Your search found 7118 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 601-700:

5.4.69   Hunc quoque Bellona genitum seu Marte putares,
5.4.70  Proque suis mallet geminis peperisse sacerdos
5.4.71  Illia: praeduris non ille cubilibus infans
5.4.72  Inter lustra feris cunabula cognita pressit,
5.4.73  Nec nuda tellure queri nec ad ubera suetus

5.4.336  Imperiosa manus! Quis non tua sponte capessat
5.4.337  Verbera? Vel cuius famulari mallit habenis
5.4.338  Nobilior sonipes, seu flammiger ille sit Aethon,
5.4.339  Aut Xantus leuis, aut caelo insignitus et astris
5.4.340  Pegasus, aut glaucus Nymphis cognatus Arion?

7.
5.7.1  Dactylicis elegi dicam qua parte iugantur
5.7.2   Et quid uterque petit numerus. Sex partibus ille,
5.7.3  Hic quinis constat. Prior est senarius, in quo
5.7.4  Dactylus et spondeus soli per mutua regnant.
5.7.5  Inferior pedibus

ore,
6.1.26   Viuus et incolumis docta per ora uolas.
6.1.27  Qui curat morbos Hyeronymus hoc tibi praestat,
6.1.28   E carie uersus eruit ille tuos,
6.1.29  Totque cicatricum pariter tibi millia sanat,
6.1.30   Nec minus hac illa est auxiliaris ope.
6.1.31  Nanque simul

6.1.34   Carmina quam uitae restituisse suae;
6.1.35  Nec magis hanc illa gaudet praestare salutem,
6.1.36   Inque uicem alternum uendicat ille decus.
6.1.37  Impatiens mutas inglorius ire per artes
6.1.38   Aut sine uocalis laude placere lyrae,
6.1.39  Versibus hinc praesto

6.1.37  Impatiens mutas inglorius ire per artes
6.1.38   Aut sine uocalis laude placere lyrae,
6.1.39  Versibus hinc praesto est, hinc ille iacentibus aegris,
6.1.40   Atque instar Phoebi culmen utrunque tenet.
6.1.41  Inde prius quam te Rhacusam mittere passus,

externis quisque magisteriis.
6.3.45  Alter Phidiaca stimulos deducit ab arte,
6.3.46   Pictor Apelleum comparat alter ebur;
6.3.47  Ille locuturas certat mollire figuras
6.3.48   Naturae artificis uiuum imitatus opus.
6.3.49  Aemulus orator Ciceronis uincere laudes

6.3.128   Calcar et exemplum est auctus honore labor.
6.3.129  Rerum opifex labor, hic fandi morumque repertor,
6.3.130   Primus inhumanos abstulit ille situs:
6.3.131  Nanque feros cultus uita meliore poliuit,
6.3.132   Tot bona, tot dotes ingeniosus habet.
6.3.133  Siue quis

6.3.210   Aemula et excaeptos reddat imago sonos.
6.3.211  Quare age Phoebaeas, uatum studiose, coronas
6.3.212   Incipe, quas magnus postulat ille dies,
6.3.213   Sint quem laetentur de more Palilia uatem,
6.3.214   Quod celebret numeris docta caterua suis,

harenas,
6.3.268   Noxia Popilii est quam Cicerone manus;
6.3.269  Quem nisi truncasses, nostri largitor honoris
6.3.270   Praecipue uates ille futurus erat.
6.3.271  Nunc desiderio rapti torquemur amici
6.3.272   Atque Achademiae saucia turba gemit.
6.3.273  Cuius

6.12.2   Qui modo dimidia parte superstes erat.
6.12.3  Se tamen infelix Vrsus superesse negauit,
6.12.4   Alterius fato raptus et ille fuit. 13. In eosdem
6.13.1   Maiorem natu fratrem florentibus annis

nunquam luxus, Hyache, tuus; 18,15-16 vv. in margine scripti, hic potius quam in fine carminis ponendi
6.18.17  Pythagoram laudo, uerum, puto, clarior ille est
6.18.18   Cuius durateis Persia cessit equis. 19. In obitum Oliuerii Carafae Cardinalis Pascillus

ab exule corpus
6.23.68   Socratis, et multos uexit in astra furor;
6.23.69  Fletque alter solus, ridet contrarius alter,
6.23.70   Ille diu dormit, peruigil ille silet,
6.23.71  Ille Syracusia mortem non sentit harena
6.23.72   Dum rude praescripto puluere signat opus.

6.23.68   Socratis, et multos uexit in astra furor;
6.23.69  Fletque alter solus, ridet contrarius alter,
6.23.70   Ille diu dormit, peruigil ille silet,
6.23.71  Ille Syracusia mortem non sentit harena
6.23.72   Dum rude praescripto puluere signat opus.
6.23.73  Quid Preconesium

uexit in astra furor;
6.23.69  Fletque alter solus, ridet contrarius alter,
6.23.70   Ille diu dormit, peruigil ille silet,
6.23.71  Ille Syracusia mortem non sentit harena
6.23.72   Dum rude praescripto puluere signat opus.
6.23.73  Quid Preconesium referam atque Armona relicto

6.38.6  Maiorum titulos, genus Bonorum,
6.38.7  Et quouis melior Bono: meretur
6.38.8   Et uincit proauos. Sed ille sentit
6.38.9  Quantumcunque Bono haud ualere multum,
6.38.10  Si non optimus hunc Bonum fouebit
6.38.11  Princeps ut Deus. Hoc

7.20.43  Paret et alterius dicto Florentia, nutu
7.20.44   Alterius gaudet terra fretumque regi.
7.20.45  Quam bene successit! Solitus labor ille regendae
7.20.46   Huic generi patriae restituendus erat.
7.20.47  An melius rectum confuso constat aceruo
7.20.48   Aut uno melior

7.20.58   Paucorum aut uno desipiente uices.
7.20.59  Non multos regnare bonum est: rex imperet unus,
7.20.60   Maeonides uatum maximus ille docet.
7.20.61  Hinc unus regnat Decimus Leo, Scipio cuius
7.20.62   Et Cato protritam sub pede lingat humum,
7.20.63  Certatimque

7.52.18   Temperat et solito foeda cruore sitis.
7.52.19  Iamque uidet, iam uas delectus et optio Christi,
7.52.20   Quem docet et ritus dedocet ille feros.
7.52.21  O, foelix imber lapidum, tot munera quorum
7.52.22   Omnibus in terris sensimus omne genus:

53. Ad Carum
7.53.1  Numine cuncta uigent Christi, uox linguaque mensque,
7.53.2   Aethereum Musis sufficit ille melos.
7.53.3  Non Heliconis aquas desiderat aut Aganyppes
7.53.4   Quisquis ab illius fonte poeta bibit.
7.53.5  Tu tamen esse putas

regula sancta notas.
7.53.45  Sacra nec ingenio, nec nostris moribus obsunt:
7.53.46   Non adeo Christi dogmata uera nocent.
7.53.47  Ille decus fandi et mentis largitur acumen,
7.53.48   Abstergit tetros corporis ille situs,
7.53.49   Fonte redundarunt cuius bona cuncta perenni,

7.53.46   Non adeo Christi dogmata uera nocent.
7.53.47  Ille decus fandi et mentis largitur acumen,
7.53.48   Abstergit tetros corporis ille situs,
7.53.49   Fonte redundarunt cuius bona cuncta perenni,
7.53.50   Cuius inexaustas uena propinat aquas.

Astra triumphans." DE PAULO APOSTOLO
Stephanum Saulus, Cilicum propago,
Obrui saxis stimulat nocentes:
Ille pro Sauli moriens salute
Numen adorat.
5  Litteras turbae geris hic malignae,
Nomen ut Christi perimat colendum..
Labitur tandem celeri ruina
Saulus acerbus.

Mortis acerba.
Est mibi regnum tenuis peculi,
Quippe virtutum meritis honestum,
Ut rogans ad me libeat venire,
20  Numen adoro."
Ille rescripsit: "Nimium beatus
Credulus nostri minime videndo.
Ipse complebo veniens ab alto
Velle paternum.
25  Sede praecaelsa residens Olympi
Ipse curabo dare tunc

Clamor irati veluti leonis
Et minae dirum veluti tonantis
Fulgura nubis.
Tu venenosus velut ictus anguis
10  Tuque crudelis velut hasta Pyrrhi
Tuque culpatus velut ille condam
Verna Canopi.
Scaevior scaevo canis ipse morsu,
Durior duro scilicis lapillo,
15  Nigrior nigro pariterque corvo
Est tibi bilis.
Alter

clarus
Tertius es, Gorgi, Illyrica de stirpe creatus,
Sed Sibenicensis genus es ipse prior,
Ambrosius quamquam patria sit natus in illa,
10   Pascasium quondam qui tulit ille clarum.
Sed non ipse tuas laudes, non ipse tuorum
Dicam, ne videar dicere grande nimis.
Nunc tibi commendo potius me, clare Georgi,
Cum sis de celo dulcis Apollo clarus.

(4) Illyricumque latus . C. II. DE VERA ILLYRIAE DENOMINATIONE. Erat Polyphemus Polyphemus Cyclops fortasse ille, cui Ulixes Ulixes unicum oculum tenebravit, et Galathea, Galathea eius coniunx, de quibus Ovidius Ovidius XIII. Metha. (5) plurima

Pro modo praeterea cantilenae in choreis choreae terram feriunt. Quam rem describens Galeottus Galeottus li° De homine sic loquitur: Apud Sclavinos Sclavini nunc in usu est modus ille antiquorum. Nam cum staticulos in chorea fecerunt, omnes uno eodemque tempore terram pede pulsant. Cuius saltationis meminit Horatius Horatius I. carm.: (21) Alterno terram quatiunt pede.

tempore terram pede pulsant. Cuius saltationis meminit Horatius Horatius I. carm.: (21) Alterno terram quatiunt pede. Haec ille. Et miror, qua ratione Galeottus Illyricos dixerit Sclavinos, cum accolae Savi fluminis in Illyrico Savini dici debeant. Nec satisfecit Galeottus Georgio Merulae id obicienti. Me, inquit, vocas audacem, quod Sclavinos pro Dalmatis vel Liburnis dixerim: rideo aeternumque

Abstulit, ah, nimium saeuus? Vix ora comamque
1.83  Auratam et faciem dulci candore nitentem,
1.84  Vix roseas agnosco genas. Heu, quis tibi uultus
1.85   Foedauit, meus ille fuit crudelior hostis.
1.86  Hei mihi, rapte puer, nunquam te has ire sub per umbras
1.87  Crediderim nec posse mori florentibus annis!
1.88  Immo equidem rebar niueis te ad

solatur acerbos,
1.258  Supplicii uelut immeriti sortisque nefandae:
1.259  "Foelix Troianus Phrygia uenator ab Ida"
1.260  Mox ait, "ad caelum raptus, quoi Dardana pubes
1.261  Inuidet et superis qui dulcia pocula praebet!
1.262  Foelix ille puer Phrygiis in montibus Atys,
1.263  Cymbala quoi tollunt moestas resonantia curas
1.264  Atque leues Gallae et furibundae sacra Cybelles.
1.265  Ast ego qui dulci priuatus lumine uitae---
1.266  Heu, nimium infoelix--- Stygias inhumatus

cytharaque lacus resonante furentis
2.92  Firmabat cursum siluasque animasque trahebat
2.93  Ad cantum: inferni strepitus latrantiaque ora
2.94  Conticuere canis, dum garrula murmurat ipsis
2.95  Cyllenis fidibus uoces imitata canentis.
2.96  Ille reposcebat miserando funere raptam
2.97  Euridicen: chaos antiquum primaeuaque mundi
2.98  Semina, quae Phlegeton dias produxit in oras,
2.99  Germanosque Ioues diuisaque regna canebat.
2.100  Talia dum cantu celebrat Rhodopeius Orpheus,

clepit Nemeaeo tegmine corpus
2.161  Et graue suscepit uibrato pondere robur
2.162  Exploratque manu uersans aptatque catenas
2.163  Ingentes, infracta cani mox uincula capto.
2.164  Tum se proripuit furibundi fulminis instar,
2.165  Ille fuga uersus petit alta sedilia Ditis.
2.166  Vt quum Chaonius quondam latrator euntis
2.167  Mota uiatoris sensit uestigia, raptim
2.168  Dura catenati frangens retinacula ferri
2.169  Currit in aduersum latrans, sed fuste uiator,

uinclis!
2.287  Hoc facilis labor: est praeduro adamante reuinctus
2.288  Praeque uiam quae te superas educet ad auras.
2.289  Haec te facta decent; isto tuo gloria gressu
2.290  Scandit ad aetherium tecum sublimis Olympum."
2.291  Haec ait. Ille malis miseros defendere suetus
2.292  Ingemuit; subiere tori, quibus ipse bimembres
2.293  Nimbigenas domuit, uirtus subit aemula Thaesei,
2.294  Thermodontiaca quocum pro coniuge bellum
2.295  Gessit et inuictis spoliauit Amazonas armis.

Hic poenas et crimina lancibus aequant.
3.28  Quo non ulla ualent populi tabularia, testes
3.29  Nec pro sonte citant, nudae stant iudice causae
3.30  Iam sontum detecta palam secreta uidente.
3.31  Omnibus hic deus est ignotus gentibus, ille
3.32  Scilicet omnipotens, aeterni maxima patris
3.33  Progenies, humana salus, qui corpore mortem
3.34  Sponte reus capiet, uitam pro morte daturus
3.35  Gentibus, et primi uictor sub carne parentis
3.36  Aeternas iusto delebit sanguine

nascentis origine mundi,
3.85  Inclyta ne sine laude foret praesentia regis
3.86  Aetherii, diuos summo formauit Olympo.
3.87  Nondum Luna nothos agitabat candida currus
3.88  Nec stellis fulsere poli nec Apolline pulchro:
3.89  Puniceo ille Satan surgebat Lucifer ortu.
3.90  In quo ceu speculo sol aureus aut orichalco
3.91  Aut uitreis quum fulget aquis splendebat imago
3.92  Et summi mens alta dei, quo maior Olympo
3.93  Non fuit in toto formaque decentior alter.

Viribus Alcides superas educit ad auras
2  Inferna stygium de regione canem.
3  Versibus Herculeae par est Iacobus arenae
4  Ille canenda gerit fortiter, iste canit.
5  Aetherios illi cultus benefacta dedere,
6  Isti grande decus haec benedicta dabunt.

quod pertinatiam, familiaribus eius incussit murmurque caeterorum suppressit: ambiguosque homines ac petri milati tanquam Delphici ei responsa ferentis reditum celerem sospitis optantes reddidit quem fraudis ille machinator adueniens hospitalitatis ueluti gratiam relaturus magnificis policitationibus circumuentum constatinopolim cum litteris miserat cumque stipis argenteae porciuncula quadam nouae quam pro archano cum his signo qui sua

paratum tenere curauerat conscendens aufugit: quem nostri custodientes non deseruere: sed ut ipsos una secum abire permitteret: uix impetrantes supplices ipsum eorum uti misereatur fortunae cum nihil eis reliqui esset orauere: quibus ille bono uti animo essent hortatis: non enim se beneficia ab eis accepta cum tyranniden recuperauerit obliturum: mirumque inmodum quod non habeat quid eis modo pro laboribus eorum donet angi. Aureum unum

Nec tibi diua parens generis nec tibi dardanus auctor.
Perfide: sed duris genuit te cautibus horrens
Caucasus: hyrcanaeque admorunt ubera Tigres. Hinc ille lupae alumni furor in fratrem. Caeterum cum non sit instituti sermonis de liberorum aeducatione disserere: non enim in praesentia tantum ocii nobis atque facultatis conceditur. Quorsum igitur nostra istec in efferos mores repentina

25 Symon Selymbrius Vitum Ruschium laudat
Christe faue: Viti Ruschi nam dicere laudes
Aggredior: nunquam ille tuis discessit ab aris,
Sacrorumque modum uix pubescentibus annis
Hausit, et attonso sese tibi crine dicauit.
5   Iamque ministerio uirtus matura uideri
Tunc potuit, uiridis nisi se

uetitum est ulli sese lustralibus undis
Abluere, et ueterem baptismate tollere culpam;
40   Tum quod, longa patris ne nos absentia quondam
Angat Aueroldi, tibi nostri credita cura est.
Ille suas miseratus oues, dum regna reuisit
Itala, pastorem te nobis, Vite, reliquit;
Non alius gessisse uices, et munera obire
45   Pontificis tanti potuit magis aptus haberi.
Tu tibi

preces effundit, in quo tota earum salus sita esse videtur, cum prius tamen pro civitate nostra, pro templis, pro patria, denique salute solicitus anxiusque Deo precibus instaret continuis et ut procula a nobis hostilis ille furor arceretur, penatibus nostris in dies imminencior, antelucanis vocibus celos pulsaret. Quid demum menia nostra, olim nutancia metu instantis ac maximi discriminis vicina inimicorum peste, firmata

rex, expavescunt. Pulchrum erat profecto spectaculum, cum nobis littere maiestatis tue te regem nostrum nunciassent, cernere universum populum undique in forum turmatim confluentem diligenter anxieque percunctari: "Estne ille Wladislaus, ille integerrimus, ille princeps sanctissimus, rex noster constitutus?" Tum voti compos effecta civitas (notum enim erat te Pannonica corona redimitum) videbat omnia referta alactritate et leticia, par ubique gaudium,

Pulchrum erat profecto spectaculum, cum nobis littere maiestatis tue te regem nostrum nunciassent, cernere universum populum undique in forum turmatim confluentem diligenter anxieque percunctari: "Estne ille Wladislaus, ille integerrimus, ille princeps sanctissimus, rex noster constitutus?" Tum voti compos effecta civitas (notum enim erat te Pannonica corona redimitum) videbat omnia referta alactritate et leticia, par ubique gaudium, pares animi

profecto spectaculum, cum nobis littere maiestatis tue te regem nostrum nunciassent, cernere universum populum undique in forum turmatim confluentem diligenter anxieque percunctari: "Estne ille Wladislaus, ille integerrimus, ille princeps sanctissimus, rex noster constitutus?" Tum voti compos effecta civitas (notum enim erat te Pannonica corona redimitum) videbat omnia referta alactritate et leticia, par ubique gaudium, pares animi clamoresque pares ubique ad

in altissima specula lumine quodam fulgens sempiterno, uti posteritati luceat in experimentum nobilitatis. Cui quidem sic excusso et absoluto existenti addidit eciam decus corporis et dignitatem et venerabilis forme eleganciam supremus ille rerum fabricator, ut plane in ambiguo sit, utrum te nobilitas an forma certatim invicem contendentes perfeccior esse videatur. Arbitror nimirum, speciosissime princeps, quod divinus ille animus venturus in corpus et celitus

et venerabilis forme eleganciam supremus ille rerum fabricator, ut plane in ambiguo sit, utrum te nobilitas an forma certatim invicem contendentes perfeccior esse videatur. Arbitror nimirum, speciosissime princeps, quod divinus ille animus venturus in corpus et celitus tibi missus dignum sibi voluerit hospicium, quo susciperetur, fingere, et par habitaculum, quo viveret, formare. Hec itaque augustissima facies tua efficit profecto, ut qui te viderint norintque

mansuetudinem, clemenciam, frugalitatem et rerum omnium continenciam, de quibus voluptatum blandimenta rapuere prefecturam. Hec quidem virtutes tantum ex equo tecum vivunt, integerrime princeps, ut non facile dignosci possit tene ille beaciorem an tu illas eminenciores efficias. Quibus profecto armatus ad Boemie regnum, que procio est Germanie, puer pene accessisti. Rex itaque constitutus et assumpto regni gubernaculo quanta religione iusticiam colueris, humani

arduus apex, qui summitate sua et ventos excedit et hiemes serenusque nulla nubium caligine premitur, extollitur pluviis eminencior auditque sub pedibus varias procellas invicem colluctantes et tonitrua ignibus micancia calcat, sic tuus ille animus omni furore adversoque motu depulso liber emersit et victor tandem magnitudine sua fruitur. Nam cum videres regni tui sublimitatem infestatam ab hostibus, per asperrima hiemalis tempestatis frigora et inter oppositas

ut te omnes pocius e celo lapsum quam in terris natum suspicentur. Iulii profecto Cesaris et industriam in rebus conficiendis adequasti et celeritatem et in armis demum prestanciam, fortunam vero longe quidem superasti. Nam cum ille a Dirachio piscatorium navigium in littore maris nactus Brundusium versus ad accersendas militum copias, que ibi cessabant, transvehi maturasset, adversa procella reiectus infecto eciam voto rediit in Epirum. Tu vero et

clarissime gestis et victor frueris et triumphator. Sed est, est, inquam, ac recedat Quinti Fabii Maximi et ob Hannibalem mora fractum Cunctatoris appellati, summus de Liguribus triumphus! Excidat a memoratu C. ille Marius, quod Iugurtham, Numidie regem captum ante currum egerit deque Cimbris Teuthonibusque gloriosam victoriam retulerit! Pretereatur eciam P. Scipionis Affricani de victa Carthagine triumphalis in urbem ingressus incredibili omnium

victuros homini dies, alterum affert perituros. Tu itaque Alciden Iove natum imitatus erexisti nomini tuo altissimam conspicuamque arcem opere magnifico, quam nulla vis, nulla unquam expugnabit etas. Si tuis igitur temporibus magnus ille Pompeius viguisset, te sibi parem ultro nimirum delegisset, si Gaius Cesar, te libens tulisset superiorem, si denique Porcius Cato, vite sue pro viribus te dominante consuluisset, ne dicam mortem sibi conscivisset. Tu etenim securus

obsequium, hec indulgencia inter siderum locanda comercia, que plus danti afferunt quam accipienti et propius eum inhabitant, a quo exeunt, quam in quem conferuntur. Ac si hoc tuo tempore Quirinus ille, Romani conditor imperii floruisset, Remum fratrem te quidem imitatus in regni partem admisisset. Neque arma inter fratres de Thebano imperio invicem concertancia surrexissent, si tua hec in fratrem pietas Etheoclen et Polinicen

plurima in te et nature munera et fortune ornamenta inmortalis Deus preter ceteros principes cumulatissime congesserit, quecumque largiris et donas, penes te sunt et hiis semper tamquam propriis frueris. Ac veluti Oceanus ille, quas celo et terris summinstrat, easdem possidet aquas, ita et tu, quodcumque fratri dedisti, solus habes et obtines. Huc itaque nuper attulisti geminas tecum coronas, Boemicam et Polonicam, et eas

libertas servata est et aucta quidem dignitas togato. Nam te et nobis galee splendor gemmis undique coruscans et divini verticis tui sublimitatem exprimens, aureus eciam clipei candor et armorum igneus ille nitor horrendum hostibus obiecere et trabea Palladiis modis contexta et Typrio acantho insignis deposito ferreo, semper tantum de bello cogitans, admirandum. Quorum alterum veneracionem tui, alterum terrorem illis incussere. Peperit

hostibus obiecere et trabea Palladiis modis contexta et Typrio acantho insignis deposito ferreo, semper tantum de bello cogitans, admirandum. Quorum alterum veneracionem tui, alterum terrorem illis incussere. Peperit salutem nomini Romano ille dies communis boni auctor, quo tu regni huius imperium suscepisti. Auspicia eciam tua, beatissime rex, omnes gentes maxime timebunt, que regni tui extremitates vel attingunt vel spectant: Ea namque parte, qua lucis exordium est,

tum nolunt, tum et nequeunt agnoscere. Quid enim si deus humana non curat, si bonorum et malorum studio non mouetur, si nec iustos amat nec impios odit, quid, inquam, stultius quam templa extruere, laudes reddere, conferre dona, ut nihil inde boni, nihil commodi assequamur? atque (ut ille ait) si talis est ut nulla hominum caritate teneatur, ualeat; quid enim dicam propicius sit? esse enim propitius potest nemini. Cic. nat. 1, 124. Stultus igitur Socrates, insanus Plato, delirus

consilium, rationem, intellectum et prouidendi multa et gubernandi prope infinita et quedam etiam de nouo quasi creandi concedemus, illi uero immenso et perpetuo fonti, a quo omnia hec miro quodam et ineffabili ordine profluxerunt, curam suarum rerum non dabimus? Et numquid solus ille, qui plantauit, aurem non audiet, et qui fecit, oculos non uidebit? Quod cum falsissimum tum ratione, tum exemplo et auctoritate conuincatur, necesse est profecto et deum esse et res humanas curare et bonos, hoc est sui similes, diligere, malos contra odisse. Semper enim

inimica. Quod si deo, qui summa est iustitia, summa bonitas, improbi displicent, conuenit certe ut puniantur. Neque est quod mihi aliquis dicat displicentiam hanc ex affectu prouenire, quo deum ipsum, qui stabilis, firmus, inconcussus est, commoueri non decet. Mouetur nanque summus ille rerum opifex, non autem affectibus (hi enim deum attingere non possunt) sed effectibus duntaxat. Et sicut ad coercendam malitiam opprimendaque scelera insurgit, ita ad probitatem et innocentiam conseruandam presto ubique est: quorum utrunque ad iustitiam et bonitatem, que in deo summa et

Aliter enim de eo loquendum esset et alia ratione incedendum. Sed nobis nunc de diuina essentia sermo est, non de natura humana. Mouetur itaque deus (ut dicebam) non hominum affectibus aut his, qui nobis sunt cum reliquis animantibus communes, quod utique absurdissimum esset: sed mouetur ille quidem effectibus (sic enim eos doctores sacri appellant) et sua quadam diuina et peculiari ratione, quam humana assequi mente uel difficile, uel impossibile sit: et quemadmodum probos homines et cum uirtute uiuentes diligit, ita malos ira et odio prosequitur: alioqui inter uitia et

homines descendisse quam illis gratissimam fore non ignorabat, quandoquidem natura comparatum sit ut omne animans sui similitudine plurimum delectetur. Neque enim ulla poterat esse homini uel forma uel imago ad uidendum iucundior, ad persuadendum efficacior quam hominis. Qua ratione summus ille rerum conditor etiam ad inferos quondam non corporea effigie, sed anime substantia, quoniam iturus ad animas erat, descendit, et paulo post corpus ipsum resumens in celum triumphans rediit, mortuos scilicet in forma sibi consimili, hoc est cum propriis corporibus excitatos, iudicaturus,

scilicet in forma sibi consimili, hoc est cum propriis corporibus excitatos, iudicaturus, et unicuique pro meritis siue penas siue premia redditurus. At uero cur pauper in mundum descendit? cur humilis? cur abiectus? cur tormentis omnibus et morti turpissime expositus? Sciebat ille, amplissimi patres (quid enim deus nesciat?), multo plus factis commoueri homines quam uerbis, facilius exemplo uite quam sermonis hortatione ad bene beateque uiuendum institui. Equidem cum bene dicere nullius sit laboris, bene uiuere maximi et incredibilis est. Quod si

haud improbanda dicerem: que et ipse si recte acquirantur expeditissimum prebere possunt ad salutem uiaticum; neque enim ulla uirtus aptior est si plane deum ipsum immortalem imitari uoluerimus et eius quodammodo diuinitatem effingere: quam beneficentia et liberalitas. Omnibus nanque summus ille opifex bona infinita largitur: omnibus se quotidie immo continue exhibet liberalem. Atque hoc ipsum homines opulenti et diuitiis affluentes facile (ut mihi quidem uidetur) si modo uoluerint consequi possunt. Nam diuitie (ut Ambrosius inquit) sicut impedimenta improbis: ita

sint facere sine ingenti animi sollicitudine non possunt; factus igitur Saluator noster in agonia laborabat pro rei magnitudine supra quam dici potest: ita ut ex hac uehementissima et incredibili anxietate sanguis uel sudor tinctus sanguine omnibus membris totoque corpore sese effunderet. Ille in terra proiectus ad celum oculos totamque mentem conuertens ter in hunc modum dixisse perhibetur: Mi pater si possibile est transeat a me calix iste: uerum tamen non sicut ego uolo: sed sicut tu: Et apparuit ei angelus confortans eum. Sed dicet hic fortasse aliquis

sicut ego uolo: sed sicut tu: Et apparuit ei angelus confortans eum. Sed dicet hic fortasse aliquis (utar enim uestra bonitate amplissimi patres: ac paululum a proposito digrediar: quoniam me tam diligenter attenditis) dicet inquam aliquis: Quid est quod Christus patrem orabat ut calix ille mortis a se tolleretur: cum id nequaquam uellet: aut si uolebat? cur a deo tunc exauditus non fuit? Atqui oratio hec Saluatoris ea ex parte proueniebat: que (ut modo dicebam) ad motum et afflictionem sensitiue partis attinet non que ad rationem et certam animi uoluntatem: ideoque mox

ad Iudeos se contulerat et recepto iam pefidie sue stipendio: principatumque inter eos sceleris sui priuilegio obtinens ante omnes gradiebatur. Ipse ipse dux: ipse tenebrarum caput perditissimo et teterrimo gregi signum dabat Quemcumque inquiens osculatus fuero ille est tenete eum. Quid postea? persoluit infelix qod promiserat: manibus impurissimis Jesum amplectitur: faciem illam deo et hominibus iratam uultui sanctissimo admouet: pallido: trementique ore Christum osculatur: neque enim ille qua erat mansuetudine proditorem

Quemcumque inquiens osculatus fuero ille est tenete eum. Quid postea? persoluit infelix qod promiserat: manibus impurissimis Jesum amplectitur: faciem illam deo et hominibus iratam uultui sanctissimo admouet: pallido: trementique ore Christum osculatur: neque enim ille qua erat mansuetudine proditorem suum reiicere uoluit. Perge porro: sed quid tandem hic restat nisi ut uoce tota in clamorem prorumpam? O scelerate Juda: O impurissime latro: O imanissima bellua: osculo tu quod ad humane societatis coniunctionem et uinculum pertinet: quod

est ab ignoto homine iniuriam accipere: miserius a noto. Acerbum ab extraneo: acerbius a proximo. Calamitosum ab inimico: calamitosius ab amico. Indignum a uicino: indignius a domestico. Luctuosum a conciue: luctuosius a conuiua. Horribile a socio: horribilius a discipulo: et erat tibi ille quem perdidisti notissimus o Juda, erat proximus, erat amicus, domesticus, conuiua, magister. Quid? quod parens, quod saluator, quod dominus, quod creator, quod deus? Cohors ergo et tribunus et ministri Judeorum comprehenderunt Jesum et ligauerunt eum.

notissimus o Juda, erat proximus, erat amicus, domesticus, conuiua, magister. Quid? quod parens, quod saluator, quod dominus, quod creator, quod deus? Cohors ergo et tribunus et ministri Judeorum comprehenderunt Jesum et ligauerunt eum. Atque ibi primum se ille non modo ab inimicis circundatum: uerum etiam ab amicis: et proximis omnibus misere destitutum conspexit. Quocunque oculos uertebat neminem pro se intuebatur. facti sunt principes eius, id est apostoli eius, uelut arietes non inuenientes pascua: et abierunt absque fortitudine ante faciem

omnes amici eius dereliquerunt eum: et preualuerunt insidiantes: non est qui consoletur eum ex omnibus caris eius. Colligatis itaque post tergum manibus quasi agnus in medio luporum ad Pilatum presidem trahebatur; omnes in eum uerbis pariter et uerberibus seuiebant. nec uero ille quenquam in tanto perditorum latronum grege conspicere poterat qui sanguinem suum inusitata et incredibili rabie non expeteret. Videres aliquos pugnis atque alapis eum cedere. plerosque diro latratu acerbissimisque uocibus partim irridere. partim maledicere. quosdam capillum et barbam (o

manus factas? quid uictorias sola dei inuocatione quesitas? Illud autem quomodo narrabo quod Egyptum aqua pro uobis pugnante, rana, cyniphe, musca, peste, ulcere, grandine, locusta, nocte, primogenitorumque interitu strauistis, quod muros Hierico in uoce tubarum psalmorumque deiecistis. Hic ille est, popule stulte et insipiens, cuius tu uirtute, cuius auspicio hec omnia et alia multo plura peregisti. Sed quid ego hec commemoro sceleratissime genti, si tamen gens appellanda est et non ferarum teterrima multitudo? Aures habent et non audiunt: oculos habent et non uident: pedes

coronatum: sanguine multo conspersum: sputo et omni sordium genere turpiter oblitum. flagellis ac uerberibus debilitatum prorsus et uix iam pedibus innitentem. Aspicite collapsa membra et omni penarum genere pallida atque exanguia. Riget cruore squallidi capitis concreta cesaries. formosus ille et suauis aspectus nusquam cernitur. pristinus forme uigor liuore et sanguine contabuit: capillique coherentis illuuies attenuatos oculos et lumen prope extinctum puluere et cruore obducit. Adhesit caro eius ossibus ipsius. A planta pedis usque ad uerticem non est in eo sanitas. Vidimus

puluere et cruore obducit. Adhesit caro eius ossibus ipsius. A planta pedis usque ad uerticem non est in eo sanitas. Vidimus eum et non habebat speciem neque decorem: sed erat species eius inhonorata et deficiens a filiis hominum. mutatus est enim color optimus obscuratum est aurum: et lapis ille preciosus. electus. angularis: quem quondam deus in fundamentis Syon: id est in sancte matris ecclesie fundamentis missurum se pollicitus erat perdidit decorem. perdidit lumen: quamuis uirtutem non amiserit. nemo eum nouit. nemo estimat. nemo ueretur. Lux in tenebris lucet et

flagellis: sanguine: et sordibus squallens. capite sentibus coronato. Cumque peruentum esset ad locum: qui caluarie idest sanguinis dicitur: rursus hic Saluator noster denudatur: et corpus illud sanctissimum: quod paulo post omnia ad se trahere debebat: quod a terra exaltatum ueluti eneus ille Moysi serpens singulare presidium: et saluberrimum medicamen futurum omnibus gentibus erat. Iterum inquam sub aperto celo ante omnium oculos uestibus cunctis denudatur: et milites ipsi: uel potius nequissimi latrones sortibus illas inter se diuidunt: Crucem eo spectante coaptant. titulum

scelus extenuo minusque apud uos dico: atque ipse cogitans sentio? quasi hoc permiserint tantum Judei ut fieret et non effecerint ipsi: Immo uero aliter esse non potuit: duo enim in omni delicto maxime spectari solent: animus scilicet et euentus. Sed quis Judeorum animus fuit tunc cum Romanus ille Centurio latus Jesu Christi lancea confixurus erat? quis dubitat patres? Nempe ut feriret. Et quis fuit euentus? feriit: atque illico uidit percussor cum cecus antea fuisset. et iudei in tenebris et cecitate sua remanserunt: Statimque ex uulnere sanguis et aqua effluxit. Sanguis ad

uel alios inanium deorum cultores ualde miror, in quibus nihil perfectum esse potuit, uiam ueritatis ignorantibus, sed Iudeos primum, deinde nostros, id est, Christianos, qui soli Deo credentes neque impossibile factu esse duxerunt, quod ille pręciperet, neque implere dubitarunt. Sequantur igitur, qui uolent, Catones, Scipiones, Fabricios, Camillos, imitentur Socratem, Pythagoram, Platonem reliquosque humanę sapientię professores, nos patriarcharum patrumque et

rebus expeditius liberiusque soli Deo obsequeretur atque deseruiret. Hinc illud memoratu dignissimum, quod, dum uicinus quidam urgente in scelus inopia, prostitutis trium natarum corporibus uictum sibi quęrere decreuisset, ille accedens domui eius nocte intempesta, ut elemosina in occulto fieret, tantum auri per fenestram iniecit, ut et inde uirgines honeste locarentur et pater ipse in spem sustentandi se non iniquam simul deueniret. Nicolao

non potest meus esse discipulus. Erat autem annorum quindecim, cum sic nudus et armatus in Christo solitudinem ingressus est, sacco tantum et pelliceo palio membra coopertus. Benedictus uero ille abbas, qui uiuendi formulas, quas nunc plerunque sequuntur monachi, scriptas edidit, a parentibus ex Nursia Romam ad excolendum liberalibus disciplinis ingenium missus, impubis adhuc ac pene puer, altius quam ea consueuit

existimauit. Egidius Atheniensis et ipse regio genere nobilis, dum adhuc sub tutela patris ętatem ageret, mendico ęgrotanti (quoniam aliud, quod daret, non habebat) seipsum despolians proprium amiculum dedit. Quo quidem ille indutus (tantum donatoris misericordię meritum fuit) e uestigio sanus consurrexit. Postea uero quam defunctis parentibus liberam suscepit bonorum possessionem, tam prompto animo omnia egenis dispertiuit, ut ea non prius

solum susceptum sceptri honorem deponere propter Christum, sed etiam oblatum refutare exemplis admonemur. Etenim Iudaelles, Britannię rex, cum monasticam uitam ducere in animo haberet, Iudoco fratri uoluit tradere regnum. Ille itidem ad Dei aspirans seruitium, ne, quod ultro offerebatur, uel inuitus suscipere aliquando cogeretur, clam inde profugit atque ad ripam Alzei fluminis in agro Pontini constructo paruo humilique tugurio solitarius

instituerat, ad proximorum uertit usum iam satis edoctus sapientiam huius mundi stulticiam esse apud Deum. Thomas autem apostolus ad Gondophorum, Indię regem; pro architecto non terreni, ut ille putauit, sed cęlestis ędificii missus, cum magnam pecunię uim in ędificandę regię sumptus accepisset, profecto in aliam prouinciam rege argentum omne pauperibus diuisit. Quod ubi innotuit regi, uinctus ductus est in

qua se bonorum suorum partem dare dixit pauperibus, oraculum accepit salutem factam esse domui suę seque iam non inter publicanos et peccatores, sed inter Abrahę filios computari. At contra diues ille purpuratus, quia luxurię suę deditus Lazari pro foribus iacentis non respexit erumnas, impietatis poenas tulit sepultus in inferno. Et qui dudum panis micas de mensa cadentes non concesserat mendicanti, nec ipse postea

saltem petenti concedi, quod sibi reseruabatur, affirmans semet esurire malle quam esurientem non pauisse. Dominicus Hispanus, dum Valentię bonis artibus perdiscendis operam daret, ciuitas annonę caritate laborare coepit. Ille multorum famem miserans, cum pecuniam non haberet, qua indigentibus pro tempore subueniret, libros uendidit nec dubitauit litterarum studiis studium pręponere pietatis. Et quoniam scriptum est: Qui pronus est ad

pauperes, in illis apostolos Domini ueneraturus, inuitari pręcepisset, discumbentes intuitus pręstituto numero unum superesse animaduertit, et cum inuitatorem criminis argueret, quod plures, quam iussus fuerat, conuocasset, ille e contrario nequaquam plures esse asseueraret, eos de integro consyderare coepit atque eum ipsum, quem, ut solus uidere potuit, ita solus residuum esse adnotarat, subinde mutari deprehendit et modo iuuenis, modo senis

residuum esse adnotarat, subinde mutari deprehendit et modo iuuenis, modo senis speciem uultu pręferre. Tali ostento attonitus silentium tantisper tenuit, donec peracto conuiuio seorsum euocatum, quisnam esset, interrogauit. Ille se non hominem, sed angelum esse respondit, cui aliquando sumpta naufragi forma mendicanti ipse et pecuniam et argenteam lagunculam largitus esset. Cumque subiunxisset tum demum illum a Deo electum, qui pręesse Ecclesię

dissimile benignę liberalitatis exemplum de Ioanne, Alexandrino patriarcha, ab his, qui uitam eius conscripsere, memoratur. Nam (ut aiunt) cum aliquando mendico sibi obuiam facto sex nummos dispensatorem dare iussisset, ille acceptis diuertit paululum de uia et progredientium pręuertens uestigia, gestu habituque alium mentitus, alios sex, non quia non agnosceretur; accepit, sed quod talem nactus fuerat datorem, qui etiam deprehensa dolositate

accepisset, ubi primum ea substrata cubauit, noctem illam totam insomnem egit, identidem ingemiscens mollius tunc se iacere quam dominos suos. Cumque illuxisset, culcitram uenumdari, pecuniam pauperi erogari mandauit. At diues ille ab emptore redemptam iterum misit precatus, ne munus suum ultra uenale haberet, sed eo ipse frui uellet. Verum diuitis preces superabat patriarchę in egenos misericordia neque ullo modo Ioannes tenere se potuit, quin

neque ullo modo Ioannes tenere se potuit, quin rursum itidem faceret ut prius. Diues autem iam secundo recuperatam eidem referri iussit: Videbimus, dicens, uter nostrum citius defatigabitur, tu uendendo, an ego redimendo. Ille ioculo dicta modesto admodum risum excipiens: Deo gratias ago, inquit, quod inituri simus certamen diuiti salubre, pauperi commodum, mihi iocundum. Itaque quoties id muneris missum sibi accepit, toties

ingemuit. Frater uero, qui illum comitabatur: Quid, inquit, ita tristaris, pater? Etsi hic indumentis eget, forsan abundat concupiscentiis. Tunc Franciscus, fraterni erroris non dissimulator, sed corrector iussit protinus, ut ille sua se tunica exuens pauperem tegat, et quod de ipso perperam opinatus fuerat, ab eodem ueniam roget ac tandem discat nefas esse miserorum mores sugillare, indigentiam negligere. Vtinam talem subire cogantur mulctam, ne

unius Dei adoranda facile appareret. Eadem erga externos obseruatione et Loth Sodomę usus, eosdem etiam angelos hospitio suscipere meruit, licet plures ad Abraham accesserint, quia pater multarum gentium ille. Sed Loth non rogasse solum, uerum etiam compulisse eos, ut ad se diuerterent, dicitur. Itaque alter exoratos statim suscipiendos monet, alter, si ulterius recusarint, cogendos suadet; arguens nempe illos, qui sic summis

nolle ei parcere, cui ferę beluę pepercissent, ac protinus hominem dimitti iussit. Ad Marinum monachum paruulo sub tugurio in solitudine habitantem, aprum aliquando a uenatoriis canibus actum confugisse legimus. Quem ille apud se tam diu latere permisit, donec ei sine periculo ad sua lustra redeundi facultas affuit. Cui tantę curę fuit tutum bęstię pręstare hospitium, quo eum studio uel suscepisse homines uel suscepturum fuisse

Franciscus Spiritu Sancto edoctus, ut intellexit gliscentem in pręcordiis comitis tumorem, statim desiliens asellum se illi cedere dixit, ipse potius pedibus iter facturus, eo quod obscuriore loco natus esset. Agnouit ille insolentis cogitatus culpam pene aperte sibi obiici, et miratus deprehendi potuisse ad pedes eius suppliciter prouoluitur seque peccasse confitens ueniam impetrat, cautius deinceps humilitatis propositum seruaturus.

fecit regno Dei. Idem Franciscus, cum se inter homines fama sanctitatis efferri percepisset, ne quam ex eo uoluptatem caperet, alteri negocium dedit, ut econtra probris petulantiaque ipsum incesseret. Et cum ille rusticanum, idiotam, ignauum inutilemque cum appellasset, calumnianti gratias agebat affirmans uerius de se sentire oblocutores suos quam laudatores, qui opinione decepti supra id, quod esset; se ęstimarent. Itaque,

clericorum et monachorum greges, matronarum quoque Christianarum grandis tentatio, et hinc et inde ex urbibus et agris uulgus ignobile, sed et potentes uiri et iudices, ut benedictum ab eo panem uel oleum acciperent. At ille nihil aliud quam solitudinem meditabatur. In hac salutarium uirtutum parte foeminas quoque sua laude fraudare non decet. Tabita, uirgo sacra monasterii magni Thebaidis, cum se omni humilitate

dominum, tot militum ductorem, quot conuenire potuit principi uiro, Cęsaris genero, Romani exercitus pręfecto, sępe uictoria potito, nunquam uicto. Tantam status mutationem nequisset efficere fortuna, quantam ille sua sponte suscepit, haud ignarus multo maiorem certioremque felicitatem esse seruire Christo quam dominari mundo. Quoniam, ut Esaias inquit: A seculo non audierunt neque auribus perceperunt, oculus non uidit, Deus,

desertum fugiens ad speluncam ipsius substitisset, eo insecuti, dum asellum comprehendunt, monachum, quem uix inuenire sperauerant, conspiciunt. Quare lęti gratantesque, simul ipsum, ut secum redeat, hortantur. Igitur, cum se ille muti animalis indicio deprehensum agnouisset, intellexit Dei uoluntatem, et fratrum uotis annuens, ad monasterium reuersus presbyteri officium suscepit. Hic mihi probe obseruasse uidetur, quod Apostolus ait: Nec

obedientię pressus iugo, flens tandem regendi monasterii munus suscepit. Et quia ex humilitate sibi prorsus diffidebat, a Domino meruit adiuuari atque ita, ut ei per angelum suum pręcepta institutionesque dirigeret. Quibus ille fratres sibi commissos instruendo, in omni sanctitatis genere facile reddebat perfectos. O uere igitur beatus homo, quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum! Odo * corr. ex Oddo

docere aggressus: Senex quidam, inquit, eremi cultor et Spiritu Sancto plenus, nepotem suum quęrentem, utrum episcopus electus munus accipere deberet, super disco satis alte a terra errecto diu fecit uolutari. Cumque ille postremo casum se timere dixisset, iussit, ut descenderet atque itidem super latam mollioris soli planiciem sese agitaret. Ex multa uolutatione sudanti ac defesso: Surge, inquit, et iam facere perge, quod tibi tutius factu

primum degenerantis curię signum apparuit, quoniam tantę integritatis uir a nemine, ne id faceret, interpellatus est aut, cum fecisset discessissetque, reuocatus nisi ab eodem, cui ob uirtutem charus fuerat, rege; quanquam ille solitarię uitę, quam repetebat, captus dulcedine nullius iam dissuasionibus a proposito moueri potuisset, quoniam nec regis motus est. Id neque improuide neque inconsulte factum facile uel uno argumento probari potest,

Bibliographia locorum inventorum

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Šižgorić, Juraj; Azzo Phorestus; Georgius Priolus; Petrus Barocius (c. 1445-1509?) [1487], Epigrammata minora, versio electronica (), 77 versus, verborum 589, Ed. Paolo Tremoli Olga Perić [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [sisgorgepigrm].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].

Selimbrić, Šimun (m. 1496) [1490], Vitum Ruschium laudat, versio electronica (), 70 versus, verborum 554, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [selimbricsvit].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report