Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: sed Your search found 21252 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 801-900:801. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 122 | Paragraph | Section] profecto hactenus, ut vera magis, quam decora fatear, pertinacius oppugnata ab hostibus, quam a civibus defensa, recte videri potest. In qua re si quidquam amplius eius viri eloquio adiectum fuerit, id licet totum superabundare non dubitem, utpote ubi non solum intentionis cognitae, sed verae etiam executionis relator accedet; tamen exequenti mihi, quae ad eam rem instituta sunt, non ab re visum est in hoc procinctu cum ipso oratore nostro miscere sermonem, eum videlicet, qui plus animum solicitat, urgetque, et quo magis urget, eo minus taceri, minusque in animo meo
802. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 122 | Paragraph | Section] tamen exequenti mihi, quae ad eam rem instituta sunt, non ab re visum est in hoc procinctu cum ipso oratore nostro miscere sermonem, eum videlicet, qui plus animum solicitat, urgetque, et quo magis urget, eo minus taceri, minusque in animo meo oblitterari potuit, nihil novi vel ignoti addens, sed ut refricatus dolor malorum publicorum sensum, tot malis duratum reficiat, magisque notum fiat, belli huius causam maiorem esse quam bellum. Lustrum prope vicesimum, si apte memini circumagitur, quo Europae oras infesta Teucrorum arma, Deum, hominesque violatura pervolarunt, eaque post subactam
803. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 123 | Paragraph | Section] vitam, utque plura brevi complectar, plusquam hostilia passi, parum praeter arma et animos, libertatis memores, reliqui habuimus; praesertim cum saepe ad extrema periculorum ventum sit, et nescio, an maiora vincula, maioresque necessitates nobis, an captivis nostris fortuna circumdederit. Sed in his, quantumcunque difficilia pati maluimus, quam servire, semperque fidei quam rerum damna maiora duximus. Satis ne igitur iusti doloris occurit? Quandoquidem nullum adversum nos praetermissum est crudelitatis genus, et nullum est satis, sive vincamus, sive victi simus: hostis semper
804. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 124 | Paragraph | Section] spem, animumque suscepimus. Igitur benignitate Dei sub Sanctitatis vestrae fiducia, inceptu tanta ratione digno opus fuit, cuius ego auctor ipse et tutor executionem aggressus, incitato sponte militi impetum addere paro, restatque, ut non pro ripa Danubii stantes, arceamus transitum hostis, sed ut latius transmigretur, transferaturque bellum, non ad gerendum modo, sed ad finiendum. Quod cum maius futurum sit, quam capere id privatae regni huius opes vel alere privata stipendia possent, spectetque ad sumam rerum libertatis christianae, sicut prioribus litteris, ita et nunc supplico
805. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 124 | Paragraph | Section] fiducia, inceptu tanta ratione digno opus fuit, cuius ego auctor ipse et tutor executionem aggressus, incitato sponte militi impetum addere paro, restatque, ut non pro ripa Danubii stantes, arceamus transitum hostis, sed ut latius transmigretur, transferaturque bellum, non ad gerendum modo, sed ad finiendum. Quod cum maius futurum sit, quam capere id privatae regni huius opes vel alere privata stipendia possent, spectetque ad sumam rerum libertatis christianae, sicut prioribus litteris, ita et nunc supplico attentius Beatitudini vestrae, cui haereditaria de nobis cura commissa est,
806. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 125 | Paragraph | Section] perseverantiae nostrae opem tribuet; brevis erit res, si uno tempore ageretur, et si per intermissiones, intervallaque lentiorem spem nostram non fecerimus. Habet iam beatitudo vestra aequalem his stipendiis exercitum, habet milites domesticorum funerum avidissimos vindices, quibus non precaria, sed perpetua arma exstant, adversum illos nostros semper hostes, christiano nomini nunquam amicos. Placeat modo provisionem non postponere, et eum finem, ut liberata Europa et fidei consors et sedis illius gloria fiat, atque decus.
nobis sufficit supernam animadversionem ad eruditionem potius, quam ad internecionem interpretari. Caeterum de persona nostra, si gloriari oportet coram te, recte in infirmitatibus, passionibusque nostris gloriabimur, hostilem pressuram, captivitatem et caeteras fortunas abunde experti, sed iuvat inter haec, quod non ignavo quaestu passi sumus, sed in eo negocio, utpote fidei, in quo nec armis, sed nec morti cedere destinatum erat, ubi cum adhuc idem exstet animus, poterit habere et ipsa fortuna regressum. Ex Turcorum deinde manibus erepti, apud Despotum Rasciae ad hos usque dies
potius, quam ad internecionem interpretari. Caeterum de persona nostra, si gloriari oportet coram te, recte in infirmitatibus, passionibusque nostris gloriabimur, hostilem pressuram, captivitatem et caeteras fortunas abunde experti, sed iuvat inter haec, quod non ignavo quaestu passi sumus, sed in eo negocio, utpote fidei, in quo nec armis, sed nec morti cedere destinatum erat, ubi cum adhuc idem exstet animus, poterit habere et ipsa fortuna regressum. Ex Turcorum deinde manibus erepti, apud Despotum Rasciae ad hos usque dies restitimus, tanto videlicet tempore, ut in
Caeterum de persona nostra, si gloriari oportet coram te, recte in infirmitatibus, passionibusque nostris gloriabimur, hostilem pressuram, captivitatem et caeteras fortunas abunde experti, sed iuvat inter haec, quod non ignavo quaestu passi sumus, sed in eo negocio, utpote fidei, in quo nec armis, sed nec morti cedere destinatum erat, ubi cum adhuc idem exstet animus, poterit habere et ipsa fortuna regressum. Ex Turcorum deinde manibus erepti, apud Despotum Rasciae ad hos usque dies restitimus, tanto videlicet tempore, ut in vigilia festi nativitatis Domini ad hunc locum in
principio ad ultionem magis, quam ad defectionem ferri conspexeris. Tu vero, quidquid dicatur, apud alios, ex casu isto in nullo despera, nam ampliorem hostes cruorem pro occupanda quam nos pro recuperanda adhuc Macedonia dedimus. Cura solum, ut bono tempore responsa exigas, de quibus suo ordine, sed et de omni statu tuo nos celeriter avisare non postponas, redditurus nobis largam consolationis vicem, si hoc; quod summe optamus, maturasse videberis. Sanctissimo Domino nostro et Sacro Collegio nos recommissos facias, certificando rem nostram minoris esse periculi, quam famae.
pecunie, ita
ut alterum e duobus facere necesse sit, aut ab incepto opere
desistere, aut de pecunia providere, et, uti desistere esset magne
pusillanimitatis apud homines et ingratitudinis apud Deum, ita
providere laudabile et salutiferum. Non enim qui inceperit sed
qui perseveraverit usque in finem salvus erit. Et quoniam hec
ecclesia est mater omnium ecclesiarum diocesis Sibenicensis
et in ea potissimum omnibus ministrantur sacramenta ecclesie,
dignum et congruum est ab omnibus sibi manus porrigere adiutrices. Et quia
suprascripte)
Ad quam partem, infra terminum per dictum generosum
Consilium nobis in scriptis prefixum, obmissa verborum multiplicatione, taliter sub brevitate respondemus. Primum est ante omnia, ad vitium ingratitudinis excludendum, non quas debemus,
sed quas possumus, ex intimo corde, dicto generoso Consilio
exibemus grates pro eius vel pro eorum sanctissima et devotissima intentione: qui suorum predecessorum imitantes vestigia,
dicte Cathedralis ecclesie profectum et augumentum, solerti ac
merito,
nec sine debito claudi potest, adeo ut apud plerosque sapientes,
modus omnium divinarum humanarumque actionum regula et
mensura esse definiatur: primumque omnium Auctorem singula
egisse et agere sub numero pondere et modo sive mensura nedum theologi sed etiam vero philosophantes rationabiliter et catholice profitentur. Et quia modus in prefata parte contentus in
principalioribus defficere videtur, ideo nulli mirum esse debet si
debito ac optato fine claudi non meretur. Quod ex tribus liquido
constare et patere
Si oblivione, vel potius aliqua intermissione tuae maximae in me benevolentiae his superioribus temporibus saepissime ad te meas litteras dare destitissem, merito hominis ingratissimi nomen, quod ab ineunte aetate mea totis viribus evitare conatus sum, profecto incurrerem. Sed quia illa tempora cum in partibus regni Rassiae, tum etiam in Pannonia me pluribus incumbentibus causis detinuerunt, non parum dolui hanc causam me a scribendo tantum retardare potuisse. Quod tametsi intervallum jam satis longum visum est, tamen et recordatione tuarum clarissimarum virtutum, et
tuorum in me beneficiorum non immemor, cum apud principes regni Hungariae, tum etiam apud illustrem despotem Rassiae, qui sollicite et frequenter conditiones vestri status inquirere solet, tuae spectabilitatis amplissima gesta, tuam probitatem moresque singularissimos non dicam exornare, sed potius augere, et ad usque summum extollere frequenter et sollicite laudando non cessavi. Erant profecto complures illorum procerum, qui cum caesare in Italiam olim descenderant, inter quos non vulgaris ex illa amplissima legatione vestra, sed praeclara tui nominis fama extiterat.
moresque singularissimos non dicam exornare, sed potius augere, et ad usque summum extollere frequenter et sollicite laudando non cessavi. Erant profecto complures illorum procerum, qui cum caesare in Italiam olim descenderant, inter quos non vulgaris ex illa amplissima legatione vestra, sed praeclara tui nominis fama extiterat.
Evenit namque mihi ex tempore tam libenter quam etiam necessario in illum sermonem incidere quo illos accuratissime edocerem divinam illam providentiam fortitudinemque tuam, laudatissimam rei militaris scientiam, quas omnes in ipsa
honestarent (vix, ut opinio mea fert, sibi maiora
tribui poterant), praeerat summa cum potestate splendidissimo equitatui; omnium
peritorum huiusce disciplinae bellicae opinione nulla gens in tota Italia suae
genti conferenda erat. Sed tam immoderata cupiditas dominandi, tanta
auri argentique ex Gallorum Alobrogumque manubiis apud
stupendum est, illi aperte ipsum oppugnant, qui praecipuam sanctimoniam prae se
ferunt, vivosque in cathalogo sanctorum, si quis non numeret, commoventur ac
indignantur. Huiuscemodi hominum genus perversissimum est, qui omnia non ex
iure, sed ex sua libidine moderantur. Scio virtute pravam libidinem vinces.
Usque ad haec tempora nunquam vidimus patronos, qui suo labore, suaque impensa
ecclesias edificavere dedicavereque violato divino et humano iure, maximis
contumeliis
te esse cupio. Quam permolesta mihi discessio mea abs te fuerit,
nostrae consuetudinis diremptio, tuae generositati lubens, si mentem verba
sequerentur, exponerem. Verum etiam, ne assentatoris officio fungi censerer,
impraesentiarum tacendum potius, quam ullum verbum proloquerer, existimaveram. Sed
animo nequaquam quiescente, immo urgente, ut aliquid litterarum ad te
perscriberem, impellor, uti paucis tecum his praesentibus colloquar.
Maximo itaque
desiderio immensaque cupiditate, vir magnifice, superioribus diebus tuam humanitatem
visere exoptaveram tum plurimarum rerum, tum tuae
istuc, quovis tempore, quavis
aetate id contingeret, ignotus venirem. Scripseram itaque tuam ad amplitudinem una
cum domino Helia Czepes etsi verbis pauxillis litteras, quae animi et voluntatis meae
essent indices quibusque tuae benivolentiae et familiaritatis erga me initia
praecucurrissent; sed fortuna semper felicitati hominum invidente longe aliter, quam
animo meo destinaveram, effectum est — quippe nec meae nec Heliae, uti istic
accepimus, litterae tibi redditae fuerant — meque paene ignotum, qui absens tuae
humanitati notus esse cupieram, reddidit. Nihilominus tamen, ut
transiebamus. Si vero quavis in re prorsus inepti fuerimus,
nobis persuademus, tuus etenim ingenuus animus, tua mansuetudo, tua
facilitas hoc nobis pellicere videtur.
ipsis opem ferret, implorabant. Et ego cum Helia Zaepes in tanta diversitate rerum
nostras partes nostrumque munus adimplere, si licuisset, conabamur primum nonnullis
lectionibus dediti, demum facetiis, ne inter postremos censeremur ignavique ab eisdem
iudicaremur, moram navigii deducebamus. Sed ecce, et infortunium nobis inter
huiuscemodi negotia non longe aberat; ut enim propiores puppi nos duo consederamus
loco sane amoeniori, propius iam et ipsum discrimen, nisi Helias primum
animadvertisset, nobis instabat. Nam, ut dixi, omnibus circa varia occupatis nemine
superi non modo tibi vigilanti,
verum etiam sopori dedito, ut nobis persuademus, — scimus etenim, quod nondum ad
divina officia peragenda surrexeras, — suas aures tam faciles praebuerint, tua
vota tam confestim exaudierunt. Certum vero habeas, nil me tibi in hac re finxisse,
sed rem ordine actam memorasse.
Demum Padum una cum navi rimis fatiscente attigeramus
triaque milia itineris perficiendi Ferrariam usque supererant, ibi una lembo conducta
Ferrariam sole iam ad occasum vergente adnavimus, urbem ac deinde habitationem
introgressi fame membris
urbem ac deinde habitationem
introgressi fame membris debilitatis satis aspere nihil prompti nos ad manducandum
reperisse ferebamus, fiala tamen vitrea, quam plenam vino tuae benignitatis cocus
vester repleverat, ille, ut nosti, brevis, qui, nescio, an iam magis creverit seu
potius decreverit. Sed haec alias. Vas tamen vitreum zukka vulgariter nuncupatum
adhuc intactum meo adhaerens lateri sat me bono animo esse iubebat nunquam, quousque
gutta vel minima ex eo stillare poterit, me asserens deserturum. Sed leniter guttur
ac interiora liquore, quod contineret, temperans amissas
ille, ut nosti, brevis, qui, nescio, an iam magis creverit seu
potius decreverit. Sed haec alias. Vas tamen vitreum zukka vulgariter nuncupatum
adhuc intactum meo adhaerens lateri sat me bono animo esse iubebat nunquam, quousque
gutta vel minima ex eo stillare poterit, me asserens deserturum. Sed leniter guttur
ac interiora liquore, quod contineret, temperans amissas instaurare vires pollicebar,
sed ecce interea et domestici nobis obviavere luceumque iustae quantitatis afferentes
ac elixantes nobis epulandum apposuere, ubi totus noster sermo inter edendum tua de
amplitudine habitus
vitreum zukka vulgariter nuncupatum
adhuc intactum meo adhaerens lateri sat me bono animo esse iubebat nunquam, quousque
gutta vel minima ex eo stillare poterit, me asserens deserturum. Sed leniter guttur
ac interiora liquore, quod contineret, temperans amissas instaurare vires pollicebar,
sed ecce interea et domestici nobis obviavere luceumque iustae quantitatis afferentes
ac elixantes nobis epulandum apposuere, ubi totus noster sermo inter edendum tua de
amplitudine habitus est, te adesse maximis longisque votis exoptantes. Sed cur
amplius te teneo? Tu saepissime nostro sermoni
temperans amissas instaurare vires pollicebar,
sed ecce interea et domestici nobis obviavere luceumque iustae quantitatis afferentes
ac elixantes nobis epulandum apposuere, ubi totus noster sermo inter edendum tua de
amplitudine habitus est, te adesse maximis longisque votis exoptantes. Sed cur
amplius te teneo? Tu saepissime nostro sermoni intercurris, omni fere momento tui
meminimus, te absentem ac si praesentem conspicimus, tuus enim vultus nostro inhaesit
pectori, tua effigies nostro insculpta est cordi, urbanitas morum nostro insedit
animo totosque nos tibi scias
verum plurimos metuentes, ne, si alicui nobis
ignoto tradidissemus, tibi perferre curaret, opportunum nuntium potius expectare
deliberaveramus: itaque data occasione nunc eas tibi transmisimus. Scriptis litteris
supervenerunt novitates de concilio Ratisponensi. Imperator ibi non adfuit, sed sua
legatio: dux Burgundiae in persona illuc accesserat. Quid actum sit ibi et quae
confecerint, proximis litteris tuam humanitatem certiorem faciam et orationem, quam
dominus Aeneas episcopus Senarum, ac capitula ibidem confecta tibi transmittam. Hoc
tantum habeas: imperator ex tota
ex tota Alemania ducenta milia armatorum conficere
proposuit. Fit autem electus per totam Alemaniam, ut XXX. homines duos pedites bene
armatos, alii XXX. unum equitem armatum hanc ad militiam praebeant. Fiet iter ad
festum Michaelis, alia congregatio eorundem coadunato exercitu in unum mense Aprili
proximo in proximioribis locis Teucrorum castra ponere statuerunt. Quod utinam favore
Dei summi eiusque Virginis matris intemeratae fiat, est optandum. Sed ocius, quoad
potest, exemplum orationis et rerum ibi actarum istuc transmittam.
|
833. Sobota, Ivan. Joannis Sobote Dalmate epistola,... [Paragraph | Section]
Superioribus diebus literis significavi illa, que rumore quodam ad nos referri videbantur: secundum Macometum, Teucrorum principem superbissimum, ingenti cum audacia Serviam invasisse. Parvo deinde interjecto tempore non rumore, sed veris auctoribus hoc declaratum est; qui rei novitate et periculi magnitudine exteriti ad nos venere affirmant tantas copias agrum
834. Sobota, Ivan. Joannis Sobote Dalmate epistola,... [Paragraph | Section]
tanta supelectili ad ulteriorem ripam Danubii; se, liberos, coniugem, humana et divina Panonibus commendavit; ipsos rogat, ortatur, ne cui rei parcant; per majestatem regni ortatur, ne prae ripa Danubii stantes arceant transitum hostis, sed vi ultro transirent, transferrentque bellum. Magnanimus Macometus copia militum fretus uno tempore omnia oppida despoti obsidere statuit: Smederevo nobile oppidum, totius regni arcem, Esibego duci audacissimo et obsidendum et
835. Sobota, Ivan. Clarissimo patricio Petro M.... [Paragraph | Section]
superiori principi Teucrorum, nuptui tradita erat; verum ea necessitudo apud Barbaros levis ducitur; quia pro opibus quisque quam plurimas uxores, denas alii, alii plures habent; sed reges eo amplius. Ita animus multitudine distrahitur, nullam pro socia retinet, pariter omnes viles sunt. Neque despotem hoc juvare potuerat. Obversantur quotidie prope in oculis ejus duo filii oculis effossis, viri fortissimi ac
836. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 71 | Paragraph | Section]
offeram quam tibi? qui me id negotioli suscipere, quod profecto non facile alius fecisset, crebra incitatione compulisti; qui praeterea hunc libellum, me velut in schola dictante, quasi discipulus, aut velut orante, quasi notarius excepisti. nec vero hac sola de causa potissimum tibi eum mitto; sed multo magis, ut tu homo nobis amicissimus, cum inimicitiarum utilitates a Plutarcho sapienter collectas leges, quanto uberiores sint amicitiae nostrae fructus, recognoscas. Ceterum quod ad opusculum ipsum pertinet, nec ego id tibi admodum commendo, nec emitti abs te in vulgus magnopere cupio;
837. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 73 | Paragraph | Section]
nec mala fascinare lingva,
manifeste hoc vocabulum, in malum tantum accipiunt. Nos igitur hunc, et si qui praeterea itidem eo utuntur, jure optimo secuti sumus. At durum quiddam est
838. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 75 | Paragraph | Section]
nisi prius et meas ipse vires, in eadem, ut ita dixerim, palaestra experirer. Quod etiam eo libentius feci, ut hoc uno compendio tam Graecas literas, quam versificandi usum, longo tandem postliminio repererem; quarum duarum rerum, ab ineunte, ut nosti, pueritia, semper fueram studiosus; sed jam pridem ambas aeque intermiseram, cum aliis occupationibus districtus, tum quod in hac nostra barbaria, nec librorum copia dabatur, nec qui excitare studium posset, usquam applaudebat auditor. Nec vero ego nunc totam ausu temerario Iliadem aggressus, fastidiosum lecturis et ridendum Satyris
839. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 75 | Paragraph | Section]
ambas aeque intermiseram, cum aliis occupationibus districtus, tum quod in hac nostra barbaria, nec librorum copia dabatur, nec qui excitare studium posset, usquam applaudebat auditor. Nec vero ego nunc totam ausu temerario Iliadem aggressus, fastidiosum lecturis et ridendum Satyris texui volumen; sed exercendi tantummodo mei gratia, unam ex tanti operis libro sexto particulam libavi, quae Bellerophontis in primis fabulam continet; quem locum ideo potissimum delegi, quod hujus Herois nomen quidem apud Latinos celebre cognoveram, at vero genus et facta et exitum, passim ignorari videbam.
840. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 76 | Paragraph | Section]
frondibus aptissime comparatur; ut jam merito desinant mortales barbarico fastu, majorum gloriam jactitare, cum prosapiam suam, medio vere nascentibus, et primo autumno defluxuris arborum foliis quam simillimam esse cogitaverint; ac nonnulla insuper adnotanda, quae legens tu ipse animadvertes. Sed ut omnia liquidius clarescant, contextum tibi poematis breviter intimabo. Praevalentibus adversum Trojanos in campo Graecis, Aeneam et Hectorem Helenus admonet vates, uti restituta quam primum acie, alter eorum, videlicet Hector, urbem petat, ac Minervam supplicationibus et donis propitiandam
841. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 77 | Paragraph | Section]
provide cavens, ne forte, quemadmodum paullo ante Veneri et Marti, sic et nunc deo cuipiam, sub humana specie latenti, quamvis ignarus, tamen impie congrederetur. Glaucus vero illi excusationem praefatus, tandem commemorat, se quidem a Sisypho et Bellerophonte Corinthiis regibus esse oriundum; sed modo ad Trojam venisse e Lycia. Quibus auditis confestim a Diomede hospes agnoscitur, et amicitia inter eos, variis pignoribus confirmatur. Proinde, ut ad eam partem unde sequentia dependent, regrediar, Hector quidem, inquit, cohortatis suis, Ilium profectus est.
Glaucus at Hippolocho
842. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 80 | Paragraph | Section]
constitutae esse dignoscuntur; ideo M. F. V. rogamus diligenter, quatenus praefatum D. M. Episcopum in huiusmodi decimis sibi de jure debitis tueri, ac easdem manibus suis vel suorum, libere et legitime administrari facere dignemini. Non solum nobis, sed etiam Deo in hac parte rem placitam facturi.
843. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 80 | Paragraph | Section]
Deo in hac parte rem placitam facturi.
affectionem possim declarare. Cetera uberius referet R. P. D. Marcus, Episcopus Tinniniensis, quem mihi per R. P. V. commendatum, eidem una mecum invicem commendo. Equidem ii quid potuissem, libens pro eo fecissem, tum suis meritis, tum commendatione R. P. V. sed neque tum apud Regiam Majestatem affui, neque si interfuissem, multum mea praesentia momenti habuisset; satisque mihi etiam est, quod is, qui aliquid potest, rem ejus prospere expedivit.
gratulationem
singularis observantia in Senatum Venetum, quo gratius offitium suum redderet, discrimina maris et minas hiemis penitus contempsit. Impulit nos insuper eadem causa, que et omnes alios qui huc accessere, gratificandi sed munus nec deterrere potuit quod alios forte impedire potuisset; nam ut est in quodam trito veteri proverbio: Quis laudabit patrem nisi probi liberi? Accedit huc pecculiare vinculum quo astricti sumus Maripetrorum vi familie, ob insignem
senatusque conventu appositus vestro desiderio tueque amplissime dignitati accomodatum profferre sermonem.
laborat, ad brevitatem me convertam, amicam tarditati, ne forte incomptus sermo sua prolixitate vacillet indeque maxime defficiat unde proficere sperabat. Neque sane vereor brevitatem nostram laudibus tuis, Illustrissime Princeps, lesum ire, cuius gloria non solum in rebus magnifice gestis, sed etiam in altissimo dignitatis gradu collata nitet et, quod maximum est, in ipso aspectu ac forma principis digna refulget, ut amplius non egeat alicuius orationis subsidio. Magno si quidem ac ingenti gaudio afficimur tue felicissime creationis, que, cum magnis ac
discrepare.
Multa quidem et alia que ad tumulum felicitatis tue potuissent pertinere, et que tibi principatum promitere videbantur, ex sententia praetereo, quod ab aliis graviter et accurate perorata sunt. Quare ori meo manum imponere decrevi, testimonio aliorum et auctoritati innixus, sed excellentia huius praestantissime urbis potissimum ad tuam redundat gloriam! Ornamenta eius
ad hanc urbem perinde
sedem domiciliumque suum Iusticiam se contulisse. O divinam urbem, que sicuti deos alienos ita et servitutem penitus ignoravit
accipere leges, sed aliis imponere et decreta dare didicit! Regina maris in mari sedens longe lateque diffusa, ad imperium et ad Christiane professionis propugnaculum divinitus destinata! Justicie unicum exemplum et virtutum specimen singulare, cuius nedum iusticiam potentiamque timent universi sed etiam admodum
Institutione: institutorem Tenore: terore Ac: ad Nec non: nec enim (nec.n.) Ius: eius
In hac igitur omnium aliarum primaria civitate, quantum sit in primo ac
institutorem Tenore: terore Ac: ad Nec non: nec enim (nec.n.) Ius: eius
In hac igitur omnium aliarum primaria civitate, quantum sit in primo ac
institutorem Tenore: terore Ac: ad Nec non: nec enim (nec.n.) Ius: eius
In hac igitur omnium aliarum primaria civitate, quantum sit in primo ac
tum praestantia ducis, tum excellentia urbis, tum quia [rerum] 70 reges a fortuna pendent, ex una
Letentur omnes Cristicole, qui terra marique sub umbra ac spe tanti protectoris secure quiescunt. Letetur et ipse princeps, magis atque magis qui tanta potitus gloria suorum praeclarissimorum facinorum iam premium
in te uno collatum extet, universe 73 enim potestate domini! Tu vero solus potestate et dignitate praestas. Fruere igitur his et huiusmodi laudum tuarum praeconiis, ad que non solum te provexit tua praestantissima virtus, totius incliti senatus
animis consciliisque. Tu vero in tanto solio constitutus divinitus Christiani imperii sedem et sanctorum domicilium in manibus barbarorum diutius permanere substinebis?
Hereditarium est huic urbi, non solum Dei immortalis iniurias sed etiam hominum vindicare: in hoc enim nata, in hoc educata, ut contumelias Christi sui non ferat, quo duce vincere exploratissimum est! Memineris igitur tibi tueque fidei patrocinioque rem Christianam divinitus esse creditam, que non penitus inclinata in te solo recumbit. Eam igitur genu adnixus
eum temum(?) Marcum: Marcus
pugnantes sanguinem suum effudere. Et quomodo habetur in Ethicis [In ethicis] , meliorum parentum
spellcheck.
congrua. Siquidem in his docetur ratio qua in turbulentissima hac omnium tempestate, quam in Petri nauicula nauigantes iugiter patimur, naufragii discrimina effugere ualeamus. Nec tamen miraberis si minus redimita comptaque erunt; non enim ex quietis ueniunt camerula aut ex otiosa bibliotheca sed ex festinantis equi dorso, quo me iam multis ut nosti mensibus grauissimae rei publicae curae insidere coegerunt. nota not. lector A1 in marg. Accipe igitur ab amantissimo animo hoc uel exiguum munus, non Mauri ossea
A1 in marg. Accipe igitur ab amantissimo animo hoc uel exiguum munus, non Mauri ossea ossea] correxi ex essea compositum manu, non Asiatico luxu delenitum, non agricolae studiosa enutritum cura seu piscatorum arte paratum, sed sola Dei miseratione conditum, cui laus et gloria sit per infinita saecula saeculorum. Amen.
Nauicula Petri periclitatur in fluctibus atque usque in hodiernum diem recto Dei consilio fluctuat; neque enim aliud teste Ambrosio
ipse Dominus per prophetam testatur: Ego, inquit, dormio et cor meum uigilat. Dormit enim et Epicuro et Heraclito Deus, qui fato omnia agi putauerunt. Π Epicurus et Democritus prouidentiam Dei tollunt et omnia casu euenire insane opinantur not. lector A2 in marg. Sed Salomoni uigilat, qui a Domino egredi censet iudicium singulorum. Itidem et aliis omnibus uigilat quicumque Deum et rectorem et conditorem uniuersorum profitentur nec capillum capitis inuito ipso in terram decidere.
Sed et aliis Dominus falsa quadam aut religione aut
euenire insane opinantur not. lector A2 in marg. Sed Salomoni uigilat, qui a Domino egredi censet iudicium singulorum. Itidem et aliis omnibus uigilat quicumque Deum et rectorem et conditorem uniuersorum profitentur nec capillum capitis inuito ipso in terram decidere.
Sed et aliis Dominus falsa quadam aut religione aut pietate dormire uidetur, quibus Deum alicuius mali auctorem asserere summa religio est: Permittit Deus, inquiunt, malum, sed non facit. Quos tamen ipse per Isaiam arguit dicens: Π Deus est boni et mali per se auctor not.
et rectorem et conditorem uniuersorum profitentur nec capillum capitis inuito ipso in terram decidere.
Sed et aliis Dominus falsa quadam aut religione aut pietate dormire uidetur, quibus Deum alicuius mali auctorem asserere summa religio est: Permittit Deus, inquiunt, malum, sed non facit. Quos tamen ipse per Isaiam arguit dicens: Π Deus est boni et mali per se auctor not. lector A2 in marg. Ego Dominus, et non est alter formans lucem et creans tenebras, faciens pacem et creans malum; ego Dominus faciens omnia.
ab igne absorberentur. Longum foret et alias plagas et urbibus et populis priuatisque hominibus et magistratibus, Deo uolente ac iubente, inflictas enumerare. Haec autem pauca et testimonia et exempla, quae inducta sunt, satis docere possunt Deo non solum permittente sed etiam uolente ac iubente pleraque mala immo fere uniuersa fieri.
Non dicam de malo quod peccatum est, de quo grandis nobis sermo restat, sed de illis malis nunc loquor ut sunt poenae, carceres, exilia, tormenta, mortes, diuersa dolorum mala et cetera id genus, quae cuncta
inflictas enumerare. Haec autem pauca et testimonia et exempla, quae inducta sunt, satis docere possunt Deo non solum permittente sed etiam uolente ac iubente pleraque mala immo fere uniuersa fieri.
Non dicam de malo quod peccatum est, de quo grandis nobis sermo restat, sed de illis malis nunc loquor ut sunt poenae, carceres, exilia, tormenta, mortes, diuersa dolorum mala et cetera id genus, quae cuncta auctore Augustino Dei iudicio dispensantur, sed multis sunt ad probationem multis ad damnationem. Etenim quinque de causis Deus omnipotens mira quadam prouidentia
immo fere uniuersa fieri.
Non dicam de malo quod peccatum est, de quo grandis nobis sermo restat, sed de illis malis nunc loquor ut sunt poenae, carceres, exilia, tormenta, mortes, diuersa dolorum mala et cetera id genus, quae cuncta auctore Augustino Dei iudicio dispensantur, sed multis sunt ad probationem multis ad damnationem. Etenim quinque de causis Deus omnipotens mira quadam prouidentia mortales consueuit uexare: Π attende lector quinque ob res mala hominibus a Deo inferri solere not. lector A2 in marg. quosdam enim Deus seuerius
aduerte Reguli exemplum not. lector A2 in marg. Figunt cutem claui, claui] correxi ex clauis et quocumque fatigatum corpus reclinauit uulneri incumbit, in perpetuam uigiliam suspensa sunt lumina; quanto plus tormenti, tanto plus gloriae.
Sed utroque horum Iob, ille noster constantissimus, spectabilius multo dedit spectaculum, multoque Deo gratius et iucundius, Π Iob constantissimus not. lector A2 in marg. qui non mundi gloria accensus, ueluti hi quos modo enumerauit Seneca, sed Dei ipsius
Sed utroque horum Iob, ille noster constantissimus, spectabilius multo dedit spectaculum, multoque Deo gratius et iucundius, Π Iob constantissimus not. lector A2 in marg. qui non mundi gloria accensus, ueluti hi quos modo enumerauit Seneca, sed Dei ipsius spectatoris reuerentia; spoliatus lautissima substantia, carissimis filiis orbatus, uniuersa priuatus familia, esca uermibus factus, atque in ipso omni miseriarum fundo constitutus, inter foetores tamen et acerbissima corporis totius uulnera gratias Deo decantabat.
excruciatibus, quoscumque furiosa mens Antiochi sciuit excogitare, corpora sua pro Deo patriisque legibus exponentibus? Praecipue de illa uiragine matre eorum, quae non modo filiorum non indoluit crudelia crudelia] corr. ex cecidelia exempla, sed, uiriliter eos exhortando ne prae diuino amore ulla dubitarent subire tormenta, ipsa quoque ob eandem causam aequo constantique animo mortem occumbere non dubitauit? Π audi constantiam matris Machabaeorum not. lector A2 in marg. Quid de Susanna dicam, quae non
eos exhortando ne prae diuino amore ulla dubitarent subire tormenta, ipsa quoque ob eandem causam aequo constantique animo mortem occumbere non dubitauit? Π audi constantiam matris Machabaeorum not. lector A2 in marg. Quid de Susanna dicam, quae non muliebri sed constantissimi uiri animo capitale interrita excepit iudicium potius quam contra legem Dei seniorum illorum libidini obtemperare? Π de Susanna not. lector A2 in marg. Quid de clarissimo illo gentium doctore Paulo, qui Domini testimonio uas electionis meruit
uirtus et patientia cognoscatur, quas nisi perpessis multis aduersitatibus et angustiis assequi impossibile est. Non est ergo, ut mea fert opinio, uiro bono flagitandum ut eum Deus aduersa pati prohibeat (ceterum potius illud postulandum quo in malis non corruat), sed uniuersa, quae mortalibus accidere possunt, magno constantique animo perferat. Siquidem tunc demum uir bonus, constans, sanctus, uerus amicus Dei poterit appellari, tunc illam dabitur sperare salutem ac gloriam quae et Christo nisi passo non est data. Oportuit enim Christum pati et ita intrare
regnare. Nam iuxta apostoli sententiam, si contollerabimus, et corregnabimus. Π si contollerabimus et corregnabimus not. lector A2 in marg. – Verum nos, ut recte ait Augustinus, uolumus gaudere cum sanctis et tribulationes mundi nolumus sustinere cum illis. Sed recusat esse in corpore, qui odium non uult sustinere cum capite. post cum deleui corpore alias Nam ipse Dominus docet: Si mundus uos odit, scitote quoniam priorem me uobis odio habuit. Et hoc est quod callidissimus hominum
Porro et aliam ob causam Deus uult prudentissimo consilio amicos suos aduersa pati, quod plerosque bonos uiros et iustos torpere non sinit. Π uult prudentissimo consilio amicos aduersa pati not. lector A2 in marg. Hos siquidem pia seueritate sed pia seueritate sed] corr. lector A2 ex pia seueritas tristiore compescit disciplina, ne licentiosius uagentur sed metu perterriti facilius uirtuti incumbant; de quorum se numero Paulus fuisse fatetur cum inquit: Et ne multitudo reuelationum
prudentissimo consilio amicos suos aduersa pati, quod plerosque bonos uiros et iustos torpere non sinit. Π uult prudentissimo consilio amicos aduersa pati not. lector A2 in marg. Hos siquidem pia seueritate sed pia seueritate sed] corr. lector A2 ex pia seueritas tristiore compescit disciplina, ne licentiosius uagentur sed metu perterriti facilius uirtuti incumbant; de quorum se numero Paulus fuisse fatetur cum inquit: Et ne multitudo reuelationum extollat me, datus est mihi stimulus carnis meae angelus
Π uult prudentissimo consilio amicos aduersa pati not. lector A2 in marg. Hos siquidem pia seueritate sed pia seueritate sed] corr. lector A2 ex pia seueritas tristiore compescit disciplina, ne licentiosius uagentur sed metu perterriti facilius uirtuti incumbant; de quorum se numero Paulus fuisse fatetur cum inquit: Et ne multitudo reuelationum extollat me, datus est mihi stimulus carnis meae angelus Satanae qui me colaphizet. Et propter quod ter rogaui Dominum, ut auferat a me; et dixit mihi: Paule, Paule,
in ipsis experiretur Israel utrum audiret mandata Domini, quae praeceperat patribus eorum per manum Moysi, an non. Callebat siquidem sapientissimus rerum opifex populi ingenia saepiusque periculum fecerat, quippe quamdiu iugo premebatur seruitutis frugi erat, uberioremque Deo famulatum exhibebat, sed eo deposito mox inutilis, immo uero et rebellis Domino reddebatur. Π sub iugo seruitutis uberiorem famulatum exhibebat not. lector A2 in marg. Cui Deus non est ueritus seueriorem se praebere uel patrem uel pedagogum, ut, qui sponte uirtuti negligentius
demittet; non opus est in illo tota potentia, leui commutatione pelletur. Non potest sustinere uultum meum. Alius circumspiciendus est, cum quo possimus conferre manum; pudet congredi cum homine uinci parato. Ignominiam indicat gladiatore cum inferiore componi. Ecce quam constans est gentilis uox! Sed Christiani qualis esse debeat illa nempe citharoedi illius diuini: Ego uero in flagella paratus sum et dolor meus in conspectu meo est semper.
Flagellat praeterea Deus delinquentes, ut uerberibus emendati consultius sibi in futurum prospiciant. Nam plerique uix tandem sub
Deus, secundum magnam misericordiam tuam, quoniam iniquitatem meam ego cognosco et peccatum meum contra me est semper. Propitio enim flagellatur Deo, qui sub uerberibus non induratur; hos enim castigans castigat Dominus, at morti non tradit. Nam ipse prior pollicitus est: Nolo mortem peccatoris, sed ut conuertatur et uiuat. Magnae quippe misericordiae Dei est non sinere peccatores cuncta ex sententia agere, sed confestim post delictum sumere poenas; etenim in reprobis diem ultimum exspectat, ut, cum ad fundum peccatorum perueniunt, grauius in eos statuat;
Deo, qui sub uerberibus non induratur; hos enim castigans castigat Dominus, at morti non tradit. Nam ipse prior pollicitus est: Nolo mortem peccatoris, sed ut conuertatur et uiuat. Magnae quippe misericordiae Dei est non sinere peccatores cuncta ex sententia agere, sed confestim post delictum sumere poenas; etenim in reprobis diem ultimum exspectat, ut, cum ad fundum peccatorum perueniunt, grauius in eos statuat; consueuit enim quanto serius, tanto ulcisci grauius. nota bene not. lector A1 in marg.
Nam
dicant a se percussum esse, qui percussus est? Et sic tu, cum organum Dei fueris uoluntatis, erigeris in superbiam et cuncta, quae geruntur, tuae gloriaris fuisse uirtutis. Hinc admonentur duces ac principes terrarum, ne partos triumphos et reportatas ex hoste uictorias propriae ascribant uirtuti, sed cuncta potius uoluntati Dei tribuant, qui nouit multitudinem copiosam in paucorum concludere manu. Facit enim multorum amentia, et praecipue eorum qui sibi diuinos usurpant honores, iram Dei ante peractam uitam in se desaeuire, quo exemplum stultitiae suae cunctis edant. Hi sunt de quibus
Hieremia grauem illam maledictionem imprecatur: Duplici contritione contere contere] correxi ex conterere eos, Domine; id est, ut et praesentem miseram transigant uitam, et futuram aeternis defleant suppliciis.
Sed hic forsan instabit aliquis: Cum scriptum est “Deus non punit bis in id ipsum”, quomodo ergo hoc stabit, si tamen ob unam noxam peccatores et praesentibus et futuris affligerentur flagris? Cuius contrarium et Hieronymus sensisse uidetur, qui illam Hieremiae tractans imprecationem ait: Quod
uineam Domini Sabaoth ad opus accedentem felicem illum suscepturum denarium, et non uigilantes uirgines a talamo sponsi exclusas; nec queri poteris te bis punitum. Nam coeptis in hac uita poenis in perpetuum affligendus eris, unaque poena in praesenti incepta uita in futura sine fine perseuerabit. Sed de his hactenus.
Nunc ad illud ueniamus omni sane admiratione dignum, quod quinto proposuimus loco, Deum uidelicet immeritis etiam hominibus, non propter augumenta uirtutum, non propter exercitium, non propter correptionem, non propter damnationem, sed ob solam gloriam
sine fine perseuerabit. Sed de his hactenus.
Nunc ad illud ueniamus omni sane admiratione dignum, quod quinto proposuimus loco, Deum uidelicet immeritis etiam hominibus, non propter augumenta uirtutum, non propter exercitium, non propter correptionem, non propter damnationem, sed ob solam gloriam suae manifestationis multa inducere mala et in noxiorum malo suam ostentare potentiam. Ob hoc namque caecum illum discipulis natum esse respondit; quod Augustinus admiratus, de correctione et gratia disputando: Mirum est, inquit, unum, quod
sunt omnia, alienat a regno suo in quod parentes mittit illorum, et quosdam filios inimicorum suorum facit in manus Christianorum uenire et per lauacrum introduci in regnum a quo eorum parentes alieni sunt, cum et illis malum et istis bonum meritum nullum sit paruulis ex eorum propria uoluntate. Sed hoc absoluens, quid inquit audiamus: Certe, ait, haec iudicia Dei, quoniam iusta et alta sunt, nec uituperari possunt, nec penetrari. De hoc eodem, cum de bono perseuerantiae disseritur: Non, inquit, fato cogitur Deus illis infantibus subuenire, illis autem non, cum sit utriusque causa
haec iudicia Dei, quoniam iusta et alta sunt, nec uituperari possunt, nec penetrari. De hoc eodem, cum de bono perseuerantiae disseritur: Non, inquit, fato cogitur Deus illis infantibus subuenire, illis autem non, cum sit utriusque causa communis; aut res humanas in paruulis non diuina prouidentia sed fortuitis agi casibus opinabimur, cum mortales rationales uel damnandae uel liberandae sunt animae, quandoquidem nec passer cadit in terram sine uoluntate patris nostri; aut parentum neglegentiae tribuendum est quod paruuli sine baptismo moriuntur, ut nihil ibi
perueniunt; aliquando fidelium filii non eam consequuntur, aliquando impedimento exsistente ne periclitantibus subueniri. Fiunt uere ista per occultam Dei prouidentiam, cuius inscrutabilia sunt iudicia et inuestigabiles uiae eius.
Sed quid ego uermiculus de huiusmodi diuinis respondebo mysteriis, postquam tantus talisque uir titubat et haesitat? Nempe cum Paulo exclamabo: O altitudo diuitiarum sapientiae et scientiae Dei, quam inscrutabilia sunt iudicia eius et inuestigabiles uiae eius! Videmus pueros innocuos, alios nasci
Dei, quam inscrutabilia sunt iudicia eius et inuestigabiles uiae eius! Videmus pueros innocuos, alios nasci claudos, quosdam caecos, non nullos mancos, monstruosos, leprosos, impetigine laborantes et aliis plerisque affectos malis; num illis parentum aut originalis culpae noxam obiciemus? Sed quid de nobis respondebimus aut de multis infidelium filiis? Qui integris membris et perfectis nascimur lineamentis, quibus eadem crimina impingi possunt, et grauiora haec esse uidentur. Et tamen uas figulo non audet dicere: Cur ita sum formatum? Est enim in ipsius positum arbitrio, quod quali
humani prohibuerunt! Quantos plaga Adam, Chore, Dathan, Abiron, Mariae sororis Moysi ab inuidia temperauit! Quantos in regem Naboth Hiezrahelitam, Hiezrahelitam] correxi ex Iezi Simonem, Ananiam et Saffiram uxorem eius animaduersio aliena non modo non rapere, sed sua quoque auidius non retinere edocuit! Quantos castiores Sodomitarum reddidit incendium! Similiter Amorrei, Euei, Iebusei, aliorumque populorum terrae promissionis, quos ob carnalia praecipue flagitia Dominus Moysi delendos repromisit. Quantos Babylonis Nabuchodonosor et regis Asueri flagella
nepotum tuorum, quot quotiens contriuerim Aegyptios et signa mea fecerim in eis et sciatis quia ego Dominus. Quod si Pharao mox dominicis obtemperasset praeceptis, quomodo Dominus populis illis aut potentiam suam aut quanti humanum genus faceret quantumue amaret ostendisset?
Sed non oportuit, inquies, Deum meo malo aliis benefacere. Et quis tu es, o peccator, qui iustissimo iudici legem imponere audeas aut ipsius arguere iustitiam? Deus quippe iustus, ut docet Augustinus, gubernans uniuersa nullam poenam sinit immerito infligi. De quo
agere. Nam ut Boethius ait: De hoc quid tu iustissime putas, omnia scienti Prouidentiae diuersum uidetur. Vnde et quaedam causa uictrix uictrix] correxi ex uicta in bello placuit diis, non Catoni, tamquam iusta, uicta uero, Catoni non diis, sicut testatur Lucanus. Sed expositionem Catonis reprobat statim dicens: Igitur quicquid uideas contra spem geri, rebus quidem rectus rectus] correxi ex rectis ordo est, opinioni uero tuae peruersa confusio.
Sed quid in tanta rerum uarietate agendum est? Dauiticum
iusta, uicta uero, Catoni non diis, sicut testatur Lucanus. Sed expositionem Catonis reprobat statim dicens: Igitur quicquid uideas contra spem geri, rebus quidem rectus rectus] correxi ex rectis ordo est, opinioni uero tuae peruersa confusio.
Sed quid in tanta rerum uarietate agendum est? Dauiticum profecto sequendum consilium; confitendum uidelicet Domino in cithara et in psalterio decem chordarum psallendum illi. Nam cithara, ut docet Augustinus, post Augustinus add. lector A1
est ingratus, quia Dei sunt nec ab altero dantur. Aduersitates sunt in doloribus, languoribus, pressuris, temptationibus, tribulationibus, ubique laudat Deum qui citharizat, non attendit attendit] corr. lector A1 in attendat quia inferiora sunt, sed quia regi et gubernari non possunt nisi ab ea sapientia quae quae] corr. lector A1 ex quod attingit a fine usque ad finem fortiter et disponit omnia suauiter. Non enim caelestia regit et terrena deserit; aut non illi dicat: dicat] corr.
ei gubernationem. Et hi distorti corde tres habent sententias: aut quod quod] corr. lector A1 ex qui non est Deus, sicut dicit stultus in corde suo, aut quod quod] corr. lector A1 ex quid iniustus est Deus qui non tribuit peiora peioribus, aut quod Deus non res gubernat humanas; quam tamen eorum amentiam non solum diuinae uoces, sed et ipsa mundi machina, ornatus incessusque ostendunt. post incessusque add. lector A1 ostendunt
INCIPIT
leges condidere, aut Romani et Numma Pompilius eas sibi tantum in XII redegerunt tabulas, neque Iustinianus eas sibi per
Italię oram imo totum fere Occeanum tute navigatis. Recte enim ad eos unamquamque disciplinam ac leges edi oportere existimavimus, qui eiusmodi studiorum oblectari solent. Vobis itaque id operis dedicandum inprimis censeo, non tanquam rerum maritimarum ignaris sed ad viros qui rerum terra marique bene gestarum instituti sunt navigationisque scientia pręditi, ut, quę alii bene honesteque gesserunt, probe cognoscere et eque iudicare possitis. Quo fit, ut ea, quę conscribere institui, iam multo ante vobis excogitata et penitus cognita esse non dubito.
non magni faciat ordines. Quare, ducum inclite gloriosissimeque senatus, hanc maritimam institutionem vobis caram accipite oro, vulgari tamen idiomate conscriptam, ut ob dignitatem ac gloriam nominis vestri illi etiam discant, quibus est solum materna lingua communis, quorum potior est numerus. Sed iam ipsam navigationem seriosius audiamus.
vel lingva et rebus omnibus. Equidem non video, qua in re ipse nobis nocere possit. An ne in Hungaria ex Episcopis evadamus Archiepiscopi? At iam sumus. An ne Romae efficiamur Cardinales? At hoc ultro recusamus. An ne regnemus? At deturbare nos de gradu quem tenemus, nedum unius advenae, sed ne indigenarum quidem omnium hominum invidia potest. Ego autem si canere coepero levitates eius, et vecordias, non facile officiam saltem promotioni eius? quam se consecuturum sperat immerito. Quid, quod promtissimum semper est criminari dispensatores etiam probos.
Grad Šibenik (1449) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1210, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia] [word count] [documentaecclsibenic].
Šižgorić, Juraj (stariji) (biskup 1437-1454) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1087, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia; prosa - epistula] [word count] [sizgorjdocumentasibenic].
Andreis Trogiranin (c. 1500?) [1450], Ad puerum forma superbientem elegia, versio electronica (), 48 versus, verborum 298, Ed. Bratislav Lučin; Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [andronictragelegia].
Rastić, Nikola (c. 1418.–1454.) [1451], Clarissimo Equiti D. Francisco Barbaro S., versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 532, Ed. Angelo Maria Quirini [genre: prosa oratio - epistola] [word count] [rasticnepist].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1451], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi (Venetiis, 1451-06-28), versio electronica (, Venecija), Verborum 616, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14510628].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1452], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 251, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14520802].
Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Joannis Sobote Dalmate epistola, versio electronica (, Trogir), Verborum 545, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540727].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Clarissimo patricio Petro M. Joannes Sobote, versio electronica (, Trogir), Verborum 471, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14541224].
Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].
Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].
Jan Panonije (1434-1472) [1462], Ad Galeottum epistula, versio electronica (, Italia; Hungaria), 366 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1462].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Kotruljević, Benedikt (oko 1416. - 1469?) [1464], Prohemium in librum de navigatione, versio electronica (), Verborum 740, Ed. Damir Salopek [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - praefatio; prosa oratio - prooemium] [word count] [kotruljevicbnavig].
Jan Panonije (1434-1472) [1465], Galeotto suo epistula, versio electronica (, Hungaria), 926 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1465].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
844. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 84 |
Paragraph |
Section]
845. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 1 |
Paragraph |
Section]
846. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 2 |
Paragraph |
Section]
847. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 2 |
Paragraph |
Section]
848. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 4 |
Paragraph |
Section]
849. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 5 |
Paragraph |
Section]
850. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 5 |
Paragraph |
Section]
851. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 5 |
Paragraph |
Section]
852. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 5 |
Paragraph |
Section]
853. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 5 |
Paragraph |
Section]
854. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 5 |
Paragraph |
Section]
855. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 6 |
Paragraph |
Section]
856. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 6 |
Paragraph |
Section]
857. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 7 |
Paragraph |
Section]
858. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 7 |
Paragraph |
Section]
859. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 8 |
Paragraph |
Section]
860. Jan Panonije. Ad Galeottum epistula, versio... [Paragraph |
Section]
861. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
862. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
863. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
864. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
865. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
866. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
867. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
868. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
869. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
870. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
871. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
872. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
873. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
874. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
875. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
876. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
877. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
878. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
879. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
880. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
881. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
882. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
883. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
884. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
885. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
886. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
887. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
888. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
889. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
890. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
891. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
892. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
893. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
894. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
895. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
896. Kotruljević,... . Prohemium in librum de... [Paragraph |
Section]
897. Kotruljević,... . Prohemium in librum de... [Paragraph |
Section]
898. Kotruljević,... . Prohemium in librum de... [Paragraph |
Section]
899. Kotruljević,... . Prohemium in librum de... [Paragraph |
Section]
900. Jan Panonije. Galeotto suo epistula, versio... [Paragraph |
Section]
Bibliographia locorum inventorum
Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.