Optimus est homini thesaurus lingua, sed illa
Parca; nihilque, modum si servet, gratius ore.
885 Si male quid dicas, maiora audire coactus
Irascere cito. numquam morosus amicos
Convivas inter multos conviva reposce,
Quod pretium fors cuique dedit; nam gratia contra
Plurima continget, iacturaque parva putanda.
890 Mane Iovi libans nigrantia vina, caveto
Illotis libes manibus, nullique deorum
Id facies: neque enim tum vota audire precantum
Vlla, sed irati potius contemnere suerunt.
Spernere quis tentet solem? conversus ad illum,

tur de lingua. Nam qui multum loquitur, fieri non potest, ut semper optime loquatur.

888 Quod pretium fors cuique etc. De symbolis poeta loquitur non importune exigendis. Id enim vehementer inurbanum.

890 Mane lovi etc. Diis caste sacrificandum: hinc illae veterum frequentissimae ablutiones apud Homerum et Virgilium. Illotis autem manibus etiam in proverbium abiit in eos dici solitum, qui aut imparati aliquid facere aggrediuntur, aut eius rei quam suscipere volunt, omnino ignari sunt.

894 Spernere quis tentet solem etc. Haec paucula verba a me addita, ut latina clarior fiat sententia. An hoc proverbium in eos, qui quum nulla in re praestant, potentioribus nobilioribusque non dubitant obtrectare; an quaedam potius superstitio? Certe Claud. Salmasius male intellexit hunc locum, atque idcirco a Petavio castigatus est. Sed heic diutius immorari non operae pretium mihi videtur. Itaque alios si placet interpretes adito, multumque cuiusdam