Your search found 7157 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 6819-6854:

Rorifero surgente die mea tecta subivit
Parvus amor cinctus tempora pulchra rosis.
Blanda voce mihi, vates, qui carmine molli
Irenem celebras quid facis, inquit amor?
Hanc tibi do pennam cygni exposcentis (1) amicam;
Hac sola Irenem te celebrare decet.

agitor gemina; quam morbidus intulit aer,
Viribus herbarum febris abire potest;
Quam produxit amor, non est medicabilis herbis:
Posset at, Irene, munere abire tuo.
Tollere quam nescis, velles mihi tollere febrim;
Tollere quam scires, tollere saeva negas.

Tramite me solito mea pergere vota jubebant,
Dum cupio Irenem mane videre meam.
Speravi dulcem procurrens cernere vultum,
Cernere nec potui, sors mihi laeva fuit.
Spectabam cupidus solito de more fenestram;
Nec sese objecit splendida forma mihi.
Qua venturus eram, quid non tibi dixerat horam,
Tam bene quam poterat scire, dolosus amor? (a)

Dum cupio Irenem mane videre meam.
Speravi dulcem procurrens cernere vultum,
Cernere nec potui, sors mihi laeva fuit.
Spectabam cupidus solito de more fenestram;
Nec sese objecit splendida forma mihi.
Qua venturus eram, quid non tibi dixerat horam,
Tam bene quam poterat scire, dolosus amor? (a)

Amor.
Hic Gnidus, en sacras portas, en aurea templa;
Tam dubiae sortis nolo timere vices.
Has mihi amicitiam nitidas promittito ad aras,
Namque tuam dicis labe carere fidem.
Impune hoc nequeunt perjuria laedere templum;
Hoc signum scito vindicis esse Deae.
Non aer, non unda tibi, non littora

Phillida queis celebrem, nequicquam carmina Phillis
Postulat; Irenem carmina nostra canunt.
Accipiat flores, sive herbas Phillis olentes;
Carmina non tradam, sit mihi testis amor.
Haud alias celebrat, sed vult haec muta manere,
Vel solam Irenem concelebrare chelys.
Protinus Irenes laudato nomine plaudit,
Jamque silere die, nocte silere negat.

Irenem fletus non tetigere mei.
Has aras veneror supplex, ferioque columbam;
Parce amor; immeritam comprime saevitiem.
Aureus ille calix primo me perdidit haustu,
Praebuit ignaro quem tua dextra mihi.
Quid me vita juvat, cui tam nocet aegra juventus;
Os cui tam tristis laedit amarities?

Exosas ferrum cogat abire notas.
Me frustra vultu simulato, perfida, mulces;
Sperabas vatem fallere posse diu.
Callidus ex oculis animum cognoscere possum;
Hanc artem Euterpe tradidit ipsa mihi.
Quae dictavit amor, didici documenta, poetas
Admonet ipsa novos, ipsa magistra docet.
Te non esse meam, nequeo nescire, nefanda
Jam fravs Euterpes munere tota patet.

Nox elapsa mihi tulerit quae somnia, dicam!

Fida volat: quid fles? dicere visa fuit,
En propero: o pulchrum, quem sic testantur, amorem!
Quam dulces gemitus mutua flamma parit!
En propero, Irene, nunquam vis dicere; amoris
Ah mihi das nunquam pignora certa tui.

Siedi, mi disse Amore,

Nuper laetus amor dixit mihi, conside mecum

O genus eximium pulchri, mirumque decorem!
Glauca chlamys corpus picta tegebat acu.
O Venus, hanc spectans ego te spectare videbar:
Candidior gemma, vividiorque rosis
Illa fuit. Quasdam voces mihi protulìt: ah mens
Has nunquam posset non meminisse mea.
Sed carui sensu, voces ut protulit, aeger
Mox cecidi, nec vim non rapiebat amor. (13)
Num dulces fuerint voces, quas protulit,

Ma So che ne' tuoi lumi
Abita un Dio maggior.
Hos flores majus primos mihi protulit; his tu
Cinge tibi pulchras, nympha venusta, comas.
Numinibus nemoris flores donare solebam
Vere novo; sumat, quae mea Diva nova est,
Hoc donum Irene. Quibus annua dona negavi,

Haec pia terra, meum te non stimulare dolorem,
Terra tegens gelidi corporis ossa jubet.
Huc nunquam accedas. Hyacinthos ipse recuso,
Quos mihi fers, lacrymas ipse recuso tuas.
Non flore, aut lacrymis exanguia membra juvantur;
Quid modico tumulum spargere flore cupis?
Quid paucis opus est lacrymis? Dum flere videbas,
Impia, me vivum,

Impia, me vivum, debueras aliquam
Tradere opem vivo; mutos requiescere manes
In tumulo liceat; sollicitare meos
Fas cineres, fas haec turbare silentia non est:
Sylva silens somnos det mihi posse sequi.

Il cagnolin vezzoso

E la mia cetra a Dio novelli Osanna.
Qua vates inter numeror non ultimus, auras
Quae mulcet, varios quae mihi pulchra sonos,
Dat cithara, est munus, mihi quod, Goline dedisti;
Praebebas juveni tu documenta mihi;
Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc amaranthus

Qua vates inter numeror non ultimus, auras
Quae mulcet, varios quae mihi pulchra sonos,
Dat cithara, est munus, mihi quod, Goline dedisti;
Praebebas juveni tu documenta mihi;
Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc amaranthus olens
Nunc mihi circumdet; dum te sibi patria

Qua vates inter numeror non ultimus, auras
Quae mulcet, varios quae mihi pulchra sonos,
Dat cithara, est munus, mihi quod, Goline dedisti;
Praebebas juveni tu documenta mihi;
Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc amaranthus olens
Nunc mihi circumdet; dum te sibi patria poscit
Pastorem, et proprium credit ovile tibi.

Quae mulcet, varios quae mihi pulchra sonos,
Dat cithara, est munus, mihi quod, Goline dedisti;
Praebebas juveni tu documenta mihi;
Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc amaranthus olens
Nunc mihi circumdet; dum te sibi patria poscit
Pastorem, et proprium credit ovile tibi.
Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur

Dat cithara, est munus, mihi quod, Goline dedisti;
Praebebas juveni tu documenta mihi;
Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc amaranthus olens
Nunc mihi circumdet; dum te sibi patria poscit
Pastorem, et proprium credit ovile tibi.
Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem!

Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem! quae tunc ego gaudia carpam!
Tecum ego gustabo nectar, et ambrosiam.
Tu mihi tunc citharae chordas renovabis; et hymnos
Caelicolum Regi porriget illa novos.

Suppeditat, sibi quas gens peregrina petit!
O Aether, nos qui mulces vitalibus auris,
Cui pravi labes nulla vaporis inest!
O Gens, o Aether, flumenque, o grandia dona, (20)
Quae mihi, quae Patriae Di tribuere meae! (21) All' applauditissimo Sign. Ab. Parise, che andava a predicare in

ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi. Sullo stesso argomento avendo già ricevuto l' Autore dallo stesso Cardinale la Tonsura e gli

Superis hoc super alma caput;
Ipsa dat hanc citharam nobis, alasque ministrat,
Queis juga praecelsi montis adire licet;
Antennasque cito raptas attingere fluctu. (28)
Quid mihi jam censor criminis obiicies;
Qui lenem rigidus cantum, citharamque solebas
Auratam, et velox arguere ingenium?
Ah sapias, vatem dictis ah laedere parcas:
An sacrum

ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi. Essendo scelto a Prottetore de' Fluttuanti d' Argenta il Cardinale Corsini si allude all' Insegna e alle

ripas protegit Eridani,
Quem divina virum virtus exornat, et almo
Qui monstrat vultu numen inesse sibi,
Tradidit hanc citharam, lavrum concedat et ipse;
Nec lavrum tribuat vanus Apollo mihi. Essendo eletto dal Popolo in Venezia un novello Piovano che fuor dell' usato non ebbe verun

Fa, ch' io trovi riposo in sen del vero.
Scribere quae soleo quid sunt nisi somnia? tangunt
Me tamen, ac iram subdola saepe mihi,
Saepe ciet largos, quam finxi, fabula fletus:
At vanis dum non decipior numeris,
Sumne magis sapiens? num mens tunc laeta quiescit?
Num non stultus amor, caeca nec ira mea est?

Non tantum fallit scribentem fabula vatem;
Mortales fallit quidquid in orbe vident.
Quid menti mea vita meae nisi somnia profert?
Illudit quidquid spemve, metumve movet.
Hos mihi post somnos frontem dent sidera veri
Cernere; tunc sapiens, tunc ego laetus ero. Per

Nocte abeunte (36) levis clausit mea lumina somnus,
Languida quae multis torpuerant lacrymis.
Subrepens pingebat amor (37) mihi plurima, queis me
Tangebat vigilem: Phillida visus eram
Cernere suspirans, et longi praemia poscens
Obsequii; tristem ponere saevitiem;
Arridere (38) mihi Phillis, neque temnere

amor (37) mihi plurima, queis me
Tangebat vigilem: Phillida visus eram
Cernere suspirans, et longi praemia poscens
Obsequii; tristem ponere saevitiem;
Arridere (38) mihi Phillis, neque temnere amantem
Et blandas voces promere visa fuit.
Indicio hoc novi mihi somnum illudere; somno
Gaudia mox pulso disperiere mea.

suspirans, et longi praemia poscens
Obsequii; tristem ponere saevitiem;
Arridere (38) mihi Phillis, neque temnere amantem
Et blandas voces promere visa fuit.
Indicio hoc novi mihi somnum illudere; somno
Gaudia mox pulso disperiere mea. Di Benedetto Menzini

Che staresti dagli Uomini lontana.
Sic, dum commemorat, quae somnia Morpheus illi
Subdolus attulerit, Lilla loquuta mihi est:
E fragili vitro constans mihi tota videbar;
Constantes saxo rebar adesse viros.
Diffringi metuens nolebam tangere quemquam;
Nunc quoque vix tanto libera vivo metu.

Sic, dum commemorat, quae somnia Morpheus illi
Subdolus attulerit, Lilla loquuta mihi est:
E fragili vitro constans mihi tota videbar;
Constantes saxo rebar adesse viros.
Diffringi metuens nolebam tangere quemquam;
Nunc quoque vix tanto libera vivo metu. (62)
Subridens retuli: vigilem Di

Ah rura, et colles non tali munere dignos,
Ipse per os pulchrum, juro, tuasque manus,
Perque oculos, vocemque tuam, morumque decorem,
Fecisti intuitu vulnera tanta tuo,
Ut moriar certe, nec sit mihi vivere gratum.
Sed me quantumvis torserit acer amor,
Ullam non tribui labem tibi criminis unquam,
Vel si mens aliquid visa timore fuit,
Mox frontis lux ista metum cogebat abire:
Sic

agli Italiani in lingua Italiana il frontispizio, e la prefazione. Adnotationes. (76) Hic funebria quaedam subjunxi; sed nemo propterea judicet, id mihi ingenium esse, ut funebria caeteris anteferam. Accidit enim, ut Eustachii Manfredi, et Francisci Puricelli scripta legens inciderim in ea, quæ vates aliquot horum in morte conscripserunt, ex quibus ea jure merito non esse prætermitenda duxi quae poterant elegantiae causa placere.

Ex versibus Antonii Sivrich quaedam alia. Ad praestantissimam pulchritudine feminam.
Si grajas inter pictor te forte puellas
Vidisset Grajus; (a) sufficit ista mihi;
Non alia est pulchri pictor dixisset imago;
Haec est ipsa Venus, pulchrior aut Venere. Notum est, grajum pictorem, cum pingere Venerem vellet, multas pulchritudine praestantes puellas inspicere voluisse, ut ex tot pulchris

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report