Your search found 2176 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 301-400:

Spiritus Sanctus in columbę specie III. Iesus autem plenus Spiritu Sancto. De aliquibus etiam sanctis legitur, quod pleni fuerunt Spiritu sancto. Non tamen ideo ęquales Saluatori. Minus enim capaces illi quam hic, licet utrique pleni IIII. Pater uester cęlestis de cęlo dabit Spiritum bonum petentibus se. Digitus Dei dicitur Spiritus Sanctus propter partitionem donorum XI. Non uenit regnum Dei cum obseruatione neque dicent: Ecce hic aut ecce illic. Ecce enim regnum Dei intra uos est

simplicem se esse debere sicut columbam et habere cum fratribus pacem I. Spiritus, ubi uult, spirat. Et uocem eius audis, sed nescis, unde ueniat aut quo uadat. Sic est omnis qui natus est ex spiritu. Non enim ad mensuram dat Deus spiritum, Filio tantum. Vnde subiungit: Pater diligit Filium et omnia dedit in manu eius III. Spiritus Sanctus comparatur radiis solaribus, qui multa illuminando non minorantur V. Spiritus est qui uiuificat; caro non prodest quicquam VI. Et ego rogabo Patrem, et alium Paraclytum dabit uobis, ut

Patrem, et alium Paraclytum dabit uobis, ut maneat uobiscum in ęternum, Spiritum ueritatis, quem mundus non potest accipere, quia non uidet eum nec scit eum. Vos autem cognoscetis eum, quia apud uos manebit et in uobis erit. Paraclytus autem Spiritus Sanctus, quem mittet Pater in nomine meo. Ille uos docebit omnia et suggeret uobis omnia quęcunque dixero uobis XIIII. Cum autem uenerit Paraclytus, quem ego mittam uobis a Patre, Spiritum ueritatis, qui a Patre procedit, ille

iudicio. Cum autem uenerit ille Spiritus ueritatis, docebit uos omn em ueritatem. Non enim loquetur a se metipso, sed quęcunque audiet, loquetur, et quę futura sunt, annunciabit uobis. Ille me clarificabit, quia de meo accipiet, et annunciabit uobis. Omnia quęcunque habet Pater, mea sunt. Propterea dixi etc. XVI. Insufflauit et dixit: Accipite Spiritum Sanctum etc. Ostendit, quod etiam ab ipso sicut a Patre procederet Spiritus Sanctus XX. PAVLVS AD

dicit anathema Iesu. Et nemo potest dicere: Dominus Iesus nisi in Spiritu Sancto. Diuisiones gratiarum sunt idem autem Spiritus etc. XII. AD GALATAS: Quoniam autem estis filii Dei, misit Deus Spiritum filii sui in corda uestra clamantem: Abba, Pater IIII. AD THIMOTEVM II: Bonum depositum custodi per Spiritum Sanctum qui habitat in nobis I. ACTVVM: Descendit Spiritus Sanctus in apostolos, et apparuerunt linguę igneę II. PETRI

Thogorma Phryges 94 . Galatę qui et unde sunt 200 . Terra in ęternum stat 289 . Fines terrę secundum tropologiam 369 . Tentatio. Pater cogitatio, filius peccati conceptio, nepos operatio, pronepos de peccato gloriatio 53 . A diebus Ioannis Baptistę regnum cęlorum uim patitur 55 . Anima oppressa uariis perturbationibus, ad Dominum si

saltum reputabitur. Et addent mites in Domino lętitiam 157 . Dominus habitans cum contrito et humili spiritu etc. 164 . Domine, pater noster es tu. Nos uero lutum, et factor noster tu etc. Ad quem respiciam nisi ad pauperculum et contritum spiritu et trementem sermones meos 166 . Iustus est Dominus, quia os eius ad iracundiam prouocaui

et orate, ut non intretis in tentationem XIIII. Vestis. Pręcepit, ne induerentur duabus tunicis, sed calciati sandaliis. Mattheus uero dicit: Nec calciamenta in pedibus habebitis VI. Venia. Dimittite, siquid habetis aduersus aliquem ut et Pater uester qui in cęlis est dimittat uobis peccata uestra. Quod si uos non dimiseritis, nec Pater uester qui in cęlis est, dimittet uobis peccata uestra XI. Humilitas. Iesus post miraculum ad mare egreditur, et sequuntur turbę, quia fugientem sequitur

induerentur duabus tunicis, sed calciati sandaliis. Mattheus uero dicit: Nec calciamenta in pedibus habebitis VI. Venia. Dimittite, siquid habetis aduersus aliquem ut et Pater uester qui in cęlis est dimittat uobis peccata uestra. Quod si uos non dimiseritis, nec Pater uester qui in cęlis est, dimittet uobis peccata uestra XI. Humilitas. Iesus post miraculum ad mare egreditur, et sequuntur turbę, quia fugientem sequitur gloria II. Ingressus domum neminem uolebat scire, et non potuit latere docens gloriam humanam

prudentibus, et reuelasti ea paruulis X. Nolite timere, pusillus grex, quia c omplacuit Patri uestro dare uobis regnum XII. Inuitatus non discumbas in primo loco, sed in nouissimo, ut, cum uenerit, qui te inuitauit, dicat tibi: Amice, ascende superius XIIII. Pater, peccaui in cęlum et coram te. Iam non sum dignus uocari filius tuus XV. Cum feceritis omnia quę pręcepta sunt uobis, dicite: Serui inutiles sumus; quod debuimus facere, fecimus XVII. Humiliat se publicanus nolens oculos leuare ad cęlum, sed pectus percutiens, et

est uero ueritas 392 . Veritas est naturę cuiusque pura integritas et integra puritas 393 . Res uere cognoscere nequimus, nisi formemur ideis 395 . Vigilia. Pater familias non totam noctem dormiat: dominus excitetur ante seruos, domina ante ancillas. Somnus enim multus nec corporibus nec animis nec rebus gerendis natura conducit 297 . Olympiadorus Platonicus scribit Aristotelem uidisse hominem qui

1.202  utraque coniungunt atque ulteriora capessunt,
1.203  includuntque tuis hostem, Ferraria, muris
1.204  iam iani captivo subiturum vincula collo.
1.205  At pater Eridanus sinuoso ut forte sub antro
1.206  iura dabat nymphis et certo limite metas
1.207  ponebat, subito misceri murmure pulsas
1.208  sensit aquas, credit mundi compage soluta

1.235  nil vetitum quamvis inconcessumque putarent.
1.236  Heu, solis humiles Venetis et gurgite vili
1.237  manamus, solis iungendi ponte videmur!
1.238  Cui pater aetherius placido sic ore profatur:
1.239  Mitte queri, non haec Venetus sine numine nostro
1.240  miles agit, nostris tam iusta in bella movetur 240

1.14.2  Nunc de me saltem, Liuor acerbe, sile. 15. Precatio ad Deum pro patria
1.15.1  Naturae pater optime,
1.15.2  Immortalis et artifex,
1.15.3  Exaudi, Deus unice,
1.15.4  Mundi rector et arbiter,

2.2.253  Hoc pia, suprema quae uoce nouissima dixit
2.2.254  Verba attestantur. Nam primum: »Ignosce furenti
2.2.255  Seque ignoranti populo, Pater Optime!« clamat,
2.2.256  Mox caelo alterutrum praedonem astrisque locauit,
2.2.257  A dextra qui parte crucis sua crimina fassus

2.4.233  Sustinet atque pares sibi respondente per actus,
2.4.234  Gaudet et accersi per facta simillima caelo.
2.4.235  Muneris ergo tui est nobis, Pater Optime, longa
2.4.236  Non differre mora atque in crastina ducere uotum,
2.4.237  Sed cito praemissum decus indulgere, futurum

2.4.246  Subque graui iamiam ruiturum fasce parumper
2.4.247  Sustenta atque aegris genibus succurre foueque
2.4.248  Et recrea natum quem tu, Pater alme, creasti.
2.4.249  Te praeter quis enim genitor, quando, Optime rerum,
2.4.250  Excaepto genitore, sui quod uota, quod omnes

2.4.277  Inque tuo Tecum splendore quiescere, Tecum
2.4.278  Gaudere aeternoque frui sine fine Beato.
2.4.279  Quod totum in Te est: nam Tu, Pater, omnia solus
2.4.280  Gaudia, deliciae dulces et amoena uoluptas,
2.4.281  Immortale Bonum nulli enarrabile, idemque
2.4.282  Finis

duplexque mappa
3.29.10  Praetexat. Superi, fauete mensae,
3.29.11  Quorum expers opis est inauspicatus
3.29.12  Conuiua, et Ceres, et pater Lyaeus:
3.29.13  Vobis primus honos habendus; inde
3.29.14  Conuiuae Mario, meo sodali,
3.29.15  Hanc libo Cererem, hoc merum

iuuat! Ergo quid moramur?
3.29.63  Cur non imus in arduos labores?
3.29.64  An plumae, et Venus, et scyphi retardant,
3.29.65  Et somnus, pater oscitationis?
3.29.66  Quae monstra haec patimur trucesque cantus
3.29.67  Syrenum? Quibus euiramur herbis?
3.29.68  Quonam

4.10.76   Testantur summum fulmina missa Iouem.
4.10.77  Nec tanti peccare tibi ut, Flauilla, pauescas
4.10.78   Siderea quotiens intonat arce Pater.
4.10.79  Vos tamen huic primum peccanti ignoscite, diui:
4.10.80   Vlterius crimen praemia digna ferat.

ebrius uuas?
5.3.4  Quid tibi uis mecum? Quidnam male sobrius in me
5.3.5  Insontem sic bella geris? Quid cornua tendis
5.3.6  Exacuisse, pater furiose madentis Hyachi?
5.3.7  Nos neque nascentes rubigine laesimus uuas,
5.3.8  Nec mea cum subitis grando sociata procellis

recense,
5.4.6  Antiquis nedum uirtutibus orba queraris!
5.4.7  Tu quoque, Romanae fundator originis olim
5.4.8  Atque urbis, Gradiue pater, desiste furenti
5.4.9  Inuidia pulsare deos populumque potentem
5.4.10  Et bellatorem caelo obiectare Quirinum,
5.4.11  Aetatis

5.4.240  Tigres et insolitos miratur Nysa iugales
5.4.241  Laetior, aula nouos geminat Cadmaea triumphos.
5.4.242  Tunc te tentarit quamuis pater ipse Latinus
5.4.243  Aedituum mollire iugo et pro casside mitram
5.4.244  Subdere castrensemque habitum mutare cucullo,
5.4.245  Tu,

5.9.2   Sustulit et tandem tempora festa dedit,
5.9.3  Emendatque Pharum infidam, natumque nocentem
5.9.4   Baisetus uicit iusta per arma pater,
5.9.5  Et Selymi cessat metus et campsoris acerbi,
5.9.6   Augusti bina prosperitate tui.
5.9.7  Quid mirum? Rector dictus de

15. Ad patrem
6.15.1  Quid uelut extinctos luges, carissime, natos?
6.15.2   Nos, pater, in caelo uiuimus ambo pares.
6.15.3  Hic procul a terris mortali labe caremus,
6.15.4   Haec uita est nobis, mors prior illa fuit.

41. In eosdem
6.41.1  Indole patritia florentes Ianus et Vrsus,
6.41.2   Corporis atque animi dotibus ambo pares,
6.41.3  Quos pater infelix tumulo fraterque superstes
6.41.4   Tradidit, heu, gemini Castores ecce iacent;
6.41.5  Qui fratrem et carum gaudent superesse parentem,

7.4.14  Exoraque Deum et concilia supplicibus tuis! 5. Ad Sanctum Blasium pro Rhacusa
7.5.1  Rhacusae pater, o Blasi, clientem
7.5.2  Defendas populum arduosque montes
7.5.3  Et fluctus maris hostibus profanis
7.5.4  Occlude

7.9.2  Angelos inter, medicum salutis
7.9.3  Quem Deus nostrae, miseratus aegros
7.9.4   Saepe dolores,
7.9.5  Missitat nobis Pater, ut leuamen
7.9.6  Tristibus curis animisque moestis:
7.9.7  Qualis adfectum releuasse moesta
7.9.8   Mente Tobiam

Nanque priore bono fruimur nec pignora tantum
7.21.6   Amisisse dolet, quantum habuisse iuuat;
7.21.7  Optio si detur natorum, nec pater ullus
7.21.8   Longaeuos quantum uellet habere bonos.
7.21.9  Adde quod aduerso caelebs rumore laborat,
7.21.10   Dedecorant orbos

7.38.2   Aetherea quorum Roma superbit ope,
7.38.3  In Turcam horribilem, manantia sanguine nostro
7.38.4   Si tua torsisses tela, cruente Pater! 39. In eundem
7.39.1  Inuidet, o Iuli, Mors immortalia facta,

alto
Christus ascripsit gremio suorum
Discipulorum.
5  Hic ut ad dextram sedeat, petebat
Cura materni rogitans amoris.
Hic bibit sacrum calicem, sedile
Dat pater altum.
Thabor ad montem fuerat vocatus
10  Gloriam cernens ubi praepotentem.
Quando divino facies nitore
Fulsit in aevo.
Affuit Christi precibus cruentis,

suprimit impius Arcas.
1.298  Ventum erat ad sedes, ubi conuenit omne deorum
1.299  Concilium Consilium et nitidis collucet regia mensis.
1.300  Tum pater undisonus sobolem complectitur almam
1.301  Plurima laetanti testatus gaudia uultu.
1.302  Me quoque transpicui coniectum carcere uitri
1.303  Accepit dono. Postquam saturata libido est
1.304  Magna deum mensaeque dapes et uasa remota

tunc hinc impete turbo
2.38  Disiicit in tenues crustas, mihi guttura densis
2.39  Irruit humor aquis uitalem et strangulat ignem:
2.40  Praecluduntque undae miserae spiracula uitae.
2.41  Tum pater Oceanus casum miseratus iniquum acerbum,
2.42  In pisces corpus uertit caeloque locauit.
2.43  Diuulsam membris animam insaturabilis Orcus
2.44  Deuorat; haec Stygiis centum damnata per annos

architenens excelsi rector Olympi,
3.2  Libera causa, deus, mens mundi, certa uoluntas,
3.3  In quo principium rerum finisque recumbit,
3.4  Miscuit ex alta rerum mysteria mente
3.5  In magno cratere chaos caelumque deosque
3.6  Conflauit. Pater archetypas et mente figuras
3.7  Protulit in nato et per natum, et foedere sancto
3.8  Magni hominis fecit caput et fundamen et ignem,
3.9  Post hominem cunctis opus excellentius, instar
3.10  Mundi totius, tenues conclusit in artus

se deus altior esset,
3.101  Concipit inuidiam, fastuque inflatus inani
3.102  Dixit: "Conscendam aetherios sublimis ad axes
3.103  Ipse egomet sedesque meas Aquilone subacto
3.104  Sustollam super astra deoque aequabor Olympi."
3.105  Quem pater omnipotens caelo indignatus ab alto
3.106  Fulmine deiecit, compago laeua reuulsa
3.107  Mille deos secum rapuit, ceu lucida Phoebe
3.108  De caelo si lapsa ruat, quam mille secutae
3.109  Nocturnae per inane faces conuulsaque mundo

fremit arduus, armi
3.124  Horrescunt et colla toris, ardescit in imo
3.125  Pectore uis, nec tela pauet, sed lumina torua
3.126  Figit humi, quo saeua ruat uenabula contra.
3.127  Tum qui regna tenet pedibus subiecta Tonantis
3.128  Dis pater, ignitis produnt quae faucibus alta
3.129  Taenara et Aetnaeis torrens Vulcanus ab antris,
3.130  Quadrupedes frenare iubet cunctasque phalanges
3.131  Iussit in immotis pariter consistere castris.
3.132  Turba deo paret durisque auriga

3.182  Talibus eductum fatis Eurysthea tinxit.
3.183  Nil moueor quernae tenui pro uulnere clauae.
3.184  Namque haud illa deum, pigros sed perculit artus.
3.185  Te quoque Bistonio qui quadrupedante superbis,
3.186  Armipotens Gradiue pater, Diomedis acuta
3.187  Cuspide Pergameis perfodit lancea campis.
3.188  Et tu quod dulcem properas defendere natum,
3.189  Cypria diua, geris candenti in corpore uulnus."
3.190  Haec ubi desierat, Furiis atque acribus iris

ignibus umbrae.
3.203  Styx tacet atra palus, mutescunt triste sonantis
3.204  Pallentes Acherontis aquae, silet igneus amnis
3.205  Et ripis, Cocyte, tuis graue labile flumen.
3.206  Deinde deos Erebi precibus compellat amicis:
3.207  "Summe pater rerum, uacua qui Gorgonis aluo
3.208  Stas, quem scire palam uel cuius nomen in aures
3.209  Ferre nefas, res prima, Chaos, quae rite silendo
3.210  Dum sis iuncta deo, faecunda fundis ab aluo
3.211  Omnia, tuque pater calami memorande canori

amicis:
3.207  "Summe pater rerum, uacua qui Gorgonis aluo
3.208  Stas, quem scire palam uel cuius nomen in aures
3.209  Ferre nefas, res prima, Chaos, quae rite silendo
3.210  Dum sis iuncta deo, faecunda fundis ab aluo
3.211  Omnia, tuque pater calami memorande canori
3.212  Cultor siluarum et Martis lymphator anheli,
3.213  Magna parens, Erebum medio quae claudis in antro,
3.214  Et Phlegeton et Nox, quam discolor ambit amictus:
3.215  Vobis, o magni, deuota est uictima, diui,

nec quisquam bella capessat!"
3.219  Haec ait. Alcides iam dudum inuadere pugnam
3.220  Gestit, Cerbereos et nexibus implicat artus
3.221  Et deponit humi uinctum ceu rusticus hedum.
3.222  Et tunc ipse deos tali sic uoce precatur:
3.223  "O pater omnipotens et rex hominumque deumque,
3.224  In quo principium rerum finisque recumbit,
3.225  Tu quoque quam uertex armatam protulit altus,
3.226  Bellipotens Tritonis hera, intemerata uirago,
3.227  Solque dator lucis, caeli cor mensque

uana, canis, certamina sumis
3.282  Atque reluctando uictus bella irrita tentas?
3.283  Quum uero Alcides iucundas luminis oras
3.284  Attigit et dulcem tellurem laetaque uidit
3.285  Ridentis conuexa poli, sic protinus infit:
3.286  "Alme pater mundi, solio qui promis ab alto
3.287  Cuncta, ratis Parcae quae uoluunt stamina fusis,
3.288  En tua progenies sacraria Ditis auari
3.289  Subiecit uictrixque ferum spoliauit Auernum,
3.290  Vt pateat mundo quanti tibi filius esset

Validacija oznaka u Oxygenu (TEI P5), Pojednostavljen dateline (izostavljen prijevod latinskog datuma). Sanctissime in Christo pater et domine, domine clementissime, post beatorum oscula pedum. Cladem christianorum et ruinam Croatię, Slavonię et Pannonię provinciarum ab infenso nostrę religionis hoste nuperrime et crudeliter factam ad Sanctitatem Vestram et fama et litteris delatam fuisse puto.

Turcus totam incolit, unde, quotiens vult, tutus prosilit et provincias finitimas circumcursat populaturque, cum sibi cordi est, Illiriam penetrat et Liburniam et ad Savi usque originem, Teutonicorumque oras percurrit signaque, ubi mens est, pro libito ponit. Nemo obviam venit, nemo se opponit, Pater Beatissime, nec ullus est ibi, cuius vires eius viribus equari aut comparari possent. Tutus in Bossina degit, in vado est, quocumque vadit. Copiosus non minus viris quam omnibus bellorum remigiis, quo lubet graditur, vastat agros, arbores ferro prosternit, domos oppidaque evertit, pecus,

more super equis vinctos ad propria deferunt hostes atrocissimi, omnia feritatis et tormentorum genera in captivos experiuntur, quę non excogitari nedum enarrari possent. Nec tam magnus cruciatus sibi ipsi facit finem, quibus tamen impia gens crassatur et gloriatur. Hec causa malorum, Pater Beatissime, ipsa videlicet libera facultas et secura exequendi quicquid mente cęptum fuerit iamque incipit dominari his provinciis et in vectigalia aut in suam redigere ditionem. Hec, inquam, causa precipua Turco est, ut mea fert sententia, has tam crebro invadere regiones et tam acriter

et miserię hostis impiissimus nobis intulerit, animus dolore victus horet farri, lingua proferre pavet, nam ubi generaliter dixerim Turcorum rabiem quam in captivos acuunt, non tam sum commotus neque stomachatus. Sed omnia quę nuper acciderunt nobis ordine singulariter pandere, Pater Beatissime, hic mihi, veh, misero concutit ossa tremor, vix a colapsu me retineo, mens enim simul et membra corporis pietate potiusque timore cadunt, tamen ut debitę servitutis erga Sanctitatem Vestram expendam officium, cuius nominis obsequentissimum et deditissimum semper mancipium fui, ut

Turchia vero pręsentiens insidias, timens exercitum christianorum, tam viris tam armis valatum, ad Europę montes maritimos, qui Dalmatię supereminent, declinavit cupiens nostrorum manus effugere vel potius finxit fugam, dolis et fraudibus, ut solet, pugnatura. Sed quid plura moror, Pater Sanctissime, iam iam renovabo dolores et fari cogor, quę tacere suadebat dolor. Et quis tam facundus et tam rerum verborumque copia instructus existet, quę oratio tanta affluentię ubertate decurrens, ut hanc cladem deploret merito? Attamen ut moesticia dictaverit, elloquar. Quinto Idus

et animantibus et frugibus. Similiter et in vigilia diei, quo pugnatum est, persimilis cecidit. Denique et in ipso armigerorum congressu pulveralis nubes cadens super nostros oculos obduxit ipsorum ita, quod vix se mutuo videri possent: super Turcis vero sol lucidus visus est. Hęc signa, Pater Beatissime, certo visa sunt. Quam ob rem haud iniuria censendum est nostros non armis infidelium sed divina sententia fuisse prostratos, nam ni vellet, non fieret, scio, peccata filiorum non passus est longius procedere sed plagis emendavit, quos curę habuit Pater indulgentissimus.

visus est. Hęc signa, Pater Beatissime, certo visa sunt. Quam ob rem haud iniuria censendum est nostros non armis infidelium sed divina sententia fuisse prostratos, nam ni vellet, non fieret, scio, peccata filiorum non passus est longius procedere sed plagis emendavit, quos curę habuit Pater indulgentissimus. Ceciderunt ergo fortes Israel, mortui sunt, qui fortes stabant in atriis, quibus vigilantibus hostis non ita tutus vagabatur per provincias, non ergo Saul aut reliqui famosi illi deplorandi sunt amplius. Cum satis superque iam super eis lamentatum sit, verumtamen

famosi illi deplorandi sunt amplius. Cum satis superque iam super eis lamentatum sit, verumtamen ecce nobis novus supervenit luctus, quia delecti comites, barrones, ciliarcę, centuriones, omni laude omnique decore et preconio digni, carnis tributum naturę debitum persolverunt. Ipsi sunt illi, Pater clementissime, quorum quidam superioribus annis ab Ungaro pro subsidio regis Ferdinandi missi e Turcorum manibus Appuliam liberarunt. Nunc autem, heu, hei, Marcia ob patriam pugnando vulnera passi sunt, inhumati iacent, bestiis terrę et alitibus cęli in escam dati sunt. Uno illo die, uno in

dilectum nati caput in disco ad mensam pro lance ponitur ante ipsum. O speculum invisum! O ferculum insulsum! O potum amarissimum, miscet aconita noverca Turchia. Quid putat Sanctitas Vestra, num ne paterna viscera commota, totumque corpus maerore et angustia conquassatum sit, num ne vociferaverit pater afflictus: "O ter quaterque beati, quis ante ora patris contigit oppetere!" Mallet, ut censeo, suam cum morte nati vitam commutare. Dicitur tamen quod se habeat christianissime: carne movetur, spiritu promptus est palamque fatetur se cupere pro Christi nomine mortem obire, alios quoque

capite saxis colisit matresque cervice natorum potaverit. Quot captivos abscisismanibus, evulsis oculis, auribus amputatis ad propria remisit! O crudele genus! Dii, talem terris avertite pestem! O rabiem inauditam! O Turchia, nimio nequior! O facinus intollerabile! Intollerabile, inquam, Pater beatissime, ne tam nephandum monstrum, tam imanis fera, tam detestandum portentum tamdiu impunitum gaudeat, consulendum est in medium et miseris succurendum rebus. Nam nisi in manu forti hęc bellua pestifera refrenetur reprimaturque, actum erit de his provinciis. Nescio tamen, quid fiet de

qui tuum Istrum peperit, septem hostiis in mare Ponticum salientem Rhenique primas excussit voces, qui tandem magnus Germanicas undas aggreditur et eo impetus suos enervat, Rhodani deinde pater est, quem mare Gallicum multorum fluminum receptubus tumentem excipit quaque Arctos polo firmata, subiectis terris semper aspirat sali, populi pictique Agatirsi, Pagirite, Sauri Boriscique, sed qua Liber pater triumphans siti

suos enervat, Rhodani deinde pater est, quem mare Gallicum multorum fluminum receptubus tumentem excipit quaque Arctos polo firmata, subiectis terris semper aspirat sali, populi pictique Agatirsi, Pagirite, Sauri Boriscique, sed qua Liber pater triumphans siti laboravit, Albani Babiique, moncium et tocius Adriatici maris incole. Et non solum hii populi, sed quos externus calor abegit aut continuum frigus separavit aut interfusa equora a nostro disterminarunt

patebit. Amittes preterea rem tuam, quam utique sanctissima regni huius corona semper habuit nomini suo et glorie promptissimum ministerium, pro qua olim Ludovicus, Sigismundi Romanorum imperatoris socer, ipse eciam Sigismundus, avie tue pater matrisque frater, patres eciam tui Wladislaus et Ladislaus, quatuor, inquam, Pannonum reges felicissimi ac fulgentissima lumina, ipse eciam Pannonie rex sapientissimus

tam malignitatem cuiusque ueritus quam tuam in hoc diuinam illam quidem et admirabilem benignitatem reueritus. Cuius insigne uenerandumque nomen satis me (ut confido) a genuina uitilitigatorum istorum rabie securum reddet. Valeas pater clementissime, litterarum decus, et dignitatis istius singulare ornamentum. Rome III. Non. Aprilis MCCCCXCIIII

foderunt manus meas et pedes meos: dinumerauerunt omnia ossa mea. Dauid ps. XXI [i.e. 21 (22): 17--18] Si quantum pietas aput me potuit, hodierno die tantum prudentia ualuisset, Beatissime pater; nunquam profecto commisissem ut mihi hoc orandi munus esset nunc in celeberrimo totius orbis loco subeundum, presertim cum plane intelligam me nec tali doctrina esse institutum ut possim, nec tanto preditum ingenio ut audeam in hac clarissima luce sine magna sollicitudine et metu uersari;

luce sine magna sollicitudine et metu uersari; sed habet certe aliquam temeritas mea excusationem, cum sit interdum non minus pietas in audendo quam modestia in reticendo laudabilis, cuius plerunque immodicus ardor magnam apud deum hominesque consequitur gloriam. Quod quidem, Beatissime Pater, cum aliis plerisque, tum maxime illi, cui primo Christus claues et sedem istam tuam commisit, accidisse legimus. Petrus siquidem (ut euangelica tradit historia), cum ex naui quondam preceptorem suum in medio mari conspexisset, non periculi, non suiipsius memor

suo exuti deplorare conantur? Nam quid aliud nuda ista subsellia, uelate imagines, detecta altaria nos admonent? Quin immo ipsa hec dies nescio quo modo obscurior creatoris sui tormenta quasi sensatu quoddam turbata luce prosequitur. Dicam igitur, Beatissime pater, ac primum quidem Saluatoris nostri et penas et mortem necessariam saluti hominum fuisse docebo. Deinde quo breuius potero eiusdem mortis conditionem, cuius hodie memoriam celebramus, percurram; eritque hoc pietatis, illud ingenii et rationis curriculum. Vos, ut cepistis,

de quorum salute nulla spes reliqua est sine delectu aliquo pro ipsorum appetitu indulgent omnia, eos uero quorum mors certa adhuc non est multis rebus etiam auidissime desideratis abstinere iubent. Ostendi igitur ut promiseram Beatissime pater pro ingenii mei paruitate Jesu Christi mortem nobis non modo non superuacuam: sed salubrem omnino et pernecessariam fuisse: Nunc ad mortis ipsius conditionem breuissime percurrendam que altera incepti sermonis est pars deflectat oratio: Vos queso audite et diligenter sicut

nobis non modo non superuacuam: sed salubrem omnino et pernecessariam fuisse: Nunc ad mortis ipsius conditionem breuissime percurrendam que altera incepti sermonis est pars deflectat oratio: Vos queso audite et diligenter sicut hactenus fecistis attendite. Sentio me Beatissime pater asserende ueritatis studio longiuscule prouectum et plus temporis quam par erat in re minime dubia consumpsisse: propterea non repetam altius ut equidem erat in animo ea que Saluator noster pridie quam pateretur pro humana salute mirabili prouidentia operatus est: omissisque omnibus

pro rei magnitudine supra quam dici potest: ita ut ex hac uehementissima et incredibili anxietate sanguis uel sudor tinctus sanguine omnibus membris totoque corpore sese effunderet. Ille in terra proiectus ad celum oculos totamque mentem conuertens ter in hunc modum dixisse perhibetur: Mi pater si possibile est transeat a me calix iste: uerum tamen non sicut ego uolo: sed sicut tu: Et apparuit ei angelus confortans eum. Sed dicet hic fortasse aliquis (utar enim uestra bonitate amplissimi patres: ac paululum a proposito digrediar: quoniam me tam diligenter

uellet: aut si uolebat? cur a deo tunc exauditus non fuit? Atqui oratio hec Saluatoris ea ex parte proueniebat: que (ut modo dicebam) ad motum et afflictionem sensitiue partis attinet non que ad rationem et certam animi uoluntatem: ideoque mox addit: Verum tamen non mea uoluntas fiat pater: sed tua. Atque hoc ipsum Dauid etiam Rex in Christi persona diuine sicut omnia his uerbis elocutus est: Deus deus meus clamabo per diem: et nocte: et non exaudies me. Quia et circa horam nonam dici clamauit in cruce: Heloy Heloy lama Azabatani. Et hac

per diem: et nocte: et non exaudies me. Quia et circa horam nonam dici clamauit in cruce: Heloy Heloy lama Azabatani. Et hac nocte proxime preterita clamauit, id est orauit ad patrem: de qua ego oratione nunc loquor: Orauit, inquam, pro sua liberatione dicens: Mi pater, si possibile est, transeat a me calix iste: et non exaudies ; quia (ut ostendi) exauditus non fuit. Peracta igitur oratione uenit ad discipulos: quibus a somno excitatis ait: Dormite iam et requiescite: ecce qui me tradet prope est. Dormiebant enim preter Judam

hominis mortem nuntiatis? Quid humana refertis supplicia? Deus, inquam, deus omnipotens mortali corpore indutus ad crucem ducitur. Deus Optimus Maximus seruili ac turpissima morte condemnatur. Generatio praua et peruersa, hecine reddis domino, popule stulte et insipiens? Nunquid non ipse pater tuus, qui possedit et fecit et creauit te, nonne ipse deus tuus est qui tibi mari in medio siccum iter aperuit, in quo tibi salus, inimicis fuit interitus? qui te annis quadraginta in deserto cibauit manna, qui te in argento et auro eduxit et non erat in tribubus tuis infirmus; qui te

per uiam. sibilauerunt et mouerunt capita sua super filiam hierusalem plorans plorauit in nocte et lachryme eius in maxillis eius. O si alicui ex nobis atque utinam mihi tante huic rei, tanto huic spectaculo adesse contigisset, cum deus mulieri, cum Rex ancille, cum maritus sponse, cum pater filie, cum natus parenti, cum Jesus Christus Marie uirgini in cruce pendens Joannem filium pro se retinendum tradebat. Taceat iam prisca etas et pia orbis totius facta sileant. Hoc omnes miseri cogitent: omnes orbati meditentur. omnes afflicti considerent. hoc denique et parentes

tunc cum omnia ad te ipsum trahebas: Joannem discipulum tuamque charissimam et pientissimam matrem aspexisti: eo munere: ea gratia illustres qua quondam apostolos tuos in die sancto Penthecostes illuminasti spiritum claritatis roremque misericordie tue eis desuper infundens. Domine sancte: pater omnipotens, eterne deus: qui intueris abyssum: qui sedes super cherubin: qui extendis celum sicut pellem: qui rotas orbem, illuminas solem, regis mundum, calcas tartarum: ostende queso faciem tuam et uidebimus: porrige dexteram tuam et surgemus: infunde spiritum tuum et renouabimur: Atque

prostitutis trium natarum corporibus uictum sibi quęrere decreuisset, ille accedens domui eius nocte intempesta, ut elemosina in occulto fieret, tantum auri per fenestram iniecit, ut et inde uirgines honeste locarentur et pater ipse in spem sustentandi se non iniquam simul deueniret. Nicolao uero, quoniam bona sua prudenter dispensauerat, ecclesiastica credita sunt et in episcopum Myreę diuinitus est electus. Ac post

pecunia, quam acceperat, se redemit. Rursum idem Lacedemonię fecisse dicitur, eodem successu, conuerso diuite quodam ac principe uiro. Post talia charitatis officia in abbatem electus apud Arsinoen, decem milium monachorum pater fieri meruit, et qui omnes pręibat pietate, omnibus pręesse dignus fuit. Aeque pium uirum et Petrum Constantinopolitanum cognomento Telonarium fuisse ferunt, sed tanto maiori admiratione dignum, quanto ante

erat, cęteris offerebat, nihil solicitus in crastinum, sed quęrens regnum Dei et iustitiam eius. Quod quidem facile est adeptus, dum et suam calamitatem patienter fert et miseretur alienę. Franciscus, ordinis Minorum pater (quibus solis tantum possidere lex est, ut medicare necesse sit) dum iter ageret, incidit in hominem, cuius uestimenta diutino usu detrita uix pudenda corporis operuerant. Et nuditatem eius dolens substitit, suspirauit,

iter ageret, incidit in hominem, cuius uestimenta diutino usu detrita uix pudenda corporis operuerant. Et nuditatem eius dolens substitit, suspirauit, ingemuit. Frater uero, qui illum comitabatur: Quid, inquit, ita tristaris, pater? Etsi hic indumentis eget, forsan abundat concupiscentiis. Tunc Franciscus, fraterni erroris non dissimulator, sed corrector iussit protinus, ut ille sua se tunica exuens pauperem tegat, et quod de ipso perperam opinatus

in quibus sub Trinitatis typo maiestas unius Dei adoranda facile appareret. Eadem erga externos obseruatione et Loth Sodomę usus, eosdem etiam angelos hospitio suscipere meruit, licet plures ad Abraham accesserint, quia pater multarum gentium ille. Sed Loth non rogasse solum, uerum etiam compulisse eos, ut ad se diuerterent, dicitur. Itaque alter exoratos statim suscipiendos monet, alter, si ulterius recusarint, cogendos

pro temporali inopia diuitias esset recepturus sempiternas, et patri adhuc orbitatem suam lugenti causam pręberet consolationis et nobis materiam imitationis. Pari paupertatis uoto ardens Minorum pater Franciscus. Et nescio, an etiam magis in proposito firmus, quando quidem neque persecutionibus auerti potuit, quin nudus nudum Christum sequeretur. Tam primum Romam profectus, cum pauperculo cuidam occurrisset, suas cum

operam darent, tres noctes totas in cubiculo simul orando consumpserunt. Inde illa, quę primo statim concubitu iam septem extulerat uiros, cum hoc postremo diu feliciter uixit. Post hęc quaque et pater a cęcitate et filius ab internicione liberati, ut pro beneficio gratias agerent, uterque in faciem se prosternentes per horas tres benedixerunt Deum. Et cum exurrexissent (ut ait Scriptura) narrauerunt omnia mirabilia

prophetę, quod apostoli nobis tradiderunt, sed pręcipue quod Dominus noster Iesus Christus. Ipse enim est Patris uerbum, ipse Filius suus dilectus, in quo sibi bene complacuit, ipsum audiamus! Sic, inquit, orabitis: Pater noster, qui es in cęlis. Si Pater in cęlis, filii, quę sursum sunt, quęrant, quę sursum sunt, sapiant, non quę super terram. Sanctificetur nomen tuum. Ita, nequid a nobis existimetur sanctius. Adueniat

sed pręcipue quod Dominus noster Iesus Christus. Ipse enim est Patris uerbum, ipse Filius suus dilectus, in quo sibi bene complacuit, ipsum audiamus! Sic, inquit, orabitis: Pater noster, qui es in cęlis. Si Pater in cęlis, filii, quę sursum sunt, quęrant, quę sursum sunt, sapiant, non quę super terram. Sanctificetur nomen tuum. Ita, nequid a nobis existimetur sanctius. Adueniat regnum tuum. Ne in nobis regnet

difficilia, nisi quod corporis lassitudinem animus Deo intentus minus sentire potuit. Qui enim tam perseueranter orauit, is in cęlo magis quam in sepulchro fuit. Paulus, in finibus Aphricę quingentorum monachorum quondam pater, nullo uitę suę die quicquam prius egit quam trecentas orationes genibus prouolutus Domino obtulisset, quas calculos in sinum ingerendo numerabat. Atque hi multo felicius in sinum iactati sunt quam illi in sitellam,

facultatem discipulis suis concesserat Dominus. Sed ne miraculorum autor ignoraretur, a Deo ea petere credentes uoluit. Quodcunque petieritis, inquit, Patrem in nomine meo, hoc faciam, ut glorificetur Pater in Filio. Et iterum: Quodcunque uolueritis, petitis, et fiet uobis. Et quid mirum, quod sic ad nos Filius, si sic etiam ad Filium Pater? Postula a me, inquit, et dabo tibi gentes hęreditatem

inquit, Patrem in nomine meo, hoc faciam, ut glorificetur Pater in Filio. Et iterum: Quodcunque uolueritis, petitis, et fiet uobis. Et quid mirum, quod sic ad nos Filius, si sic etiam ad Filium Pater? Postula a me, inquit, et dabo tibi gentes hęreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrę. Hinc illum in Euangelio non semel orantem legimus, quandoque tamen propria potestate utentem, ut nec

fugeret patrem et fugam pręrupti montis crepido inhiberet, orauit Dominum. Ac protinus illo, in quo heserat, saxo in aduersam paris altitudinis partem se inclinante euasit. Neque tamen tanto miraculo inclinatus est impius pater. Ut uel sic elapsam quęrere cessaret. Proh nefas! Pater persequitur, saxa miserantur, et ad inuocationem Christi montes mollescunt, hominis infidelitas obduratur. Ad Radegundis, Clotarii, Gallorum regis, uxoris, sed

orauit Dominum. Ac protinus illo, in quo heserat, saxo in aduersam paris altitudinis partem se inclinante euasit. Neque tamen tanto miraculo inclinatus est impius pater. Ut uel sic elapsam quęrere cessaret. Proh nefas! Pater persequitur, saxa miserantur, et ad inuocationem Christi montes mollescunt, hominis infidelitas obduratur. Ad Radegundis, Clotarii, Gallorum regis, uxoris, sed magis Christi ancillę orationem

tam paruum, quoniam tanquam momentum staterę (ut Scriptura ait) sic est ante Deum orbis terrarum, et tanquam gutta roris antelucani, qui descendit in terram. Sed quid nunc de te, pater Francisce, dicam? Quantum tibi quoque adhuc in terra degenti tua contulit contemplatio! Vidisti fulgentem Saluatoris nostri crucem, uidisti sanctum Seraph, a quo Seraphicus dici meruisti. Inde tibi singulari quodam

pergemus, nequis in scrupulum aliquem incidat infidelitatis, cum nusquam plus periculi sit. Impossibile enim est (ut Apostolus ait) sine fide placere Deo. Per hanc autem primum placuit pater noster Abraham. Cum enim promissiones seminis sui, id est, Christi, in quo benedicendę omnes nationes erant, accepisset, sic de illo scriptum legimus: Credidit Abraham Deo, et reputatum est ei ad iustitiam. Non

nostras retribuit nobis. Quoniam secundum altitudinem cęli a terra, corroborauit misericordiam suam super timentes se. Quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras. Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus super timentibus se. Et rursum in alio Psalmo: Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Suauis Dominus uniuersis et miserationes eius super omnia

habet mandata mea et seruat ea, ille est, qui diligit me. Qui autem diligit me, diligetur a Patre meo et ego diligam eum et manifestabo ei meipsum. Et rursum: Siquis diligit me, sermonem meum seruabit, et Pater meus diliget eum, et ad eum ueniemus, et mandata apud eum faciemus. Quanta uero uel quam necessaria sit charitatis uirtus, Paulus plenissime declarat illa Epistola, quam primam ad Corinthios

Caput II / DE CHARITATE ERGA PROXIMVM Quoniam uero neque Deum diligere probatur, quisquis non dilexerit proximum suum, discamus sanctorum exemplis, ipsi quoque proximi, id est omnes homines - omnium enim unus pater est Deus- quali amore quantoque animi affectu prosequendi sint. Ionathę erga Dauid amicitiam non imminuit Saulis patris indignatio, sed auxit. Pater sępe uitę Dauid insidiatus est; semper filius detexit insidias

proximi, id est omnes homines - omnium enim unus pater est Deus- quali amore quantoque animi affectu prosequendi sint. Ionathę erga Dauid amicitiam non imminuit Saulis patris indignatio, sed auxit. Pater sępe uitę Dauid insidiatus est; semper filius detexit insidias patris, frequenter iratum placauit et a persecutione amici auertit. Cumque die festo Neomenię in celebri conuiuio requireretur, excusauit

liberatur. Euphrasia enim et ante ipsam se suppliciter prosternens, quasi quę lęsisset, non quasi quę lęsa fuisset, ueniam sibi petiit et ante abatissam illi impetrauit. Othiliam uirginem pater occidere in animo habebat, solo corporis uitio offensus, quia cęca nata fuerat. Mater autem periculo subtractam monasterio tradidit. Hinc ipsa uirtutibus proficiens defectumque oculorum mentis perspicacitate supplens pro

malos. Quod autem uerbis pręcepit, exemplo pręstitit. Proditori quippe suo corporis et sanguinis sui sacramentum obtulit, pedes lauit, osculum non negauit. Illis etiam, a quibus cruci affigebatur, ueniam dari petiit: Pater, inquit, ignosce eis, quia nesciunt, quid faciunt. Si tam clemens erga tantam sęuitiam Dominus, quomodo seruus eius erit, qui uindictam expetierit? Aut quomodo Christiano nomine censeri merebitur, qui in

deterritus, dum ad ęternę salutis beatitudinem adipiscendam omnes inuitat, illud in Psalmo Prophetę promissum implens: Docebo iniquos uias tuas, et impii ad te conuertentur. Minorum uero pater Franciscus etiam illud executus uidetur: Ite in mundum uniuersum et prędicate Euangelium omni creaturę! Sic enim hominibus prędicauit, ut mundum repleret monasteriis, sic auibus, ut ad audiendum dociles

sibi subsidia comparans. Nam et palmes ille in Euangelio, quanuis fructuosus atque foecundus, adhuc purgatur, ut fructus plus afferat et prouentu in dies lętiore copiosius exhuberet. Fratrum quoque Minorum institutor ac pater Franciscus, licet omni sanctitatis genere pręstiterit, non minimum in hoc laudatur, quod maximo semper honore sacerdotes prosecutus sit. Dicere solitum tradunt, si cui sanctorum e cęlo in terram delapso et cum illo

et ad uitam mortuos reuocans. Cuius, quęso, regum auro gemmisque refulgens aut cocco purpuraque rubens uestimentum tantę unquam uirtutis fuit, quantę sancti huius saccus iste cilicinus? Neque te, pater Francisce, hoc loco pręteribo. Cuius tegendo corpori tunica una et ea sane crassi admodum fili impolitęque texturę satis fuit, quam pro cingulo pręcinxerat funis nodo astrictus, ubi committebatur, non fibula. Caput et

in cisterna sicca inuentum atque ad monasterium reductum ostendit Deus, quanti talem in illo uitę austeritatem faceret, sine cunctatione disponendo, ut ab his ipsis honoraretur, qui expulerunt. Pater etiam Minorum Franciscus, quam in se durus extiterit, cum sępe aliis tum illo potissimum tempore monstrauit, quando connubii cogitationibus eum impugnari contigit. Sibimet enim iratus, proiectis repente indumentis et

Et ut potius sub aliquo iocunditatis uelo lateat alios corporis nostri maceratio: Tu, inquit, cum ieiunas, unge caput tuum et faciem tuam laua, ne uidearis hominibus ieiunans, sed Patri tuo, qui est in absconso. Et Pater tuus, qui uidet in absconso, reddet tibi . Phariseorum *corr. ex Palestinorum ista mollities erat, cum festum agerent, caput unguentis delibutum et lotam pręferre faciem. Non ista facienda, dum

Salomon cogitasset. Rechabitę etiam patris pręceptis obsequentes, cyphos et calices uino plenos, cum sibi propinaretur, respuerunt. Et, non bibemus uinum — inquiunt — quia Ionadab, filius Rechab, pater noster, pręcepit nobis dicens: Non bibetis uinum uos et filii uestri usque in sempiternum! Quamobrem merentur a Domino audire: Non deficiet uir de stirpe Ionadab, filii Rechab, stans in conspectu meo

unicum uniceque dilectum suis immolasset manibus, si Deus, quod iusserat, impleri uoluisset. Non dixit: In Isaac mihi promissum est semen. Quare nunc puer adhuc occidi mandatur? Non dixit: Quomodo unici filii sanguine infelix pater manus polluam? Tacitus iussa exequi maturat, ut discas non discutiendum mandatum esse eorum, qui pręsunt, sed perficiendum. Saul iussus disperdere Amalechitas, bello superatos neci dedit, Agag autem,

applicarent? Aut quomodo Deo placere possent, si diaboli opera ęmularentur? Ille homicida erat ab initio et in ueritate non stetit, quia non est ueritas in eo. Cum loquitur mendacium, ex propriis loquitur, quia mendax est et pater eius. Vetus Testamentum summos ueri cultores habuit prophetas, qui quidem pro eo asserendo uitę periculum adire non formidabant. Vir Del ille in Bethel nequaquam ueritus est Hieroboam regis pręsentiam, ut

abbatis solerti simulatione seruatum. Dicam- inquit — quod in Aegypto uiderim. Gręcus adolescens erat in coenobio, qui nulla continentia, nulla operis magnitudine flammam poterat carnis extinguere. Hunc periclitantem pater monasterii hac arte seruauit: Imperat cuidam uiro graui, ut iurgiis atque conuitiis insectaretur hominem. Qui post irrogatam iniuriam primus uenit ad querimoniam. Vocati testes pro eo loquebantur, qui contumeliam fecerat.

conuitiis insectaretur hominem. Qui post irrogatam iniuriam primus uenit ad querimoniam. Vocati testes pro eo loquebantur, qui contumeliam fecerat. Flere ille coepit contra mendacium, nullus alius credere uerę ueritati. Solus pater defensionem suam callide studuit opponere, ne abundantiori tristitia absorberetur frater. Quid multa? Ita annus ductus, quo expleto interrogatus adolescens super cogitationibus pristinis, an adhuc aliquid molestię

euasisset, tunc sane apparuit, quantum docilis taciturnitas uanę et arroganti loquacitati esset pręferenda. Cęterum et hac in parte diaboli insidię uitandę sunt. Cuidam ex fratribus perpetuum silentium seruanti pater Franciscus, ut semel tantum in hebdomada confessionem faceret, persuadere non potuit. Et ille sibi de se magis quam pręposito suo credens, excidit a sanctorum collegio et ad uomitum est reuersus. Primum irrationabile

Bibliographia locorum inventorum

Cipiko, Alviz (1456-1504) [1482], Panegyricus in senatum Venetiarum, versio electronica (), 263 versus, verborum 2026, Ed. Giuseppe Praga [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - epistula] [word count] [cipikoapaneg].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report