Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: tUa Your search found 3377 occurrences
First 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1001-1100:1001. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Tua sęuitia nostra est gloria. Cum nos interficere credas, carcere isto corporis liberas. unde soluti de terra tollimur ad cęlum | et pro patientię uirtute a Domino coronamur, non corona sicut est tua peritura, sed nunquam deficiente, nunquam defutura. Libet itaque abs te interimi, ut uiuamus cum Christo, quem nulla ui nobis potes auferre | neque nos ulla quęstione, ullo tormentorum genere a charitate eius separare. Hoc te frustra prorsus conatum scies, cum
1002. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uictoria. Eidem gratias agimus, et cum poenis afficimur | et cum in sententia ueritatis perseueramus. Tota autem perseuerandi ratio est, quia post laborem in illo requiescere speramus, semper beati futuri, qui semper usque in finem fuimus fideles, nec uicti sęuitia tua sed probati. His quidem et huiusmodi uerbis illos uel locutos | uel loqui potuisse quis dubitat? nisi qui Euangelio non credit, et peruersę mentis aure non admittit ueritatem.
1003. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] tunc quoque cum patiendi non suppetit occasio.
Quod si feceris,
tu quoque a Domino in pace collectus cum sanctis martyribus dicere poteris:
1004. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Omnis amaritudo et ira et indignatio et clamor et blasphemia auferatur a uobis |
cum omni malicia.
Cui sententię Salomon astipulatur dicens:
1005. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et imprecatur dicens:
Muta fiant labia dolosa,
quę loquuntur aduersus iustum in superbia et abusione.
Quin etiam ipse Dominus minacibus admodum uerbis aggreditur detractorem dicens:
1006. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sed siquis bonus |
ad ędificationem fidei,
ut det gratiam audientibus.
Audi | et Prophetam dicentem:
1007. Niger, Toma. Epigramma in piam curam Ioannis... [page 16 | Paragraph | Section] Statilii Traguritae
1008. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section] Quod si caeteri principes Christiani mala nostra obaudiunt, futuram expeditionem simulant, intestina odia dissimulantes, tuum est, Pater beatissime, apprehendere arma et scutum, et exurgere in adiutorium nostrum! Tu es pastor ouium, te super regna et principes constituit Deus, et de manu tua pauperum Christianorum sanguis exquiretur! 11. Quanti redimeretis nunc, patres amplissimi, pulcherrimam et diuitem Constantinopolim, cuius imperator et patriarcha Florentino concilio sub Eugenio Quarto
1009. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section] et Alexandriae nulla est iamdiu apud nos memoria, soli nunc Colossenses (ut uidemus) armis et magna animi fortitudine se tuentur. Vos uero cum longe abesse ab hostibus uos arbitremini, pace et ocio perfruimini. 12. Dicerem, Pater beatissime, si placeret, dicam tamen tua uenia – sed Sanctitatem tuam uosque, patres amplissimi, rogatos esse uelim ut bonam in partem quae dixero accipiatis: nouit enim Deus quod non mentior – tanto esse in periculo
1010. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section] Ex qua correxit Glavičić ut meo id factum esse tempore minores accipiant. Ad te itaque spectat, ut diximus, prouidere nequid Christiana respublica detrimenti capiat. Itaque age, Pater beatissime, ut tua nos ope seruatos esse caeteri Christiani intelligant. Pauca a uobis miseri poscimus et micis quae cadunt de mensis uestris saturari expetimus. 13. Quid prodest – per Deum rogo – aurum atque argentum insatiabili anxietate
1011. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section] seruasse uos non penitebit. Sic ciues Romanos et de republica quidem nostra optime semper meritos seruaueris, Pater sancte, sic neminem ex his qui tibi dati sunt perdidisse diceris. 15. At si gemitus nostros contemnitis et preces nostras non exauditis, sciat Sanctitas tua nos malis omnibus undique coangustari: uires nostrae defecerunt, amici omnes et proximi nostri, qui pugnare pro nobis deberent, elongati sunt a nobis, unaque est in Deo optimo maximo et tua Sanctitate spes libertatis. Qua si infaelix illa patria frustrabitur, supremum hoc Sanctitati tuae
1012. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section]
15. At si gemitus nostros contemnitis et preces nostras non exauditis, sciat Sanctitas tua nos malis omnibus undique coangustari: uires nostrae defecerunt, amici omnes et proximi nostri, qui pugnare pro nobis deberent, elongati sunt a nobis, unaque est in Deo optimo maximo et tua Sanctitate spes libertatis. Qua si infaelix illa patria frustrabitur, supremum hoc Sanctitati tuae legationis munus exoluimus. Nostri enim faedus aliquid icere pacemue cum Turcis facere et censum illis pendere coguntur. Priscae tamen nobilitatis memores (ut acerrimos Christianae fidei
1013. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section] Qua si infaelix illa patria frustrabitur, supremum hoc Sanctitati tuae legationis munus exoluimus. Nostri enim faedus aliquid icere pacemue cum Turcis facere et censum illis pendere coguntur. Priscae tamen nobilitatis memores (ut acerrimos Christianae fidei defensores decet), Sanctitate tua et hac sacrosancta Sede Apostolica
1014. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section] et mouebis castra. Profecti de deserto Synai peruenerunt in solitudinem Pharan. Pręcedebat arca, quę cum eleuaretur, dicebat Moyses: Surge, Domine, et dissipentur inimici tui et fugiant, qui oderunt te, a facie tua! Cum autem deponeretur, subdebat: Reuertere, Domine, ad multitudinem exercitus Israhel! Extremam castrorum partem ignis absumpsit, eo quod fastidito man saginam Aegypti expetissent.
1015. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section] Domini, moriatur. Aaronem et filios eius Dominus pręfecit sacrario, Leuitas ministerio, pręcipiens, ne accedant ad uasa sanctuarii neque ad altare. Dixitque ad Aaronem: In terra eorum nihil possidebitis: ego pars et hereditas tua in medio filiorum Israhel. Decima Filiis autem Leui dedi omnes decimas in possessionem pro ministerio, quo seruiunt mihi. Leuitę decimam partem decimę offerant Domino. Pręcipit post hęc
1016. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] ei siccitatem famemque futuram. Abdias dispensator agnoscens Heliam indicauit regi. At rex: Tune es, inquit, ille Helias, qui conturbas Israhel? Respondit: Non ego turbaui Israhel, sed tu et domus tua sequendo Baalim. Tunc Helias idoli sacerdotes falsitatis conuictos interfecit ascenditque uerticem Carmeli, et terra irrigata est imbribus. Achab abiit in Iezrahel. Benadab, rex Syrię, obsedit Samariam. Propheta
1017. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] uno. Reliqua XXVII milia, quę confugerant in oppidum Aphec, oppręssit murus. Regi autem Benadab supplicanti pepercit Achab. Sed quidam prophetę filius arguit eum dicens: Quia dimisisti uirum morte dignum, erit anima tua pro anima eius et populus tuus pro populo eius. Contempsit illum Achab et ingressus est Samariam. Concupiuit uineam Naboth Iezrahelitę. Iezabel ergo nomine regis scripsit ad Iezrahelitas, ut insimulantes illum,
1018. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] Circumdatus ab inimicis clamauit ad Dominum, et Dominus uim hostium ab eo auertit. Hinc reuertenti occurrit Iehu propheta et increpans illum ait: Impia prębes auxilium; iram Domini merebaris, sed intercesserunt opera tua bona, eo quod abstuleris lucos de terra Iuda et pręparaueris cor tuum, ut requireres Dominum, Deum patrum tuorum. Porro ipse Iosaphat iudices constituit, Amariam sacerdotem
1019. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | Section] ad orationem Helię reuixit. Erat fames in Samaria. Rex Achab in pascuis occurens Helię: Tune es Helias, inquit, qui conturbas Israhel? Audacter ille respondit: Non ego turbaui Israhel, sed tu et domus tua sequendo Baalim. Et tunc quidem in monte Carmello coram Israhel proposuit prophetis Baalim, ut offerant ad altare duos boues in holocaustum et super altero boue inuocent illi deum suum, ipse autem super altero Deum
1020. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph | SubSect | Section] sibi habuit
Amasiam, sacerdotem Bethel. Hic eum a rege Hieroboam desciuisse detulit
atque eidem, pro ista in prophetam inuidia, decreta est poena dicente Amos: Hęc dicit Dominus: Vxor tua
fornicabitur, filii cadent in gladio, domus diuidetur, in terra polluta
morieris. Timeant igitur Dei uindictam, qui seruis eius inferunt
iniuriam. Hoc, quod de Amasia dicimus, in uolumine, quod
Germanorum virtute reprimantur. Hanc itaque orationem tuae Maiestati legendam venerabundus offero / Te Christianorum principum caput / ac certissimum terrarum numen atque tutelam Caesar obsecrans obtestansque / vt ruenti fidei Catholicae mature consulas / Te omnes sequentur Principes: tu vel sola tua florentissima Germania et oppressos liberaturus es Christianos / et omnem imminentis calamitatis metum dissipaturus. Hac via imprimis tui caesares inter deos recepti sunt: his tu summotis periculis / et fides nostra est verior et sanctior / eo certius recta in coelum es euolaturus.
naturae munus, satis
dignis laudibus possit extollere. Quis enim tuum sacratissimum numen non admiretur
eloquentia?
Conclusio per enumerationem. Quem tuus splendor non obnubilet? Quis tua
suauitate non obmutescat? Tu decus humani ingenii sermonem rationis interpretem excolis,
ac ueluti in quadam laudis Orchestra collocatum, efficis omnium speciosissimum. Tu prima
condendarum ciuitatum fundamenta iecisti. Per te dirae bellorum procellae
Auster
culmina Tauri /
tibi eriperet: Que nos iam maxima cura
quoque Erythraeis duri Pharaonis in vndis
/ duces / equites / longam summerseris vltus
Pomiferi Autumni pallentes arbore frondes /
quoties Tibi a iure dicundo ocium fuit,
nihil aliud mecum nisi de rebus diunis
ratiocinari solebas. Qua Tua erga Deum obseruantia prouocatus, opus piissimum, quod tunc in
manibus erat, Tuo nomini me dedicaturum sponte pollicitus sum Tibi. Perfecto itaque opere, quod
olim promiseram, nunc exoluo. Totum hoc, quod offerimus, Christi, Saluatoris nostri,
humanitatem diuinitatemque continet.
debeo, cupio
communicare. Huiusce autem uoti qua ratione compos effici queam, accipe. Ista, quę ego dudum
conscripsi Tibique dedicaui, Tu in multas paginas diffundenda impressoribus trade, ut, cum
plurium exemplariorum copia facta fuerit, illi, qui legerint, non mea magis quam Tua opera
excitentur ad eas capessendas uirtutes, quibus uera beatitudo comparatur. Ego igitur seminaui,
tu occabis, tu runcabis. Ego plantaui, tu arbustabis, tu pedabis, ut et seges ipsa lętior
proueniat et uiuiferi palmites per ramos quaque uersum serpendo longe sese porrigant
et cum in templo ueluti magister uersaretur: in qua
potestate id faceret, et: an liceret censum dari cęsari. His igitur prętermissis reliqua
consyderemus.
Iesus oblato sibi paralytico: Confide, fili — inquit — remittuntur tibi
peccata tua. Quidam uero de scribis dixerunt intra se: Hic blasphemat,
atque, ut Marcus et Lucas testantur: Quis — inquiunt — potest dimittere
peccata nisi solus Deus? Ipse autem, quem nihil omnino latere poterat, ut in hoc
quoque se Deum
spiritalis, ut corrigantur. Et subiunxit:
Euntes autem discite, quid est: Misericordiam uolo, et non sacrificium. Disce,
pharisee — inquit — cęce et dux cęcorum, quid hoc sit, quod in Osee* propheta legis:
Misericordiam uolo, et non sacrificium. Tua te scriptura conuinco, tuo te gladio
iugulo. Deus tuus per prophetam clamat: Misericordiam uolo, et tu ab his, quibus
maxime miserandum est, auerteris, dum iustus non esse, sed uideri expetis. Misericordiam
uolo — inquit — non
Duritiam cordis uestri piissimus Dominus lachrymis prosecutus est et uastationem urbis
uestrę prędixit futuram. His enim, quę diximus, idem Euangelista subiungens ait: Videns
ciuitatem fleuit super illam dicens: Quia, si cognouisses et tu, et quidem in hac die tua,
quę ad pacem tibi! Nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis. Quia uenient dies in te, et
circumdabunt te inimici tui uallo, et circumdabunt te, et coangustabunt te undique, et ad
terram prosternent te et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super
in meam commemorationem! Ad illos denique pertinet
confectio mysterii huius atque ministratio, ad quos pertinet peccata dimittere et retinere. Hi
sunt mediatores inter Deum et hominem, per quos hęredes Dei efficimur, cohęredes autem
Christi.
Quid igitur de tua in nos charitate dicam, Domine Iesu? Parumne erat te de cęlo in terram ad
nos descendisse, in homine assumpto hominibus apparuisse, ueritatem docuisse, sanitates
fecisse, peccata remisisse, mortem pertulisse, paradisum post te currentibus aperuisse? Das te
insuper nobis in
Deinde in Mattheo et in Marco ad eos dicentem audimus:
Postquam resurrexero, pręcedam uos in Galileam. Sed in Luca ad Petrum Symonem:
Ecce Sathanas expetiuit uos, ut cribraret sicut triticum. Ego autem rogaui pro te, ut
non deficiat fides tua. Vtrunque igitur dictum accipimus, prius ad omnes, deinde ad
Petrum. Et quia iam dixerat: Omnes uos scandalum patiemini in me in ista nocte,
ne propterea desperarent, consolatur eos de sua mox futura resurrectione prędicens **corr. ex
digni fiant ueritatem uidere.
Respondit Petrus: Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego nunquam
scandalizabor.
Sed in Luca ad Petrum etiam dictum adiungitur: Ego autem rogaui pro te, ut non
deficiat fides tua. Ergo et Petrum consolatur, ut post negationem timoris poenitendo
ad fidem redeat amoris nec omnino diffidat ipso orante, quin exaudiatur et, quod orauerit,
impetret statim. Vnde sequitur: Et tu aliquando conuersus confirma fratres tuos.
Conuersus utique ad
sit, precatione opus est, iuxta illud: Petite, et dabitur uobis.
Hoc quoque Dominus noster suo nos uolens instruere exemplo (ut Euangelista ait) iterum
secundo abiit et orauit: Pater mi, si non potest hic calix transire, nisi bibam illum, fiat
uoluntas tua! Et nos orando dicimus: Fiat uoluntas tua, sicut in cęlo et in
terra! Vt ubique eius uoluntas fiat, qui ubique bonus est et malum uelle omnino non
potest. Et uenit iterum — inquit — et inuenit eos dormientes. Erant enim
eorum oculi
dabitur uobis.
Hoc quoque Dominus noster suo nos uolens instruere exemplo (ut Euangelista ait) iterum
secundo abiit et orauit: Pater mi, si non potest hic calix transire, nisi bibam illum, fiat
uoluntas tua! Et nos orando dicimus: Fiat uoluntas tua, sicut in cęlo et in
terra! Vt ubique eius uoluntas fiat, qui ubique bonus est et malum uelle omnino non
potest. Et uenit iterum — inquit — et inuenit eos dormientes. Erant enim
eorum oculi grauati. Et relictis illis iterum abiit, et orauit
lugeamus, sed nostram in
referenda gratia ignauiam abluere possimus et in nauanda tibi opera efficiamur diligentiores.
Istis ergo uinculis, quę nobis fauendo sponte pateris, cor nostrum constringe, ut te super
omnia diligat. Istis uerberibus mentem nostram excita, ut semper tua in nos beneficia cogitet.
Istis denique afflictionibus, quas pro nobis uolens toleras, ad omnia dura pro tuo amore
perferenda nostrum animum constitue atque confirma. Et quos uides propria imbecillitate
deficere, *corr. ex more
**corr. ex
Quęstio
Certe, non ut ipse discat, sed ut pręsentes et posteri sciant ipsius Pilati aduersum
Iudeos contestationem. Respondit enim Pilatus: Nunquid ego Iudeus sum? Vt
uidelicet ad te accusandum mouear sicut illi. Gens tua et ponitifices tui
tradiderunt te mihi. Quid fecisti? Respondit ergo Iesus ad ea, quę sibi de regno
affectato obiecta erant: Regnum meum non est de hoc mundo. Si ex hoc mundo esset regnum
meum, ministri mei utique decertarent, ut non traderer
sanitatem; qui
siccis pedibus super aquas ambulat; qui quinque panibus quinque milia hominum satiat; quem
natum angeli nunciant, pastores adorant, stella indicat, magi cum muneribus quęrunt* et in
puero Deum honorant. Debes tamen mori, Domine Iesu, non iniquorum odio, sed tua ipsius
uoluntate, ut tui corporis sacrificio nos Deo Patri reconcilies, ut tua morte credentibus
salutem tribuas, ut tuis denique fidelibus plus gratię conferas quam quod primorum parentum
culpa amissum fuerat. De terreno enim paradiso pulsos ad cęleste regnum reuocas.
milia hominum satiat; quem
natum angeli nunciant, pastores adorant, stella indicat, magi cum muneribus quęrunt* et in
puero Deum honorant. Debes tamen mori, Domine Iesu, non iniquorum odio, sed tua ipsius
uoluntate, ut tui corporis sacrificio nos Deo Patri reconcilies, ut tua morte credentibus
salutem tribuas, ut tuis denique fidelibus plus gratię conferas quam quod primorum parentum
culpa amissum fuerat. De terreno enim paradiso pulsos ad cęleste regnum reuocas. Volens
itaque, non inuitus hominem assumis, passionibus te offers, morti te
salutem tribuas, ut tuis denique fidelibus plus gratię conferas quam quod primorum parentum
culpa amissum fuerat. De terreno enim paradiso pulsos ad cęleste regnum reuocas. Volens
itaque, non inuitus hominem assumis, passionibus te offers, morti te subiicis. Nihil est tua
pietate maius, nihil tua charitate sublimius. Nos uero non ignari, quanta pro nostra salute
sustinueris, quam uicem reddere, quam referre gratiam possumus? Si cuncta, quę possidemus, in
pauperum usum distribuerimus, plus est uitam impendere quam opes erogare. Si uitam
ut tuis denique fidelibus plus gratię conferas quam quod primorum parentum
culpa amissum fuerat. De terreno enim paradiso pulsos ad cęleste regnum reuocas. Volens
itaque, non inuitus hominem assumis, passionibus te offers, morti te subiicis. Nihil est tua
pietate maius, nihil tua charitate sublimius. Nos uero non ignari, quanta pro nostra salute
sustinueris, quam uicem reddere, quam referre gratiam possumus? Si cuncta, quę possidemus, in
pauperum usum distribuerimus, plus est uitam impendere quam opes erogare. Si uitam
impenderimus, non est tanti
ignari, quanta pro nostra salute
sustinueris, quam uicem reddere, quam referre gratiam possumus? Si cuncta, quę possidemus, in
pauperum usum distribuerimus, plus est uitam impendere quam opes erogare. Si uitam
impenderimus, non est tanti seruorum uita, quanti uita Domini. Mors tua nobis profuit ad
uitam. Mors autem nostra, si pro tui nominis gloria est suscepta, nihil tibi confert, qui
nullius rei indiges, sed nos tecum coniungit, dum pro inęstimabili** tuo beneficio, non
quantum debemus, sed quantum possumus, persoluere nitimur. At quoniam ne id
non reddendo, sed etiam iniurios, tibi, a quo bona omnia
accepimus, peccando, te offendendo, tuis pręceptis ad nostram constitutis perennem
*corr. ex querunt
**corr. ex inestimabili
salutem non parendo. De tua tamen bonitate confisi ad te confugimus, tuam
misericordiam imploramus. Ignosce confitentibus, dimitte supplicantibus et, qui pro peccatis
nostris mortem pati uoluisti, eadem pietate suscipe poenitentes et gratiam facere dignare ante
te humiliatis, fragilitatis humanę memor,
bonitate confisi ad te confugimus, tuam
misericordiam imploramus. Ignosce confitentibus, dimitte supplicantibus et, qui pro peccatis
nostris mortem pati uoluisti, eadem pietate suscipe poenitentes et gratiam facere dignare ante
te humiliatis, fragilitatis humanę memor, quę nisi tua ope sustentetur, labatur et corruat
necesse est.
Sed iam redeat, unde digressa est, oratio!
Mori debet — inquiunt — quia se Filium Dei fecit. O cęcam inuidorum
mentem! Fatentur, quod se Filium Dei faceret, et falso eum id
dixisti. Tu illa optima pars es, te super omnia elegi, te solum contemptis omnibus
colui. Cur te mihi auferri pateris? Cur a me seiungi sustines? A tuis sanctissimis pedibus
nesciebam recedere, dum loquebare. Tuis saltem suauissimis sermonibus consolare miseram. Ecce
nunc a tua cruce diuelli nescio, in illa te pendentem aspiciens, in illa tecum mori cupiens.
Post hęc, ut reor, ad Iudeos conuersa uociferabatur* dicens: O uos, qui crucifixistis
Dominum meum, quare mihi parcitis, ancillę eius? Illum damnastis innocentem, quare me uiuere
sinitis
salus sit generis humani, genetrici tamen tuę graue est et importabile,
solicitudinis angorisque plenum. Grata est quidem futura hominum salus, nec ignoro, quia abs
te audiui, te propediem cum immortalitatis gloria surrecturum. Nihilominus hic pręsens
cruciatus tuus et mors tua super omnia mihi tristis est et acerba et tandiu dolenda, donec
exoptatus resurrectionis tuę me consoletur dies. Interim doloris impatiens quęrere compellor:
Quare diuinitas tua non aliam inuenit uiam, quę hominum saluti consuleret, qua captiuos de
seruitute liberaret? Quid
te propediem cum immortalitatis gloria surrecturum. Nihilominus hic pręsens
cruciatus tuus et mors tua super omnia mihi tristis est et acerba et tandiu dolenda, donec
exoptatus resurrectionis tuę me consoletur dies. Interim doloris impatiens quęrere compellor:
Quare diuinitas tua non aliam inuenit uiam, quę hominum saluti consuleret, qua captiuos de
seruitute liberaret? Quid necesse fuit, ut te tot laboribus, tanto ludibrio, tam graui
supplicio, tam ignominiosę morti exponeres et me tuosque omnes simul affligeres? At quoniam
istud, quod ab initio
da saltem, ut te moriente moriar,
quando te patiente nullo modo possum quiescere. Tertia quidem die te surrecturum discipulis
etiam tuis non semel dixisti, sed mora omnis mihi nimio plus est molesta. Citius ergo exurge,
amor meus, citius ad nos redi, dulcedo mea, ut tuos omnes tua morte moestos tua consoletur
suscitatio et tuam miseram matrem tantis liberet animi angustiis. Donec saltem, sicut
prędixisti*, eueniat, interim inquietum erit cor meum, pectus ęstuabit desyderio, oculi
lachrymas effundere non cessabunt, somnum non capient, nihil, quod sibi
moriente moriar,
quando te patiente nullo modo possum quiescere. Tertia quidem die te surrecturum discipulis
etiam tuis non semel dixisti, sed mora omnis mihi nimio plus est molesta. Citius ergo exurge,
amor meus, citius ad nos redi, dulcedo mea, ut tuos omnes tua morte moestos tua consoletur
suscitatio et tuam miseram matrem tantis liberet animi angustiis. Donec saltem, sicut
prędixisti*, eueniat, interim inquietum erit cor meum, pectus ęstuabit desyderio, oculi
lachrymas effundere non cessabunt, somnum non capient, nihil, quod sibi uisu lętum sit,
ex predixisti
c ruce respiciens affari coepit. Sic enim in Euangelio est scriptum: Cum
ergo uidisset Iesus matrem et discipulum stantem, quem diligebat, dicit matri suę: Mulier,
ecce filius tuus. Deinde dicit discipulo: Ecce mater tua. Et ex illa hora accepit eam
discipulus in suam. Ipso uultus gestu et matri ostendebat discipulum et discipulo
matrem. Nam manus ambę clauis ligno confixę tenebantur. Nec multis uerbis opus erat morte
imminente, paucissimis plenam expediuit consolationem. Non dixit:
proximum tuum, quem sicut teipsum
diligere iussus fueras, quandoque despexisti. Ille in suo dorso flagella pertulit, tu tuum
spiritali labori subtractum mollibusque indutum in deliciis foues. Ille manibus pedibusque
uulneratis pectoreque lancea perfosso sanguinem effundere et pro tua salute mori uoluit, tu
pro eius nominis gloria non pecuniam egeno atque inopi effundis, non peccatis mortuos
suscitare poenitentię exhortatione studes, non mandatis eius pares, non monitis proficis, sed
delictis delicta cumulando in dies magis eum offendis et ad iracundiam
non dubitarit. Ad poenitentiam ergo conuersa crucem intuere Domini tui
et exclama: Fac me plagarum tuarum participem, Domine Deus, da mihi tribulationum tuarum
sentire dolorem, pręsta, ut in illo, in quo te pendentem aspicio, patibulo tecum simul
crucier, tecum moriar, ut in tua de me miseratione consoler et in tua morte per te reuiuiscam,
pręterita peccata plangens et plangenda ultra non committens. Da, ut te et tua dona tuaque
beneficia nunquam obliuiscar, sed cuncta memoriter tenens tibi soli placere studeam, a quo
solo plus quam a memetipsa me
conuersa crucem intuere Domini tui
et exclama: Fac me plagarum tuarum participem, Domine Deus, da mihi tribulationum tuarum
sentire dolorem, pręsta, ut in illo, in quo te pendentem aspicio, patibulo tecum simul
crucier, tecum moriar, ut in tua de me miseratione consoler et in tua morte per te reuiuiscam,
pręterita peccata plangens et plangenda ultra non committens. Da, ut te et tua dona tuaque
beneficia nunquam obliuiscar, sed cuncta memoriter tenens tibi soli placere studeam, a quo
solo plus quam a memetipsa me amari fateor. Redeat iam, unde huc
tribulationum tuarum
sentire dolorem, pręsta, ut in illo, in quo te pendentem aspicio, patibulo tecum simul
crucier, tecum moriar, ut in tua de me miseratione consoler et in tua morte per te reuiuiscam,
pręterita peccata plangens et plangenda ultra non committens. Da, ut te et tua dona tuaque
beneficia nunquam obliuiscar, sed cuncta memoriter tenens tibi soli placere studeam, a quo
solo plus quam a memetipsa me amari fateor. Redeat iam, unde huc declinauit oratio, et illud
hastę uulnus paulo altius consyderemus!
Res quippe ista neque
ei, hoc
est, ad uictum necessaria suppeditabant, ad supplicium euntem comitatę sunt et, cum discipuli
metu perculsi diffugissent, ipsę non recessere. Vis tu harum sanctitatem imitari mulierum?
Humilis humilem Iesum sequere, pręceptis eius parere stude, pauperum inopię tua ope succurre
et, sicut hę, quem flebant mortuum, meruerunt mox uidere resurgentem, tu uidebis
in cęlo regnantem et post breuem laborem ęternę beatitudinis felici quiete perfrueris.
Et ecce uir (ut Lucas inquit) nomine Ioseph,
Ad Salomonem promissio
Videtur postremo promissio facta etiam fuisse ad Salomonem, eo quod secundo
Paralipomenon libro Deum ei loquentem audimus: Suscitabo thronum regni tui, sicut
pollicitus sum Dauid, patri tuo, dicens: Non auferetur de stirpe tua uir, qui non sit
princeps in Israhel. Christus autem de stirpe eius egressus perpetuus princeps est in
Israhel, id est in his, qui eum uident per fidem. Israhel quippe uidens Deum interpretatur.
De stirpe tua uir inquit, ut humanitatem Christi duntaxat ad
sum Dauid, patri tuo, dicens: Non auferetur de stirpe tua uir, qui non sit
princeps in Israhel. Christus autem de stirpe eius egressus perpetuus princeps est in
Israhel, id est in his, qui eum uident per fidem. Israhel quippe uidens Deum interpretatur.
De stirpe tua uir inquit, ut humanitatem Christi duntaxat ad stirpem
patriarcharum et Dauid et Salomonis pertinere intelligas, non diuinitatem.
Vt igitur omittam prolixitatis uitandę gratia promissiones de Christo uenturo in communi
dictas, ut est illud Deuteronomii:
desyderant magisque lętanter ad baptismi gratiam accedunt.
Quod per eundem prophetam est prędictum, ubi ait: Haurietis aquas in gaudio de fontibus
Saluatoris. Quod enim maius fideli animę gaudium esse potest quam audire:
Renouabitur ut aquilę iuuentus tua. Consenuit aliquis in peccatis? Credat et
baptizetur in Christo, et renouabitur in spiritu. Et sicut aquila, cum nouas induerit pennas,
altius euolat, ita baptizatus ad cęlestia contemplanda cupidius errigetur.
Multa diximus, nondum tamen hoc, quod Christo
— et iam
amplius noli peccare! Damnauit ergo peccatum pręcipiens peccatrici, ne amplius peccet,
et illam de eo, quod hactenus peccauerat, absoluit. Paralytico, qui ei oblatus in lecto
fuerat: Confide, fili — ait — remittuntur tibi peccata tua. Et ad
scribas conuersus: Vt sciatis — inquit — quia Filius hominis habet
potestatem in terra dimittendi peccata, tu, paralytice, tolle lectum tuum et uade in domum
tuam! Abiit ergo ille utroque morbo curatus, tam animę quam corporis.
modo non negauit, uerum etiam opere probauit. Dixerant enim scribę illi: Hic
blasphemat. Quis potest dimittere peccata nisi solus Deus? Idem in domo
pharisei discumbens mulieri peccatrici, sed poenitenti dixit: Remittuntur tibi
peccata... Fides tua te saluam fecit. Vade in pace! Sed etiam latroni in cruce pendenti ac dicenti: Memento mei, Domine, quando ueneris in regnum
tuum, respondit: Hodie mecum eris in paradiso. Et peccata ergo illi
dimisit et se, qui et
Ad personam ergo Filii hęc, quę dicuntur, referenda sunt, non ad
personam Patris, licet Pater et Filius unum sint. Itaque ipsius Filii est, quod sequitur:
Ego sum, ego sum, qui deleo iniquitates tuas propter me, hoc est, non tuis
meritis, sed mea miseratione, non tua iustitia, sed mea pietate. Non hoc dicimus, quod negemus
Patrem peccata delere, sed quod affirmemus cuncta Patrem agere per Filium, sine quo factum est
nihil.
Hoc loco interrogabimus Iudeos: Si Deus est, qui talia locutus sit, quomodo in Deo seruitus
et labor
enim et dedit uocem per apostolos, qui uelociter loca
percurrentes sagittis comparantur. Conuersis igitur ad Christum gentibus simulachra dissipata
sunt deorum, immo demoniorum. Ad hos itaque spectat, quod alibi ad Christum dicere uidetur
propheta: Laudabunt opera tua, et potentiam tuam pręnunciabunt. Magnificentiam
maiestatis tuę et sanctitatem tuam loquentur, et mirabilia tua narrabunt. Et hoc
quidem per gratiam Christi et Spiritus Sancti donum. Ideoque alibi ait: Dominus dabit
uerbum euangelizantibus uirtute
ad Christum gentibus simulachra dissipata
sunt deorum, immo demoniorum. Ad hos itaque spectat, quod alibi ad Christum dicere uidetur
propheta: Laudabunt opera tua, et potentiam tuam pręnunciabunt. Magnificentiam
maiestatis tuę et sanctitatem tuam loquentur, et mirabilia tua narrabunt. Et hoc
quidem per gratiam Christi et Spiritus Sancti donum. Ideoque alibi ait: Dominus dabit
uerbum euangelizantibus uirtute multa. Quod Esaias admirans: Quam pulchri —
inquit — super montes pedes annunciantis et
et sagittę aduersus gentium errores diabolique
dolos, quę ***corr. ex. de
*add.
**corr. ex. multos
Abacuch propheta pręuidit, cum ad Deum uerba conuertens diceret: In luce
iacula tua ibunt, in splendore coruscationis* armorum tuorum. Et sanctus psalmista
Dauid: Sagittę tuę acutę — inquit — populi sub te cadent. Hi fuerunt
fontes et torrentes et flumina iuxta illud: Tu dirupisti fontes et torrentes. Et
Quod
futurum uidens Esaias propheta: Lętabitur — inquit — deserta et inuia, et
exultabit solitudo, et florebit quasi lilium. Germinans germinabit, et exultabit lętabunda et
laudans. Rursum alibi ait: Non uocaberis ultra derelicta, et terra tua non
uocabitur amplius desolata, et reliqua, quę longum foret repetere. In psalmis quoque
dicitur: Increpasti gentes, et periit impius, et nomen eorum delesti in ęternum.
Increpuit Dominus gentes per apostolorum prędicationem, et ipsis ad Christum
donauit uitam placato Patre,
cuius iram merebamur pro peccato. De domo hac dicebat Propheta: Intrabimus in
tabernaculum Dei, adorabimus in loco, ubi steterunt
pedes eius. Idem huius loci desyderio affectus dixit: Quam dilecta
tabernacula tua, Domine uirtutum! Concupiscit et deficit anima mea in atria Domini.
Et: Beati — inquit — qui habitant in domo tua! Beati sunt
ergo Ecclesię filii, quia de terra transferuntur in cęlum, quo ascendere ante Christi aduentum
potuit nemo.
in loco, ubi steterunt
pedes eius. Idem huius loci desyderio affectus dixit: Quam dilecta
tabernacula tua, Domine uirtutum! Concupiscit et deficit anima mea in atria Domini.
Et: Beati — inquit — qui habitant in domo tua! Beati sunt
ergo Ecclesię filii, quia de terra transferuntur in cęlum, quo ascendere ante Christi aduentum
potuit nemo.
Quid pręterea dicam? Hęc et uinea et torcular et turris est. Homo erat
paterfamilias — inquit —
sperauerat, Deum uidendo fruitur, pro laboribus quietem, pro *corr. ex
consumationem
p ersecutione perpetuam adepta pacem. Vt autem ad hoc facilius perueniat,
precatur pro ea Dauid dicens: Benigne fac, Domine, in bona uoluntate tua Syon, ut
ędificentur muri Hierusalem; hoc est, ut multiplicentur sancti tui in regno tuo, ut
perficiatur ędificatio et angelorum ruina hominum exaltatione reparetur.
Hoc illud est, quod angeli Zacharię prophetę locuti sunt: Absque muro habitabitur
pacis meę, in
quo speraui, qui edebat panes meos, magnificauit super me supplantationem. Idem dixit
in Euangelio: Cui ego panem intinctum dedero, ipse est. Sanctus etiam Spiritus in
illum inuehi uidetur, ubi ait: Os tuum abundauit malitia, et lingua tua concinnabat
**corr. ex eum
dolos. Sedens, aduersus fratrem tuum loquebaris, et aduersus filium matris tuę
ponebas scandalum. Hęc fecisti, et tacui. Sustinui, inquit, talia pro tempore, postea
tibi non impune futura.
iudicabunt, id est apostoli, qui primaria membra
Ecclesię sunt, cuius caput Christus est.
Deinde ad Petrum loquens: Symon — inquit — ecce Sathanas expetiuit uos,
ut cribraret sicut triticum. Ego autem rogaui pro te, ut non deficiat fides tua, et tu
aliquando conuersus confirma fratres tuos. Quibus uerbis uniuersa quidem consolanda
est Ecclesia. Sęuiant igitur infideles, persequantur, urbes, agros regna Christianorum
occupent, toti terrarum orbi imperent. Efficere non ualebunt, ut Petri deficiat fides.
comprehendere deberent.
Qua de re dixerat Propheta: Nox nocti indicat scientiam. Nox nocti — Iudas
Iudeis. Quemcunque osculatus fuero — inquit — ipse est, tenete eum.
Vnde alibi dicitur ei: Os tuum abundauit malicia, et lingua tua cincinnabat
dolos. Et iterum alibi: Molliti sunt sermones eius super oleum, et ipsi sunt
iacula. Molliti erant***, cum ille diceret: Aue rabbi et osculo
blandiretur, sed idem iacula erant, quia necem intendebant ei, qui tali signo inimicis
sicut leo paratus ad predam, et sicut catulus
leonis habitans in abditis. In illo quippe comprehendendo et leonis feritatem
induerant et dolos catuli leonis in abdito predam pręstolantis. Quoniam uero ipse ad Patrem
pauloante orando dixerat: Non mea uoluntas, sed tua fiat, ut hoc quoque ante
designatum fuisse animaduertere possent fideles, in psalmis conscribi curauit:
Multiplicata est — inquit — super me iniquitas superborum, ego autem in
toto corde meo seruaui mandata tua. Et iterum:
dixerat: Non mea uoluntas, sed tua fiat, ut hoc quoque ante
designatum fuisse animaduertere possent fideles, in psalmis conscribi curauit:
Multiplicata est — inquit — super me iniquitas superborum, ego autem in
toto corde meo seruaui mandata tua. Et iterum: Principes
persecuti sunt me
gratis, et a uerbis tuis formidauit cor meum. Factus est enim obediens usque ad
mortem, mortem autem crucis. Vincula quoque passurum Ezechiel propheta prędixerat Spiritu
Sancto
*corr. ex fuit
**add.
***corr. ex Coaptabunt
****corr. ex quęrimonia
*****corr. ex pretorium
et uestimenta tua sicut calcantium in torculari? Ac si dicat: Quare sunt non
solum rubra uestimenta tua, sed etiam sanguine ueluti musto madentia? Ex quo credibile est
corpore ex uibicibus consautiato fuisse cruentata. Spinis autem coronandum significauit ille
Abrahę* aries inter uepres
ex Coaptabunt
****corr. ex quęrimonia
*****corr. ex pretorium
et uestimenta tua sicut calcantium in torculari? Ac si dicat: Quare sunt non
solum rubra uestimenta tua, sed etiam sanguine ueluti musto madentia? Ex quo credibile est
corpore ex uibicibus consautiato fuisse cruentata. Spinis autem coronandum significauit ille
Abrahę* aries inter uepres cornibus herens et in holocaustum pro Isaac oblatus. Isaac enim
diuinitatem Christi
iuxta crucem - ut Ioannes tradit — Iesu mater eius, et Maria
Cleophę, et Maria Magdalene.** Videns — inquit — Iesus matrem et discipulum
stantem, quem diligebat, dicit matri suę: Mulier, ecce filius tuus. Deinde dicit discipulo:
Ecce mater tua. Se de illa carnem suscepisse in cruce pendens ostendit. Non ergo de
cęlo, ut Martion*** hereticus sensit, corpus attulit, sed ab ea suscepit, quam solam etiam in
tormentis positus uoluit consolari. Et in hoc quidem se hominem esse probauit, genitum — ut
Apostolus
est, qui cogitet, et uiri misericordię colliguntur, et non est, qui intelligat.
Iusto nanque moriente fideles, qui prius mortui erant, reuiuiscunt dicentes cum
propheta: Spiritus oris nostri, Christus Dominus, captus est in peccatis nostris, cui
diximus: In umbra tua uiuemus in gentibus. At hoc increduli Iudei non intelligunt.
Excęcauit enim eos malicia eorum et tenebrę, quę suspenso in cruce Domino factę sunt,
ceciderunt super corda eorum, ut non sit in eis, qui intelligat.
Expirante autem Domino et alia secuta sunt
Christi Ecclesia, quę prius dispersę
erant in multiplicem idolorum culturam et inanium ritum deorum.
Porro utrosque, hoc est Iudeos et gentiles, pariter se liberaturum repromittit per Osee*
prophetam dicens: De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o
mors. Morsus tuus ero, inferne. Malum erat in morte esse, sed multo peius in manu
mortis. In manu mortis gentiles erant, mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte
erroris uinculis colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte
transferantur ad *corr. ex Oseę
u itam, de inferno ad paradisum. Ero — inquit — mors tua, o
mors. Hoc ad illos, qui in manu mortis erant, refertur. Morsus tuus ero,
inferne. Hoc autem eos respicit, qui tantum in morte erant. Mortui enim erant in Adam,
sed reuixerunt in Christo.
Cęterum, cum post ipsam* Domini mortem omnibus tam
qui ędificant eam. Angelus ergo Domini reuoluit lapidem et sedet
super eum, ut et tu super duritiem cordis tui sedeas et domineris ei. Alioquin lapis iste,
quandiu in corde tuo sederit, tibi dominabitur, te sibi seruire compellet, et sicut olim
pharaonem, ita et te duritia tua deducet in interitum. Si te tanto periculo liberare non
potes, posce auxilium a Domino, et Christo miserante uidebis reuolutum lapidem cumque uirtutum
odore redolere coeperis, etiam angelos mereberis uidere. Quibus ducibus usque ad resurgentis
et iam ad dexteram Dei sedentis
putabat, dixerit Domine, quando
autem Dominum agnouit, dicat Magister. Sed tunc Dominum uocare compulit
necessitas, ut, quod rogabat, facilius impetraret, nunc Magistrum dicere suadet cogniti
familiaritas. Tu meus — inquit — Magister es, ego tua discipula. A te didici diuina
pręferre*** humanis, per uiam salutis incedere, mortalia contemnere, ęterna bona diligere
uotisque omnibus desyderare. Et quoniam te instruente cęleste bonum amare didici, te
promittente illud expecto. Tu enim summum bonum es, te possidendo
eius in *corr. ex generationee
**corr. ex Bellial
confessione, et in psalmis iubilemus ei, quoniam Deus magnus Dominus, et rex
magnus super omnes deos. Ecce tu, Domine, fecisti cęlum et terram in fortitudine tua magna et
in brachio tuo extento. Priusquam montes fierent aut formaretur terra et orbis, a seculo in
seculum tu es, Deus. Generatio et generatio laudabit opera tua, et potentiam tuam
pronunciabunt. Magnificentiam glorię sanctitatis tuę loquentur, et mirabilia tua
Deus magnus Dominus, et rex
magnus super omnes deos. Ecce tu, Domine, fecisti cęlum et terram in fortitudine tua magna et
in brachio tuo extento. Priusquam montes fierent aut formaretur terra et orbis, a seculo in
seculum tu es, Deus. Generatio et generatio laudabit opera tua, et potentiam tuam
pronunciabunt. Magnificentiam glorię sanctitatis tuę loquentur, et mirabilia tua narrabunt.
Et uirtutem terribilium tuorum dicent, et magnitudinem tuam prędicabunt. Memoriam abundantię
suauitatis tuę eructabunt, et in tua iustitia exultabunt...
fortitudine tua magna et
in brachio tuo extento. Priusquam montes fierent aut formaretur terra et orbis, a seculo in
seculum tu es, Deus. Generatio et generatio laudabit opera tua, et potentiam tuam
pronunciabunt. Magnificentiam glorię sanctitatis tuę loquentur, et mirabilia tua narrabunt.
Et uirtutem terribilium tuorum dicent, et magnitudinem tuam prędicabunt. Memoriam abundantię
suauitatis tuę eructabunt, et in tua iustitia exultabunt... Regnum tuum regnum omnium
seculorum, et dominatio tua in omni generatione et generatione.
et generatio laudabit opera tua, et potentiam tuam
pronunciabunt. Magnificentiam glorię sanctitatis tuę loquentur, et mirabilia tua narrabunt.
Et uirtutem terribilium tuorum dicent, et magnitudinem tuam prędicabunt. Memoriam abundantię
suauitatis tuę eructabunt, et in tua iustitia exultabunt... Regnum tuum regnum omnium
seculorum, et dominatio tua in omni generatione et generatione.
Talibus et his similibus uerbis laudantium Dominum chorus cęlum una cum illo ingressus est.
Cuncta angelorum collegia tunc exultarunt. Deus
glorię sanctitatis tuę loquentur, et mirabilia tua narrabunt.
Et uirtutem terribilium tuorum dicent, et magnitudinem tuam prędicabunt. Memoriam abundantię
suauitatis tuę eructabunt, et in tua iustitia exultabunt... Regnum tuum regnum omnium
seculorum, et dominatio tua in omni generatione et generatione.
Talibus et his similibus uerbis laudantium Dominum chorus cęlum una cum illo ingressus est.
Cuncta angelorum collegia tunc exultarunt. Deus Pater ineffabili lętitia excepit illum et ad
dexteram suam collocauit, ut in eo
ergo secundum formam, quam
assumpsit, factus est super Ecclesiam Dei. Ipsa enim est Syon et mons sanctus, et corpus
illud, cuius caput est Christus.
*corr. ex trono
Vnde et in alio loco ad eum dicitur: Specie tua et pulchritudine tua intende, prospere
incede et regna propter ueritatem et mansuetudinem et iustitiam. Fuit etenim uerax in
docendo, mansuetus in perferendo, iustus in retribuendo. Illa quoque summi Patris uox est:
Ipse inuocabit me: Pater meus es tu, Deus meus
formam, quam
assumpsit, factus est super Ecclesiam Dei. Ipsa enim est Syon et mons sanctus, et corpus
illud, cuius caput est Christus.
*corr. ex trono
Vnde et in alio loco ad eum dicitur: Specie tua et pulchritudine tua intende, prospere
incede et regna propter ueritatem et mansuetudinem et iustitiam. Fuit etenim uerax in
docendo, mansuetus in perferendo, iustus in retribuendo. Illa quoque summi Patris uox est:
Ipse inuocabit me: Pater meus es tu, Deus meus et susceptor salutis
sui in corda uestra clamantem: Abba, Pater. Tunc etiam, cum Christus a
Ioanne baptizaretur, Spiritus Sanctus in columbę specie insedit uertici eius, et Patris uox
audita est: Hic est Filius meus dilectus. Si ergo Filius, et hęres. Ideo ait:
Omnia mea tua sunt. Spiritus itaque Sanctus non magis Patris quam Filii est
Spiritus. Quin etiam ipse Christus eum a se sicut a Patre procedere monstrauit, quando a se
quoque mittendum prędixit. Quod autem eum a Patre procedere dicens de se taceat, more suo
facit cuncta referens ad
in secessu cogitata
purius exeunt. Sed te oro, tu quoque huc concędas, ut simul sub umbra platani huius
considentes ratiocinemur, donec ęstiuus hic calor mediusque deferuescat dies.
THEOLOGVS: Morem tibi geram, non tam uitandi caloris gratia, quam ut de tua te aliquid
interrogem poesi. Quando igitur sub arbore hac consederimus, quęro abs te, quos ex
mortalibus prisci poetę tui praecipuis extollunt laudibus quosue maxime mirantur?
POETA: Viros illos cantatissimos habent, quos heroas appellant.
imperasset. Igitur iubente
rege duodecim labores maximos fertur exanclasse, pręter illa, quę interim sua sponte, non istis
minora neque minus factu ardua difficiliaque cum sua uirtute tum Iouis fauore peregit.
THEOLOGVS: Quo magis memoriter dicta tua teneam, memora, quęso, prius, quę ille iussus egerit,
postea, quę iniussus uolensque perpetrasse dicitur.
POETA: (Leo Nemęus I) Euristei mandata sequens, ut Diodorus Siculus, haud parum grauis autor,
scriptum nobis
Hoc idem uel huic
simile superius disseruimus, si memoria tenes, in Pasiphes tauro, in Olympię ludis, in Ericis
pugna, fortasse et in quibusdam aliis. Nec piget sępius repetere, quod semper plurimum
prodest obseruare.
POETA: Recreasti me oratione tua, o theologe, ita ut, si optio mihi detur, multo malim me esse
Christianum quam esse Herculem.
THEOLOGVS: Neque id immerito quidem. Nam uides fortia eius facta et cuncta, quę de illo prisci
uates fabulantur, longe inferiora esse et pene nihil prę
tuis mitte, cujus armis et ope
propensiore sis ad benignitatem quam ad blanditias, adhibito Mihaele
Buccignola nostro legere non grauaberis, et si quid mutandum, aut addendum
seu demendum censueris, me admonebis. Libenter enim cum in caeteris rebus
tum in his scriptis tua usurus sum censura.
uincantur: Exurge, Domine , inquient , non pręualeat homo . Exurge in iudicium, ne pręualeat
homo prophanus et execrabilis Antichristus. Exurge, Domine, et exaltetur manus
tua, ut conterat Antichristum. Hactenus de natiuitate et regno eius, nunc de
eiusdem interitu dicendum. Exaudita enim
iustorum deprecatione, conuertetur Dominus ad disperdendum illum, qui pendere
Niger, Toma [1516], Epigramma in piam curam Ioannis Statilii Traguritae, versio electronica (), verborum 65, versus 8, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - epigramma] [word count] [nigertepigrammastatil].
Kožičić Benja, Šimun [1516], De Corvatiae desolatione, versio electronica (, Roma), verborum 1764, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [begniusscorvatiae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Posedarski, Stjepan; Stephanus Possidarski (floruit 1520.) [1519], Oratio habita apud Leonem Decimum, Pontificem Maximum, pro Domino Joanne Torquato Comite Corbaviae defensore Crovaciae (1519), versio electronica (, Rim), 6 versus, verborum 766, Ed. William Roscoe Thomas Roscoe [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma] [word count] [posedarskisoratio].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.