Your search found 1426 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1001-1100:

Piscantes tollunt nomen ad astra tuum.
17   Septimus ut venit nobis, quis crederet, annus,
18   Anguillae effervent hoc, mihi crede, lacu.
19  Manna solo, Sibenice, tuo felicibus astris
20  Ambrosias tribuit, nectareasque dapes.
21   Cedite, Campanae vites, iam cedite, Graiae,
22   Dulcia Collenti nam deus arva colit.

illi dentes fortuito excusserit, tres pagos Posa, Somogi, Som, regia liberalitate donavit, qui hodie quoque a familia Pázmányána possidentur. Vidi Mathiae primi Regis fortissimi literas anni 1465. quibus Abavo tuo Andreae, ac fratribus illius, ob egregia illorum erga Regem et Coronam merita, accedente etiam intercessione Ioannis Archi-Episcopi Strigoniensis bona omnia familiae Pazmanianae, in quorum possessione progenitores ipsorum,

e Germania auxilio accurrit, generis tui originem transcribere possem. Sed cum genus, et proavos, et quae non fecimus ipsi, vix ea nostra putem, ea lubens praetereo. Ego in te, quae ita tua sunt, ut partim in animo tuo, ex optima semente tecum adoleverint, et in hanc aetatis, virtutumque tuarum maturitatem pervenerunt, partim meritis tuis ita exigentibus, omnem vitam tuam exornarunt, admiror magis, quam assequor laudatione. Sicut enim

Postea vero Graecensem in Styria magni nominis Academiam, philosophicis atque theologicis, et quidem diuturnis praelectionibus tuis, tanto fructu cumulasti, ut multos a te optimo magistro, non degeneres discipulos, tuo quasi ex sinu, tua certe ex disciplina emiseris, qui vicissim alibi, diversis scilicet in regnis atque provinciis, vel doctissimos magistros agerent, in eadem quae te aluit societate, vel alio vitae instituto, praemultis

Actor sic voluerit, poterunt sibi invicem, tantum solas suas in personas iuramentum deferre; neque ita volentibus, ulla fiet iniuria, vel etiam legum destructio. Ubi Nota, quod mutuum dicatur Ex Meo, et Tuo, quasi meum fiat tuum, et non e contra. Ex quo, non parva vis naturae elucet, quae vult, non potius aliis communicativos esse, quam ab aliis participativos. Sed, proh tempora! proh mores!

IN DIRECTIONEM METHODICAM IURIS UNGARICI.
Auspiciis, Pazmanne, tuis, iussuque libellus
Hic, Palatine tuo, prodit in ora virum,
Prodit, et exclarat patrii mysteria Iuris,
Atque penu legum Pannonibus referat.
Foelix hic cumulus; tot enim quis vidit in uno
Fasciculo ingenii, lilia, serta, rosas?

committere consueuit et praefatam Zagrabiensem Ecclesiam regia munificentia atque authoritate Iuris Patronatus dandam et conferendam duxit. Cuius Collationis confirmationem, quod tandem aliquando, post quadriennium, uidelicet, multo sudore ac labore a Sede Apostolica quaesitam acceperit, fauori tuo inprimis et memor et gratus acceptum refert. Episcopus certe numeris omnibus absolutus, et quemadmodum Episcopatus honore ornatus, ita purpura ac rubrogalero dignissime decorandus. &c." OvakoƷam ya owdi, u chemu akoƷam sto manye ali na kratchie negobiƷe hotilo

In laudes Joannis Bonae Reipublicae Ragusinae Rectoris mense Augusto an. 1645. Junius Palmotta.
1.1  Largire Vati nunc, facilis, tuo,
1.2  Regina, gratum, Calliope, melos,
1.3  Nostroque da vires canoras
1.4  4 Ingenio per amica plectra,
1.5  Ut possit aptis carminibus bonas

et integrae
2.18  Famae creatrix, pervigiles habet
2.19  Ubique plausus, hospitumque
2.20  20 Nobilitat generosa mentem:
2.21  Hujus corona divite, quae tuo
2.22  Praefulget alto consona nomini,
2.23  Spectandus incedis per urbes
2.24  24 Ausonias, Gradiamque gentem
2.25  Ad astra tollis, dum solido

4.39  Percussam miseri dedit argumenta doloris
4.40  40 Ille dies, quum te cassum uitalibus auris
4.41  Aspicerent, quantis fleuit Ragusa querelis
4.42  Consilio caritura tuo: te curia Patrum,
4.43  Te tristis gemuit populus, te flebile vulgus.
4.44  Omnibus unius fuit haec iactura sepulti
4.45  45 Tristis et innumeros peperit mors una dolores.

4.96  Nam tibi, dum foelix materna emergis ab aluo,
4.97  Virtutum chorus e superis lectissimus oris
4.98  Plausit, et Aoniae dextrum risere sorores,
4.99  Venturasque tuo capiti cecinere coronas.
4.100  100 Vix coelo donatus eras, quum signa dedisti
4.101  Indolis eggregiae puero tibi dulcis ad arces
4.102  Pyerias penetrare labor, gaudere canoris

Virtutum. scriptis decorat quae digna solutis
4.240  240 Facta uirum, retinetque decus, famamque sepulti,
4.241  Testes tot varia dites uirtute libelli,
4.242  Ingenio. vir docte, tuo dignissima proles,
4.243  Totque feram domitura necem tribus aurea linguis
4.244  Carmina, Maeonijs non postponenda Camoenis.
4.245  245 His opibus diues, praeceptorumque Mineruae

4.340  340 Sic tu facundas pretioso in pectore merces,
4.341  Docte, ferens, Michael, Ragusae moenia postquam
4.342  Ingrederis, caras passus non amplius arces
4.343  Ingenio caruisse tuo, uirtute paratas
4.344  Diuitias aperis, laudumque incensus amore
4.345  345 Nunc Vrbi curam donas, nunc otia Phoebo.
4.346  Ipsa tuos cernens uiuendi Patria mores,

4.400  400 Aerio uirides Parnassi e uertice lauros
4.401  Legit ouans (Vatum nam sic Rex ipse iubebat
4.402  Delius) et uiridis decus immortale coronae
4.403  Diua tuo posuit capiti, cinxitque merentes
4.404  Obsequiosa comas, unde omnis Dalmata tellus
4.405  405 Laetitiae pia signa dedit, montesque Lyburni,
4.406  Adriaque,

Eminentissime, prae caeteris, quae plurima hujus auctoris in Civitate nostra lectitantur, magna cura, studioque perfectum, cum proferre in publicum supremis ejus tabulis jussus sim; quo voluntati carissimi mihi capitis, et de me optime meriti cumulatius obtemperem, tuo nomine decorare, et insignire constitui. Quem enim mihi privatim in hoc litterario negotio expediendo Patronum rectius adoptem, quam in cujus clientela jam dudum publice conquiescimus Civitas omnis: cujus acceptam a majoribus erga nos, gentemque nostram

virga metallô. Suspicimus TE Majorum TUORUM decorum absolutissimum Ectypon, stupemus virtutum omnium ex asse haeredem, quas maximis incrementis auxisti. Solidam TUAM, bonóque publico plurimùm subservituram prudentiam, à Naturae bonitate haustam, genióque TUO altùm impressam, vehementer solidavit, ornavitque inquietum illud scientiarum omnium desiderium, quò quotquot TE noverunt, viderunt ab ipsa Adolescentia tam ferventer, constantérque aestuâsse, ut nullo doctrinae, aut eruditionis decore, quo Nobilitas exornari solet, videaris voluisse, aut

dum legionem Equestrem à JOSEPHO unam, eáque exauthoratâ à CAROLO alteram accepisti. Juratae nempe in Principis commoda fidelitatis, quam desperatis etaam Casibus Majores TUI demonstrârunt, Caesareo- Regiis Majestatibus historiam vultu TUO praelegisti, cùm in arce TUA Sintaviensi à confoederatis Rakoczij obsessus, non tam ad arcis, quàm animi deditionem invitareris, sed non è molliori Constantiam TUAM, quam arcem compactam petra hostis

spectavit, singulis enarrandas minimè sufficimus, quare compendium ceterorum teneat victoria illa ad Vipalancam de 30. Turcorum, Tartarorûmque millibus exiguô TUORUM 600. manipulô relata, ubi insigni stratagemate ad summam Nomini TUO accessionem tam numerosum hostem in fugam vertisti, et victrici TUORUM dextrâ (ad caedendum tumultuarié, fugientem primà aliis accurrentibus) maxima ex parte delevisti, opimâ Captivorum, tormentorum, aliáve dives praedâ in castra reversus.

citra Philosophiae scandalum infinitas. Certè grandis temeritas foret credere ea paucis lineolis posse definiri, quorum compendium Volumina fatigaret. Idem in TE, quod in Malo granato: hoc diffissum aliquot grana ostendit, at plura cortice obtegit; ita plura bona in animo TUO virtutum omnium pleno et capace latent, quam quae foris necessitas rerum à modestia TUA excutit, Interim famâ publicâ, Judice tanta de TE uno citra assentationem dici queunt, quanta veterum assentatio vix unquam commenta fuisset, novámque posteritas coleret

Suscipe igitur, Pro-Rex Excellentissime, in folio, non quod vento rapitur, sed quod posteris asservatur, nostram in TE observantiam, quot literarum apices, tot famulitij nostri argumenta. Munus animi TUI Magnanimitate indignum quidem offerimus, indignum tamen TUO Patrociniô; ut quod sexaginta et ultrô annis in tenebris delituit, vel tandem Nominis TUI claritate resplendeat. Acceptum autem TIBI fore omninò confidimus, dum exiguos rusticanae Chloridis, aut Pomonae fructus, arisiss Augustis, foeculentae

30  Seu regis, Angelica conditione nites.
31  Hunc quemcumque tibi Librum committo tuendum;
32  Huius tu Custos pervigil esse velis.
33  Cum scriptisque tuo Scriptorem trado favori:
34  Scriptorem et scriptum TV PATER usque fove.
35  Coelitus optato quod si dignabor honore,
36  Nec feret hic Codex irrita vota meus:

1.505  Teque fatis culta lauros meruisse Minerva,
1.506  Laudo simul gratumque habeo: minus evehit istos,
1.507  Iuridica lauro signatos fama labores,
1.508  Quam festiva tuo Pietas applaudat honori.
1.509  Unum est, solicitae quod te perpendere mentis
1.510  Conatu cupiam: lauro fortassis adepta,
1.511  Palladio fingis positam tibi surgere ponto

2.173  Insanas acies, Aegei barbara ponti
2.174  Carbasa, funestam populis portantia cladem,
2.175  Aetherea nullus pietate potentius ensis
2.176  Dissipat: ista tuo tutissima tela Leoni
2.177  Fert Caietanus: pietas secura duellat,
2.178  Damnaque lunato parat opprobriosa tyranno.
2.179   8 Urbs ea Bistonii

titulum dextrae, miserabile caesi
1.371  Ludibrium Crassi, feruilia vincla Iugurthae,
1.372  Quaeque Sophocleos meruerunt plura cothurnos,
1.373  Nil opus è priscis euoluere nomina chartis.
1.374  Ipse tuo (sis mentem adhibe) quot talia passim
1.375  Fortunae inuenias documenta volubilis aeuo?
1.376  Aureus ille Midas, caeci ditissima Pluti
1.377  Progenies, fuluae quondam cui crescere gazae
1.378  Sub

per vim solio quis credat auito?
3.402  Deserti potiùs, condemnatique vocentur,
3.403  Qui talem solio pepulere. Haud Principis istud,
3.404  Exilium populi est. Quaevis tu littora lustres,
3.405  Orbe tuo, ceu Sol, semper conuerteris: ille
3.406  Cum Patriâ, atque ipsâ, probro poenaeque relictus,
3.407  Exulat in Patriâ. Vis vltima quaeque minari
3.408  Sontibus? Haud vltra rediturum in regna mineris.

Illinc fas denique discas,
3.771  Posse homini quovis fatorum in turbine frontis
3.772  Laetitiam, nedum mentis constare vigorem.
3.773   20. Fac tamen, in duris sociorum fortia rebus
3.774  Deficiant exempla; tuo num parva dolori
3.775  Te penes, inque tuis opibus solamina restant?
3.776  Aspera sit quamvis, nunquam sic funditus omni
3.777  Sors hominem vacuat felicis munere vitae;
3.778  Quin complura simul misero

genus, in resque paternas
4.231  Sorte pari subeat. Villas, fundosque vacantes,
4.232  Seruatosque diu census, cumulataque parcis
4.233  Sumptibus, haud parcis etiam sudoribus aera,
4.234  Nescio quis, dignusve tuo quàm nomine, certè
4.235  Externus, subitò veniens, inuaserit Haeres.
4.236   15. O caecas Hominum curas! Rationis inanes
4.237  O gemitus! En quid, busto nigrâque fauillâ
4.238  Vlterior, funestum adeo

vestem
6.462  Assyriam, Coasque manus, fusamque Corinthum
6.463  Caesareas alacer, nedum profundet equestres
6.464  Nomentanus opes. Moneas, Heus optime, sumptus
6.465  Hic loculis maior: modulo metire tuo te:
6.466  Luxuriam grauis à tergo comitatur egestas;
6.467  Fabula narratur surdo: nil creditor instans,
6.468  Nil inopes terrent cani, quaerendaque frustra
6.469  Mors misero,

Cultusque, Decorque
6.767  Et resoni plausus populorum: iamque nouatas
6.768  Hortatur falces: iam sedulus horrea laxat,
6.769  Flauentemque tibi messor promittit, Osiri,
6.770  Flauentem tibi, Nile, tuo de rure coronam.
6.771  Haud secus Actaeae totam se diuidit vrbi,
6.772  Perque inopum gremium exuperante refunditur alueô
6.773  Nescia stare Viri pietas. Nil explet amantem:
6.774  Nil animo satis:

censum,
6.1123  Antiqui memores ortùs, ripâque minori
6.1124  Indociles cohiberi, auido perquirimus aestu:
6.1125  Nec modus, optatum donec iam prendere littus,
6.1126  Permistosque tuo contingat in aequore mergi.
6.1127  Est suus, est certè cunctis decor, vndique circùm
6.1128  Spectantur quae fusa tuae miracula dextrae.
6.1129  Pulchra maris facies, placidè stagnantibus vndis,

Alma nurus materque sacrae non innuba prolis,
Virgo, mone, si dicendi mihi copia veri
Illimi de fonte fluit, si laurea dignâ
Fronte viret; Cirrhaeus eris cui maior apertus
Fama latex, praesente tuo si Numine rebus
Consona Pimplaeo vox purior exeat antro,
Laeta adsis caleatque mei tibi gratia plectri!
Aura, sub Aoniis qua nulla beatior umbris,
Afflatu spem vince tuo! Caelo orta decebat

Fama latex, praesente tuo si Numine rebus
Consona Pimplaeo vox purior exeat antro,
Laeta adsis caleatque mei tibi gratia plectri!
Aura, sub Aoniis qua nulla beatior umbris,
Afflatu spem vince tuo! Caelo orta decebat
Virginei solam postquam te laurea partûs,
Es laurus spes una meae: tibi, suave canorae
Iste meus gaudet supplex labor esse columbae.

gloria Nato.” 9.
Hic prolem amplexus Genitor, “Dilecta Parenti
I, Soboles”, inquit, “quod in haec te funera, fili,
Obtuleris, longaeva tuo de semine surget
Posteritas, summis heres victura coronis
Sub tua magnanimos demittam sceptra Tyrannos,
Et populos in frena dabo. Te gentibus astrum
Accendam, toto crescet tua gloria mundo.

Delicias plantae. Potius suadebo dolorem
Numinis offensi, quo solo assurgere possis
Ad veniam; quem non posset suadere rebellis
Angelus et quae sunt olim ventura docebo.
Tollendo cum lapsa tuo natura sit impar
Supplicio, statuit Numen dimittere caelo
Unigenam, Verbum, Sobolem: licet illa Parenti
Par Deus, humani premet immortale sereni
Corporis induviis. Poenas pro labe daturus

Numine vaccae,
Ingrato cumulare preces laudesque tribuli!
Si tibi cognatus cordi Deus, euge, proterve
Isacide, caelo tua largitore superba
Vota tulere satis: natum de sanguine Numen
Cerne tuo, et supplex venerare; daturus honorem
Non alii, fratrum quam venditione, datisque
Frugibus Hebraeus quem praesignavit Ioseph.
Sed semper stolidus Iuda; modo caecus in ipsum
Insurgis solem, cuius levis umbra

Me patre posteritas: si te mea criminis urit
Improbitas, Pater indulge, sobolemque tuorum
Laudatricem operum de me placatus adopta.
Ast ego, si qua meis accedet gratia votis,
Servitura tuo thalami dabo pignora templo.” 8.
Vix ea fatus erat, stantem prope cernit ephebum,
Ignotâ iuvenem forma, maiore micantem
Lumine naturae quam

quartumque redux sol ibat in annum,
Grandaevo cum fusa utero rorantia coepit
Sugere maternis collecta alimenta papillis.
“Iam satis,” Anna inquit, “terrenae, caelica proles,
Matris habes, meliora tuo inventura calori
Pabula. Sacratas templi pete, filia, sedes:
Hic divina tuae Numen caeleste parabit
Nutrimenta fami: Charitum plenissima suges
Ubera, nectareis animam saturantia succis.”

Huic contra Antistes: “Thalami te laetor, amice,
Evasisse probrum: steriles pensavit Olympus
Optata si prole annos, maiore seniles
Laetitia afflavit rugas: quod filia voto
Si templo promissa tuo, pietate rependis
Quae donat pietate Deus: nec nostra reluctans
Officia impendam ducendae in templa puellae.”
Hic Ioachimus comi sermone reponens
Pontifici grates, imae se postibus effert

Poenarum immunem temet non esse futuram
Indubita sed morte procul. Te funeris expers
Poena manet, sine morte chalybs: quae verus amator
Numinis extremâ vitae discrimina luctâ
Sustinet, inferiora tuo dabit esse dolori
Disponit qui cuncta Deus: sine sanguine maior
Omnibus his veniet, sed non sine vulnere palma.”
His Virgo Aligeri monitis demissa reponit:
“En humilem ancillam! Quidquid divina

313 fixo: sixo
Extantes cubito lauros crevisse videbis.
Et quia divini, multo post tempore, fati
Aequa petit series aliis regionibus istam
Stare domum, vacuamque tuo se limine cernet
Nazareth, ex illa plures radice revulsas
Committam terris habituris hospita frondes
Atria, quae gentes, nemo at Iudaeus adoret.
His nova progenies populorum, regia quondam,

Innumeris, Pater aethereus sibi prolis ab aevo
Aeterno genitae, corpus mortale daturam
Eligit in matrem: unde tibi, Patrique supremo
Una utriusque venit soboles communis Iesus.
Et quoniam ille tuo manans a sanguine, vera
Progenies Davidis erit; succedet avitis
Fascibus, aeternus Iudaeae regibus haeres.
Hunc dabit Hebraei Numen sublime sedere
Maiestate throni patrisque aeterna Tonantis

Hic tacuit flexaque solum cervice legebat,
Stant veluti curvo matura papavera collo.
Pergit Iosephus: “Gemma ô pretiosior omni
Virgo, tibi quid gratus agam, quae culmine dicam
Digna tuo? Felix socia te Virgine vivam
Et moriar coniux. O felicissima matrum,
Nacta immortalem fecundantem intima sponsum
Viscera, mortali fetus experte marito.
O divinarum Charitum plenissima mater!

Horum inter casus fato meliore resurgent.
Hunc velut expositam iaculis fodientia metam
Tela petent: illum probris et morsibus illum
Et linguae iaculis plebs inconsulta lacesset.
Inde tuo, durae velut si cuspidis ictu
Saucia membra gemant, luctu commota fatisces,
Ut pateant multorum animi tacitasque revelent
Edita de matre et nato suffragia 854 suffragia: suffragie

Funeris invidia. Quod si male provida Bethlem
Prolem scire neget, ferro tunc utere princeps:
Ephrataea omnes fac lugeat ora puellos,
Quos inter tunc iste cadet qui quaeritur infans.
Haec animo par ira tuo; nec fata verere,
Sollicitos nam fata iuvant. Dicenda nec ista est
Saevities, sed fama Ducum qui frontis honorem,
Quando opus est, fas semper habent mucrone tueri.”

Surgere Flaminiae voluit pro robore portae.
Debita adhuc sponso latet: at fortasse sepultum
Marmor adhuc, Iosippe, tuum, semel eruet ardor
Romuleus lucique dabit, positurus honori,
Nutritor divine, tuo: nam gloria crescet
Maior adhuc Iosippe tibi, quod nomine praefers,
Filius accrescens: prodet lapis ille figuras
Forte novas sculptasque novus leget Oedipus ibes:
Hospitiique istis reddatur gratia saxis,

Sidera, nocturnis solem remorantia flammis.
Quaerendi studio iuvenis, lentum ille putabat
Plus solito, Arctorum currus agitare Bootem.
“Exorere ô citius, nove sol” aiebat, “et ortu
Fac alium reperire tuo, materna secantem
Amissumque mihi lacerantem pectora solem.
Fortunati ignes, felicia lumina, stellae,
Quae numquam rutilum qui vestra est vita, doletis
Occubitu Titana premi. Sublime vagantes

loco natique latus stipare, vel ipsis
Discipulis mensae accubitum sortita priorem,
Prima fuit, sacra pavit quam filius esca.
“Accipe, mater, idem”, inquit natus, “quale dedisti
Tu prius assumpsique tuo de sanguine corpus.
Quique tui fueram ventris, modo pectoris hospes
Esse peto aeternique novum do pignus amoris.”
Tunc ea, luminibus tacitos referentibus ignes,
Ad natum conversa oculos manibusque

quoque plaga patebit
Pectoris: hac levior vatum est facundia poenâ. 32.
Quis dolor est, divina parens, conferre dolori
Quem potis est natura tuo? Sunt luctibus omnes
Fetae urbes: nurus haec sobolem gemit, illa parentem,
Ista virum deflet; morbis cruciantibus alter,
Carceris hic gravibus poenis, discrimina famae,
Tristis opum iactura alius rerumque

frigida natis
Ossa iubere fuit fati suprema voluntas,
Corporibus donabo patres membrisque reponam.
Fecunde Isacide, fortis luctator Iacob,
Hoc luctae tibi munus erit; Iosippe, pudori
Ista tuo veniet merces: haec prima laboris
Servataeque ergo stirpi te gloria poscit.
Par erit Isaco, veniet par splendor Abeli.
Nec te docte meos, David, resonare triumphos,
Te nec Amoside vates, praeconia

tueri
Nate tua, Stygis impavidos et cernere vultus.
Sic equidem ducebam animo rebarque futurum,
Tempora dinumerans, nec te mea cura fefellit.
Tertia iam properat terras lustrare diei
Nate tuo nimium felix a funere lampas,
Te modo cum Stygiis reducem venisse cavernis,
Eversorem Erebi, simul et spolia ampla ferentem,
Atque tuis lucem fatis debentia cerno.
Praeda triumphalis, spolium immortale,

nomen, fasces et culmen adepta. 46.
Haec tibi Pieridum modulatâ celsior omni
Laude Parens, quae nostra rudi fuit ore Thalia
Ausa loqui, si digna tuo sunt lumine, prona
Fronte fero: tibi conatu sudavimus isto.
Imparis ingenii damnet si parva laborem
Gratia, nil moror: affectu sperare faventem
Te Dominam,

35  Magnanimos Arabas rituque relinque profano!
36  Nec dum terga dabis? Sic me mea numina, pulchrae
37  Naiades servent, faciam, probrose Bimater,
38  Praelusisse tuo vineta excisa cruori.
39  Sperno tuos latices et, quae te frangere norunt,
40  Flumina sola colo, utque tuas explodere vites
41  Praevaleam, populis de sanguine pocula

ANNO 1703 ELEGIA
1  Clara Parens divi, cui signa in corde doloris
2  Nectareo teli cuspide finxit Amor,
3  Quae tumulo stant mira tuo? Sed parce roganti,
4  Namque sibi hanc causam spesque timorque rapit,
5  Asuetamque malis terrent quoque gaudia mentem,

5  En iam Mentoreis animantur saxa figuris
6  Et Policletaea vivit ab arte lapis.
7  Quid properas, Regina, tuo si pectore clausus
8  Sponsus ab admoto corde, cor ipse, calet?
9  Nil opus his, tam purus amor pretiosior auro est,
10  Firmior et

7  At tu per longos contorti Ixionis orbes,
8  Quae mihi te abstulerunt, tempora plecte, cinis.
9  Qui fueras mea vita, meae sis regula vitae,
10  Cumque tuo nequeas, tempore vive meo. XXIX. CARDINALIS ALBANUS TRIDUANA REPUGNANTIA COLLATUM SIBI SUMMI SACERDOTII

4  Impositos valeat sustinuisse Deos?
5  Iamque premat Ditem, iam captet basia regum
6  Grandis et a summo planta secunda Iove.
7  Arx septena tuo iaceat sub monte tuumque
8  Solis ad invidiam sydus in orbe micet.
9  Quid gemis? An tantam minor es conscendere sedem?
10  Non minor es, tibi si crederis esse

mihi mortis signa coronae,
10  Cui certe regnum est te moriente mori.«
11  Dixit et implicitas pressit diademate fauces.
12  Ambitio, haec capiti est danda corona tuo. XL. VIR RELIGIOSUS MITTIT ANTISTITI N. N. LIBELLUM DE IMITATIONE CHRISTI. EPIGRAMMA

20  Ipse et solamen deliciumque tibi.
21  Non iuvat auctorem mundi male fida voluptas,
22  Nec petit ex aliis, quam dare novit, opem,
23  Aspectuque tuo vetus horror et umbra recedet,
24  Divinoque meus surget ab ore decor.
25  Attamen, ut squallor maneat, tua lumina fient
26  Clarius obiectu conspicienda meo.

34  Si tibi dulcedo, si tibi risus abest.
35  Te tantum viso fieret perterritus infans,
36  Pallidior vultu frigidiorque tuo.
37  Dum mecum haec volvo, mea lux, mensesque rependo,
38  Queis ducibus nitidi tempora veris eunt,
39  Dum cerno, quam quisque nitet florente iuventa

Xaverius querula talia voce dedit:
3  »Cui viduus linquor? Tecum mihi mergitur, eheu,
4  Vita, medela, comes, dux, pater, auctor, amor.
5  [Te tenet unda, tuo dum victa tenetur amore,
6  Teque tui attactu discit amare mare.]
7  Crudeles fluctus: fallor, nam cogit amari,
8  Me miserum! iustos vos mea flamma facit.«

Odrisiis cladem, te belli fulmen, et hostis
117  Caede rubens properat tua terga obducere Sydon.
118  Quod Naupacteae nuper pars maxima palmae
119  Parta tuo genitore stetit, quod funera Thracum
120  Horruit et tetigit mutatam sanguine Thetim
121  Invitis Achelous aquis, tulit ille futuro
122  Omen Aloisio, Danaoque in

9  Ah, qui nascentem gremio conplectar amico,
10  Fac e bissenis fratribus ipse legar.
11  O ades atque tibi placeant primordia nostra,
12  Qui tuo regali ducere fonte paras.
13  Ipse ego sum mundo, sum luce antiquior ipsa,
14  Edita divino quae prior ore fuit,
15  Cum stetit in tristi Natura informis acervo

93  Sin aliquid mihi Martis inest? Te principe cedent,
94  Cedent bellaces te veniente minae.
95  Tunc mihi deposito mitescet triste Gradivo
96  Deque tuo faustum nomine nomen erit.
97  Sed quid? An ethereis non tu bellator in armis,
98  Arbiter armorum bellipotensque Deus
99  Tela paras validoque femur

52  Acer anhelantes Sirius urget agros?
53  Et poteris miseris iactare incendia terris
54  Et delere animas, quas reparare venis?
55  Namque tuo Titan captus geminaret ab ore,
56  Vincere queis posset vel Phaetontha, faces.
57  Tunc duplici flamma, tunc icta Hiperione tanto

3  Te mala Styx rapuit fecitque, ut transeat amnem
4  Ocius a saturo mota Charonte ratis.
5  Ni forte, ut Ditem pascat, tua stamina rupit,
6  Stamina ducta tuo vellere, Parca nocens.
7  Sed fallor; tristis non iam tua licia Clotho
8  Fregit, sed pedibus nexuit illa tuis.
9  Nunc, abiecte, iaces, clamant tamen ora

sedent.
14  Fungi sunto et buccones, bucculenti, eleborosi, blitei,
15  Qui mavolunt cunctare, nec hilari convenibunt te, o Deus ipsissime,
16  Ut labias isti tuo nidamento applicent et dorsa in curvedinem duint.
17  Egone me hinc aliquo abstulam? Nae cerritus, si id faxo, fuam.
18  Nam mea confirmitate autumo me, quod volupe est, a te impetrassere,

8  Formidant ortus nam magis astra tuos.
9  Quisquis ades, tali tumidum caput ablue lympha,
10  Dogmata nam capiti suggeret ista tuo:
11  Dat mihi vita necem, mors vitam; te quoque certum est
12  Vivere, ne vivas, ne moriare, mori.

ni Deum vis una
11  Auferat rotae vires imminenti.
12  Si rotae insistes, reor, opportuna
13  Eris fortuna tuo, Virgo, clienti,
14  Si non insistes, maior es fortuna. CV. E TRUNCO CATARINAE

magis, fuit ille Lycas! mea perfida pestis
30  Et coluber Dominae captus amore meae.
31  Mitius Alciden viridi spectavit ab antro
32  Amnis in amplexu, Deianeira, tuo,
33  Mitius Atriden inter Briseidos ulnas
34  Vidit ab Aemonia Pellias ira rate,
35  Et colubri levius, levius

CXIX. IN GELASINUM EPIGRAMMA 71.
1  Nil miror, Tyrio quod splendent pallia fuco,
2  Quod pictus Phrygia sit tibi clavus acu.
3  Parcus es, ista tuo de gutture fila trahuntur,
4  Et tua supplicium pallia ventris habent.
5  Quod tamen esurias, miror, cum dentibus ipsis
6  Tam prope et in scapulis sit tua coena

Georgii de Caris epigramma:
Heu, quae te rapuit duri vis effera fati?
Quis lachrymas Ex lacrymas. Spalato tot peperitque tuo?
Quo properas? Celeri quo jam tibi cura recessit
Nostri? Sydereas tendis adire domos?
I, precor, aeternos ibi durature per annos: 5
Nestoris hic vitam ducere dignus eras.

1.54   Velle rear, nostris pellere et arma plagis?
1.55  Te, te nempe tuae, fas est, succurrere genti, 55
1.56   Patriaque auxilio regna fovere tuo.
1.57  Te decet et patriamque tuam et servare cadentem
1.58   Italiam, ac tantis consuluisse malis.
1.59  Nonne vides caeli summo de vertice terras

mirata est, nam quos mulcere furentes
1.110   Solicitae haud poterant ullius ante preces, 110
1.111  Ut primum ingressus, et coram, ut data copia fandi,
1.112   Diceris alloquio conciliasse tuo.
1.113  Sic modo sic etiam totus te sentiat orbis,
1.114   Infestas regum consociare manus.
1.115  Has certe gentes, hos, te non aptior alter, 115

aethereis iuvenis demissus ab oris,
1.124   Summovitque pedes continuitque rotas.
1.125  Nec minus ipsa tibi nota est Hispanica tellus, 125
1.126   Cum patre hanc olim es iussus adire tuo.
1.127  Dumque ibi regali versaris ephoebus in aula,
1.128   Mirata est mores aula vel ipsa tuos,
1.129  Quae prima has acies, haec tam fera proelia movit,

2.1  Illa ego quam nimium rabidis agitatus ab Austris
2.2   Distinet Hesperiis Adria littoribus.
2.3  Alloquor absentem tua te dulcissima quondam,
2.4   Nunc invisa animo Patria maesta tuo.
2.5  Fas foret irarumque omnes effundere habenas, 5
2.6   Incutere et iustas ore fremente minas,
2.7  Ingratumque caput furiali carmine, quali
2.8  

Nonne tibi silvisque tuas campisque paravi
2.20   Ac medio toties aequore delicias? 20
2.21  Tot merita atque ipsum Patriae venerabile nomen,
2.22   Improbe, sunt animo despicienda tuo?
2.23  Quin etiam promissa fides, iurata voluntas
2.24   Commovet haud sensus irrita facta tuos.
2.25  Mente tenes nostra cum discedentis ab urbe 25

2.97  Nec tamen haec periisse putes te Patria quamvis
2.98   Ut populo possis consuluisse vocem.
2.99  Spondeo non populus tantum dicentis ab ore
2.100   Plurima pendebit docta caterva tuo. 100
2.101  Namque mihi haud desunt seu qui vaga sidera norint,
2.102   Seu rerum causas, seu bene posse loqui.
2.103  Adsunt, qui Musis et Apolline

2.109  Quodque peregrino careant palatia luxu,
2.110   Ornatu careant quod mea templa suo. 110
2.111  Ista licet desint, alias tamen usque parare
2.112   Delicias animo sum potis ipsa tuo.
2.113  Utque tibi puero placui, placuique canenti
2.114   Facundo laudes carmine saepe meas,

cuncta olim fecere ut dulcior essem
2.134   Ipsa tibi rutilis Patria sideribus,
2.135  Nunc quoque cum maneant, poterunt placuisse animoque 135
2.136   Efficient ut sint nunc quoque grata tuo.
2.137   Sljedeća četiri stiha se nalaze na kraju pjesme. Pjesnik sugerira da se ta četiri stiha umetnu umjesto dva precr- tana At venisse vetant, quos si modo

3.3  Littora festivis resonarint plausibus, altum
3.4  Ardua qua caelo tollit caput ipsaque pulsans
3.5  Nubila, ferratis assurgit turribus Ancon, 5
3.6  Musa, cane! Atque tuo divina attingere vati
3.7  Nil verito aequam operi tanto tu suffice venam.
3.8  Tuque adeo, caelo, tu, qui sublimis ab alto
3.9  Singula perlustrans oculis, vix diceris ipsum,

modis aget, da ti (si matrimonium sanctum inire cupis) obeča kčer pokojnoga Matačiča, po kojoj, kak čujem, več od 40 jezer dobiti bi mogel. Haec tibi sub rosa et arcana cum amico tuo et tibi omnia bona cupienti colloquia. Brazzo bononiski ti pošiljam.