Your search found 2111 occurrences

Click here for a KWIC Report

This page contains the first 25 occurrences. Please follow the link(s) at the bottom of the page to see the rest of the occurrences your search found.

turmas uiriliter irruens, diuino protectus auxilio, maiorem partem barbarice nationis passim per campos strauit in mortem, alios uero extra regni confinia effugauit. 6Denique Vladisclauo rege migrante ad Dominum, Colomannus sibi in regno successit. Hic, cum esset uir ferocis animi, proposuit totam teram usque ad mare Dalmaticum suo dominio subiugare. Venit ergo cum multo armorum apparatu et optinuit ceteram partem Sclauonie, que a Vladisclauo fuerat pretermissa. 7Itaque ad mare usque peruenit, ut ciuitates maritimas occuparet. Tunc ad Spalatensem

quam canonici, fere omnes, ad Romanam curiam essent deuoluti. Qui cum illuc pariter conuenissent, preparabant se mutuis accusationibus impetere. Verum antequam cause huiusmodi coram summo pontifice in iudicitium deducte fuissent, amicis suadentibus et de pace consulentibus, eorum sunt animi mitigati. Nam archiepiscopus omnia ipsis restituit et sic cum pacis gaudio ad propria sunt reuersi. 11Fuit autem Bernardus uir scolasticus, triginta annis et eo amplius Bononie in scientiarum studiis fuerat comoratus habuitque libros plurimos bonos et pretiosos, quos suis

preparare. At uero Tragurienses scientes se impares esse potentia nec sperantes se posse resistere uiolentie uicinorum ceperunt magno pauore dissolui. Tunc legationem mittentes uerbis ualde lenibus et submissis pacem postulabant, satisfactionem omnimodam pollicentes. Sed potestas, ut erat ferocis animi, auditis humilitatis sermonibus in tumorem superbie maxime leuabatur et consiliis quorundam iuuenum usus nolebat declinare ad mitia, sed ingentia minabatur. 2Unde factum est, ut Spalatenses, preparata expeditione, exirent in multitudine classium, quas habebant, et uenerunt

non ex deliberatione communi, sed casu contingente perpetratum fuisset. Nec ad eorum culpam referendum erat, qui pro defensione suarum rerum exierant, sed ad illorum potius nequitiam imputandum, qui aliena diripere satagebant. Sed ipsa nichil ad rationabilem nostrorum excusationem flectens sui animi rigorem uenit et posuit se in Clisie castro. Inuentus autem ibi est Rogerius archiepiscopus, qui ascendens ad eam nitebatur pro se et pro ciuitate pacem et gratiam impetrare. Sed ipsa ex uerbis eius seuior facta ad ipsius et ciuitatis odium multo fortius inflammabatur, suspicans de ipso, quod

Si pater noster Adam, si mater et Eua,
Cur non sumus omnes nobilitate pares?
Degenerant uitijs homines fiuntque peiores
Exaltat uirtus nobilitando genus
Nobilitas animi sola est, quę moribus ornat
Non eget exterius, qui moribus intus habundat;
Virtus nobilitat animum; uirtute remota
Migrat in exilium nobilitatis honor

Virtus nobilitat animum; uirtute remota
Migrat in exilium nobilitatis honor
Nobilitas, hominis uirtus, deitatis ymago,
Nobilitas hominis uirtutum clara propago.
Nobilitas animi sola est atque unica uirtus.
Credis opes solas te posse carine beare?
Virtus est sola, quę te beare potest.
Quem uirtus extollit, habet, quod pręferat auro.

eorum principatur dominium et ubi simoniace de rogatu rapere potuissent aliquem ciuem Iadrę, ardenter conati sunt et ita per mundi fines si quos capere et habere potuerunt, quamuis plurimos in duro ergastulo ut fures et pyrratas detruserunt, nullum genus sceleris imponentes, sed sola uoluntate animi hec perpetrasse naratur. Et praecipue in oppido Pagi seu in terra Pagi, quae tunc ciuitati Iadrę rebellauerat, nobiles ultra duodecim et plebeios fere 37 capti et detenti sunt sub bona dictorum Pagensium custodia. Quorum nobilium progenies

siquidem fecerunt. Totus vulgus lętatur, inextimabilem suscepit lętitiam, tripudia et choreas per vicos discurrere compellitur, nam tota ciuitas ingenti exultat gaudio. Nunc cantica suauia cum melodiis, campanis ac tubis totam vrbem circumeundo discurrunt, quo inimici in multa animi admirratione compelluntur, petunt, nullum responsum suscipiunt. Quantam enim potestatem et dominium Venetorum ipsi affectabant, quod qui iam post ipsius epistolę susceptionem nomen Ducis potius quam Regis ascendebant Sed adhuc roboriores ipsi Veneti in

prauitatis alumnus, prout et eius regio tali errore a prolixitate iam temporis asseritur et, prout rei est veritas fore mandata, est prefectus. Congregataque ipsa militia in multo cuneo nominatus dum suum iter aripuit imperio regis, cępit deambulare in tutelam Iadrę lento gressu eo quod Veneti animi (quod est naturale) impleuerunt aurea ęra. Secundum nuntium nomine fratrem Marinum Minorum ordinis Iadrensem, qui multa scientia ac sapientia incomendabili fuerat presignitus, dicti ciues Iadrę ad dictum eorum regem sagaciter destinarunt roborando sponsionem ac

1.48.1  Misisti nobis et mala et carmina vates,
1.48.2  Nec factum hoc casu, sed ratione, reor. Totum me
1.48.3   duplici voluisti pascere dono,
1.48.4  Hic solet esse animi, corporis ille cibus. Quam numeri
1.48.5   oblectant mentem, tam poma palatum,
1.48.6  Ista sapore placent, illa lepore juvant. Mala aurum
1.48.7   superant, et vincunt carmina

3.11.107  Qui cum virtutum tanto sis agmine septus,
3.11.108  Audeo te cuivis aequiparare Deo.
3.11.109   Quin etiam spes est, aevo te posse futuro,
3.11.110  Has animi dotes accumulare tui.
3.11.111  Nunc tibi bis denis, successit septimus, annis.
3.11.112  Cum sis doctus, adhuc doctior esse potes.
3.11.113  Quod facere ut valeas, longaevam

3.12.15  Sed festas matura faces cum tempora poscent,
3.12.16  Luxque celebrandis venerit apta toris;
3.12.17  Quilibet egregio tecum certabit amicus
3.12.18  Munere, dans animi, pignora certa, sui.
3.12.19  Nos nec ebur nitidum, nec fulvi dona metalli.
3.12.20  Nec dabimus culta, tegmina facta, manu.
3.12.21  At saltem argutum numeris Hymenaea

3.14.42  Matronale decus cum gravitate dedit.
3.14.43  Cernitis eximias specioso in corpore dotes,
3.14.44  Qualis et in niveo splendeat ore decor?
3.14.45  Sed tamen has animi superat virtutibus altis,
3.14.46  Nec minus ornatum corpore pectus habet.
3.14.47  Haec pietate Deum colit, haec pietate parentes,
3.14.48  Et formam morum nobilitate premit.

4.4.16  Fistula, respirant, pascua, rura, greges.
4.4.17  Nunc etiam timuisse iuvat cessante periclo,
4.4.18  Dulce est praeteritos commemorare metus.
4.4.19  Macte animi, dirum, primus qui figere, monstrum
4.4.20  Ausus es; aeternum carmine nomen habe.
4.4.21  Vos simul agricolae memores, victoris ephebi
4.4.22  Populea meritum, cingite

puto, maius habent vulnus mea pectora, quam quod
4.5.56  Vel diuturna queat consolidare dies.
4.5.57   Quodsi cui nostra haec pietas culpanda videtur,
4.5.58  Ceu muliebre animi debilioris opus:
4.5.59  Is certe ignorat naturae iura potentis.
4.5.60  Ignorat veterum tot pia facta virum.
4.5.61  Marcius ingratam properabat vincere Romam,

Quid nunc? quid faceres, seu praesens ista videres,
4.8.106  Sive esset subiti, nuntia fama, mali?
4.8.107  Huc age ceratas, quam primum afferte tabellas,
4.8.108  Quis animi tradam, vota suprema, mei.
4.8.109  At vos defuncto tumulum componite amici,
4.8.110  Roscida qua multo gramine vernat humus.
4.8.111  Frondosos inter saltus, et

die XVII. Sept. Anno Domini MCDXLVIII. Joann. de Zredna epist. 35. XLVII. Joannis de Hunyad victoria, in campo Kossovo seu merularum amissa, relatio et animi constantia. An. 1448. Venerabilis Pater, Frater nobis dilecte! Quo pacto eventum rerum nostrarum tuleris, facile coniicimus, quandoquidem eas multo prius gestas audire, quam gerendas orator ipse nunciare potuisti; verum ne varii rumoris, ut

ipse nunciare potuisti; verum ne varii rumoris, ut fit, te involucra teneant, neve plus temporis turbationi, quam commendatae operae accomodes, placuit, ut saltem de reditu nostro, ac paucis desuper avisamentis, te utcunque solaremur, quibus imprimis certior fias, hac vice nos fortunae magis, quam animi possessione exutos; in caeteris, quae passi sumus, divino, non humano flagello, gloriam, laudemque tribuimus. Pridie penultimam Septembris ab Danubio, te vidente, castra mota fuere. Item deinde et provisum de omnibus, demum tam celeriter in hostem ventum est, ut prius perficere, quam sentire

visitari exopto. Quod si pro tua humanitate alterum impetravero, alterum vero jam impetratum conservari intellexero, munus divitiarum multarum pretiosius me adquisivisse fatebor. Erit namque mihi hoc praestantissimum munus et ad animi jocunditatem et apud nostros homines ad memoriae dignitatem quam maximam, si in his partibus tua mihi scripta pervenerint. Quamobrem te plurimum exorare ac magnopere obtestari non desinam ne clarissimam auctoritatem spectatissimi et pro maximis gravissimisque causis a toto orbe terrarum

quod hisce diebus ex sententia Senatus non minus prudenter quam fortiter gestum est, ad te, vir ornatissime, impresentiarum scribere constitui. Bartholomeus Colionus vir in re militari non spernendus, homo sane magni animi, et utinam sapientis consilii fuisset! susceptis maximis et amplissimis ab hoc ordine ornamentis, quae ipsum et posteros eius plurimum honestarent (vix, ut opinio mea fert, sibi maiora tribui poterant), praeerat summa cum potestate

dominandi, tantave ambitio animum eius invasere, ut omnia divina et humana iura facile perversurus videretur. Patribus quibus cura est, ne quid res publica detrimenti caperet, haec animi elatio perniciosa visa est, et a quiete publica vehementer aliena. Animus paratus ad periculum si sua cupiditate, non utilitate communi impellitur, audaciae potius quam certitudinis nomen habet: ut sapientes litterarum monimentis

quiete publica vehementer aliena. Animus paratus ad periculum si sua cupiditate, non utilitate communi impellitur, audaciae potius quam certitudinis nomen habet: ut sapientes litterarum monimentis pulcherrime tradidere. Ex hac elatione et animi magnitudine, facillime pertinatia et nimia cupiditas principatus nascitur. A patribus conscriptis compertum est ipsum imperata negligere, nimis alta ac immoderata petere, cum hoste sentire. Hac indignitate rei

Omnes qui excellens ingenium tuum novere, clara voce et predicant et fatentur, te iustitiae esse accerimum patronum, nec unquam ullius auctoritas tantum efficere potuit; ut a dignitate, splendoreve tuo discederes; qua ex re virtute tua et animi magnitudine fretus, Luciano sacerdoti modestissimo illa de te pollicitus sum, quae de summo viro polliceri possunt. Postquam iudicem suum te esse cognovi, ipsum bene sperari iussi. Est mea ex sententia sacerdos singulari modestia;

id exequi possem, tandem statueram prius, tuam antequam ad humanitatem accederem, litteris tecum agere, ne penitus istuc, quovis tempore, quavis aetate id contingeret, ignotus venirem. Scripseram itaque tuam ad amplitudinem una cum domino Helia Czepes etsi verbis pauxillis litteras, quae animi et voluntatis meae essent indices quibusque tuae benivolentiae et familiaritatis erga me initia praecucurrissent; sed fortuna semper felicitati hominum invidente longe aliter, quam animo meo destinaveram, effectum est — quippe nec meae nec Heliae, uti istic accepimus, litterae tibi

omnia, quae nos oblectabant, dies, quo a te abiimus, praecidit, ademit et absiulitabstulit. Eius etenim consuetudinis usu, qua cottidie fruebamur quamque in noctem, quam maxime potis fuerat, protrahere conabamur, abstracti, aegritudo animi non minima nobis intercessit. Nanque, uti te non fugit, nocte saepe et saepenumero in sermonibus conferendis producta vix separabamur. Ita vero in animum induco meum, nisi et somno suas partes tribuere oportuisset, ut hinc promptiores aptioresque ad studia reliquasque disciplinas

Bibliographia locorum inventorum

Perceval Ivanov iz Ferma (c. 1312) [1312], Prohemium statutorum Spalati, versio electronica (), 1216 verborum, 44 versus, Ed. J. J. Hanel [genre: prosa oratio – praefatio; poesis - carmen] [word count] [percevalprohem].

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].

Rastić, Nikola (c. 1418.–1454.) [1451], Clarissimo Equiti D. Francisco Barbaro S., versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 532, Ed. Angelo Maria Quirini [genre: prosa oratio - epistola] [word count] [rasticnepist].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1451], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi (Venetiis, 1451-06-28), versio electronica (, Venecija), Verborum 616, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14510628].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1452], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 251, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14520802].

Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report