Your search found 1426 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 301-400:

nihil sit usquam ab eo conditum, ex quo humano generi non accedat aliquid siue gratię siue honoris siue utilitatis. Arguet ergo illum TERRA et dicet: »Domine, fecisti me ad hominis huius usum, et tuo iussu fructus protuli ei, quibus uesceretur, arbores, sub quarum umbra ęstum pluuiasque declinaret. Syluas, ligna, lapides, herbas, odores, flores, succos, unguenta, linum, byssinum, bombycinum sericumque suppeditaui,

tua tandem pietate reuertendi potestatem acceperit ad patriam multo feliciorem quam illa fuerit, quam amisit. Tu, Deus, homo factus ludibria, uincula, sputa, alapas, flagella, spinas, clauos, crucem, fel, acetum, hastam in tuo corpore pertulisti, ut pro hominis peccato hostiam pacificam te offerres Deo Patri. Mori uoluisti, ut ipsum uiuificares; ad infernum descendisti, ut ipsum super sydera exaltares. Resurrexisti et in cęlum ascendisti, ut

Dilexisti maliciam super benignitatem, iniquitatem magis quam loqui ęquitatem. Dilexisti omnia uerba pręcipitationis, lingua dolosa. Propterea Deus destruet te in finem; euellet te et emigrabit de tabernaculo tuo et radicem tuam de terra uiuentium. Contra superbos: Exalta te, qui iudicas terram; redde retributionem superbis! Et iterum: Increpasti superbos; maledicti, qui declinant a mandatis tuis!

— inquiet — de terra perdentur, et qui inique agunt, auferentur ex ea. De iis, qui ocio tempus terunt, quod exercendę uirtuti impendere deberent, dicet: Vsquequo, piger, dormies? Quando surges e somno tuo? Paululum dormies, paululum dormitabis, paululum conseres manus tuas, ut dormias. Et ueniet tibi quasi uiator egestas et pauperies quasi uir armatus. Et ad improbos conuersus inquiet: Sex sunt, quę odit

enim unum erant in Deo, ideo et unus rex omnium erit Christus; et in Christo Pater, et Christus in Patre, et cum utroque Spiritus sanctus. Humanitas diuinitasque pariter in illo uidebitur, sicut scriptum est: Et in lumine tuo uidebimus lumen. Inde iam gloria in excelsis Deo concinetur, neque in terra ut olim, sed in cęlo pax hominibus bonę uoluntatis erit. Inde uoces illę magnę, quas Ioannes in Apocalypsi audiuit, personabunt dicentes:

quoque creaturarum formis latens Creator Moysi apparebat et, ut testatur Scriptura, loquebatur ad eum facie ad faciem, sicuti solet loqui homo ad amicum suum. Et tamen ad ipsum Moyses: Si inueni gratiam in conspectu tuo — inquit — ostende mihi faciem tuam, ut sciam te et inueniam gratiam ante oculos tuos! Et iterum: Ostende mihi gloriam tuam! Quibus uerbis indicauit, tametsi figuram ignis aut nubis cerneret et

defunctum. Quanti ergo esset apud te, Domine, Dominicus tuus, neminem latere uoluisti. Quoniam pręuenisti eum in benedictionibus dulcedinis, posuisti in capite eius coronam de lapide precioso. Cęlum illi sicut protomartyri tuo Stephano patere fecisti et, sicuti Ioannem, apostolum tuum, ita et hunc, seruum tuum, Virgini Matri uirginem commendasti, ut pariter ostenderes, quantum ipse meruisset et prędicandi officio et proposito castitatis.

maximo (qui unus ex columnis est Ecclesię Christi) dum missale sacrificium offerret et iuxta ritum ad plebem conuersus »Pax Domini sit semper uobiscum« diceret, angelica uox cunctis audientibus respondit: »Et cum spiritu tuo!« Exinde mos inoleuit, ut pontifici ea uerba repetenti nihil a clero respondeatur, ut scilicet dignum se exibeat, cui angeli respondeant, non homines. Pręstare enim cęteris uitę sanctitate debet, qui pręstat officii

sabbatum instat quiescendi, tibi, cęli terręque conditor ac moderator Deus, gratias ago, manipulos offerens de plenioribus ecclesiastici agri spicis uarie consertos, ut, quos tuis auspiciis tuoque auxilio collegerim, tuo etiam nomini consecrentur. Tu da, ut horum semina in terra cordis nostri sata cęlestis gratię hymbre irrigentur et fructum faciant in tuis horreis recondendum! Da, ut sanctorum tuorum, quos passim commemorauimus, uestigia

Marcus Marulus uenerabili pręsbitero Brachiensi Marco Prodich salutem Grata mihi fuere munera ab charissimo amico, fratre tuo, Hieronymo allata, sed pergratum mihi fuit audire te nauare operam ad instituendos in Dei timore et informandos in humanioribus literis nepotes tuos. Nullum aliud opus magis Deo acceptum et Christianę rei publicę utilius peragere

2.5  Vade, sed incassum ne sim uentura uideto.
2.6  Festina, ne te serior hora uehat.
2.7  Quo possim, mea uita, tuo paulisper amore
2.8  Longius amoto non sine teste frui;
2.9  Quo medium possim cupidis amplectier ulnis

2.8  Longius amoto non sine teste frui;
2.9  Quo medium possim cupidis amplectier ulnis
2.10  Figere et in collo stigmata blanda tuo;
2.11  Quo possim tecum iucundos carpere fructus
2.12  Et ueneris gratas enumerasse uices.

9.27  Dixit et ornauit doctam diademate frontem;
9.28  Imposita est capiti sacra corona tuo.
9.29  Ergo age, luctificos omite omitte , poeta,

10.11  Quo fugit illa tui praestantis gratia uultus?
10.12  Heu periit cur nam tam bona forma tibi?
10.13  An quia clara tuo discessit pectore uirtus,
10.14  Turpior iccirco tu mihi forsan ades?
10.15  Qua sine, forma nihil. Iuuenes, ne credite formae:

lyra.
12.11  Doctiloqui tibi sint curae oblectamina uersus;
12.12  Hos decet ingenio semper inesse tuo.
12.13  Tenditur ad superos studioso tramite calles,
12.14  

cara, tui tandem miserere Nicolae,
15.2  Qui nimium pro te nocte dieque gemit;
15.3  Qui totiens in amore mori uoluisse fatetur,
15.4  Sed sine consensu non potuisse tuo.
15.5  Aspice pallenti languentia membra colore,
15.6  Vt miser absumpto corpore tardus eat;
15.7  Vt tua forma sibi graciles tenuauerit artus,
15.8  Vsserit ut miserum

clari nobile consilium.
18.33  Ergo luem superas, superas bellumque famemque
18.34  Viribus atque animo, clare Baptista, tuo.
18.35  Omnia magnanimae uirtuti incommoda cedunt,
18.36  Haec domina humanis casibus imperitat.

36.25  Seu mihi forte ratis fuerat conspecta, timemus,
36.26  Ne mihi praesentes auferat illa deos.
36.27  Ah, Neptune, tuo figam quae dona sacello;
36.28  Tyndaridae, uobis, quae tibi, Leucothoe?
36.29  Ni cito dulce meum Francisci nomen amici

quod non saecula longa malum?
37.41  Contrahe lora precor, lacrimarum pelle dolores,
37.42  Omnia sint habitu candidiora tuo.
37.43  Cernimus, ut maestum paterno in funere natum,
37.44  Hic stetit Aspalatum, talia uerba gemens:

Pierii gloria, docte, chori:
38.3  Quid, Francisce, facis, librosne amplecteris ulnis?
38.4  An sedet in gremio mollis amica tuo?
38.5  Nectit adoratas circum tua tempora laurus
38.6  Delius, an Paphius myrtea serta puer?

38.7  Pallados arma magis tibi sunt in pectore doctae,
38.8  An celebras Guidiam corde tepente deam?
38.9  Haec simul illa tuo contenta est munere forsan:
38.10  Quid mirum? Vincis doctus utramque deam.
38.11  Vna dat ingenium uelox uiresque secundas,

39.6  Est leuitas quod non cuique timere nocet.
39.7  Altiuolas igitur felicibus excute pennas
39.8  Ominibus, uento curre secunda tuo.
39.9  Ni mihi nota forent uirtutis praemia clarae
39.10  Illius, ingenium, sors, probitasque fides,

49.13  Nunc tamen ad nostrum ludis quae carmina nomen,
49.14  Siue patres illud seu posuere dei,
49.15  Stesichori Philomela tuo cantauit in ore
49.16  Et congesserunt mella Platonis apes.

summa piorum
79.120  Cedet et afflictis affluet omne bonum.
79.121  Castrum fore tuo defensum numine Chlissae,
79.122  Ni cadat hostiles deueniatque manus.
79.123  Quod quia nescitur, paucis, aduerte, docebo;

gentile atque carissimum constat esse omnibus parentibus) se ipso doctiorem, studiosiorem atque (utinam) fortunatiorem. Nosti philosophico illo dogmate corruptum non esse quicquam neque desiisse quod in melius commutatum est cuive nobilius quid successit; quom ergo tu, Sigismonde dulcissime, patri tuo successeris doctior atque praestantior ipseque quodammodo in te sit mutatus, iuvenem profecto qui summam spem civium, quam de te iam puero habuerant, continuo adolescens incredibili virtute superasti; qui et humanis et divinis litteris apprime eruditus es; qui certo virtute omni adeo polles ut

1.11  Sed teneor duris dura sub lege catenis
1.12  Captus; io, pharetra, tela repone, puer.
1.13  Non ita captiuus remanet sub iure tyranni
1.14  Vt mea seruitio uita subacta tuo est.
1.15   Et merito: celsas quis non transcenderet Alpes?
1.16  Quis Stygios pro te nollet adire lacus?
1.17  Herculeos pro te quis non perferre labores?

2.1  Quis grauior morbo, quid carcere peius amoris?
2.2  Quisue Cupidineo saeuior igne focus?
2.3  Parue puer, quae uincla tuis grauiora catenis?
2.4  Quodue tuo maius uulnere uulnus erit?
2.5   Vritur infoelix cum febribus aeger acutis,
2.6  Ille Macaoniae consulit artis opem.
2.7  Reditur incolumis tandem, seu desinit esse,

amoris.
4.1  Cum blande Veneri meam dicarem
4.2  Vitam, Pieriis choris uacantem,
4.3  Et nostram placido darem iuuentam
4.4  Omnem seruitio tuo, Cupido,
4.5   Expectans meritum labore dignum,
4.6  Mi Gnesam dederas uagam puellam,
4.7  Mercedis ualidae loco tenendam
4.8  Cui

ita a nobis descriptum est sicut et diebus superioribus disputatum. In nouem siquidem uolumina secundum nouem congressus digestum perspicies. Neque de angelorum substantia seu essentia modo uerum etiam de cunctis eorum conditionibus atque proprietatibus latissime disceptatum atque enucleatum tuo facili et acuto ingenio reperies. Qua uero ratione hi tam nobiles atque perdocti ciues totiens conuenerint in argumentis singulorum uoluminum uidere poteris. Si uero utilitatem et oblectamenta huius operis experiri uolueris aspice in Thoma, aspice in Scoto eandem materiam. Conferque cum hac

in terris peruia carminibus.
3  Diuinos penetrare choros est ausa, recessus
4  Et lustrare omneis Diua suis numeris.
5  Perge tuo praestans coelestia munera uates
6  Ingenio, et sedes perge referre deum. Idem Hieronymus. C. Iacobo.

quae composuerit, aut priuatim ostendere, aut in usum publicum aedere, antequam ea constitui, superque iudices uiderint, nec damnarint, iccirco tu etiam hunc morem secutus multos doctissimosque uiros et iudices huic operi tuo praeposuisti. Ego tamen non mihi tam doctus nec idoneus ad hanc rem habeor, ut aliquem me ex huiuscemodi uiris putem, nec tam imprudens ut tuum hoc opus elucubratum, a te adamussim factum, a laudatissimis etiam uiris probatum, dignum

quadam oratione uehaementer elaborarat, qua quom peregregie paratus esset, pro tribunali Christi corpus ineffabile cathedrali sub aede uenerari, Rectoris et Praesulis assistentia destitutus haud absque summo dolore paecepto tuo parens abstinuerit, Dedecus inique sibi pro laudis praemio sumpsit. Nunc autem munus hoc tibi destinatum paschalis agni, quamuis tardiusculum, non tamen intempestiuum mittimus, Tu uero iacturam laudis sarties puerulo. Quod autem laudes

mittimus, Tu uero iacturam laudis sarties puerulo. Quod autem laudes opus nostrum cum gaudio suscipimus, et cum reliquis ad illud applicamus, non perinde, quia nomen nostrum quod nihil est, quam quod Christus laudibus et testimonio tuo celebretur, quibus me famulantem sibi Christus Dominus et in agro suo laborantem fieri Participem dignatus est. Bene Vale.

qui talia suasi,
28  Te prior in nostra et cecini fore iura Patronum.
29  Huc augustus ades tam re quam nomine fautor
30  Augustine, tuo nobis cum fratre gemelli
31  Castores, et nostris foelicia puppibus astra.
32  Blasius huic nostrae qui praesidet arcibus urbis

Leonarde, tibi prostratus supplicat orbis
146  Victor ut excipias seque suosque simul,
147  Quos tamen excipies hos ut tueare precatur
148  Ut Veneta liceat his ditione frui.
149  Auspicio, Leonarde, tuo iam nulla veremur
150  Bella nec hostiles te vigilante minas.
151  Te duce Pannonius maculatur sanguine Nilus,
152  Hister et hostili turbidus amne fluit;
153  Te duce Turca ferox Venetis iam colla

favore suo.
55  Quantum ego Vergilio minor, hoc tu Caesare maior,
56  Qui quocumque pio carmen ab ore probas.
57  Ergo fave ceptis, nostras nec sperne Camoenas,
58  Cum stet in arbitrio turba verenda tuo.
59  Si nostram docto laudaveris ore Thaliam
60  Contingam summis sidera verticibus,
61  Protinus et triplicem spargam tua gesta per orbem
62  Sideribusque meo carmine notus eris.

bellum, quem decus omne canit,
69  Seu tua perdendos aperit facundia Turcas,
70  Seu dare pacato convenit hoste fidem,
71  Nam Paphiae Charites et virtus Pallados almae
72  Corpore se pariter constituere tuo.
73  Hinc sophiae, Leonarde, parens, hinc nobile sidus
74  Diceris, et patria nomen in urbe frequens,
75  Quam bene consuluit Veneto fortuna senatu
76  Quae Lauretanum praebuit aequa ducem.

arguit illos Christianos qui uero Deo uota soluere negligunt, quum ipse soluat fallacibus diis. Et piis quidem, non impiis, lex pręcipit diuina: (Deuteronomium XXIII) Quum uotum uoueris Domino Deo tuo, non tardabis reddere, quia requiret illud Dominus Deus tuus, et si moratus fueris, reputabitur tibi in peccatum. Dt 23,21, ubi uoueris uotum Et in Ecclesiaste

CIVIDATI LELILLAE CLEMENINI VXORI INCOM- PARABILI. Q. FVRIVS SECVNDVS MA- RITVS ET SIBI VIVVS FECIT.
Iuncta iaces primo et uiuis uiuisque secundo
Lella tuo, debent nec benefacta mori.
Te, tellus, sanctosque precor pro coniuge manes:
Vos ite placidi, tu leuis ossa tegas. 107.1. Ita igitur Lelilla se in uita gessit ut bis uxor et a primo marito meruerit

emeritis stipendiis domum reuersus domesticis laudem attuleris, amicis lętitiam, patrię decorem. 125.2. Non uereor nequis me adulari existimet: omnibus nota loquor magisque timeo ne uerecundiam tuam offendam quam ne aliorum aures grauem. Te enim tuo merito et summi diligunt et medii amplectunt et infimi colunt. Sed quoniam ea modestia es ut ostentari opera tua et coram efferri non satis ęquo animo pati soleas, his omissis reuertar ad tabellas et scripturam istam, quę de terrę puluere erruta et fato

et medii amplectunt et infimi colunt. Sed quoniam ea modestia es ut ostentari opera tua et coram efferri non satis ęquo animo pati soleas, his omissis reuertar ad tabellas et scripturam istam, quę de terrę puluere erruta et fato quodam tibi exhibita in tuo seruatur scrinio, interpretari pergam. 125.3. Domitianus imperator Delmatis quibusdam, qui sub eius auspiciis frequenter militauerant, pręter Ipse ex priu (?) in pręter correxit

curauit, ut ostenderet quantum uiuo obsequens fuerit genitori quę mortuo quoque obediuit. V. Peroratio V.1. Hęc habui, Dominice iocundissime, quę de ueteribus collecta monumentis tuo rogatu tibi exponerem. In quibus (ut uides) manifesto apparet illis qui aliquo uirtutis studio claruerunt et uel foris uel domi magni habiti sunt honorem publice exhibitum laudemque litteris, quo perennior fieret, marmore insculptis memorię mandatam.

eras in suburbano, licet alloqui te et videre saepius quatriduo non licuit, tamen non tanto tui desiderio afficiebar, qui prope in oculis eras, et te uidere uidebar, qui quotidie hoc facere poteram. Nunc postquam ad xxx lapidem semotus es, magis magisque in singulas horas in tuo ore et sermone conquiescere cupio; et quia non possum hoc facere moleste fero. Quare Iunium auunculum tuum crebro conuenio, quicum congresus, et deambulatiunculę per forum et mutui de te sermones, qui salibus et iocis habundant, mihi pergrati sunt. Qui cito redibis plena et onusta scapha

nec Stagno quam Stagnum time. Haec monentis boni consule, quae scis, tenes et observas. Scio enim te tanquam Pisonem frugi, quare laudo quando hortor quod facis ut facias, teque innitere rogo. Etsi bene currentibus nihil opus est admoueri calcaria, iuuatur tamen sonipes hortantium clamore. Sic tuo curriculo meae laudes nescio quas alas addiicient. Sed quia tibi non usum sed abusum scis esse interdictum, propterea ne graueris ad nos mittere non dico pira Signina aut Parmensem caseum, ne dicam Docleatem. Sed

Ponicenses, et uuas precoquas Stagnenses, et ostrea edulia Bistricenses et murias fossitias is ad nos as, et quando laudi tibi mihi et auunculo tuo te non solum facilem sed etiam prodigum esse. quamuis ti sis frugi et parcus, atque nobis tui desiderium his munusculis solabere. Quod si facies cito bis facies.

adeo in propatulo est, ut litterarum nostrarum praedicatione et testimonio non indigeat. His igitur virtutibus et obsequiis tuis inducti imperpetuum nostrae erga te benevolentiae incrementum ex speciali gratia nostra et de regiae nostrae potestatis plenitudine tibi ac per te Mathiae, fratri tuo carnali, necnon Francisco et Alexio filiis eiusdem Mathiae, et eorum haeredibus et posteritatibus universis ad arma familiae vestrae avita, quae in scuto coelestini coloris hominem armatum ab hostibus insecutum in cymbam transfretatoriam compulsum et in navicula ipsa concitatissimo cursu in

De Turcorum conatibus deque pactis cum Sophi indutiis nos eadem intelleximus, quae tu ex Constantinopoli et Dalmatia in Urbem allata scribis esse, 10 id quod ex binis litteris nostris Posonii datis iam pridem te agnovisse arbitramur. Vide igitur, quid tu cum tuo collega 11 et oratore principis Ferdinandi possitis impetrare subsidii, pro quo studiose et enixe contendatis. [8.] Quamvis autem opinione omnium inter Turcos et Sophi confectae existimentur indutiae, si tamen Sanctissimo Domino Nostro videatur, nobis profecto non displicet,

sua doctrina suaque sanctimonia plurimum conducit. Proindeque nobis et regnicolis nostris est multo gratissimus, qui si amoveri hinc deberet, magno omnino praesidio res haec ecclesiastica privaretur. Quare illum ac eius ordinem tam in regno nostro, quam etiam Bohemia consistentem patrocinio tuo etiam atque etiam commendamus. 43 István Brodarics to Sigismund I 1 Rome, 17 May 1525 Manuscript used: BN T. 6. fol. 33r–v. 2 1. He received several letters from Sigismund in recent days in which he is

de Salviatis legato, et tibi committere dignaretur, patrocinari suo nomine apud caesaream maiestatem ipsi causae nostrae Barensi, quod eius Sanctitatem facturam non dubitamus. Scribimus pariter oratori nostro, 4 quem apud ipsam caesaream maiestatem habemus, ut consilio et patrocinio tuo uteretur istic in omnibus. [2.] Scribimus item illi, quibus rationibus transegerimus differentiam nostram cum magistro Prussiae 5 et indutias cum Turco inivimus. 6 Postulamus a te, ut una cum illo, cum illic eris et ubi de his aliquid ageretur, excuses et tuearis

fouebo decoros
7.3.399  Illyrico cinctu proceres gentemque togatam.
7.3.400  Atque adeo proceres aliquos numerare iuuabit
7.3.401  Quos cladi superesse libet, mihi crede, futuros
7.3.402  Solamen tibi grande: tuo nam sanguine proles
7.3.403  Gotia Gondoleumque genus Gradiique manebunt,
7.3.404  Bonda, Benessa, Boni, Ceruinorumque propago,
7.3.405  Mentia progenies, Putei clarique Georgi,
7.3.406  Calisti et Sorgi

Interim de meis rebus paucis accipe: quod illud praediolum insulare ultra mille aureos vendiderim et hoc sorti meae accessit, immo tuae, nam mea tua sunt atque ideo tibi illa minus offero: quis enim tibi tua offerat? Quod si me iocari putas, periculum fac, videbis me totum et res meas in tuo censu esse. De publicis rebus habe: duas crinitas quas quidem cometas vocant sub septentrione moveri ex illo genere quas breviores et in mucrones fastigiatas xiphias appellant. Quid mali portendant nescio, tamen altera sese in partes orientis altera in meridiem iaculatur. Sunt qui dicant

IC. XC. Pro sanctissimo patre Leone decimo Pont. max. M. Maruli oratio
Pontifici da Christe tuo quę posco Leoni:
Apta illi et populis commoda posco tuis.
Ecclesiam regat ille tuam moderamine tanto
Non possum melius dicat ut ipsa regi.
Commissisque sibi gregibus sic pręsit, hiantes
Vt procul

decus, et magna aevi gloria nostri,
f7.9  Sacratae stirpis per saecula clara Propago,
f7.10  Indice quo vixi, colui quo rura sororum, 10
f7.11  Quoque diu merui virides decerpere Lauros,
f7.12  Atque tuo quondam sacro Genitore Jacobo
f7.13  Pompilii Vatis, semper fidissime Pastor
f7.14  Optatae lucis, quem nostro nulla vetustas
f7.15  Carmine consummet, nec rodent nomina vermes 15

nec rodent nomina vermes 15
f7.16  Sacratae Prolis certe, dum rexerit artus
f7.17  Spiritus inclusus nostris compagibus, artis
f7.18  Hoc precor oblatum tranquillo pectore munus
f7.19  Hospitio dignare tuo, cognoscere sacros
f7.20  Instituit ritus, quibus atria sacra coluntur. 20 Ma. Io. Policarpus Seueritanus Sibenicensis Dalmata predicatorus Illustri principi Guidobaldo

inclytus Romanorum procerum more res Italas et armis moderatur et honestis moribus illustrat, et quem indigentem appellari liceat et in templa recipi ut cui par gratia referri non possit, hinc saltem exoluatur quandoquidem tumultuantem Italiam et res nouas molientem sedente Iulio eius patruo et tuo auo Pon. Max. eius opera atque industria quamuis tunc esset iuuenis pacatum et quietum reddidit; quid fiet post hac, cui et Hector et Achilles in bello facile cederent, uisis tot et tantis rebus, et curis quibus in afflictatu Italia se ubique strenue gessit ad Picenos,

vires, dulcis solatia vitae 55
1.56  Spiritus, aeterno nunquam spoliande furore,
1.57  Quo nullum exilium longinquas traxit ad oras
1.58  Sedibus aethereis nos; nunc mea verba reconde
1.59  Pectore, Nate, tuo; nostrae praecordia vitae
1.60  Accipite, o Mundi spes, puri lumina Coeli: 60
1.61  Quam varias rerum vires pulchro ordine servant,
1.62  Nunc nunc nos meminisse juvet, quibus ille superbus
1.63  Lucifer

hanc Natura Deo molimine magno
1.197  Mors, et vita manent te; quare vive secundus,
1.198  Ne violata manus tua tangat in arbore fatum,
1.199  Coelica quo possunt Nobis archana videri.
1.200  Cuncta tuo arbitrio poteris praenoscere tandem 200
1.201  Solus: in hoc vetito nolo sit cura salutis
1.202  Ulla tibi. His dictis jussit, placidissimus heros
1.203  Pergeret, optatas visurus lumine sedes

magorum ad virginem. Ampla patent, nostras nunc aure resumere mentes
3.148  Ipsa velis facili, spes omnibus una salutis:
3.149  Ad Te nunc supplex lacrymansque gemensque recurrit
3.150  Regum turba, tuo Nato per saecula, Virgo, 150
3.151  Subdita; commenda miserum genus, inclyta Mater,
3.152  Portus et aura, veni, te janua clausa tyranni
3.153  Perpetuo stabit, populo succurre cadenti.
3.154  Cymbula, ni

Increpuit causamque dedit magis apta loquendi Samuel
1.65   Fatidico uati: "Sic, sic" ait "ipse deum rex,
Quem dederat quondam, sceptri tibi scindet honorem,
Impositusque tuo solio dominabitur alter
Te melior multaque super uirtute ferendus."
Rex metuens commissa palam trepidusque fatetur
1.70   Submissoque genu diuinum numen adorat
Ignoscique sibi poscit ueniamque precatur.

Quam ferro instructus, quam toto corpore magnus?
Immodico moderare animo mentemque ferocem
1.415   Refrenans melius florenti consule uitę
Et patere, ut subeant alii certamina tanta,
Dum tibi digna tuo crescet conamine uirtus."
Nil iuuenem terrent hęc talia dicta magisque
Gliscit amor pugnę, remoratus suscitat ardor
1.420   Tentandi penitus maiora incendia belli. Comparatio

Esse magis fuerit, donec modo pectora regis
Aspera per blandos tentem mollire precatus
2.355   Illiusque tibi mentem mox ordine pandam.
Interea lateas oro incolumemque memento
Conseruare tuo nostram sub pectore uitam.
Lęsus eris si quo (deus hoc auertat) ab ictu,
Effluet ex illo noster quoque uulnere sanguis,
2.360   Commixtos animos communeque corpus habemus." Dauid

Ergo idem pietate sui commotus amici
3.200   Mox ita submissa respondit uoce parenti: Ionathas ad Saulem
"Ne sęui, genitor! Iam tandem mitior esto
Atque animo perpende tuo, si iustius illum
Conseruare tibi est quam perdere." Plura paratum
Dicere correpta genitor perterruit hasta Saulis ira
3.205   Elataque manu furibundus pectora nati

Dauid ad deum
"Summe deus, quem mente colo, cui blandior uni
Sępe tuum celebrans iterato carmine numen,
4.80   Sępe tuas onerans cęsis animalibus aras,
Da seruo responsa tuo, maneamne Ceillę
An fugiam, totis quoniam modo uiribus illam
Oppugnare parat fractisque euertere muris
Rex Saul iratus nostroque infensus honori."
4.85   Tunc delapsa polo mortales contigit aures

Dicta hilari Dauid firmauit protinus ore Dauid respondet
Amplexusque illum "Regno mihi charior" inquit
4.105   "Semper eris. Nihil orbis habet, quod Dauid amori
Scit pręferre tuo, cunctis tu dulcior unus
Deliciis. Sine te (mihi crede) et uiuere acerbum
Et regnare foret. Quoties te cernere nostris
Concessum est oculis, quoties affarier ori.
4.110   Perpetuę labor iste fugę releuatur et

Proptereaque meę laqueos intendere uitę,
Heu, nunquam cessas et aperto quęrere bello,
4.245   Me miserum ut perimas, cui dudum certa potestas
Te data perdendi fuerat, sed sanguine dextram
Hanc scelerare tuo et tantum committere crimen
Nec uolo nec uolui. satis est potuisse uideri.
Aspice, sitne tuę decisa hęc fimbria uestis.
4.250   Quam mea nunc elata manus tibi monstrat et offert.
Ac perpende simul, siquid molitur

4.250   Hęc responsa dabat: "Fateor, mitissime Dauid,
Immerito tibi me commotum. Tu autor honoris
Sępe mei nostrique simul tu gloria regni.
Hostis ego ipse tuus. Fateor me mente proterua
Ingrataque tuo nimis invidisse decori.
4.270   Et siquando dolos timui, nunc certa fidelis
Constantisque animi nos erga signa dedisti.
Ecquisnam quandoque sibi fera bella mouentem
Non periisse semel mauult quam uiuere semper?

Dum pręstas operam tonsurę lętus ouili
Festaque concelebras epulis conuiuia raris,
De tantis opibus, tibi quas diuina fauendo
4.325   Indulsit pietas, aliquid digneris amico
Impartire tuo, cui per deserta uaganti
Deficere humanę iam coepit copia frugis,
Ille tuas defendit oues, dum castra teneret
Istis fixa locis quondam. Non defuit hedus
4.330   De gregibus, non agna tuis; pecuaria nemo

Me certe latuit, post factum talia noui.
4.430   Tunc absens etenim fueram doluique fuisse
Absentem, nam tale nihil contingeret olim.
Ipsa ego cuncta tuis curassem congrua uotis,
Officio poscente tuo. Nam plurima semper,
Quum multa exoluam, tibi me debere fatebor.
4.435   Quicquid habemus enim, nostra est possessio, munus
Sed, dux magne, tuum. Tamen est pro munere tanto
Facta offensa tibi. Facta est, iam

4.475   Tu dulci eloquio uerbisque potentibus oris
Placasti ingentem nostris in cordibus iram,
Qua succensus ego petulantis crimina linguę
Et nimis ingratę scelerata obliuia mentis
In Nabale tuo properabam protinus ultum.
4.480   Hanc, hanc illius foedassem sanguine dextram!
Sed neque solius contentus cęde ruissem
In genus omne suum pariter grassanteque ferro
Orba domus dominum lugeret, pignora, seruos

Ambobus nobis et semper Marte lacessunt.
Ecce iterum potuit mea te configere dextra,
Et se continuit. Facti mutilatio uestis
Fecerat ante fidem, faciat nunc hasta cyphusque,
Pręda thoro sublata tuo, distenta sopore
5.200   In quo membra tenens proflabas pectore somnum,
Quum nemo, qui non altum dormiret, adesset."
Confusus rex mente fuit, quo crimina posset
Expurgare, nihil sibi cernens esse relictum.

Vt me uidit, ait: 'Sic te sors temporis huius,
6.365   Quisquis es, eripiat capitis uitęque periclo
Dissimilemque meę pręstent pia fata quietem,
Hanc mihi luctantem pellas de corpore uitam
Protinus ense tuo, quo mortis morte dolores
Ocyus excedant. Animam miseratus anhellam
6.370   Solue suis uinclis, da iam requiescere lassę'.
Percussi iugulum, fateor. Tunc protinus ipse
Liquit humi exanimes discedens spiritus

O rex omnipotens, uoluisti. Dicimur inde
8.360   Plebs populusque tuus. Tua quondam dextera fortis
Oppressit Pharaona ferum. Dum perdere ferro
Nos properat sęuus, uasta perit obrutus unda,
Vnda, tuo populo quę fundo cessit ab imo
Et siccas diuisa uias fugientibus ultro
8.365   Te mandante dedit. Tu per deserta uagantes
E cęlo dulci pauisti melle pluente,
Potasti duro ductis de marmore lymphis

Sacrorumque modum. Tu uatum corda piorum
8.375   Inspiras, per quos nobis arcana reueles
Consilia et casus certissima fata futuri.
Tu nunc, magne pater, tua quę promittere uirtus
Est dignata tuo Dauidi ingentia seruo,
Dauidis domui sincero foedere firma
8.380   Perpetuo nomenque tuum uenerabile nobis
Effice sit semper, populo gentique benignus
Propiciusque faue rebus sine fine secundis."

Germani insidiis et fraudibus Absalonis.
Ille quidem, memori uiolatę probra sororis
Mente tenens, non est uiuum discedere passus
Criminis autorem, pransum potumque peremit.
In reliquis moderare tuo, rex magne, dolori."
10.205   Vix ea fatus erat, summa speculator ab arce
Aduentare uiros exclamat, peruia montis
Ingressos properare gradum factisque propinquis
Constitit esse ipsos, Ionadabus dixerat ante

Qui morienti oculos claudat, qui funera faxit
Quique suos referat uerbis atque ore parentes.
Aut tanto me tolle malo, miseratus iniquam
Infortunatę genitricis in omnia sortem,
Aut gladio me perde tuo, ne cernere cogar
10.250   Vnica cognatis laniari pignora dextris."
Dixit et humentes se tergere finxit ocellos
Elata super ora manu. Miseratio regem
Mouit et huic ipsi per summi numina regis

Solicitus fatur: "Multum tibi debeo, Dauid,
Rex uirtute potens, clarus pietate fideque,
10.315   Quod me militię primo dignaris honore,
Nec minus in reduci tibi debeo, maxime, nato,
Absalone tuo. Voti nunc compos in illo
Quod permittis agam." Surgens penetrauit ad oras
Gessuras alacer, regis dein tecta petiuit
10.320   Tholomai et charum secum Absalona reduxit
Ad patrias tandem sedes urbemque beatam.

10.475   Siue petes mortem seu uitam, numina iuro,
Nusquam abero milesque tuus morietur Etheus
Tecum una, si forte mori te uiderit, arma
Semper in omne feret maiusque pauore periclum
Pro te proque tuo, Dauid charissime, regno.
10.480   Frustra igitur suades, ut te fugiente reuertar,
Me sine te seruem." Sic fatus in agmine mansit.
Hinc ubi iam fixam mentem cognovit Ethei
Iesseides Dauid, iussit transire cohortes

Esse Absalonis. Dic, postquam uenerit, illi:
'En ego, qui fueram Dauidis fidus amicus,
Absalon, ipse tuus modo sum. Tu uiuere tantum
Me permitte tibi.' Quod si te coeperit uti,
10.525   Aggredere inde, tuo ut turbes Achitophelis
Astu consilium. Mox quicquid dixerit ipse
Absalon et quicquid tractauerit, auribus abde Sadoch Abiathar
Sadochi sociique eius simul Abiathari.

Vt dubiam tollat cunctis iniuria mentem
Mox illata patri, "Nosti" inquit "in urbe relictas Achitophelis sceleratum consilium
11.105   Vxores regis. Fac harum corpora cuncti
Compressu stuprata tuo cognoscere possint,
Et componendę cęssabit credula pacis
Suspicio, lęsum quum sic Dauida fuisse
Constabit." Quid agis, consultor pessime rerum?
11.110  Achitophel, quid agis? Non est diuturna potestas

Effugiet nemo legionum. Siqua tenebit
11.160  Vrbs illos, poterit circumdare funibus ipsam
Copia tanta uirum medioque in flumine tractam
Mergere, ne ex illa restet uel calculus unus.
Et quum tanta tuo fuerit res ędita ductu,
Te metuent omnes, cunctas tua fama per urbes
11.165  Procurret uolitans. Pręlatum regibus ibit
Nomen in astra tuum. Tua denique gloria nullo
Post hęc sęclorum spacio delenda manebit."

Ecce boues ouiumque gregem fratresque uocauit
14.55   Militięque ducem pręcepit adesse Ioabum
Atque Abiatharum. Spreuit Salomona superbus
Ille tuum pariterque meum spretumque reliquit.
Ergo tuo post te sceptro potietur et idem
Nos tua proiectos longe de sede repellet?"
14.60   Nondum cessarant Bersabes uerba loquentis, Nathan
Quando Nathanus captato tempore uates

Ipse tibi, cauit tales ad sacra uocare:
Ioiada genitum Banaiam meque tuumque
Sadochum, cui sunt adolenda altaria curę,
14.80   Atque abs te genitum Salomonem. Talia forsan
Permissu sunt acta tuo, nec dicere nobis,
Rex, tibi cura fuit, quem post te sceptra tenere
Decernas regni solioque sedere superbo."
Hęc ubi dicta dedit Nathanus, protinus ille
14.85   Imperat acciri Bersaben. Cęsserat ipsa

Iussa dei primum tibi cuncta capessere curę
Sit uolo, diuinę legi parere memento.
Consulere hanc studeas, fuerint seu sacra ferenda
Grata deo, fuerint dubię seu iurgia litis
14.300  Arbitrio tollenda tuo. Committere noli,
Committi quod iure nequit nec legibus ęquis.
Promissis confide dei, nil uerius unquam
Esse putes illo, quod sancti numinis ore
Noueris emissum. Si sic moderabere uitę

promissa deus rata stare iubebit,
Quę tribuit dicens: 'Si recto tramite uitę
Ire tuos natos uerumque fouere iuuabit
Tota animi et mentis uirtute, paterna dabuntur
14.310  Sceptra illis generique tuo prolique tuorum
Perpetuo gaudere throno concessa potestas,
Dauid, erit.' Conare igitur, nequando querantur,
Mi Salomon, nostri de conditione nepotes
In te finita, si talia foedera franges

Occurrit supplex nobis ueniamque precanti
Ignoui crimen. Sed quid, rogo, moribus istis
Ignouisse iuuat? Freno compesce pauoris
14.335  Dissidiis assuetum animum turbasque cientem.
Imperio parere tuo si desinet, illum
Dede neci, multos male ne contaminet unus.
At bene de nobis meritis est gratia multa nota
Persoluenda fide. Quum sit culpabile cunctis

Rex igitur tantam erga se fidem, tam singularem beniuolentiam remunerare uolens, primum ei post se dignitatis locum tribuit, caeteris ipsum praeferens, a quo plus quam a caeteris diligi se intellexit. Talis est omnis, qui mandatum illud implet: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex totis uiribus tuis, et proximum tuum sicut teipsum! Qui multum dilexerit, multum diligetur. Nihil prodest turrim aedificare uirtutum, si fundamentum non posueris dilectionis. Quicquid illa non sustentat, totum id ruere necesse est, quia sine dilectione Deo

excellentior, nulla gloriosior sedes, nullum felicius domicilium? Illic se uidendam praebet Sancta Trinitas, Deus unus, Pater in Filio et Filius in Patre, et cum utroque Spiritus Sanctus, non in aenygmate per speculum, sed facie ad faciem. Ad quem psalmista ait: Adimplebis me laetitia cum uultu tuo. Etenim, quia Deus lux est, illic angelos hominesque sua illuminat claritate. Et quia uita est, omnibus illic immortalitatem incorruptionemque impartit. Et quia charitas est, omnes unum Ecclesiae corpus efficit. Et quia denique bonorum omnium fons est, bonis omnibus illos, quos ad se

DONATA Marcus Marulus Dominico Papali salutem. Commentariolum a te in Craina nuper repertum, inter uetustissimas gentis illius scripturas Delmatico idiomate compositum, tuo rogatu Latinum feci, Croatię Delmatięque regum gesta continentem. Res certe digna relatu et quam non solum nostrę uernaculę linguę gnari, sed etiam Latinę intelligant. Ex hac enim historia et boni exemplum petere poterunt quod imitentur et mali per quod

coram Maximo Pontifice Iulio II. caeterisque patribus ex industria in Lateranensis ecclesiae synodo ad id in prima sessione congregatis. Quam quidem orationem, Marce Marule, amicorum doctorumque uirorum rarissime ad te praecipue mittere uisum est, ut cui tu in illo tuo praeclaro opere de imitatione Christi eruditionis atque ingenii laudem tribuisti singularem, dignumque censuisti cui ipsum opus praecipue dedicares, eius nunc non minus commendes erga rempublicam Christianam studium atque curam, cum perspexeris qualibus ipse argumentis, quanta animi uerborumque

tuam singularem beneuolentiam qua me nuper es complexus, quum istac iter facerem, testimonio atque commendatione dumtaxat Viti Verleri, uiri optimi meique amantissimi et tui obseruantissimi, obrepere non parua solicitudo solet, quae me dies atque noctes exagitat, quod tuo liberalissimo erga me animo nequeam non esse ingratus. Erro procul a patria in extremis terrarum partibus, nonnumquam inter inhumanas gentes, sine spe, sine auxilio, adeo pertinaciter insequente fortuna ut saepe numero uitae odium mihi suboriatur. Accesserat

iungat fidei, si uitę ęternę pręmia consequi desyderat. alioquin ne miracula quidem aliquando fecisse illi proderit, a quo abest iustitia. Ideo subditur: Matth7 Multi dicent mihi in illa die: Domine Domine nonne in nomine tuo demonia eiecimus? et in nomine tuo uirtutes multas fecimus? Et tunc confitebor illis quia nunquam noui uos | discedite a me omnes qui operamini iniquitatem! Hoc idem Apostoli uerba docent dicentis:

consequi desyderat. alioquin ne miracula quidem aliquando fecisse illi proderit, a quo abest iustitia. Ideo subditur: Matth7 Multi dicent mihi in illa die: Domine Domine nonne in nomine tuo demonia eiecimus? et in nomine tuo uirtutes multas fecimus? Et tunc confitebor illis quia nunquam noui uos | discedite a me omnes qui operamini iniquitatem! Hoc idem Apostoli uerba docent dicentis: Cor1.13 Si fidem habuero, ita ut

quantum inde tibi emolumenti contraxeris parumper cogita. et cum nihil ista tibi ad salutem profuisse cognoueris, ad Iesum tandem quęso conuersus dic cum Petro: Pręceptor per totam noctem laborantes nihil cepimus; in uerbo autem tuo laxabo rete. Et cum hoc inquit euangelista fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam. Quod si demum in Scripturę sacrę pelago piscari te delectabit, tu quoque implebis pectoris tui nauiculam saluberrimorum pręceptorum copia, quibus et ipse uiuere | et alios

ascendere, ut deferat illud ad nos, ut audiamus atque opere compleamus? Neque trans mare positum, ut causeris et dicas: Quis e nobis poterit mare transfretare et illud ad nos usque deferre, ut possimus audire et facere quod pręceptum est? Sed iuxta te est sermo ualde, in ore tuo et corde tuo, ut facias illum. Quid ergo, quod supra nos non est, amplecti recusamus? Et quare, quod cordi insitum est, id euellere ac proiicere conamur? Nonne, cum hoc agimus, intus quibusdam conscientię stimulis pungimur?

ut deferat illud ad nos, ut audiamus atque opere compleamus? Neque trans mare positum, ut causeris et dicas: Quis e nobis poterit mare transfretare et illud ad nos usque deferre, ut possimus audire et facere quod pręceptum est? Sed iuxta te est sermo ualde, in ore tuo et corde tuo, ut facias illum. Quid ergo, quod supra nos non est, amplecti recusamus? Et quare, quod cordi insitum est, id euellere ac proiicere conamur? Nonne, cum hoc agimus, intus quibusdam conscientię stimulis pungimur? Quasi qui

Cum-que ad tam inęstimabile bonum hac sola uia peruenitur, ad eam ipsam Salomon sapientię dono insignis te stimulat dicens: Conserua, fili, pręcepta patris tui, id est, Dei, et ne dimittas legem matris tuę, id est, Ecclesię. Liga ea in corde tuo iugiter et circumda gutturi tuo, ut uidelicet neque cogitatione delinquas neque lingua labaris. Cum ambulaueris, inquit, gradiantur tecum, et cum dormieris, custodiant te, ne pecces, et uigilans loquere cum eis.

inęstimabile bonum hac sola uia peruenitur, ad eam ipsam Salomon sapientię dono insignis te stimulat dicens: Conserua, fili, pręcepta patris tui, id est, Dei, et ne dimittas legem matris tuę, id est, Ecclesię. Liga ea in corde tuo iugiter et circumda gutturi tuo, ut uidelicet neque cogitatione delinquas neque lingua labaris. Cum ambulaueris, inquit, gradiantur tecum, et cum dormieris, custodiant te, ne pecces, et uigilans loquere cum eis. Quęris, cur ita? Ne

mente rumina, quęcunque Deo placent ut scias, quęcunque displicent ut deuites. Ac si quando pigebit cuncta repetere, ad summam illam in Euangelio a Domino factam protinus recurre: Diliges, inquit, Dominum Deum tuum ex toto corde tuo et ex tota anima tua et ex tota mente tua. Hoc est maximum et primum mandatum. Secundum autem simile huic: Diliges proximum tuum sicut teipsum. In his duobus mandatis, inquit, uniuersa lex pendet et prophetę. Omnia quippe pręcepta tam Legis quam Euangelii ad hunc

est, dimittat uobis peccata uestra. Et Apostolus: Volo, inquit, uos orare in omni loco, leuantes puras manus, sine ira et disceptatione. Quomodo enim tibi placatum iri Deum speras, nisi prius ipse placatus fueris proximo tuo? Tu Deum, quem semper summe reuereri debebas, offendisti, alius te, qui homo es, non Deus, creatura, non creator, peccator, non iustus. Et licet ille, qui lęsit, lędere non debuerit, tu tamen lędi merebare. Quid enim mali non meretur is, qui Deo peccat? Et si

in Euangelio Saluator noster dicens: Quid uocatis me: Domine, Domine, et non facitis quę dico? Quod si forte contigerit, ut per inuocationem diuini nominis miraculum aliquod efficias, noli propterea credere Deum tibi reconciliatum | si in delicto perseueras. non tuo merito id conceditur, sed necessitati aliorum. Multi, inquit, dicent mihi in illa die: Domine, Domine, nonne in nomine tuo prophetauimus et in nomine tuo demonia eiecimus et in nomine tuo uirtutes multas fecimus? Et tunc

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], Venerabili pręsbitero Brachiensi Marco Prodich salutem, versio electronica (, Split), Verborum 155, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist14960510].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].

Pucić, Karlo (1458-1522) [1499], Elegiarum libellus de laudibus Gnese puellae, versio electronica (, Dubrovnik), Versus 194, verborum 1177, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - cyclus] [word count] [pucicklibellus].

Dragišić, Juraj (ante 1445 – 1520) [1499], De natura angelica, libri principium, versio electronica (), 1777 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - tractatus] [word count] [dragisicjang].

Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1504], Epistula ad Marinum Bonum (1504/1512), versio electronica (, Dubrovnik), 358 verborum, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [crijeviepist1504].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], Epistula ad Marinum Bonum (1506), versio electronica (, Dubrovnik), versus 6, 432 verborum, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - epistula; poesis - versus intertexti] [word count] [crijeviepist1506].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].

Niger, Toma [1512], Doctissimo et integerrimo Marco Marulo nobili Spalatensi epistula, versio electronica (), verborum 720, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio; prosa - paratextus] [word count] [nigertepistmarul].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report