Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: sibI Your search found 6793 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 101-200:101. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] intentus, ecclesiastica uelud superflua quedam et minoris cure indigentia segniter procurabat. Ita demum omnia studio mundane deditus cenodoxe, non sapientum, non relligiosorum appetebat consortia, sed armatorum circa se cateruas habere gaudebat. Verum cum pro militaribus stipendiis domestice sibi non sufficerent facultates, tendebat manum ad aliena et illicita, cupiens in uictu, uestitu et multitudine clientele Hungaricorum prelatorum se copiis coequare. Sic autem tam clericis, quam laycis atque monasteriis durus exactor et onerosus dominator erat. Temptauit autem omnia iura
102. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] omnibus, si superuiueret, satifactionem omnimodam promittendo nec semel, set pluries in ipsis diebus confitebatur. Fuerat enim uir litteratus et naturali facundia preditus et maxime in diuina pagina eruditus. Studuerat enim aput Parisios annis fere duodecim in theologica facultate subministrante sibi scolasticos sumptus Hugrino Colocensi archiepiscopo, patruo suo. Emerat enim sibi cum multa quantitate pecunie totum corpus Biblie cum commentis et glosis, sicut solet legi a magistris in scolis.
103. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] in ipsis diebus confitebatur. Fuerat enim uir litteratus et naturali facundia preditus et maxime in diuina pagina eruditus. Studuerat enim aput Parisios annis fere duodecim in theologica facultate subministrante sibi scolasticos sumptus Hugrino Colocensi archiepiscopo, patruo suo. Emerat enim sibi cum multa quantitate pecunie totum corpus Biblie cum commentis et glosis, sicut solet legi a magistris in scolis.
104. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] fuisset, cepit idem cardinalis ad ipsius promotionem satis uigilanter intendere, et ipsum in notitiam et gratiam domini pape deuenire fecit.
105. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] uento flante secundo in Appuliam est transuectus. Et archiepiscopus ad sedem suam reuersus est.
XLVIII. De aduentu Bele regis secundo
106. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] qui ascendens ad eam nitebatur pro se et pro ciuitate pacem et gratiam impetrare. Sed ipsa ex uerbis eius seuior facta ad ipsius et ciuitatis odium multo fortius inflammabatur, suspicans de ipso, quod esset omnium incentor malorum, et nisi amicorum subsidio recessisset de castro, paratum iam sibi regina periculum imminebat. Destinabant ad eam Spalatenses cotidie uiros religiosos, et nuntios mittentes exenia et delitias, si forte aliquo modo placari potuisset. Sed ipsa obfirmato ad ultionem animo ferocitatem sui pectoris ad clementiam nullatenus relaxabat. Erat autem cum ipsa exercitus
107. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] autem cum ipsa exercitus magnus Hungarorum, Sclauorum, Cumanorum, quibus precepit arma capere, ad ciuitatem descendere, predas animalium facere, domos incendere, uineas et agros inuadere et cuncta, que possent, absque remedio deuastarent.
108. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] reuocarent. Sed ipsa in suo rigore perdurans captos nobiles et ignobiliter ac inhumaniter ad castrum tractos in obscuro carcere fecit detrudi. At Spalatenses mestiores effecti, quod de talibus fraudulentiis oportunam nescierunt adhibere cautelam, cum eis sepius ab amicis persuasum fuisset, ut sibi circumspectius precauerent, tristes iam et confusi miserunt et remiserunt ad eam suppliciter postulantes, ut nobiles, quos absque culpa capi fecerat, misericorditer relaxaret. Sed ipsa nullatenus acquieuit, uerumtamen, ut uidebatur aliquantulum mitigata, dedit consilium, ut ad dominum regem
109. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] correptus toto pene bienio in doloris stratu decumbens, non nisi alienis manibus poterat se mouere. Intumuerant denique pedes eius et profluenti sanie tabescebant ita, ut membris omnibus destitutus solo lingue officio utebatur. Cum autem omnis spes salutis prorsus recessisset ab ipso sentiensque sibi diem instare postremum, uocauit aliquos de maioribus capituli et ciuitatis et coram eis condidit testamentum distribuitque omnia sua nepotibus et seruientibus: argentum, libros, uestes, preter duo uascula argentea et duos anulos aureos, que reliquit ecclesie ob memoriam sui. Capitulo uero
110. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section] ipsum suam facere uoluntatem.
|
111. Anonymus. Epitaphium Thomae Archidiaconis,... [Paragraph | Section]
Mundum sperne, fuge vicium, carnem preme, luge
Pro vite fruge, lubrica lucra fuge.
Spaletumque dedit ortum, quo vita recedit.
Dum mors succedit vite, mea gloria cedit.
Hic me vermis edit, sic iuri mortis obedit,
Corpus quod ledit, animamve qui sibi credit.
112. Perceval Ivanov iz... . Prohemium statutorum Spalati,... [Paragraph | SubSect | Section]
Exordium. Diuina sapientia cuncta prospiciens ab ęterno, humanam condidit creaturam, sibi omnia subiciens mundana ratione ac etiam intellectu eam feliciter decorando. Concessit etiam eidem liberum arbitrium, ut ipso uteretur in bonum ac propter dona sibi celitus attributa, uicia fugeret et praue agere formidaret et non solum a uicijs abstineret, sed puris et sinceris affectibus cum
113. Perceval Ivanov iz... . Prohemium statutorum Spalati,... [Paragraph | SubSect | Section]
Diuina sapientia cuncta prospiciens ab ęterno, humanam condidit creaturam, sibi omnia subiciens mundana ratione ac etiam intellectu eam feliciter decorando. Concessit etiam eidem liberum arbitrium, ut ipso uteretur in bonum ac propter dona sibi celitus attributa, uicia fugeret et praue agere formidaret et non solum a uicijs abstineret, sed puris et sinceris affectibus cum reuerentia creatoris exercere uirtutes et benefacere solicite procuraret. Verum ex arbitrio libero ipsorum hominum cupiditas effrenata, pacis emula, diuina
114. Perceval Ivanov iz... . Prohemium statutorum Spalati,... [Paragraph | SubSect | Section]
rectum ordinem gubernari. Ideoque leges sunt proditae, ut mali homines ab eorum malicijs et erroribus conpescantur et boni iustique homines uiuere ualeant pacifice et quiete. Scriptum est enim: Ante Dei uultum nihil pertransit inultum . Lex enim non fuit necessaria propter bonos, quum sibi est lex quilibet probus homo et si a nemine puniretur, tum ex sua industria natali propter Deum male agere propensius euitaret. Scriptum est enim: Oderunt peccare boni uirtutis amore. Oderunt peccare mali formidine pęnę. Cum igitur quod quisque populus sibi legem constituit, sapienter hoc
115. Perceval Ivanov iz... . Prohemium statutorum Spalati,... [Paragraph | SubSect | Section]
fuit necessaria propter bonos, quum sibi est lex quilibet probus homo et si a nemine puniretur, tum ex sua industria natali propter Deum male agere propensius euitaret. Scriptum est enim: Oderunt peccare boni uirtutis amore. Oderunt peccare mali formidine pęnę. Cum igitur quod quisque populus sibi legem constituit, sapienter hoc pro lege debeat obseruare, ac nobilis ciuitas Spalatina, quę a famosa ciuitate Salona traxit originem, cupiens feliciter uiuere ordinate, quantum ad Deum, quantum ad se et quantum ad proximos iuxta sanctissimam euangelicam ueritatem: infrascriptas leges
116. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 5 | Paragraph | Section]
comperientes, sicuti lupus immisericors rapit agnum. Quot insontes adhuc ubere alitos ipsorum motionis casu ualuas per orbis girum erumnando direxerunt! Quot egregios, quot alterius conditionis, qui forte adhuc potirentur uita, spiritum naturę ad superiora fecerunt conuolare! Equum nomen Venetię sibi assumpserunt, quia omnes uenatur, ut absorbeat, et numquam gurgitatum refundens. Nam sermo eius numquam fixus in ore habitat, sed ut uaga per aera fertur auis, geminata perutitur parabola, id quod decentiores et elegantiores oratores statuunt et ratificant
117. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 18 | Paragraph | SubSect | Section]
gladio occiderunt. Et sic illo die toto nihil aliud per eos egisse narratur. Ad quod ciues Iadrę tam parui quam magnates, in multa stupefactione cordis sunt commoti. Eundem fratrem Nicolaum ad dictum Capitaneum transmiserunt ac comissione sibi apposita: Non modicum admirrantur Iadertini per vos, nobilis Capitanee, de gestis eisdem illatis, cum insontes se fore sentiant. Nondum naturalis dies suum cursum terminauit, quod, a vobis obtenta licentia, Iadertini tres vel plures ad Ducalem dignitatem deuote destinent legatos in
118. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 19 | Paragraph | SubSect | Section]
pro sanctiori velle potentię resistere Venetorum quam tunc eorum videre ciuitatem in ruinam precipitare, nec tali consentire pacto et ad talem deuenire conditionem.
119. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 19 | Paragraph | SubSect | Section]
tunc eorum videre ciuitatem in ruinam precipitare, nec tali consentire pacto et ad talem deuenire conditionem.
120. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 20 | Paragraph | SubSect | Section]
idem attente intelligens in multa cordis alacritate extitit usque ad cacumen repletus ibidemque spopondit affirmans ex certa scientia petitioni illorum, quorum erat legatus, velle infallibiliter, quantocius erit facultas, hilariter adimplere. Munus illud, quod Iadertini tam deuote sibi exeniauerant, gratanter suscepit. Adhuc etiam Iadertini non cessant per suos speciales missos concordiam a dicto Capitaneo frequentando postulare. Atque Capitaneus durioris voluntatis instigatus solum Iadertinos audire non affectat, nisi accedant petitioni superius declaratę, immo
121. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 21 | Paragraph | SubSect | Section]
et discurrit. Cuius exercitus Capitaneus Marcus Iustiniano erat prefectus. Et si quos ciues Iadrenses aut subditos reperit, terribili nece submittit, omnia habitacula rurum igne iubet conburi. Nunc insulani et villici fideles suas deserunt habitationes. Iadre sibi eligunt locum tanta copia virorum, qui dignabantur armis decorari, quod numerum sex miliarium excedebat, sed omnes in vniuerso, qui annone mandendo non parcebant, erant fere numerus viginti millenarius et octo, qui in vrbe Iadre extiterat collocatus. Confidunt Iadertini in sui probitate
122. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 29 | Paragraph | SubSect | Section]
submergunt, nullum genus vel speciem misericordię aspiciunt. Enormem iacturam ipsi Veneti per mare supportant, quod idem Veneti dispendio graui coacti eosdem pyratas insequuntur. Hii fugam arripiunt et in castro de monte Sanctorum Cosmę et Damiani ad insulas, vbi nunc cęnobium tenetur, sibi locarunt statum eorumque lembos sub ipso oppido violento lacerto subducere compelluntur. Ad quos galeę Venetorum accedere nequaquam valuerunt. Sed viri inde in terram descendentes versus lembos se disponunt conantes ipsos abstrahere et ex oppido ipsi
123. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 38 | Paragraph | SubSect | Section]
inchoauit pugna et vsque ad solis occasum terminauit.
124. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 52 | Paragraph | SubSect | Section]
sacrificium vinculo anatematis quotidie, tam feriato quam non feriato die, humiliter in missarum officio pio ore explicare, que omnia alacriter perficiebantur.
125. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 52 | Paragraph | SubSect | Section]
ligneę seu decem propugnacula, ab australi totidem. Sed ex orientali plaga erant numero quatuordecim et a parte quirinali inane nullaque fortilicia ab hac plaga erat instructa ex eo, quod illic tuti fore ipsi Veneti reputabantur propter ipsorum classes et galleas, quae ibi continue applicabant et sibi portum eligebant. Nam si euentu eos contigisset et nimia oppressione essent hostium conflicti seu aliquorum non posse resistere potentię, eorum erat meditamen in dictas classes fugam arripere et inimicorum fugam euadere. Fabricare iubent quedam altissima edificia turrium
126. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 55 | Paragraph | SubSect | Section]
plathis cum ponte ad portunculam ex parte boreali vrbis sitam iussit pugnare, alium versus ianuam Campi vocatam et medium ipsum iuxta angulum boreale ciuitatis prope monasterium dominarum S. Nicolai mandauit altercari. Reliqui vero plathi cum pontibus siqui aptius potuerunt, commodiorem sibi eligerent locum ad inferendam inimicis asperiorem pugnam et molestiam, et cum omnibus galeis, que erant numero triginta sex vel paulo minus, et aliis plathis mandauit cingi ciuitatem. Et sub hiis omnibus pontibus totum portum innumerabilis copia bellatorum virorum occupauerat, nam
127. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 58 | Paragraph | SubSect | Section]
et putans excedere cacumen turris Iadre hedificate in angulo ad Babbas, que Saulare transiens formidans iuxta eam accedere inde recessit. Ex eo, quod ipsa turris Iadre circa cubitos sex altitudine illam inimicorum excedebat, cepit per equor huc et illuc discurrere inimicos molestando nec ubi sibi aptum locum reperiebat. Pugnabatur eadem vrbs et ex australi plaga ipsius solum cum balistis, spingardis et arcubus. Modicos ex hostibus feriunt, tamen quidam cum scalis putabant menia scandere, quos Iadertini taliter opprimerunt, quod reliqui territi ad simile opus non accedebant et
128. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 63 | Paragraph | SubSect | Section]
Soli magnates se disputantur et in tanta cordis elatione mouentur, quod supernus dominus abhorrebat, nam eis uidebatur totus orbis exultasse. Parant ornasse ciuitatem decoris sindonibus, per que ille amantissimus princeps, eorum rex, excelsa ethera posset speculari. Appetit quisquam ciuium plus sibi neccesse quam ipse suus naturalis herus patiatur. Non cessant continuis clamoribus ad perpetuum Sabaoth pro ipsius incolumitate humiliter deprecare. Quis ergo tanta perspicacitate decoratus, qui libraret lancem in corde nec in humano sensu quiescere potest tam ingentem
129. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 70 | Paragraph | SubSect | Section]
ne in prosperitate eorum quemquam extolli permittant, ne post mortem in aduersis anima diuersius consternat. Et certe consternauit et tali dissipatione commouit, quod plurimi plebeati facti sunt fugaces et proprie ciuitatis diri rebeliones. Cruciantur regnatores urbis igne uiuaci, iudicant sibi illud surgere, quod humanitas fragilis et patiens est ad tolerandum. Pacientiam nequeunt superare, carent eneo pectore nec sunt nutriti inter horrendos tygres et uenenosos chylindros. Contra eos uidetur insurgere gladius biceps, nempe eorum cithara scissa est et organum letitię in flentis
130. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 71 | Paragraph | SubSect | Section]
comparatus est iumentis insipientibus illisque est factus similis. Quid de te machina mundi extimabit, o rex, o rex? Aserebat enim te tamquam ignorans cosmarium. Nunc opinionem mutarunt, iudicabat imperiasse grandiorem partem uniuersi, nunc tuę dignitatis titulum tui auidi commilitones sibi ascribunt, quos de seruitutis statu ad gloriam dignitatis sublimasti. Vbi iuramentum tuum, quod paulisper policitabas? Potius uolebas mortem eligere quam illos fideles deserere. Sed tui cupidi consules certe in fisco reseruatum, uti est tua fides uniuerso hodie, prout taliter
131. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 29 | Paragraph | SubSect | Section]
commoveri:
nullum tamen ex domesticis sociis meis hoc morbo occubuisse: qua ex re
diis gratias habeo. Quod autem scribis senatorio viro domino Andreae
Ve
137. DE AMBROSIO
Heu peragunt quales lubrica fata vices!
250. DE EADEM
quidem, sed certe sola perissem,
properasse fuit.
386. EPITAPHIUM PAPAE PII II.
Orbi terrarum iura verenda dedit.
modo robustus, quam modo sanus erat!
resonant lamenta, per urbem,
nec violis, nec superanda rosis,
late; memor omnibus horis,
ipse Oceanus, rerum genitalis origo,
iam virtuti locus est toto orbe relictus?
Consilii, et debeant ballotari illi qui eligentur in dicto scruptinio, et illi novem nobiles qui remanebunt electi, et balotati illi qui habebunt plures balotas ceteris, habeant plenissimam libertatem per totum mensem Martij presentis disputare inter se omnes et singulas provisiones que videbuntur sibi fore utiles et honeste pro dicta fabrica prosequenda, et insuper audire et acceptare debeant in scriptis omnes et singulas provisiones, quas unusquisque Nobilis hujus Consilii super fabrica predicta dabit et presentabit ipsis novem Nobilibus electis, infra terminum XV dierum proxime futurorum,
et salutiferum. Non enim qui inceperit sed
qui perseveraverit usque in finem salvus erit. Et quoniam hec
ecclesia est mater omnium ecclesiarum diocesis Sibenicensis
et in ea potissimum omnibus ministrantur sacramenta ecclesie,
dignum et congruum est ab omnibus sibi manus porrigere adiutrices. Et quia pro fienda Cisterna condiciones personarum
huius civitatis pro maiori parte bene examinate et distincte sunt,
vadit pars quod semel exactis tansis quas exigi debent pro perfectione dicte Cisterne et dicto opere completo, totum residuum
diei sub 1447.
132. Sobota, Ivan. Epistulae V ad Mapheum... [page 58 |
Paragraph |
Section]
133. Jan Panonije. Diomedis et Glauci congressus,... [Paragraph |
Section]
57 Ter trinis totidem mactans armenta diebus;
58 Ut decima effulsit digitis rubicantibus Eos,
59 Tunc edi mandata rogat, tum cernere poscit,
60 Si qua sibi a genero portetur epistola Proeto. 60
61 Ergo notas postquam generi percepit iniquas,
62 Indomitam primum jubet expugnare Chimaeram.
63 Bellua non hominum, sed erat genus illa
134. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.137.1 Non instrumento grandi, non testibus amplis
1.137.2 In causa quicquam proficit Ambrosius.
1.137.3 Lis sibi cum Thecla est, sed quicquid pondere magno
1.137.4 Proferat Ambrosius, nil nisi Thecla negat.
138. IN CELSUM
1.138.1 Dico
135. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.223.3 Sub Constantino nomen sublime paravit,
1.223.4 Sub Constantino depopulata perit.
1.223.5 Nomen idem geminum miserae sibi praestitit omen,
1.223.6 Funestum nunc est, quod fuit ante bonum.
224. DE ARQUADA
1.224.1 Arquada Euganeos inter celeberrima
136. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.250.1 Astutus modo Luciam sodalis
1.250.2 Miri fraude nova doli subegit.
1.250.3 Nasum, qui sibi non satis
tumebat,
1.250.4 Nam crabronibus obtulit notandum.
1.250.5 Sic dum turgidus ore subrubenti,
1.250.6 Transire assimulat, vocatus ultro est.
137. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.275.8 Nec noster cuiquam letifer esset amor.
1.275.9 Nunc timeo pereat ne insons, servare nocentem
1.275.10 Dum studet, et pietas sit sibi causa necis.
1.275.11 Quid tibi nobiscum pulcherrime? non ego mater,
1.275.12 Non ego sum coniux, non tua cara soror;
1.275.13 Ut tanto nostram quaeras discrimine
138. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.321.24 Et telo spoliant Iovem trisulco.
1.321.25 Ipse, inquam, potius lyra sonanti
1.321.26 Blandas, eia iterum canat querelas,
1.321.27 Exoretque sibi suam puellam:
1.321.28 Infernum prece mitigavit Orpheus.
322. IN BASINUM PARMENSEM DE HESPERIDE AB EO COEPTA IAM DUDUM ET NON DUM FINITA
139. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.25.1 Cum totus petit astra Pius, de
2.25.2 Indignata sibi est terra manere nihil;
2.25.3 Sed frustra conata animam retinere volucrem,
2.25.4 Hic cupido, pressit corpus inane, sinu.
140. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.34.3 Indeprensa quidem cunctos latuisset in annos,
2.34.4 Facta foret partu, ni manifesta, novo.
2.34.5 Post haec Roma diu simili sibi cavit ab astu,
2.34.6 Pontificum arcanos, quaerere sueta, sinus.
2.34.7 Nec poterat quisquam reserantes aethera claves,
2.34.8 Non exploratis sumere testiculis.
141. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.54.5 Nolo superbum me putes, venio
libens.
2.54.6 Papae! rotata cocta rapa testula,
2.54.7 Quam belle acernis afferuntur alveis!
2.54.8 Hanc sibi
parabat Curius ipse coenulam.
2.54.9 Ergastulis hoc convenit convivium.
2.54.10 Quid hoc rubelli est? tolle
funestam picem,
2.54.11 Lanae hoc laventur, aut equorum
142. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.8.61 Non illo duras quisquam insertare
3.8.62 Aptior, aut agili ducere frena manu.
3.8.63 Hoc sibi Tyndarides dederat, Cyllenius illud;
3.8.64 Ambos nam pueri torserat acer amor.
3.8.65 Nunc etiam cum iam supremum tempus agenti,
3.8.66 Fatalem legeret Persephonea comam;
143. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.8.144 Muta nec assuetis perstrepit aula iocis.
3.8.145 Morte tua attoniti, senior simul et puer, horrent,
3.8.146 Ille suis eadem dum timet, ille sibi.
3.8.147 Sed mea praecipua formidine corda tremiscunt,
3.8.148 Nulla fuit cui nox te sine, nulla dies.
3.8.149 O quam saepe mihi reducem te somnia fingent!
144. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.8.177 Quam produxerunt nondum Zephyritides aurae,
3.8.178 Quam nondum carpsit pollice Flora suo.
3.8.179 Nec magis e quoquam strueret sibi germine virgo,
3.8.180 Serta puellares implicitura comas.
3.8.181 Mella magis nec apes legerent e floribus ullis,
3.8.182 Nec magis ulla mihi dulcia mella forent.
145. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.11.44 Humana e duris corpora nata petris.
32. DE INUNDATIONE
4.12.1 Tantus ab assiduis, quid vult sibi, nubibus imber?
4.12.2 Quid tempestatum copia tanta parat?
4.12.3 Unde tot humores nebulis? tot nubila coelo?
4.12.4 Quando potens madidi, tam fuit aura Noti?
146. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.12.130 Qui certa ambitam, lege coërcet, humum,
4.12.131 Transilit per tot servatos saecula fines,
4.12.132 Nec satis ora sibi quattuor esse putat;
4.12.133 Per quae se possit mediis immittere terris,
4.12.134 Sed passim ruptis ingruit obicibus,
4.12.135 Non qualis refluo, Cimbros aut Santonas,
147. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.15.46 Quis toto sceleri non patet orbe locus?
4.15.47 Quid non dira fames auri, regnique cupido,
4.15.48 Fas putat? imo sibi quid putat esse nefas?
4.15.49 In Venerem ruit omne genus, gula conficit omnes,
4.15.50 Vitaque pro rapida perditur ingluvie.
4.15.51 Iam mores, legesque omnes, iura
148. Grad Šibenik. Documenta de ecclesia Sibenicensi... [Paragraph |
Section]
149. Grad Šibenik. Documenta de ecclesia Sibenicensi... [page 53 |
Paragraph |
Section]
150. Biličić, Stjepan. Scripta varia, versio electronica [Paragraph |
Section]
151. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph | Section]
vir in re militari non spernendus, homo sane magni animi, et utinam sapientis consilii fuisset! susceptis maximis et amplissimis ab hoc ordine ornamentis, quae ipsum et posteros eius plurimum honestarent (vix, ut opinio mea fert, sibi maiora tribui poterant), praeerat summa cum potestate splendidissimo equitatui; omnium peritorum huiusce disciplinae bellicae opinione nulla gens in tota Italia suae genti conferenda erat. Sed tam immoderata cupiditas dominandi,
152. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph | Section]
quantum scribens confidebam. Habet causam (ut opinio mea fert) iustam
et virtute tua dignissimam, umbra tantum tui presidii facile defendi poterit. Et
quia virtus tua preclara, in multis magnisque rebus mihi cognita ac spectata
est, sibi suasi ut omnem spem in singulari ac prope divina virtute tua ponat,
nec aliunde auxilium presidiumve speret.
bene
geste. Quare nobis abunde persuasum est, urbem illam defecisse; praeterea, quod
gravius longe, imperator Teucorum a Georgio despote petit, ut duo oppida sibi
tradat: Golumbac et Smedrovo, oppida munitissima, ex quibus facillimus aditus in
Panoniam est Georgius despotus vehementer trepidat. Hac tempestate dei
omnipotentis virtus invocanda est.
ut mox nobis visis te hilarem
vultuque iocundo erga nos praebueris nosque tuum in contubernium, ac si sexcentis
annis antehac convixissemus, gaudens accepisti iusque hospitii more priscorum colere
videbare. Illi etenim maximum aliquid consequi se putabant, si aliquos iure
hospitalitatis sibi coniunxissent: tantaeque venerationis id nomen ipsis erat, ut nil
foedius, nil turpius, nil denique taetrius admitti posse crederent, quam hospitem
violare seu quavis affici molestia. Cuius rei et ipse Maro clarissimus omnium vates
non ignarus ipsum Iovem summum deorum gentilium, etiam
nos in terram exponere properaret. Ut ripas attigimus, raptis sarcinulis,
hoc est mantellis et bursis, gladiorum siquidem non memineramus, uti viciniores
periculo fuimus, primis in terram exilire contigit: tute iam nos videntes, cum
aliorum senum pedibus et aetate laborantibus opitulare sibi rogantibus misereri
debuerimus, fere omisimus, nanque fratrum ac monachorum iurgia de cappis eorum et
habitibus ac quibusdam lagoenis vino Bononiensi plenis audientes cachinno paene
dissolvebamur. Tandem alleviata restaurataque navi amplius trium miliariorum spatio
pedibus viam conficere
sanitati restituta est; nihil est, quod formidandum sit. Paulo M.
me commendatum facito. M. A.
S. dicito. Coriolanus tanquam claudus sutor ruri, domi se continet,
equino calce sibi crus percussum.
habuisse intelleximus. Hostis insolens magna in anima molitur; orbem spe
amplexus est. Utinam falsus vates essem! Hactenus de his.
Magnanimus Stephanus omni studio, cura, ac cogitatione contendit, ut uxor
magnifici Petri bani sibi nubatur. Hoc coniugio in magna spe est, Crovatis
imperare posse receptis oppidis, quae bano Petro parebant. Rex et despotus
inviti et gementes imperata facturi sunt. Rex tanto periculo exterritus, ut
filio suo adolescenti
hujus Herois nomen quidem apud Latinos celebre cognoveram, at vero genus et facta et exitum, passim ignorari videbam. Verum et alia quaedam, notitia et memoratu digna hoc habet carmen. Hic quippe et Lycurgi illius fabula intercurrenti narratione inseritur, quem Baccheo furore instinctum, genua sibi succidisse,
complures nostratium poetarum prodiderunt, et omnis locus famosa illa Diomedis et Glauci armorum permutatione clauditur; in qua Martialis more suo jocatur, inquiens:
ediderant. Igitur
Hector, cum suos fugientes stitisset, et praelio instaurato, Graecos retrocedere coegisset, discessit. Interim in medium utriusque exercitus, quasi singulari certamine pugnaturi procedunt, hinc Diomedes, inde Lyciorum dux Glaucus; quem Aetolus tanquam sibi antea incognitum, diligenter de progenie sua interrogat, simul obscuritatem hosti militanter objiciens, simul provide cavens, ne forte, quemadmodum paullo ante Veneri et Marti, sic et nunc deo cuipiam, sub humana specie latenti, quamvis ignarus, tamen impie congrederetur. Glaucus vero illi
Marco Episcopo, amico nostro speciali contulerunt; cujus quidem Ecclesiae Tinniniensis decimae, aliqua ex parte in dominio M. F. V. constitutae esse dignoscuntur; ideo M. F. V. rogamus diligenter, quatenus praefatum D. M. Episcopum in huiusmodi decimis sibi de jure debitis tueri, ac easdem manibus suis vel suorum, libere et legitime administrari facere dignemini. Non solum nobis, sed etiam Deo in hac parte rem placitam facturi.
in Italia hauseram, ea mihi omnia, oblivione et longa desvetudine jam effluxerunt. Quantulumcunque tamen vel natura vel fortuna valeo, sciat R. P. V. id totum obsequiis suis esse dedicatum; nec quidquam mihi futurum jucundius, quam si quid mandaverit, in quo ego saltem hanc animi mei sibi deditissimi affectionem possim declarare. Cetera uberius referet R. P. D. Marcus, Episcopus Tinniniensis, quem mihi per R. P. V. commendatum, eidem una mecum invicem commendo. Equidem ii quid potuissem, libens pro eo fecissem, tum suis meritis, tum commendatione
familie tue destinata, in te ac nomine tuo consummata est! Etenim quom immortalibus eius beneficiis obligati et obnoxii simus, nedum eius memoriam dignis laudibus persequi, verum etiam nomen eius familie ac cognacionis quasi numen quodam observare,
vigilando et [et] bene consulendo omnia prospere cedunt. viii Ut igitur brevi concludam: te principe speramus hanc rem publicam beatam esse futuram.
Nam plane compertum est, ut inquit Socrates gravissimus auctor, reges et principes talia sibi regna comperare quales sese in illis administrandis praebuerint, et quales principes esse solere in rem publicam, tales et reliquos cives, quippe quos doctrina accendunt, exemplis confirmant ad bene beateque vivendum. Quantum itaque Numa Pompilius praefuit Romano imperio
sic oportet contristari in uariis temptationibus, ut probatio fidei uestrae multo pretiosior auro, quod per ignem probatur. – Profectus enim fidelium, ut ait Augustinus, sine temptatione non prouenit, Π temptationem sequitur profectus not. lector A2 in marg. nec sibi quisquam innotescit nisi probationis examine, nec coronabitur nisi qui uicerit, nec uincet nisi qui certauerit. Quis autem certat, nisi qui inimicum habens temptationi resistit? Quam ob rem pulcherrime suadet Iacobus: Π Iacobus not.
malos autem lasciuire, uoluptatibus fluere, cogita filiorum nos nos] correxi ex esse modestia delectari, uernularum licentia; illos disciplina tristiore contineri, horum ali audaciam. Idem tibi de Deo liqueat: bonum uirum in deliciis non habet; experitur, indurat, sibi illum praeparat. Et post haec subdit: Miraris tu, si Deus, ille bonorum amantissimus qui illos quam optimos atque excellentissimos uult esse, fortunam illis cum qua exerceantur assignat? Ego uero non miror, si aliquando impetum capiunt; spectant dii magnos uiros colluctantes cum aliqua
experitur; non quod Deus non cognoscat quales futuri sint (cui tam uentura quam praeterita ac instantia aeque praesentia sunt et qui cuncta ex suo arbitrio ire iubet), Π Deo praeterita ac instantia aeque praesentia sunt not. lector A2 in marg. uerum quo et ipsi sibi et ceteris innotescant, eorumque uirtus et patientia cognoscatur, quas nisi perpessis multis aduersitatibus et angustiis assequi impossibile est. Non est ergo, ut mea fert opinio, uiro bono flagitandum ut eum Deus aduersa pati prohibeat (ceterum potius illud
sub freno uirgaque /212v/ ad domini regitur imperium, quae si detrahas post detrahas del. et ambo in discrimen adducuntur. Π equus sub freno not. lector A2 in marg. Iuuencus, non excusso iugo, gemens utilem et sibi et domino uersabit glebam. Vitis quoque quae falcem patitur, uberiorem parit fructum, at quae sponte crescit luxurians, infelices producit labruscas. Π uitis not. lector A2 in marg. Prona quidem cuncta ad lasciuiam uidentur, tum autem humana mens in penuria
Sublato enim hostili metu, studia sua ad libidines et uoluptates conuerterunt, quae prius inimicorum uirtus ad fortitudinem accendebat. Marcescit enim in otio mortalium uirtus, nota not. lector A2 in marg. quod utique sancti uiri optime intellegentes spontanea sibi bella et tribulationes indixerunt inedia, nuditate, uigiliis, uerberibus sese macerando, ut quibus Deus indulgentius pepercisset ipsi sibi non parcerent et intestina bella gererent. gererent] corr. ex gerentes Postquam externa desunt, uirtutes per lasciuiam
Marcescit enim in otio mortalium uirtus, nota not. lector A2 in marg. quod utique sancti uiri optime intellegentes spontanea sibi bella et tribulationes indixerunt inedia, nuditate, uigiliis, uerberibus sese macerando, ut quibus Deus indulgentius pepercisset ipsi sibi non parcerent et intestina bella gererent. gererent] corr. ex gerentes Postquam externa desunt, uirtutes per lasciuiam effluere non patiuntur; etenim nullus diligentior fideliorue humanae probitatis est custos quam
inferiore componi. Ecce quam constans est gentilis uox! Sed Christiani qualis esse debeat illa nempe citharoedi illius diuini: Ego uero in flagella paratus sum et dolor meus in conspectu meo est semper.
Flagellat praeterea Deus delinquentes, ut uerberibus emendati consultius sibi in futurum prospiciant. Nam plerique uix tandem sub flagello se peccasse sentiunt. Afflicti enim Israelitae a serpentibus ignotis dixerunt ad Moysen: Peccauimus, quia locuti sumus contra Dominum et contra te; ante uero nec peccatum suum recognoscebant, nec diuinum implorabant auxilium. Fratres
ipsemet puniretur, populo autem parceretur, eiulans et dicens: Ego sum qui peccaui, ego inique egi. Isti, qui oues sunt, quid fecerunt? Auertatur obsecro furor tuus, Domine, a populo tuo. – Vtile namque, ut docet Augustinus, superbis est incidere in aliquod apertum manifestumque peccatum, unde sibi displiceant quae sibi placendo considerant. Salubrius enim sibi Petrus displicuit, quando fleuit, quam sibi placuit, quando praesumpsit. Hoc est quod dicit sacer psalmista: Imple facies eorum ignominia et quaerent nomen tuum, Domine. Perutile Perutile] correxi ex
autem parceretur, eiulans et dicens: Ego sum qui peccaui, ego inique egi. Isti, qui oues sunt, quid fecerunt? Auertatur obsecro furor tuus, Domine, a populo tuo. – Vtile namque, ut docet Augustinus, superbis est incidere in aliquod apertum manifestumque peccatum, unde sibi displiceant quae sibi placendo considerant. Salubrius enim sibi Petrus displicuit, quando fleuit, quam sibi placuit, quando praesumpsit. Hoc est quod dicit sacer psalmista: Imple facies eorum ignominia et quaerent nomen tuum, Domine. Perutile Perutile] correxi ex Periculum quippe in
Ego sum qui peccaui, ego inique egi. Isti, qui oues sunt, quid fecerunt? Auertatur obsecro furor tuus, Domine, a populo tuo. – Vtile namque, ut docet Augustinus, superbis est incidere in aliquod apertum manifestumque peccatum, unde sibi displiceant quae sibi placendo considerant. Salubrius enim sibi Petrus displicuit, quando fleuit, quam sibi placuit, quando praesumpsit. Hoc est quod dicit sacer psalmista: Imple facies eorum ignominia et quaerent nomen tuum, Domine. Perutile Perutile] correxi ex Periculum quippe in se fecerat, qui plagis emendatus Domino
qui oues sunt, quid fecerunt? Auertatur obsecro furor tuus, Domine, a populo tuo. – Vtile namque, ut docet Augustinus, superbis est incidere in aliquod apertum manifestumque peccatum, unde sibi displiceant quae sibi placendo considerant. Salubrius enim sibi Petrus displicuit, quando fleuit, quam sibi placuit, quando praesumpsit. Hoc est quod dicit sacer psalmista: Imple facies eorum ignominia et quaerent nomen tuum, Domine. Perutile Perutile] correxi ex Periculum quippe in se fecerat, qui plagis emendatus Domino seruire didicerat. Propterea gratias agens
fuisse uirtutis. Hinc admonentur duces ac principes terrarum, ne partos triumphos et reportatas ex hoste uictorias propriae ascribant uirtuti, sed cuncta potius uoluntati Dei tribuant, qui nouit multitudinem copiosam in paucorum concludere manu. Facit enim multorum amentia, et praecipue eorum qui sibi diuinos usurpant honores, iram Dei ante peractam uitam in se desaeuire, quo exemplum stultitiae suae cunctis edant. Hi sunt de quibus Dominus dicit: Ignis succensus est in furore et ardebit usque ad inferni nouissima. Contra hos et Hieremia grauem illam maledictionem imprecatur: Duplici
LIBER INCIPIT
PRIMUM FOELICITER
Immortalis est hominum cura, serenissime princeps et vos clarissimi patritii cives Veneti, quę non solum servire sibi, sed propagare posteris morem habet. Idcirco non parum debemus vetustis scriptoribus, qui elaborata ingenio non solum sibi in pabulum 7 in pabulum] impabulum | 15 principum] principium esse voluerunt verum etiam nobis ea legentibus tantum doctrinę tantumque scientię pręstant, ut eo doctiores, immo eo solo homines dici possimus. Neque enim ętas neque ingenium neque vires
ac principum vitas, mores hominum et servandę sanitatis ac religionis ritus diligentissime nobis et propter nos ediderunt. Neque enim solis Cretensibus Minos neque Atheniensibus Solon neque Lacedemoniis Ligurgus leges condidere, aut Romani et Numma Pompilius eas sibi tantum in XII redegerunt tabulas, neque Iustinianus eas sibi per
religionis ritus diligentissime nobis et propter nos ediderunt. Neque enim solis Cretensibus Minos neque Atheniensibus Solon neque Lacedemoniis Ligurgus leges condidere, aut Romani et Numma Pompilius eas sibi tantum in XII redegerunt tabulas, neque Iustinianus eas sibi per
Rendolo iocaris. Nonne subiit, quam grave sit in eos scribere, qui possunt proscribere, et in eos dicere, qui possunt edicere? Tu tamen in his utere iudicio tuo, et prudentiorum; mihi pro amicitia satis fuerit admonuisse. Quod legationem meam ex te quaeritat rex, mediocriter laetor. Scio voluptati sibi esse non tam facta ipsa et rerum ordinem, quam sales tuos; nec dubito eum magis delectari narratis tuis, quam gestis nostris. Postremo suades ut libros mittam. An nondum etiam satis misisse videor? Graeci mihi soli restant, Latinos iam omnes abstulistis. Dii melius! quod nemo vestrum Graece
Potest enim malum uel praeteriisse,
uel esse futurum, et nihilominus aegritudine animum afficere, ceterum tunc
dumtaxat, cum illius mali species nos apprehensos tenet. Veluti enim
mens nostra laetatur numquam nisi cum bonum sibi conueniens praesens recognoscit
eiusque commodis se potiri uel putat, uel sperat, itidem nec umquam tristatur nisi
cum existimat rem sibi aduersam accidisse aut imminere ineuitabilem eiusque
molestias pati
mali species nos apprehensos tenet. Veluti enim
mens nostra laetatur numquam nisi cum bonum sibi conueniens praesens recognoscit
eiusque commodis se potiri uel putat, uel sperat, itidem nec umquam tristatur nisi
cum existimat rem sibi aduersam accidisse aut imminere ineuitabilem eiusque
molestias pati . Oportet uero opinionem
huiusmodi (ut sapienter monet Zeno) recentem esse, siquidem inueterata et
obsoleta,
amouere aut eorum mentes ullis demulcere blanditiis. Non facile
etiam solacium suscipiunt homines, qui eas res, quas praecipue dilexerant,
perdiderunt; ut auari diuitias, parentes filios et uniuersaliter cunctas illas
res, quas sibi homines maximo studio ac labore comparauerunt. Ista autem singula
grauiora ad medendum fiunt si uel ab amicis uel aliis caris, a quibus minime
conueniebat, ablata sunt, uel infortunato nimium casu adempta absque ulla spe
recuperandi.
ex uoto successerunt, ita unico
uel rerum uel honoris casu franguntur ut frustra illis queuis solacia adhibeas;
quo fit ut quadam tristitia et desperatione conficiantur consumanturque.
Id autem ipsis ea ratione contingit quod nimium sibi uel tribuunt uel
indulgent. Quoniam, ut praeclare ait Boethius: felicissimi
cuiusque delicatissimus est sensus et, nisi ad nutum cuncta suppetant, omnis
aduersitatis insolens minimis quibusque prosternitur.
Haec sunt periuri uerba qui depositum negauerat amico, hi omnium
fortunae seruorum sermones. Nec mirum quidem; qui enim sibi ipsis
diffidunt, si amittunt quod possident, desperant sua uirtute aliquid amplius
umquam comparare. Idcirco quando in discrimen eorum ueniunt, omnibus
illa flagitiis et criminibus defendere non erubescunt, non pietati parcunt,
bonum in fragilibus caducisque rebus posuerunt, quos sui nimios
amatores appellauimus.
Amatores ergo nimii externorum bonorum erudiantur, ut cognoscant quam
iniurii sibi sint qui, cum ad dominandum ceteris
omnibus sint procreati, se ipsos sponte tam foedae miserandaeque subiciant
seruituti illisque famulentur, quibus imperare oportebat.
consolatio egregie ualet. Possunt quoque domini in consolandis
familiaribus plurimum ob hoc, quod obscuriores a dignioribus diligi
honorarique gaudent, id uero tum liquido intelligunt, cum eos sibi in
aduersitatibus familiarius adesse cernunt. Viri etiam graues et qui
habiti sunt sapientiores sanctioresque ad leniendos dolores sunt idonei propter
admirationem fidei uel alterius uirtutis, et quia eorum aut sapientiae aut
amico nec fluant: lacrimandum est, non plorandum."
Sed postquam aliis plurimis medicaminibus fomentisque egregiis, quae in
illa epistula adhibuit, uisus est sibi dolorem eius potuisse temperare, quam docte
hanc indulgentiam comprimere et angorem omnem conatus sit auferre, uideamus:
"Cogitemus ergo", inquit, "Lucilii carissime cito nos eo peruenturos quo illum
peruenisse maeremus; et fortasse, si
Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non
poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro
uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque
tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc
te fortunatum in sublime tollit, tanto quidem altius quanto mox cupit praecipitare
grauius; ita pauco
nec Sardanapalo, nec Epicuro, nec Croeso, nec reliquis
orientalibus regibus
conferre umquam potuerunt. Immo his, quos modo commemorauimus, et aliis omnibus
qui mollius uiuentes indulgere sibi studuerunt, otium segne illud praestitit ut
nec inter uiros quidem nominentur. Latet enim (ut recte ille poeta
ait)
Multa quoque et alia, quae referre longum esset, de hac ratione
praeclare eo in libro disputat, fortasse non segnius quam ille Cyrenaicus
Hegesias, quem tradunt ita strenue in hanc partem quodam in libro suo disseruisse
ut multos ad mortem sibi ipsis consistendam prouocasset, idcirco a Ptolomaeo ne is
legeretur liber, edicto sublatus est .
fabula narratur: congestis undique saccis
congeris aut pictis tamquam gaudere tabellis.
Nescis quo ualeat nummus, quem praebeat usum?
Panis ematur, holus, uini sextarius, ad
quis humana sibi doleat natura negatis.
An uigilare metu exanimem noctesque diesque
formidare malos fures incendia seruos
ne te compilent fugientes
ob diuitias in tyrannorum foedissimis macerari carceribus, quot a
piratis, latronibus, praedonibus propter opes cruciantur necantur et
iugulantur, quot audistis et uidistis ob amissas pecunias mortem sibi turpissimam
consciuisse aut ignominiosissimo dolore uita excessisse!
Refert Hermippus Graecus Menippum cynicum cum uidisset pecuniam, quam
magno studio male comparauerat, dolo ereptam, prae acerbitate laqueo uitam
filias suas docuit. Itaque sordido
ancillarique seruitio regiae uirgines ut tonstriculae tondebant barbam et capillum
patris, et tamen ab his ipsis, cum iam essent adultae, ferrum remouit instituitque
ut candentibus gladium putaminibus barbam sibi et capillum adurerent. Cumque duas
uxores haberet, Aristomachem ciuem suam, Doridem aut Locrensem, sic noctu ad eas
uentitabat ut omnia specularetur et perscrutaretur ante. Et cum fossa lata lectum
circumdedisset, eiusque fossae transitum
auroque celato. Tum ad mensam eximia forma
pueros delectos iussit consistere eosque ad nutum illius intuentis ministrare
diligenter; aderant unguenta, coronae, incendebantur odores, mensae
conquisitissimis epulis extruebantur; fortunatus sibi Damocles uidebatur. In hoc
medio apparatu fulgentem gladium e lacunari seta equina appensum dimitti iussit,
ut impenderet illius beati ceruicibus. Itaque nec pulchros illos administratores
aspiciebat, nec plenum artis argentum, nec manum
copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam,
cuius animus grauioribus curis sedulo coquitur; quod quidem usu uenire solet
uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare
consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes
necesse est pro salute incolumitateque suorum iugiter esse sollicitos curareque
sedulo ut satis tutati defensique sint ab iniuriis aliorum; et ne unus alio uim
ullam aut molestiam inferat, nullo alter
non essem."
Vnde nulli dubium est eos Christo seruire non posse qui hominibus optant potius
quam Christo placere; contenti ergo interim simus hominibus displicere, tantum ut
Christo placeamus; nec eorum laudibus oblectemur qui non alios quam sibi similes
laudare consueuerunt.
Et hoc modo ostendendo contrarium illius quod dolemus malum esse
commutamus in animo auditoris illam, quam conceperat,
Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non
poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro
uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque
tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc
te fortunatum in sublime tollit, tanto quidem altius quanto mox cupit praecipitare
grauius; ita pauco
Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non
poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro
uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque
tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc
te fortunatum in sublime tollit, tanto quidem altius quanto mox cupit praecipitare
grauius; ita pauco
Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non
poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro
uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque
tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc
te fortunatum in sublime tollit, tanto quidem altius quanto mox cupit praecipitare
grauius; ita pauco
Anonymus (fl. 1268) [1268], Epitaphium Thomae Archidiaconis, versio electronica (, Split), 8 versus, verborum 60, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - epitaphium; poesis - inscriptio; poesis - epigramma] [word count] [nnthomaarchid].
Perceval Ivanov iz Ferma (c. 1312) [1312], Prohemium statutorum Spalati, versio electronica (), 1216 verborum, 44 versus, Ed. J. J. Hanel [genre: prosa oratio – praefatio; poesis - carmen] [word count] [percevalprohem].
Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].
Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].
Sobota, Ivan (m. 1467) [1438], Epistulae V ad Mapheum Vallaressum, versio electronica. (, Trogir), Verborum 672, Ed. Arnaldo Segarizzi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepistvallar5].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Diomedis et Glauci congressus, versio electronica (, Italia; Hungaria), 121 versus, verborum 831, Ed. Samuel Teleki Alexander Kovaczai [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [ianpandiomed].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].
Grad Šibenik (1449) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1210, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia] [word count] [documentaecclsibenic].
Biličić, Stjepan (floruit 1450) [1450], Scripta varia, versio electronica (, Šibenik), Verborum 887, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - fabula; prosa oratio - chronica] [word count] [bilicicscronica].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1451], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi (Venetiis, 1451-06-28), versio electronica (, Venecija), Verborum 616, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14510628].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1453], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 118, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14530630].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1453], Joannes Sobote Clarissimo P. M. S. P. D., versio electronica (, Trogir), Verborum 224, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14530724].
Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Joannis Sobote Dalmate epistola, versio electronica (, Trogir), Verborum 545, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540727].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Clarissimo patricio Petro M. Joannes Sobote, versio electronica (, Trogir), Verborum 471, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14541224].
Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].
Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Kotruljević, Benedikt (oko 1416. - 1469?) [1464], Prohemium in librum de navigatione, versio electronica (), Verborum 740, Ed. Damir Salopek [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - praefatio; prosa oratio - prooemium] [word count] [kotruljevicbnavig].
Jan Panonije (1434-1472) [1465], Galeotto suo epistula, versio electronica (, Hungaria), 926 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1465].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
153. Sobota, Ivan. Joannes Sobote Clarissimo P. M. S.... [Paragraph |
Section]
154. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
155. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
156. Sobota, Ivan. Joannis Sobote Dalmate epistola,... [Paragraph |
Section]
157. Sobota, Ivan. Clarissimo patricio Petro M.... [Paragraph |
Section]
158. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 75 |
Paragraph |
Section]
Tam stupidus quondam nec tu, puto, Glauce, fuisti,
159. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 77 |
Paragraph |
Section]
160. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 79 |
Paragraph |
Section]
161. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 84 |
Paragraph |
Section]
162. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 1 |
Paragraph |
Section]
163. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 3 |
Paragraph |
Section]
164. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
165. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
166. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
167. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
168. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
169. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
170. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
171. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
172. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
173. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
174. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
175. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
176. Kotruljević,... . Prohemium in librum de... [Paragraph |
Section]
177. Kotruljević,... . Prohemium in librum de... [Paragraph |
Section]
178. Kotruljević,... . Prohemium in librum de... [Paragraph |
Section]
179. Kotruljević,... . Prohemium in librum de... [Paragraph |
Section]
180. Jan Panonije. Galeotto suo epistula, versio... [Paragraph |
Section]
181. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
182. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
183. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
184. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
185. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
186. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
187. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
188. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
189. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
190. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Inque bonis cessat non cognita rebus,
apparet Virtus arguiturque
191. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
192. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
193. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
194. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
195. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
196. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
197. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
198. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
199. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
200. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.