7. Poeta ab Iove post diuturnam siccitatem petit pluviam. 1
Quid, magne, caeli vertice, Iupiter,
alto moraris? Quid patientibus,
Phoebe quater cornu innovante,
perpetuos Phaetontis aestus
5 non mittis imbrem? Non reficis solum,
crebros hiatus sole quod igneo
ustum querenti monstrat ore
atque petit pluvios liquores?
Cratere divum nectar eburneo
10 potas in aula nobilis е manu
Hebes, amoeno vel beatus
assidue recreare luco.
Aut fronte bellam prendere blandula
ardes puellam, dum violas legit
15 per prata Sidonis virago
datque tuo capiti corollam
incauta, tauri dum specie Iovem
nescit latentem, dum levis insidet
tergo et cava mulcet ferentem
20 multa manu rapiturque ponto.
His parce ludis, maxime Iupiter, [11] 11
et, si tibi cura est generis tui,
audi preces natum et salubrem
da populo pluviam petenti. 1 U В je natpis: Ode X. metri alcaici, in qua Poeta a Ioue post siccitatem diuturnam petit pluuiam.