Your search found 1909 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1301-1400:

aegrotos. interponuntur multa ubi fuerint, quomodo sese gesserint, quidque alii de eis senserint. Tale est etiam, quod nonnunquam authores sacri, quod dicere coeperunt, interrumpunt, et per digressionem alia admiscent: mox vero iterum prosequuntur, quod orsi fuerant. 1 Timoth. 5, Manus cito ne cui imponas, ne communices peccatis alienis: temetipsum purum serva. Deinde interponitur, quod plane alterius negotii est: Ne posthac bibas aquam, sed vino paululo utere propter stomachum tuum, et crebras tuas infirmitates. Hinc redit ad institutum, dicens: Quorundam hominum peccata

vitiorum aut factorum praestantium, laudatorum aut turpium. Movent Epitheta, praesertim significantia, operosa, viva, aut etiam genuinam rei naturam pingentia: ut cum additur Deo, creator, iustus, misericors, omnipotens, aeternus, vivus, etc. Durum est incidere in manus viventis Dei. Movent vero potissimum Epitheta habentia Hyperbolen et Metaphoram: ut, Cor lapideum, adamantinum, cervix ferrea, frons aerea. Talis est illa brevis descriptio Nabalis post auditum iam praesens periculum, imminens a Davide: Et mortuum est cor eius in medio eius, et

aliquoties vel cogitatione saltem repetendum est, dum ei varia epitheta adduntur, et Gloriam eius bis iteratur, dum patefactio eius splendorque describitur. Tale est quod supra recitavi ex initio 1 Epistolae Ioan. Quod fuit ab initio, quod audivimus, quod vidimus oculis nostris, quod manus nostrae palpaverunt. Verum de vi energiaque repetitionum in capite de Repetitionibus dictum est. Variae omnino sunt formae efficacissimarum locutionum ac figurarum in sacris Literis, idque etiam in historiis, quae non possunt nunc a nobis recenseri. Exemplo sit vel illud unum

unde etiam hilaris et gravis vultus. Sic admodum significanti evidentia dicit Ioabus iratus ad Davidem lugentem mortem Absolonis: Confudisti hodie vultum omnium servorum tuorum, etc. Sic spes ac expectatio animi per externos gestus indicatur: ut, Sicut oculi ancillae ad manus dominae suae, sic oculi nostri ad te, donec miserearis nostri. Alius dixisset: Sicut ancillae servae pensum et demensum, victum et amictum expectant tantum a sua domina: sic nos a te Deus omnia bona nobisque necessaria et salutaria, a te solo expectamus. sed altera locutio motum

florere, crescere, radicari, fructificare: et contra in adversis iacere, prostrati esse, fracti, contriti, arescere, destrui, evelli, marcescere, arescere, nigrescere. Sic peccata rubere ut coccinum, et albescere supra nivem, et similia. Gladius pertransibit animam tuam: gladius in ossibus meis. Manus Domini est adhuc extensa. Sic cor lapideum, adamantinum, cervix et nervus ferreus, frons aerea. Tale est illud: Tota die expandi manus meas ad populum rebellem et contradicentem. Sic sitientes et esurientes, pro aliquid avide expetentes. Sic sanguis Christi lavat nos ab omnibus peccatis, et

marcescere, arescere, nigrescere. Sic peccata rubere ut coccinum, et albescere supra nivem, et similia. Gladius pertransibit animam tuam: gladius in ossibus meis. Manus Domini est adhuc extensa. Sic cor lapideum, adamantinum, cervix et nervus ferreus, frons aerea. Tale est illud: Tota die expandi manus meas ad populum rebellem et contradicentem. Sic sitientes et esurientes, pro aliquid avide expetentes. Sic sanguis Christi lavat nos ab omnibus peccatis, et laverunt vestes suas in sanguine agni: et cum laverit Dominus sordes filiarum Zion, et sanguines Ierusalem amoverit. Manus vestrae

Tota die expandi manus meas ad populum rebellem et contradicentem. Sic sitientes et esurientes, pro aliquid avide expetentes. Sic sanguis Christi lavat nos ab omnibus peccatis, et laverunt vestes suas in sanguine agni: et cum laverit Dominus sordes filiarum Zion, et sanguines Ierusalem amoverit. Manus vestrae sanguine plenae sunt: ambulare, stare, sedere cum impiis aut in cathedra pestilentiae. Tale est Eliae: Cur vos claudicatis in utrunque latus? id est, animo vacillatis, modo Baalum, modo Iehovam colentes. Item contrarium Paulinum

hisce figuris in tractatu Troporum et Figurarum dictum est. Huc etiam multos pleonasmos et leptologias referre possis: ut, Levare oculos, et videre: aperire os, et loqui dicendo, etc. Levare vocem, et clamare: surgere, et abire. 1 Ioan. 1, Quod vidimus oculis nostris, et manus nostrae palpaverunt. Phalereus dicit repetitiones sistere ante oculos, et praesertim verba ficta, quia rei naturam imitentur: quale est apud Paulum, Cymbalum alalazon tinniens, a sono fictum. Talia sunt valde multa in Hebraea lingua, quae maximo studio ipsarum rerum naturam

me, ne addatis offerre sacrificium vanitatis: suffimentum, abominatio est mihi: Calendas et sabbatum quod convocetis convocationem, non possum ferre iniquitatem cum coetu: Calendas vestras et solennitates vestras odio habuit anima mea, sunt mihi oneri, fugatus sum sustinendo. Et cum extendetis manus vestras, occultabo oculos meos a vobis: etiam cum multiplicabitis orationem, non audiam. nam manus vestrae sanguine plenae sunt. Eadem repletio accidit etiam, cum clare studet elo qui optimarum rerum divites cogitationes: ut cum Romanorum primo, in primo initio vult indicare

quod convocetis convocationem, non possum ferre iniquitatem cum coetu: Calendas vestras et solennitates vestras odio habuit anima mea, sunt mihi oneri, fugatus sum sustinendo. Et cum extendetis manus vestras, occultabo oculos meos a vobis: etiam cum multiplicabitis orationem, non audiam. nam manus vestrae sanguine plenae sunt. Eadem repletio accidit etiam, cum clare studet elo qui optimarum rerum divites cogitationes: ut cum Romanorum primo, in primo initio vult indicare suum nomen et functionem, abripit eum rei bonitas ac magnitudo in copiam verborum acrerum: et cum

extorqueant. Quod et accidit, dum illi in conscientia convicti sua, nihil possunt contra respondere. Quarto, efficacissime dicitur, Quae ipsimet vidimus et audivimus: quibus indicatur summa harum rerum certitudo. Sicut et 1 Iohan. 1 dicitur: Quod audivimus, quod vidimus oculis nostris, et manus nostrae contrectaverunt: et Iohan. 1, Habitavit inter nos, et nos vidimus gloriam eius, gloriam sicut unigeniti. postremo efficacissime dicitur: Non possumus non loqui, volentes nolentes cogimur loqui,

Dei, esse vitem, esse tegmen contra solem, pluviam et frigus: vult te illarum rerum proprietates expendere, et in Christo similia quaedam observare ac considerare. Talia sunt innumera, ubi indicata unica voce re quapiam, non aliter nobis magnam rerum sciendarum copiam suppeditat, quam si data in manus scheda aut alio libello diceret, ibi eum illa omnia plenius diligenter considerando cogniturum, quae ipsa unico verbo subindicasset. De usu quoque brevitatis, seu quomodo sacram brevitatem cognoscere debeamus, forte aliquid utiliter dici posset. Omnino enim verissimum est, sacras

arrogantes nequa quam probandam censeo. nam Paulus veluti comprobans illud iudicium, talem se etiam coram sermone esse velle ait. βάρος etiam potentiam solet significare, sicut Diodorus scribit, Philippum timuisse gravitatem civitatis Olynthiorum: et manus graves pro robustis ab Homero celebrantur. Caeterum Hermogenes gravitatem styli vocat, cum est acerbus, obiurgans, accusans et expostulans. Sive igitur potentiam aut robur sermonis intelligas, sive hasce quasdam quasi praeceptoris virgas, quibus eos liberius et asperius

vero cum authoritate: Nos vidimus gloriam eius, et habitavit in nobis. Item: Scimus quod testimonium eius est verum. Et haec eo scripta sunt, ut omnes credant et salventur: alioqui si omnia scriberentur, totus mundus non caperet libros. Sic in Epistola: Quod audivimus, vidimus oculis nostris, et manus nostrae palpaverunt, etc. In Epistolis minus videtur aperte distinguere partes doctrinae, quam Paulus, qui plerunque primum contritionem, postea iustificationem, postremo novam obedientiam urget, primum malam arborem monstrans, accusans ac succidens: deinde bonam

Evangelicam, nihilominus Papistae ad infusas quasdam piorum qualitates, atque ita revera ad nostras virtutes ac bona opera ausi sunt transferre. 35 Sic etiam fides est revera nihil aliud, quam quaedam mendica manus, qua a Deo precario omnia bona praesertim vero gratuitam reconciliationem, impetramus, ut eius naturam plenius in libello de Fide, et alio de iustificatione exposui. Hanc ipsam mendicam manum, precario victum quaerentem, Sophistae ita suis qualitatibus formarunt et finxerunt, ut ex ea prorsus

ac sine aliquo longiore iuris processu, aliquos interfici iusserint, ut Saul, David et Salomon, subito aliquos trucidari praecipiunt: sicut et nunc Turcici tyranni ac satrapae: qui mos a mitioribus Romanis principibus alienior fuit. Hinc item illae cruentae phrases, In alicuius sanguine pedes aut manus lavare, Sanguinem bibere, et similes. Hinc igitur ob vehementiam affectuum, et simul consuetudinem externis indiciis, aut etiam ritibus eos testificandi ac exerendi, valde variae voces ac loquutiones et similitudines in sacris Literis de utroque hoc genere leguntur. Huc referri debent varii

Hac metaphora et Christus ipse in deprecanda sua cruce ac passione apud patrem, usus est: ubi etiam illud verbum Transire convivale quid sonat, quasi si sedentibus in ordine convivis, cum alicui imbecilliori parcitur, et poculum ordine progrediens, pertranseat ante eum ad sequentem, ne ille id in manus accipere et exhaurire praeter vires ac voluntatem suam cogatur. Variae etiam metaphorae sumuntur ab ebriosis ac ebrietate et vomitu aliisque accidentibus: quae alias vertiginem falsae doctrinae notant, Isa. 28. 29. Oseae 4, et in Apoc. alias miserandam animi perturbationem, et

in rupes, cavernas et foveas, et loca devia, ac recessus abditos: quorum ibi magna copia fuit, ut supra indicavi, ibi pauci aliqui incolumes manserunt: unde reliquiarum crebra mentio, et ad spirituales reliquias translata. In belleis mulum plagiarii, et alioqui parvae praedatorum aut latrunculorum manus grassatae sunt in hostes. Fuerunt quoque loca magis latrociniis idonea ob varios anfractus vallium, quam aperto Marti, ut etiamnum Turcici plagiarii in Christianos grassantur. Saepe integras gentes adduxerunt, vel in servitutem extremam redigendo ac dividendo eos, vel alibi contra

osculabatur pedes Domini. et Psalmus secundus dicit: Osculamini filium: id est, subiicite vos ei, ac obstringite et servite. Laxos sinus soliti sunt habere, ac in eis aliquid gestare: inde mensuram alicui in sinum effundi, in sinu ignem portare. In sinu etiam ociosi, et etiam frigentes manus abdebant: unde Salomon, Abscondit piger manum in sinum, etc. Longas vestes habuerunt, quibus se etiam noctu texerunt. Unde dicit Ruth ad Booz: Extende vestem tuam super ancillam tuam. Cingula habuerunt ex peplis, ut nunc Turcae et etiam Pannones: unde est

spectari solet, postea de num commoditas. Unde et apud Graecos, et apud Latinos quaedam minus necessariae literae longo tempore postea additae esse commemorantur. Hoc ordine etiam Plato in Philebo literas inventas affirmat, sive ille serio id dicat, ut ab aliis historiam per manus accepit, sive ratione ipsa cogitationeque hunc ordinem maxime naturae convenientem verisimilemque animadvertit. Quem locum et propter autoris nomen, et sententiae elegantiam adscribam: ὥσπερ γὰρ ἐν ὁτιοῦν εἴ τίς ποτε λάβοι,

scriptum esse, ut non valde multum Ecclesia damni pati possit, etiamsi quis vetus Testamentum aliter, atque convenit, legere velit. Quorum alterum quam falsum sit, alterum vero etiam impium, suo ordine ostendemus. Nam qui dicunt retentam esse lectionem, quae inde usque a Mose per manus tradita sit: non solum non confirmant quicquam, sed et valde inconsiderate loquuntur. Utenim concederemus assidue in eruditorum manibus Biblia versata esse: tamen nulla est tanta memoria, quae in tot myriadibus syllabarum, quae in singulis vocales subintelligendae essent, observare possit.

quisque posset tantos sumptus facere, ut sibi curaret Biblia integre describi: putaverint multi, qui iam nonnihil profecerant, suaeque memoriae fidebant, sibi tantum consonantibus scripta Biblia satisfactura: eoque factum, ut cûm multi eiusmodi exemplaribus uterentur, tale aliquod in Hieronymi manus pervenerit: num propterea consequeretur, omnino nusquam extitisse Biblia vocalibus scripta? Ea sane ratione ne Chaldaica quidem Paraphrasis extitit: quia ipse eius nullam mentionem facit. Idem quoque de Graeco interprete dici posset, de quo, quis ille fuerit, nondum satis inter eruditos

autem non de ista externa et crassa forma, quam considerat in adolescente puella, aut etiam in toto homine Philosophia, non multo sanioribus oculis contemplans eius formam (tametsi et ea sit valde corrupta et labefactata) ut quod homo constet corpore et anima, habet staturam erectam, duos pedes, manus, oculos, aures, et similia, sitque animal ridens, numerans, ratiocinans, etc. sed loquor de ea nobilissima substantiali forma, ad quam praecipue ipsum cor, aut potius anima rationalis formata erat, ita ut ipsa sua essentia esset Dei imago, eumque repraesentaret, utque suae

praedicta Aristotelis sententia, de interitu speciei, etiam communi sensui est nota, et in communi vita receptiss. Quamprimum enim olla non est idonea ad coquendum, non habetur a coquo pro olla, sed abiicit illam. Sic quamprimum oculus non videt, non habetur amplius pro oculo: quamprimum pes aut manus exaruit, non amplius pro pede aut manu habetur, sed resecatur. Quamprimum quis non vult aut potest praestare operas servi, militis, iudicis, aut aulici, pro servo, milite, aut aulico amplius non numeratur. Est etiam vulgo quasi proverbialis locutio, cum aliquis de re semicorrupta, etiamsi

in suum aliquem idoneum usum convertere. Quare id solum prudens fidusque doctor Ecclesiae agit, ut aliquot praecipua, et maxime utilia, aut etiam necessaria praecepta aut sententias in unoquoque capite aut dogmate, articulo aut textu deligat, easque auditori ante oculos proponat, et veluti in manus domum secum auferendas, ac in suum usum utilitatemque collocandas tradat, et opportune ac importune, vel usque ad taedium inculcet. At Lector contra habens certam methodum, investigat et colligit omnia quoquo modo ad propositum locum facientia et scitu digna, eaque certa ratione

usum opusve parum idonea, quod legenti patrum scripta nusquam non apparet. Quem ergo tu certum Scripturae sensum ex tanta interpretationum varietate, licentia et violenta controversione haurire possis? 19 Audacter plausibiliterque perorant adversarii, de interpretatione Scripturae per manus tradita, ac tandem per Theologos conscripta. At contrarium liquet ex ista tanta diversitate, imo et contrarietate interpretationum, ut et prius monui. Manifeste enim apparet, istos tam diversos sensus ex pluribus capitibus profluxisse, dum uniculque suum maxime pulchrum videtur: et quot sunt

Christus tantam diversitatem, atque adeo contrarietatem sensuum suis non tradidit, nec spargere eos in Ecclesiam iussit. Verum ubi tandem producunt aliquos vetustissimos et prorsus autenticos authores, liquido docentes, istam Rabinorum aut patrum Cabalam a Christo ipso acceptam, et per manus fideliter traditam, usquedum tandem a Scoto et aliis Sophistis et Sorbonistis conscripta consignataque est? A veteribus quidem perpaucae quaedam traditiones ab Apostolis relictae nominantur. Certe si quid tale esset in Ecclesia a Christo relictum ac institutum, non tantum multae historiae de

non tantum multae historiae de eo testarentur, sed etiam ipsi Apostoli ad tales Cabalas et Masoret nos ablegarent. Extarent etiam proculdubio integra volumina, sub talibus forte titulis: Expositio Scripturae sacrae a Paulo, Petro aut Ioanne divinitus accepta et Ecclesiae tradita, aut per manus Ecclesiae commendata. Nam profecto tantum thesaurum sanctissimi illi viri in primitiva Ecclesia non neglexissent, qui etiam sua aliorumque non semper maximi momenti scripta aut epistolia conservarunt. Verum contra, non tantum non proferuntur certa ac solida testimonia de ista Cabala, aut per

manus Ecclesiae commendata. Nam profecto tantum thesaurum sanctissimi illi viri in primitiva Ecclesia non neglexissent, qui etiam sua aliorumque non semper maximi momenti scripta aut epistolia conservarunt. Verum contra, non tantum non proferuntur certa ac solida testimonia de ista Cabala, aut per manus tradita doctrina: sed etiam in eo habetur evidenter contraria sententia aut historia, quôd Patres in certaminibus ipsam Scripturam, tacentes omnino Cabalam, urserunt. 20 Certissimum omnino, tum divinae providentiae ac voluntatis, tum etiam iudicii veteris Ecclesiae indicium est,

ratione conditio multo melior fuerit, eorumque religio certior erit quam Christianorum, si ista adversariorum norma valebit. Nam ipsi, praeter vetus Testamentum, habent suam Patrum traditionum normam (quam per manus fingunt sibi inde a Patriarchis ac Prophetis traditam) iamdudum scripto in suis Thalmudicis libris comprehensam: cui nihil porro addere aut adimere licet. At nostra Cabala adhuc quotidie a Rabinis nostris scriptitatur, quotidie adhuc Spiritus aliquid sanctissimae sedi patefacit, quotidie

27 Sicut solus Deus est sapiens, verax et bonus: contra autem, teste Scriptura, omnes homines sunt mendaces, insipientes et mali, et maledictus qui in eis confidit: ita etiam sola ea doctrina aut liber, quem certo constat ab ipsomet Spiritu sancto per os Prophetarum et Apostolorum dictum, et per manus eorum conscriptum, est vera et plena sapientia ac salutaris doctrina. Contra autem, in omnium aliorum doctorum scriptis constat esse multum straminis ac foeni cumulatum, non parum etiam zizaniae interspersum. Sunt quoque omnium temporum scriptoribus inde ferme a Christo ante nos a maioribus

sequitur, is securo animo et plena fide dicere potest: Scio cui credidi, et certus sum. At qui deserta Scriptura, ut obscura et ambigua, ad Patres confugit, quomodo is certus esse potest, se tantum veras illorum sententias sequi? Quo lumine aut iudicio discernet illam (ut isti volunt) per manus traditam Cabalam Dei, ab erroribus ipsorum mendacio obnoxiorum homuncionum? Itaque ille nequaquam dicere potest, Scio cui credidi, et certus sum: sed necessario cogitabit, Dubito quid et cui credam, cum Scriptura sit obscura, et patres multa male senserint ac dixerint: sicque in dubitatione

melius actutius dirimere et comprimere potest, quam maiorum nostrorum vetustissima et universalis consuetudo? quam communis et concors eorundem Patrum sententia? quam per totum Christianum orbem omnibus seculis iam inde a temporibus Apostolorum ad haec usque tempora perpetuo, et quasi per manus traditum institutum, et apud omnes semper recepta et continuata observatio? Te pacatum reddat traditio, (ait Magnus Basilius) Dominus ita docuit, Apostoli praedicaverunt, Patres observaverunt, confirmarunt Martyres. Sufficit dicere: Sic edoctus sum: (sane, si verbo Dei certo ac scripto sic

sanctissimis Praelatis, quae erunt necessaria: quia non recedet verbum a Propheta, nec lex a Sacerdotibus. Audiamus ergo ipsos, et negligamus Scripturam: quandoquidem tam potenter spiritu Dei reguntur. 9 Non omnia dogmata Religionis esse praescripta in Bibliis, sed innumera per manus tradita. Traditiones ergo audiendas esse. At illae plerunque ex diametro cum scripto verbo Dei pugnant. 10 Scriptura non debet esse norma iudicii propter causas supra auditas. Desinat ergo posthac vocari Canon. 11 Sola vetus versio, neglectis Graecis et Hebraeis

255 20. Nonne ipse dixit mihi, Soror mea est, etc. 230 Et facta quae non fient, fecisti mecum cum 193. 194 22. Ecce ignis et ligna, ubi hostia? 281 In te, sive in semine tuo benedicentur omnes gentes 69 23. Et dedit in manus servorum suorum greges 255 24. Nunquid ibis cum hoc homine? 194 A Deo est hoc, non possumus ad te bonum vel malum loqui 217 25. Si sic, quid ego? 223 26. Et fuerunt exacerbans spiritum 158 Et reversus est Isaac, et fodit puteos. 160

etc. 158 11. Apud Israelitas non movebit canis linguam suam, etc. 160 12. Nec os confringetur in eo 231 16. Cum dederit nobis Iehova vesperi, etc. 223 Quod pinsetis, quod coquetis, coquite. 194 17. Fuit manus eius 158 19. Super alas aquilarum gestaut te. 201 et 203 20. Non habebis deos alienos 222 21. Maledicens patri aut matri suae morte moriatur 218 Pecunia eius est 223 22. Qui immolaverit diis, occidetur 205 Si affligendo

116. Credidi, quia locutus sum 216 Dolores inferni invenerunt me 186 118. Dominus fortitudo et cantio nostra. ibid. Deus est Dominus, et illuxit nobis 157 119. Iudicia tua adiuvabunt me 215 122. Sicut oculi ancillae ad manus dominae suae, etc. 276 125. Circa Ierusalem sunt montes, et Dominus in circuitu populi sui 203 132. Propter David servum tuum, ne avertas faciem Messiae tui 322 133. Dominus mandavit benedictionem. 319 137. Infantes dissipabunt ad

1. Tim. 1. Sicut te iussi manere Ephes. et quibusdam praecipere, etc. ibid. 2. Deus vult omnes homines salvos fieri 217 Mulier est decepta, non vir 211 5. Testimonium habens, si liberos educavit, etc. 238 5. Manus cito ne cui imponas, ne communices peccatis alienis 260 ¶ 2. Tim. 2. In magna domo sunt non tantum vasa aurea et argentea, etc. 28. 29 3. Ac tu persistito in his quae didicisti, etc. 414. etc. Omnis doctrina

ibid. festinandi verbi constructio 160 ficuum bonarum et malarum corbes quid significent 274 fides altera poenitentiae pars 309. et renovatio, Dei dona 318. instrumentum quo peccator ad remissionem peccatorum pervenit 325. manus mendica 324. qua ratione efficiat bona opera 326. quatenus iustificet 318. quid 345. eius primariae partes duae. ibid. quid sophistis 342. quomodo nobis imputetur ad iustitiam 229. religionis ubi necessaria 132. sola iustificat 215. verbum et sacramentum

mandato Dei cur homo non obediat 348 Manichaei unde corruptionis originem deduxerint 382 Manichaeorum de peccato sententia 368. deliria 382. duo dii. ibid. mansuetus in Hebraeo quid significet 318 manus Domini tetigit me, quid 2 manum alicuius invenire 186 per Manum quid intelligatur 86 manus cur Deo tribuantur 199 Maosim idolum re et sono nominis Papisticam missam exprimere 435 Marcionis haeresis unde 99

de peccato sententia 368. deliria 382. duo dii. ibid. mansuetus in Hebraeo quid significet 318 manus Domini tetigit me, quid 2 manum alicuius invenire 186 per Manum quid intelligatur 86 manus cur Deo tribuantur 199 Maosim idolum re et sono nominis Papisticam missam exprimere 435 Marcionis haeresis unde 99 Maria quomodo mulier dicatur 84 Martinus Peresius quomodo Scripturae obscuritatem exagitet 423. eiusdem de

1.89  Talibus interdum monitis accomodat aures *
1.90   90 Atque gubernandum Christi suscepit ovile.
1.91  Ambas deinde manus tendens ad sydera flexus
1.92  "Numen", ait "cęli, cui me parere necesse est,
1.93  Arida nunc mea rore riga stellantis Olympi
1.94  Pectora, quo valeam caulas curare

3.71  Asparagis, duro educantur membra cubili,
3.72  Per totum lacera et multis livoribus atra
3.73  Et pia funebri lavit ratione cadaver
3.74  Fonte manus pulcrisque ornavit vestibus illud.
3.75  75 Confestim Pariam Ioannes fertur in ędem.
3.76  Quem feretro impositum sacri venerantur honesto
3.77  Presbyteri et

4.165  165 Acta per Adriacas auctis violentibus undas
4.166   Inpelit venit Tragurina ad littora Classis.
4.167  Tum peregrina manus spoliis intenta ferendis
4.168  Tentat Ioannis sanctum asportare cadaver.
4.169  Sed quia consurgens Boreas iam vela vocabat,
4.170  170 Anellunt dextram secumque

derivata, Hebreorum quasi Heberorum nomen assumpserit. Fuisseque ambas eas scholas celeberrimas tradunt. E quibus, et Abramus prodierit, et Iacob nepos eius, ut sapientia imbueretur ad eas est profectus. Non est autem dubium Semum a Nocho patre institutum fuisse. Quem omnes ab Adamo doctrinas per manus traditas calluisse, a multis est memoriae commendatum. Quod verum cum sit, et non sit a ratione alienum eis contemporaneum Azonacem, in eorum scholis institutum iisdem de Deo sermonibus Zoroastren imbuisse. Inde forte, non immerito Proclus Chaldaicam theologiam, theodolon non

optare quidem possumus, sperare, nisi Deus Optimus Maximus opem ferat, vix possumus. Nunc ad tuum Catonem redeo, de quo ita statuo: cuncta in eo accurate, et singulari pietate scripta esse, et quae ita scripta sunt, ut in his miseris, et turbulentis temporibus in manus hominum quam primum veniant, et utile, et imprimis necessarium iudico. Concionator meus, quem petis, Antverpiae sub praelo est, cum primum exibit, ut habeas, curabo. B. V.

purgata Stoicus aure vocat.
1.4.34.1  Civili belli miser exitus, imbuit hostis
1.4.34.2  Frater fraterno sanguine saepe manus.
1.4.35.1  Mortalem dicet sapiens, genuisse sciebam,
1.4.35.2  Si cadat infaelix filius ante diem.

dissidet illa nota.
1.7.50.1  Vincere Romanum est, aut fortiter emori in armis,
1.7.50.2  Dixit, et interea flagrat ab igne manus.
1.7.51.1  Qui fugit, aut hosti dextram protendit inermem,
1.7.51.2  Ille nec Hispanus, nec fuit ille Lacon.

et fortuna aeque celebrantur, et ista
1.11.64  Pellaei iuvenis, Caesaris illa comes.
1.11.65  Ulcera si pateris, passus quae rector Achillis,
1.11.66  Cur medicas nobis vis adhibere manus?
1.11.67  Cum sedet et mulier suspenso cogitat ore,
1.11.68  Nate cave, sanum cogitat illa nihil.
1.11.69  O quoties prodest inimicus, et admovet acres

una parat. Alabastrum.
3.21.1  Digna Philippaeis fiant ut pocula mensis,
3.21.2  Phidiacas poscunt haec alabastra manus. Christallus.
3.22.1  Eruta ab effossis Christallus montibus alba est
3.22.2  Gemma, nec Alpinis

neget. Chirotheca.
3.218.1  Horridus Arctoo Boreas cum stridet ab axe.
3.218.2   Mollior algentes vellet alura manus. Bombarda.
3.219.1  Inventum est hominum, quae machina terret, et urbes,
3.219.2  Vincit, et irati tela

Antonio Suario Lusitano optimae spei puero S. Antverpiam. Dum promissum carmen mitto, et aliquid ad te scribere animo habeo, vix prae aeris intemperie calamum manus sustinet, et quamvis ad luculentum ignem sedeam, totus tamen horreo, totus contremisco. hui; Kalendae Maiae appetunt, et praeter nivium tribus cubitis terra altiorem, nihil est quod intueri possis, ubi nunc rosae (ubi Lilia) imo, ubi cerasa? Et apud nostros

regnare malim. At sudavit, et alsit, inquiunt, vino madens sudabat lippus ille, et Lucanae puellae amoribus intentus ociose cantillabat, cum has nugas in litteras mitteret, quod si Mosae glacies, et frigora expertus esset, non ita ineptiret, sed torpentes manus ad ignem. Cras, si mitior aura spiraverit, Lovanium rheda vehar, illic litteras tuas expecto. B. V. Leodii apud Eburones

Rhacusanus Patritius Scaevole comparandus.
10.47.1  Stat respersus adhuc de sanguine regis Etrusci
10.47.2  Mutius, et spreto fumat ab igne manus.
10.47.3  Roma sile; senior contempsit vincla Saraccus.
10.47.4  Alter et Illyriae Regulus ille fuit.

Belli incommoda, et pacis bona.
10.49.1  Te tuba castrorum somno excitet, armaque cogat
10.49.2  Sumere, et incerto Marte ciere manus.
10.49.3  At mihi gallorum cantu, cum roscida cedunt
10.49.4  Sidera, rumpatur dulcis, et alta quies.

In imaginem eiusdem a Titiano expressam.
11.27.5.1  Hospes uti noris qui sim duo carmina dicam.
11.27.5.2  Plura loqui vetuit nam Titiana manus.
11.27.5.3  Mi pater Alcides, et avus de gente Valesa,
11.27.5.4  Maximus hic regum, Dux erat ille ducum.

ministrat
11.27.7.12  Ergo iacent laurus, et mea plectra silent.
11.27.7.13  Quod superest, velum Timantis conteget illa,
11.27.7.14  Quae nequit artificis pingere lassa manus. De Theriaca Rochi Pharmacopaei.
11.27.8.1  Cum subit Europae vectorem Phaebus, et aura

De urbe Rhacusa ab egregio pictore expressa.
11.27.14.1  Hoc quodcunque vides hospes, quae magna Rhacusa est.
11.27.14.2  Expressit paucis ingeniosa manus.
11.27.14.3  Virginis hoc templum est, haec ingens Curia patrum,
11.27.14.4  Hic pius aurata Blasius arce sedet.
11.27.14.5  Hic saliunt vivi latices e virgine

Romana virtus.
13.18.1  Stat respersus adhuc de sanguine regis Etrusci
13.18.2  Mutius, et victo fumat ab igne manus.
13.18.3  Ut pater imperium rerum Romanus haberet,
13.18.4  Non cruor, aut caedes, ignis at ille dedit.

Divum, neque vendimus aras.
13.90.8  Talis ab Illyrica sit procul urbe furor.
13.90.9  Quod si bella moves, accingit Blasius ensem,
13.90.10  Et clypeum victrix iam quatit illa manus. Gratulatur Dominico Slatericco nobili iuveni, et Patavinae scholae rectori natum filiolum.
13.91.1  Praescia venturi si mens

caede Tyrannos
16.2.65.4  Ad generum Cereris quattuor isse ferunt.
16.2.65.5  At quae nata tibi successit in aurea sceptra,
16.2.65.6  Caede viri incestas polluit illa manus
16.2.65.7  Scota Clytemnestre, sceleris sed vindice ferro
16.2.65.8  Hinc iacet infaelix truncus, et inde caput. Stuarda gens, quae aetate

tenent superi, mortales cura fatigat
16.3.26  Sordida, et obscuris apta ministeriis.
16.3.27  Hos tamen, hos muros, hanc ductam ad sidera molem
16.3.28  Vidimus, Heroae cum posuere manus.
16.3.29  Vix bene condiderant, et protinus omine fausto
16.3.30  Candida ter circum tecta volavit avis.
16.3.31  Mox bona libertas mortales ante perosa

16.3.98  Evocet Ascraeis saltibus Aonidas.
16.3.99  Quae ripas Sebethe tuas, quaeque antra Sybillae,
16.3.100  Et vicina colunt littora Parthenopes.
16.3.101  Guetaldae venere manus, non aptior ulla Guetaldi.
16.3.102  Gens miscere preces, et dare thura Iovi.
16.3.103  It iuvenis, si bella vocant, invictus, et illi

16.3.113  Qui Solymas arces, et Iesu nobile bustum
16.3.114  Hospes adis, Daxae littore siste gradum.
16.3.115  Sorgorum pius hic surgit labor, omnia vivis
16.3.116  Docta manus Blasii pinxit imaginibus.
16.3.117  Hic est Virgo parens, hic Christo occurrit in horto
16.3.118  Magdalis, ut domita de Styge victor adest.
16.3.119  Crux quoque grandis

impedimenta Coztaniczam uersus praemittit, postridie et ipse ea subsecuturus. Verum ne nostri eum fugam adornare animaduerterent, cum selectissimis quas secum detinuerat tam equitum quam peditum copiis, solito diutius emanet, ac in certas se abdit latebras eo animo, ut si nostri eum insequerentur, manus cum eis conserere posset. Nostri autem parta, Deo propitio celebri uictoria et reportato de tam potenti ac superbo hoste haud obscuro triumpho, fugae et secessus Szerdarii ignari, ouantes institutum prosequuntur iter. Atque ubi Scisciam, quo fortuna eos auocabat peruenere, curatis corporibus

Hic trino dicata Deo dum festa refulgent
32  Civis in hac sceptrum nobilis urbe tenet.
33  Hic prius ostenso celebrat nova nupta Priapo
34  Connubium, et socias porrigit inde manus.
35   Felici hoc portu placidas regit Eolus undas.
36   Firmat et innumeras Marte silente rates
37   Hoc mare tam lautos tollit super aethera

illud ad literas iuridicas, (stylum vulgo nominant) sive ad eas consuetudines, quae nulla lege scripta, nullo praedictarum literarum tenore comprehenduntur, sed tantum a maioribus nostris, per exercitia, per memoriam, et per manus traditas accepimus, pertineret. Sed et illa, quae ex Decretis, et Tripartito huc contuli, sub notis propriorum locorum, ex quibus deducta sunt, etsi sparsim in illis reperiantur, quia tamen, et partium inter se

(inquiunt) conveniret, toties illas repetere, vel allegatione ipsarum tempus protrahere, aut quod semel iudicatum est, in dubium iterum vocare, et fidem priori Iudici detrahere, cum per expressum, et nota sit manus illius, et tenor ac series illarum incorrupta, et per alterum neminem variata. In quibus, hoc singulariter Notandum venit: quod tempore Petitionis parium per Reum, Procurator ipsius (A) solemni cum protestatione,

responsionis in eadem causa, postea fieri nequit, etiam ante latam et pronuntiatam sententiam: 2. tit. 83. Ideo satius praecavendum ab huiusmodi Onerum levatione. Sed etsi aliquando occurrerint, apud manus Iudiciarias relinqui debent; et potius Procurator tantam recompensam a principali expectet, quam ut ei damnum inferat. Super quo vide infra etiam, Quaest.

sigillationemque, et manibus Actoris assignationem, in persona sua detineri nequaquam poterit. 2. tit. 58. Ubi Nota, I. Literas huiusmodi sententionales, per non-venientiam emanatas, apud manus Iudicis inventas, similiter et Capitulum vel Conventum, ab Executione illarum prohiberi posse, depositoque onere huiusmodi sententiae, postea Sententiatus ipse respondete tenebitur 2. tit. 58. et

sententiam Notae infidelitatis, pertineret dicendum. QUAESTIO UNDECIMA. / Sed quamdiu durabit ista Gratia, et quomodo? Solum per annum, et ut concordet cum Adversario, si manus eius effugit. Ast si in manus Iudiciarias inciderit, iam huiusmodi Gratia, nihil Iuvabit ipsum, sed tota salus illius pendebit ex manibus adversarii sui, cum quo, si se salvare voluerit, concordare debebit, etiam cum

QUAESTIO UNDECIMA. / Sed quamdiu durabit ista Gratia, et quomodo? Solum per annum, et ut concordet cum Adversario, si manus eius effugit. Ast si in manus Iudiciarias inciderit, iam huiusmodi Gratia, nihil Iuvabit ipsum, sed tota salus illius pendebit ex manibus adversarii sui, cum quo, si se salvare voluerit, concordare debebit, etiam cum obligatione universorum bonorum

turbaret, quo minus ipsam exequi possent, talis scita prius mera rei veritate, Nota infidelitatis mulctatur. Si servi, vel rustici fuerint, ipsos Domini eorum, sub poena viginti quinque marcarum, in manus Comitis, ad dignam eisdem poenam infligendam, dare teneantur. Et insuper de innocentia, quod scilicet non de eorum voluntate, et commissione id actum fit, iuxta Regni consuetudinem, se expurgare debeant. Et si servi, vel

IDEM IN EFFIGIEM EIUSDEM.
Iane, decus nostrum, Ungaricis notissime, in oris,
Effigiem hanc volui constituisse tibi.
Scilicet hoc nostri, signum prodatur amoris:
Perque manus serae posteritatis eat.
Cui Ianus Kitonich, gratus dum saecula current,
Dum convexa polus sydera pascet, erit.
Vivet, et aeternum doctrina, nomine: quamvis
Personam,

similiter Pontificio parum fidendum, ne idem faciat, si uel minima alicunde occasio praebeatur. Hi etiam tumultus negotiorum absolutiones tardare et difficultates pati faciunt. Quando Dominatio Uestra Reuerendissima iudicauerit oportunum mittere aliquid pro mea expeditione, si nollet per manus Domini Castelli id facere, hic idem Nicolaus Consobrinus meus ad me reuerteretur et deferret. Quem demum commendatum facio atque me totum Dominationi Uestrae Reuerendissimae deuoueo. Datum Romae, 8. Febuarii 1642.

in meis Propositionem ita factam fuisse, ut nulli praeiudicium aliquod inde potuisset prouenire. Dedi Sacro Collegio Aureos centum, pro Bullis impendam stoƷe bude naymanye moglo, a day Boshe dabÿe iƷsunya daly; atque ubi primum expeditas habuero, mittam per fideles manus, uel per Dominum Matkouich, si potuerimus interea facultatem regressus illius obtinere. Nunc per Reuerendum Dominum Burich mitto Dominationi Uestrae Reuerendissimae Compendium Sanchez de Matrimonio, quod emi Iuliis

aptis carminibus bonas
1.6  Referre laudes Principis optimi,
1.7  Quem diva virtus ad supremos
1.8  8 Evehit emeritum curules.
1.9  Assueta dignos imperii manus
1.10  Tractare fasces, alite cum bono
1.11  Rursus resumit, patriosque
1.12  12 Nobilitat generosa fastos.
1.13  Justum et tenacem propositi

1.46  Furentis instar turbinis obruens,
1.47  Quas Betis urbes, quas Garumna,
1.48  48 Quas gelidus rigat amne Rhenus;
1.49  Ni fulminantis magna Dei manus
1.50  Hidros minaces, monstraque turpia
1.51  Confundet, ut quondam, dabitque
1.52  52 Hesperiis superanda turmis.
1.53  Quam Justus eheu! me timor

3.5  5 Gustavi sobolem, Regum quo insignior alter
3.6  Non fuit, hiberno qui regnavere sub axe,
3.7  Seu regere imperio Populos, seu Martis amicas
3.8  Cogere ad arma manus, et fortia vincere bella.
3.9  Utque sacros Romae tetigit Christina Penates
3.10  10 Christicolum socianda gregi, tum corniger omnis,
3.11  Corpora cui tenui glaucum velamen amictu

esset eruditorum oculis et cognitione non indigna, exemplum ejus ad vos, viri Clarissimi, ut perveniret conatus sum, quorum opera publicam lucem acciperet. Sed intervenit casus, ut alio, quam quo erat destinatus litterarum mearum fasciculus abiret; qui tamen post varios errores incidit commodum in manus (ut audio) Viri summae dignitatis summaeque doctrinae apud Parisios, ejusque cura doctorum hominum judiciis commissa est. Nata extemplo nobilis inter ejus Lectores controversia germanusne parentis, quem praeferebat foetus, an spurius et supposititius videretur. Et quando codex antiquus, quem

eorum, quae dicta sapienter, aut strenue facta, aut inuenta salubriter in vitam prodibant, unius regionis, ac temporis angustiis terminarentur; ita enim fiebat, vt cum ad aures iucundius acciderent, et libentius ediscerentur, et memoriae tenacius haererent, facile deinde, succedentibus quasi per manus, qui eadem acciperent, traderentque, in omnem late posteritatem extenderentur, et quod usquam fieret prodesse, ubique posset. Hinc illa παλαιγενέων κλέ´ ἀνδρῶν Homerico Achilli ad citharam modulata: hinc priscae

dextre adeô in hostiles copias librâsti, ut desperatâ loci expugnatione pudore suffusas abscedere compulerus. Procurristi alias adversùm 500. è Confoederatis, omnem viciniam ad desolationem vastantes, caesisque centum, reliquos in fugam egisti; complures etiam (inter quos praecipus manus TUAE praeda) vinctos abduxisti. Ad Ihrencsinium quoque Signiferum quendam obsistentem ne Rakoczium quadragenis ferè à TE cum equo corruentem passibus interciperes, vexillò primùm, tum et vita dextrâ TUA spoliâsti.

205  Et Steropis per prisca labor, Brontisque resurgat
206  Barbita, quem propero raptor Phrygis ungue Tonanti
207  Portet, ut in tumidos fulmen Titanas anhelet;
208  CAESAREAE sed multa manûs dignare venustis
209  Fulmina carminibus, rapidique tonitrua belli,
210  Nempe duces, quibus ipsa minas Mavortia cuspis
211  Demeret aspectis, et mitior esset Enyo,
212  Quem prius ad citharam Clio

pavido rursus promitteris hosti
223  Turbidus, inque Scythas post bella nocentior ardes.
224  Ceu quando Tellus iuratâ in Sydera prole
225  Arma tulit, toto connisi sanguine Martis
226  Non primi fervore manus certaminis haesit,
227  Sed tumidis per agros oculis ad praelia saevos
228  Terrigenas quaerebat atrox, et damna novabat.
229  Iam mea fila tuâ melius virtute sonarent,
230  Non solito de more quidem,

2.2  Romuleae Sydus; Latiaeque probaverat aulae,
2.3  Bisgemino solidam fervere cupidine mentem;
2.4  Nempe Dei, trahit unde suos quoque proximus ignes.
2.5  Ille manus etiam sacro signatus olivo,
2.6  (Praesbyterum quod chrisma creat) pro more perunctis
2.7  Adscriptus mystis, occisum ab origine mundi,
2.8  Aeterno Authori iam rite litaverat

4.394  Intuitus damni, certumque in limine lethum.
4.395  Inde venit, sortem miseram! quod saepius aeger
4.396  Ipse suae non gnarus opis, cum nulla recepto
4.397  Audeat hunc aliena manus purgare veneno,
4.398  Spe procul, infesta cadit interfectus ab hydra.
4.399  Si modo corporeae non evitabile vitae
4.400  Naufragium, non aeternae iactura salutis

5.331  Debuit, accepta fatali tibia noxa.
5.332  Hic accita statim curando strenua cruri
5.333  Dextera, sed subito visa est superare ministras
5.334  Plaga manus, nimiaeque artem succumbere noxae.
5.335  Non alium, fati haec procerum sententia: mortis
5.336  Arcendae superesse modum, nisi poplite mancum
5.337  Sustineat mutilo corpus, vitamque

5.349  Sed magis afflictum potuit lacerare Thienem
5.350  Immodicus ferri rigor: aerumnosa paterno
5.351  Haec fratris pressura animo persuasit, acerbae,
5.352  Quam nequiit sanare manus Chironia, plagae,
5.353  Coelitus accita curam variare medela.
5.354  Nox erat; at cum purpureis Aurora capillis
5.355  Spectandam se prima dabit, quaesita secando

5.361  Prostratusque solo: rudior natura nequiret
5.362  Si fractum nodare pedem, sed cuncta potentis
5.363  Summa Dei, humano mala conclamata labori
5.364  Cum potis est fraenare manus, pro fratre malignum
5.365  Crus amissuro, summae admirabile dextrae
5.366  Postulat auxilium: spes quantum heroica tentat!
5.367  Iam Caietanus tali praefervida voto,

6.574  Ambitio, haeretici sanie polluta veneni.
6.575   27 Quid dicam proprio infidos in principe cives
6.576  Sacrilegas foedasse manus? tibi Carole sola
6.577  Haeresis, indignum illa Maiestate tribunal
6.578  Constituit: quo te regni diademate cinctum
6.579  Dixit iniqua reum plebis sententia regem:

quin illos noxia saepe
1.478  Inficiunt; horum sordes et foeda latere
1.479  Probra ventant. Egone, hac fallacis imagine pompae
1.480  Attonitus, fatuo caudam iactare popello,
1.481  Blandiri, prensare manus, contingere supplex
1.482  Genûa velim? Vulgi, sapiens, (vt caetera desint)
1.483  Arbitrio fasces capiam? Vulgoque licebit
1.484  Sceptra dare, aut vllum nostris decus addere rebus?
1.485  Quin neget

non vnquam dextera segnis,
1.1004  Indomitae vires, immania corpora, lethi
1.1005  Sub pedibus timor, ignauumque senescere. Nil, quod
1.1006  Illecebris spoliorum hostilia vota, rapaces
1.1007  Inuitetque manus: nil, quod non veriùs obstet
1.1008  Ausuris. Vallo septemplice firmior, omnes
1.1009  Vna metus, bellique minas procul arcet egestas.
1.1010  40. Ramorum viridem (non

tegmine, saxum
1.1049  Arripit, et valido rotat in sublime lacerto,
1.1050  Mox aliud, rursusque aliud. Nec caetera segnis
1.1051  Exemplum spectare cohors. Par omnibus ardor:
1.1052  Tela petunt, onerantque manus, atque ictibus ictus
1.1053  Agglomerant. Pleno volat aethere saxeus imber:
1.1054  Dant gemitum rami: decussis vndique tellus
1.1055  Stipatur solijs, stipatur glandibus. At Nux
1.1056  Infelix, rapida

funus, rapti vix vmbra supersum
1.1087  Iam decoris. Vacuum quid prodest crimine pectus,
1.1088  Quid puram seruasse fidem? Tu crimen haberis,
1.1089  Fertilitas, hos tu mihi noxia eddis honores.
1.1090  Nulla manus sterilem crudo percelleret ictu:
1.1091  Laedenti pretium possum quia soluere, laedor.
1.1092  Ast ego, natiuo felix mihi credita censu,
1.1093  Subiectis inopes ridebam in sepibus vmbras,

pestes. Haud illis Maurica saeclis
1.1182  Robora decisas Sipylo pressere columnas:
1.1183  Maeoniae nusquam chlamydes, et adultera faco
1.1184  Vellera Sidonio, nusquam caelata Corinthus,
1.1185  Artificumque manus: sed nec periuria, fraudes,
1.1186  Insidiaeque truces aderant, funestaque bella,
1.1187  Et strictis hinc, inde pares mucronibus Irae.
1.1188  Votorum tunc Summa, satis: nullique cupido
1.1189  Alterius

Iuuat vndique totam
2.495  Excussisse domum. Fido latus agmine septus,
2.496  Singula rimatur conclauia, protinus ipsis
2.497  A foribus clamans, Nunc nunc intendite curas.
2.498  Huc scelerata fugam vertit manus: hìc, velut altâ
2.499  Mersus humo coluber, vacuique foramine faxim,
2.500  Triste fouet virus. Teneo vos, improba Caci
2.501  Semina, lucifugae Volucres, Phineia monstra.

imprudens vix arma tremente
2.1138  Sustineat dextrâ tyrunculus, oraque mutet
2.1139  Exangui pallore, et totos horreat artus?
2.1140  At non ille vetus duri Mauortis alumnus,
2.1141  In capulo cui trita manus, seu pectora talis,
2.1142  Seu faciem. Vegeti vultus, immotaque corda,
2.1143  Et serum pugnare. Dies suus ille: suumque
2.1144  Se duci putat ad ludum. Nil dira tonantûm
2.1145  Fulgura tormentorum, et

toties redolentia serta.
3.212  Proh crudelis hyems! Proh barbara! Nil adeo te
3.213  Pulchra mouent? Tenerae nil contigit illius ergo
3.214  Pubis amor? Tam formosos excindere foetus
3.215  Immites potuere manus? Quonam tua ferro,
3.216  Aut adamante rigent praecordia? Talia si quis,
3.217  Ploratu se tristi, et flebilibus lamentis
3.218  Conficiens, rigidae ingeminet conuicia brumae,
3.219  Nec laniare genas,

bacchatur in omni
3.637  Pectore mors: primus nasci, extremusque perire
3.638  Lucis amor cessit. Stat, non poscentibus vltro
3.639  Reddere depositum fatis: stat, quod super aeui
3.640  Parcarum net nigra manus, damnataque caeli
3.641  Munera proiecisse, et nil crudelibus auris,
3.642  Nil vltra debere tibi, Natura. Palustri
3.643  Haud procul vmbrosam complêrat gurgite vallem
3.644  Stagnum abruptum, ingens.

fac, tempus adesse gerendi
3.971  Sis memor, armatumque inferri cominus hostem:
3.972  Quicum iam, terris, caeloque fauentibus, amplâ
3.973  Compositus velut in caueâ ingentique theatro,
3.974  Experiare manus. Tecum dêin talia: Vires
3.975  Promendum: ambigui praesens vocat alea Martis.
3.976  Nunc agitur, qui sim: virtutis, desidiaeque
3.977  Spectator Mundus. Quid tum? Certaminis ipse
3.978  Immemor,

Bibliographia locorum inventorum

Mladinić, Sebastijan (c. 1561 - c. 1621) [1590], Vita beati Ioannis episcopi Traguriensis, versio electronica (), Verborum 4659, versus 746, Ed. Mladen Ivanišević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - ode; prosa - epistula - praefatio] [word count] [mladinicsvita].

Petrić, Frane (1529-1597) [1591], Zoroaster et eius CCCXX oracula Chaldaica Latine reddita, versio electronica (, Ferrara), Verborum 7671, Ed. Erna Banić-Pajnić [genre: prosa oratio - tractatus; prosa oratio - versio] [word count] [petricfzoroaster].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

Stepanić Selnički, Nikola; Stjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596], Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica (), Verborum 3031, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [stepnobsid].

Nardin, Petar (c. 1551) [1605], Elegia de laudibus Sibenici, versio electronica (, Šibenik), 267 verborum, 42 versus, Ed. Tamara Tvrtković [genre: poesis - elegia] [word count] [nardinpelegia].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Levaković, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639], Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica (), Verborum 6550, Ed. Šime Demo [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [levakovrepist].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Lučić, Ivan (1604-1679) [1668], Epistola ad fratres Blaeu (14. 11. 1668), versio electronica (), Verborum 626, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [luciusiepist].

Palmotić, Džore (1606.-1675.) [1670], Epistula Francisco cardinali Barberino, versio electronica (), 1382 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio] [word count] [palmoticdzepist].

Belostenec, Ivan; Glavinić, Sebastijan; Anonymus (1593./1594. - 1675) [1675], Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica (), 3558 verborum, 12 versus, Ed. Damir Boras [genre: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [word count] [belostenecigazophylaciumded].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], In Budae a Turcarum tyrannide libertatem, versio electronica (), 234 versus, verborum 1555, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramaninbudae].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], Naupliâ... vindicatâ, oestrum, versio electronica (), 243 versus, verborum 1647, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramannauplia].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report