Your search found 6144 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 5799-5821:

Perchè non te lo disse
Quel cattivel d' Amor?
Tramite me solito mea pergere vota jubebant,
Dum cupio Irenem mane videre meam.
Speravi dulcem procurrens cernere vultum,
Cernere nec potui, sors mihi laeva fuit.
Spectabam cupidus solito de more fenestram;
Nec sese objecit splendida forma mihi.

imago;
Et somnum molli cogit abire toro.
Me luget, luctuque meo, paenisque movetur,
Robore qui non est durior, et silice.
Quid prodest alios nostro maerore moveri,
Irenem saevam tangere dum nequeo?

Recidasi il tuo nome
Da i faggi, e

Si rosa, quam cernas, ridens revirescit, et halat;
Sit licet hirsutis undique septa rubis;
Si zephyrus gaudet ludens occurrere eunti,
Et tibi si pulchram vult agitare comam;
Si dum prata premis, mox herbam surgere spectas,
Formoso tangi si cupit herba pede;
Ludenti zephyro similem me vivere, et herbis,
Meque rosae similem vivere jussit amor.

così nere
Venere in ciel non ha.
Irene, fagi dulces has conside ad umbras,
Dum fugere infesto solis ab igne juvat.
Interea teneris agni pascentur, et agnae
Graminibus, quorum hic copia multa viret.
Quem geris e palea, nunc tu depone galerum;
Quis tibi se forma praedicet

Caeruleos caeli tractus, noctemque serenam
Aspice. Quam puro candida luna nitet
Lumine! nec frondes ullis agitantur ab avris;
Cuncta silent; tantum flet Philomela vocans
Conubii sociam, viridi dum sepe relicta
Ornum adit. Ut voces audiit illa sui
Conjugis, in frondes absenti e fronde propinquas
Fida volat: quid fles? dicere visa fuit,
En propero: o pulchrum, quem sic testantur,

Quae propria Venus alma manu formasse videtur
E labijs cantus aethereos referens
Vox exit; nemo nunc hiscat; gaudia colles,
Haec vox dum resonat, prata, nemusque beant.
Mobilis avra silet, revirescunt gramina: quid non
Premere de pharetra tela, Cupido, libet?
Quae mora te cohibet? Feriant tua tela canentem;
Quid cessas? Feriant,

Hyacinthos ipse recuso,
Quos mihi fers, lacrymas ipse recuso tuas.
Non flore, aut lacrymis exanguia membra juvantur;
Quid modico tumulum spargere flore cupis?
Quid paucis opus est lacrymis? Dum flere videbas,
Impia, me vivum, debueras aliquam
Tradere opem vivo; mutos requiescere manes
In tumulo liceat; sollicitare meos
Fas cineres, fas haec turbare silentia non est:

cithara, est munus, mihi quod, Goline dedisti;
Praebebas juveni tu documenta mihi;
Tu me vocali cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc amaranthus olens
Nunc mihi circumdet; dum te sibi patria poscit
Pastorem, et proprium credit ovile tibi.
Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem! quae tunc ego

Sed si relliquiae disperiere fori,
Egregium Ciceronis ubi servavit amicos,
Criminaque objecit sontibus eloquium;
Ne doleas: periit rostrum, facundia prisci,
Vox tua dum superest, temporis haud periit. Sonetto Pastorale.
Ora che teco in su l'

come
Palpita nel mirarti: e quello è amore.
In colle herboso tecum consedimus Alcon,
Atque ego, dum viridi grex manet in nemore.
Quae loquar, avdito: mollis te decipit aetas; (22)
Nos curam hic tantum credis habere gregis. (23)
Non ego amo, vultu tranquillo, candida Virgo,

aetas; (22)
Nos curam hic tantum credis habere gregis. (23)
Non ego amo, vultu tranquillo, candida Virgo,
Os qui formosum cerno, tuamque comam.
Prospice at Alconem, dum te videt ipse, rubescit;
Ipse amat; insolitus dat tibi signa rubor. (24) Di Onofrio Minzoni.

Non ita sollicitis prossequitur lacrymis,
Ut lites abeant! sed certat garrula sylvam
Vox turbans, et pax deserit alma gregem.
Sacra fames multos pastoris poscere virgam
Dum cogit, tumidum turba agitata refert
Aequor, et impatiens studia in contraria fertur.
Cur sibi grex totus te cupit esse ducem?
Quid tibi tam pulcrum nemo contendit honorem?
Se tibi non

Scribere quae soleo quid sunt nisi somnia? tangunt
Me tamen, ac iram subdola saepe mihi,
Saepe ciet largos, quam finxi, fabula fletus:
At vanis dum non decipior numeris,
Sumne magis sapiens? num mens tunc laeta quiescit?
Num non stultus amor, caeca nec ira mea est?
Non tantum fallit scribentem fabula vatem;
Mortales fallit quidquid in orbe

Quae ripis fluit unda carens, sit limpida quamvis,
Et celso montis vertice prosiliat,
Disperit huc illuc migrans turbata; vel, imam
Dum cadit in vallem, carpere nescit iter.
Sed qua per tutum prolabitur unda canalem,
It celeri cursu, vimque dat ipsa sibi;
Fluctibus urgentur fluctus, quos cernere suave est;
Et grato migrans

Nec cessat caelo liberiore frui.
Hic mea languescit virtus, fluvioque videtur
Consimilis, quem pars infima vallis habet;
Quem sol exsiccat, quem stringunt frigora; sed te,
Dum tua sacrato vellere membra tegis,
Nobilis unda refert, caeli quae surgit ad auras;
Sic tu felici tendis ad astra via.

hic fluvius placida pulcherimus unda,
Qui fluit illimi fulgidus e scatebra,
Non rure aprico, non vallibus errat amaenis;
Occultant queis it concava saxa vias;
Nec metuit solem, radiis dum jugera findit,
Et Libyae (32) vastos fervidus urit agros;
Nec timet ille nivem praerupto in monte solutam,
Quae ruat, et rapidis praedia inundet aquis.
Dummodo nil turbet cursum,

Et soli radios, purpureumque decus
Aurorae vigili, latebrisque ars pulchra tenebras
Cimmeriis rapuit: candida lux tenebras,
Ac tenebrae nimium lucis cohibere vigorem
Dum certant, vitam subdola imago trahit (39)
Res varias pingens, aptisque coloribus aevi
Facta refert nostri, facta vetusta refert, (40)
Et quaecumque vident homines, motumque videtur,

At crinem ornarat gemmis, pectusque pudicum,
Et sese nitidis vestibus induerat;
Signaque perpetui moeroris nulla gerebat,
Infandum ut ferro scinderet illa caput.
Hostem dum vincis, te contegit hispida vestis,
Et quae decipiunt gaudia cuncta fugis.

vision si strana
Ancor vegliando ti durasse ogn' ora;
Che staresti dagli Uomini lontana.
Sic, dum commemorat, quae somnia Morpheus illi
Subdolus attulerit, Lilla loquuta mihi est:
E fragili vitro constans mihi tota videbar;
Constantes saxo rebar adesse viros.
Diffringi

Orci timuit fauces Orpheus adire,
Quam subit umbrarum turba, subire ratem
Non timuit, manes postquam descendere ad imos
Mors fera dilectam jusserat Eurydicen.
Insolito pressam cernit dum pondere cymbam
Nauta ferox tollit triste supercilium;
Et minitans multis implet clamoribus auras,
Carmina sed rigidum continuare senem;
Plurima continuit citharae vis. Flumine

Ludebat cornu insignis, saltuque procaci.
Insanus tota pastor adesse die
Tam dulci capro, fluvioque lavare solebat
Nigrantis pellem, nigra sed usque magis
Lana fuit capri. Cloris dum talia cernit,
Nel peragis, dixit, fit magis ipse niger.
Tu vestem toto componis mane, comamque
Pastor ait, forma sed minus usque places. (71)

Che sua preda serbar cura, e fatica
Più grave era per lui del primo acquisto.
Pulchram venator volucrem dum prospicit, illam
Vult capere, et tecto sedulus egreditur.
Illa fugit, profugam sequitur tamen ille, locumque,
Quem petiit, cupido detegit intuitu.
Sudat sollicitus montis per devia pergens,

subsidet illa pede.
Vincula sed rostro diffringit, et ungue, nemusque
Antiquum penna praepete tuta petit.
Major erat retinere labor, quam quaerere praedam; (72)
Nunc hoc, sed sero, dum, videt ille, gemit. Sentimenti di stima verso una Donzella.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report