Priciza XXIV.

Pr. Kad idesc ù vuka na pir, vodi psa uſase.

Vuk, Ovza i Pas.

Kad Scenu uſeti Vuk njeki htiasce,

Po selih glas leti, da on pripravgljasce,

Pir Vegli ù svoj kuchi: jur broj nemalahan

ſcivina buduchi ſvô na odreghjen dan,

Ovzi istoj cini ſnati (scto cjudo bj) 5

Da i ona meu ini budemu na goſbi.

Ona erse strascila, od gosta da potom

Ù jescju obratila nebise gnem istom,

Kad gnegov na pir ti samabi otiscla,

Sebi pribaviti ſa druga htje viſcla. 10

Kad tô Vuk ughleda, tkoje s' tobom ſli taj?

Gnu upita ureda, tebe samu ſvah, ſnaj.

Gnemu ona: on kuchnik, i Drughje draghi moj,

Ki ù tuſi pomochnik bj cesto privegljoj.

Pristojno ſato jes, da primisc obadva; 15

Al pokli [...] da vech nascegati drustva

Nie mio, na pir ti nech ni mene imat tvoj.

Kad ſô uſme blaſniti, ſlo snuje ù blaſni svoj.