9. Poeta milites, qui se bello Borussico strenue gessissent, laudat. 1
Sic vibrat arma miles
noster petitque Prussum
vultu minace, magnis
et viribus, manuque
5 forti, acribusque telis,
ut nec furentis ignes
frontis nec arma nostrum
perferre ii 2 valentes
dent terga militi omnem
10 victoriamque nostro.
Da, Pallas alma, ramum, [13]
da militi virentis
lauri coronam ovanti!
Non parmula male acta
15 is cessit hostibus, non
mandebat ore terram
mistam cruore foedo,
non terga vertit hosti,
sed pectore egit omnem
20 insultum et hostem et ignem.
Huic tu, facete Liber,
dulcis scyphum propina.
uvae, soli paterni

-- 273/368 --

quam protulit racemus.
25 Tu dive, da sonanti
persuave pollicem, Orpheu,
chordae, atque glorioso
in Martis arte carmen
da militi perenne. 1 U В je natpis: Ode XI. qua laudat Poeta milites, quod se in bello hoc semper strenue gesserint, versu anacreontico. — 2 F: ii; В najprije: dura, a zatim ispravleno: ii.