Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].
AD JANUM FR. F. VOLANTIUM CIV. RH.
Jane, decor patriae quem pulcro laudis amore Succendit, veterumque docet clarare diserta Scripta virum, quando tibi culta Osmanaïs auras Lucis in aetherias prodibit, et Illyris ora Grandiloquum jactabit epos? Te vindice multis A maculis, queis foede obduxerat atra vetustas, Scriptorumque ignara manus, tam nobile tamque Rarum Pieridum munus splendescere late Incipiet tersum et purgatum? Non modo nobis Suavius efficiet tua cura; sed et ipsa labore Docta tuo nostras mirabitur extera pubes Divitias, grandemque sonum, purumque nitorem, Moenioque animos, et dignas carmine vires. Cur latuit lux tanta diu? Cur obvia paucis Numquam ausa est exire Epidauri e finibus, atque Victuris insculpta typis volitare per oras Hinc alias? Segnis nos vexat inertia laudis, Ac famae immemores patriae; cum nec tamen absit Vatibus a nostris bona vis, nec spiritus ausis Delibare omnes Musaei nectaris haustus. Proin veluti ignoti contemnimur, ipsaque lingua Barbara, quam loquimur, nec Phoebo nata, nec ullis Creditur illecebris Charitum sat idonea. Quid ni? Quum jaceat passim perraris cognita libris, Privatas et servet opes: nec si unus, et alter Excoluit scriptor florentem, turba sequuta Exemplum est major, dum mavult hospita haberi, Ac latii antiqui cives numerarier inter, Quam linguam vena patriam ditare beata. Et tamen Adriaci maris illa a fluctibus Arctos Usque ad hyperboreas, glacialem et frigore pontum Tenditur immensas scythiae per inhospitis oras In rivos diducta, at eadem ab origine, servans Naturam et nomen. Quid quod dulcissima manat, Et multa vi pollet, et omnem flectit ad usum Se facilis patiensque? Inflabit Martia digne Classica, si cantu celebrabis praelia regum, Victoresque alto reduces aequabis Olympo: Mollis, et ad lusus conversa imitabitur artem Idalii pueri, teneros et dicet amores, Myrtea si ludens nympharum tecta frequentes. Atque utinam non ipse olim vernante juventa Liquissem natale solum, fors robur Achillei, Et virtus Laertiadae generosa sonaret Cantibus Illyricis, circumque haec littora Grajum, Trojugenumque forent procerum mage cognita facta, Quam quae bella diu vel Scanderbeghius heros, Hunniades vel gessit, et acris dextera Marci. Nunc cupidum quamquam, et frustra tentare volentem Deficiunt pariter desueta vocabula, et omnis Gratia nativi oblitum sermonis. In ima Numquam etenim ingressus linguae penetralia, tantum, Edidici a nutrice olim quae paucula, servo; Nec dictum lepide quod sit, quod Apolline dignum, A vulgi ignarus coeno secernere novi. Usque adeo (quod turpe reor mihi) daedala fallit Et junctura rudem verborum, et splendida virtus, Concinnusque lepor. Quo fit, sint aurea quamvis, Ne studiosus ego sat nostra poemata mirer, Quandoquidem nequeunt non intellecta placere. Nec tamen illorum numero me dixeris esse, Queis patriae sordent Charites. Imo acrior unus Ante alios quidquid pulcrum est et quidquid honestum, Ad nos et cupiam transferre, et cogere nostri In partem census, nostraeque in commoda linguae Nam quo dexterius fortunae possumus uti Munere? Non magni speranda potentia regni, Fortibus aut armis quaerenda est gloria, quam non Invideo; magnosque odi, quos sanguine fines Extendere suo cives. Cum dia beatos Libertas servata fovet, cum purior aura Irrigat, atque acuit non tardae mentis acumen, Cur non Palladias nos exercemus ad artes, Donaque Castalidum sequimur, properamus et altum Ingenuis sophiae studiis extendere nomen? Cur non imprimis, quem purum accepimus olim A patribus, linguae fortes servamus honorem, Conamurque novas veneres, novaque addere lucis Ornamenta bonae? Jamajam, dum nostra juventus Segnitie turpi atque ingrati difluit oti. Illecebris, Scythico florens gens maxima coelo Auspiciis excita suae et virtute potenti Regnatricis, amat quae nata ad grandia quaeque Una sibi cunctas cunctorum adjungere laudes, Pacifera non arte minus quam clara triumphis, Hoc quoque praeripiet nobis decus. Illa parentum Miro ardore instans linguam fovet, illaque praeter Egregios quos usque libros emittere gaudet, Ipsum etiam, quem quaeque suo sermone loquentem Europae gens laeta colit, perdiscere voces Moschorum coget, versoque assuescere cultu Moeniden, primaeque petet sibi praemia palmae, Quae nostro restabat adhuc intacta labori. Tu, quoniam Palmotta, et Gundula, et optimus ille Georgius, ingenii et doctrinae plenus Achivae, Neglexere comis hinc dignum intexere sertum, Anteveni tu, Jane, nefas, et dedecus arce A patria: utque operi nunc pulcro strenuus instas, Sorgiaden hortare, aut ipse accingere, istud, Dum licet, invadens patriis decus adde Camoenis, Quo dici noster non dedignetur Homerus, Valdius oblectans animos, quam millia vatum Sueta inopes rerum versus et vendere nugas.
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.