Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].
AD MICHAELEM L.F. BONAM PATR. RH.
Quod causam justis, praecisa lite, probasti Judicibus tibi tute cliens idemque patronus Gratulor, o Michael, et laetor. Pulsus opima Vulturius cessit de praeda, et lusus inanem Spem doluit. Tu nil metuebas; quippe disertus Eloquio magni polles, genitoris et arte, Sanctarum et gnarus legum es, jurisque peritus. Contra ego, quod pavidus natura, quodque pusillus Praetores raucumque forum ac civilia vincla, Mi vitanda magis duco, quam retia turdis, Quam laqueos merulis, aut tectos piscibus hamos. Quid nunc? Incipient longae procedere luces, Acrior et flavas aestu sol uret aristas, Et calor urbe furet, curarum hac parte levatus, Cur non, quo vacuum te invitat cumque voluptas, Promptior excurras? Cur non et pulcra Gravosae Villa, colis multo quam sumptu atque arte nitentem, Inque dies augere studes ornareque, molli Hospitio accipiat tutae inter praemia vitae? Ille mihi ante alios ridet locus, ille peraeque Jure tibi est multo gratissimus. Haud patet amplis Porrectus spatiis, nec prata virentia servat; Sed cultu laetus Pomonae, atque undique clausus Tranquillo residet portu, varioque tuentum Lumina prospectu pascit; defensus ab austro Nimbiferoque noto, Zephyrorum mollibus auris Perflatur late, et puro simul aere gaudet Inter inaequales frondoso vertice clivos, Atque renidentes curvati more theatri Aedibus eductis niveo de marmore ripas; Quas placidae referunt oculis spectantibus undae, Ut vitreo e speculo reflexae in imagine lucis, Nereïsin, credo, spectaclum dulce vel ipsis. Nautica se circum fundit navalia pubes, Et vehitur pictis freta per pacata phaselis Assiduo insistens operi. Pars prima carinis Fundamenta locat, costas et robore secto Texit, et ingentem curvat compagibus alvum: Pars tollit malos, et veliferas antennas Suspendit, tortosque aptat per aplustra rudentes Cantu incomposito longum solata laborem. Jamque illa egreditur portu ratis, ostia plenis Illa subit velis, coelumque fragoribus implet, Icta repercusso reboant dum littora plausu. Nec piscatorum cessat labor: ille tridenti Stans alta in puppi praedam ferit, omnia crudo Assimilis Glauco, Nereoque; ast ille madentes Aut nassas, aut lina trahit, captosque canistris Vimineis imponit hianti gutture pisces Rombosque, auratasque, et rubor tergore mullos, Pictaque muraenae sinuosa volumina, ditis Apta vel ingentem Luculli explere catinum. Quid memorem festosque dies, populumque frequentem Undique per ripas ultro citroque meantem, Atque coronatas pagi ornamenta puellas? Non his praetulerim Miseni culmina, non his Pausilipum, Bajasque locis: sunt omnia plena Deliciis, faciuntque animum quae visa beatum Ambitione relegata, strepituque forensi, Curarumque alia turba. Quo te simul atque Cum gnatis veniens et pulcra conjuge confers, Grandia deponens urbani taedia luxus Phaeacum in morem non deficiente crumena Instituis facile sine curis ducere vitam Nec tibi contractus, nec caris parcus amicis. Inter ruris opes, Neptuni et munera laetos Continuas sine nube dies, et inania rides Vota ducum, regumque, procul discordibus armis, Alpibus effractis dum fulminat hostis ad altum Eridanum, victorque Italas male territat urbes. Et nunc vectus equo vicinae moenia ad urbis Adproperas, celeri nunc cymba impostus et Umblam Et Malphin lustras, cognataque pectora visis Dulcibus aut epulis aut ludis otia ducens Longa per insomnes aestivo tempore noctes Ingenuos inter risus, et mutua mensae Gaudia, quae laetam gliscunt hilarantia mentem Colloquia? Alterno quo fervet lingua lepore? Saepe etiam intersum simul ipse: oblitus et annos, Rugosam et frontem, et sectae praecepta severae, Rursus in Aonidum, ceu stet vis integra primae Aetatis juvenumque ardor, subrepere lauros, Antraque Cyrrhaeo videor florentia musco, Aut thiaso immixtus nympharum Maenala adire, Thessala vel tempe, juga vel bacchata Dianae Virginibus; quin et nunc ista in mente revolvens. Nescio qua incendi experior dulcedine, ut ipsa Haec non invitis scribatur epistola Musis Praescriptos egressa modos, numerosque, stilumque Quamvis aeger adhuc tenear, curisque gravatus Solliciter: tam cara tui mihi gratia ruris, Tam volupe est memorare jocos, tecumque morari.
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.