonios raptum per inania montes

his tu calamis impone labellum;
4.5  Inde refer, quo conveniat sub sydere terram
4.5  Vertere, quid laetas faciat succrescere aristas;
4.5  His tibi et Ascriviae gentis dicatur origo,
4.5  Venturique tua clari de stirpe nepotes;
4.5  Fortunate puer, latis pecus errat in arvis:
4.5  Tu fontes inter sacros, et frigida

fontes inter sacros, et frigida Tempe
4.5  Carpis adhuc placido somnum suadente susurro.
4.5  His adiungit uti iam somno excussus ab alto
4.5  Ascraeus puer insolitum sub pectore numen
4.5  Senserit, et patriam sic solverit ora per urbem,
4.5  Cura Deum Cives, alias dant numina sedes,
4.5  atque alio vos fata

sanguine creti
4.5  Cernentur meritis conscendere ad astra nepotes.

4.5  Nec tacuit mox, ut patriis abscesserit oris
4.5  A magnis sic iussa Deis Ascrea iuventus,
4.5  Vtque peragratis variis regionibus orbis
4.5  Venerit his tandem multo post tempore terris,
4.5  Et laeto auspicio parvam fundaverit

4.5  Vtque peragratis variis regionibus orbis
4.5  Venerit his tandem multo post tempore terris,
4.5  Et laeto auspicio parvam fundaverit urbem,
4.5  Ascriviumque suae de nomine dixerit Ascrae.
4.5  Quam patrum immemores (mediis quae cincta scatebris
4.5  Fluminibusque foret) Catharon dixere minores.

regionibus orbis
4.5  Venerit his tandem multo post tempore terris,
4.5  Et laeto auspicio parvam fundaverit urbem,
4.5  Ascriviumque suae de nomine dixerit Ascrae.
4.5  Quam patrum immemores (mediis quae cincta scatebris
4.5  Fluminibusque foret) Catharon dixere minores.

Craligievyth Marcus Craiglevith. regulorum Graeciae, eisque, quum per tot successiones in his regionibus dominiorum ipsi quoque illa tenuerant praesidiis, coeca vetustatis barbaries originem etiam locorum ascribit. Sed fallitur; quia veterum est utrumque opus, obscurum tamen judicatu, Graecorum ne, an Thracum, an Macedonum, an Romanorum existat, quod argumentum nullum aderat, ex quo id perspici potuisset. Nisi si Philippo patri Alexandri

Sed fallitur; quia veterum est utrumque opus, obscurum tamen judicatu, Graecorum ne, an Thracum, an Macedonum, an Romanorum existat, quod argumentum nullum aderat, ex quo id perspici potuisset. Nisi si Philippo patri Alexandri Magni ascribatur, qui Philippos seu mavis, Philippopolim, aut Trimontium, trino enim nomine utitur, urbem proxime condidit, idque partim contra hostes, partim propter utilitatem vectigalium, quae a mercatoribus accipiebantur, qui secure ea via

filius communis utrique extrema justa persolvat, quum dicat:
"Ille meos oculos claudat et ille tuos." Verum prius, quam exeam e campis Philippicis, dicendum mihi est nоnnihil de hac ora terrae: debeat ne Thraciae ac Macedoniae ascribi. Ptolomaeus enim lib. III. tab. Europeae X. Strymonem amnem oriri in montibus, qui Thraciam dividunt a Macedonia; Strabo quoque Ptolomaeo vetustior, idem videtur sentire in VII. libro: Trans amnem, inquit,

Neapolim, inde Philippos, quae est prima partis Macedoniae civitas colonia. At, perstante firmiter Ptolomaeo in sententia, idem Strabo, quum eodem ipso libro VII. dicat plerosque totam a Strymone plagam ad Nestum usque amnem Macedoniae ascribere, quo fortasse Tonciam amnem Nestum vult esse, Solinusque etiam polyhistor Rhodopem apellat Migdonium, quae est provincia Macedoniae Thraciae contermina, et Aristoteles etiam hoc astipulatur, quando dicit: extare in campis

foedatur. Nomina autem Strymon tria habet: Hoc primum, quod et Graecis et Latinis commune est. Secundum Mariza, quod illyricum est. Tertium Mericz, quod turcicum. Caeterum, quum hodiernum ejus nomen recentiores quidam authores Hebro ascripserunt, Marizam appellantes, minime edocti recte, quandoquidem et Graeci, et Turcae, et quaeque aliae nationes inibi incolentes Hebrum id temporis Ergienem vocent, tum illi a Ptolomaeo quoque vera sua in

fuit, seu tetram hyemem crebrisque madentem
328  Hymbribus infelix terris inuexerat Auster)
329  Consuluisse urbi patres populosque propinqua
330  Adductos regione quibus pro gente tribuque
331  Ascriptasque domos et iugera diuitis agri.
332  Tum uetus Ascriuio stabat decus. Inde profectos
333  Bucchiadasque Probosque et claros Lucaras armis
334  Accipimus; manet auita par gloria genti.
335  Hic Petrus, hic Athamas, hic pulcher Bagnius, et

infelix terris inuexerat Auster)
329  Consuluisse urbi patres populosque propinqua
330  Adductos regione quibus pro gente tribuque
331  Ascriptasque domos et iugera diuitis agri.
332  Tum uetus Ascriuio stabat decus. Inde profectos
333  Bucchiadasque Probosque et claros Lucaras armis
334  Accipimus; manet auita par gloria genti.
335  Hic Petrus, hic Athamas, hic pulcher Bagnius, et qui
336  Ducit Idumaea iuuenis cognomen ab urbe.

Francisce, o nimium funera amara tui,
Nescio quis, fateor, suaui modulamine dulces
Ad vada Parnasi fundit abunde sonos.
Num Verona uirum, Venusina urbs, Corduba, Sulmo,
Smyrna, Ocnus, Thebae, aut Bilbilis, Ascra dedit?
Non, sed Tragurium quo gaudet quoque renident
Vno eodem quae olim tecta Dioclis erant.
Quis tandem? Nescis an? Fronte VALERIVS is, quo
Aurea sublimi sidera utrunque ferit,
MAZZARELLORUM

assequi potuerunt; tibi vero non ambienti quidem, propter raram tuae virtutis indolem, ac spe magni cuiusdam in rempublicam ex te futuri successus, ultro delati sunt. Quod si etiam eos appetiisses, nemo tibi vitio verteret, laudi potius ascriberent omnes. Non enim instituisti vitam ad imitationem eorum, qui suas facultates ad pompam et luxum prodigunt, aut suos thesauros iniuria multorum indigne conquisitos et centum obseratos clavibus recondunt; ipsi nec

intra nostra moenia ad hoc primum nuntium omnes usque ad unum conscenderunt lembos, et in interiora navigarunt. Adfuit celox Butuanorum pridie Nonas Augusti, nuntians suos cives universos incensa sponte patria sese intra Catharum a quibusdam auctoribus Ascrivii nomine nuncupatum recepisse, Alchinium oppugnari a terrestribus copiis, supervenisse totam classem hosticam, captumque vereri Alchinium. Subsecuti sunt rumores incerti ex Epidauro Illyrica, quae hodie Ragusium dicitur adijcientes deditionem

Pauli carpentarii eodem Archidiacono cohortante, et facibus cereis lumen ministrante, et coadjuvante, pene quatuor horarum spatio refecerunt. Circa Idus Augusti ex Epidauro nuntium certum accepimus potitos Alchinio Butua, et Antibari hostes terra, marique Ascrivium obsidione premere, et urgere, atque in extremo periculo Ascrivienses versari. Insuper ex communi omnium opinione ferebatur parvam manum mari sufficere pro obsidione Ascrivii, reliquam totam classem properaturam ad

lumen ministrante, et coadjuvante, pene quatuor horarum spatio refecerunt. Circa Idus Augusti ex Epidauro nuntium certum accepimus potitos Alchinio Butua, et Antibari hostes terra, marique Ascrivium obsidione premere, et urgere, atque in extremo periculo Ascrivienses versari. Insuper ex communi omnium opinione ferebatur parvam manum mari sufficere pro obsidione Ascrivii, reliquam totam classem properaturam ad expugnationem maritimarum civitatum totius Illyrici praesertim

Alchinio Butua, et Antibari hostes terra, marique Ascrivium obsidione premere, et urgere, atque in extremo periculo Ascrivienses versari. Insuper ex communi omnium opinione ferebatur parvam manum mari sufficere pro obsidione Ascrivii, reliquam totam classem properaturam ad expugnationem maritimarum civitatum totius Illyrici praesertim Jadrae, et Sibenici, et is, qui haec nuntiavit detulit etiam literas ab Antonio Palletino ad Philippum Roseneum italo vulgari sermone, et

virilis D: virili Z sexus absque mulieribus, et infantibus. Neque tamen Praetor sententiam mutare voluit. Tum protestatione quadam facta stationes ad pugnandum cuique assignatae, et duces sive capita cuique loco ascripti fuere. Sub idem tempus Pharenses celoci celerima advecti nomine publico aliquot cados pulveris bombardici petebant, et repugnante necquicquam Hieronymo Gabrielio cum aliquibus aliis Archidiaconus auctor fuit, ut illis petita

ad cor caeli, Deut. 4, pro, cuius flamma usque in medium caeli ascendebat. Secundo, Hebraei totum regimen hominis cordi tribuunt, et omnino rationalem animam in corde collocare videntur: certe perinde ac si ea ibi habitaret, cordi omnem vim intelligendi simul et eligendi, volendi et agendi ascribunt: sicut etiam vetustissimi Graeci, praesertim poetae, faciunt. Contra philosophi animam rationalem, et ita etiam omnem vim intelligendi, volendi ac eligendi, in capite aut cerebro collocant, solosque affectus cordi relinquunt. Sin autem velles Sacras literas cum philosophia in hac parte

Ezechiel et Apocalypsis, eamque valde gloriose depingunt et exornant. Habet vero Hierusalem varia synonyma in Sacris: quando quidem multus eius vocis ac urbis usus est, tum in propria significatione acceptae, tum et in figuratis. Ea synonyma et periphrases ascribam, ut eo facilius multa scripturae loca intelliguntur. Hierusalem nomina sunt haec. Civitas Dei, resque eximii, appellatur Matth. 5. Vallis visionis, quod sita in valle, et ad montes Syon ac Moria, ferax fuerit propheticorum vaticiniorum, et alioqui piorum donorum,

Bibliographia locorum inventorum

Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].

Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Tropologica Dauidiadis expositio, versio electronica (), Verborum 5871, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - expositio] [word count] [marulmartrop].

Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1563], Ad Paulum, versio electronica (, Ferrara), Verborum 3486, versus 526, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula; poesis - epigramma] [word count] [didacusppaul].

Grauisius, Iacobus; Mladinić, Sabo; Mazarelli, Valerio; Statilić, Marin; Pridojević, Ivan; Vranius; Gaudentius; Matthaeus Desseus Ragusinus; Michael Racetinus (1561/1563 - 1620-21; c. 1650; c. 1600) [1565], Carmina occasionalia e codice Traguriensi Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 175 versus, 1267 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [aavvcarmoccvd].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1570], Reverendissimo et observandissimo d. Domino meo Antonio Verantio Archiepiscopo Strigoniensi etc. in Hungaria, versio electronica (, Tragurii), Verborum 1755, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15700202].

Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].

Click here for a KWIC Report